Relaties Relaties

Relaties

moedeloos

moedeloos

09-06-2016 om 13:25

waar wrikt t eigenlijk?


Weinig

Dat gelat zoals jullie dat in praktijk brengen, is m.i. toch wel erg weinig. Jij bent, op de vakantie na, maar eens in de twee weken een weekend bij hem. Dan is het niet zo verwonderlijk dat zijn zoon jou niet als partner van zijn vader ziet, eerder als speeltje ( sorry).
De zoon heeft sinds een tijd een vriendin en heeft een serieuze relatie met haar, veel serieuzer dan de 12-jarige relatie van zijn vader met jou. Het is goed mogelijk dat de zoon de relatie van zijn vader een aanfluiting vind. Hij moet dan ook nog tolereren dat wanneer jij in zijn huis logeert, hij rekening dient te houden met jou gevoelens en behoefte om aandacht. Het is niet vreemd als de zoon vind dat jullie relatie niet klopt. En ergens heeft hij nog gelijk ook. Jij laat je in de waan brengen dat alles anders wordt wanneer de zoon het huis uit gaat. Misschien heeft de zoon wel heel andere plannen en laat hij zich niet door die ene gezelsschapsdame uit huis jagen.

Zolang de contacten blijven als het nu is, zal de zoon jouw aanwezigheid niet respecteren. Misschien vul ik te veel in. Ik schrijf niet dat jullie elkaar niet mogen. Het is alleen voor een gezinslid moeilijk om iemand voor vol aan te zien, tijdens een weekend wetende dat diegene daarna weer twee weken geen deel maakt uit het huishouden, maar wel doet alsof..( in ogen zoon).
Als de zoon zijn vader ziet als een snoepert, zal zijn houding naar jou onveranderd doorgaan. Daar geeft zijn vader genoeg aanleiding toe. (Zijn vader wilt geen herstel met zijn moeder maar vind het latten met jou wel gemakkelijk.)

Ik leg dus eigelijk uit dat het gedrag van de zoon naar jou best begrijpelijk is. Als je wilt dat dat verandert, zal jullie hele relatie omgegooid moeten worden naar iets serieus. Durf jij je schepen te verbranden en fulltime bij hem in te trekken zodat de andere huisgenoten jou ook als huisgenoot zien.
Je bent 53, best jong nog. Ik gun je een respectvolle en liefdevolle relatie met deze man. Maar als het zo gecompliceerd gaat, hoop ik dat je op een dag een andere galante heer tegen het lijf loopt. Wie weet krab je dan op je hoofd en vraag je je af wat je al die tijd gedaan hebt.

moedeloos/hoopvol

moedeloos/hoopvol

28-07-2016 om 10:41

precies

Flanagan: dat is precies waar ik afgelopen maanden/jaar uitkwam.
dat zoon mij niet voldoende serieus neemt, niet voldoende waardeert, niet voldoende respecteert, niet volwaardig aanziet

zoon zijn gedrag is opvallend veranderd sinds mijn zoon niet meer vaak komt.
ze trokken vaak met elkaar op want er was geen ruimte om tussen ons te komen .maar hij ging wel via mijn zoon mij uitdagen.

het verjaardgsfeestje van zijn vader, dat hij en zn vriendin , half hebben georganiseerd zonder mij te betrekken vind ik daarop aansluiten en getuigen van. Sinds ik beiden heb aangesproken hebben ze een front tegen mij gevormd en gaat hij zn vader nog meer opeisen, beinvloeden. meeslepen in zijn leefwereld.

Intussen zijn er wel uitspraken gedaan door mijn partner.
partner heeft nav dat verjaardags akefietje en de dochter haar uitspraak, uitgesproken
dat t ook mijn huis is,
dat we een serieuze relatie hebben,
dat we partners zijn van elkaar,
dat ik inspraak heb,
dat hij niet van plan is bij de ex terug te gaan,
dat met mij overlegd hoort te worden ook al ben ik niet zo vaak aanwezig,
dat zoon vriend huisgenoot vaderzoon relatie niet scherp ziet
dat

ik ben niet in de verdediging nu, ik probeer ook toen en nu, nuchter te analyseren

we hebben gisteren gesprek gehad bij de psycholoog.
we hebben voorbeelden thuis besproken die mis zijn gegaan en het thema verbinden doorgenomen, waar we wel/niet hebben verbonden in onze acties en wat verbetert kan worden.

