Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
GekkeHenkie100 schreef op 30-05-2023 om 22:29:
[..]
Nee, dit gaat niet over een slippertje, over gevoelens die je onvoorzien hebt gekregen, of mensen die dachten dat de ander vrijgezel was. Dit gaat over mensen die willens en wetens hun egoïstisch plezier najagen ten koste van anderen. Dan ben je gewoon een klootzak of de vrouwelijke equivalent daarvan. Er zit iets van mijn eigen geraaktheid in, maar het is nog zoveel meer morele verontwaardiging over iets wat in mijn ogen schadelijk is en volgens anderen normaal. Het is gewoon f*cking verkeerd om iemand te verleiden tot vreemdgaan. De verhalen van vele vrouwen (en mannen) hier zijn hartverscheurend. Ze hebben levenslang. Dat komt niet doordat ze verkeerd naar de situatie kijken, maar bovenal omdat hen iets traumatisch is aangedaan. Omdat anderen hun eigen plezier voorop stelden.
De enige echte foute figuur is de partner die vreemd is gegaan. Die heeft zich laten verleiden (en weet ik wat nog meer). Nu lijkt het of je de verantwoordelijkheid bij de ander legt en partner is het overkomen. Als jij goed in je relatie en in je vel zit laat je zoiets niet gebeuren. Een keer dronken zoenen kan je overkomen. Een maanden/jarenlange affaire echt niet.
En dat trauma is hen toch echt aangedaan door de eigen partner. Waar je besluit bij te blijven en die je dus besluit te vergeven. Terwijl de andere persoon voor altijd slecht zou zijn? Ik ben volledig tegen vreemdgaan. Maar "de ander" doet niet ter zake. Alleen je partner. Die zit met jou in een relatie. De ander heeft niets met jou te maken en zijn of haar eigen normen en waarden.
RoodVruchtje schreef op 30-05-2023 om 20:01:
[..]
Maar vetgedrukte is exact wat ik al meerdere malen probeerde uit te leggen. Natuurlijk snap ik het verschil, maar iemand die vreemdgaat is niet per definitie een klootzak, dát is wat ik bedoel. Iemand die vreemdgaat houdt niet per definitie niet meer van zijn/haar partner, vreemdgaan is niet per definitie zo zwart/wit zoals meestal wel wordt beweerd etc.
Iemand die vreemdgaat is niet per definitie een klootzak, maar op het moment dat hij vreemdgaat gedraagt hij zich wel als een klootzak. En zeker als er een partner is waar hij nog van houdt. Dat maakt het nog erger. Dan zorg je ervoor dat je geliefde jou noch iemand anders ooit nog volledig zal vertrouwen. Dat je verliefd kan worden en zelfs zwak zijn … dat is allemaal begrijpelijk, maar dat liegen en bedriegen van diegene waar je zogezegd van houdt … dat is echt een gore klotestreek. Echt de grootste klotestreek die je in een vertrouwensrelatie kunt doen. En wat Truus betreft …. Natuurlijk moet je die loslaten… waarom zou je die nog in je leven laten? Iemand die jou graag zelf uit beeld had geholpen. Voor mijn part verhuist Truus naar de maan. Ze zit daar goed. Hoog en droog 😄👍
Titiv schreef op 30-05-2023 om 22:49:
[..]
Hij is een goede vader, harde werker, goed voor zijn ouders noem maar op dus nee in en in slecht is hij niet, toch is hij in mijn ogen geen goed mens met t hart op de juiste plaats. Ik hang niet in 2strijd want ik kies echt wel nu 100% voor hem maar ik heb tijd nodig. T afg 1,5 jaar was vooral een rollercoaster en een gevecht met mezelf, en hem konstant maar vragen om rekening te houden met mijn gevoelens omdat ik niet door kon en hij wel, hij heeft dat echt moeten inzien, daar ben ik ook best teleurgesteld in, maar iedereen verwerkt anders, dat besef ik nu, ik bleef hem vragen stellen, bleef controlerend, bleef mijn grenzen aangeven, doodvermoeiend. T had anders gekund vind ik, hij had meer moeten doen, maar toch bleef hij wel en liet mijn verdriet over zich heen komen en dat zal nog gebeuren punt. Hiervoor kon ik over hem praten tegen andere met trots en een vol hart, nu niet meer, als ik ergens ben en ik denk aan hem dan denk ik niet aan hem met een glimlach, dan denk ik vaak niks of komt er gewoon verdriet omhoog, ik heb tijd nodig om hem weer echt geweldig te vinden en dat weet hij ook. Slecht is een groot woord maar zo voel ik t nu eenmaal wel nu. Iedereen verwerkt dingen anders en over 6 maanden kan ik mss weer heel anders denken ik weet t niet. We hebben t weer leuk ja maar dat gevoel is er echt nog lang niet.
