Vernederd worden in ruzie. Hoe mee om te gaan?
Bij iedere relatie hoort ruzie, dat begrijp ik, maar ik weet niet goed hoe er mee om te gaan.
Mijn man heeft een vrij hoog inkomen, waardoor wij nagenoeg niets terugkrijgen van het kinderdagverblijf. Ik heb toen nog een jaar gewerkt, maar het leverde niet zoveel op door de hoge kosten van het kinderdagverblijf dat ik in overleg ben gestopt. Als wij ruzie hebben roept mijn man dat hij het geld binnenbrengt en ik niets. Dat doet zeer! Zeker omdat hij ook altijd roept hoe duur het kinderdagverblijf wel niet is en er toch ook veel bij het thuisblijven komt kijken. Als ik dan zeg dat er daardoor haast niets meer hoef te gebeuren, dan zegt hij dat we ook een huishoudster zouden kunnen inhuren als ik een baan zou hebben.
Het erge hieraan vind ik; dat ik weinig andere opties zag op dat moment en hij juist met dit voorstel kwam. Hij zegt dit uit woede dat weet ik wel, maar ik weet niet hoe ik dit naast me neer moet leggen. Ik zou juist weleens wat waardering willen. Mijn carrière staat momenteel wel on hold. En dat geeft niet, begrijp me niet verkeerd! het is een luxe dat ik er zoveel voor mijn kind kan zijn en de band die we hebben is voor het leven, maar dit doet veel zeer.
Hoe zouden jullie hierop reageren?
van kwaad tot erger?
Heb je al een gewoon gesprek met hem geprobeerd, maar dat lukt niet, begrijp ik dat goed? Je snakt naar liefde, maar nu krijg je de silent treatment. What's next, en hoe lang tolereer je het nog dat je zo behandeld wordt? Want ik ben bang dat dit van kwaad tot erger gaat als je niet eens flink duidelijk maakt dat je niet wil dat er zo met je omgegaan wordt.
Ik zou als ik jou was je carriere maar eens snel van "hold" afhalen, zelfstandiger worden en goed nadenken of je überhaupt verder wil met iemand die zo met je omgaat en niet in staat is het gesprek aan te gaan, maar liever in radiostilte vlucht.
Lekker kinderachtig
Sinds een paar dagen geen gedag zeggen, dat is best kinderachtig.
Probeer die kinderachtige houding te negeren alsof het jou niet raakt. Die draait heus wel bij, hij is net te veel afhankelijk van de vrouw die mogelijk maakt dat hij 5 dagen kan werken.
Gewoon even gaar sudderen in zijn eigen sop, en TS moet vooral NIET buigen en sorry zeggen in belang van de lieve vrede.
Aandacht voor kind en werk
Richt je aandacht op je kind en het vinden van werk. Blijkbaar staat iets de liefde nu in de weg en dat kun je maar het best even als (tijdelijk) feit accepteren. Dat geeft rust.
Weet je zeker dat de horkerigheid met jou te maken heeft? Mijn man is soms dagen niet te genieten en dat blijkt dan te maken te hebben met zijn werk. En soms met het huishouden. Ik kom daar achter als ik vraag of er iets is waar ik iets aan zou kunnen doen.
Maar als hij zo naar tegen je heeft gedaan heb jij zelf meer recht om boos te worden en tegen hem te zeggen dat hij even normaal moet gaan doen. En dat je graag met hem praat over wat hem dwarszit, maar dan gezamenlijk als een team en niet als een soort vijanden.
Flanagan
"Die draait heus wel bij, hij is net te veel afhankelijk van de vrouw die mogelijk maakt dat hij 5 dagen kan werken."
Hoewel ik het met je eens ben, weet bijna zeker dat hij dat helemaal niet zo ziet.
Zijn vrouw zorgt voor hoge uitgaven (kinderopvang) óf ze brengt niks extra's binnen (en hoeft niet, zoals hij, de hele dag te werken). Hij moet (!) hoe dan ook (meer dan) fulltime werken. En hij is waarschijnlijk niet onverdeeld gelukkig met zijn werk. Maar ja, het betaalt zo goed. Dus hij werkt. Ongeacht hoe het thuis geregeld is. Dat ziet hij nl. niet als zijn taak. Net zo min als de opvang van het kind.
Misschien (hopelijk) zit ik ernaast.
zijn gedrag
"Hij doet gewoon alsof ik niet besta. Geen kus bij thuiskomst. Ik voel alleen maar woede en verdriet."
Ja, heel naar. Herkenbaar.
Allereerst, zijn gedrag zegt wat over hem, niet over jou. Daar was je al achter. Houd dat vast.
Als ik jou was zou ik gewoon neutraal aan hem vragen: je doet al dagen zo onaardig en afstandelijk. Is er iets?
Dan heb je het in elk geval geprobeerd om te vragen naar evt. problemen/ergernissen aan zijn kant.