ook gisteren zijn gedrag van afstoten/afstand houden/niet betrekken belicht. hij is zich daar niet altijd bewust van en doet of zegt de dingen niet met opzet. ik heb mijn pijn punt kunnen toelichten en dat begrijpt hij zegt hij en kan zich dat nu voorstellen

in zijn vorige relatie heeft hij veel toegestaan, een soort mechanischme vloeit daaruit. en hij kon niet met haar praten want gesprekken eindigden altijd in ruzie. dus weer een mechanisme om gesprekken te ontlopen want hij voelt de 'bui"al hangen geeft hij aan,

hij heeft ook aangegeven dat hij serieus is over de relatie en dat hij voor ons eraan wilt werken omdat hij van ons houdt.
voorheen ook tegen mij geuit dat hij oud met mij wil worden.
hij erkent nu ook dat latten iets meer inspanning nodig heeft en dat we zaken vaker/eerder moeten bespreken ipv op hold te zetten

woorden en daden kloppen bij partner niet ok ook niet bij zoon.
wat ik nu wil/doe is: mijn aannames voorleggen zodat hij aangeeft wat wel/niet klopt of verhelderen voor mij.
en hoe ik de relatie afgelopen 12 jaar heb ervaren.

nog te bespreken themas
zoon en gedrag
hoe lang partner denkt nog te willen latten

flanagan ik snap jou insteek heel goed hoor,
ik zou op dit moment niet bij hem willen intrekken zeer zeker omdat aanhang zoon daar over de vloer komt en t botert niet tussen ons

ik voel mij 75% geruster dan voorheen toen ik hier mijn verhaal deed.
ik voelde mij alleen met mn verdriet
ik wilde hem niet laten vallen in de ogen van mijn omgeving. want t is gewoon een lieverd
ik kan nu ook beter naar mijn gedrag, pijn, en de situaties kijken

Angela67

Angela67

28-07-2016 om 12:23

goed verslag!

Het is een zakelijke, bullit-achtige opsomming (maar dat is wel vaker in jouw postings ), maar daardoor wel goed als stappenplan.

Ik zou echt proberen om de focus te houden hierop, inclusief de belofte aan je zelf én aan elkaar dat je jezelf 'vergeeft' als het een keer niet lukt; dat je de ander probeert te begrijpen als die iets "teveel" lijkt te vragen.

Het is 'oefenen' met nieuw gedrag en tegelijkertijd is het nodig om elkaar te leren begrijpen. En zolang je samen voelt en naar elkaar uitspreekt dat jullie dit nodig hebben dan blijf je het doen. En doen zal leiden tot begrip en inzicht en weer beter doen. En mooie jaren in het vooruitschiet

gr Angela

Aanhang

Maak je ook niet druk over de aanhang van de zoon; zij moet het ook doen met wat haar aangedragen wordt.

Je vriend krijgt nog een harde noot te kraken; geef hem ook tijd om de veranderingen te accepteren.

Maar de wetenschap dat hij je niet laat vallen, zal je vrede in je hart geven.

Ben wel benieuwd of je ook voor voor jezelf gaat ondernemen; jullie relatie zit wel ergens in een sleur.

#275

Er viel in de laatste zin een woord weg; of je ook iets voor jezelf gaat ondernemen. Zodat je minder gefocust bent op de negativiteit in je relatie.

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

28-07-2016 om 20:10

Eindelijk toe aan positieve energie

ik werk, ik lees, ik sport, kijk films, luister muziek, wandel, fiets volop bezig. Daarnaast heb ik mijn sociale contacten en zorg voor mijn eigen moeder.
Ergens ben ik blijven hangen in de negativiteit en emoties.

Ik kan eindelijk de switch maken en ben eindelijk toe aan positieve energie.
Dat komt omdat ik de stap heb genomen om hem te confronteren en om hulp te zoeken bij de psycholoog.
Daar zit de doorbraak voor mij naar hwr stel.

