Man bisexueel - hoe vertellen we het de kinderen?

Net als cobi

wiens behoefte je vervult als je het de kinderen vertelt? Die van je man, die zich niet compleet voelt als hij dat deel van zijn identiteit niet kan delen?
Volgens mij vragen de kinderen nergens om en is het maar de vraag of ze er blij van worden om dit meegedeeld te krijgen. Ik schreef al eerder
Maar als je met jouw behoeftes aan eerlijkheid over de behoeftes van een ander die het niet zou willen weten heenwalst ben je ook niet goed bezig.
Ik snap ook nog steeds niet goed wat er nou de bedoeling is opm wel of niet aan de kinderen mee te geven. Voor jullie is blijkbaar een logisch gevolg van biseksualiteit dat je ook polygaam bent. Daar denkt niet iedereen hetzelfde over, zie de reacties, maar oke dat is jullie idee. Ga je alleen, dus een beetje astract, vertellen dat papa biseksueel is? Of komt daarbij dan ook concreter bij hoe hij dat in zijn leven beleeft en dat daar dus poygamie bijhoort? Ik denk dat het een niet zonder het ander kan. En anders zullen ze er wel om vragen, want zo'n losse mededeling (papa is bi) wat moeten ze daar nou mee?
Wil je je kinderen dat meegeven?

Details

Roos, wat jij beschrijft over wat je vertelt aan goede vriendinnen, dat zou ik niet eens willen. Ik heb niets te maken met de fantasieën van mijn vrienden en vriendinnen. Zij evenmin met de mijne. Fantasieën kunnen zo ver van de werkelijkheid af staan, dat ik ze niet prijsgeef en ook niet wil weten van bekenden. Een dergelijk uitspinnen van gevoelens is naar mijn idee niet noodzakelijkerwijs onderdeel van een goede vriendschap. Ik was degene die de vergelijking trok met een favoriete kleur of lievelingskostje. Het punt waarop de vergelijking mank gaat, is dat geen mens vreemde conclusies verbindt aan het feit dat je van blauw of boerenkool houdt, maar dat er wel rare conclusies kunnen worden getrokken aan de mededeling dat je bi bent. Als je daar zelf tegen kunt, prima. Maar de praktijk leert dat er ook (vreemde) vragen aan je kinderen gesteld kunnen worden. Kunnen zij er ook tegen? Willen ze het? Of zadel je ze met iets ongewensts op?
Zusje, ik denk niet dat je polygamie automatisch moet verbinden aan bisexualiteit in een uitleg. Als mensen inderdaad volledig uit de kast komen, lijkt het handiger om de polygamie als los nevenfeit te presenteren. Tenslotte zijn er ook heteroparen die hetero swingen en bi's die monogaam zijn enz.

Zijn wie je bent ja

Roos: "Ik weet wel dat anderen er anders over kunnen denken, en dat het misschien bij sommige mensen een taboe is. Maar daar zit dan misschien juist wel iets bij; laat mensen maar zien dat het bestaat, dat het bij heel gewone mensen voorkomt, dat het je buurvrouw kan zijn waar je het misschien niet van verwacht."
Dat was voor ons niet zozeer de aanleiding het te willen vertellen, maar ik vind het een waardevolle toevoeging.
"Als mensen daardoor anders over mij gaan denken, mij veroordelen, dan is dat maar zo. Ik ben wie ik ben, take it or leave it. (respectvolle knip) Nogmaals, dat mensen (ver)oordelen is hun ding, niet het mijne, ik wil daar geen rekening mee houden omdat ik daar de noodzaak niet van in zie."
Hier ben ik het dus ook helemaal mee eens. Voor ons is het hooguit in het begin lastig omdat het misschien voor sommige?veel? mensen om ons heen "uit de lucht komt vallen". Hoewel ik al eerder schreef dat er zeker ook mensen niet verbaasd zullen zijn, ik kan me voorstellen dat er gesprekken ontstaan over hoe het toch komt dat we dit nu pas weten;. Het is anders als je altijd al als bi door het leven gaat, ook naar buiten toe. Maar als wij jouw houding (manier van omgaan met-) bereiken kunnen, ben ik erg tevreden.
Rifka

