Verlangen naar scheiding

Ingewikkeld

Depri Duck:
"Het idee van een eigen huurhuisje trekt me zo aan! Weer een simpel financieel overzicht, alleen huur, gas/electra/water, ziekenfonds en huishoudgeld. Lekker opnieuw beginnen met een minimum aan spullen. Eindelijk de boel inrichten zoals ik dat zelf leuk vind. Elke avond de kamer voor mezelf. De tv, het bed, zelf weten hoe laat je in bed nog leest en 's weekends in alle rust een beetje uitslapen."
Nou, als je terugverlangt naar 'simpel', dan is scheiden wel het laatste wat je moet doen. Niets zo ingewikkeld en onoverzichtelijk als scheiden.
Iig is nu duidelijk waar je heimwee naar je vrijgezellentijd vandaan komt..

Moedeloos

Ik word altijd een beetje moedeloos als ik lees hoe vrouwen zich 100 % afhankelijk maken van een man en denken dat ze zelf niks kunnen en dat de overheid ze dan moet onderhouden. Hoezo uitkering? Zoek een baan!

Depri duck,

"Het allerliefste wou ik dat we weer eens een beetje ons best voor elkaar gingen doen."

Dat moet ook voor hem gelden.......heb je er al eens met hem over gesproken??

"Het benauwt me dat ik het overzicht niet meer heb, ik begrijp heel weinig van onze geldzaken tegenwoordig, terwijl ik ze vroeger allemaal zelf deed."

Ik denk dat het tijd wordt dat je man jouw laat zien hoe de geldzaken geregeld zijn. Je bent nu veel te afhankelijk van hem.

"Zo kinderachtig. Dat ie me het niet gunt dat ik nog even een uurtje kan blijven liggen. Als hij later op z\'n werk moet zijn doe ik toch ook zo zachttjes mogelijk?"

Je hebt er een groot kind bij. Mocht een goed gesprek niet helpen, blijft ie dwars gedrag vertonen zou ik hem niet eens meer laten liggen als hij later op z´n werk moet zijn (sorry, soms ben ik niet lief

Nog even:

´k Ging iets te snel (de telefoon ging)

Het niet zelf regelen hoe laat je van bed gaat in de vakantieperiode is iets waar ik knap de schurft aan heb. Als ik een uurtje langer wil liggen en manlief meent dat ik er wel af kan dan krijgt ie de wind van voren.

Ik zou hem toch eens vragen wat hem beweegt jou zo respectloos te behandelen.

Ook man die van uitslapen houdt

Mijn man kan er ook heel slecht tegen als ik 's ochtends blijf liggen terwijl hij er uit moet. Vind ik ook kinderachtig. Gaat om een paar weken per jaar. Alle andere weken sta ik ca. 1 uur eerder op dan hij. Hij kan namelijk zijn bed niet uitkomen en blijft de wekker uitslaan. Hij komt er echt pas 10 voor 8 uit ofzo. Dan is de rest van de familie al bijna klaar. Ik doe juist met opzet heel zachtjes in de hoop dat hij zich verslaapt.

Wél kinderachtig

Jemig zeg, ik vind dat juist wel kinderachtig van je man. Je gunt elkaar toch ook iets? Deze week ben ik ook vrij en gaat mijn man inderdaad heel stilletjes het huis uit om mij nog even te laten liggen. Vervolgens belt hij mij rond een uur of 10 of ik lekker heb uitgeslapen. Er liggen hier best nog wel eens wat rommeltjes van mijn man, maar niet op de manier zoals Depri Duck beschrijft, want het komt behoorlijk expres over. Vervolgens ben ik deze week dus de hele dag thuis met de kinderen (alsof ik dan niets doe) en zorg voor een heerlijke maaltijd in de avond. Zo is het gezellig met elkaar, maar zoals Depri Duck haar leven beschrijft komt het alles behalve gezellig over.

