Relaties Relaties

Relaties

svg

svg

20-03-2012 om 13:05

Verliefde collega... wat nu?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Yvon Meijer

Yvon Meijer

22-03-2012 om 09:46

Ok, wat te doen?

Wat ik zou doen: diep adem halen en hem nog één keer apart spreken. Je zegt hem dan dat je misschien niet helemaal duidelijk genoeg tegen hem bent geweest, dat het allemaal wat uit de hand aan het lopen is en dat je daar van baalt. Dat je daarom besloten hebt dat je hem nooit meer over persoonlijke zaken wilt spreken, dat je hem niet leuk vindt niet in hem geïnteresseerd bent, dat je getrouwd bent en blijft met een andere lieve man. Dat je niet wilt dat hij nog contact met je opneemt, of over persoonlijke zaken emailt ed. En dat als hij dat wel doet je naar je leidinggevende/ baas of wie dan ook stapt. Laat je niet overhalen om met hem op de oude voet verder te gaan omdat hij ervan overtuigd is dat je hem wel leuk vindt, ook al ontken je dat. Hou voet bij stuk ook als het moeilijk wordt. Dit is, naar mijn mening, de enige manier om om uit deze vicieuze cirkel te komen en hem een kans te geven zijn eigen problemen op te lossen. Wil je hem (en zijn gezin) echt helpen, dan moet je dit doen. Dat is mijn tip.

Yvon Meijer

Yvon Meijer

22-03-2012 om 09:50

Nog één ding: je kunt ook nog zeggen dat je man niet gediend is van zijn handelen- dus aangeven dat je man er van weet en dat jullie op één lijn zitten. Mocht het nodig zijn.

x

x

22-03-2012 om 10:20

Tja

Je mag het naar noemen, maar mensen mogen bij mij duidelijk en eerlijk weten wat ik met ze voor heb, misschien daardoor dat ik met mijn man zo een goed huwelijk heb en een fijne vriendenkring welke ik niet aan het lijntje zou houden om dan achter de rug erover lopen zuchten...pfft
onder je titel 'confronterend' haal je aan dat hij reeds probeerde je te negeren, jij niet
onder 'welwel' deed je alsof je secretaresse voor een deel moet meehelpen hem op een afstand te houden, terwijl voor mij dat helemaal bij jouzelf ligt, hij zal je privenummer wel reeds weten, aan jezelf om hem duidelijk te maken wanneer hij je kan mailen of telefoneren

Svg

Svg

22-03-2012 om 11:03

Tot slot

Yvonne, je hebt het duidelijk verwoord, ik ga er echt een punt achter zetten kort en bondig.

x: je sleurt er vanalles bij dat er niets mee te maken heeft: het al dan niet goede huwelijk met mijn man, een vriendenkring die ik nu ook al aan het lijntje hou en dat ik achter de rug van die vriendenkring loop te zuchten. Deze man behoort niet tot mijn vriendenkring maar tot een collega die ook net iets meer dan een collega is (en ja, deze situatie is er ook met een paar andere collega's, ik heb zelfs echte vrienden onder mijn collega's), ik loop hier helemaal niet te zuchten, ik vroeg achter tips voor de beste oplosssing en die heb ik gekregen.

Nog eens over die stap terug: hij heeft gezegd op een bepaald moment dat hij mij ging gerust laten maar een halve dag later had hij een vraag die hij maar niet los kon laten en voor zijn rust het antwoord eerlijk wilde hebben. Het is als iemand die zegt dat hij gaat stoppen met roken maar vervolgens een paar uur later toch alweer met een sigaret tussen de lippen staat. Ik neem nooit contact op met hem.

En wat is je probleem met de secretaresse toch? Niemand op het werk heeft weet van wat er momenteel speelt, ook de secretaresse niet. En natuurlijk heeft hij mijn privenummer niet, waarom zou hij, tot nog toe heb ik hem ook niet genegeerd. Maar omdat ik dit nu wel ga doen, wil ik er mij voor behoeden dat hij achter mijn nummer zou vragen (als hij dat al zou doen).

Bedankt aan diegenen die wel constructieve posts hebben geschreven.