Een goede vriendin psycholoog zei vandaag toen ik t hele verhaal aan haar vertelde dat ik een termijn moet aangeven dat zoon uit huis gaat en een termijn om zijn huis te verkopen en iets nieuws zoeken samen.
En als hij er niet mee eens is dan is dat ook duidelijk maar dan heb je ook een antwoord voor je eigen toekomst.

termijn

Dat lijkt me toch vragen naar de bekende weg. Ik geloof ook niet dat ik het zo fijn zou vinden om zo'n ultimatum te krijgen van degene die van mij houdt terwijl ik me versla in de zorg voor een maar half zelfstandige zoon en een dementerende moeder. Met een ultimatum heb je dat echt niet zomaar opgelost. Ik ben wel verbaasd dat iemand zoiets adviseert. Weet je zeker dat deze vriendin/psycholoog niet gewoon bevestigd heeft wat in jouzelf opkwam?

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

28-07-2016 om 22:34

AnneJ

Was een van de mogelijkheden in mijn gedachte indd Anne j.

Maar ik wil ook niet tot the edge doordrukken.
Ik snap de insteek wel, dat twaalf jaar wachten te lang is en dat 32 jaar te oud is om thuis te blijven wonen.

Mn hart bonkte in mijn keel bij dat idee een dubbel gevoel. Enerzijds angst en twijfel anderzijds daadkracht en moed

Maar feit blijft wel. Dat wij tot nu niet de mogelijkheid hebben gekregen om samen een nieuwe start te maken.

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

01-08-2016 om 09:10

Gesprek aanhang en zoon

Het gesprek met zoon en aanhang was uitgesteld door aanhang omdat zij niet lekker voelde.

Nav iets wat ik zag in een winkel en die ik beloofd had aan kindje van aanhang kwam ik op t onderwerp.
Ik vroeg aan mn partner wat hij van plan was te doen mbt het uitgestelde gesprek.

En daar kwam t weer. Uitstel gedrag van partner. Omweg maken van argumenten. Waarop ik aangaf dat ik t belangrijk vind dat t gesprek komt. Aanhang doet na vakantie nog steeds bokkig en dat heeft weer invloed op mijn houding naar haar. Want ik kan geen nieuwe start maken op deze manier.
We hebben aantal pijnlijke incidenten gecreëerd door zoon de revue laten passeren zonder verwijten.
Daarbij erkende hij dat zoon niet correct heeft gehandeld.

Mijn vraag aan hem om over na te denken is: waarom hij wel tegen een kind van 13 jaar kan zegeen ik wil jouw moeder beter leren kennen en je zult vaker alleen moeten zijn. Maar niet tegen zoon en aanhang kan vragen voor het gesprek als ik er mee zit. Want t is meer dan brutaal en kwetsend dat beiden mijn relatie van 12 jaar hebben genegeerd (In tijden van verjaardag partner)

Partner staat meer open voor gesprekken sinds bezoek psycholoog

Aanhang

Een gesprek bij psycholoog kan toch prima zonder aanhang. Het gaat toch om het in huis blijven wonen. Een zaak tussen vader en zoon, daar aanhang voornamelijk bij haar ouders woont, ( als ik het goed had begrepen).

Zelfs als zoon geen aanhang had, had er toch een verandering in de thuissituatie moeten komen.
--
Waarom beloof je kind van aanhang een ding uit de winkel. Besef dat dat ook argwanend opgevat kan worden. Je kan het goed bedoelen maar vriendinkan dit ook opvatten als de liefde van een kind kopen. Terwijl kind al twee oma's heeft, kan vriendin je actie te veel van het goede vinden, ( en moet ze je nog bedanken ook). Zo dring je je vriendschap wel op.

De enige manier om met hen een goed contact te bereiken, is door hen te verzoeken een eigen woonruimte te zoeken. Zolang hij niet klaar is met zijn studie, kan zij zich wel inschrijven voor een woning en is ze redelijk urgent omdat zeook een kind heeft. Als zij een flatje heeft, kan hij bij haar intrekken ongeacht zijn nog lopende studie.

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

01-08-2016 om 21:41

Twee verkeerde interpretaties

Flanagan: Je Hebt Twee zaken verkeerd geïnterpreteerd;
T is niet zo dat ik iets speciaals uit winkel heb beloofd. In de vakantie was haar slipper kapot waarop ik zei dat ik thuis nog een aantal nieuwe had liggen van een bepaalde merk. En dat ik ze de volgende keer zou meenemen. Dus toen ik in hèt winkel centrum liep, zag ik slippers liggen. Toen was voor mij de aanleiding gelegd om te beginnen over t uitgestelde gesprek.