Depri, hoe lang is dit al aan de gang? Ik neem aan dat je man niet vanaf het moment dat je hem ontmoette zo deed? Vindt hij inderdaad dat hij teveel doet ofzo? (maar dan kan hij dat ook met je bespreken in plaats van zo te doen zoals hij nu doet) Ik denk dat je toch echt met hem om de tafel moet gaan zitten en voor je eigen gevoel is het misschien goed om in de financien te duiken, desnoods bel je een adviesburo ofzo op om wat uitleg te vragen.

Succes
Maxime

Maxime

"maar zoals Depri Duck haar leven beschrijft komt het alles behalve gezellig over"
Vind ik ook. Maar waar ligt de schuld? Die zal toch wel ergens in het midden liggen. En wie moet er water bij de wijn doen in de kwestie 's ochtends opstaan? Degene die daarna kan uitrusten, of degene die een drukke dag voor de boeg heeft en graag een fijne start van die drukke dag wil hebben?

Gr. Poezie.

Poezie,

"En wie moet er water bij de wijn doen in de kwestie 's ochtends opstaan?"

Water bij de wijn doen is wat anders dan je zo kinderachtig gedragen.

Van beide kanten is wat te zeggen: de ene keer ga je mee uit bed (hangt er overigens vanaf hoe vroeg), de andere keer blijf je langer liggen. Als ik kan uitslapen hoeft mijn man dit niet te flikken als wat de man van Depri Duck doet. Als mijn man langer kan blijven liggen doe ik ook zachtjes......

Het wordt tijd voor Depri Duck en haar man voor een goed gesprek.

Extra uurtje

Ik heb de indruk dat het bij Depri Duck haar man niet gaat om haar dat extra uurtje slaap niet gunnen. Eerlijk gezegd heb ik het vermoeden dat hij zich ergert aan haar houding in het algemeen. En daarom lijkt mij een goed gesprek inderdaad wel op zijn plaats.

Gr. Poezie.

Ben je zelf eigenlijk wel aardig?

sorry Depri Duck, ik kan me best voorstellen dat je je man niet zo aardig vindt momenteel - ik geloof dat je je zelf ook niet zo aardig gedraagt; je voelt je totaal niet happy...

Je hoeft er 's morgens niet uit (je hebt geen baan) en dat irriteert je man. Daar kan ik me best iets bij voorstellen. Jullie hebben veel meer verantwoordelijkheden dan een tijdje geleden, maar wat is jouw inbreng: 'Ik heb geen baan, geen relevant diploma, geen werkervaring' dus hij is degene die een en ander moet realiseren. Ik vraag me af of dat slim is anno 2009.

Verder verlang je terug naar de ongecompliceerde vrijgezellentijd.

Het wordt tijd dat je de knop omzet, want dat ongecompliceerde leven komt niet terug, al ga je op je kop staan. En scheiden is geen leuke suggestie om het makkelijker te krijgen, lijkt me zo.

Het wordt tijd voor een goed gesprek. Een beetje nostalgie in opbouwende zin: toen jullie voor elkaar kozen, zag je elkaar wél zitten! Waar ging het mis?

Je zult jezelf niet voor niks Depri Duck noemen, ik heb het gevoel dat je momenteel over alles valt waarover een mens kan vallen.
Je kop in het zand steken en smachten naar vroeger - daar kom je niet verder mee!

Tonny

Ergernissen

Tinus: "waar baseer je dat op?"
1."Nu het vakantie is, knapt hij \'s morgens van frustratie bijna uit elkaar dat ik m\'n bed nog niet uithoef" (Maar over deze hadden we het al gehad)
2."Dan knipt hij pesterig het volle licht aan en gaat zich vervolgens douchen"
3."Vanmorgen porde hij me om 6 uur hard in mijn rug omdat ik snurkte"
4."Gisteren brak hij een kommetje (per ongeluk, zegt ie"
5."maar ik weet wel hoe razend hij hier staat huis te houden"
6."de andere dag liggen mijn kleren ineens op de vloer"

Lijken me toch allemaal uitingen van ergernissen t.o.v. Depri Duck.

Gr. Poezie.

Aanvulling

De belangrijkste vraag (en in die zin heeft Poezie wel een punt) is: Waarom zijn de verhoudingen tussen Depri Duck en haar vent zo verslechterd?? 'Schuld' is niet meteen t woord dat ik hier graag gebruik, maar iets van een oorzaak is wel nuttig.

