Relaties Relaties

Relaties

moedeloos

moedeloos

09-06-2016 om 13:25

waar wrikt t eigenlijk?


Huisdier

Ik weet niet of jij een huisdier hebt, maar misschien is een hondje een goede afleiding en ben je zo minder bewust van eenzame momenten. Vraag eens aan je vriend of hij een bezwaar heeft daartegen.

Waar het wrikt

Ik denk dat het belangrijkste punt is dat je gehoopt had om inmiddels gewoon samen te zijn met je nu LATpartner.
Omdat de zoon nog steeds thuis is gaat dat niet gebeuren. In dat opzicht is hij echt je concurrent geworden.
Je kunt alleen niet van vader verwachten dat hij zoon wegstuurt of zomaar kan veranderen hoe hij zich tegenover jou gedraagt. En daar stuur je nu wel op aan met gesprekken waarin je meer ruimte vraagt voor jezelf die beiden je toch echt lastig kunnen geven.
Want je ziet dat alles nu gevoelig ligt.
Ik zou daar gewoon verdrietig over zijn, je idee heeft het niet gehaald door omstandigheden en de omgang met vader en zoon is hierdoor vertroebelt.
Ik zie echt geen andere route dan jezelf terugtrekken en hopen dat je je LATrelatie nog een tijdje kunt voortzetten maar dan in je eigen huis.
Ik zou afstand nemen van de situatie met de zoon. Je partner kan er niets mee, de zoon ook niet anders was hij al weg geweest, en jij al helemaal niet. Nu loop je allemaal alleen maar meer irritatie op en dat houdt niet op.

MH

MH

11-10-2016 om 00:43

Your so funny flanagan

Brede lach op mijn smoeltje. Dat komt als we straks met pensioen zijn. Gezien ons werk kan dat niet. En wij beiden willen een dier niet de hele dag alleen laten.
Leuk lijkt mij dat een puppy of kitten

MH

MH

11-10-2016 om 00:59

Anne J

Alles wat jij zegt spookte al geruime tijd in mijn hoofd.

DaarDoor ook mijn verdriet, teleurstelling indd dat ik nog steeds lat, we hadden geen jaar afgesproken. Maar wel als de kinderen t huis uit zijn.
Ik had niet gedacht dat t latten zo lang zou duren.

Los daarvan. Mijn partner wil zelf ook niet erkennen dat er strijd is ontstaan tussen zoon en mij.
Ik heb die concurrentie bemerkt gezien gevoeld aangetoond. En ik wil absoluut niet in zo'n strijd blijven zitten.

Dat ik niet naar zijn huis kom was voor hem niet acceptabel. Dan pas komt er een breuk was zijn reactie. Want ik wil de relatie ook niet stuk hebben

Zit met de handen in t haar.

Begrip

Het kan best zijn dat als jij in je eigen huis blijft vader zich ook in de steek gelaten voelt.
Hij heeft nu eenmaal die zoon en die heeft hem blijkbaar nog steeds nodig en als jij zijn zoon afwijst, daar wijs je hemzelf mee af.
Misschien is er een manier om hem uit te leggen dat je de zoon niet wil afwijzen en snapt dat hij zijn vader nodig heeft maar dat jij daar dan heel moeilijk bijpast omdat je niet zijn moeder bent en die concurrentiepositie niet weet te ontlopen en dat doet pijn.
Maar ik zou me toch ook niet laten chanteren dat de relatie over zou zijn als je niet meer bij hem thuiskomt omdat dat teveel irritatie veroorzaakt. Dat moet toch ook te begrijpen zijn.

Maatje

Ik stel me voor dat het voor je partner ook teleurstellend kan zijn dat jij in de situatie met zijn zoon niet zijn maatje kan zijn en hem kan steunen maar juist in de concurrentie terecht bent gekomen.
Zo kom je tegenover elkaar te staan en dat is treurig.