Nog een correctie...niet bij de psycholoog hoor met aanhang...nee alsjeblieft.....nee tussen ons vieren, zoon aanhang ik en partner...dat was uitgesteld.
Psycholoog is alleen voor mij en partner.

Beiden staan ingeschreven als woningzoekenden. Haar verhaal is dat t heel moeilijk is om aan een woning te komen.

Hebben jullie ideeën Hoe zij zo snel mogelijk kan verhuizen met kind uit ouderlijk huis? Ik gun haar een eigen woonruimte omdat kind van tien jaar zelfde gedrag gaat vertonen als oma en moeder.

Best wel triest om te zien hoe een kind gemangeld wordt.

Meeliften

Voorlopig blijft het meeliften van de moeder in stand; anderen maken het mogelijk dat ze minder actief hoeft te zoeken. Net zo als je vriend met zijn zoon. Het niet vinden van een huis heeft misschien ook te maken met hun wensen
Pas op dat je, uit frustratie, hun boontjes ook gaat doppen.

Ik begreep dat relatie vader en zoon een actiepunt was op de agenda van de psycholoog, zodoende dacht ik aan een groepsgesprek.

Verder snap ik je behoefte oud zeer uit te praten. Alleen kan je de tijd niet terugdraaien en over doen. Je leert ervan en je zal het in het vevolg anders aanpakken. Je laat niet meer over je heen lopen omdat je vriend het klein wesnt te houden. Laat het oude zeer en steek energie in jullie toekomst.
( Zoon en aanhang hebben hun eigen toekomst.)

Je kan het ook zo zien; over een paar maanden is hij klaar. Als zijn vader het huis verkoopt, is zijn zoon, de vriendin en haar kind urgent woningzoekende. Op de 12jaar zijn die paar maanden nog wel te overzien.

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

02-08-2016 om 10:46

Flanagan tot de zelfde conclusie

Flanagan je hebt helemaal gelijk. Ik was tot de zelfde conclusie gekomen.

Een situatie leren ontdekken tot acties ondernemen heeft tijd nodig(latten, samengesteld gezin). Ik heb te veel tijd genomen en gegeven.

Mijn partner veegt liever als onder t kleed en houdt liever alles klein. Ook een goede kwaliteit. Maar werkt niet in alle situaties.

Anders aanpakken is prioriteit nummer 1
Thuis wonen zoon-onze privacy-aanhang, staat op agenda voor psycholoog
Onze verbintenis herstellen is structureel

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

11-08-2016 om 19:14

Erkenning

Gisteren bij de psycholoog geweest.
Van te voren "huiswerk" gedaan.
Wij beiden zijn verandert en zien veranderingen bij elkaar.
Maar bovenal ben ik opgelucht door de erkenning van mijn partner voor de "issues" die ik heb benoemd.

Zo vindt hij dat
-hij indd te veel op de voorgrond is getreden en mij meer naast zich had kunnen plaatsen.
-Hij misschien te veel zijn zoon heeft beschermd vanwege het verlies van zijn vorig gezin
-hij te veel zijn eigen koers heeft gevaren
-hij uit zelf bescherming afstand heeft genomen van mij doordathij afstand voelde en dacht dat ik bezig was de relatie te beëindigen. Een mechanisme ook uit zn vorige relatie.
-zn zoon misschien te lang thuis woont en dat t tijd wordt dat hij op zich zelf gaat.
-Dat hij misschien nu uit de rol van bruggenbouwer moet stappen

Kortom....veel positieve energie tussen ons...en weer opening om nu zonder pijn, sec, te kijken naar de issues

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

22-08-2016 om 13:37

Grenzen

Het gaat steeds beter tussen ons. Mijn partner durft nu meer grenzen aan te geven.
We hebben een van de drie kleinkinderen te logeren en we vroegen aan stiefzoon of zijn stiefkind meewilde.
Hij dacht dat ze uitgenodigd werden met zn drieën waarop mijn partner zei dat t uitje niet voor hun was maar dat het een oma en opa dag was.
Van te voren had hij gevraagd wat we zoude antwoorden als ze meewilden gaan. ik heb aangegeven dat t gesprek eerst zal moeten plaats vinden voordat we weer gezellige dingen samen gaan ondernemen. Partner erkent nu meer dat er spanning is als aanhang stiefzoon er is.