Oorzaak

zo is dat - het gaat niet om 'schuld' maar om hoe het allemaal zo gekomen is...

Uit het verleden herinner ik me vergelijkbare gevoelens. Een gezin is gewoon heel wat anders dan 'met z'n tweeën' en het dagelijks leven kan héél vervelend worden als je de aardigheid ervan niet meer ziet.

Heb wel wat gehad aan boeken van Erna Gianotten, al een tijd geleden uitgegeven. 'Liefdespaar ouderpaar' en 'mensen, minnaars en hun kroost'. Leuke boekjes, vast tweedehands nog wel te vinden.

tonny

Hoe weet je dat poezie?

"Vind ik ook. Maar waar ligt de schuld? Die zal toch wel ergens in het midden liggen. En wie moet er water bij de wijn doen in de kwestie 's ochtends opstaan? Degene die daarna kan uitrusten, of degene die een drukke dag voor de boeg heeft en graag een fijne start van die drukke dag wil hebben?"
DepriDuck heeft kinderen, waarom denk je dat ze een rustige dag voor de boeg heeft? Ik denk niet dat ze er zó weer voor een uurtje in kan duiken (maar misschien heb ik dan mijn kinderen voor ogen).
Jesse (wiens man haar een uurtje extra slapen gelukkig wel gunt

Het huis

Duck, jullie hebben samen voor een koophuis gekozen en daarbij hoort een ander soort administratie dan bij een huurhuis. Dat is iets wat je van te voren enigzins had kunnen weten. Nu je er in zit en toch van de consequenties schrikt vind ik dat je toch wat strenger moet zijn tegen jezelf. Je zit in dat huis en je zult moeten leren om met de administratie en het onderhoud om te gaan. Ik neem aan dat je man ook aan het koophuis is begonnen met het idee dat het een gezamelijk project is. Als het voor jouw alleen een wat zware opgave is, vraag dan of je man de administratie samen met jou wil doornemen en regelen.
Wat jouw uitslapen betreft kan ik me best voorstellen dat het zuur is voor je man dat jij lekker kan blijven liggen en hij niet. Maar zo is het nu eenmaal. Misschien vindt hij zonder het te zeggen dat jij ook een baan moet zoeken?
Jouw verlangen naar een eigen huisje waar je lekker ongecompliceerd je gang kunt gaan heb ik ook bij een vriendin gezien. Ze had het gehad met haar man en hoopte door naar een eigen huisje te gaan wat meer lucht te krijgen en de zaakjes op een rij te kunnen zetten. Eigenlijk heeft ze zichzelf maar ook haar gezin mee voor de gek gehouden. Dat ze niet meer terug zou keren was al vrij snel duidelijk en dat het niet meer goed zou komen met haar man ook. Ondertussen was zij bij het gezin weggegaan, de kinderen waren nog bij hun vader. Ze gunde de kinderen een stabiel thuis, dus geen getouwtrek over bij wie de kinderen moesten wonen, gewoon lekker hun eigen bed in hun eigen kamer en geen gezeur. In de praktijk komt het er nu op neer dat de kinderen nooit bij hun moeder langsgaan omdat ze haar haar vertrek denk ik toch wel kwalijk nemen, maar ze worden ook helemaal niet gestimuleerd door hun vader.

Irritaties

irritaties zijn een deel van een relatie. Waar je voor op moet passen, en veel vrouwen hebben daar een handje van, is dingen te persoonlijk opvatten.

Over het algemeen zijn gevallen objecten geen aanval richting jou, maar gewoon een ongelukje. En als je midden in een verliefde periode zit, dan zou je dat ook zo opvatten.

Je moet echt eens gaan praten. En luister dan ook naar hem, zonder gelijk in de verdediging of aanval te gaan. En kijk wat je aan je eigen gedrag kunt veranderen om het weer leefbaar te maken. Daar heb je een stuk meer invloed op, dan op het gedrag van je man.