Ballenbak

Ik ben bang dat wij niet dichter tot elkaar gaan komen, maar wil wel proberen antwoord te geven op je vragen.
Voor jou is het geen onderdeel van vriendschap om over dit soort dingen te praten. Tja, voor mij wel, vind ik leuk zelfs. Zoals ik al eerder zei, denk ik dat wij verschillende soorten vriendschappen hebben, prima lijkt me toch?
Ballenbak;Ik was degene die de vergelijking trok met een favoriete kleur of lievelingskostje. Het punt waarop de vergelijking mank gaat, is dat geen mens vreemde conclusies verbindt aan het feit dat je van blauw of boerenkool houdt, maar dat er wel rare conclusies kunnen worden getrokken aan de mededeling dat je bi bent. - - -
Er KUNNEN rare conclusies getrokken worden. Maar zoals ik al eerder zei, dat zegt heel wat meer over die mensen dan over mij. En met dat soort mensen wil ik geen rekening houden, dat zijn namelijk dan geen mensen waar ik graag mee omga. En van mensen waar ik niet graag mee omga kan het me niet zoveel schelen hoe ze over mij denken.
Ballenbak; Maar de praktijk leert dat er ook (vreemde) vragen aan je kinderen gesteld kunnen worden.- - -
De praktijk leert dat? Dat er vragen aan kinderen gesteld worden over de biseksualiteit van (een van) hun ouders?! Zoiets heb ik echt nog nooit gehoord. Dat vind ik hetzelfde als vragen stellen aan een kind over het heteroseksuele seksleven van hun ouders. Dat doe je toch niet? Wat een vreselijk mens moet degene zijn die zoiets aan een kind gaat vragen,bah. Mocht dat gebeuren, dan ben ik de eerste die bij diegene op de stoep staat. En daar ben ik dan gelijk klaar mee ook. Dus ja, dat zou ik erg vinden. Net zo erg als ik het zou vinden als ik erachter kom dat iemand bij mijn kinderen aan het vissen is over het sexleven van mijn man en mij.
Roos

Als er op teletekst staat...........

dat Gordon bi is, sta ik vooraan in de rij )))

Tirza

In het openbaar naar buiten treden

Rifka schrijft, dat het anders is als je altijd al als bi door het leven gaat, ook naar buiten toe.
Hoe dóe je dat dan, bi door het leven gaan? Ik snap daar echt geen bal van. Ik zal wel dom wezen, maar ik snap dat niet. Ik snap dat alleen in een vrijgezelle, zoekende context. Je bent op zoek naar een partner en maakt werk van zowel mannen als vrouwen. Maar wat is nou de meerwaarde van het weten dat iemand bi is die een beetje suf zijn kinderen op staat te halen bij school? Om het bij Tinus' z'n vergelijking te houden: dáár heb je als vrouw wat aan, dat je weet dat iemand gescheiden is Dan kun je er wellicht werk van maken Maar wat moet je nou als "buitenwereld" met de wetenschap dat iemand bi is?

En ik ga het nog gekker maken. Ik snap de zin "wezenlijk onderdeel van mijn identiteit" ook niet. En dat is niet om te stangen ofzo, maar hoe langer ik er over nadenk, hoe meer ik dat een soort semi-psychisch-jargon vindt. Ik ben chronisch pijnpatient. Is dat ook een wezenlijk onderdeel van mijn identiteit? En wat is dat dan, je identiteit?

Tirza

Nou tirza

ik vind het wel een wezenlijk onderdeel van jouw identiteit dat je vooraan staat als Gordon bi is hoor. Dat had ik nou helemaal niet achter jou gezocht. (of was het een gebbetje)

Identiteit

Volgens mij heb ik nooit het woord identiteit gebruikt, maar ik heb geen zin om alles na te lezen dus misschien ook wel. Maar ik vind dat een beetje haarkloverij hoor. Ik denk dat iedereen snapt wat je daarmee bedoelt wordt.
En wat is de meerwaarde van weten van iemand dat diegene bi is? Dezelfde meerwaarde als dat je weet dat iemands lievelingskleur blauw is. Wat maakt dat uit? Het hoeft toch niet altijd meerwaarde te hebben als je iets verteld? En als het voor iemand wel meerwaarde heeft om het te vertellen, is het dan zo erg om het te weten?
Roos

Margootje

Dat was een van de donkere zijden van mijn veelzijdige persoonlijkheid. Die man is zo plat, die raakt iets in mij blijkbaar

Tirza

Haarkloverij?

