Saaie seks en te weinig seks in huwelijk met baby
Hallo iedereen,
Ongeveer 5 jaar ben ik nu samen met mijn man waarvan 2,5 jaar getrouwd. Ik voel me nog altijd aangetrokken tot hem maar helaas heeft hij nu bijna een jaar steeds minder zin in seks. Dat komt door geldproblemen (al verdien ik zelf voldoende om het gezin te onderhouden) en problemen binnen zijn familie (zijn ouders waren nog niet klaar om hem los te laten en verwijten hem dat hij hen niet vaak bezoekt). Bovendien zijn we papa en mama geworden dit jaar dus de verantwoordelijkheden zijn toegenomen. Ik probeer te helpen waar ik kan. Ik zorg voor ons kind en laat hem alleen de leuke dingen doen, bijvoorbeeld lekker spelen met ons kindje. Alle huishoudelijke taken op het buiten zetten van de vuilnisbakken na (ik ben bang voor spinnen) doe ik en betaal zo'n beetje alle vaste lasten (zowel voor het huis, als voor ons kindje en hond). Langzaam begint hij nu steeds meer te werken (moest zijn studie nog afronden) en binnenkort zal hij weer centjes binnenkrijgen.
Ik snap dat een man zich minder kan voelen als zijn vrouw degene is die alles moet betalen en door alle familieproblemen erbij kan zijn libido dalen. Ik probeer echter met alles te helpen en ik weet niet hoe lang ik dit nog trek. Ik houd van seks. Ik wil graag seks. Liefst 2x in de week maar tenminste 1x. Nu gaan we eerder richting 1x in de zes weken. Ik heb het meerdere malen aangekaart (dat ik het mis en dat ik ongelukkig ben) maar tevergeefs. Hij zegt het ook te missen maar geld is voor hem belangrijker. Dus wil hij veel werken en dan is hij automatisch moe en moet daar in het weekend van bijkomen.
Ik heb een lange tijd gedacht dat het aan mij lag. Door de zwangerschap was ik aangekomen (inmiddels weer allemaal kwijt) en ik besteedde niet zoveel aandacht aan mezelf (dacht alleen aan mijn baby en alles eromheen). Dus ik ben meer mijn best gaan doen. Buikspieroefeningen iedere avond, sexy lingerie aan onder mooie jurkjes en meer initiatief tonen. Met als gevolg afwijzing. En dat doet pijn. Niks pijnlijker dan de dag doorbrengen met het verzorgen van de baby en het huis, betalen van de rekeningen, koken voor je man, mooi aangekleed op hem te wachten om vervolgens eigenlijk bijna genegeerd te worden. Hij komt binnen, eet, laat de hond uit, gaat douchen en bekijkt dan filmpjes op de ipad tot laat in de avond om vervolgens met oordopjes en al in slaap te vallen. En ik lig ernaast in een sexy setje.
Ik word er echt verdrietig van. We zijn beide bijna 30 en ons seksleven is slecht. Want ook als we dan eens seks hebben is het erg saai en kort. Hij wil het liefst dat ik hem even verwen en er dan op klim. Als ik zeg dat ik zelf ook verwend wil worden dan doet hij het met veel tegenzin (zuchten en nogal oppervlakkig een paar keer likken).
Soms denk ik is dit het dan, mijn leven? Ik vind mezelf echt een lieve hardwerkende verzorgende moeder en vrouw. Ik smeer nog altijd zijn broodjes voor werk. Ik wil graag voor hem en ons gezin zorgen maar het voelt alsof er niet meer voor mij wordt gezorgd. Hij zegt wel dat hij van mij houdt en dat hij mij mooi vindt maar ik wil dat ook voelen. Ik heb het nu al zo vaak aangekaart dat hij nu zelf heeft gezegd dat ik er niet meer over moet beginnen anders gaat het hem nog meer tegenstaan.
Mijn kind staat boven mijn verlangen, zo'n moeder ben ik nou eenmaal. Dus scheiden zit er niet in. Ik heb genoeg speeltjes en 18 jaar houd ik wel vol. Ik merk wel dat ik de laatste tijd anders ga kijken naar mijn man. Waar ik voorheen als ik hem zag dacht man wat ben je sexy denk ik nu man wat ben je sexy maar ow zo saai. En ik merk dat ik wat stiller ben. Meer in mezelf. Doe nog wel gewoon al mijn taken maar voel steeds minder de behoefte om met hem samen op de bank tv te kijken. Ik begin een beetje mijn eigen leven te leiden.
