Saaie seks en te weinig seks in huwelijk met baby
Hallo iedereen,
Ongeveer 5 jaar ben ik nu samen met mijn man waarvan 2,5 jaar getrouwd. Ik voel me nog altijd aangetrokken tot hem maar helaas heeft hij nu bijna een jaar steeds minder zin in seks. Dat komt door geldproblemen (al verdien ik zelf voldoende om het gezin te onderhouden) en problemen binnen zijn familie (zijn ouders waren nog niet klaar om hem los te laten en verwijten hem dat hij hen niet vaak bezoekt). Bovendien zijn we papa en mama geworden dit jaar dus de verantwoordelijkheden zijn toegenomen. Ik probeer te helpen waar ik kan. Ik zorg voor ons kind en laat hem alleen de leuke dingen doen, bijvoorbeeld lekker spelen met ons kindje. Alle huishoudelijke taken op het buiten zetten van de vuilnisbakken na (ik ben bang voor spinnen) doe ik en betaal zo'n beetje alle vaste lasten (zowel voor het huis, als voor ons kindje en hond). Langzaam begint hij nu steeds meer te werken (moest zijn studie nog afronden) en binnenkort zal hij weer centjes binnenkrijgen.
Ik snap dat een man zich minder kan voelen als zijn vrouw degene is die alles moet betalen en door alle familieproblemen erbij kan zijn libido dalen. Ik probeer echter met alles te helpen en ik weet niet hoe lang ik dit nog trek. Ik houd van seks. Ik wil graag seks. Liefst 2x in de week maar tenminste 1x. Nu gaan we eerder richting 1x in de zes weken. Ik heb het meerdere malen aangekaart (dat ik het mis en dat ik ongelukkig ben) maar tevergeefs. Hij zegt het ook te missen maar geld is voor hem belangrijker. Dus wil hij veel werken en dan is hij automatisch moe en moet daar in het weekend van bijkomen.
Ik heb een lange tijd gedacht dat het aan mij lag. Door de zwangerschap was ik aangekomen (inmiddels weer allemaal kwijt) en ik besteedde niet zoveel aandacht aan mezelf (dacht alleen aan mijn baby en alles eromheen). Dus ik ben meer mijn best gaan doen. Buikspieroefeningen iedere avond, sexy lingerie aan onder mooie jurkjes en meer initiatief tonen. Met als gevolg afwijzing. En dat doet pijn. Niks pijnlijker dan de dag doorbrengen met het verzorgen van de baby en het huis, betalen van de rekeningen, koken voor je man, mooi aangekleed op hem te wachten om vervolgens eigenlijk bijna genegeerd te worden. Hij komt binnen, eet, laat de hond uit, gaat douchen en bekijkt dan filmpjes op de ipad tot laat in de avond om vervolgens met oordopjes en al in slaap te vallen. En ik lig ernaast in een sexy setje.
Ik word er echt verdrietig van. We zijn beide bijna 30 en ons seksleven is slecht. Want ook als we dan eens seks hebben is het erg saai en kort. Hij wil het liefst dat ik hem even verwen en er dan op klim. Als ik zeg dat ik zelf ook verwend wil worden dan doet hij het met veel tegenzin (zuchten en nogal oppervlakkig een paar keer likken).
Soms denk ik is dit het dan, mijn leven? Ik vind mezelf echt een lieve hardwerkende verzorgende moeder en vrouw. Ik smeer nog altijd zijn broodjes voor werk. Ik wil graag voor hem en ons gezin zorgen maar het voelt alsof er niet meer voor mij wordt gezorgd. Hij zegt wel dat hij van mij houdt en dat hij mij mooi vindt maar ik wil dat ook voelen. Ik heb het nu al zo vaak aangekaart dat hij nu zelf heeft gezegd dat ik er niet meer over moet beginnen anders gaat het hem nog meer tegenstaan.