Sterkte

Svg, ik heb eigenlijk niets aan de reacties toe te voegen, behalve dat ik je sterkte wil toewensen.
Je lijkt me een fijne collega en vriendin voor veel mensen. Dat dit nu door één collega anders ingevuld wordt, lijkt me geen reden te twijfelen aan je gedrag of houding. Communicatie is een kwestie van twee en jij doet er in ieder geval alles aan om helder maar ook zorgvuldig te zijn.
Hart onder de riem dus en veel sterkte gewenst!
n@nny

rode krullenbol

rode krullenbol

22-03-2012 om 16:06

Mijn advies

Daar waar in de liefde het gesproken en/of geschreven woord de gewenste uitwerking niet mag hebben, wil lichaamstaal nog wel eens soelaas bieden.

Wat dacht je van: (op het juiste moment) enorm gapen; toevallig aan het zoeken zijn naar iets heel belangrijkst; de andere kant opkijken of kil en onverschillig uit je ogen kijken; je armen over elkaar heenslaan; en je rug toekeren?

Isabella Caramella

Isabella Caramella

22-03-2012 om 17:33

Even voortborduren

en voortbordurend op de lichaamstaaltip, gebruik alle zintuigen. Dus ook de geur! Hoe onaantrekkelijk kan het voor hem zijn als jij 'anders' ruikt. Dus eet voorlopig veel knoflook etc. of besproei je met die vieze parfum van je schoonmoeder.

rode krullenbol

rode krullenbol

22-03-2012 om 18:16

@svg

Ik zou bij wat je ook anders doet, nieuw doet, dan wel juist nalaat wel rekening houden met de indruk die je achterlaat bij andere medemensen. Als het goed is kun je op assertieve wijze je doel bereiken van hem af te komen; zonder jezelf nodeloos omlaag te halen.

svg

svg

22-03-2012 om 18:35

Indruk die ik nalaat

beetje grappig dat je dat zegt krullebol. De indruk die in ik normaal achterlaat is net afstandelijk en koel. Maar als mensen me beter leren kennen dan komen ze erachter dat ik niet zo ben. Dan hebben ze nooit gedacht dat ik "zo was" of "best grappig".
Dat bleek ook één van de redenen te zijn waarom hij nooit eeder iets gezegd had of laten merken: ik was de afstandelijke die hij knap vond maar waarschijnlijk een beetje een trut, die thuis zeker en vast alles op een rijtje had, mijn kinderen tip top, nooit serieuze problemen mee. Tijdens onze gesprekken (die gewoon nog via werkgerelateerde team building activiteiten warenwaar ik normaal niet vaak aan deelneem) heeft hij mij voor het eerst leren kennen op een meer "benaderbare" manier.
Vervolgens bleek dat ik thuis helemaal niet alles op een rijtje heb. Nuja, de rest is ondertussen bekend.

Ik vind het heel moeilijk: altijd word ik versleten voor de ijsprinses, de afstandelijke, als blijkt dat dat best meevalt, gaan mensen vaak anders tegen me doen. Als ik dan -zoals nu met hem- gewoon probeer lief en vriendelijk te zijn, krijg ik nu deze situatie... . Ik zal mezelf nog maar eens moeten bezinnen.

svg

svg

22-03-2012 om 18:37

Bedoel

Dan hebben ze nooit gedacht dat ik "zo was" EN "best grappig".

Sassie

Sassie

23-03-2012 om 14:15

En?

Heb je al wat aan de tips die gegeven zijn? Wat ga je nu concreet doen?

svg

svg

23-03-2012 om 15:20

Hij is er niet

hij is een paar dagen weg maar ik had vanmorgen wel een chatbericht gekregen waar ik niet op gereageerd heb. Ik reageer wel vaker niet omdat ik bezig ben, of er is iemand in mijn buro, dat is hij dus wel gewoon.

