Zo ontzettend saai/Even klagen

Anna

Alles Navragen Niets Aannemen

Ofwel: klopt dat?

Pa ik heb het idee dat je het niet gezellig vindt als wij met oudejaarsavond komen, klopt dat? Of:
Vind jet het fijn dat wij er zijn met oudejaarsavond, of heb je liever dat we niet komen? Of:
Wat vind je ervan dat wij er zijn op oudejaarsavond?

Lessen

Nogmaals, mijn vader waardeert het dat we er zijn en spreekt dat ook uit. En we zitten niet alleen naar de tv respectievelijk de mobiel te kijken. Er wordt uiteraard ook gepraat. Maar we zijn er van een uur of 6 en dan ben je op een gegeven moment toch wel uitverteld. Zeker als je zo'n klein leven hebt als wat mijn vader nu nog maar heeft.
Vroeger was dat anders. Mijn moeder zorgde automatisch voor levendigheid en zeker als mijn zus en broer er waren met hun kinderen was er reuring genoeg. We zijn er vaak genoeg niet geweest met oud en nieuw omdat we andere plannen hadden en dat was nooit een probleem.
Maar het is nu allemaal heel anders en ik voel me heel verantwoordelijk voor de situatie van mijn vader. Misschien een oudste dochter ding
En uiteraard weet ik veel leukere dingen om te doen met de jaarwisseling en kerst trouwens ook want toen ging het dus ook zo. Ik heb ook tegen mijn kinderen gezegd dat als opa er niet meer is, er geen kerst en jaarwisseling gevierd meer wordt. Dan ga ik met mijn vriend allemaal leuke dingen doen in warmere streken of voor mijn part in bed liggen
Ik ben vastbesloten om niet op de manier van mijn vader oud te worden, dat heeft dit wel allemaal opgeleverd. Ik neem nu al stappen om te doen wat ik kan doen. Er is natuurlijk ook een flinke portie geluk nodig zodat je niet ziek wordt. Maar ik zie nu heel goed hoe je de rekening gepresenteerd krijgt van een leven lang roken, drinken, je lijf verwaarlozen, rommel eten, akelig doen tegen mensen, geen rekening houden met mensen en je prioriteiten verkeerd stellen. Al is het natuurlijk heel makkelijk om te oordelen over andermans leven. Je bent ook maar wie je bent.

popje

Zag een tijd geleden een documentaire met speciale robotpopjes als gezelschap voor ouderen. Die kan ook gelukkig nieuwjaar wensen. Maar het is wel triest als het daarnaar toe gaat
Ik zou ook volgende winter opa vragen of hij het leuk zou vinden om te scrabbelen of een dvd te kijken met elkaar op oudjaarsavond. Misschien heeft hij zelf een veel beter idee. NIVEA AN zoiets

Moeder

Ik merk dat je denkt dat je het verdient hebt: op je 80ste gezond, niet rokend, met een goed getraind lichaam in bikini op een strand in verwegistan vrolijk met vrienden ronddenderen. De zwitserlevenreclame heeft toch zijn werk goed gedaan.

Tsjor

Niet verdienen maar wel iets er voor doen

Dan denk ik dat je me verkeerd begrepen hebt. Ik schreef: Ik ben vastbesloten om niet op de manier van mijn vader oud te worden, dat heeft dit wel allemaal opgeleverd. Ik neem nu al stappen om te doen wat ik kan doen. Er is natuurlijk ook een flinke portie geluk nodig zodat je niet ziek wordt. Maar ik zie nu heel goed hoe je de rekening gepresenteerd krijgt van een leven lang roken, drinken, je lijf verwaarlozen, rommel eten, akelig doen tegen mensen, geen rekening houden met mensen en je prioriteiten verkeerd stellen.