Misschien. Maar ik ben toch echt een soort van zoekende. Ik kan zo weinig met de terminologie in deze draad. De kinderen hebben er recht op om het te weten. Eeeeeh......dat vind ik onzin. Ik sluit me wat dat aangaat bij Cobi aan, ik vind het iets wat juist de basisveiligheid van kinderen aan zou kunnen tasten.
Hij heeft deze drang (coming out) omdat het een wezenlijk onderdeel is van zijn identiteit. Tja, dat zal dan allemaal best wel, maar wie schiet daar nou wat mee op? Ik wíl het niet weten is toch een uitdrukking die ik nog wel eens gebruik en die ik echt meen. Ik hoef niet op de hoogte te zijn van de seksuele voorkeuren van de mensen om mij heen, dat schendt mijn privacy za'k maar zeggen. Dat is niet het juiste woord, maar dat is info die voor mij te dichtbij komt. Ik wil het niet weten, niet van de buuv, niet van vrienden, niet van vriendinnen, niet van familie. Hoe, hoe vaak, met wie ze in de touwen hangen: ze doen hun best maar. Ik vind het een soort van exhibitionisme, zo voelt het. Hou dat lekker voor jezelf, zoiets. Zeker in het geval van Rifka, waar blijkbaar een drang is om het te vertellen. Die drang zit in Rifka-man zelf, ongeacht of zijn kinderen of omgeving daar nou op zit te wachten. Een soort publiekelijke zelfbevrediging, zo voelt het.

Tirza

Tirza

"Die man is zo plat, die raakt iets in mij blijkbaar " Tja dat kan twee dingen betekenen: of je bent oneindig diep of waanzinnig geprofileerd.
Overigens on topic: hier "Een soort publiekelijke zelfbevrediging, zo voelt het. "ben ik het mee eens, zo voelt het ook voor mij.

Margot

Heb ik ook al gezegd cobi

Cobi je schrijft" Ik vind Rifka niet modern, maar juist heel ouderwets. Haar opstelling doet me heel erg denken aan het huwelijk van Juliana en Bernhard. Daar mocht de vriendin van Pappie ook van Mammie mee op wintersport"

Ik heb een paar dagen geleden al ongeveer hetzelfde gezegd:
"Het lijkt heel modern maar aan de andere kant doet het me denken aan huwelijken van rond negentienhonderd. Man lekker aan de boemel, moeders thuis de boel runnen en ook een soort moeder voor manlief zijn die altijd een moeder de vrouw heeft om bij thuis te komen nadat hij zijn 'identiteit' heeft uitgeleefd. "

Rifka gaat daar niet op in. Nou is het haar volgens mij niet om bedoeld om modern te zijn (hoewel... waarom moet iedereen het zo nodig weten?)

Hier " En dat Rifka deze asymetrie in haar relatie accepteert,en - in mijn ogen - over zichzelf en de kinderen laat lopen, vind ik onbegrijpelijk" ben ik het ook erg mee eens. Maar zij en velen hier lijken het totaal niet zo te ervaren. Dat bevreemdt mij erg.

Margot

Soap

Vorige week heb ik dit soort invalshoeken ook al belicht. Mij bekruipt onderhand dan ook het gevoel dat we meeschrijven aan het script voor een soap......
Mam en pap zijn tolerant en modern, "dus" moeten de kinderen ook. Er zijn inmiddels diverse romans verschenen (o.a. van Esther Freud), geschreven vanuit het perspectief van de kinderen van ouders die zichzelf aan het ontdekken zijn.
Mijn boodschap blijft: als je wérkelijk denkt je andere kanten in de praktijk te moeten brengen en je partner zich daar werkelijk in meent te moeten kunnen vinden, soi, maar maak het je kinderen niet nog eens nodeloos moeilijk met een grootscheepse coming out. Vertel hen zelf niet meer dan ze werkelijk willen weten en dat is echt heel wat minder dan jullie lijken te denken. Kinderen willen gewoon graag dat alles bij het oude blijft.

Nou ja zeg..

Tirza: "Ik vind het een soort van exhibitionisme, zo voelt het. Hou dat lekker voor jezelf, zoiets. (..) Een soort publiekelijke zelfbevrediging, zo voelt het."
Tja, dat zijn jouw woorden. Ik ga het niet nog eens uitleggen. Het is jammer dat een woord als identiteit je niet bevalt, maar eerlijk gezegd kan ik niet nog eens met andere woorden zeggen dat geaardheid heus meer is dan in de touwen hangen en dat dan aan de buurvrouw gaan toelichten. Ik wist natuurlijk toen ik de vraag stelde dat het een precair onderwerp is waar nogal heftig op gereageerd kan worden... Al hebben we hier natuurlijk ook wat aan, om een beetje voorbereid te zijn op het onbegrip dat ook wel op zal duiken hier en daar.
Rifka

