Relaties Relaties

Relaties

MamaDeb

MamaDeb

22-02-2016 om 16:23

Wel of niet scheiden

Ik wil graag even mijn gevoelens met jullie delen, en misschien ook wel van me afschrijven. Ik ben inmiddels 24 jaar bij mijn man waarvan 18 jaar getrouwd. 2 schatten van kinderen van 11 en 14. Allemaal prima dus. Naast ups en downs zeker geen slecht huwelijk. Toch loop ik tegen dingen aan die me steeds vaker doen twijfelen. Die me steeds doen afvragen of ik nog bij hem zou zijn als de kinderen er niet waren. Het begint er al mee dat hij absoluut geen prater is, en ik juist heel graag zaken bespreekbaar maak. Verder begint hij behoorlijk uit te dijen, en dat interesseert hem niks. Ik vind dat je voor elkaar toch wel je best mag doen om er aantrekkelijk uit te blijven zien? Ook is hij 2 cm kleiner dan ik, met het gevolg dat als ik hakken wil dragen ik boven hem uitsteek. Ik weet het, deze lengte heeft hij altijd al gehad, maar als dingen niet meer goed zitten ga je jezelf aan alles irriteren. Ik droom steeds vaker van een lange vent waar ik lekker bij kan wegkruipen en wie uiterlijk ook belangrijk vindt. Ik ben mijn ex (van heel lang geleden) weer een paar keer tegen gekomen, en dacht: jeetje, hoe heb ik destijds ze dom kunnen zijn om hem aan de kant te schuiven.....En zo spoken er heel de tijd allerlei gedachtes en irritaties door mijn hoofd. Tegenover mijn man absoluut niet eerlijk natuurlijk. We hebben wel eens in een dusdanige dip gezeten dat we uitspraken naar elkaar om te gaan scheiden, maar voor de kinderen natuurlijk een drama, om het nog maar niet te hebben over het financiële vlak. Ik bedoel, met een huis dat een stukje onder water staat natuurlijk niet erg gunstig. Ik vind het gewoon even heel fijn om mijn gedachtes op te schrijven en tegen het licht te houden, maar zeker om eens te kijken hoe andere hier tegenaan kijken. Ook als dit betekent dat sommige me misschien het liefst een trap onder mijn kont zouden verkopen. Dank jullie wel alvast.


Zo'n soort topic komt vaker voorbij ...

... merk ik in de korte tijd dat ik hier actief post. Lees wel al enkele jaren wat mee. Heb onlangs mijn visie hierover al eens geventileerd in een ander topic.

Ik (wij) zit in dezelfde situatie evenals ettelijke andere koppels. Kinderen, werk, huis, opgebouwd leven, verleden samen, gemeenschappelijke vrienden en goederen, spanning is uit de sex, geen verliefdheid meer, irritaties. Dit opschrijvend denk ik; wat is er eigenlijk nog wel goed?

Desondanks geloof ik dat je er als koppel energie in moet blijven steken. Ja, ook wij hebben vele malen RT (rel ther) gedaan, bij verschillende psych's. Wat mij betreft allemaal verloren tijd. Het moet toch uit jezelf komen, uit beide personen in de relatie. Net zoveel tijd steken in je relatie, puzzelen, nadenken en vooral; Voelen wat je wilt en niet wilt. Net zoveel energie erin als dat je zou doen met een hobby, sporten en werk. Uiteindelijk, kan jaren duren, kom je eruit.

Ongeveer 1/3 van de koppels gaat uit elkaar, veel meer dan vroeger. Ik mag misschien wat ouderwets klinken, maar ik denk echt dat mensen te snel uit elkaar gaan. En ja, wat is snel? Waar ligt precies dat punt? Wordt ons ook wel eens gezegd. "Ja, maar jullie waren dan waarschijnlijk nog niet op dat ultieme punt beland". Ja, amehoela!

