Verschrikkelijke schoonmoeder
Dat mijn zoon nu van mijn schoondochter is dat weet ik
En dat ik nu alleen nog maar schoonmoeder ben ook
En dat ik mijn mond dicht moet houden ook, maar het doet wel pijn!
In augustus j.l. heeft zich het heugelijke feit voorgedaan,
Dat mijn oudste kind zijn eerste kind ( een prachtig dochtertje heeft gekregen. Ons eerste kleinkind.
De dag van geboorte mocht ik (alleen!) even komen.
De dag erna ben ik met mijn dochter ook gegaan omdat het get het eerste kind is van haar broer en ooit enige eerste baby geborene die mijn dochter ooit heeft gezien.
We hebben netjes gewacht tot het hele gezin had geslapen. En zijn ook gegaan toen er twee kraamverzorgsters aawezig waren.
De moeder van mijn schoondochter loopt dagelijks in en uit. En op dat moment stond ze ook weer voor de deur en ging naar binnen.
Wij, mijn dochter en ik zijn een half uurtje geweest en we hebben geholpen met drinken maken en was ophangen beschuitjes maken etc.
Mijn zoon was zeer verheugd ons te zien. Hij heeft (helaas) gescheiden ouders en alleen een zusje. Meer niet. Echt totaal geen familie. Echt niemand. Nooit gehad ook!
Schoondochter heeft driehonderd familieleden en lopen af en aan zonder voorafgaande aankondiging!
Na ons kraanbezoek binnen en op de voorafgegeven tijd,
ontving ik een whatsappbericht van schoondochter:
*dat het niet de bedoeling was om te pas en te onpas voor de deur te staan*!
Ik ben twee keer 20 minuten geweest en de baby is nu anderhalve maand oud. Sindsdien wacht ik maar af op verdere bericht.
Zou u mij willen helpen met wat nu te doen?
Kaaskopje
"Ik heb daarom nooit zo begrepen waarom mensen later pas een kraamfeest geven met een huis vol visite"
Behalve dat je het zelf niet doet, wat begrijp je er niet aan?
Mijn 1e kraamtijd met een huilbaby was niet leuk en veel te druk ( grote familie) dat waren 4 weken met volop visite.
Geen tijd te genieten. Bij nr 1 veel hechtingen, bij nr 2 11 dagen hoofdpijn vanwege lekkend hersenvocht door een ruggenprik.
Bij nr 2 na 3 weken een kraamfeest gegeven. 1 drukke dag en klaar. Geen onrust ( behalve 1 dag in 2 delen van 2 uur) voor ouders en baby. Ik kan t iedereen aanraden; ik stond er veel florissanter bij dan in de kraamtijd.
Plop
Het is best een vermoeiende tijd de eerste maanden met een baby, dus dan ook nog een feest organiseren... ik had er niet aan moeten denken 
. En met dat in je hoofd kijk je dan toch ook een beetje naar anderen. Waar haalt ze de puf vandaan? Maar zo zie je maar weer dat iedereen daar anders mee is.
Is dat het doel?
... om er florissant bij te staan? Wat een arremoede, alsof je als vrouw er alleen maar voor bent om het een ieder naar de zin te maken en maar vooral moet laten zien hoe goed je eruit ziet en hoe goed je alweer voor iedereen kan zorgen (behalve voor jezelf natuurlijk, wat jij zelf belangrijk vindt, dat doet er niet toe en als het er eens wel toe doet, dan begint er alweer een moeder of schoonmoeder te steigeren).
Ik vind het echt belachelijk hoeveel druk vrouwen zichzelf en elkaar opleggen in een tijd waarin het juist zou moeten draaien om het welzijn van de moeder en haar pasgeboren kind. Die eerste weken mag je echt aan jezelf denken ipv aan de dertig mensen om je heen die ook iets vinden en alweer iets van je willen.