Bezijden t punt

Kaaskopje:
"Duck, jullie hebben samen voor een koophuis gekozen en daarbij hoort een ander soort administratie dan bij een huurhuis. Dat is iets wat je van te voren enigzins had kunnen weten. Nu je er in zit en toch van de consequenties schrikt vind ik dat je toch wat strenger moet zijn tegen jezelf. Je zit in dat huis en je zult moeten leren om met de administratie en het onderhoud om te gaan."
Dit advies is op zichzelf wel waar, maar en beetje bezijden het punt. Dat koophuis is, net als dat verlangen naar de vrijgezellentijd, een uiting van algehele onvrede met de huidige situatie.

Maar waar leefde je van toen je nog vrijgezel was?

Hallo Depri Duck,
Je bent ongelukkig in je situatie nu en vlucht weg in dromen van een geidealisseerd vroeger. Allemaal leuk en wel om te mijmeren hoe leuk het was om te doen waar je zin in had en geen verplichtingen te hebben, maar ook toendertijd zal je toch op een één of andere manier inkomsten moeten hebben gehad. Feestjes en uitgaan kost geld en je moet ook nog leven. Wat deed je,, vraag ik me af, aangezien je nu verteld dat je geen baan, relevant diploma of werkervaring hebt? Kun je dat dan nu niet weer oppakken?
Wordt eens wakker uit je dromen. Al uit het feit dat je het over ziekenfonds hebt blijkt dat je niet erg realistisch bent, Ziekenfonds bestaat niet meer, tegenwoordig moet je minstens een basisverzekering kiezen uit het aanbod van een heleboel verzekeraars en uitvoglen wat je er nu wel of niet bij wilt hebben. Wat bedoel je met alleen huishoudgeld? Geld voor het huishouden? Je hebt toch zeker ook geld nodig voor kleding, apparaten die soms vervangen moeten worden, uitjes die je zo leuk vond, onvoorziene dingen die niet gedekt worden door je goedkope basisverzekering, telefoon en internetabbonement, enz. Uitslapen is er als alleenstaande moeder ook niet vaak bij en de kamer voor jezelf s'avonds zal ook niet lang duren, want kleine kinderen worden heel snel groot. Jij vind het zo leuk om met minmaale spullen te leven, zouden je kinderen dat ook vinden? Over dat werk lastig te combineren is met kinderen heeft de overheid tegenwoordig ook geen boodschap meer aan. Je regelt maar opvang of oppas en misschien kun je wel telefoonwerk gaan doen. In ieder geval laten ze je al je bezit eerst opeten.
Het valt mij op dat je je vrij passief opsteld en alle actie afhankelijk maakt van het door jouw geidealiseerde huurhuisje en eventuele scheiding. Depri Duck:"Ik ben vreselijk gaan vreten sinds we samen zijn, dik geworden, ik ben mezelf niet meer. Dat had ik wel eerder meegemaakt in langere relaties en ik viel gelukkig altijd weer snel af als ik de relatie verbroken had."
Wat let je om nu bezig te gaan met afvallen en wat meer beweging te gaan doen? Is niet makkelijk, maar in gezellig is een afvaldraadje waar tal van vrouwen hard hun best doen en elkaar steunen.
Depri Duck: Het allerliefste wou ik dat we weer eens een beetje ons best voor elkaar gingen doen. Wat let je om daar alvast mee te beginnen? Jouw houding nu is dat je dat niet doet. Je stelt het getrouwd zijn zelfs achter je geidealiseerde huurhuisje , wil de avonden het liefst alleen doorbrengen en het enige wat je zegt dat je doet is het huishouden en s'ochtends zachtjes doen als hij kan uitslapen. Bij dat laatste vraag ik me af of je dat dan voor hem doet of dat je liever hebt dat hij zo laat mogelijk wakker wordt zodat je geen last van hem hebt. Het komt op mij over dat het enige wat je van je man wilt is het geld en dat hij zich zo gedraagt dat hij je zo min mogelijk in de weg zit. Weet je wel heel zekr dat je man allerlei pesterijtjes uithaald als jij uit wil slapen of kan het ook jouw projectie zijn dat je allerlei ongelukjes als kleren op de vloer , krijtstrepen, gebroken schaaltje, enz. als bewuste onattenties uitlegd. Om maar een voorbeeld te noemen, mijn man krijgt ook een por in zijn rug als hij zo hard snurkt dat ik niet kan slapen, zodat hij van houding veranderd en de rust weer terugkeert en toch zijn we stapelgek op elkaar. Eén van ons kan ook wel eens het volle licht aandoen als wel in het halfdonker iets niet kunnen vinden. Ik vraag me af of je man niet zo razend huis staat te houden omdat hij ook ongelukkig is en niet weet wat hij met zin passieve vrouw aanmoet die alleen maar denkt aan uitslapen en zijn inspanningen op het werk en om groter te wonen kennelijk niet waardeert.
Ik kan je aanraden om wat actiever te worden, dan heb je ook minder tijd om je vol te stoppen. Ben je ontevreden met de inrichting? Doe er wat aan, daar hoef je niet eerst voor te scheiden of in een huurhuis te wonen. en waarschijnlijk zul je je ook een stuk beter voelen als je ook wat buitenhuis gaat doen. Of dat nou werk is om ook zelf wat inkomen te hebben of een studie of vrijwilligerswerk waar je genoegen uit haalt maakt niet uit.
Ook therapie zowel voor jezelf als voor je relatie als je man mee wil werken lijkt me een heel goed plan. Even een onafhankelijk iemand die je helpt de boel weer op een rijtje te zetten wat je nu eigenlijk wil en vooral dat voor alles wat je wil je wel iets moet doen.
Oja, er zijn speciale bladzijlampen die alleen de pagina van je boek verlichten zodat iemand rustig kan lezen zonder dat de ander daar last van heeft. Ze zijn een stuk goedkoper dan scheiden
Veel succes gewenst.
jessica

