Verliefde collega... wat nu?
Een collega die ik al lang ken, heeft mij een paar maanden geleden opgebiecht dat hij van het begin dat hij mij zag, verliefd is op mij. Zijn gevoel gaat nu eigenlijk van kwaad naar erger.
In het begin -toen hij nog erg luchtig deed over alles- had ik het niet door en ik heb toen wellicht een paar fouten gemaakt. Ik kan deze echter niet meer rechtzetten maar deze man zit er blijbaar echt door.
Gezien het een collega is kan ik hem natuurlijk niet ontlopen, ik probeer te helpen bij hoe hij zich voelt (luisterend oor) en begripvol te zijn maar het leidt altijd wel tot een verkeerd woord of interpretatie waardoor hij zich nog slechter voelt. Heeft iemand tips voor het handelen met een verliefde collega?
Svg
Goed dat je je punt duidelijk hebt gemaakt en ik hoop dat je nu geen last meer zult hebben van je collega. En wat hombre betreft: hij heeft een op weinig tot niets gebaseerd idee over jou en als dat niet klopt hoef je daar toch helemaal niks mee?! Gewoon negeren (net als die collega van je)
Directe vragen
...moeten bij voorkeur beantwoord worden in een discussie. Daar ben ik 't wel mee eens, dus sorry. Maar eerlijk gezegd was ik aan die vraag niet eens toegekomen. Deze dus:
"Dus ja: ik wil wel eens weten waarom jij denkt dat het zo leuk is? Wat is het voordeel?"
Bijna iedere mens houdt van aandacht. (dat ga je vast ontkennen, net als je ontkende dat iedereen aantrekkelijk wil zijn, dat maakt dit soort discussies zo eindeloos en zinloos, de meest elementaire zaken worden in twijfel getrokken).
Dat zoeken naar aandacht begint al bij kinderen. Zoals wij als ouders weten zijn er verschillende manieren waarop kinderen aandacht trekken en vaak doen ze het niet eens bewust. Maar aandacht trekken doen de meesten. Meisjes, vooral bovengemiddeld aantrekkelijke, willen die aandacht nog wel eens trekken door schattig te zijn en met hun charmes te pronken. Als de omgeving daar op reageert is er een kans dat dat gedrag zich in het volwassen leven voortzet.
Dat is dus het voordeel. Aandacht, het flatterende gevoel belangrijk gevonden te worden. Niemand is er immuun voor. Ik werd in het verleden nogal eens geinterviewed. Dat streelt je ego enorm. Mensen die willen weten wat jij vindt en geconcentreerd naar je luisteren. De een bereikt dat zo, de ander weer op een andere manier.
"Of ben jij zo'n man die wel denkt dat hij weet hoe vrouwen in elkaar zitten?"
Dit geldt voor vrouwen zowel als voor mannen, maar het komt wel vaker voor bij vrouwen, denk ik. Nou ja, in ieder geval geloof je dat ik een man ben 
Heel kort voor hombre
Net als Irene zegt, ik ga me niet laten verleiden tot lange discussies waarin uiteindelijk toch iedereen zijn standpunt houdt. In grote lijnen ben ik het wel eens met Hombre, maar soms lopen van jongsaf zaken /fout/ zodat de gebruikelijke lijn van graag aantrekkelijk te zijn niet doorloopt. Meer ga ik daarover niet zeggen maar Hombre mag er eens over nadenken, of hij niks kan bedenken. Hij zegt zelf 'bijna iedere mens houdt van aandacht', waarmee hijzelf aangeeft dat er uitzonderingen mogelijk zijn.
Los daarvan denk ik dat er heel wat mensen zijn die helemaal geen zin hebben in het geven van hun mening 'aan de wereld' of dat dat hun ego zou strelen. Allemaal nogal aannames die mij (en anderen) soms het leven moeilijk maken (het dikkertje is gezellig, de knappe is niet al te intelligent, de kortgerokte zoekt het zelf als ze wordt lastiggevallen...).
Heb je ooit aandacht gekregen van een vrouw die je niet wilde of interessant vond... was dat ook nog leuk om je belangrijk te voelen? Enne, dit is een rethorische vraag.
Aandacht van de verkeerde
Ik heb een paar keer meegemaakt dat iemand veel interesse in mij toonde, terwijl ik die persoon echt helemaal niet aantrekkelijk vond (danwel innerlijk, uiterlijk of beide) en mijn ervaring is, dat aandacht dan helemaal niet prettig is, integendeel, ik vond het eerder stuitend. Er was namelijk niks ego strelends aan maar ik ging mij juist afvragen wat het voor vreselijks over mij zei dat ik zulke types aantrok...