Maandag is hij er weer denk ik. Dan ga ik hem schrijven -nadat hij iets van zich laat horen- dat we moeten spreken. Dan ga ik gewoon zeggen dat het geen goed idee is om op deze voet verder te gaan (zijnde: vriendschappelijk). Ik ga mij -nogmaals- uiten over het feit dat hij niet realistisch omgaat met de informatie die ik hem gegeven heb en dat stoort mij zeer. Hij moet ook echt begrijpen en aanvaarden dat het niet is omdat ik geen dikke maatjes meer ben met mijn man, dat ik dan maar eens met hem moet proberen. Zo werkt het niet. Ik vind in het algemeen dat hij een erg romantisch beeld heeft van hoe zijn leven zou moeten zijn - bijna onrealistisch. Dat is ook de reden dat ik zoveel met hem heb gesproken, omdat ik hem wilde doen inzien dat hij -mijn inziens- met bepaalde dingen echt fout zit (bv. naar zijn kind toe). Ik trek mij dat teveel aan en probeer hem dan met praten tot inzicht te brengen. Maar ja, het is zijn kind en hij (en zijn vrouw) moeten maar zelf hun opvoeding doen. Maar ik leef mee met dat kind. Hij zegt ook dingen over zijn vrouw die ik gemeen vind en dat probeer ik hem te doen inzien. Tja, dom dom weet ik nu.

Ik weet alleen niet hoe hard ik moet zijn: ik wil wél een heel duidelijke boodschap geven, maar dat heb ik al een paar keer gedaan en dan trekt hij zich dat echt aan. Hij is best een aardige persoon en ik wil hem niet onnodig kwetsen. Trouwens, dit alles is nu op vriendschappelijk basis dat weet hij. Ik heb hem bv. al duidelijk gezegd dat hij noch van karakter, noch fysiek mijn type is. En dan moet hij weten wat wel mijn type is, ik ga daar niet op in maar dat zijn dan dingen die hij niet kan loslaten en dan polst hij daar naar. Voor hem lijkt het echt dat hij “eindelijk een kans maakte na 10 jaar wachten”... Zo sneu. Ach ja, ik heb het veel te ver laten komen. Pff, toch blij dat ik hier terecht kan want verder natuurlijk helemaal nergens.

Ik vind het best spijtig want ik mijn studententijd had ik een beste vriend met wie ik alles kon bespreken, heel open en eerlijk terwijl we beiden een partner hadden. Ik vond dat heel verrijkend, gewoon een mannelijke vriend die wel eens dingen vanuit een ander perspectief kon weergeven maar zonder verdere dreiging van verliefdheid enzo. Ik vrees dat ik nogal van het praterige type ben. Ik dacht dat het kon, echt vriendschap tussen man en vrouw maar ik weet het niet meer.

Een lange antwoord op een korte vraag

Marieke

Marieke

23-03-2012 om 15:48

Duidelijk, niet hard

Je hoeft niet hard te zijn of hem te kwetsen, duidelijkheid is voldoende. Verwacht niet teveel van dit gesprek, het belangrijkste is dat je vervolgens ook handelt naar je woorden en dan zal hij ze (wellicht pas na een tijdje) serieus nemen. Wees heel duidelijk dat je dit gesprek slechts één keer voert en dat het daarna helemaal over is en je er niet meer op terug komt. Ik weet niet hoe manipulatief hij is, maar er is een kans dat hij met een of ander "noodgeval" of "tragedie" op je gevoel zal proberen te spelen en opnieuw persoonlijk contact met je zal proberen te krijgen. Wees voorbereid en trap er niet in, merk je het te laat op ga dan zo gauw je het door hebt weer terug naar hoe jij jullie relatie wilt hebben.

En vriendschap tussen mannen en vrouwen is echt mogelijk, maar het kan alleen als je er allebei precies hetzelfde in staat.

Ik zou het kort houden

en er vooral niet een lang gesprek van maken.
Er is geen wij, er geen wij geweest, en er zal ook geen wij komen. Hoe het tussen mij en mijn man gaat, dat is onze zaak en dat wil ik niet met jou bespreken. Ook mijn man wil dat trouwens niet. Daarom ga ik vanaf nu niet meer reageren op persoonlijke dingen. Ik wil het alleen nog met je praten als het vanuit het werk moet, over project X/ werkproces Y / lopende zaken (doorhalen wat niet van toepassing is).
Ik vraag je dus om me niet meer te bellen, mailen en chatten. Alleen over het werk kan je als dat nodig is contact opnemen. Anders niet. Daarom ga ik nu verder met mijn werk. Ik wens je een prettige dag verder.