Mijn kind staat boven mijn verlangen, zo'n moeder ben ik nou eenmaal. Dus scheiden zit er niet in. Ik heb genoeg speeltjes en 18 jaar houd ik wel vol. Ik merk wel dat ik de laatste tijd anders ga kijken naar mijn man. Waar ik voorheen als ik hem zag dacht man wat ben je sexy denk ik nu man wat ben je sexy maar ow zo saai. En ik merk dat ik wat stiller ben. Meer in mezelf. Doe nog wel gewoon al mijn taken maar voel steeds minder de behoefte om met hem samen op de bank tv te kijken. Ik begin een beetje mijn eigen leven te leiden.
Ik wil graag geloven dat het zodra hij zijn centjes weer krijgt beter wordt maar hij stort zich helemaal op zijn werk en dat zal de komende jaren niet veranderen (zegt hij zelf). Wie herkent dit en heb je je erbij neergelegd? Hoe ging je om met je gevoelens?
Ik denk dat ik dit vooral opschrijf om het met anderen te kunnen delen. Ik weet van mezelf dat ik sowieso bij hem blijf tot ons kindje 18 is. Pas als het dan nog steeds slecht is kies ik voor mezelf.
Ik wist trouwens niet of dit nou bij relatie of seksualiteit hoorde maar goed, zal me vast worden vergeven.
Bedankt voor het lezen,
Mamavan1
jullie ook bedankt
voor je dankjewels... ik merk dat het me goed doet het verhaal eens (heel beknopt weliswaar, er is zoveel gebeurd) te vertellen en dat mensen het oordeelloos lezen.
Marsja
Marsha, daarom zeg ik ook dat de machtsstrijd om de sex gestopt moet worden en het echte probleem naar boven moet komen.
Als daar dan als reactie op komt ( even zwartwit en kort samengevat) : " maar ik wil sex", dan is mijn reactie dat er zo geen verbetering komt en jevef zo niet kont. Dat dat een oppervlakkige, kinderlijke reactie is en dat in zo'n geval de uitkomst voorspelbaar zal worden.
En waarom zou ik dat soort uitspraken doen, omdat ik een hekel heb aan oppervlakkig lijkende mensen?
Nee, wel omdat ik helaas een dosis ervaring heb en helaas wat mensenkennis.
Laten we het er op houden dat het een wonder is dat ik kinderen heb. Zoveel hield hij van sex en van mij.
Oeps dat krijg je ervan als je typt en telefoon krijgt
reactie dat er zo geen verbetering komt en jevef zo niet kont. =========
Moet zijn: en je er zo niet komt.
Priem
Maar dan ben ik wel benieuwd hoe het bij jou gelopen is. Wat er aan de hand was en wat je/jullie er aan gedaan hebben. Het zou fijn zijn als je dat omzichting kon beschrijven
Kort
Kort gezegd, ik ben gescheiden, na een lang seksloos/intimiteitsloos huwelijk met mijn eerste vriend. En dan heb ik het niet over een paar jaar.
Maar niet alleen daarom, sterker, als ik geen seks had/weinig seks had, maar wel liefde, dan had ik er nog gezeten.
Je kunt zonder brood, fruit of chocola, maar niet zonder eten.
Ik heb aardig wat aangepakt, hij niet en daarom en om wat andere dingen ben ik gegaan.
Priem
Ja ik heb even doorgelezen wat jij er allemaal over gezegd hebt en snap dat jij vindt dat er een kinderachtige machtsstrijd aan de hand is tussen Mamavan1 en haar man met seks als afleidend topic. Ik ben met je eens dat er veel te halen zou zijn als ze beyond die machtsstrijd zouden gaan. Maar daar zijn er wel twee voor nodig. Nou is het natuurlijk ook contraproductief om op elkaar te gaan zitten wachten dus een moet de 'grootste' zijn en over zijn/haar schaduw heen springen. En die moeite moet je willen doen omwille van het feit dat er een kind mee gemoeid is, maar ook dat je er zelf van kan groeien. Dat kan ik allemaal 'diggen' en het er voor een groot deel mee eens zijn.