MH

MH

11-10-2016 om 10:10

Anne J

Wat een K nacht achter de rug.

Tot nog toe heb ik nooit alleen met de zoon gesproken. Allerlei zaken zijn via vader gegaan en andersom.
Een deel van mijn pijnpunt weet stiefzoon nu na het gesprek met zijn aanhang. Het gevolg van alles is dat ik niet meer open en spontaan kan zijn. Het vertrouwen in beiden is stuk en ik ben toch iets afstandelijker en kortaf geworden.
Maar mn partner verwacht wel van mij dat er weer gezelligheid is en dat ik niet moet blijven mokken. Dat de poort naar mijn hart dicht is gegaan en dat t tijd nodig heeft begrijpt mijn partner weer niet.

Ik vond het pijnlijk en een angstaanjagend idee om tegen hem te vertellen dat ik vind voel en zie dat zijn zoon tussen ons in komt/tussen ons in is gekomen en alsof zoon mij wilt verjagen uit zijn leven.

Zo ben ik niet de relatie ingestapt dat ik een concurrent zou zijn. Integendeel ik heb mij juist op de achtergrond houden tav zijn zoon. En toch ben ik in een "gevecht" verzeild geraakt. Dat begrijp ik niet . Ligt t aan mij , zijn zoon, mijn partner of bij ons allemaal.

Ik lees al een tijdje over stiefgezinnen bij jullie. En er was een moment dat t kwartje viel. T begint met twijfelen aan je zelf. Dan de schuld bij jezelf leggen en Het stiefkind tegemoet komen. Dan gaat stiefkind nog harder schoppen. En dan gaat stiefouder nog meer veranderen om t goed te doen. Aankaarten bij bio ouder. Over en weer ontkenning en uitleg. Dan worden de daden van stiefkind persoonlijker en kwetsender. De stiefouder is dan overgevoelig geraakt. BespreKing weer met bio ouder en voila. Stiefmoeder heeft te veeln kritiek op stiefkind. Concurrentie Wordt Ontkent Of Gebagatelliseerd.

Dat patroon zie ik nu wel in bij zoon en t effect of gevolg op zijn vader begrijp ik inmiddels wel.

En als ik dat benoem, dat mijn partner in oud gedrag vervalt, dan is mijn partner nog sneller geïrriteerd. Ik kan nooit iets goed doen. Altijd negatief. Komt dit wel goed vraag ik mij af is zijn reactie.

Zijn houding maakt dat de communicatie tussen ons stroef verloopt en dat de verbeterpunten weer in de parkeer garage beland.

Pandora

Pandora

11-10-2016 om 11:39

Grote stappen

Ik denk dat er momenteel juist grote stappen gemaakt worden en dat jullie die vooral goed moeten doorspreken bij de therapeut. De dingen zijn in beweging en dat is eng en soms pijnlijk, maar het was nodig, nietwaar?

Zeemeeuw

Zeemeeuw

11-10-2016 om 12:51

Goh

Zelf ben ik ook stiefmoeder van een zoon en lees ook aandachtig mee als hier geschreven wordt over dit onderwerp. Ik herken je analyse helemaal niet eerlijk gezegd. Gek

Zeemeeuw

Zeemeeuw

11-10-2016 om 12:57

Vervolg

Wat ik wel herken is dat de stiefouder zich moet aanpassen, in de meeste gevallen is dat immers de volwassene. Jouw stiefkind is zelf volwassen, dat roept -blijkbaar - iets anders op. Of zit het anders? Waarom geef jij jezelf de rol als het kind in deze situatie?

Schuld?

Waarom klinkt het toch weer zo beschuldigend alsof vader en zoon jou opzettelijk kwaad doen en een keuze hebben om het anders te doen die jij ze verwijt niet te maken?
Daar zou ik ook echt niet vrolijk van worden.
Vader en zoon gaan geen andere keuze maken en als jij je daar niet bij kunt neerleggen en proberen te begrijpen en daar zelf op een positieve manier mee om kunt gaan dan is er geen ruimte voor de relatie.

