Vriendin in scheiding

begrijpelijk

Ik snap dat je je gepasseerd voelt. Aan de andere kant herinner ik mij de periode voor en na de scheiding als een behoorlijk chaotische periode. Collega's wisten het eerder dan een van mijn beste vriendinnen omdat ik op enig moment gewoon niet de energie had om 's avonds nog een keer te bellen.
Ik zou wel reageren en zeggen dat je graag weer eens afspreekt maar begrijpt dat ze misschien eerst in rustiger vaarwater wil komen.

Hmm

Hoe 'oprecht' zou je zijn als je een berichtje zou sturen? Mijn gevoelsmatige eerste reactie is dat je vooral zelf gekwetst bent. Als je haar 'echt onbaatzuchtig' iets wilt overbrengen dan zou je volgens mij helemaal niet twijfelen. Dan zou je een kaart of mailtje vanuit je hart schrijven zonder 'is zij nou aan de beurt of niet' gevoel. Toch? Ik krijg niet de indruk dat je haar denkt te kwetsen als je haar een berichtje stuurt. Dus wat vind je er nou echt van? Vind je het oprecht rot voor haar dan zou ik dat schrijven, zonder dat je iets terugverwacht.
Gr Angela

eens met Angela

Niet bezig zijn met jouw/haar beurt maar als je het meent gewoon een kaart of bericht sturen. Ik zou niet vragen om af te spreken maar dat aan haar overlaten.
Toen ik iets heftigs had meegemaakt en dit aan een vriendin vertelde vroeg ze wanneer het was gebeurd en vervolgens was haar eerste reactie: "waarom vertel je het mij nu pas?" Dat vond ik zo een afknapper, ik dacht echt oh wacht ik heb iets naars meegemaakt maar laten we het nu vooral hebben over hoe vervelend het voor jou is dat je het pas zo laat hoort.

Jackie

misschien interpreteerde jij je vriendin wel verkeerd, en bedoelde ze: "had het eerder verteld dan had ik je meer kunnen steunen in dit proces."

Ik zou het zelfde kunnen zeggen, maar niet om hoe vervelend ik het vind dat ik het later hoor, maar juist omdat je eerder tot steun had kunnen zijn.

Maar

Ieders eigen gedachte, leed of sores is erger dan dat van de ander. Mijn collega en ik zeggen over onze patiënten: ze zijn niet tegen ons, maar voor zichzelf.
Dat doe jij, TS en de betrokken partijen.

Ik begrijp de vriendinnen best wel.
Zo was ik best verbaasd dat 2 van mijn nichten zwanger bleken te zijn en ze me dat nooit hadden verteld. Dat is toch nieuws om te delen? In elk geval was ik zo verbaasd dat ik waarschijnlijk een beetje blokkeerde en dat nam weg van de blijde uiting die ik normaal gezien had gegeven.
Of met verdrietige zaken, ik me wel eens buitengesloten heb gevoeld dat iemand bij mij blijkbaar geen troost zocht terwijl die persoon wel rondvertelde dat er veel behoefte aan troost was geweest en die alleen van 1 vriendin was gekomen. Dat vond ik een gemiste kans, want als ze me het verdriet had verteld had ik daar op haar voorwaarde steun kunnen bieden

Kan van alles zijn

Ik belde eens bij toeval mijn vader die vertelde dat mijn moeder die dag was geopereerd aan kanker. Hadden ze niet verteld want ze wilden me niet ongerust maken. Dat terwijl ze normaal gesproken bij kleine tegenslagjes al bellen om hun hart te luchten.
Die vriendin kan het ook niet noemenswaardig, of niet iets voor de whatsapp vinden, of het is er gewoon nog niet van gekomen om het te vertellen.

Afwachten

Bedankt voor jullie reacties. Ik heb contact gezocht en we gaan een keer een flesje wijn drinken als ze eraan toe is. Ze heeft het nu inderdaad te druk met alles.

