Vreemdgaan vriend
Hee allen,
zo’n twee jaar geleden ben ik flink bedrogen door mijn ex-partner en vader van mijn kinderen. Hier ben ik echt kapot van geweest, onder andere door de grote leugens.
Nu ben ik ruim 1 jaar samen met mijn vriend. Ik vertrouwde hem 100% en heb nooit last gehad in deze relatie van wat mijn ex me heeft geflikt.
Afgelopen weekend is het dus ongekend misgegaan. Mijn vriend heeft flink doorgehaald (drugs), heeft zich thuis af laten zetten door een meisje en heeft voorgesteld dat ze bleef slapen. In bed zouden ze hebben gezoend en geknuffeld. Verder zou het niet zijn gegaan.
Die ochtend was ik zelf ongerust, ik heb hem gebeld waar hij was omdat ik niks had gehoord. Hij heeft me zelfs nog opgebeld en is daarna met haar gaan slapen. Zij was dus gewoon aanwezig bij dit telefoongesprek.
ik ben hier zo kapot van. Opnieuw verdriet, gekwetst en onbegrip hoe mensen zo kunnen zijn. Als ik het typ denk ik ‘hoe kan ik hem dit ooit vergeven?’. Het is te respectloos. Maar ergens zit er zo’n drang om dit niet op te geven, ervoor te gaan en te kijken naar de toekomst. M’n vriend geeft zelf aan dat hij zoveel spijt heeft, heeft ook alles eerlijk verteld. Hij gaat kapot van schuldgevoel geeft hij aan en weet dat dit nooit meer gaat gebeuren. Maar ik heb niets aan die woorden. Hij geeft aan dat dit zonder drugs nooit zo zou zijn gelopen, maarja…..
Ik ben radeloos en hoopte dat dit berichtje hier mij wat kan helpen.
Pennestreek schreef op 21-03-2024 om 14:11:
[..]
En sommige mensen kunnen zó schrikken van hun eigen gedrag dat het echt eenmalig is. Ik ben zelf van team 'iedereen verdient een tweede kans'. Tot op zekere hoogte natuurlijk, maar deze meneer biecht het zelf op, en heeft laat TO duidelijk weten veel spijt te hebben. Natuurlijk heeft hij heel wat goed te maken, dat zeker. Maar een vrouw met zelfvertrouwen en zelfrespect kan prima besluiten dat ze hier best doorheen/overheen kan komen en de man in kwestie niet meteen bij het grofvuil hoeft te zetten.
Ten overvloede wellicht: mijn man en ik zijn na zijn vreemdgaan wel samen verder gegaan. Juist omdat ik sterk was hierin hebben we het toch gered. Het was een hele heftige maar zeer leerzame periode. En we zijn nu beter samen dan ooit. Zo kan het dus ook. Ik vind het altijd zo'n nare insteek dat je blijkbaar over je laat lopen als je iemand vergeeft voor zijn/haar fouten. Ik sta anders in het leven.
Jouw situatie is toch totaal niet vergelijkbaar met TO? Jullie waren langdurig samen met kinderen en een heel leven samen opgebouwd. Daar is bij TO op geen enkele wijze sprake van. Geen gezamenlijk leven (het zijn ook niet zijn kinderen). Pas 1 jaar een relatie (wat stelt dat nu helemaal voor). En ook nog drugsgebruik (en niet voor de 1e keer). Je kunt ook doorschieten in het idee dat iedereen er sterker uitkomt en samen moet blijven.
HollyHobbie schreef op 21-03-2024 om 15:59:
Jouw man gebruikte ook drugs bij het vreemdgaan?
Nee, hoezo?
Izza schreef op 21-03-2024 om 18:53:
[..]
Jouw situatie is toch totaal niet vergelijkbaar met TO? Jullie waren langdurig samen met kinderen en een heel leven samen opgebouwd. Daar is bij TO op geen enkele wijze sprake van. Geen gezamenlijk leven (het zijn ook niet zijn kinderen). Pas 1 jaar een relatie (wat stelt dat nu helemaal voor). En ook nog drugsgebruik (en niet voor de 1e keer). Je kunt ook doorschieten in het idee dat iedereen er sterker uitkomt en samen moet blijven.