Want man man, wat hebben we een ontieglijk slopende jaren achter de rug. Het ultieme punt was al vele keren bereikt. De beide kinderen hebben er ook onder geleden, maar het heeft ze ook wat opgeleverd, daar ben ik van overtuigt. Het leven bestaat niet aleen maar uit continue ups. De downs horen er bij. Ik ben in ieder geval heel blij dat mijn vrouw en ik nog steeds samen zijn, na ruim 20 jaren. En nee, 100% zeker is dat nooit. En ja, we moeten creatief blijven met aantrekkingskracht, sex e.d. Kan bijvoorbeeld met jezelf te kleden speciaal voor de ander. En inderdaad op je lijf te letten. Las in de OP dat manlief dat nauwelijks meer doet. Jammer, hij zou moeten begrijpen dat dat bijdraagt aan elkaar aantrekkelijk vinden en dat de ander er toe doet voor jou.

Dus ja, wij zijn nog altijd samen, ondanks alle ellende van de afgelopen jaren. En ben er blij mee.

#CF (man)

Hanne.

Hanne.

22-02-2016 om 16:42

Twee kanten op

"Het begint er al mee dat hij absoluut geen prater is, en ik juist heel graag zaken bespreekbaar maak. Verder begint hij behoorlijk uit te dijen, en dat interesseert hem niks. Ik vind dat je voor elkaar toch wel je best mag doen om er aantrekkelijk uit te blijven zien? Ook is hij 2 cm kleiner dan ik, met het gevolg dat als ik hakken wil dragen ik boven hem uitsteek."

Als dit de problemen zijn waar je over struikelt kunnen er denk ik 2 dingen spelen. Of je bent zo verschrikkelijk oppervlakkig dat je je partner op zulke dingen afrekent of de rek is er zodanig uit dat je de grote problemen inmiddels als status quo hebt geaccepteerd en je je daar niet meer druk over kan maken.

In beide gevallen zou ik eens goed bij mezelf te rade gaan wat je nu wilt en vooral ook je partner er bij betrekken.

Of zoals ik wel tegen mijn partner zeg, je moet je pas zorgen gaan maken als ik niet meer boos word om de dingen die je doet of vindt. Dan interesseert het me namelijk niet meer en ben je niet meer dan een toevallige medebewoner geworden.

MamaDeb

MamaDeb

22-02-2016 om 21:45

Hanne

Misschien ben ik oppervlakkig en stellen mijn problemen niks voor, maar het feit is dat ik deze gevoelens heb en niet weet waar ze vandaan komen. Ik denk dat als ik diep in mijn hart kijk, ik het liefst als goede vrienden uit elkaar zou gaan. Als maatjes verder, maar niet meer als geliefden. Maar.....ik wil de kinderen geen pijn doen, en ik red het financieel ook niet alleen. Als we nu het huis verkopen blijft er een kleine schuld over. Niet veel, maar toch.
Tja denk ik dan, is het me dat waard? Wat is er mis met samenleven met een maatje? Alleen, ik kan er ook niks aan doen dat ik gewoon verlang naar een grote vent om lekker bij weg te kruipen. Om hakken te kunnen dragen en me vrouwelijker te voelen. Als de liefde nog voldoende aanwezig was zou ik deze gevoelens toch niet hebben? Ik denk dat als ik een ton zou winnen, ik dit door zou willen zetten. Dat is toch niet goed? Zucht....ik weet het, ik ben onmogelijk maar kan mijn gevoelens niet wegstoppen, hoe graag ik het ook anders zou willen......

Ad Hombre

Ad Hombre

23-02-2016 om 07:10

Mamadeb

"Als de liefde nog voldoende aanwezig was zou ik deze gevoelens toch niet hebben?"

Liefde en sex zijn twee verschillende dingen. Het is leuk als ze samengaan, maar als dat niet zo is zul je daar mee om moeten gaan.

Daarnaast zijn er verschillende soorten liefde. En je kunt natuurlijk gewoon een bloedhekel aan elkaar hebben. In dat laatste geval lijkt me scheiding zeker het overwegen waard.