Ik zie daar geen zwitserleven reclame in. Alleen iemand die ziet wat een ongezonde levensstijl doet met een mens. Mijn beide ouders leefden/leven zeer ongezond. Mijn moeder at al haar verdriet en ellende weg, ze had diabetes, een schildklieraandoening, ernstige obesitas, hartklachten en is gestorven aan kanker. Dat is een deel erfelijk want ze komt uit een familie met hartklachten en schildklierproblemen maar ook voor een deel veroorzaakt door een leven met veel ellende en daar op een gegeven moment niet meer mee kunnen omgaan. Ik deel de erfelijke aanleg en veel van de ellende maar ik heb andere keuzes gemaakt en hoop (niet rekenen op!) dat ik niet zoveel gezondheidsproblemen krijg. De obesitas en de diabetes had ik al maar daar heb ik zeer drastische maatregelen tegen genomen. Dat had mijn moeder ook kunnen doen maar zij heeft het al veel eerder opgegeven en overleefde alleen nog maar. Ik geloof echt dat ze het wel prima vond toen bleek dat die kanker terminaal was. In het begin niet maar op een gegeven moment was de dood een uitweg voor alle verdriet en pijn.
Mijn vader mankeert van alles. Ook hij betaalt de tol voor zijn levensstijl. Ik kan me herinneren dat toen ik klein was, hij een tijdschrift had gekocht waar rokerslongen en gezonde longen in afgebeeld stonden. Ik ging daar van over m'n nek maar hij rookte rustig door. Dan werk je de COPD zelf in de hand. Net als de jicht die hij heeft en waarmee hij rustig zijn bier blijft doordrinken. Hij hoort slecht, ziet niet meer veel en loopt heel moeilijk. Ik begrijp dat hij nu zijn gewoonten niet meer wil opgeven omdat dit het enige is wat hij nog heeft. Dat had hij jaren eerder moeten doen. Ook hier neem ik hem als voorbeeld. Ik heb nooit gerookt, drink zeer zeer matig, let op mijn eten en probeer zoveel mogelijk te bewegen.
Dat wil niet zeggen dat ik er op reken dat ik gezond blijf of dat ik denk dat ik het verdien. Dat wil alleen zeggen dat ik weet dat ik beroerde genen heb en me realiseer dat ik er zelf iets aan moet doen als ik niet ook zo wil eindigen als mijn ouders.
En verder investeer ik in mijn sociale relaties. Ook hier weer het voorbeeld van mijn ouders. Mijn moeder omringt door familie en vrienden die haar steunden en mijn vader alleen en eenzaam. Ik heb niet de wijsheid in pacht en wat ik al schreef,je bent wie je bent. Maar ik zie wel dat het allemaal niet van alleen komt. Je moet er wel wat voor doen.

herkenbaar!

Het verschil zit hem erin dat ik mijn beide ouders nog heb, en ze zijn een stuk jonger (nog geen 60). Als we bij hen langsgaan is het ook niet zo gezellig; zij hebben niks te vertellen, luisteren niet echt naar wat wij te vertellen hebben. We proberen wel eens een spelletje, maar dat komt nooit heel erg van de grond. Vader is een moeilijke chagrijnige man (geworden) met een slechte gezondheid; hij heeft overgewicht COPD en blijft roken en drinken. Van moeder vraag ik me wel eens af of ze seniel aan het worden is. Regelmatig weet ze niet meer wat iemand eerder verteld heeft en ze zegt/doet rare dingen. Verder spreekt ze iedereen aan op straat en koopt zich helemaal suf (ik denk doordat ze best wel eenzaam is). Vader schaamt zich voor moeder en moeder walgt van zelfdestructieve vader. Vrienden hebben ze bijna niet en vader houdt dat expres af.

Ik vraag me af óf en wat ik er aan kan doen. Ze zijn nog helemaal niet oud, als ik naar leeftijdsgenoten van mijn ouders kijk word ik verdrietig. Zoals ze zijn is natuurlijk niet van de een op de andere dag gekomen; vroeger was het wel minder erg en toen had ik het nog niet zo door. Ik krijg steeds minder zin om ze te bezoeken of te bellen (ik ben enig kind).

Ellendig

Helemaal ellendig als je enig kind bent Lieverdje Ik heb niet heel veel aan mijn broer en zus maar in principe zijn ze er wel.
Zou het helpen om eens goed van leer te trekken? Eens je mening te geven over hoe ze zijn geworden?
Ik heb een tante. Zij en haar man zijn ook zo. Leven lang flink gedronken en gerookt en nu oud en ziek. Vroeger waren ze echt een prachtig stel om te zien. Ze traden zelfs op. Laatst kwam ik ze weer eens tegen in de supermarkt en als je dat verval dan ziet. Zo triest. En het zijn bijzonder onaangename, egocentrische mensen geworden. Alleen maar bezig met hun eigen kwaaltjes.
Ik vraag me weleens af hoe je dat kunt voorkomen? Dat je dat zelf niet in de gaten hebt dat je zo klagerig wordt. Ik ga in ieder geval tegen mijn kinderen zeggen dat ze me dat eerlijk moeten zeggen.