Verkrachting of zelf uitgelokt?

Je vriend klinkt nogal bot

Misschien is het niet een verkrachting, maar je hebt iets heel intiems gedaan waar je totaal geen zin in had, waarschijnlijk uit grote onzekerheid. Hopelijk kun je het jezelf vergeven dat je dat toen hebt laten gebeuren en ben je nu assertiever.

Ik vind dat je vriend daar behoorlijk ongevoelig mee omgaat. Is hij verder wel aardig?

Zelfde type?

Het lijkt me alsof je weer een type uitzoekt zonder enig inlevingsvermogen en compassie. Geef je nu je grenzen wel duidelijk aan?

Ik ben ooit verkracht (toen ik 16 was) en als resultaat zei ik bij mijn vriend later nooit nee. Onder het mom van, als je geen nee zegt, kun je ook niet verkracht worden. Deze relatie is dan ook op de klippen gelopen op een gegeven moment.

Wat wil jij hier nu mee?

Belle Epoque weet uit een paar woorden meteen een hele persoonlijkheid bij elkaar te fantaseren en te schilderen. Leuke eigenschap, maar hier help je er verder niemand mee.
Ik denk dat veel vrouwen ervaringen hebben in het grijze gebied tussen volmondig ja en de klip-en-klare verkrachting.
De reactie van je vriend is voor mij typisch mannelijk praktisch; "het is gebeurd en er is niets meer aan te veranderen, dus laten we er maar over ophouden ook". Misschien zou een psycholoog dit nog kunnen herleiden tot machteloosheid van zijn kant, maar ik weet niet op dergelijke interpretaties zinvol zijn. Ik denk dat de mening van wat toevallige OOL-ers je ook niet erg veel verder gaan helpen. De belangrijkste vraag is wat jij op dit moment mee wilt. Zit het je nog steeds dwars en moet het nog een plekje hebben? Is er iets gebeurd waardoor deze oude ervaring naar boven is gekomen? Wat wil je van je vriend? Is het een nieuwe relatie en is deze ervaring een soort testcase om zijn reactie te peilen en hem in te schatten?

Natuurlijk maakt het uit wat je vriend vindt!

Met zijn opmerking dat je niet moet zeuren laat hij duidelijk merken dat hij geen geweldig empathisch vermogen heeft. Zo iemand zou mijn vriend ook niet zijn. Dat dit nog speelt 15 jaar na dato geeft in elk geval aan dat het niet in je kouwe kleren is gaan zitten, en daar zou hij heel wat zorgvuldiger mee om moeten kunnen gaan. Pas je wel op dat je niet weer in dezelfde val trapt qua partnerkeuze?

Interessante meningen

Wat 15 jaar geleden is gebeurd heb ik allang verwerkt, wat me dwars zit is de reactie van deze andere man, hier en nu. Inderdaad, de liefde heeft een behoorlijke knauw gekregen, ook ik vind het weinig empatisch om op deze manier te reageren.

Maar

je stond niet erg vast in je schoenen destijds, 15 jaar geleden. Je hebt je mee laten nemen en dingen gedaan waar je je niet zo fijn bij voelde achteraf. Ik denk dat legio mensen dingen hebben gedaan (ook op sexueel gebied) waar ze achteraf van denken: was dat nu wel echt iets wat ik WILDE en zich er vervelend over voelen achteraf.
Dat is wat je vriend ook kan zeggen: je stond niet erg vast in je schoenen toen. Je HAD inderdaad, als je wat sterker in je schoenen had gestaan toen, anders kunnen handelen. Maar dat heb je niet gedaan omdat je TOEN was wie je TOEN was en niet wie je nu bent.
Dus waarom een voorval uitkauwen van 15 jaar geleden? Je vriend reageert in het NU. Die kent alleen de "even zonder naam" NU en niet die van 15 jaar geleden. Misschien had hij de "even zonder naam" van 15 jaar geleden helemaal niet leuk gevonden....dat kan toch?
En ook ik ben wel benieuwd waarom dit nu speelt?