Mocht de liefde gewoon niet helemaal meer voldoen aan wat je verwacht, dan zou ik me sterk afvragen of het het waard is om je relatie op te blazen en het leven van je kinderen overhoop te gooien.

"ik ben onmogelijk maar kan mijn gevoelens niet wegstoppen, hoe graag ik het ook anders zou willen......"

Is vreemd gaan met een lange man een optie? Dan kun je samenleven met een maatje en af en toe heel spannend je hoge hakken aantrekken en de hort op... Best of both worlds?

Paddington

Paddington

23-02-2016 om 08:01

Jeetje

Als dit de problemen zijn waardoor je nu overweegt om te gaan scheiden heb je of een heel makkelijk leven gehad of zijn het echt alleen de oppervlakkige zaken die je hier wilt opschrijven.

Trouwen is niet voor niets een werkwoord. Daarbij komt dat scheiden echt niet de oplossing is voor je probleem. Ik lees nu al over de financiële kant. Wat verwacht je dat je dan ex-man jou zal blijven onderhouden?

Ik denk dat iedereen wel eens dat soort gevoelens heeft in een lange relatie. Op zo'n moment moet je aan je relatie gaan werken. Wat zorgde ervoor dat je met deze man al 20 jaar samen bent? Waarom ben je verliefd geworden op hem?

Je geeft aan dat je een ex bent tegengekomen en bedacht waarom je die man had laten gaan. Bedenk eens waarom dat was. Je had er ongetwijfeld een hele goede reden voor.

Wees dankbaar voor wat je hebt. Je wil niet weten hoeveel mensen er zijn die dat willen hebben wat jij hebt.

MamaDeb

MamaDeb

23-02-2016 om 09:27

Onzeker

Ik heb best een makkelijk leven gehad, daar ben ik heel eerlijk in. Nee, er zijn zeker geen grote problemen die ik achterwege hou. Ik weet eigenlijk ook wel dat ik zelf het grote probleem ben. Naast wat eigenaardigheden die iedereen heeft, heb ik echt een trouwe en zorgzame man. Wat heeft ons lang geleden bij elkaar gebracht? Hij was verliefd op mij en we hadden een leuke avond samen. Echt verliefd was ik niet. Kort daarna overleed een gezamenlijke vriend en vonden we steun bij elkaar. Daar is verliefdheid uit ontstaan. Ik ben toen echt wel verliefd op hem geweest, of was het op het gevoel dat we samen deelde? Ik ben altijd erg onzeker geweest. Niet over mijn uiterlijk, wel over mijn lichaam. Het uitmaken vond ik eng, uit angst om weer opnieuw te moeten beginnen. Dit was en is vertrouwd. Ook nu vind ik het eng om al het vertrouwde over boord te gooien en me in iets nieuws en onzekers te storten. Mijn hart en mijn verstand staan wat dat betreft loodrecht op elkaar zeg maar. Hij was mijn eerste bedpartner. Best wel eens nieuwsgierig naar iemand anders, maar het durven? Ik weet het niet.....
Ik merk gewoon dat we echt totaal anders over allerlei zaken denken. Hebben ook weinig gemeenschappelijke hobby's. Houden niet eens van dezelfde films . Het enige wat we gemeen hebben is de liefde voor de kinderen. Is dat genoeg? Hij kan weinig kritiek hebben. Als ik hem aanspoor eens te gaan sporten of zo, beloofd ie van alles maar het waarmaken ho maar. Begin ik er dan over, dan raakt ie zwaar geïrriteerd. En zo loopt eigenlijk elk gesprek uit op "ruzie". Als ik aangeef dat ik echt niet meer tevreden ben en dat er dingen moeten veranderen omdat ik het anders niet meer zie zitten met hem, dan zou hij zeggen: dan gaan we toch uit elkaar. Hij barst liever dan dat ie buigt zeg maar.....
Dus....diep in mijn hart wil ik vanalles, maar diep in mijn verstand heb ik eigenlijk gewoon het lef niet omdat daarmee mijn totale zekerheid (die ik op de een of ander manier zo hard nodig heb)weg is. Dus ja, waarschijnlijk altijd een te makkelijk leven gehad en nooit met grote tegenslagen hoeven dealen.