Maar wat zeg je dan van mijn verhaal, waarbij ik aangeef dat ik dat veel te veel gedaan heb (en zeg dat het aan Mamavan1 zelf is om te kijken wat ze kan) en jaren te lang in iets ben blijven hangen waarvan ik in eerste instantie voelde dat het scheef zat. En wellicht geldt dat voor jou ook als je tientallen jaren in zo'n huwelijk bent gebleven?
We kunnen doen of seks 'maar seks is' en het is natuurlijk vaak overrated. Maar het is ook niet niks. Het moet geen machtsmiddel zijn of alleen maar een genotsmiddel, daarvoor is het te intiem (imho). Maar de totale afwezigheid of het gebruiken als machtsmiddel vind ik niet gezond.
Ik kan me voorstellen dat mensen zeggen 'ja daar moet je je boven stellen'(en ik had dat ook gedaan mocht er een kind in the equation was geweest)maar dan nog vraag ik me af of dat niet wat toxisch is of misschien verband houdt met het niet sterk aanwezig zijn van het eigen libido.
Seks is niet alles. Maar het is ook niet niks. Het is voor mij wel een indicator van een gezonde relatie. Maar misschien is dat hopeloos romantisch gedacht... Ik ga het niet meer meemaken dit leven maar hoop voor jonge vrouwen die willen vrijen (zonder het een machtsmiddel of egostreven te maken) wel dat ze een gezonde lichamelijke fijne uitwisseling mogen beleven.
Marsja
We zeggen precies hetzelfde, alleen reageren dat anders richting TS.
Ik heb nergens gezegd dat seks niet belangrijk is. Wel als dat het enige is waar het om gaat en ik denk dat in dit geval 2 mensen elkaar pijn doen terwijl dat niet nodig is. Beter uit te vinden waar het wel aan schort, dan kun je verder met van elkaar te houden.
En dat kan niet alleen nee, daar ben ik getuige van. Maar heb jij al opgemerkt wat ze beiden hebben gedaan?
Ik niet. Hij sowieso niet, zij heeft verleidingspogingen gedaan en dat hielp ook niet.
Nu zijn ze beiden aan het mokken.
Natuurlijk mag een vrouw naar seks verlangen, lijkt me niet meer dan gezond. Ik ben 50 en verlang er naar maar heb het nooit gehad.
En het probleem in mijn huwelijk uitte zich onder andere door het uitblijven van seks, maar er lag iets anders aan ten grondslag.
Maar dat moet je wel eerst uit willen zoeken en dan niet roepen: maar ik had een leuk jurkje aan en toen kreeg ik het nog niet.
Tja, als iemand geen zin heeft kun je naakt gaan staan en jezelf het einde vinden, maar het is niet "u blaft, wij draaien".
Daarom: als hij het waard is: verder zoeken. Misschien heeft ie wel een plaatsvervangende postnatale depressie.
gezamenlijk 'probleem
Volgens mij heeft het alleen kans van slagen als je erkent dat je gezamenlijk een probleem hebt. En dat je dat samen zult moeten oplossen.
Het probleem is niet dat jij veel zin hebt in sex.
Het probleem is ook niet dat je man geen zin heeft in sex.
Veel of weinig zin in sex hoeven een goed huwelijk helemaal niet in de weg te staan. Het probleem bij jullie is dat jullie verschillende behoeften hebben. Maar dat lijken jullie niet te erkennen. Je volhardt allebei in je eigen wensen. En de irritatie over het uitblijven van begrip van de ander, drijft jullie steeds verder uit elkaar.
De situatie is voor jullie BEIDEN vervelend. Voor jou is het vervelend dat je veel behoefte het aan sex en daar bij je man niet voor terecht kan. Voor je man is het vervelend dat je altijd meer wilt dan waar hij zich prettig bij voelt. En jullie hebben beiden even veel recht van spreken. Je moet samen willen zoeken naar een modus die voor jullie beiden prettig is.