Mmm

Als je een en ander al verwerkt hebt, dan begrijp ik niet waarom je de reactie van je vriend nu op dit verhaal zo belangrijk vind.
Eerlijk gezegd zou ik ook niet zo goed weten hoe ik op een dergelijk verhaal van een vriendin zou moeten reageren. Het is nogal een bizar verhaal, er waren voldoende mogelijkheden om bepaalde dingen niet te hoeven doen. Jij hebt beslissingen genomen uit angst voor je vriend. Maar het waren toch jouw keuzes op dat moment. Je had het ook niet kunnen doen. Om dit te vergelijken met verkrachting vind ik te ver gaan. Hoewel ik mij wel voor kan stellen dat je je rot voelt.
Zelf zou ik niet tegen iemand zeggen dat zij niet moet zueren. Maar de reactie van je huidige vriend kan ik mij wel voorstellen. Zou je liever willen dat hij je als wilsombekwame zielepiet ziet?

Nou ja zeg!

De meningen vanuit eigen ervaring (of gebrek daaraan) zijn weer eens niet voor de poes. Het is of een autist, of een gewetenloze man zonder enig empatisch vermogen waarvan de diagnose nog niet gesteld is en noodzaak voor (relatie) therapie of jij bent te snel onterecht op je teentjes getrapt. Het wordt steeds gekker en steeds meer van hetzelfde hier.Mijn gedachten: Vriend heeft het er moeilijk mee omdat hij van je houdt en je destijds niet kon beschermen. Hij voelt zich hoe dan ook minder (jouw) man door dit gebeuren, kan er moeilijk mee omgaan en redeneert het liever met kromme aanname's weg. Dan zijn zijn gekwetste gevoelens hieromtrent behapbaar voor hem. Daarmee praat ik zijn reactie geenszins goed maar draag een andere invalshoek aan. (die wellicht ook wel niet klopt hoor) Ik zou je willen adviseren om je vriend dit draadje te laten lezen. Ik denk dat het veel openingen kan bieden om te praten. Gr, XL

Mwah

Ik denk dat 'de meeste' mannen gewoon niet zo goed weten wat ze met een verhaal als dit aan moeten. Ze horen een probleem en dat willen ze dan oplossen. Hoe deze meneer komt aan 'uitlokking' kan ik niet helemaal volgen, maar een advies over een taxi nemen is natuurlijk best logisch.

Nog wat meer uitleg

Het hele verhaal is door een ongelukkig toeval bekend geraakt, ik heb nooit de behoefte gehad om het aan hem te vertellen omdat ik al vermoedde dat hij er niet goed mee om zou kunnen gaan, het gaat om een ongelukje uit een ver verleden, ik vind mezelf ook niet zielig, heb toen het lot getart, heb allang mezelf vergeven en het voorval vergeten. Volgens mij heeft hij helemaal geen medelijden met me en dat hoeft ook niet, maar ik verdien ook geen keiharde kritiek en minachting. Enkelen hier merken op dat ik destijds niet adequaat heb gereageerd en misschien andere keuzes had moeten maken maar dat wordt op een vriendelijke, redelijke manier gezegd. Ik ben iemand die altijd bereid is naar andermans standpunt te luisteren maar als ik ronduit word aangevallen spring ik in de verdedigingsmodus. Vandaar dus dit draadje, inderdaad met de bedoeling hem het te laten lezen.

Vic

Nee, maar het bevestigt me wel in dat ik er zélf geen onredelijke denkbeelden op na houdt.

Even zonder naam

Volgens mij hebben we het eerder daar wel eens over gehad. Hoe je bij 'zo'n man' uiteindelijk aan jezelf begint te twijfelen. Merk je hoe geleidelijk dat gaat?

Spoor bijster

Ik lees blijkbaar niet fanatiek genoeg mee op Ouders Online en denk dat "evenzondernaam" diverse personen zijn die een probleem willen voorleggen en even-zonder-inspiratie zitten voor een pakkende nick. Ik heb geen tijd en zin om allerlei draadjes bij elkaar te puzzelen, dus om het bij deze te houden: Nee "even-zonder-naam", je verdient geen keiharde kritiek en minachting, dat verdient namelijk helemaal niemand. Ik had uit dit draadje ook niet begrepen dat je dat te verduren kreeg. Bij minachting van een "vriend" gaan de alarmbellen af (ongeacht de "reden") en wordt het tijd om de relatie te heroverwegen. Het ontbreken van respect is op lange termijn onleefbaar.