Ja Titiv. Dat ik rond de anderhalf jaar zat erna was ik ook zoooo boos ik heb ook zelfs een keer geroepen. Ik hoef jou nooit maar dan ook nooit meer te zien. Ja hij bleef de vader van mijn kinderen maar verder wilde ik niets meer met hem te maken hebben. Ik wilde hem kwetsen in het diepst van zijn ziel. Net zoals hij bij mij gedaan had. Dus herken je boosheid. Je gekwetstheid. Want dat is het. Hij heeft je pijn gedaan en je wilt hem laten boeten voor de pijn die hij jou gedaan heeft. Je wilt dat hij dat voelt net zoals jij dat voelt. Maar dat zal nooit gebeuren. Ze zullen nooit voelen wat jij voelt omdat ze in de andere kant zitten. In dat opzicht zul je altijd van elkaar verschillen. Jij als diegene die bedrogen is en hij als vreemdganger. Hij zal nooit weten of voelen wat voor emoties dat met zich mee brengt. Wantrouwen etc etc. Al die emoties die je ten deel vallen als je bedrogen bent
Misschien kun je het zo bekijken. Je keurt het gedrag wat hij heeft gedaan af en niet de persoon zelf. De persoon zelf houdt nog van jou want anders had hij ook al weg geweest. Dan zie je de persoon misschien niet meer als afval maar wat hij gedaan heeft als afval.
Mijn man zei ook altijd. Maar ik ben nooit gestopt met van jou te houden. En gek genoeg geloof ik dat ook nog. Ik geloof ook stellig dat hij niet knetter verliefd op haar was. Ook gezien ons verleden. We waren wel uit de verbinding maar het is ook een man die zich zo om kan draaien en weg kan lopen. Heeft hij bij mij nooit gedaan en ik bij hem niet.
Nu ruim 2 jaar en 2 maanden kan ik zeggen dat mijn boosheid weg is..het voelt zo heerlijk. Maar je moet er nog doorheen. Maar je man ook. Jullie beide. hij zal dit nog even moeten incasseren. En jij zal moeten proberen te accepteren dat hij dit gedaan heeft.
GekkeHenkie100 schreef op 30-05-2023 om 22:29:
[..]
Dit is wat het is. Maar exact dat maakt mij zo boos (niet op jou…). En ja, dat zegt alles over mij. Namelijk dat ik vind dat het leven knetterkut is als iedereen leeft voor zijn of haar eigen plezier en genot, dat dat zelfs ten koste mag gaan van anderen. Dat ik vind dat het leven vraagt dat ik rekening houd met anderen. Dat ik grenzen van anderen respecteer. Dat ik vind dat mijn vrijheid niet belangrijker is dan die van iemand anders. Dat de toekomst van kinderen uit gebroken gezinnen mij aan het hart gaat. Dus ja, ik vind dat ieder daar wel degelijk een verantwoordelijkheid in heeft. Maar je hebt gelijk: niet iedereen vindt dat en/of doet dat.
