Spannend

Oneens primavera

je zegt: Als er een probleem is in een relatie van geen spanning genoeg, verschillende sexdrive, manier van seks niet leuk, enz. dan probeer je dat samen op te lossen of als alle oplossingen je niet aan staan dan besluit je samen dat er geen compromis mogelijk is en kap je ermee.

Dat vind ik nou echt onzin. Omdat je op 1 vlak niet op dezelfde lijn kunt komen, ondanks vele gesprekken hierover met elkaar, kap je gewoon met het hele huwelijk?
Daarmee zorg je dus voor ontzettend veel verdriet bij alle betrokkenen.

Ik kies dan liever voor een modus waarin beide partijen tevreden zijn met hun sexleven, aangevuld voor 1 van hen met sex buiten de deur. En nee, daar hoeft de partner niet van te weten, hij kan er namelijk niets mee, dat station is allang gepasseerd.

Ik heb vriendinnen en vrienden, voor elke behoefte is iemand te vinden. Daarnaast heb ik een partner waarmee ik het leven graag deel, maar dat houdt voor mij niet in dat hij mij alles moet kunnen bieden, en dat geldt andersom precies zo.

Onzin lila

Waarom stel je jouw behoefte aan seks (niet genoeg, leuk, spannend) boven de behoefte aan trouw, eerlijkheid en respect van de partner?
Lila:"Ik heb vriendinnen en vrienden, voor elke behoefte is iemand te vinden. Daarnaast heb ik een partner waarmee ik het leven graag deel, maar dat houdt voor mij niet in dat hij mij alles moet kunnen bieden, en dat geldt andersom precies zo."
Mag ie dat nog zelf beslissen? Heeft hij ook inspraak over wat voor behoeftes je wel of niet met andere deelt of moet hij daarmee maar inschikken. Gaat het niet goedschiks (met instemming) dan maar kwaadschiks (door in onwetendheid te houden)?
Waarom beslis jij voor je partner dat hij er niets van hoeft te weten, omdat hij er niks mee zou kunnen? Natuurlijk kan hij er wel iets mee. Hij kan besluiten dat hij het onder bepaalde voorwaarden wel trekt, of besluiten dat hij op deze manier liever met het de hele relatie kapt en misschien komt hij later nog eens een vrouw tegen, die hem wel trouw kan bieden.
De meeste mensen beginnen hun relatie toch met elkaar trouw beloven en als je daar dan later anders over gaat denken lijkt het me op zijn minst toch wel even zo netjes om de partner te informeren dat wat jouw betreft de overeenkomst verandert moet worden.
Werkelijk, ik snap die houding van het is niet erg zolang het maar niet ontdekt is niet. Je mag dus ook alle juwelen van iemand voor nep vervangen en zelf met de buit gaan strijken, want ach zolang het niet ontdekt wordt is het niet erg.
Iemand op wat voor manier dan ook bedriegen is fout en als het seks betreft wordt het daar niet minder fout van. Je ontneemt op die manier je partner van het recht op zelfbeschikking en daarmee het respect voor diegene als volwaardig persoon. En ik denk dat die persoon vervolgens het volste recht heeft om te beslissen dat hij/zij niet zo behandeld wenst e worden en een gelijkwaardige relatie op deze manier onmogelijk is.
Groeten Primavera

En de anderen

Lara heeft gelijk dat ik mijn relatie heb verwaarloosd. Maar geloof me, als ik zeg, dat ik dat zelf zo niet heb ervaren in de jaren dat ik vreemdging. Ik vond dat ik het thuis ook prima voor elkaar had.

Mijn man weet van mijn liefde voor die andere man (ik ben bang dat het hele dorp ervan weet, want het straalt van ons af als we met elkaar praten op het voetbalveld). Ondanks dat, hoopt hij dat mijn gevoel voor hem terugkomt en dat we het in de toekomst weer fijn zullen hebben samen. Ik twijfel daarover en zeg hem dat ook. Dus het is niet zo dat wij er niet met elkaar over praten!

Tihama zegt dat ik alle stappen om het te voorkomen heb genegeerd. Ik zie mijn vreemdgaan en mijn liefde voor die andere man als 2 totaal verschillende dingen. Het vreemdgaan was er voor de spanning en de seks. Niet meer dan dat. De liefde voor deze man was er veel eerder dan de seks, dat is een groot verschil!