Nou

ik begrijp heel goed waarom je je daar druk over maakt en Vic heeft helemaal gelijk. Pas op dat je geen negatief beeld over jezelf krijgt door deze man. Of misschien gewoon meteen maar lozen.....

Grote woorden

Geen idee waar de eerdere draadjes over gingen, maar ik vind dat in dit draadje grote woorden worden gebruikt. De gebeurtenis van 15 jaar geleden vergelijken met verkrachting gaat mij te ver.
En nu blijkt de opmerking van huidige vriend ("je moet niet zeuren") een aanval, keiharde kritiek en minachting te zijn.
Geen idee wat er allemaal aan de hand is, maar op deze basis adviseren "dat die kerel maar geloosd moet worden", dat zou ik niet doen.

Aantrekken afstoten

Het komt op me over dat je met je vriend in een aantrekken-afstoten scenario zit. Je hebt het al eens uitgemaakt omdat hij zich te bot gedroeg jegens je dochter meen ik. Ook trok hij het slecht dat jij er een enerverend sexleven op nagehouden hebt. Een slet was je.
Wat me opvalt is dat je iets beter in staat bent je grenzen te trekken, want je hebt het al eens uitgemaakt met hem. Dat heeft tot tranentrekkend verbeteringsbeloften bij je vriend geleid als ik me niet vergis.
Beste meid, lees eens wat info over narcisme. Hij probeert je voortdurend ervan te doordringen dat je slecht bent. Dat je niet deugt. Dat je niet goed bent zoals je bent. Dat je domme beslissingen neemt. Als je je grens trekt draait hij bij. Dit is behoorlijk zorgwekkend gedrag vind ik.
Pas goed op jezelf en laat je niks wijsmaken. Stel je prioriteiten goed.
Issey

Beetje te veel van het goede

Ik weet niet wie "even zonder naam" is en hoe vaak ze al een bericht heeft geschreven die te herleiden is naar deze man, maar wat ze hier schrijft geeft volgens mij echt geen aanleiding om de man "eruit te gooien". Wat een drama!

Koentje e.a.

Koentje merkt op: Pas op dat je geen negatief beeld over jezelf krijgt door deze man. Of misschien gewoon meteen maar lozen.....

Lief dat je zo bezorgd bent maar mijn zelfvertrouwen is stevig genoeg, ik "krijg alleen maar een negatief beeld over" deze man en inderdaad zal het er wel op uitdraaien dat ik hem uiteindelijk ga lozen. De Vics onder ons zien het natuurlijk allang aankomen en zouden de dvd van deze film graag een stukje forwarden maar helaas, zo ver is het nog niet.

Even iets rechtzetten

Normaal gesproken ben ik helemaal niet zo goed in het signaleren van tijdelijke nicks, maar in dit geval zijn de feiten zo bijzonder dat het me toch is opgevallen. Ik merk ook hoe het evolueert. Waar Evenzondernaam een paar maanden geleden de bal volledig terugspeelde naar haar partner, houdt ze nu ruggespraak om te checken of ze het echt niet verkeerd ziet. Grote kans dat de man, als zij dit met hem deelt, haar gaat verwijten dat ze hem ondermijnt of dat ze eerder anderen gelooft dan hem (de geweldige man). Misschien roept hij zelfs wel iets over dat ze niet van hem houdt, omdat ze hem niet steunt. Nou ja, en als dat dan lang genoeg doorgaat blijft er van het stevige zelfvertrouwen van Evenzondernaam weinig over. Ik ben er niet op uit om te rellen of op te stoken, mijn adviezen zijn goed bedoeld.