Echte man 
Beste Hombre,
Vanachter mijn computer kan ik niet beoordelen of je werkelijk een man bent, maar het is wel ontzettend "mannig" om je mening te onderbouwen met de stelling dat je het beter ziet dan anderen, dan wel slimmer bent dan anderen
Zucht
Wel eens met Hombre. Dat een knap uiterlijk vooral voordeel geeft ben ik helemaal mee eens, op bijna alle vlakken (ook naar proffen, werksituaties...) Ik denk dat geen enkele vrouw zich met opzet echt lelijker wil maken dan ze is. Een lelijk kind zal zich veel harder mogen bewijzen dan een knap kind. Dat zijn dingen welke ikzelf (gelukkig)ook heb mogen ondervinden. Je kan gerust laten merken aan je omgeving waarmee je gedient bent en waarmee niet (ik vind het zielig je daarmee in slachtoffer rol te wentelen, jij weet zelf ook dat dat nergens op slaat, denk ik) Het is wel zo dat je vaker te maken kan hebben met jaloerse vrouwen in je omgeving, maar zij hebben het ook moeilijker op veel terreinen, moeten meer hun best doen om hetzelfde klaar te krijgen
Ik herinner mij ook van vroeger dat oude ventjes bij gelegenheid er graag gebruik van maakten om me eens goed vast te pakken, tegen zich aan te drukken om enthousiast geluks/felicitatie-kussen te geven, brrr, vies vond ik dat, Maar andere meisjes welke nooit eens aangehaald werden hadden veel meer moeilijker momenten als dit, naar hen werd vaak rottiger gedaan op een meer negatieve manier. Als je knap bent en er slim mee omkan heb je al onmiddellijk vééél meer kansen. Ik ken in mijn omgeving ook een vrouw met verhalen over hoe ze -ocharme toch- vol medelijden over zichzelf praat hoe alle mannen haar nalopen en zij ze niet van haar kan afhouden, ze vertelt dat liefst in geuren en kleuren, in de hoop dat ze veel medeleven en begrip kan krijgen hoe moeilijk het toch wel is als knappe onweerstaanbare vrouw door het leven te moeten... Doorprik zoiets toch
Oke
ik heb nog eens nagedacht en ik heb me misschien niet helemaal juist uitgedrukt: ik wil inderdaad niet 'lelijker' zijn. Maar ik zou graag hebben dat er op sommige vlakken minder voor de hand liggende beoordelingen worden gemaakt.
Wat bv. werk betreft, als ik een vergadering heb bij mensen die mij nog nooit gezien hebben, krijg ik altijd veel voor mekaar. Dat is zeker fijn maar ik wil dat niet geheel op mijn uiterlijk steken, ik ben ook altijd goed voorbereid.
x zegt, Als je knap bent en er slim mee omkan heb je al onmiddellijk veel meer kansen. Dat kan best zijn, maar ik kan er misschien niet goed mee om. Ik zie mijn uiterlijk als iets waar ik mee geboren ben, in tegenstelling tot mijn diploma, waar ik voor gewerkt heb. En ik heb van kind geleerd dat dingen die je gewoon hebt, je daar niet mee moet pronken. Zaken waar je je voor inzet, daar mag je trots op zijn. Een beetje als pronken omdat je een hoog iq hebt maar waar je verder niets mee doet.
Ik wil trouwens opmerken dan voor mij knap, aantrekkelijk en onweerstaanbaar zijn heel andere dingen zijn voor mij. Knap mag ik dan wel zijn, aantrekkelijk al heel want ik ben niet het lacherige of vrolijke type en onweerstaanbaar heeft met seksappeal te maken, wat mij nagenoeg geheel ontbreekt (en ja, dat is ook iets wat mij al verteld is).
Ik vertel helemaal niets in geuren en kleuren aan mijn omgeving, als dat zo was, moest ik hier geen advies komen vragen. Maar ik ben er een beetje klaar mee. Met collega en ook met die mensen die mij een zielige aandachtzoeker vinden. Je moest eens weten hoe onzeker ik ben, best wetende dat ik een fijn uiterlijk heb maar op andere vlakken behoorlijk onzeker.
Irene
Helemaal mee eens. Die vrouw - of liever dat meisje - van die bus was er ook zo een. Ik had destijds heel veel behoefte aan een relatie, maar echt niet met haar. Terwijl sommige andere mannen als een hondje achter haar aanliepen. Ongewenste adoratie is geen fijn gevoel.