Mocht hij niet reageren, kan je nog zegt "Als je het ergens moeilijk mee hebt en erover wilt praten, laat maar weten."
Maar als er dan nog niets komt kan je er weinig aan doen.
Mijn advies: trek het je niet aan (hoe naar je het ook vindt), maar richt je aandacht op je kind en het vinden van werk. Volgens mij is dat waar je het meeste aan hebt. Zoek een baan, ga werken aan een eigen leven en economische zelfstandigheid. En zeg hem dat je wilt gaan werken, dat je niet gelukkig bent van thuis zitten.
Laat hem verder in zijn eigen emotionele soep gaarkoken.
Sterkte ermee.
wil je niet bang maken
Maar houd in je achterhoofd dat je man mogelijk een geheime agenda heeft. Het is namelijk wel eigenaardig dat een afspraak die jullie samen gemaakt hebben nu aanleiding is voor onredelijk boos gedrag jouw richting. Alsof hij de relatie wil laten springen.
Hopelijk zit ik er helemaal naast maar probeer je geestelijk toch vast te wapenen.
wat naar
allemaal. Als ik het goed begrijp is er nu geen (goed) gesprek met hem mogelijk? Bij mij komt het over dat hij niet tevreden is met de situatie zoals hij nu is dus hij aan het werk en dat jij niet buitenshuis werkt, hij werpt je dat tijdens ruzies voor de voeten. Maar een echt gesprek waarin naar een oplossing gezocht wordt waarin jullie je beiden kunnen vinden gaat hij niet aan.
Het enige advies dat ik je kan geven is dat je nu serieus op zoek gaat naar een baan buiten de deur, dit wil je zelf uiteraard ook.
euh? (boos!)
Ik begin een beetje boos te worden op je man. En ik vind het tijd dat jij het ook wordt in plaats van gekwetst te zijn. Eerst was ik nog van 'goh misschien is hij niet gelukkig met de situatie' maar nu blijkt dat hij niet aanspreekbaar is, boos op jou wordt en je de silent treatment geeft, zie ik een heel ander beeld: hij denkt de macht te hebben en wil dat laten blijken ook en anders gaat hij over op kinderachtige methoden. Hij kwetst jou en als je iets van zegt heb jij het gedaan. Dit ken ik van een ex die de diagnose narcisme had.... Doodzwijgen is een van de meest agressieve communicatiemethodes die er zijn. en je schrijft "Dit negeren vreet aan me, maar ik vind het nu een keer echt niet aan mij (Dat is geen twijfel, al veel te vaak gedaan)"
ik zou zeggen: wordt verontwaardigd (eerst in jezelf) pik dit niet, kruip vanuit je gekwetstheid naar boosheid. Kom op zeg, wat geeft hem het recht je zo te behandelen?
sterkte!
Bedankt voor de reactie's
Toch draait mijn hoofd overuren en zit ik vol spanning.
Hij 'praat' alleen over de hoogst noodzakelijke dingen (ik ook)
Gaat natuurlijk ook niet anders met kids. Verder is er niets.
Hij doet geen enkele moeite voor een gesprek (en nu wil ik het ook eens een keer niet doen. Ik begin altijd. ...en ik voel me nog erg boos. Dit was namelijk niet het enige wat hij had gezegd) geen kus...emotieloos..
Ik weet alleen niet wat ik nu moet...
Ik voel me erg alleen (maar dat voel ik me al langer) wel erg blij met de kids uiteraard!
tja
"Ik voel me erg alleen (maar dat voel ik me al langer)".
Ook dat herken ik.
Tja, wat moet ik zeggen.
Misschien moet je met iemand (evt. praktijkondersteuner van huisarts of maatschappelijk werkster) gaan praten om dingen voor jeelf op een tijd Te zetten.
Misschien kan die ook bellen om beter te bepalen hoe Jr je rochtkng je man wilt opstellen als hij zo diet, of juist op het moment dat hij weer "ontdooid" is. Het duurt overigens wel erg lang bij hem!
Verder: hoe gelukkig/ongelukkig voel je je in zijn algemeenheid? En dan hoe nu, een maand terug, een paar maanden terug, een jaar terug?
Als je in zijn algemeenheid ongelukkig bent,€@n zou ik zeggen: je leeft maar 1x, dus wil je zo lang ongelukkig zijn?
Ik ben lange tijd niet (helemaal) happy met mijn relatie (maar herkenbare dingen van jou), maar ben in zijn algemeenheid altijd gelukkig geweest (7 of 8). Ik heb mijn geluk gehaald uit de kinderen, vriendinnen,,familie en werk. Dat compenseerde voor de vervelende momenten met man. En omdat ik dus eigenlijk wel gelukkig was altijd, zijn we nog steeds samen.
Mijn tip is dus: Werk aan jezelf, probeer met hem te praten op een rustig moment en zoel meer positiviteit elders. Als praten niet lukt en je bent en blijft ongelukkig, ja, dan zou ik het wel weten.
maar
waarom negeert hij je dan?