niet scheiden

Als lust naar een andere man de enige reden is voor een scheiding, zou ik het ten zeerste afraden. Vooral omdat scheiden een behoorlijke impact op je kinderen heeft. Zoek een spannende hobby, verander van baan of ga desnoods discreet vreemd. Maar om het hele gezin te ontwrichten voor een man die paar centimeter langer en aantrekkelijker is dan je huidige man zou ik niet doen.
(overigens ken ik van nabij drie vrouwen die om geheel andere redenen wel gescheiden zijn. Zal vast toeval zijn, maar alle drie hebben ze een nieuwe relatie met een man die kleiner/dikker/kalender is dan hun ex. Wat het beter maakt dan met hun ex is dat er geen voortdurende ruzies/spanningen zijn)

Triva

Triva

23-02-2016 om 09:54

lol (of)

Ik vroeg me toch echt even af welke automatisch aanvullenfout er nu weer gemaakt werd met de eigenschap 'kalender'... week of jaar?

Paddington

Paddington

23-02-2016 om 10:09

Andere bedpartner

Kan altijd...

Soms kan dat heel verhelderend zijn.

Hoe zie jij jouw leven na een scheiding? Ik had van te voren verwacht dat mijn ex en ik op een 'normale' manier uit elkaar zouden kunnen gaan. Nu ben ik 4 jaar gevecht verder.

Jij geeft aan dat je best een makkelijk leven hebt gehad, met weinig echte tegenslagen. Besef wel dat een scheiding heel veel emoties met zich mee brengt. Het zorgt voor een enorme berg van veranderingen. Je zult je moeten verdiepen in de juridische kant van de zaken: wat moet er allemaal geregeld worden. De praktische zaken: inkomen, woonruimte, verzekeringen enz.

Mocht je echt zonder je man verder willen, ga dan eerst bouwen aan je eigen onafhankelijkheid. Zorg voor een betere baan, schrijf je vast in voor woonruimte (houd er rekening mee dat het zomaar jaren kan duren). Ga je verdiepen in alles wat je dan zou moeten regelen. Daarnaast zou ik met iemand gaan praten over wat jouw onvrede veroorzaakt.

Scheiden is niet het einde van je probleem. Het is het begin van een hele berg nieuwe problemen.

MamaDeb

MamaDeb

23-02-2016 om 10:27

Paddington

Dank voor je verhelderende reactie.

Ik heb pas een andere baan, en geen slecht salaris, dus ik zou mezelf prima kunnen redden. Wel zou het huis verkocht moeten worden, en daar zit geen overwaarde in op het moment/ Sterker nog, met het inzakken van de woningmarkt blijft daar nog een restschuld over. Ik kan mezelf dus wel redden, maar heb financieel weinig achter de hand om een ander huis opnieuw in te richten etc. Daarbij sta ik ook nergens ingeschreven, dus voor een huurhuis in de vertrouwde buurt zal ik voorlopig niet in aanmerking komen.

Ik voel ook wel dat een groot deel van het probleem bij mezelf ligt. Maar het feit is dat dit geen prettig gevoel is, en ik hier iets mee moet. De vraag is alleen wat? Is het praten met iemand en met minder perfectionisme genoegen nemen, of is het mijn hart volgen met alle gevolgen van dien en maar zien waar het schip strandt?

Paddington

Paddington

23-02-2016 om 10:44

Eerst praten

kan geen kwaad.
Kijk naar een therapie die jou ligt. Ik vond bijvoorbeeld de gesprekken bij de praktijkondersteuner GGZ erg prettig. Ik kon praten over elk onderwerp dat ik wilde, maar onderwerpen die ik niet wilde aanhalen bleven onaangeroerd.

