Verjaardag verdriet

Wat verdrietig

Wat zegt zijn dochter er zelf van?

Kan ze zelf haar moeder er niet op aanspreken?

Alternatief

Is ze eerste kerstdag bij jullie?
Ik zou er zo ie zo dan een feestje van maken ondanks dat dat niet de dag is...

Voor jou is het ook erg pijnlijk, is er misschien veel gebeurd in het verleden waar ex vrouw veel moeite mee heeft omdat ze jou niet accepteerd?

Overigens

Overigens is het contact tussen de ouders normaal gesproken wel oké. Ook de omgangsregeling is met hun in overleg kinderen altijd netjes afgestemd. Anders dan sommige mensen normaal vinden maar toch. Mijn vriend staat ook altijd klaar voor de kinderen
Voordat dit een eigen leven gaat leiden wilde ik dit toch benoemd hebben.

Het gaat puur om mijn aanwezigheid op feestdagen en bij activiteiten sport etc. Als vader is hij alleen overal welkom

Wiens huis?

Wat een nare situatie voor je vriend en jou, maar ook voor zijn dochter, die hier al helemaal niet om heeft gevraagd.
Hoe moeilijk het ook is, nu op haar verjaardag kan je vriend het beste gaan, zonder jou. Dit is niet het moment om het op het spits te drijven. En de 18e verjaardag van zijn dochter daar moet hij bij zijn. En daarna moeten jullie wel om de tafel. Nu is het feest in het huis van ex, en die beslist wie ze daar wil ontvangen. Maar zodra dochter op zichzelf woont moet dat veranderen. Dan kan dochter het beste iedereen tegelijk uitnodigen en wie het echt niet kan verdragen om in een ruimte te zijn met een van de anderen blijft maar weg. Het kan niet zo zijn dat jullie je nog jaren in allerlei bochten moeten wringen omdat ex jou niet wil accepteren.

Hoe het hier gaat

Ik heb nu 5 jaar een relatie met een man met kinderen (heb zelf ook kinderen) en hier is alles gescheiden. Feestjes worden ook los gevierd. Ik zie zijn ex dus zelden tot nooit (we hebben trouwens geen hekel aan elkaar, heel soms zie ik haar bij iets van school en dan praten we heel gezellig even samen).
Maar goed, de feestjes worden dus 2x gevierd. Een keer met mama en haar familie en nog een keer met papa en zijn familie. Op een gewone verjaardag zijn de kinderen als eerste bij de ouder waar ze op dat moment volgens de omgangsregeling zijn en halverwege de middag vertrekken ze naar de andere ouder om daar nog een feestje te vieren.
Bij zo'n jubileum zou er denk ik 2x een feestje gegeven worden, een keer in het huis van moeder met moeders familie en nog een keer op een andere datum die dichtbij is bij vader met vaders familie.

Wat vinden de andere familieden er dan van, komt dat wel eens ter sprake? Broer en gezin en zijn ouders, komen dus allemaal bij ex-schoonzus en ex-schoondochter en vinden het ook al 9 jaar 'normaal' dat jij er niet bij mag zijn? Kijk, de eerste jaren kan ik het me nog een beetje voorstellen, maar op een gegeven moment moeten de scherpe kantjes er toch wel vanaf zijn.

Reactie

Normaal wordt het ook 2x gevierd,ook dit jaar. Toch wilde ze graag papa nu ook op de dag zelf erbij hebben.
Mijn vriend zijn familie komt alleen bij ex over de vloer op verjaardagen van de kinderen (normaal is mijn vriend daar niet ook nog x bij). Zij doen dit voor de meiden, maar keuren het alles behalve af dat ik daar niet bij mag zijn. Ook mijn schoonmoeder vind, nu na 9 jaar dat het genoeg is en dat mijn vriend niet moet gaan als ik niet mee mag. Maar ja wat heeft dat meisje daar aan!?

Corr

Alles behalve af moet zijn ze keuren het af of alles behalve goed

Samen is helemaal samen

En anders toch apart!

Of zou dat dochter veel verdriet doen?

Dan zou ik het laten gaan.

Nog één keertje

Nog één keertje op de tong bijten omdat je weet dat ze volgend jaar niet meer onder juk van moeder ligt en ze haar verjaardag kan vieren en mensen kan uitnodigen naar eigen wens.

Het feit dat je eigen familie mee gaat met dat gemanipuleerd, is wel iets om voor achter de oren te krabben. Maar ook dat is volgend jaar passé.

Geniet daarentegen van die avond dat dochter bij jullie komt; daar is moeder in ieder geval niet tussen gekomen 😉

Volgend jaar ben je vergeten hoe kinderachtig dit jaar verliep.