Amber vraagt zich af waarom ik open communiceer op het forum. Nee, ik heb geen behoefte ontsluierd te worden. Integendeel! De reden is tweezijdig. Enerzijds irriteert het me dat volgens onderzoeken zeker de helft van de mannen en vrouwen vreemdgaan, maar dat hier de moraal wordt neergezet dat mensen die dat doen barbaren zijn. Daar word ik rebels van en dus profileer ik hier mijn mening, zodat er een "eerlijke" discussie kan ontstaan.

De andere reden komt niet in jouw rijtje terug, en dat is: schrijven geeft mij een mogelijkheid dingen te overdenken en overzien. Het heeft mij de afgelopen jaren meer inzicht gegeven in mijn relatie en mijn gedrag. Ook door de meningen van anderen te lezen en daardoor te reflecteren op mijn eigen gedrag! Je hebt gelijk dat ik daardoor soms teveel details loslaat, maar ik denk nog altijd dat mijn verhalen nog anoniem genoeg zijn om niet door buurtgenoten of collega's herkend te worden.

Marieke en Damajo@ geven eigenlijk weer waarom velen niet eerlijk praten over buitenechtelijke activiteiten tussen de lakens. Als een vreemdganger niets wil doen met die ander en het alleen maar om seks gaat, is het beter dat schuldgevoel mee te nemen in zijn/haar graf, dan de partner er mee op te schepen. Velen zullen het met hen eens zijn, dat je vreemdgaan niet moet vertellen, als je niet zover bent je partner voor die ander te verlaten.

Rembrand en Sancy: bedankt voor het inbrengen van wat humor in dit draadje. Ik kan er hartelijk om lachen, hoor!

Lara, ik vind het naar te lezen dat iemand jou zoveel verdriet heeft gedaan. Maar ik blijf vinden dat het te ver gaat die andere vrouw(en) daarvan de schuld te geven. Als ik zin heb in seks, dan doe ik dat met degene die daar ook zin in heeft. Daar heeft een derde partij geen invloed op. Tenminste, niet bij mij. Ja, dat klinkt hard, maar ik kan niet het leed van de hele wereld op mijn schouders nemen!

Paars, jouw lover klinkt als mijn grote liefde. En ik respecteer zijn keuze. Dat hij me daarmee verdriet doet, doet niet terzake. Hij is en blijft getrouwd, omdat hij ook nog, op een zekere manier, van zijn vrouw houdt. En helemaal van zijn kinderen. Keuzes van anderen moet je altijd respecteren, ook als hij of zij jou daarmee verdriet doet. En zolang hij en jij het prima vinden met elkaar te cammen of af te spreken, is dat in mijn ogen prima geregeld. Ik vermoed dat zijn vrouw dat helemaal niet wil weten. Ook al beweert Primavera (overigens, in prima bewoordingen!) het tegendeel. Ik neig meer naar de mening van Lila van vandaag. Volgens mij is dat namelijk een zeer realistische kijk op hoe (seksuele) problemen vaak ontstaan in relaties en hoe ermee omgegaan wordt.

Zonnetje, ik begrijp wel waarom jij zegt: "...Hij is niet zichzelf bij jou, want dat durft hij niet. Hij vertrouwt je niet. Hij vertrouwt neit erop dat je nog van hem zou houden als hij zou laten zien wie hij werkelijk was..." Maar het is wel erg idylisch te denken dat in iedere relatie zoveel openheid zou kunnen bestaan om dit allemaal maar bespreekbaar te maken. Ik geloof zelfs dat nog meer relaties stuk zouden lopen als mensen altijd maar eerlijk zijn over hun behoeften.

Ik ga de discussie niet een hele andere kant uit sturen, maar er wordt over zoveel dingen gelogen in een relatie. Als iedere pornokijkende man het zou vertellen thuis, zouden veel vrouwen over de rooie gaan en er veel relaties onder druk komen te staan. Als iedere teveel-geld-uitgevende vrouw alles zou vertellen thuis, zouden veel mannen over de rooie gaan en er veel relaties onder druk komen te staan. En zo kan ik nog wel 1001 voorbeelden bedenken. Eerlijkheid duurt niet altijd het langst. Ik had zelf liever niet geweten dat mijn man een ander had. Dat had hij me mogen vertellen op het moment dat hij definitief voor haar had gekozen. Nu vertelde hij het toen hij overwoog met haar verder te gaan. Vooral omdat hij later besloot toch met haar te breken en voor mij en de jongens te vechten. Daar heb ik niets aan gehad, alleen maar veel verdriet.