Nee, dit gaat niet over een slippertje, over gevoelens die je onvoorzien hebt gekregen, of mensen die dachten dat de ander vrijgezel was. Dit gaat over mensen die willens en wetens hun egoïstisch plezier najagen ten koste van anderen. Dan ben je gewoon een klootzak of de vrouwelijke equivalent daarvan. Er zit iets van mijn eigen geraaktheid in, maar het is nog zoveel meer morele verontwaardiging over iets wat in mijn ogen schadelijk is en volgens anderen normaal. Het is gewoon f*cking verkeerd om iemand te verleiden tot vreemdgaan. De verhalen van vele vrouwen (en mannen) hier zijn hartverscheurend. Ze hebben levenslang. Dat komt niet doordat ze verkeerd naar de situatie kijken, maar bovenal omdat hen iets traumatisch is aangedaan. Omdat anderen hun eigen plezier voorop stelden.
Wat jij nu beschrijft...herken ik helemaal. Het morele aspect. Waar is dat?
Alles moet maar kunnen. Daar ben ik het deels mee eens. Maar dan wel in openheid. Geen bedrog. Dan heb je een keuze.
Peet52! schreef op 31-05-2023 om 00:14:
[..]
Wat jij nu beschrijft...herken ik helemaal. Het morele aspect. Waar is dat?
Alles moet maar kunnen. Daar ben ik het deels mee eens. Maar dan wel in openheid. Geen bedrog. Dan heb je een keuze.
Amen sister! Terechte toevoeging.
Izza schreef op 30-05-2023 om 23:34:
[..]
De enige echte foute figuur is de partner die vreemd is gegaan. Die heeft zich laten verleiden (en weet ik wat nog meer). Nu lijkt het of je de verantwoordelijkheid bij de ander legt en partner is het overkomen. Als jij goed in je relatie en in je vel zit laat je zoiets niet gebeuren. Een keer dronken zoenen kan je overkomen. Een maanden/jarenlange affaire echt niet.
En dat trauma is hen toch echt aangedaan door de eigen partner. Waar je besluit bij te blijven en die je dus besluit te vergeven. Terwijl de andere persoon voor altijd slecht zou zijn? Ik ben volledig tegen vreemdgaan. Maar "de ander" doet niet ter zake. Alleen je partner. Die zit met jou in een relatie. De ander heeft niets met jou te maken en zijn of haar eigen normen en waarden.
Die gevoelens tegen de "deelnemers" kunnen heel goed naast elkaar bestaan zonder verwarring in wie er waar verantwoordelijk was.
Izza schreef op 30-05-2023 om 23:34:
[..]
De ander heeft niets met jou te maken en zijn of haar eigen normen en waarden.
Ik denk dat we allemaal deelnemen vanuit eigen ervaring. Na mijn verhaal zeg ik: mijn vrouw is een mens, de derde partij is een mens, ik ben een mens. Intrinsiek niet beter of slechter. Ik voel daarom niet wat jij zegt ‘de enige echt foute persoon’. We doen allemaal goed en niet goed. Mijn vrouw is verantwoordelijk voor het bedrog, ik ben verantwoordelijk voor mijn bijdrage aan patronen en omstandigheden en de derde partij is verantwoordelijk voor het verleiden van iemand die op dat moment gebonden, heel erg kwetsbaar en van zichzelf vervreemd was (en dat wist hij). Dat laatste blijf ik immoreel vinden en in de emotie noem ik hem een klootzak. Zoals ik ook iemand een klootzak vind die een oud vrouwtje oplicht (of überhaupt iemand oplicht). Wat ik vind van hem staat dus los van wat ik vind van mijn vrouw.
Wat ik echt niet meer oneens met je kan zijn dan het is: ‘de ander heeft niets met jou te maken’. In de eerste plaats omdat hij zich ongevraagd (ook door mijn vrouw) heeft opgedrongen in een relatie waar liefde was. Verder staat het haaks op mijn visie waarin we als mensen hebben om te zien naar elkaar en zelfs wat verantwoordelijk zijn naar elkaar. Het meest naar mensen die kwetsbaar zijn. Misschien niet wat jij bedoelt, maar het ademt voor mij een inegoistische leefstijl uit.
RoodVruchtje schreef op 30-05-2023 om 19:56:
[..]
Jij snapt exact wat ik bedoel!
