Geen intimiteit meer in relatie

Pinokkio schreef op 11-09-2023 om 19:22:

Tsja, blijkbaar vinden sommigen het interessant om voor een ander (!) te bepalen wanneer het klaar is. Wat een hoogmoed!
Prima hoor maar geen enkele behoefte daartoe hier.
Het is op geen enkele manier victim blaming om to advies te geven zaken actief aan te pakken. Wat een aanstellerij. Als partner autistisch is (oh nee, dat mag ik van ‘het’ panel niet meer zeggen) dan kun je eindeloos wachten maar zelf actief aan de slag geeft veel meer kans.

Nou ben ik wel nieuwsgierig, en dat bedoel ik oprecht en niet sarcastisch, welke mogelijkheden jij ziet om een partner die niet wil, of een autistische partner, of misschien is hij wel allebei of een van beide, we weten het niet, tot meer warmte brengt.
Als hij het erg moeilijk vindt en hij wil meer tijd, jaag je hem dan met hard aan de slag gaan niet verder in zijn schulp? Als hij er niet over wil praten, hoe krijg je hem dan toch zover? Of hoe verleid je hem tot praten, want dwingen zal misschien averechts werken?

Hoe zou jij het aanpakken, als jij de partner was, of bijvoorbeeld als hun coach of therapeut?

Pinokkio schreef op 11-09-2023 om 19:22:

Tsja, blijkbaar vinden sommigen het interessant om voor een ander (!) te bepalen wanneer het klaar is. Wat een hoogmoed!
Prima hoor maar geen enkele behoefte daartoe hier.
Het is op geen enkele manier victim blaming om to advies te geven zaken actief aan te pakken. Wat een aanstellerij. Als partner autistisch is (oh nee, dat mag ik van ‘het’ panel niet meer zeggen) dan kun je eindeloos wachten maar zelf actief aan de slag geeft veel meer kans.

Nee hoor, heb ik geprobeerd. Mijn ex liet zich lekker verwennen maar er kwam niets terug. (Wat ie ooit in het begin nog wel deed). 

Soms is het heel moeilijk om met je eigen partner te praten omdat je die niet wilt kwetsen. Maar met een therapeut, die betaald wordt om te luisteren, is weer zo’n brug te ver. Heeft hij een goede vriend die hij door en door vertrouwt? Niet dat die vriend als bemiddelaar mag fungeren in de communicatie tussen Huisjeb en haar man, maar soms kan je beter luisteren of praten met iemand die je vertrouwd zonder dat je die kwetst. Soms lucht dat op, zodanig dat dit kan leiden tot een andere kijk op de situatie.

Ik ben geen autisme expert. 
Maar een aantal zaken: vaak willen ze wel maar dit soort zaken is zo veel moeilijker voor hen. Allereerst moet je dat natuurlijk helder krijgen, wil hij wel en wat wil hij dan, en wat wil zij nog dan.
Het gaat echt om een ‘ andere’ manier van communicatie. Hij geeft bijv haar de schuld. Bij een doorsnee iemand is dit echt heel erg fout. Bij een autist heeft het geen of een andere betekenis: hij geeft gewoon aan wat hij sec ervaart. Hij probeert dus absoluut niet te manipuleren en heeft  geen/ weinig besef van het foute karakter van wat hij zegt. Het is zo simpel als hij zegt: jij doet boos en daardoor kan ik niet intiem zijn. En dat is ook heel invoelbaar want een autist heeft een heel arsenaal aan ideale omstandigheden nodig om te komen tot zaken die voor de meeste mensen simpel zijn maar voor een autist enorm ingewikkeld.
Nouja, dit is maar een voorbeeld en ik en ook een deskundige coach oid heeft natuurlijk geen pasklaar antwoord maar het is natuurlijk evident dat een gesprek er heel anders uit ziet als je rekening houdt met deze heel andere manier van beleven. Als je hier geen rekening mee houdt en het op een standaard manier aanvliegt zal de autist zich ontzettend onbegrepen voelen, falend en zijn oh zo bekende schuld en schaamte gevoelens zullen weer flink voeding krijgen. 
Ik chargeer en vul in, maar zo werkt het vaak wel. 
Of het dé oplossing geeft? Dat weet ik niet en heb ik ook nooit beweerd al word ik steeds weer in die hoek geduwd. Als er echt sprake is van autisme zal het sowieso pittig blijven en veel van to vergen. (Maar er zitten ook écht heel veel mooie kanten aan autisme) 
Daarom adviseerde ik sowieso al steeds om los van al dan niet samen in ieder geval de focus op haarzelf te gaan leggen. Dat moet je sowieso doen om te overleven met een autist, of je nu samen blijft of niet. Een autist kan je vaak echt niet geven wat je allemaal wil krijgen in een relatie.Zorgen dat je dat jezelf gaat geven en het krijgen in andere contacten is echt wel een must mi. 