Ik zeg ook niet dat het vergelijkbaar is, ik reageer alleen op de enorm veroordelende berichten hierboven. Als TO besluit haar vriend een tweede kans te geven is ze volgens het gros van de meeschrijvers hier *dus* iemand die over zich laat lopen en geen zelfrespect heeft. En daar ben ik het dus niet mee eens. Ik vind dat het ook juist van kracht kan getuigen als je iemand een tweede kans geeft. Ook als de relatie pas een jaar duurt en er drugs in het spel waren. TO schrijft niet dat hij een notoire gebruiker is. En het kan echt wel zo zijn dat hij erg van zijn eigen gedrag geschrokken is en dat het nooit meer gebeurt. Ze zal het nooit weten als ze hem niet de kans geeft zichzelf te bewijzen.
Ik vind zeker dat ze er goed over na moet denken, en ik vind het ook helemaal niet gek als ze besluit er een punt achter te zetten. Maar ik vind haar dus geen slappeling als ze hem niet meteen de deur uit zet. Daar ging het mij om. Dat ze zich echt niet hoeft te verantwoorden of verdedigen hier als ze een andere keuze maakt dan men haar hier opdringt. Want zo zie ik het echt wel, door de heftige bewoordingen die er gebruikt worden.
Ik vraag me dan wel af hoe je vreemdgaan kan "goedmaken" zoals Pennestreek schreef. Het is iets wat je kan vergeven maar nooit kan vergeten. Het is gebeurd, je gaat samen verder maar er zit een flinke smet op je relatie. En bij een relatie van een jaar zijn er nog geen credits opgebouwd, geen verleden samen, nog geen stabiliteit opgebouwd. Je zit nog in de roze oogkleppen en vlinders in de buik periode. Smoorverliefd en dan al met een ander in bed belanden belooft gewoon niet veel goeds voor de komende 50 jaar of langer.
En een volwassene die drank en/of drugs gebruikt als excuus voor het vreemdgaan is sowieso ongeloofwaardig. Dus de relatie verbreken of doorgaan is een keuze, maar dat 100% vertrouwen ben je kwijt.
Volledig eens Wil. Na een jaar zijn er nog geen credits. 2e kansen zijn voor de meeste mensen na een affaire een zeer grote uitzondering. In bijna alle gevallen is het einde relatie. Als je langdurig samen bent en kinderen hebt is dat nog een bindende factor. Maar daar is hier geen sprake van. Het zou getuigen van kracht als to aan het belang van haar kind denkt! Die behoort voor alles te gaan. Het is niet eens zijn kind. En dit soort onverantwoord gedrag zou je als ouder niet in de buurt van je kinderen moeten willen.
Of hij geschrokken is en het nooit meer doet? Tja geen idee. Maar daar zou TO niet op moeten wachten. Onder invloed zijn van (illegale) drugs en jezelf niet meer in de hand hebben? Geen eenmalig gebruik ook. Daar zou ik mijn kind ver van houden. Geen voorbeeld.
ik ben ook bedrogen geweest door mijn ex toen ik zwanger was van ons 2 de kindje.Ik vergeet nooit meer hoe dit voelde en moest mijn huidige man mij dit nu terug lappen kies ik voor mezelf.Radicaal,spijt of niet…Liever alleen dan me terug opnieuw zo te voelen.Je zal hem nooit meer 100% vertrouwen.Kies voor jezelf…
Izza schreef op 21-03-2024 om 18:53:
[..]
Jouw situatie is toch totaal niet vergelijkbaar met TO? Jullie waren langdurig samen met kinderen en een heel leven samen opgebouwd. Daar is bij TO op geen enkele wijze sprake van. Geen gezamenlijk leven (het zijn ook niet zijn kinderen). Pas 1 jaar een relatie (wat stelt dat nu helemaal voor). En ook nog drugsgebruik (en niet voor de 1e keer). Je kunt ook doorschieten in het idee dat iedereen er sterker uitkomt en samen moet blijven.
+ 1
Het is een totaal andere situatie. Ik denk dat projectie en kokervisie je beoordelingsvermogen vertroebelen, Pennestreek. Jij stelde het belang van je kinderen voorop, dat zou TO ook moeten doen. Maar dan wel met een andere uitkomst.