Hortensia

Hortensia

23-02-2016 om 10:51

praten

Ik denk zeker dat het nut heeft om hierover te gaan praten. Zoals Paddington al zei kan dat een praktijkondersteuner zijn, het begint i.i.g. met een gesprek bij de huisarts die je door kan sturen.

Zoals ik het hier lees is scheiden nu een grote stap te ver. Het lijkt eerder op een "is that all there is"-gevoel. Heel menselijk, maar zo zonde om daar een huwelijk mee overhoop te halen!

Scheiden is echt niet de hemel, tenzij je uit de hel komt. En ik zie wel een bouwvallig huwelijk, maar echt geen hel. En een bouwval kun je weer repareren.

Wat je hakken betreft: gewoon aantrekken. Ik vind de lengte van je man als excuus gebruiken om geen hakken meer te dragen op de grens van komisch.

Jij draagt geen hakken meer en hij is aan het aanspekken. Klinkt toch alsof jullie (liefst samen, eventueel met professionele begeleiding) eens een paar goede gesprekken moeten hebben over een goeie peper in jullie huwelijk steken!

Je hart volgen

Is dat in dit geval niet vooral luchtfietserij? Je zoekt een lange aantrekkelijke man bij wie je weg kunt kruipen en bij wie je lekker je hakken kunt dragen enzo.

Wees realistisch. Want mannen van jouw leeftijd hebben ook zo hun bagage, je ex uit je jeugd is nu ook niet meer hoe hij was toen jullie beide jong waren. Het leven gaat door. En je hebt gelijk, dat ongenoegen zit in jezelf, prima dat je het hier ventileert. Praten is niet alles, ga wat doen!

Ik vind dat anderen goede tips geven.
En zit je man niet zo op z'n nek dat hij meer moet praten ( dat vinden veel overigens lieve zorgzame mannen helemaal niks!!) en dat hij moet gaan sporten terwijl hij daar kennelijk geen plezier in heeft. Word samen actief, ga samen dingen ondernemen. Fietsen, roeien, wandelen, joggen, squashen, tennis, skeeleren,schaatsen, dansen, weet ik veel. Of juist de tuin veranderen en daarmee bezig zijn, lekker buiten. Ga de hond van een oude buurman uitlaten. Ga wandelen met rolstoelgebonden senioren.
Ga wat doen!

MamaDeb

MamaDeb

23-02-2016 om 11:27

Dank

Dank voor al jullie lieve reacties.
Misschien zie ik een leven zonder hem wel te rooskleurig in. Ik zie nu natuurlijk alleen de voordelen (op zoek naar een lange man waar ik als we op straat lopen lekker bij weg kan kruipen)en vergeet misschien de nadelen. Simpel omdat ik de nadelen niet kan overzien. Ik zie het wel om me heen, dat exen super met elkaar omgaan en allebei weer gelukkig zijn met een ander. Zelfs bij elkaar over de vloer komen. Is natuurlijk geen garantie dat het bij mij ook zo zal gaan.

Er met iemand over gaan praten vind ik best moeilijk. Schaamte? Hier is het natuurlijk een stuk anoniemer dan tegenover iemand zitten. Ik vraag me ook altijd erg af wat zo iemand voor me kan doen? Ik bedoel, ze kunnen toch niet zomaar mijn onvrede wegnemen? (mijn man gaat overigens echt niet mee hoor, naar een praatsessie). Ook kunnen ze mijn man niet langer en slanker maken (flauw grapje). Hebben jullie goede ervaringen met praten?