Priem
Ja ik denk ook dat we hetzelfde zeggen: zoek verder naar wat er schort dan alleen de weinige seks. Met dien verstande (zeg ik dan en jij geloof ik ook) dat dat niet alleen van een kant moet komen en je jaren je eigen behoeftes moet ontkennen, zoals ik gedaan heb.
mamavan1
Ik heb niet heel de draad gelezen, alleen het begin en het eind. Ik wil mijn eigen ervaring met je delen.
Ik ben 20 jaar samen met mijn man. En mijn man is ook niet het type wat veel seks wil en het is ook allemaal niet zo spannend tussen de lakens. Zeker toen onze kinderen klein waren wilde hij niet. Hij wees me regelmatig af met alle verdriet van dien. Ik heb daar ook vaak over gemopperd etc wat zijn libido niet echt vergrote zeg maar. Ook wachten in een spannend lingeriesetje had het tegengestelde effect. Vergroten alleen maar zijn onvermogen. Wat bij ons geholpen heeft is echt samen praten. Dus niet alleen maar je eigen standpunt verdedigen, maar echt luisteren naar de ander. Wat is de reden dat hij zich zo'n zorgen maakt? Hier ging het vaak over zijn lichamelijke gezondheid, stress op het werk, gedoe met ouders etc. Echt praten en samen kijken hoe je de situatie waar hij tegen aanloopt kan verbeteren. Ook kijken naar mijn eigen houding. Welk effect had mijn opmerkingen over seks? (nu dat hij alleen maar het gevoel kreeg dat hij moest, wat niet bepaald libidoverhogend werkt.) Maar hoe kan dat dan anders? Maar wat we ook lastig vonden is dat ons huis gehorig was, en we waren bang dat de kinderen ons zouden horen. Dus was zijn idee om naar de zolder te verkassen. Dat samen praten en echt naar elkaar luisteren heeft ons seksleven verbeterd, maar nog veel meer. Want er komen veel meer hobbels op je pad. We hebben beide een moeilijke periode op het werk gehad, ik was zo blij dat ik wist dat er thuis iemand voor me klaar stond om dit te bespreken. We hebben een moeilijke periode met een van de kinderen gehad. Het allerfijnste is dat we samen een team zijn. Dan gaan we samen in de tuin, op de bank of even in een cafeetje zitten om bij te praten.
En we hebben seks. Geen 2 keer per week hoor. Vaak komt het initiatief van mij. Ik weet onderhand wel wanneer hij zin heeft. Maar het is fijn.
Ik denk dat er echt een taboe rust op mannen met een verminderend libido. Het beeld is dat mannen altijd wel willen. Zo niet dan "deugen" ze niet, zijn ze vast homo of helemaal niet mannelijk. Mijn overtuiging is dat niet alle mannen testosteron bommen zijn en dat zorgen rondom inkomen, gezondheid etc ook de behoefte aan seks kunnen verminderen. Als je dan een vrouw naast je hebt die enorm aan je trekt, en onbewust je gevoel van falen versterkt, vergaat vanzelf alle lust toch? Succes ermee!
Maar
Wat doe je als hij niet wil praten? Als je vraagt waar hij zich zorgen om maakt hij reageert met ik weet het niet. En als ik zelf dingen aandraag dat hij zijn schouders ophaalt. Hij zegt steeds het komt wel weer goed, het komt wel weer vanzelf. Maar wanneer dan? Hij denkt dat het vanzelf goed komt zonder iets te veranderen, ik denk dat hij er met iemand over moet praten. Het liefst met mij maar anders met de huisarts. Hij ziet het probleem niet zo, hij zegt dat het vanzelf wel goed komt. Hij denkt meer van nu heb ik even geen zin maar straks over paar maanden vast weer wel. Ik heb hem wel gezegd dat dit zeer zeker littekens bij mij achterlaat, de gehele periode. Ik zal dit niet vergeten. Daar reageert hij dan niet op.
Zat gisteren te zoeken naar een gigolo. Op zich wel een goede oplossing daar ik verder niemand anders nodig heb. Ik durf het alleen nog niet.