Groetjes,
Toosje

Lara

Jouw man was een stap verder dan jij, en dat is voor jou zeer pijnlijk, maar je had er niets aan kunnen veranderen. Hij heeft de keuze gemaakt vreemd te gaan met iemand anders (om wat voor reden dan ook) en toen hij de keuze had gemaakt voor haar, hoorde jij er pas van. Die beslissing staat los van jou. Waarschijnlijk wilde hij voorkomen dat jij aan hem ging trekken, want dat had het allemaal nog moeilijker gemaakt.

Maar mijn kant van het verhaal heeft ook een enorme keerzijde. Hij twijfelde, vond dat hij mij deelgenoot moest maken (omwille van zijn schuldgevoel) en vervolgens moest ik gelukkig zijn dat hij toch voor ons koos. Helaas, zo werkt dat niet. Het gaat mij niet om de seks, dat gunde ik hem wel, nieuwe ervaringen opdoen. Het ging erom dat hij ons zomaar wilde laten vallen. Dat heeft onze relatie de das om gedaan. Want misschien ontmoet hij straks een andere vrouw, waar hij wel genoeg om geeft om ons te laten zitten. Het klinkt hypocriet, uit mijn mond, maar dat is de reden waarom ons huwelijk niet meer werkt.

Groetjes,
Toosje

Hypocriet

Ik kan het niet meer volgen hoor. Toosje bedriegt haar man eerst jaren met ik weet niet hoeveel minnaars als ik haar moet geloven. Als haar man dan een keer vreemd gaat en het waagt er over te denken bij haar weg te gaan dan doet dat in eens haar huwelijk de nek om. In dat huwelijk blijft ze nu nog steeds, maar het is duidelijk dat als minnaar bij z'n vrouw weg zou gaan Toosje ogenblikkelijk haar man zou verlaten. Dat mag dan weer wel. Trouwens Toosje zegt dat ze al hield van deze minnaar voor ze sex met 'm had maar zo was het verhaal niet volgens mij hoor. Toosje kwam toch echt met het verhaal 'o jee, nu is het toch gebeurd, ik ben gaan houden van 1 van de losse flodders, hoe is het nou mogelijk, dit had ik nooit verwacht, bla bla bla bla. Bleeeehhhhh, Toosje je kunt het allemaal sympathiek opschrijven maar ik kots van zoveel ego, ego, ego, ik, ik, ik.

Schuld en boete

"Ik vind vrouwen die boos worden op de vrouw waarmee hun man is vreemdgegaan (als dat een vreemde vrouw is) heel raar. Je moet boos worden op je man. Niet op die vreemde vrouw."
Hmm, tja. De man is eerstverantwoordelijke, dat zonder meer. Maar die vrouw is wel medeplichtig, als ze weet dat de man gebonden is. Ik zou mezelf in die situatie medeplichtig voelen, in elk geval. Ook als ik de echtgenote in kwestie niet kende. Ik faciliteer list en bedrog, en dat doe ik liever niet. Dat hij het dan wel met een ander doet, als ik nee dank je zeg, dáár heb ik dan weer helemaal niets mee te maken.
En waarom de meeste vrouwen boos worden op die andere vrouw? Terugdenkend zou ik zeggen: een deel bezitterigheid (Blijf met je vieze poten van mijn man af), een deel angst (boos worden op je man kan nadelig zijn voor je pogingen hem toch bij je te houden), een deel gemakzucht (zij staat je minder na, dat haat makkelijker. Die man is degene waar je verliefd op bent geweest, tenslotte.)
Hoe dan ook, op den duur ben je gewoon heel boos op allebei, hoor Emma. Dat trekt wel recht.

Overeenkomst

met het stelen van fietsen en het kopen van een gestolen fiets. De dief is de eerste verantwoordelijke maar degene die weet dat hij/zij een gestolen fiets koopt is medeplichtig. Zo zie ik het ook met vreemdgaan (degene die vreemd gaat is schuldig) maar degene die weet dat de man/vrouw reeds een relatie heeft vind ik medeplichtig.