En

Het is ook niet jou schuld dat het zo gaat. Jij had andere verwachtingen die niet uitkomen. Die had vader ook.
Maar voor jou had vader zoon moeten terugfluiten of wegwerken en dat kan vader niet. En voor vader is het teleurstellend dat jij dat niet accepteert omdat hij zich daarin door jou niet gesteund voelt.
En dat is voor jou echt wel moeilijk omdat jij daardoor erbij blijft hangen en teleurgesteld bent.
Maar wel de realiteit. Het is niet anders.

MH

MH

11-10-2016 om 21:31

tsja

jullie allemaal hebben gelijk...alleen van dat kind rol kan ik mij niets bij voorstellen. Misschien gaat t belletje rinkelen als je mij kunt uitleggen wat je bedoelt Zeemeeuw.

Pandora ik ook vind dat er grote stappen zijn gemaakt...mijn partner raakt in paniek zodra er gevoel bij komt kijken/zodra iets pijnlijk wordt.

Ik heb dingen laten gebeuren. Ik heb te laat ingegrepen. Ik heb dingen op zn beloop gelaten.Ik heb niet op alles gereageerd of kunnen reageren. ik ben mede schuldig. Misschien lijkt het alsof ik alleen partner de schuld geef, ik heb zeker zelf een aandeel in alles.

En tegen de rest kan ik alleen maar zeggen; ik weet t ff ook niet meer.
daarom de peut, met haar erbij accepteert partner de probleemstelling eerder dan wanneer ik t voor de tiende keer aankaart..

dank jullie wel tot nu toe.

ik onderga morgen een okaatje aan beide ogen...zal komende weken niet kunnen reageren of posten

Vesper Lynd

Vesper Lynd

11-10-2016 om 22:23

Jee

Veel sterkte morgen en de komende weken!

Stratego

' met peut erbij accepteert partner de probleemstelling eerder' Tja dat is heel menselijk; goedbedoelde advies van je partner ligt altijd zwaarder op de maag dan de raad van iemand op veilige afstand.

Je partner wilt dat je meer met zijn zoon praat, graag op aangename toon. Je weet toch dat je meer bijen vangt met honing dan met azijn. Laat stiefzoon zien hoe zoiets in zijn werk gaat; interesse tonen uit beleefdheid. Dat stel je jezelf ook minder kwetsbaar op. Hij zal dan wel of meegaan in jouw vriendelijkheid, ( want eerlijk, dit is voor hem ook niet zo relaxed) of omdat hij weet dat zijn vader ervan getuige is, ook vriendelijkker doen naar jou. Dat is een win-win situatie, alleen maar omdat jij wat water bij de wijn hebt gedaan. ( niet al te veel water) maar genoeg om de sfeer te keren. Vergelijk het met een spel Stratego; handig spelen en zo winst behalen.

Verder succes met bezoek aan OK. En laat je lekker verwennen. De rust zal je goed doen.

MH

MH

11-10-2016 om 23:26

Wie gaat ermee?

Dank jullie wel. Vind wel eng bij de gedachte al , maar goed heb dit ook veel te lang uitgesteld.

Over anderhalf week gaat partner naar kaakchirurg, dan krijg je dat gedoe weer...Wie gaat ermee?
Zou graag opties willen ontvangen waardoor stiefzoon, niet gepikeerd is, partner blij is en ik weer niet ongeschikt raak

Als jullie mee willen denken graag.

Mh

Mh

11-10-2016 om 23:30

Misschien

Moet ik maar helemaal niet mee.dat kan ook

Wie dan?