Met de vuist op tafel Mamavan1
Jij vindt het wel een probleem dus hij mag ook voor jou naar de dokter gaan. Of samen gaan.
En als hij echt niks wil kun je altijd nog het gigolo-argument op tafel gooien. Wie weet wordt ie wakker.
Nou Ginny/Mv1
Ik denk (en ja dit is een generalisatie) dat hun eigen seksleven als problematisch zien, het laatste is waar mannen het over willen hebben. Dat zie je ook bij erectieproblematiek: het blijkt dat vrouwen niet zozeer problemen hebben met het feit dat hun partner erectieproblemen heeft, maar met het feit dat er niet over te praten valt.
Dus ik ben benieuwd hoe een vuist op tafel zou werken. Ben ook benieuwd of je nu weer veel reacties krijgt in de trant van 'maar dan zet je hem veel te veel onder druk'.
Even heel snel
Vanochtend kwam ik erachter dat hij had gelogen over iets (niets mbt tot dit hoor) en hij voelde zich echt slecht. Zei de hele tijd sorry. Uiteindelijk kom ik er wel overheen maar vergeten doe ik niet. En aan eind van de middag, was de hele dag stil en in mezelf gekeerd, zei hij ik ga even een stuk rijden en iets kopen met een knipoog. Zojuist is hij teruggekomen met een pakje condooms. Weliswaar een klein pakje van 3 stuks maar toch! Dus ja ben nog altijd wel boos maar vind dit wel weer een goede stap van hem. Ben benieuwd of hij dan nu de eerste stap zet tot seks of was het kopen van condooms de eerste stap en moet ik nu de volgende stap nemen? Het is echt weken/ maanden geleden en het onderwerp seks is nu reden tot ongemakkelijke stiltes en sferen. Ik weet dus niet hoe ik me nu moet gedragen. Moet ik wachten tot hij in bed de eerste stap neemt of zal ik het voortouw nemen? Ik wil het niet verpesten door weer hem te betuttelen ofzo. Man ben zo onzeker nu. Hoop dat iemand dit nog snel leest en even advies kan geven.
My two cents: laat hem het initiatief nemen, of jij een heel klein beetje maar zoek het meer in de intimiteit dan in seksualiteit. Met andere woorden: houd het hart open en ga niet zozeer (in eerste instantie) voor het orgasme (van hem of van jou). Blijkbaar zit hij nu in een soft spot en is meer genegen jouw kant op te komen. Veel gewonnen. Ga voor fijn samen zijn, met de nadruk op samen, niet per se voor de n$%kpartij... en komt die voort het fijn samen is het waarschijnlijk des te beter...
Bedenk: hij is ook een mens met kwetsbaarheid... net als jij.
Fijne avond!
mamavan1
he wat fijn dat hij condooms gekocht heeft.
Praten jullie sowieso met elkaar? Niet perse over moeilijke onderwerpen, maar gewoon over wat je bezig houdt? Of misschien ook tegen hem zeggen dat je gewoon eens bij wil praten? Ik denk dat belangstelling tonen en complimenten vaak wel mensen doet ontdooien. Heel vaak zeggen we wel tegen elkaar wat ons niet bevalt, maar niet wat die ander wel goed doet.
Wie koopt de condooms
Wat een gedoe om wie de condooms koopt. Als je niet zwanger wilt worden, zorg je toch zelf voor een pakje condooms in huis. Kan je zelf uitkiezen welke je wilt hebben 
Gewoon bij de drogist, te samen met de scheerschuim, mascara of babyprodukten.
Zorg zelf dat je goed beschermd bent .
Niet om het een of het ander maar
Ehm, sorry hoor, maar hij komt dus pas in actie als jij erachter komt dat hij ergens over heeft gelogen en hij dus wat goed te maken heeft?? "Sorry ik heb je gekwetst maar vooruit, ik maak het goed met seks, want dat wil je toch altijd?"
Beetje goedkoop
Om zo onder een leugen uit te komen. Wel gehaaid, dat wel.
Een gigolo...na een paar weken/ maanden al?