Ik wil graag geloven dat het zodra hij zijn centjes weer krijgt beter wordt maar hij stort zich helemaal op zijn werk en dat zal de komende jaren niet veranderen (zegt hij zelf). Wie herkent dit en heb je je erbij neergelegd? Hoe ging je om met je gevoelens?
Ik denk dat ik dit vooral opschrijf om het met anderen te kunnen delen. Ik weet van mezelf dat ik sowieso bij hem blijf tot ons kindje 18 is. Pas als het dan nog steeds slecht is kies ik voor mezelf.
Ik wist trouwens niet of dit nou bij relatie of seksualiteit hoorde maar goed, zal me vast worden vergeven.
Bedankt voor het lezen,
Mamavan1
Priem
Ja inderdaad, al die punten geven een obsessie met de seksualiteit weer. Wel weet ik dat als er lang met je gesold wordt, je dat soort dingen als oplossing gaat bedenken ook al wil je eigenlijk liever met je man. Maar goed, het is inderdaad zaak daar zelf ook naar te kijken
Ik zeg nergens
dat waar twee vechten twee schuld hebben. Dat lees jij er in. Ik zeg alleen dat een probleem binnen een relatie twee mensen treft. Ik zeg wel dat beiden onderdeel zijn van die relatie en dus ook met het probleem te maken hebben.
Ik denk trouwens ook wel dat uiteindelijk beide partners deel zijn van het probleem in een relatie. Een relatie bestaat bij twee mensen met allebei hun eigen gedrag. Let wel, ik zeg niet dat het gedrag van de één verkeerd gedrag bij de ander veroorzaakt. Maar als je -ondanks gedrag dat je zwaar tegenstaat- in een relatie blijft, houd je dat gedrag uiteindelijk ook in stand. Ook al is dat ten diepste niet je bedoeling.
En je hebt gelijk dat ieder leest vanuit een eigen perspectief kijkt, maar dat betekent niet dat je je eigen ervaring moet projecteren op die van een ander, ook al lijken jullie situaties veel op elkaar.
Aagje
Marsja
Ik ben het wel eens met Aagje. Je blijft hameren op "maar denk je nou niet dat hij ook narcistisch is?" terwijl Mamavan1 daar niet op ingaat. (Ook niet netjes dat Mamavan1 je vragen maar niet beantwoordt, maar dat neemt niemand haar kwalijk denk ik, die heeft vast een hoop aan haar hoofd). Ik snap dat je bezorgd bent en wilt voorkomen dat Mamavan1 niet hetzelfde als jij meemaakt, maar ik zie bij haar vriend niet direct narcisme hoor. Maar ja, wie weet.
Aagje
Ieder schrijft vanuit haar eigen optiek, dus ieder projecteert. (en natuurlijk vinden velen dat zij wél een partijenoverstijgende objectieve mening hebben). Maar goed laten we er geen metadiscussie van maken.
Nee inderdaad heb je niet gezegd 'waar er twee vechten hebben er twee schuld' je hebt gezegd " Een probleem binnen een relatie is bijna altijd een probleem van samen." En dat was een vrije vertaling ervan, iets bouder (bouter?) maar daar komt dat vaak op neer. Nu ik je posting overlees, zie ik dat je het genuanceerder bedoeld. Dus sorry.
Je geeft geen antwoord op mijn vraag. En dat vind in dit geval nu juist zo paramount. ik zal hem nog even citeren: "Ik zie dat er veel op wijst dat het probleem bij man zit. Geef hem de kans in te zien dat het ook zijn probleem is en misschien wel alleen zijn probleem. Geef hem de kans dat hij ervoor gaat vechten, anders, wanneer jij als mv1, hem naar de relatietherapeut moet krijgen, is de kans groot dat je in eenzelfde dynamiek blijft hangen. Hoe zie je dat dan?"