Ik zou toch allereerst mijzelf tevreden stellen. Je kunt dat niet voor een ander invullen, zeker niet als de verhoudingen al zo op scherp staan.
Zo zou ik het ook aan de orde stellen: ik zou graag met je mee gaan naar de kaakchirurg maar ik wil er, ook voor jou, niet weer zo'n circus van maken, dus zeg jij maar waar jij je het meest bij geholpen voelt en op je gemak. Al is dat zoon.
En de beslissing dan ook gewoon accepteren zonder steken onder water of vermeende afwijzingsbezwaren. Voor je partner is het ook of hij door de kat of door de hond gebeten wordt en zo wil je dat toch niet?
Je wil dat hij zich comfortabel voelt als hij zo'n ingreep moet ondergaan.

Zeemeeuw

Zeemeeuw

11-10-2016 om 23:43

Eerlijk gezegd

Heb ik zelden zo sterk iemand niet kunnen volgen op dit forum als jij MH. Dus wellicht moet ik niet proberen je te adviseren. Ik krijg niet het gevoel dat je echt veel met mijn reacties kunt of dat ik overkom met wat ik je probeer duidelijk te maken. Tegelijkertijd heb ik het met jullie te doen, ja ook met je stiefzoon en aanhang, deze poppenkast wordt volgens mij niemand gelukkig van.
Succes met de operatie/behandeling

MH

MH

12-10-2016 om 00:02

Zeemeeuw

Wat nu weer.

Denk ik vraag t aan jullie zonder enig wrevel.
Dat ik misschien maar zelf niet mee moet, niet vervelend bedoeld, zit in de lijn van wat Anne J zegt.

Dus ik begrijp echt niet wat ik verkeerd heb gezegd.

MH

MH

12-10-2016 om 00:10

Ondergeschikt

En met ondergeschikt bedoel ik:

de ene zegt terughoudend zijn, ander zegt opkomen voor je zelf, dan zegt die weer wat anders.....

Daarom aan jullie opties gevraagd hoe dit te brengen
Ik wil niet dat zoon zich tekort gedaan voelt
Ik wil niet dat partner zich in theeën gespleten voelt
En ik wil ook niet met een rot gevoel zitten

Ik begrijp t dan echt niet meer

JIj kiest MH

Ik kan me beslist voorstellen dat er hier verschillende adviezen over kunnen komen, danwel dat je assertiever je plek moet opeisen, danwel dat je je beter terugtrekt uit het mijnenveld, maar jij kiest wat jij denkt dat het beste aansluit bij jou situatie. Wij projecteren er toch onze eigen contexten en eigen ervaringen op, hoe goed we ook ons best doen om ons in jou situatie in te leven.
Ik zou er zelf erg iebelig van worden en me terugtrekken. Het is dus ook maar wat er bij jou karakter past
Blijkbaar kunnen jullie alledrie geen goed meer doen. Tijd voor een time out. Maar nogmaals, jij kiest, en je kunt het ook nog voorleggen bij de psycholoog. Maar ook dan geldt: jij kiest.
Men kan je alleen wat aanreiken maar staat niet in jou schoenen. Jij overziet jou situatie het best.

MH

MH

12-10-2016 om 00:24

Los laten

Op dit moment voelt t zo ...pff laat maar gaan. Laat los.
Ik heb geen zin meer in getouwtrek. Laat weten wat jou besluit is en zo gaat t gebeuren.

En..

Jij draagt daar de consequenties van. Die vaak toch onvoorspelbaar zijn.
Je loslaten klinkt wel weer mokkend en ontevreden. Ik snap dat je je zo voelt. Maar daar zul je bij je partner ook weer geen hoge ogen mee gooien.
Ik zou het loslaten en jezelf gelukkig gaan maken.
Je verwachtingen naar beneden bijstellen en genieten als het wel naar je zin gaat en anders loslaten en je eigen gang gaan en proberen dat zonder wrok te doen. Het is voor niemand leuk, niet voor jou, maar ook niet voor je partner of je stiefzoon.