Pennestreek schreef op 30-05-2023 om 10:12:
Ik kom met jullie delen dat wij vandaag 25 jaar getrouwd zijn! Ik kan er nog steeds emotioneel van worden dat we dat gehaald hebben, na alles wat er gebeurd is…
We gaan het vieren met een ‘second honeymoon’ waarin we o.a. een stukje van onze oorspronkelijke huwelijksreis overdoen. Heel veel zin in!
Wat een mooi bericht. Fijne vakantie toegewenst.
Maar... als je na een moeilijke periode in je relatie besluit te vergeven en door te gaan; dan kun je je partner toch geen klootzak of afval blijven noemen?
Je hebt besloten dat hij/zij een nieuwe kans krijgt dan zul je toch ook weer respect moeten laten zien??
Titiv schreef op 30-05-2023 om 22:49:
[..]
Hij is een goede vader, harde werker, goed voor zijn ouders noem maar op dus nee in en in slecht is hij niet, toch is hij in mijn ogen geen goed mens met t hart op de juiste plaats. Ik hang niet in 2strijd want ik kies echt wel nu 100% voor hem maar ik heb tijd nodig. T afg 1,5 jaar was vooral een rollercoaster en een gevecht met mezelf, en hem konstant maar vragen om rekening te houden met mijn gevoelens omdat ik niet door kon en hij wel, hij heeft dat echt moeten inzien, daar ben ik ook best teleurgesteld in, maar iedereen verwerkt anders, dat besef ik nu, ik bleef hem vragen stellen, bleef controlerend, bleef mijn grenzen aangeven, doodvermoeiend. T had anders gekund vind ik, hij had meer moeten doen, maar toch bleef hij wel en liet mijn verdriet over zich heen komen en dat zal nog gebeuren punt. Hiervoor kon ik over hem praten tegen andere met trots en een vol hart, nu niet meer, als ik ergens ben en ik denk aan hem dan denk ik niet aan hem met een glimlach, dan denk ik vaak niks of komt er gewoon verdriet omhoog, ik heb tijd nodig om hem weer echt geweldig te vinden en dat weet hij ook. Slecht is een groot woord maar zo voel ik t nu eenmaal wel nu. Iedereen verwerkt dingen anders en over 6 maanden kan ik mss weer heel anders denken ik weet t niet. We hebben t weer leuk ja maar dat gevoel is er echt nog lang niet.
Maar een maand geleden was de kogel door de kerk en was het over en uit, je wilde weg. Nu ga je weer honderd procent voor hem. Ja voor mij lijkt dat op tweestrijd.
Evenwel hoop ik voor je dat die roller coaster eens op vlak terrein gaat komen
Pippeltje schreef op 31-05-2023 om 10:08:
Maar... als je na een moeilijke periode in je relatie besluit te vergeven en door te gaan; dan kun je je partner toch geen klootzak of afval blijven noemen?
Je hebt besloten dat hij/zij een nieuwe kans krijgt dan zul je toch ook weer respect moeten laten zien??
Eens, maar ik denk dat ( ik kan niet voor haar spreken) dat ze heen en weer wordt geslingerd in haar verwerkingsproces. Stapje vooruit, 2 terug. Van blijven tot scheiden, van aanvallen tot verdedigen, op en neer, heen en weer.
Het feit dat ze blijft betekent niet dat het gelijk weer goed is en dat het vertrouwen en respect goed is.
Dat respect zal hij toch een beetje terug moeten verdienen met elke dag opnieuw bewijzen en dan nog zal haar gevoel op en neer gaan en 1 foute actie/verkeerd woord en je bent tijdelijk weer terug bij af. Het blijft een zaagbeweging denk ik.
Gevaar bestaat dat je blijft vastzitten, maar je kunt mensen niet verplichten stappen te nemen waarbij ze hun gevoel ergens anders parkeren.
Ik weet niet of er daar begeleiding is, maar misschien is dat nog een helpende optie om een volgende stap te zetten.
Pippeltje schreef op 31-05-2023 om 10:08:
Maar... als je na een moeilijke periode in je relatie besluit te vergeven en door te gaan; dan kun je je partner toch geen klootzak of afval blijven noemen?
Je hebt besloten dat hij/zij een nieuwe kans krijgt dan zul je toch ook weer respect moeten laten zien??