Dit vindt "mammie" ervan

Margot: ""Het lijkt heel modern maar aan de andere kant doet het me denken aan huwelijken van rond negentienhonderd. Man lekker aan de boemel, moeders thuis de boel runnen en ook een soort moeder voor manlief zijn die altijd een moeder de vrouw heeft om bij thuis te komen nadat hij zijn \'identiteit\' heeft uitgeleefd. " Rifka gaat daar niet op in. "
Nee klopt, Rifka ging daar niet op in omdat het niet erg relevant was gezien de oorspronkelijke vraag. Maar ik heb er nog eens over nagedacht en wil er toch nog wel wat over zeggen. De formulering vind ik nogal kort door de bocht en negatief (man aan de boemel, leeft identiteit uit, mammie thuis aan het sloven) maar okee, er zit wel een kern van waarheid in. Niet dat ik nou zo thuis zit te sloven en wachten en over me heen laat lopen. Ik heb heus een eigen leven, werk buiten de deur, ben bepaald geen lijdzaam tiepje en geloof me maar dat mijn man en ik qua karakter behoorlijk aan elkaar gewaagd zijn. Maar in de afgelopen tijd heeft het inderdaad wel wat overhoop gehaald dat hij na jaren worstelen aangaf dat hij bi is, en heeft hij in onze relatie onevenredig veel aandacht opgeëist. Ik kan daar allemaal prima mee leven, omdat ik weet hoeveel hij om mij geeft en hoeveel moeite wij allebei doen voor ons huwelijk. Voor mij is dit nou een voorbeeld van geven en nemen, er voor elkaar zijn in voor- en tegenspoed, dan weer eens een tijd de een meer ruimte geven, dan weer de ander. Dat een ander dit niet zou pikken, zal best, maar ik doe dat dus wel. Heus, maak je geen zorgen: mijn tijd is al geweest, en komt ook weer terug en trouwens in de tussentijd hebben we het ook nog goed genoeg. En wat de kinderen betreft, die weten hier allemaal niets van en genieten van een heel normale jeugd. Ik geloof er nog steeds helemaal niets van dat die op zijn kop zal staan als ze een keer horen dat hun vader ook op mannen valt.
Rifka

"op de kop"

Nou, ik als kind wil niets weten van het sexleven van mijn ouders. Niet hoe ze het doen, niet hoe vaak en ook niet of er speeltjes worden gebruikt, of ze porno films kijken en of er foto`s worden gemaakt. Laat staan dat mijn vader aan iedereen gaat vertellen dat hij het ook met mannen doet. Ik maar denken dat mijn ouders een gezellig "huisje,boompje,beestje"huwelijk hebben en dan dit. Mijn wereld zou wel degelijk "op zijn kop staan."
Tuurlijk, ik heb het maar te accepteren, dat is een ander verhaal. Maar mijn burgelijke leventje staat wel degelijk op zijn kop. Laat pa dit maar lekker voor zich zelf houden zolang hij met mijn moeder getrouwd is. En als hij daarnaast nog een relatie heeft met een man, tja, dan gaat hij vreemd. Dubbel schokkend.
Ik zou met uit de kast komen minimaal wachten tot de kinderen volwassen zijn en zelf een stabiel leven hebben opgebouwd. Dan toon je als vader verantwoordelijkheid en jezelf wegcijferen. Is zijn identiteit zo belangrijk dan? Ik word wat moe van deze mentaliteit. We moeten allemaal op zoek naar ons "Ik". Ten koste van de mensen om ons heen.

Nou...

ik denk dat het voor kinderen niet goed is als er coute que coute een familiegeheim voor ze wordt gekoesterd. Maar eerlijk antwoorden op vragen die uit hen zelf komen is iets anders dan ze al met de wetenschap van al je drijfveren en behoeftes opzadelen. Ik denk dat je daar een afgestemd midden in trachten te vinden.

Margot

Privézaken zijn geen familiegeheim

Ik vind het liefdesleven van de ouders een privézaak, zeker ten opzichte van hun kinderen. Het is echt onzin op pa's escapdes een famniliegeheim te noemen. Dat is het pas als het ontwrichtend is en er toch niet over gepraat mag worden en als je er de kinderen in laat delen zonder terwijl zij er niets mee kunnen.
J.

Identiteit

Rifka:"Het is jammer dat een woord als identiteit je niet bevalt, maar eerlijk gezegd kan ik niet nog eens met andere woorden zeggen dat geaardheid heus meer is dan in de touwen hangen en dat dan aan de buurvrouw gaan toelichten."