Je kan je vriend het wat gemakkelijker maken; spreek met een vriendin af, ga gezellig bij haar koffie drinken. Zo wordt het voor je vriend minder pijnlijk omdat jij nu niet thuis alleen bent maar jezelf prima vermaakt.

Annemarie,

Misschien even niet duidelijk, maar de eerste vier blokjes waren meer voor je vriend en de laatste aan jou om je vriend te helpen.
Ik snap heel goed hoe het is als als iemand zo de familie ‘ruled’. Wat dat betreft hier veel herkenning wat betreft die stilzwijgende houding van anderen terwijl jullie gevoelens genegeerd worden.
Vandaar de boodschap; volgend jaar hopelijk anders.

Je weet dat hij van jou houdt, ookal accepteert zij dat niet.

Annemarie

Ik kan me volledig vinden in de reactie van AlisonH.

En ik vind dat jouw vriend zeker moet gaan, voor zijn dochter natuurlijk. En ook om jouw relatie met de dochter in orde te houden.

Ik begrijp trouwens wel ergens dat de moeder het lastig heeft om jou in haar huis uit te nodigen, maar ergens anders - op neutraler terrein - heeft ze er niets meer over te zeggen.

Vier het nadien gewoon apart. Zo gebeurt het trouwens meestal bij gescheiden koppels. Bij de kinderen van mijn vriendin gebeurt dat ook zo.

William

Ik vind dat wel heel jammer voor de kinderen dat de ouders het niet op kunnen brengen om samen ook met nieuwe partners de verjaardag te vieren van hun kind dat ze hopelijk samen in liefde op de wereld hebben gezet.

Net zoals andere belangrijke dingen. Een verjaardag kun je nog meerdere keren vieren, een bruiloft, diplomauitrijking etc niet. Ik zou het zeer vervelend voor mijn kind vinden als die moet kiezen of gevoelsmatig moet kiezen wie er dan bij is omdat je ouders niet volwassen genoeg zijn om zich te gedragen.

Ik ben zelf ook gescheiden, (ik ben ingeruild voor een jonger exemplaar), maar verjaardagen en sinterklaas worden gezamelijk gevierd. Zelfs mijn ouders gaan mee naar mijn ex om sinterklaas te vieren. We vieren het daar omdat onze dochter de oudste van zijn kinderen is. Verjaardagen gaan we met 'het gezin' uit eten: lees vader, moeder, stiefmoeder, kind en halfzusjes.

Mijn dochter

wordt ook 18 deze maand. Ik ben de strijd echt niet aangegaan. We vieren het gewoon zelf, met onze vrienden en familie. Bij vader viert ze het ook op de dag zelf. Natuurlijk bel ik haar wel op haar verjaardag.

De mogelijkheid om dingen samen te vieren met de vader van mijn kind heb ik al heel snel opgegeven. Het is prima zo. We vieren gewoon alles van mijn dochter dubbel en vaak wordt het bij ons al 2x gevierd. Op een of andere manier kiest dochter er namelijk altijd voor om haar verjaardag voor haar vrienden en vriendinnen bij ons te vieren.
Mijn dochter heeft al snel geleerd dat de datum zelf niet zo belangrijk is, het gaat meer om de mensen waarmee je het viert.

Natuurlijk is dit van moeder erg flauw. Persoonlijk zou ik dus vader echt stimuleren om toch alleen te gaan. Op een gegeven moment komt het besef bij dochter dat haar vader en stiefmoeder zo sterk waren om de situatie te accepteren voor haar. Dat is een prachtig kado dat jullie aan haar geven. Dat haar moeder jou niet heeft toegestaan bij deze feestelijke dag te zijn, verteld ook heel veel. Misschien niet zo'n leuke les voor dochter maar dat is iets waar jij en haar vader niets aan kunnen doen.

in moeders' huis

Het feest gaat door in huis van moeder. Zij kiest zelf wie ze daar wel/niet wil.

Je weet niet hoe de breuk destijds is geweest maar resultaat is blijkbaar dat vader weer gelukkig is met een "nieuwe" partner, en moeder is (nog steeds?) alleen. Waarom zou zij die nieuwe vrouw moeten uitnodigen? Dat de nieuwe partners van de vriend van dochter meekomen, heeft niks met de situatie te maken. Dat is nl. niet pijnlijk voor moeder. Die "nieuwe" vrouw klaarblijkelijk wel.

