Wat nu? Vriend gaat over mijn grenzen heen
Heb sinds 4 jaar een relatie en woon sinds een jaar samen. Partner heeft een getrouwde collega vriendin waar hij heel goed contact mee heeft. Regelmatig samen een ommetje maken in de pauze of samen lunchen en 1 x per jaar een dagdeel samen wandelen of fietsen.
Dit jaar is de fietsdag verregend (zoals ook wel eens eerder) en is er een tweede afspraak gemaakt. Samen een dagje naar een waddeneiland. 's Morgens heen, 's avonds terug. Vond ik niet echt prettig. In onze vakantie ook al aantal keren geappt en gevraagd samen iets te gaan doen als er ruimte voor zou zijn. Hebben de laatste tijd naar mijn idee ook meer contact via de app en het werk dan anders. Er wordt niet overgewerkt hoor.
Sinds 2 weken is er bijna dagelijks contact lijkt wel. Alleen overdag tijdens kantooruren.
Nu las ik laatst een appcontact van hen, zonder dit te vragen maar wel waar hij bij was, en blijkt dat ze elkaar lieverd, lieve schat, schatje noemen en genoten hebben van elkaars uitzicht op het strand op het plaidje.
Bij navraag wordt door beide gezegd dat ze al jaren op deze manier met elkaar omgaan en dat het niets voorsteld, is voor de grap, en ik me niet bedreigd hoef te voelen in de relatie met mijn partner. De collega/vriendin wil ook wel contact met mij. Heb al gesprek met haar gehad en gemailed.
Maar het voelt voor mij niet goed, gaat mijn grens over in hoe je met een goede vriend(in) omgaat als je in een relatie zit.
Is dit nu gewoon een hele goede vriendschap of meer? Ik weet niet hoe ik dit moet zien. Is dit een situatie waar eventueel meer uit kan ontstaan omdat je zo met elkaar communiceert? In real life schijnen ze dat dus niet te doen.
Ook zo
Mijn man heeft ook een vriendin waarmee hij soortgelijk contact heeft. Ontstaan in een tijd voordat wij elkaar kenden. Hij was verliefd op haar maar zij niet op hem. Hij heeft nog steeds een zwak voor haar, maar houdt van mij, en is al 20 jaar met mij. Ik vind haar een goed en integer mens. De gevoelens zijn zoals ze zijn. Ik weet dat er niet iets "zal gebeuren" en dat ze nu gewoon hele goede vrienden zijn met ietsje meer "soort van crush" vanuit de kant van mijn man. Ooit was ik gekwetst daardoor. Maar inmiddels niet meer. Je voelt wat je voelt, en hij houdt van mij. En ook van haar. Op een net even andere manier. Het kan allemaal.Ik voel me er verder niet naar of onzeker of jaloers bij of zo.
maar toch
Ga je bij dit bericht maar even onder een andere nick...
een vraag
een vraag, wat had niet uitgelezen, waarom vind je deze man so bijzonders? Wat heeft hij wat anderen niet hebben dan? Ik heb niet gelezen over fantastische uitjes van jullie of dat hij leest je boek voor of wat dan ook... kinderwens of toekomstdromen, liggen jullie wel eens met gezicht naar lucht toe en vertellen hoe jullie hand in hand so samen als 60 jarigers rond lopen samen? Wat is dat een gast die tijd voor vriendin heeft en voor jouw en nog voor werk... kinderen. Stel jullie zou kinderen krijgen. Zou je leuk vinden dat jij moet je kind luiers visselen en zingen en eten geven en spulletjes zoeken terwijl papa van de kind is bezig met belangrijke ontmoeting met vriendin? En dan nog conflicten en vindt een man dat eigenlijk dat vriendin heeft geen leelijke buit zoals jij, net zwanger geweest. En je moet kind voeden dus heb hij meer tijd voor vriendin etc etc. En dan 3, 5 jaar verder komt toch een moment waar als hij nu niet genoeg je aandacht geef, zou het later veranderen? Van dankbaarheid of liefde of... maar in perspectief van iemand die net kind is gekrijgen, van eigene ervaring, liefde is een bakkie koffie en afbetaalde rekeningen geworden... en je zit daar met je kind aan het wachten voor iemand die nog snachts niet thuis is gekomen omdat ergens is een concert of ergens is vergadering of wat dan ook. Ik zou dus zon verhaal eigenlijk niet aan raden. Alleen doen als je honderd percenent vertrouw heeft dat de mens jouw lief vindt. En dat gaat niet over iemand anders maar jouw. Met leuke uitjes.