Natuurlijk niet. Maar voor Titiv is het duidelijk nog te vroeg, zij is nog niet in dat stadium. En het vreemdgaan teveel relativeren of goedpraten voor de bedrogene er rijp voor is, is gewoon voorbijgaan aan het verdriet. Denk ik. Mijn man heeft er echt alles aan gedaan om mijn vertrouwen terug te winnen, ik heb mijn aandeel ten gepaste tijde ook onder ogen gezien, (al moest hij mij daarvoor niet persé bedriegen) maar de derde partij moet en kan ik niet vergeven, want naar mij toe is er geen spijtbetuiging gekomen, integendeel alleen geprobeerd om mij nog dieper de grond in te duwen. Is nu dus gewoon een te negeren niet sympathiek persoon.
Pippeltje schreef op 31-05-2023 om 10:08:
Maar... als je na een moeilijke periode in je relatie besluit te vergeven en door te gaan; dan kun je je partner toch geen klootzak of afval blijven noemen?
Je hebt besloten dat hij/zij een nieuwe kans krijgt dan zul je toch ook weer respect moeten laten zien??
Nee, in principe niet nee. Maar ik probeer me wat betreft iemand anders zijn verwerkingsproces wel een beetje op de vlakte te houden. Ik heb ook het idee dat ik nu verward wordt met titiv of dat men denkt dat ik er net zo in sta: Dat is dus niet het geval.
Ik verwerk het op een hele andere manier en voel mezelf juist vrij evenwichtig en goed. Dus in dat opzicht herken ik het proces van Titiv niet. Maar ik probeer daar niet teveel over te zeggen, omdat ze zelf moet weten hoe het proces voor haar werkt. Niet hoe mijn proces voor mij werkt.
Maar ik sloeg aan op anderen en ging daar op in: Ik vind dat je dus wel pertinent een klootzak bent als je een langdurige affaire hebt. Dat is persoonlijk en daar mag iedereen van vinden wat die vind.
Maar woorden als afval: Ja, die vind ik vrij hard. Zo kijk ik niet naar mijn partner. Ook nooit gedaan.
elpisto ieder staat er anders in idd, en ja afval is een groot woord maar ik ben gewoonweg zo enorm gebroken. Jij zegt klootzak, ik ook, voor de rest zullen onze meningen en verwerking vast heel anders zijn.
Ik deal niet enkel met dit, heb er ook een nieuw topic over geopend... ik deal met meer, alles kwam tegelijk en ik ben gefrustreerd, ik dacht ok dit kan ik overwinnen maar als andere dingen dan ook niet meezitten verlies je hoop en zin in t leven.
Ik heb wel hulp, ik sta in nauw contact met mijn huisarts en krijg therapie. Maar ja uiteindelijk loop ik ermee rond.
Ik denk dat ik me vooral enorm verraden voel. Dus ja zoals peet ook zegt, je kan die woede soms echt zo hard voelen en dan weer niet, het is zoals velen zeggen op en neer. En tis heel makkelijk om te zeggen dat als je iemand een 2de kans geeft dat je die persoon dan ook leuk moet vinden, respect hebben... zo werkt dat niet. Dat kost tijd. Ik vind t heel moeilijk om op dit moment positief te zijn, mss ook uit zelfbescherming... rust is er nu wel, ik doe niet meer boos, we hebben geen ruzies nu maar ja verdriet voel ik dus wel, hij doet echt wel moeite om me te doen lachen hoor, maar het is niet makkelijk, ik kan enkel zeggen nu dat ik tijd nodig heb, ik heb enorm veel te verwerken dat maakt me ook zo boos soms, ik had t goed, ik was happy, ik genoor vd kleinste dingen, stond altijd enorm posotief in t leven, ik ben dus echt mezelf kwijt. Ik kan enkel hopen dat ik terug de oude word. En ik werk er ook hard aan, ik stel me telkens weer sterk op, niet omdat t moet maar omdat ik dat wil. En dat ik een paar wkn terug wilde scheiden... denk dat we soms allemaal wel zo denken als je er ff helemaal klaar mee bent.