Dochter zal ooit wel eens apart wonen en dan nodigt zij gewoon moeder en vader met partner uit. Dan gaan beide ouders ieder aan de andere kant van de kamer staan als het nodig is, maar je bent er gewoon beide (met of zonder partner). Zeg gewoon tegen je vriend dat deze situatie wellicht niet meer lang duurt.

lange reactie

Lang verhaal zo kort mogelijk: man gaat niet als ik niet mee kan naar de brunch te gaan. Zijn maat is “vol” Beetje jammer dat dat nu juist bij deze verjaardag is, maar hij is niet over te halen. Ex vrouw heeft verrassend genoeg in gesprek aangegeven dat ze het begrijpt en dat ze zelf ook al vond dat het niet houdbaar meer is en dat het moet veranderen omdat dit problematisch gaat worden in de toekomst en dat ze dit als ouder niet goed heeft opgepakt. Blijkbaar loopt ze al een jaar rond met het idee mij alleen maar eens voor een kopje thee te vragen, maar het komt er niet van. Ex vrouw vind het belangrijk eerst bij ons over de vloer te zijn geweest voordat ik bij haar kom, ze is nooit niet welkom geweest (zelf altijd voor gekozen de auto een straat verderop te parkeren ipv voor huis en/of niet mee te lopen met de kinderen etc) Dochter gaf aan het helemaal niet erg te vinden dat ik ook zou komen, maar dat ze daarvoor kiest vanwege moeder, maar dat ze wel graag op de dag zelf papa ook nog wil zien, 18 jaar is erg belangrijk voor haar. En ook geeft ze aan dat het haar wat ongemakkelijk lijkt om dan nu mij wel ineens na dit gesprek wel te laten komen, omdat ze het gevoel heeft dat dat wel eens erg ongemakkelijk zou kunnen zijn, omdat het nog maar 2 weken duurt, ze heeft liever dat “wij” haar ouders en ik, dan eerst maar eens of een paar keer met elkaar afgesproken hebben, of in ieder geval dat mama mij ook groet Persoonlijk lijkt met dat ook erg verstandig (slimme meid )
Overigens komend weekend vieren we ook zijn en haar verjaardag bij ons, het wordt al jaren apart gevierd , zijn meiden vieren dus 2x verjaardag, zo ook dit jaar. Dus haar verjaardag wordt ook al bij ons gevierd en dat is ook de dag dat zij haar cadeaus ontvangt. en vanaf zondag 15H stond hierna het proces weer ‘stil” en de stand op “nee” zonder actie.

Dus ik heb de jongedame zelf gebeld en gevraagd of het om die dag , om die verjaardag ging, of omdat ze graag weer op haar verjaardag (nu en/of in de toekomst). Het gaat haar er om dat ze het liefst heeft dat net als bij de familie van haar vader, iedereen normaal respectvol met elkaar omgaat, maar dat ze voor haar 18e graag op de dag zelf ook papa wil zien. Dat ze niet naar ons kon komen ivm visite dus dat haar enige optie was alleen papa uit te nodigen. Dus ik heb op dat moment spontaan een ander “cadeau “bedacht en gevraagd wat ze er van vond, ze was enthousiast en kon er goed mee leven. Papa gaat niet naar de brunch, maar ik ‘breng’ haar en haar papa na ons kerstavond diner naar een hotel. Weliswaar in de buurt maar de keuze was nog beperkt en bovendien heeft ze om 11H gasten. Ze gaan daar samen overnachten en om 24H drinkt ze daar samen met papa een glas goede champagne op haar 18e levensjaar. Ze wilde niet ontbijten ivm brunch. Ik haal hun vroeg weer op en zorg dat ze op tijd voor de brunch is. Na akkoord van de jonge dame zelf dit bij partner voor gelegd en die had tranen in zijn ogen. Nu nog de thee afspraak

Prima oplossing

Wat een slim idee!

fijn

wat een goede oplossing.
En houd het momentum vast en vraag de ex zelf dan om ergens een kopje koffie te drinken met z'n 2. Je ex (in haar geval) erbij maakt een gesprek moeilijker / minder neutraal, het is al lastig genoeg.

Het gaat er niet om dat jullie vriendinnen worden maar wel om dat jullie voor de kinderen samen door 1 deur kunnen en weten wat je aan elkaar kunt hebben.
Voor jou de taak om heel duidelijk te maken dat je haar positie als moeder niet zult ondergraven en haar mening respecteert (dat doe je al jaren dat is duidelijk) voor haar de vraag om jou wat ruimte te geven met haar kinderen naast hun vader.

Ze boffen met je!

Super fijn dat jij dit zo hebt geregeld, erg lief!

Reactie

Het meest verrast was ik nog wel door de opmerkingen van zijn ex vrouw. Het zou inderdaad fijn zijn als zij nu inderdaad stappen gaat zetten, ze is welkom om ons huis. Mijn ex en zijn nieuwe vriendin komen ook af en toe langs en wij hebben helaas niet eens kinderen. Ik wacht even af of ze zelf nog, via mijn vriend (ze heeft mijn nr niet) uitnodigt en anders trek ik in januari zelf de stoute schoenen wel aan.
Ik was ook erg blij met dat de oplossing zo goed viel. Of ze met me boffen weet ik niet, ik ben niet altijd aardig hoor meestal ben ik niet zo goed in met snelle oplossingen bedenken, heb vaak wat meer tijd nodig. Dit was er uit voor ik er erg in had. Het zal zo moeten zijn denk ik dan.
Op naar 2020 in de hoop op de lang gehoopte veranderingen met name voor de meiden

Bedankt allemaal voor jullie reacties

Toch niet goed

Blijkbaar was de oplossing toch niet naar wens.
Dochter heeft kerstavond afgezegd en negeert haar vader en heeft gezegd dat hij haar voor de 2e keer in de steek laat. Eerste keer toen hij bij mama wegging en nu weer.