MH

MH

12-10-2016 om 06:36

Eigen verantwoordelijkheid

Ja zeker AnneJ elke keuze die ik maak / ieder stap die ik zet is mijn eigen verantwoordelijkend. Daar ben ik mij degelijk bewust van.
Vandaar dat ik om opties vroeg hoe ik de volgende keer het beste kan benaderen/wat passend is vanuit mij

Dat pff en loslaten ...ik bedoelde daarmee te zeggen.... Stel een vraag, laat de ander de keus maken/besluit nemen, en kom die persoon vervolgens tegemoet.(was niet mokkend bedoeld) maar als wijsheid voor mij zelf. Geen getouwtrek meer.

"Zo zou ik het ook aan de orde stellen: ik zou graag met je mee gaan naar de kaakchirurg maar ik wil er, ook voor jou, niet weer zo'n circus van maken, dus zeg jij maar waar jij je het meest bij geholpen voelt en op je gemak. Al is dat zoon."

Jouw benadering Anne J past bij mijn gevoel en vind ik voor mijzelf een passende oplossing (heeft betrekking op dat pff en loslaten)

En dat ga ik precies zo aan hem voorleggen. Ik sta ook hier helemaal achter. Een ander betere optie voor de huidige situatie is er niet, zonder de boel te laten escaleren.

Tijgeroog

Tijgeroog

12-10-2016 om 08:58

Nog concreter

Ik ziu het denk ik nog concreter maken. "Ik vind het prettig om met je mee te gaan naar de kaakchirurg, want ik wil er graag voor je zijn, en je ondersteunen, ook op dat soort momenten. Dat vind ik ook passend binnen onze relatie als geliefden. Ik hoor graag van je of je wil dat ik meega."

Want jij wil graag mee, om te steunen. Maar als je dat niet vertelt beseft hij mogelijk helemaal niet dat dat voor jou zo voelt. En denkt hij misschien dat je het als een last ziet om mee te gaan.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

12-10-2016 om 09:01

Nee

Je gaat niet echt mee als steun maar om je plekje op te eisen, omdat je daar als 'vrouw van' hoort te staan. Je vriend voelt dat waarschijnlijk helemaal niet zo, en het is hem om het even wie er mee gaat.

tictac

tictac

12-10-2016 om 10:05

wil niet vervelend zijn

en in geen enkel geval vervelend doen over visueel beperkte mensen, maar je zegt dat je een Okaatje aan beide ogen moet ondergaan en daardoor enkele weken niet kunt posten/reageren. Dan ben je toch ook niet de meest praktische ondersteuner voor je partner als die over 1,5 week naar de kaakchirurg moet? Als chauffeur kun je dan niet ingezet worden. Of ik heb het verkeerd begrepen, dat kan natuurlijk ook.

Lente

Lente

12-10-2016 om 11:07

Eens met Vesper Lynd

Laat gerust blijken dat je graag meegaat naar de kaakchirurg. Ik zou zoon niet noemen en er ook geen keuze van maken bij wie hij zich het prettigst voelt. Het is geen begrafenis...

Hier ga ik nooit mee naar de kaakchirurg met partner en hij ook niet met mij. En verder ook zelden bij medische bezoeken, tenzij dat praktisch nodig is (moeten rijden of zo). Naar de kaakchirurg rijd ik zelf, terug ook.
Als het om ernstige medische zaken zou gaan, zouden we dat waarschijnlijk wel doen.

Bij pubers ga ik wel mee omdat zij dat prettig vinden. Die missen nog wat wereldse wijsheid.

MH

MH

12-10-2016 om 11:28

Oplossingsgericht

Tictac

Sowieso rij ik de auto niet heb wel een rijbewijs maar rij niet.

Hopelijk heb ik geen last meer op de okdag van hem.zo ja dan staat mijn herstel voorop.

Meer als oplossingsgericht bij OO de vraag neergelegd

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.