Mwoach,

"Tot 7 uur blijven liggen vind ik geen uitslapen, sorry. Maar iedereen wijst daarnaar!"

Hmmmmnee, dat klopt niet......ik heb er niet naar gewezen. Wel heb ik gezegd dat ze misschien water bij de wijn kan doen, de ene keer mee eraf, de andere keer blijven liggen. Maar ik weet niet hoe laat hij van bed af gaat (of hoe vroeg). Als mijn man om half 5 z´n bed uitmoet ga ik niet mee. Er werd me wel eens gevraagd (en dan VOL verbazing): "Ga jij niet met hem eraf om half 5? Moet hij dan ZELF zijn brood smeren?". *hahahahahahahahaha*.....nee.

Feit is dat ze eens een GOED gesprek met hem moet aangaan. Ik weet verder niet of ze dat al heeft geprobeerd of niet......ik hoop dat ze hier in dit draadje nog eens reageert.

Alleen deze week hoor

Goh jullie beginnen allemaal inderdaad over dat uitslapen. Volgens mij slaapt ze alléén deze week uit omdat het vakantie is en waarschijnlijk de kinderen niet naar school hoeven. Mág het een keertje zeg, gaat manlief flauw doen en herrie maken. Ik lees allemaal fustratie van man uit naar haar toe. (porren in bed, kleding op de grond gooien) Ik weet alleen niet waarom hij dat doet, en volgens mij Depri Duck ook niet, inderdaad tijd voor een goed gesprek dus.

Maxime

Maxime

"Ik lees allemaal fustratie van man uit naar haar toe."

Nee, je leest DD's interpretatie van het gedrag van haar man. Misschien is hij gewoon ontzettend onhandig. Of staat bij een hoop dingen niet stil.

En gisteravond heb ik mezelf drie keer schuldig gemaakt aan mijn man wakker porren vanwege het snurken. Oordopjes indoen kan ik niet, want hij wordt niet wakker van de kinderen, waarvan er elke nacht nog wel 1 of 2 roepen, en ik ben heel erg moe, dus ja, dan moet hij eraan geloven als hij snurkt. Maar ik ben wel stapelgek op hem.