Mensen groei op en leer wat een relatie inhoudt, dit is een puinhoop kweken.
De zoveelste teleurstelling
Tuurlijk vind ik het ook vervelend dat hij het pas koopt als hij vindt dat hij iets goed te maken heeft. Ik kan 2 dingen doen, daarover beginnen of het loslaten.
Gisteren zei hij vrij vroeg ik ga naar bed dus ik dacht dan ga ik mee. Eenmaal in bed vroeg ik of ik hem kon masseren. Toen ik hem masseerde zei hij zullen we iets op tv kijken beneden. Toen had ik gezegd laten we buiten zitten, dan maak ik hapjes. Het was heel gezellig en we hebben veel gepraat. Niet over de seks maar gewoon over het leven. Na anderhalf uur ofzoiets zei hij zullen we naar bed gaan. Ik heel blij natuurlijk. Uiteindelijk ben ik weer te veel gaan verwachten. Hij ging in bed liggen, de kleine werd wakker dus ik ben gaan voeden. Toen ik klaar was met voeden lag hij te 'slapen' d.w.z. ogen dicht maar eigenlijk nog wel wakker. Ik had zijn boodschap begrepen en ben toen ook maar gaan slapen.
Ach ja dit is nu drie kwart jaar zo. Ik zeg wel weken/ maanden geleden maar dan bedoel ik dat het weken geleden is geweest dat we sporadisch seks hadden. Dat het zo moeizaam loopt is al veel langer. Ik zou het begrijpen als hij ziek zou zijn of depressief. Ik zou geduld kunnen opbrengen als hij er ondertussen aan zou werken door bijv te praten met een professional of met mij. Maar het juist compleet negeren en niet over willen praten ergert mij. Misschien vindt hij mij gewoon niet meer mooi, of ziet hij mij niet meer als vrouw nu we een kind hebben. Of misschien is er toch een ander. Ik zou dat laatste niet eens zo erg vinden. Dan wist ik tenminste wat me te doen stond.
Pff wat een stom weekend.
Laten lezen
Laat hem dit laatste stukje tekst eens lezen.
En kijk dan eens wat hij te zeggen heeft.
Je zou bijna
Dit is al driiekwart kaar aan de gang en het kind is 1 jaar oud. Je zou bijna gaan denken dat hij zo getraumatiseerd is van de bevalling en de opening van de baarmoeder en het bloed etc, dat hij niet eens meer zijn geslachtsdeel in die 'holte' durft te steken zonder de herinnering aan dat moment.
Een vrouw is tijdens de bevalling niet zo bezig met hoe bloederig het er aan toe gaat. Maar voor de toeschouwer kan dit beeld best schokkend zijn.
Ik zou niet zo aan jezlf gaan twijfelen, of je nog mooi genoeg bent, etc. Maar als hij wel blokkeert, ga dan in stapjes werken aan de intimiteit. Geef hem aan wat jij fijn vind. Ga desnoods met een dildo, zodat hij ziet dat sex voor jouw lichaam geen punt is en hoe jij ervan kan genieten.
bekommert hij zich om jouw zorgen en verdriet?
Je hebt aangegeven dat hij niet over het probleem wil praten, zegt dat het wel goed komt. Maar het duurt al erg lang.
Heb je ooit aan hem gevraagd:
- heb je door dat ik erg lijdt onder het gebrek aan seks?
- vind je dat erg voor mij?
Hoe reageert hij daar dan op?
Ik denk nl. dat het jou ook erg kan helpen als hij erkent/uitspreekt dat hij snapt hoe frustrerend het is voor jou.
En vervolgens (als hij dat erkent), kan je vragen:
- we hebben een probleem en al behoorlijk lang. Het lijkt niet vanzelf over te gaan. Ik raak gefrustreerd, omdat ik de indruk heb dat er niets verandert, dat het niet beter wordt.
Wat gaan WE eraan doen om dit weer beter te krijgen?