Pinokkio schreef op 12-09-2023 om 04:00:

Ik ben geen autisme expert.
Maar een aantal zaken: vaak willen ze wel maar dit soort zaken is zo veel moeilijker voor hen. Allereerst moet je dat natuurlijk helder krijgen, wil hij wel en wat wil hij dan, en wat wil zij nog dan.
Het gaat echt om een ‘ andere’ manier van communicatie. Hij geeft bijv haar de schuld. Bij een doorsnee iemand is dit echt heel erg fout. Bij een autist heeft het geen of een andere betekenis: hij geeft gewoon aan wat hij sec ervaart. Hij probeert dus absoluut niet te manipuleren en heeft geen/ weinig besef van het foute karakter van wat hij zegt. Het is zo simpel als hij zegt: jij doet boos en daardoor kan ik niet intiem zijn. En dat is ook heel invoelbaar want een autist heeft een heel arsenaal aan ideale omstandigheden nodig om te komen tot zaken die voor de meeste mensen simpel zijn maar voor een autist enorm ingewikkeld.
Nouja, dit is maar een voorbeeld en ik en ook een deskundige coach oid heeft natuurlijk geen pasklaar antwoord maar het is natuurlijk evident dat een gesprek er heel anders uit ziet als je rekening houdt met deze heel andere manier van beleven. Als je hier geen rekening mee houdt en het op een standaard manier aanvliegt zal de autist zich ontzettend onbegrepen voelen, falend en zijn oh zo bekende schuld en schaamte gevoelens zullen weer flink voeding krijgen.
Ik chargeer en vul in, maar zo werkt het vaak wel.
Of het dé oplossing geeft? Dat weet ik niet en heb ik ook nooit beweerd al word ik steeds weer in die hoek geduwd. Als er echt sprake is van autisme zal het sowieso pittig blijven en veel van to vergen. (Maar er zitten ook écht heel veel mooie kanten aan autisme)
Daarom adviseerde ik sowieso al steeds om los van al dan niet samen in ieder geval de focus op haarzelf te gaan leggen. Dat moet je sowieso doen om te overleven met een autist, of je nu samen blijft of niet. Een autist kan je vaak echt niet geven wat je allemaal wil krijgen in een relatie.Zorgen dat je dat jezelf gaat geven en het krijgen in andere contacten is echt wel een must mi.

Ja de focus op haarzelf leggen is paramount. Dat ben ik volkomen met je eens. Het lijkt me erg moeilijk om na zoveel afwijzingen ook nog eens alle begrip voor hem op te gaan brengen en zijn afwijzingen te moeten gaan her interpreteren als niet als zodanig bedoeld etc. Hoe volkomen terecht en onschuldig ze vanuit zijn wereld ook mogen zijn: je moet dan wel boven je eigen menselijke behoeftes uit stijgen. 

Off topic: Maar dat is een vraag die me best heeft bezig gehouden als ik de verhalen van vriendinnen hoorde die met een gediagnosticeerde autistische man gingen: hoe is het nog gelijkwaardig. Waarbij ik dus niet zeg dat hij zo'n boeman is hoor, maar waarom gaan die vrouwen met een man die ze geen emotionele (en hier ook seksuele) wederkerigheid kan bieden? 

AnnaPollewop schreef op 12-09-2023 om 12:50:

[..]

Dat kun je natuurlijk het beste aan henzelf vragen, want alleen zij zelf weten dat. Maar dat je nooit een volwaardige relatie kan hebben met iemand met autisme is een misverstand. Het autistische spectrum is zo breed dat daar heel wat mensen op zitten waarmee het prima samenleven is. En er zijn ook mensen die niet op het spectrum zitten en waarmee het een stuk moeizamer is om een gelukkig huwelijk te hebben. Maar op veel potjes past wel een dekseltje, alleen is het soms wat langer zoeken naar het juiste.