Ongerichte onvrede

Hmmm, vanuit het perspectief van de man kan ik ook een verhaal bedenken. Jessicah en Tinus zeiden er ook al wat over.
Hij werkt keihard om de hypotheek te kunnen betalen van hun nieuwe huis. De druk van het presteren rust zwaar op hem omdat zijn vrouw nu eenmaal geen baan heeft. Diep in zijn hart is hij eigenlijk een beetje jaloers op de rust die zijn vrouw heeft. Hij moet elke morgen vroeg zijn bed uit, maar zij heeft de dag voor zichzelf. Hij zou ook zo graag gewoon eens rust willen hebben.
En omdat hij moe is en het liefste zou willen blijven liggen, is hij 's morgens niet de meest fijne persoon.
In plaats van dat zijn vrouw waardeert dat hij zo keihard werkt om het geld binnen te brengen, krijgt hij alleen maar kritiek op wat hij verkeerd doet.
Hij voelt zich gevangen zitten, want hij weet dat het huis een onderwaarde heeft en hij is ook bang dat hij misschien zijn baan wel gaat verliezen met al die slechte berichten in de media. Daar wil hij het liefste niet over praten, want door erover te gaan praten lijkt het opeens realistischer dan wanneer je je kop in het zand steekt.

Zomaar een verhaal ertegenover. Geen idee of het waar is, maar ik kan me er veel bij voorstellen.

Ik zou eens gaan praten met je man. Echt praten. Niet praten over vroeg opstaan of praten over gebroken kommetjes of ontbijttroep.
Maar vertellen welke zorgen JIJ je maakt over jullie financiën. Vragen hoe hij er tegen aan kijkt. Hoe hij zijn werk nu ervaart. Of hij misschien ook depri en bang is. Praten over wat jullie voelen en waarom.

Veel mannen die ik ken, vooral de kostwinners, voelen zich heel erg verantwoordelijk voor het gezinsinkomen. Zo verantwoordelijk dat ze vooral hun partner er niet mee willen belasten. En dan ontstaan er vanzelf spanningen. Als je daar niets aan doet, groeien die spanningen alleen maar.