Eens met Lanza
Belangrijk zijn: moeder en kind, vader en broertjes/zusjes. Opa’s en oma’s ook, maar ze hebben niks te eisen. Toen ik met een geplande keizersnee van de oudste beviel werden we al van tevoren gewaarschuwd dat we opa’s en oma’s niet stand-by in het ziekenhuis moesten hebben tenzij we het prima vonden dat zij de baby eerder vasthielden dan ik. Is alweer 20 jaar geleden, toen werd de baby nog heel even voor je neus gehouden en gauw van de OK af. Uiteindelijk was ze al drie uur oud toen ik eindelijk stabiel genoeg was om haar bij me te krijgen. Ze was al die tijd bij haar vader, ik had het echt niet fijn gevonden als ze al van hand tot hand was gegaan voor die tijd. Bij de tweede hadden we gezegd dat Oudste de baby eerst mocht zien, zonder opa en oma bij wie ze logeerde. Oma was not amused, maar Oudste zegt nog steeds hoe fijn ze dat toen vond.
Lanza
Los van dat ik een kraamfeest niet zag zitten, hoop ik dat niemand dat onder de druk van 'moeten' doet, maar gewoon omdat de moeder en (indien aanwezig) vader daar gewoon plezier aan beleeft. Dat kan ook nog .
Ik heb één keer een feest in mijn eigen huis over me heen gehad, waar ik echt totaal geen zin in had, maar ik durfde dat gewoon niet te zeggen. Ik was plotseling in het ziekenhuis opgenomen, terwijl ik zelf wel een feest zou geven. Mijn vrienden dachten dat ik het leuk zou vinden als ze de organisatie op zich zouden nemen. Dus ze hebben mijn huis opgepoetst, alles in huis gehaald en feest!, maar na een kleine week kwam ik die dag weer thuis en vond het vreselijk. Zeg dat dan maar eens. Ik heb het uitgezeten, meer niet eigenlijk. Dus mijn advies aan anderen... nooit ongevraagd iets doorzetten zonder overleg.
Oh, ik bedenk nog iets. Toen onze oudste geboren was, kwamen we de volgende ochtend thuis en werden daar opgewacht door een collega/vriend van man, mijn zus en een buurvrouw. Alle drie glimmend van verwachting. De een had onze aankomst gefilmd (wat ik wel leuk vond), de anderen hadden slingers opgehangen en ik dacht vooral... wat een drukte. Ik had dat alleen met mijn man willen beleven. Ik zat nog té vol met alles om daar meteen anderen bij te willen hebben. Maar ja, ook weer zo iets... zeg dat maar eens. Dus dat werd vriendelijk lachen, bedanken voor alles en een diepe zucht van opluchting toen ze weg waren.
Spreekt mij ook niet aan
Mij lijkt een kort kraambezoekje, waarin ik mijn verhaal kwijt kon en met de baby kon pronken echt veel fijner dan een kraamfeest. Dat wordt toch al gauw een borrel met een thema, waarin het bezoek zich vooral met elkaar bezig houdt.
Maar goed, ik had geen hordes kennissen die met drukke peuters aan kwamen zetten en uren bleven plakken En natuurlijk, ieder zijn voorkeur. Al zal ik met twee prittstiften mijn lippen op elkaar moeten plakken als mijn kinderen ooit een gender reveal party of een baby shower gaan organiseren
Waarom?
Wat is daar zo erg aan? Babyshower organiseer je niet zelf, dus daar kun je niet veel aan doen.
Lanza
Een babyshower is volgens mij iets anders dan een kraamfeest. De eerste is ervoor, de tweede erna. Tenminste... dat denk ik. Een babyshower lijkt me nog wel leuk, hoewel het niet iets is wat ik gewend ben, maar ik zou het wel waarderen als dat voor me gedaan zou worden. Maar ook daarvoor geldt, lijkt mij, dat men goed moet kunnen inschatten hoe het met moeder in wording is gesteld.
Uuuh
Ja dat weet ik, maar Kenfan heeft het oa over een babyshower, dat is inderdaad een feestje voor de zwangere vrouw en wordt door anderen georganiseerd. Je kunt er dus als zwangere vrouw niet veel aan doen als je als verrassing een babyshower krijgt.
Dan kun je dus super kritisch en negatief gaan lopen doen, maar de moeder in spe kan er niet zoveel aan doen.