Ik denk niet dat je bewust lomp moet zijn, maar wel duidelijk. Hoe korter hoe beter de boodschap overkomt: geen komen geen lange (intieme) gesprekken meer, het is afgelopen- nog voor het wat geweest is.
Sterkte ermee!
Algebra

Yvon Meijer

Yvon Meijer

24-03-2012 om 14:00

Doe het zo

Pak het zo aan als de anderen hier ook al schreven en ik ook eerder schreef; duidelijk en kort. Geen persoonlijkheden meer, ook niet aangeven dat het je spijt: niks. Jullie 'vriendschap' stopt hier. Dat is pijnlijk maar soms gebeurt dat, je komt er wel overheen. Hij zal alles wat je doet hard vinden en jij moet je dat niet meer aantrekken. Als je dat niet doet dan blijft het dooretteren.
Ik had ook ooit eens een beste vriend, er was niks romantisch tussen ons- we waren geweldige vrienden. Op een gegeven moment kreeg hij een vriendinnetje die van hem eiste dat hij geen contact meer met me had. Hij heeft onze vriendschap toen opgezegd. Ik was totaal van de kaart en mijn vertrouwen kwijt dan mannen en vrouwen vrienden konden zijn. Maar dat kwam later wel weer goed: natuurlijk kunnen mannen en vrouwen vrienden zijn.

Sassie

Sassie

25-03-2012 om 19:52

Inderdaad

Kort en duidelijk zijn. Jij hoeft je nergens voor je verantwoorden.
Zeggen: Joh, misschien heb ik een verkeerd signaal naar je afgegeven, vandaar dat ik nu heel duidelijk wil zijn voor je en dat is dat ik voor mijn man kies. Ik hoop voor je dat je er met je vrouw uitkomt en anders elders hulp kunt vinden.

Ik zou er geen ellenlang verhaal van maken waar hij weer 'gebruik' van kan maken. Nou ja, eigenlijk assertief zijn dus. Sterkte en succes ermee.

En over mijn opmerking over de secretaresse het volgende: Ik werk in een branche waarin het afgeven van privé nummers echt 'not done' is. Dat zou bij ons bijna al reden voor ontslag zijn. Vandaar mijn verontwaardiging. In het licht van je eerdere berichten over de collega en daarna je opmerking dat je even tussen neus en lippen door de secretaresse ging polsen om niet je privé nummer af te geven….vond ik dat nogal raar overkomen. Dat had meer met de wijze waarop je het neerzette te maken. Ik kreeg daardoor het gevoel dat je het allemaal wel spannend vond.

Hombre

Hombre

27-03-2012 om 21:50

Advocaat van de duivel

En dan zijn er nog mensen die eigenlijk stiekem vreselijk kicken op dit soort 'problemen'. Die vrouwen die altijd - ik heb echt geen aanleiding gegeven hoor - in dit soort situaties terecht komen. En die dan vervolgens in geuren en kleuren aan je gaan vertellen zodat ze nog meer in het middelpunt van de belangstelling komen te staan. Of op een forum advies vragen.

En het is best mogelijk dat ze het niet eens met opzet doen. Dat ze echt denken dat het ze overkomt. Maar ondertussen zijn het altijd dezelfden...

Chippie

Chippie

27-03-2012 om 22:24

Volgens mij...

Volgens mij vind je het ook wel een interessant dat hij blijkbaar een oogje op je heeft. Je voelt je gevleid en ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat je een beetje kat-en-muis speelt. Dat is jouw rol in dit geheel. Als jij vanaf nu duidelijk maakt dat er niets te halen valt is hij snel klaar.

Bot zijn mag en kan best.

Chippie

Chippie

27-03-2012 om 22:27

Helemaal eens met hombre

... zelfde indruk.

Ik ken ook zo'n flirterige-ik-heb-echt-geen-aanleiding-gekregen-maar-ik-vijzel-mijn-eigen-ego-er-wel-even-leuk-mee-op kennis die altijd zo'n probleem om haar nek heeft hangen. Is het niet haar baas dan is het haar tandarts die haar tijdens de behandeling een onzedelijk voorstel doet. Toch vreemd dat andere vrouwen dat nooit hebben.