Als het niet goed voelt...
dan voelt het niet goed voor jou. En ik begrijp dat heel goed. Je gevoel kun je niet uitschakelen en je gevoel heeft meestal gewoon gelijk, hoor.
Ik weet dat er legio mensen zijn die vinden dat dit soort dingen moeten kunnen, toch hou ik daar een andere mening op na.
Waarom? Omdat een aantal mannen heel open en direct hierover zijn geweest en zij zeggen dat de enige reden waarom mannen vriendschap hebben met een vrouw is omdat er kans is op sex. En dan bedoel ik niet dat dat bewust zo gedacht wordt en dat ze daar dan echt op uit zijn, maar dat zit gewoon in de genen van mannen.
Mijn man en ik hebben hele duidelijke afspraken met elkaar, wij hebben een schutting om onze relatie staan. En dat betekent dat wij niet 1 op 1 met iemand van het andere geslacht dingen samen doen. Natuurlijk praat ik met mannen, zowel privé als op het werk. Op het werk zit ik rustig een keer een dag met een mannelijke collega op 1 kantoor samen te werken en hebben we veel lol, maar we gaan bijvoorbeeld niet samen iets drinken of wandelen. Niet onder werktijd maar ook niet erna. Mijn man doet dat ook niet. Wij vinden onze relatie zo waardevol dat wij geen enkel risico willen nemen dat dit verstoord wordt.
Het is namelijk zo dat over het algemeen er een grote kans is dat als je zulke zaken doet met iemand anders dan je eigen partner, het op termijn gewoon een keer misgaat. En ik weet waar ik over praat, dat mag je van mij aannemen.
Dat is hetzelfde als je relatieproblemen met anderen bespreken ipv met je partner, daarmee ontwricht je (onbedoeld) je relatie.
Dus als het voor jou niet goed voelt, dan is dat zo en als hij echt van jou houdt dan doet hij daar iets mee.
Ciska
Dus als er maar een lunchcollega is en dat is een man, ga jij in je eentje lunchen? Jullie zitten er strak in 
tjonge Ciska
Is dat dan omdat je de ander niet vertrouwt of jezelf niet?
Ik vind het nogal wat, om elke persoonlijke omgang met het andere geslacht af te schaffen vanaf het moment dat je een relatie hebt. Dat lijkt me dan vooral een erg wankele basis voor die relatie.
Jippox / Ciska
Jippox: Is dat dan omdat je de ander niet vertrouwt of jezelf niet?
Ik denk dat het antwoord "Ja" is, gezien Ciska's tekst:
"Het is namelijk zo dat over het algemeen er een grote kans is dat als je zulke zaken doet met iemand anders dan je eigen partner, het op termijn gewoon een keer misgaat. En ik weet waar ik over praat, dat mag je van mij aannemen."
Ciska, klopt het dat jij een keer over de schreef bent gegaan? Of je man? En dat jullie sindsdien deze afspraak hebben?
Of was dat in een vorige relatie?
Inderdaad dus, weinig vertrouwen.
Maar als jullie allebei gelukkig zijn met jullie afspraak, dan lijkt me daar niets mis mee.
En CIska
"Dat is hetzelfde als je relatieproblemen met anderen bespreken ipv met je partner, daarmee ontwricht je (onbedoeld) je relatie."
Zou het ook kunnen zijn dat de relatie al ontwricht is als een partner met anderen over zijn/haar relatie gaat praten? (Misschien al eindeloos geprobeerd er met zijn/haar partner over te praten?)
Ciska
Best saai als je dan op een afdeling werkt met bijna alleen maar mannen. Ik wandel heel vaak met een mannelijke collega tijdens de lunch. Ik heb totaal geen gevoelens voor hem. Ik sta daar ook niet voor open.
Mijn man spreekt ook wel eens af met een vrouwelijke excollega. Daar is hij ook open over. Ook voor hem om even bij te kletsen.
Ik vertrouw mijzelf en ik vertrouw mijn man ook.
Oh en Vesper Lynd
Ik weet niet hoeveel jij en je man verschillen, maar als dit de basis van jullie relatie is, ga je het nog heel lastig krijgen na je vijftigste: als er nog maar een enkeling naar jou kijkt (en dat is dan na je 55-60e ook wel over) En je man nog ansluss kan krijgen met leuke, beter uitziende vrouwen van 45 en jonger.