Zoals ik al eerder zei: ik heb ervaring met de materie. Ik heb het een jaar of 10 geleden zelf meegemaakt. En ik schreef er een paar dagen geleden over:"Hoera! Ik heb mijn identiteit gevonden! Dit ben ik en iedereen moet het weten! Gelukkig gaat dat over. Kan een tijdje duren, maar ooit ben je blij dat je je mond hebt weten te houden. Tien jaar later vraag je je af waarom men destijds toch moest weten dat je het zus of zo doet."

Tuurlijk ben jij helemaal uniek en zullen andere mensen misschien wel he-le-maal niet begrijpen hoe uniek en bijzonder die nieuw ontdekte identiteit van je man is, en dat hij geen volledig mens kan zijn zolang de buitenwereld daar niet in gekend is.
Maar die buitenwereld hoeft dat allemaal niet te weten. Ik ben blij dat ik destijds me nog een beetje heb ingehouden, en had nog liever gehad dat ik helemaal niks gezegd heb. Maar goed, waar het hart van vol is....Zo gaan die dingen.

Als jouw collega graag in de touwen hangt, zal hij dat ook als wezenlijk voor zijn identiteit beschouwen, vooral de eerste jaren dat hij dat ontdekt heeft. Neemt niet weg dat jij dat ook niet hoeft te weten. Het is tekenend dat je dat heel wat anders vindt dan jouw man die bi blijkt te zijn.

Tirza (o.t.)

Volgens mij IS gordon ook bi. Hij heeft ook al een aantal keer een relatie met een vrouw gehad, ook na zijn "coming out" zeg maar. Een jaar of 3 geleden nog, dacht ik. Heb ook wel eens ergens een interview met hem gelezen waarin hij verteld zowel op vrouwen als op mannen te vallen. Dus ik zou zeggen: zoek die rij op!

Familiegeheim

Nou vind ik het familiegeheim argument niet helemaal onzin, in dit verband. Kan heel schokkend zijn als je vader plots vertelt dat hij HIV heeft. Dan is de schok kleiner, als je al wist dat hij bi was.

Tinus p

Wat heeft HIV in hemelsnaam met bi zijn te maken? Ik dacht alleen met onveilige sex....
O, het is minder erg als je vader het van een andere man heeft gekregen als je allang wist dat hij ook sex heeft met mannen? Of, dat je wist dat hij al jaren vreemdging? Of dat je moeder nu wrs ook HIV heeft? Of de hele buurt door PR???
Ik snap er niks meer van.....We maken er nu een soap van.....

Cobi

Ja, en als je oudste kind 13 is dan ga je dit vertellen, want je moet het kwijt. Je hebt je i-den-ti-teit gevonden en iedereen mag het weten.
Hele verhalen bij AH en op de volgende verjaardag!! Vertel!Coming Out!

Kinderachtig

Tjonge wat doen jullie kinderachtig zeg. Erg fijn als je zoals ik gewoon een serieuze discussie probeert te voeren en je best doet om op alle vragen antwoord te geven.
Kennelijk is dat het gevolg als er eens iets gebeurt wat niet in je beperkte wereldbeeld past. Dan wordt het maar belachelijk gemaakt.
Bah.
Roos

Zo uniek is het toch niet?

Chenin blanc: "Tuurlijk ben jij helemaal uniek en zullen andere mensen misschien wel he-le-maal niet begrijpen hoe uniek en bijzonder die nieuw ontdekte identiteit van je man is, en dat hij geen volledig mens kan zijn zolang de buitenwereld daar niet in gekend is."
Ik denk dat het eerder andersom is, dat het helemaal niet uniek is maar juist een heel normaal onderdeel van wie iemand is. Natuurlijk hoef je niemand te vertellen dat je hetero bent, dat is immers de standaard. Maar als je niet (helemaal) hetero bent, is het toch minder vanzelfsprekend? Daar zijn er eenvoudigweg minder van. Kijk, dat je je sexleven niet met iedereen bespreekt en al helemaal niet met je kinderen, daar zijn we het allang allemaal over eens. Maar waarom associeert iedereen bi zijn toch ALLEEN maar met sex-in-uitvoering?
"Als jouw collega graag in de touwen hangt, zal hij dat ook als wezenlijk voor zijn identiteit beschouwen, vooral de eerste jaren dat hij dat ontdekt heeft. Neemt niet weg dat jij dat ook niet hoeft te weten. Het is tekenend dat je dat heel wat anders vindt dan jouw man die bi blijkt te zijn."
Dit snap ik niet, of bedoelen we misschien iets anders met in de touwen hangen? Ik doelde op een spannend standje.. Ik betwijfel het zwaar dat mijn collega mij zou vertellen of en hoe hij/zij het met wie doet, nog nooit meegemaakt in elk geval. Maar mocht ik een collega treffen die me vertelt homo of bi te zijn, dan zou ik het helemaal niet raar vinden dat hij/zij het blijkbaar nodig vindt dat ik dat weet. Kortom, hetzelfde als ik nu van mijn eigen man vind.
ik begrijp heel goed je advies om terughoudend te zijn, omdat wat een keer naar buiten gaat, niet meer terug naar binnen kan. Maar volgens mij zijn wij helemaal niet van plan zo veel naar buiten te brengen, het minimale eigenlijk..
Rifka