Nemo
Ik heb nergens gezegd dat de man van Mv1 narcistisch is. Sterker nog ik heb gezegd: het is niet gezegd dat hij dat is. Meerdere malen. Ik vind namelijk sommige zaken dat gegeven tegenspreken.
Ik vind hem wel erg egocentrisch en Mv1 erg faciliterend. En ik vind dat dat genoemd mag worden.
Die vraag had ik over het hoofd gezien
Sorry. Wat betekent eigenlijk paramount in dit geval?
Ik bekijk de situatie duidelijk anders dan jij. Wat minder vanuit de gedachte dat er in deze relatieproblematiek een aanstichter en een slachtoffer is. Ik weet ook echt niet of het probleem allereerst en vooral bij man ligt. Dat is een stelling van jou. Jouw vraag, die mij overigens bijna meer een stelling lijkt, is dus volgens mij ook te vroeg om te kunnen beantwoorden.
Uit de beschrijving van mamavan1 zie ik een complexe verhouding waarin van alles mis is in de manier waarop ze wederzijds met elkaar omgaan. Het seksuele aspect lijkt mij een uiting van een heleboel andere dingen die in de loop der tijd scheef gegroeid zijn. En die omvatten de hele relatie. Vandaar dat relatietherapie me een goede optie lijkt. Misschien spelen er idd individuele problemen bij man (en mss ook wel bij mv1) waarbij individuele therapie noodzaak is. Lijkt me ook goed om naar te kijken.
Aagje
Iedereen opnieuw bedankt voor het meedenken
Hier is vooruitgang, klein weliswaar. Heb gevraagd of hij geen afkeer heeft voor mij, misschien zelfs onbewust. Hij wist zeker van niet, vond me nog steeds sexy. Ik zei dat ik dat moeilijk vond te geloven, gezien zoiets simpels als seks zo moeizaam gaat. Hij beweert dat het echt door zijn moeheid komt. Hij is moe van het werken.
Ik heb gezegd dat ik ongelukkig ben en niet weet wat ik zelf aan de situatie kan veranderen. Dat ik denk dat er een groter dieper probleem is. Hij zei dat ik er niet over moest beginnen want dat stoot hem af. Een vicieuze cirkel dus. Ik vraag naar seks, hij wil niet meer, ik word ongeduldig, hij wil al helemaal niet meer.
Nou goed, dit keer heb ik me er toch in vastgebeten en gezegd dat ik denk dat er wat anders speelt dan alleen moe en dat hij daar toch over moet nadenken. Dat ik een tijdje seperaat wil wonen om ook zelf na te denken. Ik ben nu zo geobsedeerd door seks omdat ik het niet krijg. Misschien door even apart te wonen kom ik wat meer tot rust? Word ik er niet zo mee geconfronteerd.
Eerlijk verteld dat ik heb na zitten denken over vreemdgaan. Hij is er echt van overtuigd dat het komt doordat hij zo moe is. Hij wil stoppen met roken en beginnen met sporten. Ik moet van hem geduld hebben. Het komt echt vanzelf goed zegt hij. Heb opnieuw geopperd om samen naar een therapeut te gaan maar dat was niet nodig, hij is gewoon moe.
Ik heb het nu tijdelijk drukker op werk dus stort me daar op. Eetlust en levensvreugde is nu beetje weg. Probeer ons kiindje dat niet te laten merken. Ik ga geduld hebben. Voor ongeveer een half jaar. Dan moet er wel iets veranderd zijn en.anders is het duidelijk. Ik ben voor hem de moeite niet waard.
Aagje
Paramount betekent: van essentiële betekenis.
Tja ik vind het nou een beetje flauw om te zeggen als zou ik het in termen van dader slachtofferschap te gaan bekijken. Zo is het niet, ook mijn mening is complexer.
Ik zie alleen dat er relaties zijn waar een zodanige problematiek bij de ene persoon heerst dat de ander in dat kielzog wordt meegetrokken. Ik zeg niet dat dat bij Mv1 zo is. Ik zeg alleen dat dat niet vergeten moet worden, dat Mv1man de kans moet krijgen zelf problemen aan te gaan te laten zien wat de relatie hem waard is. En ik wijs er ook op dat dat relatietherapie, mocht er sprake van zijn dat de relatieproblematiek voortkomt uit de persoonlijkheid van een van de twee prematuur is en zelfs schadelijk kan zijn omdat het de ingezette dynamiek valideert.