Enne...over die ex, dat is nog steeds een super lekker ding om te zien....!
Heeft zelf overigens ook een gezin inmiddels. Geeft wel steeds aan dat als ik het destijds niet uit had gemaakt, hij met mij oud had willen worden. Noemt me ook nog steeds lieverd, en is altijd erg blij als we elkaar zien. Hij is absoluut geen type dat zo maar zijn gezin in de steek zou laten, en natuurlijk zou ik dat ook nooit op mijn geweten willen hebben. Ach, een beetje dromen over wat had kunnen zijn en mezelf dan af en toe voor mijn kop slaan, heerlijk toch....zucht....

mijk

mijk

23-02-2016 om 13:00

Schaamte?

Maar als je nu met iemand gaat praten dan weet een iemand dat. Iemand die er voor doorgeleerd heeft en iemand die ongetwijfeld vreemdere mensen gezien heeft dan jij. Als je gaat scheidden zal de hele wereld daar wat vinden. Die hoef je natuurlijk niks uit te leggen maar kletsen doen ze toch wel. En je kinderen zul je uiteindelijk wel moeten uitleggen wat je dreef. Lijkt me een beetje schaamte bij de therapeut het minst kwade.

Verder denk ik dat je als je man dat wil toch wel op zijn minst verplicht bent om relatietherapie te proberen. Dus dan moet je alsnog...

mijk

Relatietherapie proberen als je het niet serieus meent

Dat is zonde van ieders tijd. Dan is het alleen een ' jamaar we hebben alles geprobeerd...'

Alleen doen als je allebei samen sterker wilt worden en meer verbonden met elkaar.

' beetje dromen over wat had kunnen zijn...'

Evenzeer zonde van de tijd. Gedachten liggen aan de oorsprong van je gedrag. Wees je daarvan bewust.

Giftig

Zo'n oude liefde kan de zaak nogal ondermijnen. De meeste leuke zorgeloze herinneringen, want geen gezin samen gedraaid, geen verplichtingen. Maar wel beiden al een gezin.
Ik heb het al een paar keer voorbij zien komen. Bij een geval is het verder goed afgelopen en ze leven nog lang en gelukkig maar wel na een jarenlange vechtscheiding in een van de exhuwelijken en de ander kostte twee gebroken huwelijken maar bleek toch al in een vroeg stadium geen nieuwe relatie op te leveren.
Maar onderschat niet de hevige verlangens die het, irrationeel maar romantisch, kan opleveren. Moeilijk om je hoofd er dan nog bij te houden.

MamaDeb

MamaDeb

23-02-2016 om 15:01

Relatietherapie

Nou, de laatste die relatietherapie zou willen is mijn man.
Hij wil absoluut niet praten. Wat ik al eerder zei, hij is geen prater en barst liever dan dat ie buigt. Wat hem betreft gaat het prima op wat strubbelingen af en toe na. Als hij op zijn tijd intiem kan zijn met mij, is hij dik tevreden.

Hij weet ook niet van mijn gedachtes. Die zijn van mij. Wel weet hij dat ik af en toe ontevreden ben doordat ik in zekere zin aangeef dat ik moeite heb met het feit dat hij een buik aan het creëren is. Over mijn moeite met zijn lengte ga ik het niet hebben, daar kan hij nml niks aan doen. Ik zou hem daar alleen maar onzeker door maken. Hij is heel simpel; als je niet meer tevreden met mij bent dan moet je gaan. Tja, zo kun je het ook bekijken. Ik zou eerder hopen dat ie er alles aan zou doen om dat te voorkomen. Nogmaals, liever barsten dan buigen......

Verliefd?

Je klinkt alsof je verliefd bent. Het is ook verwarrend als een ander je met lieverd aanspreekt. Zo'n lange prins op het witte paard kan 's nachts ook snurken of ..
Je weet wat je aan je man hebt. Is dat te weinig om verder te gaan?
Ik zou die ex een beetje mijden en meer leuke dingen met je man ondernemen zonder het woord afvallen te noemen.
Zou jij het leuk vinden als hij klaagde over jouw veranderingen; bv afhangende oogleden, snurken of leesbril. Lees dit niet als een schop. Onder de kont maar als een blik in de spiegel.

Oja, menig vrouw krimpt een paar cm na haar 45ste.