Partner is steeds opener omdat hij ervaart dat een moeilijk gesprek niet per definitie in ruzie hoeft uit te monden.
We sporten weer samen, we ondernemen meer activiteiten samen, we spreken elkaar direct aan op zaken die onduidelijk zijn ipv op te sparen. De lichamelijke intimiteit is nog niet hervat maar we tonen wel steeds meer genegenheid voor elkaar.
En we ondervinden weer gezelligheid.

Kortom, ik mag niet ontevreden zijn.

Moedeloos/hoopvol

Moedeloos/hoopvol

01-09-2016 om 14:48

Vijfde gesprek

Update voor de belangstellenden.

Ondertussen vijfde gesprek gehad met psycholoog.
Wat wel duidelijker word , is dat partner zich niet geheel bewust is geweest over zijn houding naar mij naar buiten en het effect op mij. Hij is wel erg geschrokken dat ik aan gaf dit niet nog een jaar vol te houden.
Hij is pro actief nu en Let meer op zn eigen gedrag en opstelling en die van zn zoon en (klein)kinderen.
Hij ziet en voelt nu duidelijk verschil in toen en nu.

Kleinkind s gedrag , naar mij toe, hebben we diverse keren gecorrigeerd. Hij gaf zelfs aan dat kleinkind maar niet komt logeren als hij onaardig doet tegen mij.
Gesprek met zoon en aanhang staat weer op de agenda .
"Als hij niet snel iets vind dan schop ik hem zelf de deur uit" opperde hij tegen de psycholoog mbt zn zoon.
Hij ziet nu ook in dat een lat relatie meer inspanning nodig heeft en dat hij minder alleen op de voorgrond moet treden maar samen moet doen met mij.

De relatie is herstellende en dat is een mooi vooruitzicht.

MH

MH

16-09-2016 om 09:15

Stand van zaken

Waar wrikt t eigenlijk was de vraag in juni tien ik mij hier meldde.
Ik heb voor nu een acceptabele verklaring:
Ik heb mij ontiegelijk teleurgesteld alleen verdrietig buitengesloten gevoeld in de relatie. Dat zette zich om in boosheid en ontevredenheid.

Ergens bij draadjes over stiefgezin vond ik een overeenkomst waardoor het kwartje nu bij mij is gevallen.
Behalve dat latten meer inspanning kost, wilde ik zeg maar een "kerngezin" .

Een vorm van eenheid creëren is gelukt met zn vieren, totdat mijn zoon op kamers ging en minder frequent meeging naar mijn partner.
Vanaf dat moment is stiefzoon zijn positie gaan innemen en gaan bepalen, in huis, tegen mij, bij zijn vader.
Hierin heeft stiefzoon ruimte gekregen van partner en mij.
Nu partner " bewijzen" heeft gekregen van mij, zelf bewuster en oplettender is, begint hij in te zien en toe te geven dat het gedrag van zijn zoon niet correct en acceptabel is.

Ik had eigenlijk niet verwacht met zulke dilemma's geconfronteerd te worden vandaar ook mijn teleurstelling in partner en stiefzoon en in de relatie
Doordat ik nu al mijn gevoelens en gedachten eindelijk kan filteren tegen mijn partner komt r weer rust en ruimte in mijn hoofd en hart voor mijn partner terug.
Ik merk dat ik mijn partner geen escapes meer geef om t gedrag van zn zoon goed te praten. "Je staat al met een bijl klaar om iedereen te hakken" zei hij woensdag.
Heb aangegeven dat dat gedrag van stiefzoon nu gewoon moet stoppen en daarbij van hem meer ferme optreden verwacht.

Het gesprek met aanhang stiefzoon heeft zij voor de derde keer uitgesteld. Mijn partner voelt ook spanning in zijn eigen huis als aanhang erbij is. Woensdag heeft hij zoon nogmaals aangedrongen op een gesprek en anders kan aanhang voorlopig niet thuis komen totdat gesprek heeft plaats gevonden.

Mijn partner heeft t ook vaker over "wij" staan er zo in of wij denken er zo over als hij met de kinderen communiceert. Dus dat is ook een verbetering, hij grijpt direct in zodra er zich iets voordoet, en er is meer ontspanning tussen ons.