Kijk we zijn het wel grotendeels eens hoor: als iemand bijvoorbeeld autist is, schizofreen is, of een probleem met agressiebeheersing heeft, dan gaat dat grote gevolgen hebben voor de interactie binnen de relatie. Want de partner gaat daarop reageren en vaak niet handig. Maar om in zo'n geval te beginnen met partnertherapie is dweilen met de kraan open. Dan zal je eerst dat probleem moeten adresseren en dan de partner en dan gezamenlijk. Nou chargeer ik het een beetje om mijn punt duidelijk te maken. Ik wil geenszins beweren dat Mv1man narcist, autist of schizofreen is: ik wil simpelweg aangeven dat hem de kans geven een stap te laten zetten, een gezonde manier is om gezond er samen voor te gaan staan. Toch niet zo'n heel raar voorstel?
Sorry Mamavan1
Ik had je laatste posting nog niet gelezen voordat ik reageerde op Aagje. Ik denk dat het een goede ontwikkeling is. Heel goed dat je voor jezelf uit bent gekomen en het klinkt ook of het meer aangekomen is bij je man dan in eerdere situaties. Ik hoop op alle goeds voor jou en jullie! Rust eerst maar even uit.
Check
Heeft ie soms Pfeiffer?
Gr Angela
Marsja
Tja, jij vindt het flauw en toch is het versmallen van de problematiek wat je in mijn ogen steeds doet. Het is prima dat je een keer en nog een keer oppert dat het echt ook een probleem van de man van mv1 kan zijn. Maar je blijft het doen bij iedere suggestie dat ze moet kijken naar een dieperliggend probleem. Jij was vlgs mij ook degene die begon over blaming the victim en daar op terugkomt.
En natuurlijk heb je gelijk dat er dingen in de persoonlijkheid van iemand kunnen zitten die maken dat samenleven met die persoon uiteindelijk onmogelijk is. En dan helpt relatirtherapie idd niet. Maar in deze situatie lijkt me de kans groter dat het probleem vooral ligt in de dynamiek tussen mv1 en haar man, de wederzijdse verwachtingen en de verstoorde communicatie tussen hen in plaats van een eenzijdig probleem. Maar dan blijft nog staan dat ook een eenzijdig probleem de weerslag heeft op de relatie en de ander in de relatie.
Aagje
Aagje
Nou ja, jij herhaalt toch ook de hele tijd jouw standpunt. Lijkt me niet iets om de ander euvel te duiden.
Tja zoals je mijn visie versmallen noemt, vind ik jouw visie potentieel schadelijk generaliseren.
Maar enfin we zijn het grotendeels eens. Vooral nu je een nuancering hebt aangebracht: "En natuurlijk heb je gelijk dat er dingen in de persoonlijkheid van iemand kunnen zitten die maken dat samenleven met die persoon uiteindelijk onmogelijk is" En dan helpt relatirtherapie idd niet." Zeg ik overigens niet. Ik zeg het veel genuanceerder. Een voorbeeldje van versmalling jouwerzijds.
Maar nogmaals laten we niet meta gaan.
Volgens mij
Reageer ik in nagenoeg iedere bijdrage inhoudelijk op de relatieproblematiek die mv1 omschrijft. Dus zo meta is het allemaal niet.
Aagje
Aagje
ik reageer daar niet op want dat is meta 
fijne avond!
Schoonouders
Ik ben wel gescheiden en dat komt volledig doordat mijn ex aan haar ouders blijft hangen. Haar dominante moeder bleef haar schuldgevoel aanpraten en zich te bemoeien met ons gezinsleven. Gevolg is strijd tussen mij en schoonmoeder en een vrouw die daar klem tussen zit. Ik denk dat je man moet tonen dat hij toe is aan primaire focus op gezin en daarin ook duidelijk naar zijn ouders te zijn. Als hij daarin niet verandert, schat ik in dat dit een steeds groter wordende irritatie op zich wordt. Welke ook nog verdere negatieve gevolgen heeft voor de intimiteit. En ik denk dat je kind vooral moet opgroeien in een gezin waar veel liefde is, als dat steeds minder wordt is dat niet het beeld wat je een kind wil geven. Lijkt mij tenminste. Ik hoop dat jullie samen een manier vinden, mij is het helaas niet gelukt. Maar ben o zo blij dat ik van die nare schoonmoeder af ben. Begrijp echt niet dat ouders het zo voor hun kinderen kunnen verpesten.
