vriendschap verbeteren of niet?

Om te beginnen zou je jezelf de vraag dienen te stellen of je jezelf wel de juiste vraag stelt ("Wat kan ik doen om dit bespreekbaar te maken?"). Het is namelijk nog maar de vraag of de oplossing van jouw probleem kan worden gevonden in het bespreken ervan met je vriendin. Het valt nu juist te voorzien dat een dergelijk gesprek al snel een averechts effect zou sorteren ten aanzien van wat jij schrijft te beogen (een betering van de vriendschap). Wat jij haar te melden hebt, is immers weinig complimenteus van aard. Goede kans dat jouw verwijten aan haar adres - welbeschouwd toch eigenlijk wel een soort van karaktermoord - er slechts toe zullen leiden dat zij de deur die nu nog op een kier staat ferm achter zich zal sluiten en verdere omgang met jou staakt.

Misschien luidt de juiste vraag om je te stellen wel: hoe komt het dat iemand die ik als een vriendin beschouw zich onvoldoende veilig bij mij voelt om zich kwetsbaar(der) te kunnen opstellen? Mocht je naar eer en geweten haar alle ruimte hebben gelaten om het niveau van kleinburgerlijk gekeuvel te ontstijgen, dan zou ik zelf in alle vrijheid de conclusie trekken dat deze vriendschap niet 'je van dat' is.

Ik denk dat je waarneming goed kan kloppen, dat ze uit onzekerheid een houding aanneemt. Die jou irriteert, dus hoogstwaarschijnlijk is dat ook te merken in jouw reactie op haar. Misschien dat je, vanuit die irritatie, de behoefte hebt om háár weer op haar nummer te zetten. Even laten merken dat je haar wel door hebt, dat ze super-irritant is. Dat is dus een hele verkeerde dynamiek, waarin jullie je beide niet veilig kunnen voelen. Je hebt niet het idee dat zij jou het beste gunt. Er is zelfs afgunst. En een wedstrijd wie het beter voor elkaar heeft.

Wat wil je precies met dat gesprek? Want zoals het nu is, zal ze waarschijnlijk niet zomaar toegeven dat ze haar verhalen groter en mooier maakt, om interessanter over te komen. Vaak is dat ook zo subtiel dat het makkelijk te ontkennen is. Ze heeft dit kennelijk nodig, terwijl jij het liefst hebt dat ze zich zo kwetsbaar durft op te stellen, dat ze die façade laat vallen. Maar jullie vriendschap is een interactie en jij hebt alleen invloed op je eigen inbreng. Ik zou proberen zelf wat milder naar haar te kijken. Op die manier kom je hopelijk uit die verkeerde dynamiek. Het proberen waard, want 25 jaar is lang. Soms is het niet anders en is de koek op… maar als dat toch zo is (je stelt jezelf al de vraag: verbeteren of niet? – ofwel: stop ik er nog energie in of verbreek ik de vriendschap, vertaal ik dat goed?), dan kan het geen kwaad om te proberen naar jouw stuk in deze vriendschap te kijken.

Hoe vaak zie je haar of spreek je haar? Wie is degene die contact maakt. Is dat zo'n beetje om en om? Je kunt er voor kiezen om de vriendschap op een wat lager pitje te laten doorsudderen.  Op zich ben ik liever eerlijk en houd ik niet zo van doorsudderen maar als je weet dat het moeilijk communiceren is met haar wat denk je dan te gaan verbeteren? En wat wil jij met deze vriendschap? Als je je "verplicht" voelt om haar af en toe te spreken( omdat je haar al zo lang kent) dan zou ik dat doen. Misschien iets samen ondernemen en houdt het kort. Als ze vaak komt en je het echt niet meer trekt dan zou ik eerlijk zeggen wat haar reacties met jou doen. Misschien heb je een goed gesprek. Misschien krijg je ruzie maar dan wordt het wel duidelijker. Sommige vriendschappen bloeden dood. Het is niet anders.

Jij duidt haar gedrag als in de vergelijkingsstand gaan. Het kan ook net iets anders zijn: op basis van de gedachte dat vriendschappen het beste gedijen op een basis van gelijkwaardigheid jezelf als gelijkwaardige gedragen; (juist) ook wanneer je als ongelijkwaardige dreigt te worden behandeld naar aanleiding van vermeend falen.

Ik denk dat in deze situatie de feedback regels heel veel duidelijk zouden kunnen maken. "ik heb de indruk dat je dat en dat verzonnen hebt en dat vind ik niet fijn want dan voel ik me zusenzo". In de praktijk is dit waarschijnlijk heel lastig, maar het is wel de manier om duidelijk te maken wat haar gedrag met jou doet. 

Als ik het goed heb begrepen is het probleem van het mogelijk aandikken van verhalen slechts bijzaak; terwijl de hoofdzaak is dat de vriendschap te lijden heeft onder het wedstrijdelement dat nu eenmaal gepaard gaat aan 'het vrije spel der maatschappelijke krachten'. Troelahoep zou liever willen dat hun vriendschap gevrijwaard zou zijn van dergelijke invloeden.

Het lijkt me een begrijpelijk en loffelijk streven dat vooral kans van slagen heeft wanneer zij/hij het zèlf in praktijk brengt. En dat begint natuurlijk met begrip en respect voor het gedrag van de vriendin. Slechts weinigen staan te popelen om hun eigen 'falen' nadrukkelijk onder het voetlicht te brengen. Betreft het redelijke verwachting of zelfs eis binnen een langdurige vriendschap? Ik betwijfel het.

Mijn advies is om geen directe feedback te geven.  Ook niet in de vorm van zgn ik-boodschappen, want vaak komen die neer op verkapte verwijten. Ik zou in elk geval totaal dichtklappen als ik een opmerking als in bovenstaande posting naar mijn hoofd zou krijgen.  Iemand die een muur om zich heen bouwt, heeft vermoedelijk in het verleden behoorlijke butsen opgelopen. Dat heeft niets met zich veilig voelen bij jou als persoon te maken. Bij iemand met een ondermijnd zelfvertrouwen  kan zelfs de mildste vorm van kritiek hard aankomen, zeker als het mentaal niet helemaal jofel gaat. Ondanks haar mindere kanten hecht je nog genoeg waarde aan de vriendschap om er in te willen investeren. Een gedeeld verleden van 25 jaar is niet niks. Is het niet een idee om de gesprekken subtiel om te buigen als ze richting interessantdoenerij opgaan naar iets wat jullie bindt? Gemeenschappelijke interesses, gevoel voor humor, ik noem maar wat. Ik denk dat het meer kwaad dan goed doet om in haar psyche te gaan zitten wroeten.

Stel jij je wel eens kwetsbaar op bij haar?