Cobi

Dat hormonale impulsen behoorlijk heftig en niet te negeren aanwezig kunnen zijn, heb jij vast nog nooit aan den lijve ondervonden? Als ik daardoor in jouw ogen een treetje lager sta op de ladder, dat neem ik dan maar voor lief.

Tijdens een heerlijke, spannende vrijpartij waan ik mij bovenaan de overtreffende trap, en die vind ik veel prettiger te beklimmen dan de door jou genoemde evolutionaire ladder!

Groetjes,
Toosje

Wiitje en lara

Als mijn ex-minnaar voor de deur zou staan omdat hij zijn vrouw heeft verlaten, zou ik niet zonder meer met hem verdergaan. Ik zou wel de kans grijpen weer seksueel actief met hem te zijn, maar dan liefst in zijn nieuwe onderkomen. Of ik in de toekomst dan toch uiteindelijk helemaal voor hem zou kiezen, zou de tijd moeten uitwijzen. Ik geef wel erg veel om hem.

Maar misschien heb je wel gelijk wat het proberen te redden van mijn huwelijk betreft. Het is ook niet mijn huwelijk waar ik voor vecht, maar de (gelukkige) jeugd van mijn kinderen. Dat is een groot verschil.

Lara, jij trekt de mening van Emma wel erg ver door. Jij zegt: je kunt niet zomaar doen waar je zin in hebt en lak hebben aan andere mensen. Zo slecht ben ik nou ook weer niet, hoor! Ik heb niet lak aan andere mensen, ik houd alleen maar veel van seks. Seks met mannen. Hoe die mannen verder in het leven staan (met relaties enzo), doet er voor een ONS echt niet toe.

Groetjes,
Toosje

Je spreekt jezelf tegen, toosje

Tegen Cobi:"Dat hormonale impulsen behoorlijk heftig en niet te negeren aanwezig kunnen zijn, heb jij vast nog nooit aan den lijve ondervonden?"
En in een ander berichtje:"Vanaf dat moment heb ik geen one night stands meer gehad met anderen"
Dus op het moment dat je op iemand verliefd bent kun je ineens wel met veel minder seks toe.
Persoonlijk denk ik dat het bij jou helemaal niet om hormonale impulsen gaat, veel verschillende seks is allemaal leuk en spannend maar je kunt kennelijk toch ook zonder. Misschien is je werkelijke drijfveer toch zelfbevestiging. Je hebt het kennelijk erg nodig om begeert te worden, misschien door meerdere mannen. Dat kan dan of doordat je met veel mannen naar bed gaat, maar kennelijk ook doordat je nu steeds het gevoel hebt dat je ex-minnaar toch van je houdt.
Ik zou me toch nog eens achter de oren krabben wat er nu nog van je huwelijk over is. Het begon allemaal dat je veel van je man hield maar alleen maar wat meer seks nodig had, wat alleen maar goed voor jullie relatie zou uitpakken omdat iedereen tevreden was en je man ook mee profiteerde van je nieuwe zelf. Het eindigt een paar jaar later ermee dat je nu berichtjes schrijft waaruit duidelijk blijkt dat je niet meer genoeg van je man houdt en maar bij elkaar blijft voor de kinderen. Ik denk dat dat toch ook voor een groot deel ligt aan te weinig in elkaar investeren. Als je begint met niet meer eerlijk bent tegen elkaar te zijn, je ontwikkelingen voor jezelf houdt, en elkaars mening niet meer respecteert, dan is het geen wonder dat die relatie afbrokkelt.
Er werd in relatieproblemen eens een artikel genoemd over het voorspellen van huwelijksgeluk. Daar kwam uit dat de grootste voorspeller van een echtscheiding minachting bij de partners was. Ruzie hoefde niet zo'n probleem te zijn, maar minachting, ook in subtiele vormen als je boven iemand voelen of het beter denken te weten, bleek dodelijk te zijn voor de relatie. En vreemdgaan voor de seks, waarbij je tegen de wensen van de ander ingaat en voor die ander beslist dat die het maar moet slikken desnoods door het verborgen te houden zie ik als een grote uiting van minachting.
http://www.enotalone.com/article/3938.html
Groeten Primavera

Vreemd gaan

is altijd een gevaar voor je relatie.
Want de tijd die je aan een ander besteed in bed onthou je je partner. En als je partner die tijd in bed niet wens, dan onthou je hem/haar die tijd waarin je hem/haar wel aandacht kan geven.