Cobi

Cobi:"Die kinderen moeten gewoon niet moeilijk doen, ik heb ze openminded opgevoed, doe nooit de badkamer- of wcdeur op slot, zou dus eigenlijk geen problemen moeten geven. Nu alleen nog even echtgenoot ervan overtuigen dat als ie echt om me geeft me die ruimte gunt om mezelf te kunnen zijn."
Waarom is het toch nodig het zo ontzettend belachelijk te maken? Zo raar is het toch niet om iets voor elkaar over te hebben? Of is het dan zo verkeerd om in je relatie, huwelijk te investeren? Ik geef toe dat het een ongebruikelijke vorm is, maar blijkbaar wekt dat heel veel weerstand op... Waarom toch? Is het op enige manier bedreigend voor iemand? Als ik mijn man de ruimte zou geven voor een 80 urige baan of tijdvretende hobby, zou niemand zich afvragen of hij mij of de kinderen iets te kort zou doen. Nu ik ermee kan leven dat hij bi is en daar ook nog wat mee doet, zijn de rapen gaar. Nouja, ik zal je maar bedanken voor het kijkje op de bekrompen manier waarop er door waarschijnlijk velen naar anders-geaardheid en andere manieren van leven gekeken wordt..
Rifka

Sex in uitvoering

"Maar waarom associeert iedereen bi zijn toch ALLEEN maar met sex-in-uitvoering?"
Volgens mij denken de meeste mensen daar normaalgesproken helemaal niet zo zeer aan, ik niet tenminste. Maar in het geval van je man wel; door het moment waarop hij dit wereldkundig maakt. Je vraag staat zelfs in de rubriek seksualiteit..

Nou echt wel hoor rifka

je schrijft " Als ik mijn man de ruimte zou geven voor een 80 urige baan of tijdvretende hobby, zou niemand zich afvragen of hij mij of de kinderen iets te kort zou doen"
Nou dan zou je van mij echt wel commentaar krijgen hoor en ik zou het ook niet van deze tijd vinden dat jij die onbalans in je relatie en de opvoeding van de kinderen toelaat. Maar nu het om een seksuele hobby gaat mogen deze kanttekeningen niet geplaatst worden?
Het is al eerder gezegd: dit is een vrij mild forum. Neem de reacties hier en vergroot die uit met een factor 5 als reactie in de buitenwereld op hoe jullie het nu inkleden.
Ik vraag me overigens af waarover je nog twijfelt want je stelt de vraag hier, hebt een aantal antwoorden gehad maar weerlegt die telkens met het antwoord dat het wel niet zo'n vaart zal lopen en dat de problemen toch bij de ander liggen. Okay, je lijkt al overtuigd van hoe en wat je wilt gaan doen. Of niet? En zo niet, waar twijfel je dan nog over?

Margot

Je mist het punt

Rifka, als je een 80 urige baan of tijdvretende hobby vergelijkt met bi zijn en daarom vreemdgaan dan mis je het punt waarop hier wordt gerageerd.
Het eerste hoeft niet aan kinderen te worden meegedeeld in een coming out, dat weten die kinderen allang.
'Nu ik ermee kan leven dat hij bi is en daar ook nog wat mee doet, zijn de rapen gaar.' nee niet die rapen. Of je met bi en -dus- poly leven kunt of niet in je relatie is JOUW leven en keus. Maar dat is een intimiteit die kinderen niet opgedrongen hoeven te krijgen. Net zo min als ze hoeven te weten (en vast niet willen weten) welke frequentie, speeltjes, sadomaso atrributen of swinggewoonten hun ouders heben.