Marieke
Waar stel ik dat ik het beter zie dan anderen c.q. dat ik slimmer ben dan anderen? Is dat jouw interpretatie? Ik heb een andere mening en ik denk dat ik die wel een beetje kan onderbouwen, maar uiteindelijk is het een combinatie van een beetje levenservaring en wat opgedane psychologie van de kouwe grond, dus als jij er een betere redenatie tegenover kunt zetten, dan graag. Maar dan moet je met meer komen dan 'echte man' verwijten.
De kern van het probleem blijft dat sommige mensen dit soort ervaringen iedere dag hebben en anderen, soms zelfs veel aantrekkelijker, nooit. Daar moet een oorzaak voor zijn.
Graag in een ander draadje dan
als jij, hombre, de kern van het probleem wil bespreken met Marieke dat sommige mensen "dit soort ervaringen iedere dag hebben", graag in een apart draadje. Jongens toch, ik mag hopen dat dit niet op mij slaat... ik heb dit "dit soort" ervaringen helemaal niet "iedere dag". Integendeel, ik word zelden achterna gelopen. Mijn ruime ervaring kan ik hier dus niet op toepassen.
Vaak
Ik maak regelmatig mee dat mannen erg gecharmeerd van mij zijn. Knap ben ik zeker niet, maar ik schijn een soort van onschuldig meisje/klein vrouwtje uitstraling te hebben wat aantrekkelijk gevonden wordt. Als ik merk dat avances te opdringerig of te 'echt' worden trap ik keihard op de rem. Ik zal iemand niet zo snel verbaal terecht wijzen maar ik houd dan bewust veel afstand. Aan de andere kant maak ik er ook gebruik van. Als je mensen positieve aandacht geeft, zullen ze eerder geneigd zijn te doen wat je wilt.
Waarom hombre
Hombre, waarom ga jij er eigenlijk bij voorbaat vanuit dat als een vrouw hier op dit forum post dat zij een probleem heeft met een opdringerige man, dat deze vrouw wel een pathetische aandachtzoekster zal zijn ("trap er toch niet in mensen")? Een andere conclusie lijkt bij jou niet mogelijk, ook al schrijft svg tien keer dat ze dit soort dingen bepaald niet dagelijks meemaakt.
Inderdaad er zijn mensen die dit soort ervaringen elke dag hebben en anderen, soms zelf veel aantrekkelijker, nooit, en ja, daar zal vast wel een oorzaak voor zijn. Maar dat is een algemeen verhaaltje. Waarom zou svg automatisch een van die mensen moeten zijn? Ik hoop echt voor je dat je niet zo achterdochtig in het leven staat als het nu lijkt.
Chris
Chrish
Mijn eerste post was getiteld 'Advocaat van de Duivel', was dat niet duidelijk genoeg?
Het is makkelijk om - geconfronteerd met oppositie - door te slaan, maar ik bedoelde slechts een alternatieve verklaring te bieden. Al vond ik dat '~helaas ben ik knapper dan gemiddeld~' verhaal wel een teken aan de wand.
Voor de rest moet Svg maar zien wat ze ermee doet. Soms blijkt een reactie die je op het eerste gezicht hartgrondig verwerpt na een paar maandjes sudderen ineens zo gek nog niet. (been there, done that)
Die 'trap er toch niet in' kreet was van Marieke, die ketste ik dan weer terug.
Het moderne leven
De Joods-christelijke traditie die zo invloedrijk is geweest op de Nederlandse samenleving, laat weinig ruimte voor bandeloze seks. En dat is waarschijnlijk maar goed ook, zeg ik er als vrouw onmiddellijk bij. Van het in goede banen leiden van het seksuele, gaat immers wel enige bescherming uit. Wat als het hieraan zou ontbreken? Hou je dan niet slechts het nogal primitieve recht van de sterkste over?
Niettemin is die traditie tot aan de basis ter discussie komen te staan. En daar waren al even goede redenen voor, voeg ik als humanist ogenblikkelijk toe. Het in goede banen leiden van het seksuele, ging immers gepaard met de ´nodige´ onvrijheden. Wat als niemand op de bres was gesprongen voor een wat vrijere seksuele moraal? Hadden we dan alle moderne verworvenheden op seksueel gebied niet op ons buik kunnen schrijven?