Sex met andere kan alleen met wederzijdse goedkeuring anders is het ten alle tijden en gevaar voor je relatie.

Primavera

Weer iets om over na te denken: ik heb het nodig begeerd te worden. Je hebt gelijk op dat punt. Dat ik nu beter zonder seks kan(niet helemaal waar, ik rommel nog wel af en toe wat op het werk, maar ga niet zo gauw meer met iemand naar bed, al sluit ik het op termijn niet uit), heeft zeker te maken met het feit dat mijn ex-minnaar nog van mij houdt.

Waar je fout zit, is dat ik mijn ontwikkelingen niet met mijn man gedeeld zou hebben. Hij weet wel van mijn wensen, maar kon zich daar niet altijd in vinden. Op seksueel gebied zijn wij enorm uit elkaar gegroeid, en dat heeft 'em de das omgedaan. Daar zijn wij beiden schuldig aan.

Groetjes,
Toosje

Knurf

Nu zet je mij wel erg kort door de bocht neer! We hebben er wat avonden over gepraat, je hebt geen idee! Er is veel aan vooraf gegaan voordat ik mijn eerste stap buiten de deur zette, hoor! Blijkbaar vonden wij er geen manier om ermee om te gaan en wilde ik mijn seksuele behoeften niet negeren.

Groetjes,
Toosje

Aandacht en energie

Ik heb lang getwijfeld of ik zou reageren en doe het toch. In de discussie kom ik heel vaak tegen dat je de energie die je aan een ander geeft beter in je eigen relatie kunt steken. Volgens mij heeft Toosje dat best gedaan in het verleden maar werd zij door haar man keer op keer teleurgesteld. Omdat ze haar huwelijk wilde behouden (voor de kinderen?) heeft ze ervoor gekozen om haar seksuele heil elders te zoeken. Wat moet je dan? Als je ondanks al je gesprekken en energie en aandacht niet de relatie krijgt die je wilt, en toch je huwelijk niet wilt beëindigen? Ik heb zelf een relatie gehad met een getrouwde man die ook iets miste in zijn huwelijk. Hij kwam daar pas achter toen wij al een affaire hadden. In eerste instantie was hij vooral gelukkig met de aandacht voor een vrouw en de spanning van het stiekem samen genieten. De verantwoordelijkheid voor die affaire leg ik bij hem neer. De verantwoordelijkheid voor het stuklopen van zijn huwelijk bij beide partners die hun relatie hebben laten verschralen. En mijn schuld is dat ik de eerste stap heb gezet, en dat ik in feite de aanzet tot alle ellende heb gegeven. Daarvoor hadden ze niet eens in de gaten dat ze iets misten.

Alle mannen behalve je eigen man, je vader, je broer en je zoon

Ja alle mannen zijn te verleiden behalve natuurlijk je eigen man, vader, broer, zoon. Die doen dat niet. Dat dacht ik ook. Maar ja ook mijn vader (getrouwd met mijn moeder) zit op datingsates en erger zichzelf op te geilen op dames die een stuk jonger zijn dan ik. Ik ben soms bang dat hij daar ook een bekende tegen komt zoals iemand hierboven schreef. Bah ik weet niet waar ik meer van baal, van het feit dat hij het doet of van het feit dat mijn moeder mij dit verteld heeft. Zeker nu het er op lijkt dat ze bij nader inzien toch niet gaan scheiden. Ook als je in de veertig bent wil je graag geloven dat je vader nou net niet zo is als "alle mannen". En als je vader het al doet, ja wat heb je dan nog voor garanties voor de andere mannen in je leven?

Niet alleen toosje d'r man zijn schuld hoor.

Het klinkt ook wel makkelijk om de man van Toosje de schuld te geven. Hij heeft geen zin (zoals ik eerder begreep uit haar berichten, heeft mij minder zin dan zij, niet dat hij helemaal geen zin heeft) en zij heeft het aangegeven (alleen haar kant hebben we gehoord, we weten niet hoe duidelijk ze is geweest of hoe duidelijk het is overgekomen) hij wilt er niets aan doen, dus is dat maar een vrijbrief om het dan maar achter zijn rug om te doen.
Je bent samen in de relatie hoor, anders kan je bij ieder ding waar je niet uit komt of lijkt te komen, het maar bij een ander gaan zoeken. Te makkelijk in mijn ogen.