Ik denk dat HIJ moet gaan aangeven wat HIJ eraan kan doen om het beter te krijgen. Wat is zijn behoefte om het zo te krijgen dat jij er niet meer ongelukkig en gefrustreerd onder bent?
Omgekeerd kan je ook vragen of er iets is wat JIJ kunt doen om hier beweging in de goede richting in te krijgen. Maar pas op: je hebt al uitgebreid beschreven wat je al allemaal geprobeerd heb. Als ik jou was zou ik ALLEEN maar zelf iets doen of laten als HIJ ook iets doet om de situatie te verbeteren. Het moet niet alleen van jou komen.
Iedereen zegt wat
maar wat zegt hij zelf? Wat ik al zei "mannen vinden het bijzonder moeilijk over hun eigen seksualiteit te praten. Dat blijkt een heel kwetsbaar gebied". Maar ja, met die non-communicatie wordt het hem niet. Misschien moet je hem gewoon dit hele draadje laten lezen. Of toch gewoon het filmpje sturen? Ik bedoel, dat is erg non-offensive en laat zien hoe die vrouw zich voelt en omdat jij het niet bent komt het misschien eerder binnen.
Ik zou het gewoon sturen en erbij zeggen "zou je dit alsjeblieft willen kijken en daarna met me willen praten?"
sterkte
hoe vaak kan hij je nog teleur stellen
Er met hem over praten is als ik alles goed lees geen optie,hij heeft een bord voor zijn kop en ziet niet dat jij hierdoor ongelukkig en verdrietig bent
misschien hem meer laten doen in huis je spiegelen aan hem
tijdens mijn verkoop trainingen werd er altijd gezegd spiegel je aan de klant zo kom je sneller in gesprek wordt je vrie dje vriendje kan je hem alles verkopen
dus misschien als hij thuis komt gewoon aan hem spiegelen
hij gaat tv kijken dan jij ook in zelfde houding
vraagt hij wat eten we zeg jij : ja wat eten we
niet napraten maar spiegelen in woorden en in doen
je hebt van alles geprobeerd misschien dat dit helpt.
en twijfel niet aan jezelf ik ben een man en in de tijd voor mijn scheiding dacht ik ook vaak ligt het aan mij , daar wordt je alleen maar onzeker van.
Marsja
Ik ben natuurlijk een rare man maar volgens mij kan ik dat best en doe ik het ook. En ik ben vast niet de enige en er zijn ook ongetwijfeld veep vrouwen die daar wel moeite mee hebben.
Niet zo generaliseren dus ajb.
Volgens mij heb jij geen sexuele problemen, toch? Afgaande op wat je vaker laat doorschemeren.
Dan heb je het over een totaal andere situatie.
Ik weet trouwens niet of vooral mannen -niet- praten over hun sexuele problemen. Volgens mij is het gewoon geen leuk onderwerp-;
Kan ook dat een bepaald type mens eerder sexuele problemen krijgt en zich minder goed of graag uit. Sex is immers ook een vorm van communicatie, naast oerdrift.
Of misschien zit er vaker een probleem onder dat deze klachten beiden geeft. Een depressief iemand praat ook niet zo graag vaak.
pardon
Sexueel moet zijn seksueel.
Jannie
Zo mooi is het nou ook weer niet. Ik denk dat iedere relatie momenten kent waarin de een meer of de ander minder wil. Dat je eens uit de sleur wilt. Wij hebben daar volgens mij tot nu toe goed in gemanoeuvreerd (gecommuniceerd) maar je moet er met je kop en je lichaam bijblijven. Denken dat je geen problemen hebt is een riskant uitgangspunt.
Okay Ad
Laten we het specificeren dan: dus jij en je mannelijke vrienden praten regelmatig over hun eigen seksualiteit: (dus niet in de zin van 'ik heb dat lekkere wijf ff gepaald maar in de zin van) erectieproblemen of de angst daarvoor, veel te vroeg klaarkomen, geen zin meer hebben, pornoverslaving, bang zijn voor eisen van vrouwen, zich schuldig voelen over dat hun vrouw wel wil en zij niet? etc enzovoort?