OTnou er zijn mensen in dit draadje die blijkbaar een relatie met iemand in het spectrum zitten dus aan hen vraag ik het ook. Als ik het aan vriendinnen vraag, komt er vaak een antwoord als: "tja hij is wel veilig, ik weet waar ik aan toe ben, en mijn vader was ook zo, en ergens is het wel een lieve man" Om vervolgens weer lang te gaan praten over dat ze contact en emotionele opvang ontberen. 

MRI schreef op 12-09-2023 om 12:56:

[..]

OTnou er zijn mensen in dit draadje die blijkbaar een relatie met iemand in het spectrum zitten dus aan hen vraag ik het ook. Als ik het aan vriendinnen vraag, komt er vaak een antwoord als: "tja hij is wel veilig, ik weet waar ik aan toe ben, en mijn vader was ook zo, en ergens is het wel een lieve man" Om vervolgens weer lang te gaan praten over dat ze contact en emotionele opvang ontberen.

Blijkbaar kiest zo’n vriendin dan voor veiligheid. Een man hebben waar wat mee is, en die dat zelf onderkent, is ook wel makkelijk natuurlijk. Alles wat niet loopt ligt aan hem en zelf ben je per definitie de normale. En je hoeft niet in beweging te komen om zaken te verbeteren want “hij verandert toch niet”. Misschien geeft het ook een goed gevoel redder uit te hangen, die arme man kan immers verder niemand vinden die voor hem zorgt en wat moet hij dan. Een soort redderssyndroom.

Al dat geklaag lijkt mij wel vermoeiend trouwens, om als vriendin aan te moeten horen. Naast de terechte vraag waarom iemand een relatie wil hebben met een persoon die ze eigenlijk niet voor vol aanziet.

Lijkt me voor zo’n man best naar, om met een eeuwig tekort gedane partner te leven.

AnnaPollewop schreef op 12-09-2023 om 13:22:

[..]

Al dat geklaag lijkt mij wel vermoeiend trouwens, om als vriendin aan te moeten horen. Naast de terechte vraag waarom iemand een relatie wil hebben met een persoon die ze eigenlijk niet voor vol aanziet.

Lijkt me voor zo’n man best naar, om met een eeuwig tekort gedane partner te leven.

ot

a, Ja ze kiezen voor veiligheid maar ze komen niet gelukkig over doordat ze het er zo moeilijk mee hebben en er veel over moeten praten dat ze geen wederkerigheid etc ervaren. Dus mijn vraag is eigenlijk: is die veiligheid zoveel waard, al die jaren. Ik vraag me ook altijd af hoe hij dan in het begin was. Je moet het toch gemerkt hebben?

b. ja is het naar? Of raakt het juist niet door het autisme? 

Goed het gaat teveel buiten het onderwerp van dit topic. Misschien iets voor een ander draadje

MRI schreef op 12-09-2023 om 12:56:

[..]

OTnou er zijn mensen in dit draadje die blijkbaar een relatie met iemand in het spectrum zitten dus aan hen vraag ik het ook. Als ik het aan vriendinnen vraag, komt er vaak een antwoord als: "tja hij is wel veilig, ik weet waar ik aan toe ben, en mijn vader was ook zo, en ergens is het wel een lieve man" Om vervolgens weer lang te gaan praten over dat ze contact en emotionele opvang ontberen.

Toch is het niet zo simpel om op een forum antwoord te geven op die vraag omdat die forummer daarmee info deelt welke eens tegen die forummer gebruikt kan worden zodat die er nog spijt van krijgt het hier gedeeld te hebben. En dat onder mom van projectie terwijl het tegen de huisregel is.

Maar ja, een ezel stoot zich in algemeen niet twee maal aan dezelfde steen.

MRI schreef op 12-09-2023 om 13:27:

[..]

ot

a, Ja ze kiezen voor veiligheid maar ze komen niet gelukkig over doordat ze het er zo moeilijk mee hebben en er veel over moeten praten dat ze geen wederkerigheid etc ervaren. Dus mijn vraag is eigenlijk: is die veiligheid zoveel waard, al die jaren. Ik vraag me ook altijd af hoe hij dan in het begin was. Je moet het toch gemerkt hebben?

b. ja is het naar? Of raakt het juist niet door het autisme?

Autisme betekent niet dat niks je raakt of dat je niks geeft om de mensen om je heen en wat hen beweegt.

MRI schreef op 12-09-2023 om 13:44:

[..]

Ik stuur je nog even een pb

Ik las je pb voorafgaande deze post; kwestie is opgehelderd. Dank voor je pb.