Maar wat mij meer gerust gesteld heeft is dat partner erkent dat zijn zoon meerdere malen niet goed heeft gehandeld naar mij.

Paddington

Paddington

16-09-2016 om 09:24

Fijn

dat er stappen gezet worden. Ik hoop dat het de goede kant op blijft gaan.

floor

floor

16-09-2016 om 09:33

Ik blijf het echt niet oke vinden

wat je doet.
Blijkbaar ben ik hier zowat de enige daarin dus wellicht zie ik het helemaal fout, maar ik krijg steeds een heel naar gevoel bij je berichten.
Dat je naar je partner eens aangeeft moeite te hebben met zijn zoon, alla. Wat je nu doet is echt een missie: hoe krijg ik partner opgezet tegen zoon. Bah.
Stel gewoon je eigen grenzen. Kun je het echt niet oplossen met zoon, ga hem dan uit de weg. Laat ze met rust.

MH

MH

16-09-2016 om 09:57

Missie Floor

Is dat ik
niet onheus behandeld wil worden in een lat relatie
niet onheus behandeld wil worden door een stiefkind
niet onheus behandeld wil worden door aanhang van stiefkind

En dan ben ik zelf verantwoordelijk voor om op te lossen, te benoemen, te bespreken. Afgelopen vier jaar heb ik in stilte geleden, in mijn eigen hoofd gepraat en opgelost.

Ik vind dat ik vader en zoon NIET tegen elkaar opzet.
Welk voordeel heb ik eraan door willens en wetens tussen vader en zoon in te staan.
Als je last hebt van hèt gedrag van de buurman dan loop je na tien keer ergernis toch ook naar je buren voor een gesprek of niet? of ga je maar verhuizen zonder eerst naar oplossingen te hebben gezocht?
Dit probleem tussen zoon is van afgelopen drie vier jaar. Daarvoor was er niets aan de hand tussen ons. Het was gezellig met zn vieren.

Het kan indd jouw manier niet zijn. Ik heb een brede rug en een lange rek gehad en dat heeft vier jaar geduurd.
Ik ben er een beetje klaar mee.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

16-09-2016 om 10:14

Nee hoor

Je zegt dat je er klaar mee bent maar zit al 12 jaar op het wachtbankje. En daar blijf je gerust nog vijf jaar zitten omdat je blijkbaar meer uit de relatie haalt dan het je kost. Of zo.

MH

MH

16-09-2016 om 10:22

Ik bedoel

Klaar met gedrag van zoon te accepteren.

Wat bedoel jij Vesper Lynn?

Vesper Lynd

Vesper Lynd

16-09-2016 om 10:24

Dat was je toch al langer zat? Ik krijg niet het idee dat je bereid bent gevolgen te verbinden aan te langzame voortgang of wanneer je van je vriend niet de positie krijgt die je zou willen.

MH

MH

16-09-2016 om 10:36

Vesper Lynd

Maar dat is ook de reden om naar psycholoog te gaan.
Ik kan niet meer bij jou terecht zei ik tegen vriend.

Het verschil met toen en nu is

Dat vriend nu wel aanhoort wat ik zeg
Direct reageert op zoon of kleinkinderen
Dat we dingen bespreken en terugkomen op het onderwerp bij betreffende persoon
Dat we nu samen invulling geven aan de relatie
Dat we een gezamenlijke visie bespreken en hanteren

Ik heb indd de eerste acht jaren op hem "gewacht" zodat zoon en hij de scheiding konden verwerken. En afgelopen vier jaar heb ik alleen het "gevecht" met zoon doorstaan.

Vandaar dat we ook tegen elkaar eerst hebben uitgesproken dat we verder met elkaar willen/nog steeds om elkaar geven vandaar bezoek aan psycholoog.

Had vriend niet ingegrepen na bezoek psycholoog of geen andere opstelling aangenomen dan had ik inmiddels t wachtbankje verlaten.