San

Dapper dat je jouw schuld bekent, al vind ik die schuld nogal twijfelachtig. Natuurlijk hadden zij de relatie geaccepteerd zoals die was, als jij niet om de hoek was komen kijken. Maar dan had jouw minnaar op termijn misschien wel een andere San ontmoet. Maar sommige dingen gebeuren niet zomaar in je leven, misschien hadden deze mensen jou nodig om erachter te komen dat hun huwelijk zo goed niet was. Wie zal het zeggen? Het is zoals Lara zegt: sommige vragen worden nooit beantwoord.

Dat is ook hoe ik het nu zie, als ik op de afgelopen jaren terugkijk. Ik zag niet wat wij misten in ons huwelijk, en blijkbaar was seks de enige vorm van aandacht waaraan ik dacht af te meten dat mijn man mij graag had. Onzin natuurlijk, want dat zie je ook in andere dingen, maar blijkbaar was ik daar blind voor. Dat nu door alle gebeurtenissen mijn liefde voor hem weg is, vind ik oprecht erg jammer. Het leven zou makkelijker zijn als we gelukkig samen met de jongens verder zouden kunnen.

Spijt heb ik niet, omdat ik geloof dat het leven loopt zoals het moet lopen. Ik had de seksuele ervaringen in de afgelopen jaren ook niet willen missen en ik sluit ook niet uit dat het in de (nabije) toekomst nog eens gebeurt. Als het de bedoeling is dat mijn (ex)minnaar en ik nog eens samen verder gaan, dan gaat dat nog wel een keer gebeuren. Voor nu is het voldoende te weten dat hij nog van me houdt.

En misschien is er nog een andere optie: dat ik mij neerleg bij het feit dat mijn minnaar en ik nooit samen zullen zijn, dat mijn man en ik dan weer naar elkaar toegroeien en dat we dan toch nog samen oud worden. Dan is dit een (weggestopt) verleden uit mijn leven en neem ik dat mee mijn graf in.

Groetjes,
Toosje

Gaap?

Er wordt ook helemaal niet gevraagd of je er met een bak popcorn bij wilt gaan zitten. Integendeel. Er is hier een volwassen discussie gaande en alle kanten worden belicht. Zeker niet alleen die van het spannende vreemdgaan. Dus misschien volgende keer een hele blik werpen in plaats van een halve. Dan kun je er over meepraten.

Ik heb veel respect voor je, Toosje. En er is herkenning, dat alleen al is gewoon fijn.

Vergeet ik te zeggen dat ik net zoveel respect heb voor de anderen hier die hun kijk op de zaak geven. Ik heb begrip voor het vreemdgaan en ook voor het je in de steek gelaten voelen dóór vreemdgaan, ken het van beide kanten.Vandaar, herkenning. Ben het eens met Lara10, ik leer veel van dit draadje. Het bewust proberen dood te meppen van deze discussie vind ik heel erg storend.

Toosje een vraag

Heb ik het zo goed? Je hebt jaren de "vleselijke" aandacht van je man gemist, maar bent hem trouw gebleven met de hoop dat er iets verandert. Je hebt je geen begeerlijke vrouw gevoeld. En dan blijkt hij een affaire te hebben, dus geeft hij aan iemand anders datgene wat jij zo graag wilde en zo lang op hebt gewacht.

Als dat zo is gegaan, begrijp ik als geen ander dat je nu alle mannelijke aandacht als een spons opzuigt, de schade gulzig inhaalt en de liefde voor jouw man voorgoed is gedeukt.

Cybie

Klopt niet cybie, en voor san

Zoek maar eens in het archief, er schijnt een verschil van libido te zijn. In mijn ogen niet schokkend groot, maar voor Toosje genoeg om elders te zoeken.
En dat haar man elders zocht, is blijkbaar toch een teken van hij merkte dat ze verwijderd raakte van haar gezin. Mijn gok is dat hij weet wat ze doet, hij hetzelfde doet en beide het stil (proberen) te houden...maar das maar een gevoel aan mij "wateren"
Hey San, hoe gaat het? Lees ik goed dat je een relatie had? Is het over? (als ik even zo brutaal mag zijn)

Cybie,

ik ben Toosje wel niet, maar toch een reactie.

Als je in het forum-archief zoekt kom je erachter dat Toosje niet vreemd is gegaan, omdat ze jaren de "vleselijke" aandacht van haar man heeft gemist, maar dat ze een grotere sex-drive heeft dan haar man en het daarom buiten de deur heeft gezocht.