Hulp aanbieden doe ik niet. Dat schiet bij haar vaak in het verkeerde keelgat. Alsof ik op haar neerkijk en denk dat ze het zelf niet kan.
Ja, er zit soms iets scheef in onze relatie. Ik heb een wat voorspoediger leven dan zij. En (iemand zei het hier) tegenslag kan voelen als falen. Misschien speelt dat mee.
Het gaat me er zeker niet om 'wie er aan de beurt is'. Het is ook niet zozeer dat ik vind dat ik recht heb op informatie. Het gaat vooral de betekenis die ik er zelf in eerste instantie aan gaf: "Zie je wel, ze moet me niet."

Maar ik begrijp het wel. Er is in haar familie veel gebeurd het afgelopen jaar en ze is meer naar hen toegetrokken. Wij kennen elkaar vanuit onze studietijd en toen had zij een slechte band met haar familie. Ik heb heel wat verhalen aangehoord. Nu heeft ze weer veel contact met haar zussen. En daar ben ik vooral heel blij om. Dus eigenlijk is het ook logisch (en positief) dat ze deze situatie nu ook vooral met de familie deelt.
Zelf kom ik dan weer minder op de school van onze kinderen, waardoor ik de ontmoetingen bij het hek mis. Dus om van een andere ouder daar te horen: Nee joh, die liggen in scheiding, al met de Kerst...Wist je dat nog niet?!! Mwah... dat deed gewoon zeer.
Ik heb de indruk (al langer) dat zij onze vriendschap door de ontwikkelingen in de familie ziet als "iets van vroeger" en dat ze het misschien liever achter zich laat. Ik vind het zelf juist heel fijn en waardevol om iemand al lang te kennen. En ze is me echt dierbaar. Dus ik wacht nu rustig af.

Fijn

En ook goed te horen dat je voor jezelf een manier hebt om er tegenaan te kijken, als een vriendschap dalen vertoont en wat je daarin zelf wilt en kunt.

Gr Angela

Een geheim bewaren

In de hektiek word rekening houden me wie wat in welke volgorde hoort wel erg veel gevraagd. En daarbij neem je soms iemand in vertrouwen die zijn mond niet kan houden, zodat voor je het weet de hele buurt het al weet behalve de mensen die het dichtstbij staan.
Ik heb zo'n schoonmoeder en schoonzus. Jaren geleden ging een stel bij ons in de straat scheiden. Hun zoon zat bij mijn dochter is de klas. De vrouw was een vriendin van een vriendin van mijn schoonzus. Die vriendin was de enige die in vertrouwen was genomen, die vond het echter nodig om mijn schoonzus in vertrouwen te nemen, waardoor wij het binnen no-time wisten. Hun eigen kinderen wisten het nog niet eens!. Man en ik hebben het er even over gehad en dat wij ons er erg ongemakkelijk bij voelden en dat we op onze tellen moesten passen dat niet hun kind het per ongeluk van onze dochter zou horen. We hebben het er dus met geen woord meer over gehad, om maar te voorkomen dat dochter het zou horen.
Of mijn zwager en schoonzus, die een kindje verwachtten en dat dolblij aan ons meedeelden. Bleek ongeveer de hele familie, tot achterneven en nichten het al te weten, behalve wij. Tja schoonzus kon mond niet houden en had het aan haar schoonzus verteld die al helemaal haar mond niet kan houden.
Dus misschien was het helemaal niet haar bedoeling dat "iedereen" het al wist, maar soms denken de mensen om je heen er helaas anders over.

misschien een vreemde

vergelijking, maar toch..

Een goede vriendin was erg ziek en de eerste aan wie zij dat kwijt wilde was een vage kennis, omdat die niet zo emotioneel zou reageren. Zij wilde niet ook nog hoeven omgaan met de emoties van vrienden en familie.

Ava

Dat heb ik ook gedaan, in een heftige situatie voor ons. Ik kon het helemaal niet aan om ook nog de emoties van de mensen die mij dichtbij stonden over me heen te krijgen. Die kennis heeft me toen geholpen hen ook in te lichten en heeft mij ook wat uit de wind gehouden wat betreft die reacties. Dat kon ze, omdat ze er gewoon verder vanaf stond.