Groeten, Rik
Idem als Rik
Dan wel niet gescheiden maar wel te maken met eens schoonmoeder die in het huwelijk van haar zoon zat te stoken. Ik kan niet begrijpen dat een moeder dit haar zoon en zjn gezin kan aandoen. Aan de andere kant weer wel. Het gestook zie ik als en schreeuw om aandacht omdat hun eigen huwelijk het ontbreekt aan aandacht.
Mv1 gaf ook aan dat zijn ouders op hen leunen.
Ik wilde niet scheiden, want dan zou ze de aandacht van zoon als vervanger van haar altijd afwezige man, binnen halen. Dat gunde ik haar niet. Frappante is dat haar schoonmoeder dit bij haar heeft geflikt. De man van haar schoonmoeder was vroeg overleden en zoonlief kon zijn plek innemen en haar eenzaamheid verzachten. Allemaal ondr de neus van zijn vrouw en dus mijn schoonmoeder, die dit lijdzaam moest toezien.
Dus ja, moeders kunnen veel beschadigen.
Alleen heeft de zoon ook een mega studieschuld. Dat werkt ook verlammend en stressvol bij kersverse papa's.
Gesprek met een financieel consulent kan hem rust geven zodat hij meer energie heeft om te genieten van leuke dingen.
Marsja
Oke, ik was misschien wat kort door de bocht. Ik zei ook niet dat jij beweert dat hij het IS, maar je haalt het wel vaak aan bedoelde ik meer. Terwijl Mamavan1 er niet op ingaat. Waardoor het overkomt als projectie. Dat is in ieder geval mijn indruk.
Pfeiffer
Zou ik inderdaad naar laten kijken. Het is niet normaal dat een baan iemand zo veel energie kost. En dan heb je hem ook gelijk bij de huisarts 
Actie
Ik maak me echt zorgen dat je vriend gewoon niets eraan wil doen.
Hij is "gewoon moe". En dus.....?!
Nemo schrijft: "Pfeiffer
Zou ik inderdaad naar laten kijken. Het is niet normaal dat een baan iemand zo veel energie kost. En dan heb je hem ook gelijk bij de huisarts "
Helemaal terecht.
Laat hem nou eens actie nemen als hij het beste voor heeft met hemzelf, jou en jullie relatie.
En dan begin je bij de huisarts om te kijken of er fysieke redenen zijn en/of dat er andere dingen (kunnen) spelen bij hem of in jullie relatie.
Mamavan1, aangezien dit "gedoe" al bijna een jaar speelt, zou ik hem ECHT niet nog een half jaar rust gunnen. Het is al veel te lang. Klinkt gewoon niet goed.
Misschien helpt het als je dit tegen hem zegt en dat je je zorgen maakt over zijn langdurende moeheid.
En vragen wat HIJ denkt dat HIJ eraan kan doen.
En als hij zelf nergens mee komt dan stellig zeggen dat hij naar de dokter moet. Dit kan zo niet langer doorgaan. Misschien heeft hij wel iets onder de leden wat met goede medicatie of behandeling verholpen kan worden. Als jonge vent en vader wil je toch niet zo lang zo moe zijn?
Lara/ Mamavan1
Ik leefde zo mee met dit draadje dat ik al helemaal blij was met dat ze een gesprek hadden gehad. 'rust maar even uit' zei ik. Den nog steeds dat dat moet hoor, Mv1 moet even rust nemen op dit vlak. Maar toen las ik de post van Lara en daar ben ik het zo mee eens: wanneer gaat hij nu eens wat doen? Zeggen 'het komt door de moeheid' is volgens mij een smoes (geloof wel dat hij dat zelf gelooft, maar geloof jij het mv1?).