Yvon Meijer

Yvon Meijer

27-03-2012 om 22:44

Ok, svg

Misschien is het dan nu tijd om te laten zien dat je geen kat-en-muis-spel type bent en hier te vertellen hoe kort en bondig je hem de waarheid verteld hebt? kortom, heb je nog iets gedaan?

Elsa

Elsa

27-03-2012 om 22:45

Chippie en svg

Misschien is svg wel mooier dan de gemiddelde vrouw... dan krijg je daar wellicht sneller last van.

Maar wat er van zij, svg ik zie je probleem, geloof je oprechtheid (ik word toch een beetje moe van die "achterdochtige" types die denken dat je dit wel leuk vindt), snap je angst dat je secretaresse je prive nr geeft (komt bij ons ook wel eens voor hoor, en vind ik ook niet schokkend, hangt ook van je functie af).

Maar vooral: kort en duidelijk zijn met praten en vervolgens niet meer reageren op mails, tenzij zakelijk.

Overigens bedacht ik nog iets: zou hij - als hij door jou "aan de kant gezet wordt" - nog haatdragend kunnen worden? En dat het dan straks tegen jou keert?

Dus in dat verband: misschien zijn mails bewaren als bewijs dat hij achter jou aan zit. En misschien (na het gsprek) als hij toch nog een keer mailt, dan zelf 1x terugmailen en heel duidelijk zijn: je zegt en mailt me steeds maar weer dat je iets met me wilt, ik heb het nu meerdere keren gezegd dat ik niet iets met je wil. Stop er nu definitief mee, anders zal ik HR moeten inlichten.

En bewaar dan ook die mail van jezelf aan hem.

Succes ermee. Laat maar even weten hoe het gesprek gegaan is....

svg

svg

28-03-2012 om 09:20

Reactie

Ik kan best wat punten over mijn persoonlijkheid aangeven waar ruimte voor verbetering is. Maar niet dat deel dat ik fliterig zou zijn, jullie kennen mij natuurlijk niet, maar ik weet dat ik allerminst een fliterige indruk maak; het tegendeel is zelfs waar. Wel blijk ik -helaas en ik weet niet of het er veel mee te maken heeft- knapper dan de gemiddelde vrouw (vind ik niet zelf maar ik hoor het genoeg). De combinatie van te jong geconfronteerd te zijn (als meisje) met mannen die wel geïntreseerd waren (ik zag er door mijn lengte immers ouders uit), heeft er zelfs denk ik toe geleid dat ik nu type ijsprinses ben. Ik heb als jong meisje een soort mannenangst gekregen. Lang lang geleden heeft een ex-vriend wel eens gezegd dat deze combinatie mij nu net het type 'femme fatale' maakte zonder dat ik het doorhad. Knap, koel maar onbereikbaar.

Ik word zelden door mannen benaderd, het was hetzelfde met deze collega. Maar door één en ander is onze band van collega naar maar vriendschappelijk gegaan, toen heeft hij ontdekt dat ik dus niet zo'n gemene ijskonijn was, met alle gevolgen van dien. God, ik begrijp echt niet dat dit zo moeilijk is om voor waar aan te nemen zonder dat ik nu weer het type ben die dit soort situaties uitlokt. Geloof mij: als in een bar al lang al mijn vriendinnen aan de praat waren met een man, zat ik er nog alleen te zitten. Mij best hoor, zo had ik het trouwens het liefst.
Totdaar nog maar eens verantwoording over iets waar ik eigenlijk geen verantwoording over moet afleggen. Ik vind het triestig dat ik nu al uitleg moet geven over mijn uiterlijk (voor mij heeft dat weinig met aantrekkingskracht te maken).

Wat ik nog heb gedaan: ik heb, door omstandigheden via mail, laten weten dat het voor mij gedaan is. Ik heb mij daarvoor gebaseerd op tips die ik hier gekregen heb. Ik kan zijn reactie nog niet goed inschatten maar ik heb de indruk dat hij de situatie omdraait.
Eerst dacht hij dat ik meer wilde, dat bleek niet zo te zijn. Daarom heeft hij, zegt hij nu, geprobeerd zijn gevoelens meer naar de achtergrond te brengen. Nu hij aanvaardt heeft vriendschappelijk met mij om te gaan, wil ik er een punt achter zetten, dat begrijpt hij niet. Nu lijkt het (zegt hij) alsof hij had moeten doorzetten... . Maar het punt is dat het niet vriendschappelijk is want er is de constante vragenstroom, opmerkingen enz. Ik heb het gezegd (geschreven) en ben er klaar mee.