Tihama

Teveel beschuldigingen om uit te leggen

Ach natuurlijk, mijn man heeft groot gelijk om zich te ergeren aan zo'n afhankelijk misbaksel wat de hele ochtend uitslaapt en de rest van de middag op de bank soaps kijkt met een doos bonbons ernaast. Kinderen voeden zichzelf wel op en het huishouden doen de kaboutertjes, nietwaar? Dat ik niet eens een báán heb zeg! De krant staat ból van de wervende advertenties: "Wij zoeken een domme muts van 40 zonder diploma of werkervaring!" Jemig, zelf je kinderen willen opvoeden is uit de tijd hoor, die breng je tegenwoordig gewoon naar opvang.
Tot zover voor alle zelfgenoegzame Heleen Mezen op dit forum.
Voor de dames die wel beter weten: natuurlijk moet ik er doorgaans tegelijk uit met mijn man. Ik wacht alleen even tot hij naar beneden is, omdat dat ochtendhumeur ook dan present is. Het is nu alleen vakantie en dan blijf ik graag even liggen tot het licht is. Ik ben ook degene die er 's nachts uitgaat als er een kind hoest of een nachtmerrie heeft gehad. Daarbij snurkt hij net zo goed, maar ik zou nooit een harde duw geven, even aanraken of fluisteren is al genoeg om hem om te laten draaien. En als het echt onverbeterlijk is, verhuis ik gewoon naar de bank, no problem. Ik snap niet dat je daar zo woest op moet reageren, hoor. Soms lig ik wel eens 's nachts boos te broeden, als hij laat is thuisgekomen 's avonds en met de voordeur slaat en doodleuk nog even de muziek aanzet. Dan neem ik me voor hem óók te duwen, ook het licht aan te knippen, ook de muziek aan te zetten als ík laat thuiskom, maar ik kríjg het gewoon niet uit mijn vingers, ik vind het zó kinderachtig, zó asociaal!
En wat de suggestie betreft samen op te staan: ik heb het een paar keer geprobeerd. Mijn koffie moest ie niet, zijn eten maakte hij liever zelf, liever voor de tv eten dan aan tafel en het was duidelijk dat ik hem zwaar voor de voeten liep. Dat laat ik dus wel uit mijn hoofd.
We hebben er in het verleden vaak genoeg over gepraat en hij vindt het goed dat ik thuisblijf voor de kinderen, zolang het huis ook netjes is en de kinderen tevreden en we het financieel kunnen bolwerken. Ik denk dat het ook wel zinnig is om op te merken dat híj heel graag een huis wou kópen, terwijl ik het belangrijkste altijd vond dat ik er zelf voor de kinderen kon zijn en hen niet gedwongen door een te hoge levensstandaard naar opvang hoef te brengen. Ik wou een goedkoper koophuis of anders gewoon blijven huren, maar dat wou hij beslist niet.
Tonny, ik ga in de bieb eens zoeken naar de boeken die je noemt. En in ‘gezellig’ zal ik eens kijken naar het draadje ‘afvallen’. Ik ben er ook al mee bezig.
Tenslotte voor iedereen die zo’n medelijden heeft met mijn arme hardwerkende man, met zijn luie vrouw: Hij heeft het uitstekend naar zijn zin op zijn werk, doet werk wat ie erg leuk vindt en dat we nu zulke hoge lasten hebben, is een situatie die hij zelf niet helemaal realistisch heeft ingeschat. Ik had wel een idee welke kosten er allemaal bij zouden komen kijken en ik wou het liever niet.
Scheiden is ook wel een beetje te drastisch. Inmiddels ben ik ongesteld geworden en zodra mijn huisarts terug is van vakantie, vraag ik antidepressiva. Gisteren deed ik mijn best aardig te doen, belangstellend, en raakten we zowaar weer 'on speaking terms'. Maar samenleven op zo'n manier is gewoon allesbehalve gezellig, als je elke dag maar af moet wachten hoe de pet nu weer staat.

Alleen een woord

Van begrip. Zit zelf in net zo'n soort situatie, al is hier gelukkig geen sprake van overwaarde op een huis. Maar hier is het ook alles behalve gezellig en ik heb echt mijn best gedaan, net of krijg ik geen contact met mijn man...
Praten? waar wil je over praten, je denkt te veel na, alles is toch goed?. Dat is hier het antwoord.

Sterkte

Depri

Hoi Depri Duck,

Ik vind de insinuaties van veel andere dames dat jij lui zou zijn e.d. ook nergens op slaan. Maar ik zou toch binnenkort echt eens met hem om de tafel gaan zitten. Ik neem aan dat hij toch niet zijn hele samenleven met jou zich zo gedragen heeft? Wat kan er aan de hand zijn?
Soms moeten de puntjes weer even op de i gezet worden. Hier hadden we laatst een hele discussie over het huishouden. Man en ik werken ongeveer evenveel, en de enige officiele taak in huis die hij heeft is stofzuigen. En dat deed meneer ineens niet meer, omdat ik het dan teveel vond worden deed ik het maar, maar uiteraard zei ik hem dat wél (ik werk vanuit huis, dus zie het ook de hele dag die bende) op een bepaalde dag moest ik iets onder de bank uitvissen en zag daar (net buiten het normale zicht) een kilo stof liggen met pepernoten van het jaar daarvoor. Meneer had dus alleen de 10 cm langs de rand van de bank gezogen en al zeker een jaar de rest niet ! Nu ben ik geen miep kraak, maar dit vond ik gewoon niet gaan. Afijn, man kwaad, wilde een schoonmaakster inhuren want wilde zelf niet meer stofzuigen. En na een week was de boze bui over en heeft hij het hele huis onderhanden genomen. En houdt het sindsdien weer bij. Dus er over praten en onderhandelen had hier zeker wel zin.
Verder moet ik zeggen dat mijn man ook een lichte vorm van ochtendhumeur heeft, dus ik ga geen discussies aan op de vroege morgen. Meestal is hij trouwens eerder de deur uit dan dat ik opsta.

Succes
Maxime