Vic

Weet ik wel, dat je het goed bedoelt. Dat ik mijn meningen de laatste tijd op het forum staaf, is omdat het niveau van de welles-nietesdiscussies steeds lager wordt, meneer valt te veel in herhaling, dat is de enige reden dat ik tegenwoordig anderen bij de discussie betrek. Als hij ooit gaat roepen dat ik niet van hem houd omdat ik het niet met hem eens ben, dan kaats ik de bal gewoon terug. Heb acht dagen achter de rug waarbij de conversatie tussen ons beperkt was tussen felle discussies of niveau "geef me het zout even aan". Heb ook helemaal geen zin hem te bellen of mailtjes te sturen, hopelijk blijft dat zo en kan ik eindelijk de knoop doorhakken.

Wat betreft mijn zelfvertrouwen.

Hij komt vaak aan met dat iets "niet normaal" is. Mijn reactie is dan standaard: "Nou en? Wie zegt dat normaal beter is dan afwijkend?" Zo sta ik bijvoorbeeld nogal ambivalent t.o.v. de democratie omdat elke halve gare maar mag stemmen. En daar zijn er nogal wat van op deze wereld.

Wat betreft de kritiek van mijn vriend: ik voel mijn kind een beetje ongewoon op, ja. En ik heb een wild liefdesverleden, nogal sletterig in de ogen van mensen zoals hij. En ik eet geen vlees, ook al zoiets ongewoons. En zo nog wat dingen. Ik houd best van mezelf en het enige waar ik niet tevreden over ben is dat ik geen doorzettingsvermogen heb, dan had ik mijn studie afgemaakt en nu een betere plek op de arbeidsmarkt gehad en zou ik ook vast niet zo lang blijven doormodderen in relaties die nauwelijks levensvatbaar zijn

Brunette (licht ot, maar toch weer niet)

Brunette:"Zo sta ik bijvoorbeeld nogal ambivalent t.o.v. de democratie omdat elke halve gare maar mag stemmen. En daar zijn er nogal wat van op deze wereld."
En weet je wat het ergste is? Dat ook elke halve gare zich verkiesbaar mag stelllen en het meer afhangt van hoeveel geld (voor propaganda) en slijmrelaties iemand heeft hoe hoog ide op een verkieslijst komt te staan ipv de werkelijke capaciteiten. Zodat het kiesrecht feitelijk bestaat uit kiezen op welke halve gare je mag stemmen...
Niet voor niets zeggen ze hier in Italië dat als je overal in faalt je altijd nog de politiek in kan ;-P
Verder gaat het probleem waar je over spreekt in deze draad feitelijk nergens over. Je hebt door naiviteit en onzekerheid 15 jaar terug iets stoms gedaan waar je spijt van hebt en je vriend zegt dat je stom geweest bent.
Op zich niet zo'n probleem, waar de problemen om de hoek komen kijken is hoe jullie je voelen door elkaars reacties. Je vriend voelt zich op een één of andere manier bedreigd/aangevallen/ongemakkelijk door je verleden en zou dat misschien het liefst uitvlakken. Waarschijnlijk herinneren dingen uit het verleden van je hem juist aan kanten van je in het heden die hij het liefst ook zou veranderen en willen bijschaven tot dat wat hij 'normaal' acht.
Ik vraag me af of dat iets is wat meer aanwezig is in een mediteraine cultuur, aangezien ik hier ook een hoop mannen ben tegengekomen die het verschrikkelijk moeilijk vonden als zij of hun partner iets deden waar-de-mensen-wel-van-zouden-denken en zich daaromn liever aan de publieke opinie aanpasten. Ook blijft vaak onder de oppervlakte zweven het ouderwetse idee dat een vrouw wat een liefdesleven met anderen heeft gehad eigenlijk niet meer 'puur' is, vooral als dat wat wild is geweest en daarom maar beter voor de buitenwereld verborgen kan worden gehouden. Ssst, verstoppen, wegzwijgen, anders gaan ze in crises... het stookt niet met het beeld dat moeders, vrouwen en dochter een soort heilige maagden moeten zijn, terwijl de rest van de wereld wordt bevolkt door sletten.
En tja, ik ben op een bepaalde manier ook altijd 'niet gemiddeld' dus met mij gebeurd nogal geregeld dat mensen iets van mij denken. Gelukkig heb ik een man gevonden die ook zo is en er tenminste geen stiekeme moeite mee heeft dat ik voor hem anderen heb gehad.
Blijf zoeken, Brunette, echt er zijn mannen die je helemaal nemen zoals je bent en waar je jezelf kan zijn. De truuk is om er eentje te kiezen die jij ook kan accepteren zoals hij is zonder hem na verloop van tijd te willen veranderen.
In je huidige relatie lijkt het me dat jullie eigenlijk beiden niet tevreden zijn over de persoonlijkheid van de ander en dat te vergeefs bij die ander proberen bij te schaven. Dat gaat niet lukken als jullie gewoon niet genoeg bij elkaar passen. Misschien kun je beter toch maar proberen te forwarden en je energie beter besteden.
Groeten Primavera