Triva (ot)

Kalender was een overtreffende trap van kalend. Dus kaal aan het worden. haha

mamaDeb

"Ik zie het wel om me heen, dat exen super met elkaar omgaan en allebei weer gelukkig zijn met een ander. Zelfs bij elkaar over de vloer komen. Is natuurlijk geen garantie dat het bij mij ook zo zal gaan."

Ik zie dat minder. Ik zie exen die omwille van de kinderen hun best doen om zo normaal mogelijk met elkaar om te gaan. Want de kinderen zijn doorgaans niet blij met een scheiding. Dat is iets anders dan dat iedereen helemaal gelukkig is. Ik zeg niet dat je niet mag scheiden, ook niet als er geen ruzies zijn, maar bedenk wel goed wat gevolgen zijn voor je kinderen. En ga er dan niet bij voorbaat vanuit dat je zo'n leuk Bona-nahuwelijk krijgt.

Pollie

Pollie

23-02-2016 om 21:05

Gatsie

Volgens mij ben je je gewoon voor aan het bereiden. Je gaat straks vreemd. Liefst met dat lekkere lange ding. Maar anders komt er wel iets anders voorbij. Je dekt nu al je schuldgevoelens in.

Weet je, praat maar wel met je partner, wees eerlijk. Dan gaat hij en kun je lekker ongestoord je gang gaan.

Bah, take it or leave it, natuurlijk, wat anders?
Ik kreeg ook een flinke buik. Die nu, na 10 jaar weg is aan het gaan.
Omdat ik dat zelf wil. Mijn lijf is van mij. Mijn vriend heeft altijd alleen maar benadrukt dat hij me prachtig vindt, ook met buik.
Het idee alleen al dat hij stiekem zou fantaseren over mooiere vrouwen bah. Dan had hij mooi kunnen vertrekken. (niet bij een incidentele fantasie natuurlijk, die hebben we allemaal wel eens. Maar jouw verhaal vind ik zo ontzettend liefdeloos en onrespectvol. Je hebt het wel over de vader van je kinderen.

Doornroosje

Doornroosje

24-02-2016 om 01:39

Midlife crisis

Mama Deb, je bent halverwege de veertig en hebt geen ervaring met andere mannen? Je verliest je in zwijmelarijen omdat je een dijk van een midlife crisis hebt te pakken.

Dan kun je een paar dingen doen. Alkes' advies opvolgen: ga met een losbandige vriendin op wintersport en laat je versieren door de skileraar - nu kan het nog net, over 10 jaar niet meer.

Of je (her)leest Vijftig tinten grijs en leeft je fantasieën uit op je wederhelft. Maak gebruik van dat lengteverschil en profileer je als meesteres. Hartstikke spannend, en je hoeft je hoeft er je huwelijk niet voor op te doeken.

Want je hele gezin overhoop gooien, uit hang naar wat spanning in je leven, vind ik best wel een beetje dom.

MamaDeb

MamaDeb

24-02-2016 om 11:27

Midlife crisis

Zou dat het zijn?

Maak gebruik van je lengte en profileer je als meesteres?

Ik denk dat ik stiekem onze hele relatie lang al de leider ben. Niet alleen in bed, maar gewoon in totaliteit. Wellicht dat daar de drang vandaan komt, om eens het kleine en schattige vrouwtje te zijn. Ik ben echt de kartrekker bij ons. Regel allerlei praktische zaken, en doe de gehele administratie. Misschien verlang ik onbewust naar de traditionele rolverdeling.

Ga een keer vreemd, nu kan het nog, over 10 jaar niet meer!

Pffff, klinkt aan de ene kant aantrekkelijk en aan de andere kant doodeng. Want ja, nooit een andere bedpartner gehad. Onzekerheid over mijn lichaam (kleine borsten) en de angst jezelf weer opnieuw moeten te bewijzen. Het ligt eigenlijk totaal niet in mijn aard om zoiets te doen.