Lanza hè?
". om er florissant bij te staan? Wat een arremoede, alsof je als vrouw er alleen maar voor bent om het een ieder naar de zin te maken en maar vooral moet laten zien hoe goed je eruit ziet en hoe goed je alweer voor iedereen kan zorgen (behalve voor jezelf natuurlijk, wat jij zelf belangrijk vindt, dat doet er niet toe en als het er eens wel toe doet, dan begint er alweer een moeder of schoonmoeder te steigeren)."
Ik geloof niet dat je het begrijpt en van alles zelf invult .
Direct na de bevalling had ik nogal wat hechtingen, 6 dagen last van naweeën, mijn baarmoeder wilde niet inkrimpen en toen kwam in week 1 mijn hele familie langs. Meer dan 100 man waarvan 65 in 1 weekend en dat was alleen familie...nog geen vrienden of kennissen, buren. Daar heb ik nogal van bij moeten komen.
Daarom dat getackeld en een kraamfeest gegeven bij de volgende. Had ik bij de eerste ook moeten doen. Een deel kan niet op die datum dus dat scheelt. Daarnaast ben ik mn hechtingen kwijt, was van de 11 dagen durende hoofdpijn af en doordat ik alweer zoveel sterker was, kon ik eindelijk van viste genieten.
Maar waarom
heb je dan niet gezegd dat je te ziek was om 100 mensen te ontvangen? Mijn kaak ligt hier echt op de grond.
Lanza
"Mijn kaak ligt hier echt op de grond." Werkelijk ik begrijp niet dat je dit nog kunt typen, waarom zit je niet al bij de spoedeisende dienst?! Echt belachelijk hoor, dat je sociale betrokkkenheid zo groot is dat je echt eerst even deze posting wilde plaatsen. Het forum kan best wel even zonder jou. Sterkte!
gr Angela
Angela
Ik ben het heel vaak niet eens met Lanza en haar laatste bericht komt wat belabberd uit haar toetsenbord maar ook ik zit met grote verbazing te lezen dat er 100 man visite komt als iemand eigenlijk nog helemaal niet in staat is visite te ontvangen. Zelfs als het alleen maar om familie gaat.
Dit keer reageert ze zuiver op het laatste bericht.
flavia
muziek
toon
de rest
alles
de wereld en the universe
Hop naar de kaakchirurg zou ik zeggen
gr Angela
Precies
Flavia, het is toch van de zotte dat een vrouw die net is bevallen zo bizar veel bezoek krijgt in de eerste week, terwijl ze nog niet hersteld is en zich niet goed voelt?
Ik vraag me oprecht af waarom je je grenzen niet hebt aangegeven of hierover hebt gepraat met je man, waardoor hij dit voor je kon doen. Je kraamhulp kan hierin ook van waarde zijn, maar dan moet je het wel zelf aangeven.
Omdat
Je dat de eerste keer misschien overvalt en dat je dan achteraf denkt: dat ga ik anders doen. Kan hè. Niet iedereen heeft vooraf overal een antwoord op.
En volgende keer anders doen kan natuurlijk ook gewoon een babyborrel zijn.
Dus raap je kaak maar weer op Lanza. Er is niks aan de hand.
Nou
Als iemand anders zijn verbazing had geuit dan was er niet zo flauw gereageerd. Ik begrijp ook niet hoe je een week na je bevalling meer dan 100 mensen hebt ontvangen en in 1 weekend 65. Daar had je man ook wel een rol in kunnen spelen.
Kraamfeest
Toen ik bevallen was van een tweeling en al twee kinderen had heb ik ook een kraamfeest gegeven. Een paar weken na de bevalling, gewoon alleen maar koffie, thee en een koekje (ofzo), om mensen uit het wat bredere kringetje dan directe familie en goede vrienden de gelegenheid te geven om de baby's te zien. Kennissen, buren, collega' s enzo. Echt niet dat ik die allemaal individueel wilde ontvangen.
skik
Mensen die
ik niet individueel wilde ontvangen, nodigde ik in het geheel niet uit. Geen enkele behoefte om met een kennis thuis te zitten die normaliter ook niet langskomt. Wat een gekkigheid toch allemaal.