Primavera, je slaat de spijker op zijn kop.

Je begrijpt precies hoe het in elkaar zit. Vónd hij maar dat ik destijds stom ben geweest. "Oeps" en klaar, zo denk ik inmiddels zelf gelukkig tenminste wel over het voorval. Het was vervelend en vernederend maar ik heb er geen trauma aan overgehouden. Hij begrijpt écht niet waarom een vrouw er soms voor kiest haar benen te spreiden omdat ze bang is voor een escalerende ruzie. Ik offerde liever mijn eer op dan mijn tanden en hij vindt dat een onjuiste keuze, het is niet de eerste keer dat het onderwerp ter tafel komt en hij wil het maar niet begrijpen. Het is zelfs nog erger, hij verdenkt me ervan dat ik lieg en dat ik er stiekem toch best van heb genoten. Het hele voorval had ik trouwens verzwegen omdat ik al vroeg aanvoelde dat hij er raar op zou kunnen reageren (het is niet mijn eerste Spaanse kerel) maar door een absurd toeval kwam hij erachter. Mijn vriend zichzelf juist héél ruimdenkend dat hij zich verwaardigt om met een slet als mij in zee te gegaan. Hij begrijpt niet hoe ik in elkaar zit, enerzijds is dat een kwestie van cultuur (je verwoordt het heel goed) maar zeer zeker ook van karakter. Omgekeerd geldt het ook: ik ben opgevoed in het liberale Nederland en ben ook nog eens een ruimdenkend en tolerant persoon, "leven en laten leven". Het werkt niet, in mijn hoofd heb ik de beslissing al genomen, nu nog de praktische uitwerking: hem het slechte nieuws vertellen, spullen uit elkaars huis halen, enz.

Brunette

Dat is niet niks, sterkte!!!!

Fiorucci

Dank, ik start wel een katerdraadje als de kogel door de kerk is

Brunette

Hij zal het je altijd blijven verwijten, denk ik, als ik afga op wat jij schrijft.
Ook al woon ik niet in het buitenland, ik geloof dat we heel wat met elkaar gemeen hebben. O.a. niet gestudeerd, en daardoor minder kansen.

Maar toch... Ik heb zelf de scheiding gemaakt tussen "minder kansen in de maatschappij" en "een relatie (moeten?) hebben". Ja, ik zou ook best wel weer eens, na al die jaren alleen, tegen een warm lijf willen aankruipen en wat meer "samen" in mijn leven willen hebben. Maar zouden we een prettiger relatie hebben als we wat hoger op de maatschappelijke ladder zouden hebben gestaan?

Waarom koppel je studie -> kansen aan het hebben van een relatie? Of zie je jezelf, onbewust, als een "loser" die daarom toch niet aan de man komt en daarom tevreden moet zijn met een man die niet bij je past?

Als ik er helemaal naast zit: laat het gerust weten, want ik ben me er heel erg van bewust dat ik mijn eigen gedachten en ervaringen in dit stukje meeneem. Maar het treft me, dat je spreekt over "had ik mijn studie maar afgemaakt" in dit verband, en jezelf ook nog eens gebrek aan doorzetten verwijt, waardoor je nu blijft doormodderen in een relatie.
En dat je jezelf direct verontschuldigt omdat je dingen anders doet dan "zij".
En dan wordt het heel lastig voor mij om niet vanuit mijzelf te gaan denken, dus tik me gerust op de vingers als ik doordraaf