Inderdaad, hij moet wat doen. hup naar de dokter, én het liefst dit probleem daar ook benoemen.
moeheid
Of de vriend van TO de moeheid als smoes gebruikt durf ik hier op afstand niet (met zekerheid) te zeggen, Marsja. Misschien kan Mamavan1 aangeven of ze hem gelooft.
Maar, als het GEEN smoes is en hij is echt moe, dan wordt het tijd dat hij naar de dokter gaat. Bijna een jaar lang te moe zijn voor seks is niet normaal als je een jonge vent bent. Echt zorgwekkend!
Misschien heeft hij iets onder de leden dat aangepakt kan worden. Misschien zelfs iets ernstigs. Het lijkt mij wel nuttig dat te laten onderzoeken of uitsluiten.
En als het WEL een smoes is, dan is het ook goed om naar de dokter te gaan. Kan eerst nagegaan worden of er iets fysieks niet goed is en zo niet, of er mentale of relationele dingen (kunnen) spelen waar met therapie of relatietherapie iets aan gedaan kan worden.
Mamavan1, wil je het echt nog een half jaar gaan aanzien? Waarom laat je hem niet iets doen aan deze situatie? Waarom accepteer je dat hij het nog veel langer wil laten lieren? Denk je echt dat het gaat helpen? Heb je echt het gevoel dat hij zelf iets eraan wil veranderen?
Zo komt het niet op mij over.
uiterlijkheden
Vanaf het begin vind ik dat je een heel raar beeld van seks hebt. Je hebt het in de eerste postings er over dat het vier weken geleden was dat jullie het deden, dat je afgevallen bent en sexy kleren aan hebt. Dus je snapt niet waarom hij niet wil. Later zeg je ook vaker hoeveel je afgevallen bent, dat je jezelf mooi maakt, naakt naast hem ligt. Dan vindt je het raar dat hij daarop niet reageert omdat sex 'zoiets simpels' is. Vervolgens koppel je dit ook meteen aan je zelfbeeld: als hij niet wil vindt hij je niet mooi meer, is je conclusie. Aantrekkelijkheid is meer dan een optelsom van uiterlijkheden. Het is niet een knop die je met sexy lingerie, dikke borsten of andere lichaamsdelen, 'aanzet'. Ook bij mannen niet. Zeker in een langer durende relatie wordt de aantrekkingskracht bepaald door meer, emotionele verbondenheid. En ik denk zeker dat het daar nu erg aan ontbreekt. Ergens zijn jullie (allebei!) heel hard een andere kant op gerend en dat heeft helemaal niks meer met seks te maken. Als je dat niet ziet dan zal elke poging intiem te zijn zinloos zijn.
Hoi iedereen
Sorry ik heb het mega druk nu. Ik vind dat van Pfeiffer wel heel goed. Dat zou best een heleboel verklaren.
Lara: ja ik leg me er nu bij neer. Ik heb zoveel al gezegd, praten erover nu heeft een averechts effect. Ik red me wel. Ja ik ben geregeld verdrietig maar ik probeer me eroverheen te zetten. Ook als hij steeds blijft zeggen dat hij moe is laat ik het gaan. Ik snap heel goed dat hij op die manier wil laten weten dat ik niets moet proberen in bed dus dat doe ik dan niet. Ik heb er ook geen energie meer voor. Ik laat het voor wat het is. Ik help mezelf en dat is voor nu wel voldoende. Ik fantaseer over anderen, daar kan ik niets aan doen. Ik heb het tegen hem gezegd dat ik denk aan anderen. Eerlijker kan ik niet zijn. Ik he hem zelfs verteld over mijn ideeën over een gigolo. Hij wilde dat absoluut niet trouwens. Ach, ik weet het ook even niet nu. Maar ik ga het gewoon proberen. Niets zeggen en hem de tijd geven om te wennen aan een fulltime baan. Heb al geopperd om dan minder te gaan werken, daar denkt hij ook over na.
sterkte
Sterkte Mamavan1 en zorg dat je niet te eenzaam wordt hierin. Zet het desnoods hier neer af en toe
Dank je wel
Dank je wel Marsja. Ik heb veel gehad aan je reacties ❤
maar..