Ik kwam veel mensen gewoon weer tegen, omdat ik zelf bijvoorbeeld naar een verjaardag ging, of over straat liep. Je hoeft toch niet thuis te gaan zitten wekenlang?
Eens met Lanza (alweer)
100 man over de vloer in de kraamweek vind ik ook absurd veel en ik vind het onbegrijpelijk dat a) die mensen zelf allemaal niet snapten dat dit niet het moment was voor enorme hoeveelheden visite en b) niemand in de omgeving dat een beetje in goede banen leidde. Ik was na mijn 2e bevalling (zeer traumatisch) zo van slag dat mijn man zelfs heeft gezorgd dat er nooit meer dan 2 mensen tegelijk naar me toe mochten. Om die reden bleef ik ook in bed terwijl dat fysiek misschien niet nodig was geweest. Het geeft een signaal: dit is geen verjaardagsfeestje, er is een bijzondere situatie. Vooral bezoek van ver vond dat heel jammer maar het was even niet anders. Puur het feit dat jij twee uur in de auto zit betekent niet dat je dan de hele middag kunt blijven, dat kon ik echt niet aan. Maar mijn man heeft dat allemaal afgehouden, zo assertief was ik echt niet. Sommige mensen hebben hem dat nog lang kwalijk genomen.
Dat is ook de rol
van je partner/de vader of de kraamhulp als je daar zelf te zwak voor bent, om welke reden dan ook. Ik had zelf een zeer ervaren kraamhulp en die heeft ook wel een keer mensen weggestuurd toen het me te veel werd. Ik hoefde het niet eens tegen haar te zeggen. Ze zag mijn blik en vroeg aan me of het te veel was? Ik knikte en dat was genoeg.
Kijk, zo hoort het. Het is toch belachelijk dat je als kraamvrouw assertief moet zijn om te verhinderen dat er 60 mensen in 1 weekend langskomen. Dat kunnen die mensen zelf ook wel bedenken, of anders je man, of anders de kraamhulp.
kraamhulp
Nogmaals: de kraamhulpen zijn er niet meer zo lang als vroeger en als ze er zijn zijn ze druk met van alles. Het is niet meer hun taak om de visite te reguleren.
Kraamhulp
Nou een vriendin van mij is kraamhulp; en die is nog geregeld de eerste dagen 8 uur in een gezin, en bemoeit zich dan soms ook echt met het bezoek.
Kraamhulp
Volgens mij is de belangrijkste taak van de kraamverzorgende toch echt het zorgen voor moeder en kind. Daar hoort het serveren van koffie en beschuit met muisjes niet bij - maar het zorgen voor de rust van de kraamvrouw en de baby wel!
Even van me afschrijven
Na een hele lange bevalling werd baby naar de IC gebracht, waar ik hem vervolgens 3 dagen niet heb mogen zien (niks vredig huid-op-huid contact)..
Ik op een andere afdeling van het ziekenhuis lag met een vrouw die haar bed niet uit mocht maar wel de eerste 2 nachten huilde omdat ze haar baby in de kamer ernaast hoorde huilen maar niet op mocht staan, waarna ik dat maar gedaan heb en haar baby moest troosten terwijl ik dus mijn eigen kind niet mocht zien..
Waarna ik op dag 3 heel hard moest huilen en de verpleegkundige zei dat het “kraamtranen” waren.. (yeah right)
Waarna ik op dag 4 thuis kwam, kapot, nog maar 2,5 dag recht op kraamhulp want “ik had in het ziekenhuis bij kunnen komen”..
Waarna de kraamhulp werkelijk niets deed behalve kletsen en mijn temperatuur opnemen en ik haar lunch en koffie maakte, en klaagverhalen aanhoorde over haar zware leven en ik haar logboek noteerde “kraamvrouw neemt goed haar rust”.
Waarna ik haar na 1,5 dag heb weggestuurd..
Waarna mijn man ruzie kreeg met broer en ouders omdat hij te lang had gewacht met het bellen om te zeggen dat baby was geboren.. waar ik uiteindelijk de schuld van kreeg..