Ik denk dat het Elsa is van die mails: die heb ik natuurlijk allemaal onmiddellijk weggedaan. De chat sessies zijn niet bij te houden. Ik heb dus geen bewijs. Ik denk niet dat hij haatdragend gaat doen in die zin dat ik schrik moet hebben. Ik hoop dat het hele verhaal achter de rug is.

Nou

Ik kreeg uit de eerdere postings van svg helemaal niet de indruk dat ze het type is dat dit soort dingen zelf uitlokt. Svg, sterkte ermee, ik hoop voor je dat dit gedoe snel achter je kunt laten.

Chris

Hombre

Hombre

28-03-2012 om 10:36

Types

"Ik ken ook wel het type vrouw dat Hombre en Chippie beschrijven. En nee, die zijn niet per se mooier dan vrouwen die dit zelden of nooit overkomt. Maar het is een bepaalde uitstraling."

Ik had vroeger een bewonderaarster die regelmatig van die verhalen had. Dan zat er weer een man naast haar in de bus zich te bevredigen terwijl hij naar haar keek. En die en die gemeenschappelijke vriend had haar weer een erotisch voorstel gedaan. Alles in geuren en kleuren natuurlijk.

In Svg's reactie vond ik een mooie zin:

"Wel blijk ik -helaas en ik weet niet of het er veel mee te maken heeft- knapper dan de gemiddelde vrouw (vind ik niet zelf maar ik hoor het genoeg)."

Wie is nou 'helaas' knapper dan de gemiddelde vrouw? Niemand toch. Iemand die dat soort dingen zegt heeft een theatraal trekje in haar persoonlijkheid. Dit soort dik opgelegde bescheidenheid zegt nl. exact het omgekeerde. Ik ben vreselijk knap en ook nog enorm bescheiden! (ik moet onwillekeurig denken aan het verhaal van "Borre en Bluf de beer" een favoriet van mijn boys)

Ik vind het verder best hoor. Dit soort mensen geeft een beetje kleur aan het leven. Alleen moet je uitkijken dat je je er het hoofd niet door op hol laat brengen.

Knapper dan de gemiddelde vrouw

Welke vrouw vindt het nou erg om knapper te zijn dan gemiddeld? Nou, als je het type bent dat niet zit te wachten op meer dan normale mannelijke belangstelling dan kan bovengemiddelde schoonheid wel degelijk een belasting zijn. Dat jij Hombre dat niet kunt aanvoelen zegt meer over jou dan over svg.

En of hier sprake is van valse bescheidenheid waag ik ook te betwijfelen. Hoe mensen hun eigen uiterlijk beoordelen staat vaak los van objectieve maatstaven over schoonheid. Ze bestaan echt hoor mensen die naar alle gangbare opvattingen mooi zijn maar het van zichzelf niet weten (of willen weten).

Chris

Svg

Svg

28-03-2012 om 11:22

Hombre

Wie is nou \'helaas\' knapper dan de gemiddelde vrouw?

Wel ik dus, want het heeft mij in mijn leven nog weinig vrolijks gebracht: in mijn studentijd werd ik altijd argwanend bekeken door de prof (tot die verbaasd merkte dat ik toch wel wat hersens had), op het werk heb ik veel moeite moeten doen om me te bewijzen. Ik ben hoog opgeleid maar niemand die mij in het begin serieus nam. Vrouwen die mij niet kennen mijden mij vaker dan ik denk dat gebruikelijk is. Als jong tienermeisje al werd ik begluurd... .

Denk je dat dat leuk is? Ik doe zo mijn best om ‘onder te duiken’ maar ik heb nu eenmaal een paar opvallendere uiterlijke kenmerken die er gewoon zijn: ik ben groot, slank van nature, heb een hele bos krullend haar en opvallend donkere ogen.

Waarom zou het leuk moeten zijn, als knapper aanzien worden als gemiddeld? Ik word nu niet graag bekeken, dat komt misschien door vroegere slechte ervaringen maar het is wel gewoon een feit.