Ik snap niet dat je tegen hem zegt dat je fantaseert over anderen en dat je overweegt om sex te hebben met een gigolo. Daar kwets je hem toch enorm mee? Als andersom jouw man tegen je zegt dat hij naar een prostituee gaat als je geen sex met hem wil: voel je dan niet hoe veongelijkt en dreigend dat is en hoe je hem onder druk zet?
En als je schrijft: "Ik he hem zelfs verteld over mijn ideeën over een gigolo. Hij wilde dat absoluut niet trouwens. Ach, ik weet het ook even niet nu. Maar ik ga het gewoon proberen. Niets zeggen" Bedoel je daarmee dat je dus een gigolo gaat proberen? Ik vind het allemaal erg grof en respectloos overkomen..
jammer zo
Ik vind het zo jammer dat hij niet práát. Dat is veel frustrerender dan geen seks lijkt mij. Als hij nou met je praat, het e.e.a. bespreekt lijkt het me veel makkelijker vol te houden en geduld te hebben. En dat hij, ook al heeft hij geen seks, wel intiem probeert te zijn. Waarschijnlijk doet hij helemaal niks om safe te zijn zodat jij niet op meer gaat hopen. Hij kan moeilijk gaan knuffelen en er bij zeggen: het blijft hier bij hoor. Als hij nou open was en er over praatte dan zou het voor hem ook bevrijdend werken zodat intimiteit wat minder beladen wordt. Ik vind het best een treurige situatie voor jullie relatie.
Concrete plannen
Komt vanzelf wel goed, nou niet dus. Nu een halfjaar afwachten heeft geen enkele zin!
Ik zou aandringen op concrete stappen:
Allereerst naar de huisarts voor een gesprek en uitgebreid bloedonderzoek: vitaminen, mineralen en infecties.
Vraag meteen ook hulp met stoppen met roken.
Is hij fysiek gezond, dan een sport kiezen en daar onmiddellijk mee beginnen. Als hij verder gezond is, krijgt hij meer energie door te sporten, dus niet klagen dat hij te moe is om te sporten. Gewoon doen.
Dan heb je zijn "moe" afgedekt. Is het dán na een maand of 3 nog niet beter, dan kun je hem laten kiezen uit (relatie)therapie of relatie verbreken.
man of hond
Maria, we hebben het hier toch over de man en niet over de hond? Zo werkt dat niet. Beter hem niet pushen en meteen verongelijkt voelen/kijken als hij moe is en geen zin heeft. Doordat hij zorgen heeft veel werkt, heeft hij minder zin. Het gedrag van TS werkt eerder libidoverlies in de hand.
Sexy lingeriesetjes gaan het niet worden (zou mijn ega ook niks vinden)
Ik mis een beetje de interesse in je man, als persoon (en niet als levende dildo). Dat zou misschien wel eens libidoverhogend kunnen werken.
Geen vooruitgang
Nou het gaat niet zo best. Probeer wel wat meer samen te doen maar hij zegt te moe te zijn om in het weekend iets te ondernemen. Het werken valt hem zwaar. Ik wacht op hem met het avondeten maar de laatste tijd komt hij echt laat thuis. Hij zegt dat hij dan met collega's aan het praten was. Of hij moest nog wat doen. Ik heb dan wel al gegeten maar maak zijn eten dan als hij binnen komt zodat het nog lekker warm is. Heb alleen niet echt het idee dat hij dankbaar is. Hij praat amper, is kortaf en als ik dan aangeef dat hij niet zo aardig overkomt zegt hij sorry ben moe. Hij zit wel uren s avonds YouTube te kijken.
Ik weet het ook niet meer. Krijg hier van velen het advies dat ik interesse moet tonen en dat probeer ik. Maar het werkt niet. Hij is zo chagrijnig. Ook met de kleine wil hij niet veel doen. Alsof hij alle levenslust kwijt is. Hij wil geld verdienen maar het gaat hem allemaal niet snel genoeg.
En ik, ik voel me met de dag slechter, eetlust weg, vind mezelf te dik (jaaaa teveel bezig met mijn uiterlijk, zit in mn hoofd, krijg dat niet zo 123 eruit), ben verdrietig en nu zelf ook moe. Ben enorm verkouden nu ook en voel me miserabel. Het enige 'positieve' van deze periode is dat ik zelf ook geen zin meer heb in seks. Is dat probleem in ieder geval opgelost.