Waarna hij niemand meer wilde zien in de eerste weken terwijl ik op een gegeven moment toch wel de baby wilde showen..
Waarna er wel een select groepje mensen kwam maar echt feestelijk was het niet..
Het is (bijna) allemaal goedgekomen maar ik had dit vantevoren niet kunnen verzinnen en ik was ook helemaal niet assertief genoeg door mijn karakter en omstandigheden.. het is een heftige tijd.
En bij mijn eerste ging het als in een sprookje met geweldige kraamhulp en lief bezoek dat precies lang genoeg bleef.
Oeps
“Ik haar logboek noteerde” is natuurlijk “in haar logboek noteerde”
Ja precies
het gaat erom dat de moeder en het pasgeboren kind op tijd rust nemen en dat dit mogelijk is. Dit is erg belangrijk die eerste week. Het is niet voor niets dat vrouwen vroeger hun bed de eerste tijd helemaal niet uit mochten van de dokter, de kans op verzakkingen is groot. Dat merk je vaak niet eens de eerste tijd, maar daar kun je wel later last van krijgen. Met alle gevolgen van dien.
Tegenwoordig hoef je geen bedrust meer te nemen, dat is achterhaald, maar nu slaan sommige vrouwen en het bezoek vaker door de andere kant op. Alles moet dan direct weer kunnen en er worden allerlei eisen gesteld aan de kraamvrouw. Een van de taken van de kraamhulp is wel degelijk om dit in goede banen te leiden.
Kraamtijd
Ik was alleen met mijn dochtertje. Ik had een dijk van een kraamhulp die alleen voor mij en haar zorgde. Verder logeerden er de eerste weken vriendinnen bij mij die elkaar aflosten. Als ik veel verhalen hoor denk ik dat ik de best verzorgde kraamvrouw van het westelijk halfrond was. Er werd voor me gekookt, gewassen, schoongemaakt, boodschappen, vuilnis in de container enz. Mensen die op bezoek kwamen mochten niet langer dan een half uur blijven, tussen 12 en 16u en 's avonds niks. Ik had van tevoren geen idee hoe belangrijk dat is. Het stond trouwens wel al op het geboortekaartje: eerst bellen en 's middags rust.
Ik werd wel overladenmeg post en pakketjes. 100 Mensen de eerste weken? En een schoonmoeder die van alles moet? Verbijsterend! Maar het klopt dat je zelf niet goed bent in grenzen stellen die eerste weken. Daar heb je echt een man, kraamhulp, familie of vrienden voor nodig.
Bennikki
Wat een heftig en verdrietig verhaal! Fijn dat het goed is gekomen maar toch, zo stel je het je allemaal niet voor!
Als ik heel eerlijk ben vond ik de jonge-babytijd echt drie keer niks. Dat eindeloze gehuil, dat totale gebrek aan structuur, dat slaapgebrek.... brrr. Sindsdien zet ik ook nooit meer “Geniet ervan” op een felicitatiekaart. Ik schrijf nog net geen “Sterkte”! 
Zelfde als alleenmoeder.
Een topper van een kraamhulp die mij en zoon op handen heeft gedragen. Zorgzaam en ze heeft me ook fantastisch begeleid met het geven van borstvoeding. Dat werd van te voren gevraagd, ik wilde graag bv geven en ik kreeg een oudere hulp die daar veel kijk op had.
Ze ontving met een glimlach mijn bezoek, voorzag ze van koffie en beschuit met muisjes en kwam dan boven aan mij vragen:"of het gelegen kwam". Ik mocht geen trappen lopen en lag als een koningin in mijn bed. Mijn man hielp ook, maar hield zich strak aan haar regime, het werkte gewoon.
Meer dan 100 mensen in een week, en dan vooral de eerste week na de bevalling, bewaar me. Ik kreeg ook iedere dag bezoek, heb ook een grote familie, met allemaal een warme goede band, maar van ieder gezin kwam er één en gelukkig lieten ze allemaal hun eigen kroost thuis.