Bellen ze neemt niet op, ex vrouw wil niet met dochter praten, vind dat papa zelf moet oplossen. De enige oplossing is komen zonder mij op verjaardag... Is het raar dat ik dit emotionele chantage vind. Het werkt want man heeft er enorm last van

Jeetje

Dit is een ommekeer, toch? In eerste instantie leek ex/ moeder het probleem, nu blijkt dochter met oud verdriet te zitten.
Ik begrijp je gevoel van emotionele chantage ergens wel, maar ik zou dit proberen van je af te zetten. Stiefdochter pakt het niet handig aan, maar als ik haar vader was, zou ik toch aandacht geven aan haar gevoel dat ze zich door hem in de steek gelaten heeft gevoeld. Als het daarover kan gaan, in plaats van over het gedoe rond het feest, dan zou het wel eens iets belangrijkers kunnen opleveren m.b.t. tussen de band tussen vader en dochter.
Wat niet wegneemt dat het voor jou lullig is. Maar dat zijn twee verschillende dingen.
Sterkte!

He jammer Annemarie

Gedoe en verdrietig allemaal. Jammer voor je, jij hebt zo te horen alles gedaan wat je kon om bij te dragen aan een oplossing.

En van dochter zou ook iets meer compassie verwacht mogen worden, op deze leeftijd, lijkt me. Hoewel ik niet weet wat er in het verleden gebeurd is, maar jullie klinken allebei heel redelijk.

Ysieux

Ik neem haar niks kwalijk hoor.
Indirect is het wel mama, ik hoor van de andere dochter dat ze mama heeft geprobeerd over te halen nav hun gesprek dat papa en ik dan a avonds bij haar op verjaardag zouden komen. Mama wil dit niet die wil eerst bij ons langs. Man heeft haar toen gebeld en gezegd kom van het weekend dan langs? Dat wil ze niet, niet voor 2020 ze kan/wil niet niet uitleggen waarom.
Nu is dochter geleerd dat als ze dan de, als laatste strohalm, de ik ben zielig want mijn ouders zijn gescheiden kaart trekt dat ze van papa meestal krijgt wat ze wil. Alleen die zet nu helemaal hakken in 't zand.

Overigens hebben man en zijn dochter 2 jaar samen wekelijks eerst later 2 wekelijks en nog paar x maandelijks gezamenlijk relatie therapie gevolgd. Hij wenst alleen niet meer gechanteerd te worden zegt hij. Hij belde en dan neemt ze niet op. Ze appt terug, ik praat pas weer tegen je als je ja zegt. Man zegt ik wil eerst normaal met je praten voordat ik überhaupt overweeg ja te zeggen.

Mij appt ze overigens ook met vragen hoe laat ze klaar moet zijn ivm de hotelovernachting. Want zegt ze superleuk. Man zegt weer als ik naar de brunch ga, dan gaat die overnachting niet door. Ze is geen koninging die de baas is

En ik zit er tussen in, want ik denk ga nou gewoon. En laat het voor wat het is. 18 is nog halve puber.

Appel en boom

Ik geloof wel dat vader minstens net zo volhardend en eigenwijs is als zijn dochter.
Waarom gaat de overnachting niet door als hij wel naar de brunch gaat?

Er wordt nu wel heel veel gedoe gegenereerd rondom een gebeurtenis die voor dochter eigenlijk heel leuk had moeten zijn. Deze ervaringen neemt ze de rest van haar leven mee. En ook vader is daar debet aan.

Jij bent een grote meid en redt je op die dag gewoon vast prima. In mijn ogen kan vader niet anders dan ja zeggen tegen zijn dochter. En verder ieder moment met quality-time aangrijpen. Daar komt hij uiteindelijk het verst mee. Ook richting de nare rol die moeder nu aanneemt.

Inderdaad

Hoewel ik vader begrijp, zou ik nu niet zo de hakken in het zand zetten. Dit is wel haar 18e verjaardag. Hij zou wel kunnen zeggen: ik kom, maar dit was de laatste keer zonder mijn vrouw en de laatste keer dat jij mij zo voor het blok zet. Je ben (bijna) 18, het wordt tijd voor volwassener gedrag en gesprekken, ook over pijnlijke onderwerpen.