Blijft het risico van ongewenste intimiteiten. Wat als de ene mens seksuele belangstelling toont en de ander er niet(s) van wil weten? Ik zou zeggen: als we iets hebben kunnen leren van ervaringen uit het verleden, dan is het wel, dat het denken in allerlei stereotypen hierin geen uitkomst biedt, maar juist problemen veroorzaakt. Keer op keer, ook nu weer, blijkt het echter wel een verdomd hardnekkige praktijk om terug te grijpen naar allerhande stereotiepe denkbeelden! Ik vraag u: wanneer houden we daar nu eens mee op?
De situatie die je hier hebt voorgelegd is glashelder, SVG. Je collega wil jou, en jij hem niet. Mocht hij echt niet van ´nee´ willen weten, dan heb jij de wet- en regelgeving aan je kant. Vergeet niet, dat alle juridische afspraken ten aanzien van seksuele intimidatie in goed overleg tot stand zijn gekomen en bedoeld zijn om er (desnoods) gebruik van te maken. Je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden. De wegen zijn reeds voor je gebaand. Fijn, hè?
Gebaande wegen
Ik begrijp best wat je zegt (krullebol) maar ik heb al aangegeven dat collega mij niet intimideert. Hij heeft mij laten weten dat hij gewoon vrienden wil zijn op een manier waarop we ons wel en wee met elkaar kunnen delen in vertrouwen. Hij aanvaardt dat ik niets seksueel met hem wil, hij vindt dat wel spijtig maar zegt daarmee te kunnen leven. En als ik toch blijf bij geen contact zal hij ook dat aanvaarden.
Omdat ik denk dat van dit soort vriendschap toch frustratie gaat komen, hou ik voet bij stuk, al moet ik toegeven dat door mijn eigen reaktie ik nu plots een maatje verlies, wat mij toch ook aan het hart gaat. We zaten best wel op dezelfde golflengte voor heel wat dingen.
Ik ben verder -zoals reeds aangegeven- niet bepaald een heel seksueel wezen, dat had ik hem verteld als onderdeel van waarom het met mijn man niet goed gaat en in de hoop dat hij alle interesse zou verliezen maar volgens hem is dat -natuurlijk- omdat mijn man niet goed voor mij is. En natuurlijk voelt hij zich dan geroepen om mij ervan te overtuigen dat ik echt niet zo koel ben tussen de lakens als ik meen van mezelf.
Ik heb een deel van de gesprekken lang en diep doordacht en hoop dat ik hier wijze lessen uit mag trekken. Naar de toekomst toe, lijkt mij het bespreken van intieme details over en met je partner meer aangewezen dat die ander toch een vrouw is... ik heb jarenlang lief en leed (ook over onze kinderen) gedeeld met een vrouwelijke collega nl. en dat was gewoon fijn.
Van seksuele intimidatie is gelukkig geen sprake, of toch niet in hoe ik die definitie daarvan opvat. Ik hoef dus geen toevlucht te nemen tot de regelgeving, al kan ik mij inbeelden dat dit soms echt wel nodig zou zijn.
En dank Chris Hombre' redenering is inderdaad rond en dat laat geen ruimte voor discussie: als je het niet met hem (of haar whatever) eens bent, dan prik je er niet door en bij de vraagsteller zit het diep in de hersens verankerd maar die heeft het zelf niet door. Tja.
@svg
Mooi zo!
Een echte man 2
Hombre jij schrijft: "Jij en Chris zin degenen die 'erin trappen'.
Maar het zal wel een kwestie van persoonlijkheid zijn of je door dit soort verhalen heenkijkt en ze herkent voor wat ze zijn"
Jij ziet dingen waarvoor onnozelaars als Chris en ik blind zijn en daarmee "bewijs" jij je gelijk.
Maar het is goed hoor. Ik vond het vooral grappig en van mij mag je lekker doorgaan met door de verhalen van anderen heen kijken
Onvrijheden en bandeloze sex
In iedere cultuur zijn er taboes die beperkingen opleggen aan de seksuele beleving en die zijn in grote lijnen overal gelijk (taboe op sex met kinderen, dieren en meer van dat soort zaken).
Daarnaast heb je machtskwesties. Omdat een huwelijk ook een eigendomsovereenkomst is worden er beperkingen opgelegd aan de manier waarop de sexuele relatievorm heeft zodat de man een soort van zekerheid heeft dat hij zijn bezit nalaat aan zijn eigen kinderen. Dit heeft met bezit te maken en niks met joods-christelijke traditie.
Bandeloze sex in de zin van sex zonder banden is volgens mij vrij algemeen in onze maatschappij en ik zie absoluut niet waarom vrouwen (of mannen) hiertegen beschermd moeten worden.