Om nog maar een voorbeeld te geven (niet op mezelf van toepassing): mijn zus heeft een grote buste, ja, dat vinden veel mannen wel fijn... maar mijn zus helemaal niet, maar een buste is nog iets wat je wat kan verstoppen... . Het gaat hier om aandacht die je niet vraagt en toch krijgt. Maar ja, ik ga er maar vanuit dat jij een man bent en daar is voldoende mee gezegd. Het is alsof 16 jarige meisjes erom vragen door mannen van 40 bekeken te worden als ze een kort rokje aanhebben, de meeste niet hoor: die vinden dat gewoon leuk/mooi en doen dat hoogstens voor de 17 jarige jongens. Alsof alle vrouwen graag ongevraagd aangestaard worden!

Dit aangestaard worden is nu net ook een punt waar collega en ik elkaar in herkenden, hij is de zg. Don Juan. Staat hij eens met een vrouw te praten op het werk, dan komen daar opmerkingen op, hij heeft door zijn uiterlijk zelfs een promotie misgelopen (de andere mannen zouden het niet aanvaarden...is letterlijk tegen hem gezegd).

Dus ja: ik wil wel eens weten waarom jij denkt dat het zo leuk is? Wat is het voordeel?

Marieke

Marieke

28-03-2012 om 12:09

Trap er nu niet meteen opnieuw in!

Svg nu heb je de ene energie-zuigende vent op zijn nummer gezet; trap er nu niet meteen weer in
Ik vraag mij sowieso af of "Hombre" een man is, of een dame die wat meer leven in deze rubriek wil brengen door een zogenaamd afwijkend standpunt in te nemen. Maar los daarvan, dit figuur zit je uit de kast te lokken en je geeft hem meteen de volle aandacht. En dat is precies waar hij/zij om vraagt. Dus leer de les en negeer dit soort aandachtvragers. Jij hoeft je tegenover hen niet te verantwoorden, je bent ze niks verschuldigd.

svg

svg

28-03-2012 om 12:16

Marieke

je hebt gelijk. Om een of andere reden voel ik altijd de aandrang om mij te verduidelijken en te verdedigen tegenover anderen... om maar zeker te zijn dat mensen mij niet arrogant vinden (want dat kleeft aan ijsprinses zijn)... dat komt door die aannames die mensen altijd maken (genre dus: vrouwen worden graag bekeken...).
Maar goed: het is mij wel duidelijk aan het worden dat het een werkpunt is voor mij. Dat is dan weer positief.

Hombre

Hombre

28-03-2012 om 13:40

Marieke

Voor ik op je bericht klikte dacht ik dat je mij adviseerde om niet in Svg's bericht te trappen.

Ik vind het wel heel grappig dat je mijn reactie op Svg (aandacht vragen), gewoon omdraait en op mij projecteert. Ik reageer niet om iemand uit de kast te lokken, maar ik wil de zaken even in een ander perspectief zetten. En, geloof me, daar is alle reden toe. Jij en Chris zin degenen die 'erin trappen'.

Maar het zal wel een kwestie van persoonlijkheid zijn of je door dit soort verhalen heenkijkt en ze herkent voor wat ze zijn: Inderdaad, een vraag om aandacht.

Svg hoeft niet op me te reageren, haar reactie is nl. volkomen voorspelbaar. Zoals gezegd, het is ook maar de vraag of zo iemand weet wat ze doet. Weet hoe ze zich gedraagt en waarom ze het doet. Het zit diep in hun hersenen verankerd.

PS: Ik ben een echte man hoor.

svg

svg

28-03-2012 om 13:46

Wat interessant hoor hombre

ik stel je een oprechte vraag, maar daar wil (of kan?) je niet op antwoorden. Nee, ondertussen heb je gewoon beslist dat ik zo'n aandachtzoeker ben en dat diegenen die mij nog wat steun willen bieden 'er niet doorheen prikken'. Zo maak je echt je punt... Als je dus niet bij te dragen hebt, laat je je reakties maar. Aandacht vragen terwijl niemand er van weet?

Of ben jij zo'n man die wel denkt dat hij weet hoe vrouwen in elkaar zitten?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.