(Gedeeltelijke) uitkering jongere
Als een jongvolwassene (22) aangeeft (nu) niet volledig te kunnen werken door gezondheidsproblemen, welke mogelijkheden zijn er dan voor een aanvulling op het inkomen?
WaJong is geen optie zo te lezen, want er is wel verdiencapaciteit.
Maar een volledig minimumloon is nu niet haalbaar. Zijn er trajecten om te begeleiden naar meer werk/te adviseren voor welke mogelijke behandelingen en welke uitkering mogelijk is? Waar begin je?
En hangt dit nog samen met ons inkomen, zolang hij nog thuis woont?
En welke mogelijkheden zouden er dan zijn om uit huis te gaan, qua draagkracht?
We zitten nu een beetje vast in de modder.
Ik denk dat je toch naar de gemeente moet. Zij kunnen begeleiding geven en eventueel een bijstandsuitkering.
Als de jongere niet vanuit een grotere baan is uitgevallen dan is er inderdaad waarschijnlijk niks anders dan bijstand.
Als er iets als een bureau sociaal raadslieden is, zou ik daar navraag doen, maar bijstand is denk ik het enige.
En studiefinanciering is er natuurlijk, maar dat schiet ook niet op
Ik denk niet dat het bij het melden door de jongere moet blijven. Jongere zal een traject via het Uwv moeten gaan starten. Op 22 jaar uit huis gaan wonen op een lager inkomen dan het minimum is voorlopig maar heel zelden een oplossing. Sommigen komen pas rond hun 30e na 12 jaar inschrijving op een mogelijkheid tot een woning maar meestal is dat na nog meer jaar.
Ik zie hier in de kennissenkring wel jongeren uit huis gaan maar dat is dan toch vaak iets als begeleid wonen, of antikraak, of kamerverhuur of studentenwoning etc. Het vergt naast een inkomen ook wat creativiteit en flexibiliteit. Inderdaad is bij reguliere inschrijving voor sociale huur de wachttijd al gauw richting de 10 jaar, dat schiet niet zo op.
Of er moet rigoreus gebouwd gaan worden, maar ik zie niet binnen een paar jaar een verdubbeling van het aanbod ontstaan.
Vijf jaar geleden was het misschien nog een optie geweest om iets voor ze te kopen maar dat ligt inmiddels wel ver buiten bereik in deze regio.
En ook dan is daarmee het gebrek aan inkomen niet opgelost.
We kunnen het nog wel een tijdje lijden maar ik zou wel wat perspectief willen hebben en als kind zelf aangeeft niet volledig te kunnen gaan werken dan moet hij toch andere wegen gaan zoeken. Eeuwig thuis blijven wonen is ook niet de oplossing. Investeren in bv een opleiding zien wij wel zitten maar kind niet. Eigenlijk ziet kind bijna niks zitten. En ik zou hier wel wat professionele hulp bij willen, bv een jobcoach die de wegen en mogelijkheden kent maar dat is misschien ook niet passend.
Wajong is absoluut geen optie meer. De regels daarvoor zijn aangescherpt. Had hij niet deels in de ziektewet kunnen gaan? Natuurlijk moet je dan wel aantoonbaar iets hebben en daaraan werken.
Verder naar de gemeente gaan. Daar zitten werkcoaches die helpen met trajecten gericht op reïntegratie of begeleid werk. Of hij recht heeft op bijstand hangt af van zijn inkomen op dit moment. En natuurlijk heeft zijn woonsituatie invloed.
Wat doet hij precies aan zijn gezondheidsklachten? Van thuis afwachten zal niemand beter worden.
AnnaPollewop schreef op 30-11-2025 om 16:29:
Ik zie hier in de kennissenkring wel jongeren uit huis gaan maar dat is dan toch vaak iets als begeleid wonen, of antikraak, of kamerverhuur of studentenwoning etc. Het vergt naast een inkomen ook wat creativiteit en flexibiliteit. Inderdaad is bij reguliere inschrijving voor sociale huur de wachttijd al gauw richting de 10 jaar, dat schiet niet zo op.
Of er moet rigoreus gebouwd gaan worden, maar ik zie niet binnen een paar jaar een verdubbeling van het aanbod ontstaan.
Vijf jaar geleden was het misschien nog een optie geweest om iets voor ze te kopen maar dat ligt inmiddels wel ver buiten bereik in deze regio.
En ook dan is daarmee het gebrek aan inkomen niet opgelost.
We kunnen het nog wel een tijdje lijden maar ik zou wel wat perspectief willen hebben en als kind zelf aangeeft niet volledig te kunnen gaan werken dan moet hij toch andere wegen gaan zoeken. Eeuwig thuis blijven wonen is ook niet de oplossing. Investeren in bv een opleiding zien wij wel zitten maar kind niet. Eigenlijk ziet kind bijna niks zitten. En ik zou hier wel wat professionele hulp bij willen, bv een jobcoach die de wegen en mogelijkheden kent maar dat is misschien ook niet passend.
Het \UWV is voor uitkeringen die gerelateerd zijn aan werk, dus als hij vanuit een situatie met betaald werk ziek is geworden en dan arbeidsongeschikt blijkt te zijn is het UWV de aangewezen plek.
Het is helaas wel zo dat als je ooit een keer gewerkt hebt je niet meer in aanmerking komt voor een wajong-uitkering, omdat je ooit gewerkt hebt. Zelfs al was dat een stage die aantoonde dat je niet in staat bent om te werken, zo hoorde ik een keer van een vrouw.
Met 22 jaar kan hij een bijsdtandsuitkering krijgen voor een volwassene, maar de kostendelersnorm telt dan wel. Dat wordt dan 50% van de uitkering, per maand wordt dat dan ongeveer 650 euro. Voordat hij die uitkering kan aanvragen moet hij wel aantonen dat hij minstens 4 weken gezocht heeft naar werk of naar een uitkering. Hier staan veel regels: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/bijstand/vraag-en-antwoord/welke-regels-gelden-er-voor-de-bijstand-voor-jongeren. Als er een structureel probleem is met de gezondheid kan het zijn dat de gemeente geen sollicitatieplicht oplegt. De gemeente heeft mogelijkheden voor begeleiding. Hij zou daar echt moeten beginnen. Dan wordt hij ook geconfronteerd met eisen; en met mogelijkheden.
Stel dat hij een sociale huurwoning zou kunnen krijgen, dan zou hij de uitkering zelf krijgen, plus huurtoeslag. Zorgtoeslag kan hij nu ook al krijgen. Het gebrek aan woningen is niet snel op te lossen, maar als je gaat wachten totdat dat opgelost is dan vrees ik dat hij zijn pensioen haalt bij zijn ouders. Dus hij kan zich nu alvast inschrijven.