Het voelde toen niet als wachten maar als ruimte geven, begrip hebben , gunnen,

floor

floor

16-09-2016 om 10:43

sorry

Maar je hebt gewoon zelf problemen.
Problemen met afgrenzen, relaties vormgeven.
Je dicht jezelf een veel te belangrijke positie toe, binnen het gezin van je partner. Je wil daarin een sleutelrol.
Het is niet aan jou je partner te redden, hem te laten helen.
Kijk gewoon wat je met de afzonderlijke relaties wilt, en probeer je eigen rol hierin te verbeteren.
Maar dit lees je niet, krijg het gevoel dat je er alleen uitpikt wat je wil horen.

MH

MH

16-09-2016 om 11:26

Floor

Wil je misschien aan mij aangeven hoe jij met al die voorbeelden had omgegaan....ik zie ff echt niet in hoe ik t anders had kunnen aanpakken.

Buitenstaanders zien de blinde vlekken van de ander eerder in.
Dus zou prettig zijn mij verder op weg te helpen ipv met vraag tekens te laten zitten.

floor

floor

16-09-2016 om 15:19

Ik weet niet precies wat je met voorbeelden bedoelt.
Ik wil je graag uitleg geven.
Je hebt het over lijden in stilte, jarenlang.
Daar ben je mi de mist ingegaan. Ik zou niet weten waarom je zou moeten lijden, en al helemaal niet in stilte.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen overigens. Je vindt man zo leuk en hoopt op meer en wacht dus af tot het gaat komen.
Maar dat klopt toch niet? Je kunt al helemaal niet stellen dat nu tijd is om af te rekenen en dat dus man nu moet gaan inleveren.
Zo werken de dingen gewoon niet.
Laat het verleden los, ook gister. Gebruik het alleen om er zelf van te leren, wat had jij anders kunnen doen? Hoe had je beter je grenzen kunnen bewaken of beter kunnen accepteren hoe de situatie zat?
En gebruik dat om NU te krijgen wat je wilt, nodig hebt.
Maar mi moet je zelf in concrete situaties de communicatie problemen met zoon oplossen, of met kleinkinderen. Ja man kan dat niet voor je oplossen.
Maak er zelf keuzes in. Wil je contact gaan verbeteren, investeer dan. Of neem juist afstand. Het is zoon van je man, jij hoeft daar helemaal niets mee.

MH

MH

16-09-2016 om 15:54

Floor ik heb t gevoel

dat je mij helemaal niet begrijpt.

ik probeer nog meer helderheid te geven:
"Afgelopen vier jaar heb ik in stilte geleden, in mijn eigen hoofd gepraat en opgelost"
hiermee bedoel ik: dat mijn partner en ik beiden een gedragsverandering hadden opgemerkt bij zoon. we konden er geen vinger op leggen wat het was. ik heb regelmatig aangegeven dat zoon onaardig tegen mij was maar dat wilde partner niet inzien of accepteren en waaide het weg...de onaardigheden van zoon veranderden van opmerkingen tot daden....en dan drie tot vier jaar lang...en ik kon hiermee niet meer bij mijn partner terecht....dat is wat ik bedoel met in stilte lijden.....
laatst heeft zoon gesprekken van mij en zijn vader doorgebriefd aan zijn vriendin en dat ik dat en dat gezegd zou hebben over haar terwijl vader niet genoemd wordt. aanhang zoon is pissed off en stuurt mij lelijke apps en niet naar mijn partner terwijl mijn partner op ook gesproken heeft.
Dit kan ik toch niet toestaan?

Of ik wel of geen sleutelrol heb of krijg...zulk gedrag kun je toch niet goed keuren en goed vinden?

de rest van jouw betoog laat ik voor wat het is.

grens

Nee zulk gedrag hoef je niet te accepteren. Maar je zult daarin dan zelf die grens aan moeten geven en er naar handelen. Je kunt aangeven dat je alleen nog met je vriend afspreekt zonder zijn zoon en partner erbij, bijvoorbeeld.
Dan is de keus aan je vriend of dat dan voortaan bij jou is, of dat hij zijn volwassen kind toch eens motiveert om op zichzelf te gaan wonen of wat dan ook.
Zolang jij die grens niet duidelijk stelt (en alleen zeggen is dus niet genoeg, zo blijkt al jaren), zal hij ook niet gerespecteerd worden.

MH

MH

16-09-2016 om 16:46

Jippox

dat is nu gaande sinds gesprekken bij psycholoog . dat ik mijn plek krijg toegewezen en grens aangeef
-

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.