Ze ging al vreemd voordat haar man een affaire had.

Echt? Moet eerlijkheidshalve zeggen dat ik tot nu toe maar met een half oog de draadjes gelezen heb over dit thema. Bij mij was het namelijk wel het geval en na 12 jaar was de koek op bij mij en ben bij mijn man weggegaan. Niet zonder meer, maar weloverwogen. De tijd daarna heb ik me ook zeer opgetrokken aan mannelijke aandacht. Heb mijn zelfvertrouwen getoetst aan het aantal "veroveringen" en genoot van dat gevoel (bovenaan de trap noemt Toosje het).

Maar ik kwam mezelf toch tegen, ook door mijn kinderen. Moeder en femme-fatale zijn lagen voor mij zo ver uit elkaar. Zoals ik al schreef heb ik nu een relatie met een mooi mens met wie ik ook heerlijke seks heb. Rust in de tent en in Cybie.

Nou ja, ik hoop dat Toosje toch nog reageert want ik wil graag nog eens de chronologische volgorde weten van haar verhaal.

Jade en San, bedankt voor de aanvullende info.

Liefs,
Cybie

Cybie

Jade en San hebben gelijk, Cybie. Er was al jaren een verschil in libido tussen mij en mijn man. Ik had altijd zin en hij alleen maar af en toe. Toen heb ik het in een aantal jaren niet zo nauw genomen met de trouw. Sterker nog: toen ik eenmaal van de spanning en de geilheid had geproefd, raakte ik behoorlijk verslingerd aan seks.

Mijn fulltime baan bij een groot bedrijf maakte het ook makkelijk voor mij, want regelmatig moesten er (meerdaagse) zakenreisjes gemaakt worden en zo ontmoet je veel (nieuwe) mensen. Maar ook op kantoor gebeurde er vaak wat met collega's. Overwerken is ook gevaar nummer 1.

Vreemd dus dat ik toch erg van slag raakte toen bleek dat mijn man een affaire had. Dat had niet zozeer met de seks te maken (al vond ik het vervelend dat hij met mij niet vaak wilde, maar blijkbaar met haar wel), maar wel met de mededeling dat hij direct zijn gezin wilde verlaten om met haar een nieuw leven te starten. Uiteindelijk koos zij toch voor haar man en hij voor mij en de jongens.

In die periode ben ik verliefd geworden op iemand die ik al heel lang kende van sportclubs en school. Onze kinderen spelen met elkaar. Tijdens een flirtpoging van mijn kant, raakten we in een emotioneel gesprek, waaruit bleek dat zijn zo op het oog ideale gezinnetje ook niet zo gelukkig was. En natuurlijk wist hij van mijn man (geruchten gaan snel in een dorp).

Het heeft nog maanden geduurd voordat wij echt durfden toe te geven dat wij gevoelens hadden voor elkaar. Normaal gesproken had ik al veel eerder geprobeerd een man in bed te praten, maar dit keer niet. Het had te maken met een genegenheid die ik al lang niet meer kende. De lust volgde later pas.

De verliefdheid duurt al erg lang, maar onze verhouding is alweer een tijd ten einde. Hij koos toch te vechten voor zijn gezin. Sinds die verhouding ben ik niet meer met een andere man naar bed geweest. Wel wat seksuele handelingen verricht en geflirt. Dat zit nou eenmaal in mij.

Laatst zit ik in de trein op mijn laptop te werken, en dan voel ik al een paar ogen op mij gericht. Heerlijk, die steelse blikken en dat visitekaartje die hij bij het uitstappen op mijn toetsenbord laat vallen. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Nee, ik heb die man nog niet gebeld of gemaild, maar ik geloof ook niet dat ik er lang weerstand tegen kan bieden. Sorry voor al diegenen die van dit soort uitspraken de kriebels krijgen en mij echt haten om dit gedrag. Ik vind het een heerlijke spanning!

Groetjes,
Toosje

Ook nieuwsgierig

Ik ben ook wel erg nieuwsgierig hoe jij het voor elkaar krijgt dat een man zo zijn visitekaartje afgeeft. Wat straal je uit? Wat heb je aan? Hoe doe je? Oprechte interesse hoor, ik zou willen dat het mij zou overkomen