Pollie, ik begrijp je reactie echt helemaal hoor. Je hebt ook zeker gelijk. Het laatste wat ik wil is deze gevoelens hebben, geloof me. Maar...ik heb ze en weet zp 1 2 3 niet hoe ik ze kwijt moet raken....

Ad Hombre

Ad Hombre

24-02-2016 om 15:46

MamaDeb

"Pffff, klinkt aan de ene kant aantrekkelijk en aan de andere kant doodeng. Want ja, nooit een andere bedpartner gehad. Onzekerheid over mijn lichaam (kleine borsten) en de angst jezelf weer opnieuw moeten te bewijzen. Het ligt eigenlijk totaal niet in mijn aard om zoiets te doen. "

Nee, je gezin opblazen en op zoek naar een nieuwe levenspartner, dat is zeker niet eng? Dan zul je het ook met dat lichaam moeten doen. En dan kun je niet meer terug naar je vertrouwde nestje.

Mannen die alleen een vrouw met grote borsten willen wil je toch sowieso niet? Die zijn bijna net zo fout als een vrouw die perse een lange(re) man wil

Keuze

Ik denk dat je je af moet vragen of je beide huwelijken, die van jouzelf en van je vroegere vriend, wil opblazen. Of dat het je waard is en of je dat kunt en wilt tegenhouden. Biologie is soms sterker dan het verstand.
Soms is het gevoel zo sterk dat je bereid bent om alle risico's te nemen en de gevolgen, hoe pijnlijk ook/ook die relatie kan mislukken uiteindelijk, te dragen.
Het alternatief is zoeken naar meer waardering en respect, acceptatie, voor je huidige man waar je per slot kinderen mee hebt. En hoe dan ook blijft die relatie, met de ouder van je kind, bestaan.

MamaDeb

MamaDeb

24-02-2016 om 16:57

Ad Hombre

Touché voor wat betreft je opmerking over grote borsten versus vrouwen die alleen naar de lengte van hun partner kijken

Mijn gezin opblazen ligt ook niet in mijn aard.
Ik zit gewoon met zo'n ontzettend gevoel van onvrede, en wordt daar gek van. Geloof me, ik wil dit gevoel echt niet hebben. Wil eigenlijk gewoon happy de peppie zijn met mijn gezin. Maar waarom ben ik dan toch steeds zo onrustig? Waarom ben ik zo perfectionistisch en moet voor de buitenwereld alles zo perfect mogelijk lijken? Waarom twijfel ik steeds of ik jaren geleden de juiste partnerkeuze heb gemaakt?

Marco Borsato heeft daar eens een mooi nummer over geschreven.


https://www.youtube.com/watch?v=PRlF1uJPhYQ

Ad Hombre

Ad Hombre

24-02-2016 om 17:05

MamaDeb

Ik vond doornroosje wel aardig uit de hoek komen met haar midlife crisis. Ik associeer dat eerder met mannen, maar eigenlijk lijkt het precies bij jou te passen. Heb je al gedacht over een leuk rood sportwagentje?

Praat met je man over je wensen, fantasieen en verlangens en mischien heeft hij ook wel iets dergelijks. Misschien kunnen jullie elkaar daarin vinden.

Doe maar


https://www.youtube.com/watch?v=OgHb0UTNarQ

"Lyrics
Ga zitten want ik wil eens met je praten
Ik ben allang niet meer zo blij als toen
Nee schrik maar niet ik wil je niet verlaten
Er is iets en ik kan er niets aan doen

We komen niets te kort we hebben alles
'N kind 'n huis 'n auto en elkaar
Maar weet je lieve schat wat het geval is
Ik zoek iets meer ik weet alleen niet waar

Is dit alles oehoehoeh
is dit alles oehoehoeh
is dit alles wat er is (2x)

We zijn nu net een stuk in dertien delen
Aan het einde zijn we allemaal de klos
We leven trouw het leven van zo velen
Ik wil iets meer ik wil 'n beetje los"

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.