(Gedeeltelijke) uitkering jongere

Ik denk dat je toch naar de gemeente moet. Zij kunnen begeleiding geven en eventueel een bijstandsuitkering. 

Als de jongere niet vanuit een grotere baan is uitgevallen dan is er inderdaad waarschijnlijk niks anders dan bijstand. 
Als er iets als een bureau sociaal raadslieden is, zou ik daar navraag doen, maar bijstand is denk ik het enige.

Ik denk niet dat het bij het melden door de jongere moet blijven. Jongere zal een traject via het Uwv moeten gaan starten. Op 22 jaar uit huis gaan wonen op een lager inkomen dan het minimum is voorlopig maar heel zelden een oplossing. Sommigen komen pas rond hun 30e na 12 jaar inschrijving op een mogelijkheid tot een woning maar meestal is dat na nog meer jaar.

Wajong is absoluut geen optie meer. De regels daarvoor zijn aangescherpt. Had hij niet deels in de ziektewet kunnen gaan? Natuurlijk moet je dan wel aantoonbaar iets hebben en daaraan werken. 

Verder naar de gemeente gaan. Daar zitten werkcoaches die helpen met trajecten gericht op reïntegratie of begeleid werk. Of hij recht heeft op bijstand hangt af van zijn inkomen op dit moment. En natuurlijk heeft zijn woonsituatie invloed. 

Wat doet hij precies aan zijn gezondheidsklachten? Van thuis afwachten zal niemand beter worden. 

AnnaPollewop schreef op 30-11-2025 om 16:29:

Ik zie hier in de kennissenkring wel jongeren uit huis gaan maar dat is dan toch vaak iets als begeleid wonen, of antikraak, of kamerverhuur of studentenwoning etc. Het vergt naast een inkomen ook wat creativiteit en flexibiliteit. Inderdaad is bij reguliere inschrijving voor sociale huur de wachttijd al gauw richting de 10 jaar, dat schiet niet zo op.
Of er moet rigoreus gebouwd gaan worden, maar ik zie niet binnen een paar jaar een verdubbeling van het aanbod ontstaan.
Vijf jaar geleden was het misschien nog een optie geweest om iets voor ze te kopen maar dat ligt inmiddels wel ver buiten bereik in deze regio.
En ook dan is daarmee het gebrek aan inkomen niet opgelost.

We kunnen het nog wel een tijdje lijden maar ik zou wel wat perspectief willen hebben en als kind zelf aangeeft niet volledig te kunnen gaan werken dan moet hij toch andere wegen gaan zoeken. Eeuwig thuis blijven wonen is ook niet de oplossing. Investeren in bv een opleiding zien wij wel zitten maar kind niet. Eigenlijk ziet kind bijna niks zitten. En ik zou hier wel wat professionele hulp bij willen, bv een jobcoach die de wegen en mogelijkheden kent maar dat is misschien ook niet passend.

Het \UWV is voor uitkeringen die gerelateerd zijn aan werk, dus als hij vanuit een situatie met betaald werk ziek is geworden en dan arbeidsongeschikt blijkt te zijn is het UWV de aangewezen plek. 

Het is helaas wel zo dat als je ooit een keer gewerkt hebt je niet meer in aanmerking komt voor een wajong-uitkering, omdat je ooit gewerkt hebt. Zelfs al was dat een stage die aantoonde dat je niet in staat bent om te werken, zo hoorde ik een keer van een vrouw.   

Met 22 jaar kan hij een bijsdtandsuitkering krijgen voor een volwassene, maar de kostendelersnorm telt dan wel. Dat wordt dan 50% van de uitkering, per maand wordt dat dan ongeveer 650 euro. Voordat hij die uitkering kan aanvragen moet hij wel aantonen dat hij minstens 4 weken gezocht heeft naar werk of naar een uitkering. Hier staan veel regels: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/bijstand/vraag-en-antwoord/welke-regels-gelden-er-voor-de-bijstand-voor-jongeren. Als er een structureel probleem is met de gezondheid kan het zijn dat de gemeente geen sollicitatieplicht oplegt.  De gemeente heeft mogelijkheden voor begeleiding. Hij zou daar echt moeten beginnen. Dan wordt hij ook geconfronteerd met eisen; en met mogelijkheden.  

Stel dat hij een sociale huurwoning zou kunnen krijgen, dan zou hij de uitkering zelf krijgen, plus huurtoeslag. Zorgtoeslag kan hij nu ook al krijgen. Het gebrek aan woningen is niet snel op te lossen, maar als je gaat wachten totdat dat opgelost is dan vrees ik dat hij zijn pensioen haalt bij zijn ouders. Dus hij kan zich nu alvast inschrijven.  

Er was een tijd dat ik veel van de Wajong wist, maar dat is alweer even geleden. Maar in het algemeen: als je het idee hebt dat het op het randje is of iemand wel of niet voor Wajong (of een ander soort uitkering) in aanmerking komt (zoals in dat voorbeeld van Tsjor) dan zou ik toch eens met een gespecialiseerde rechtshulpverlener gaan praten. Het zal de eerste keer niet zijn dat er meer ruimte in de wettelijke norm zit dan UWV (of de wetgever zelf) denkt. 

Specialisten zijn bijvoorbeeld te vinden via de club van sociaal-zekerheidsrechtadvocaten: https://www.ssz-advocaten.nl/
Veel kantoren hebben inloopspreekuren of de mogelijkheid van een eerste gesprek met forse korting, en bij een oriënterend telefoontje gaat de meter ook niet meteen lopen. 
Specifiek voor de zoon van TO: als een procedure zinvol zou zijn dan komt hij vanwege zijn lage inkomen zonder meer in aanmerking voor gefinancierde rechtsbijstand. 

Wat zijn de vooruitzichten m.b.t. de toekomst? Is het aannemelijk dat hij op afzienbare termijn wel weer volledig of in ieder geval meer uren dan nu kan werken en een leefbaar inkomen kan verdienen?

Ik zou in ieder geval bij het UWV en de gemeente informeren over wat er kan en wat de mogelijkheden zijn voor een uitkering/bijstand. Dit soort zaken zijn vaak erg situatieafhankelijk.

Wat moet hij nu zelf doen? Ziektekostenverzekering betalen, zorgkostentoeslag aanvragen, bijdrage aan het huishouden, zelf zorgen voor kamer, kleren wassen etc. 
Is er een diagnose, op basis waarvan hij therapieën heeft gekregen? 
Heeft hij gewerkt, is hij ontslagen, heeft hij zich ziek gemeld? Zo ja, dan naar het UWV. Ben je van plan om hem naar de gemeente te sturen of met hem daar naartoe te gaan? Is er een jongerenloket?  
'En het blijft toch ons kind dus je staat al gauw te schermen met één arm op je rug gebonden.' Nou nee, ik zou twee armen op de rug binden, want hij zal toch echt zelf aan de slag moeten. Ondertussen kun je hem wel helpen door een richting aan te wijzen (richting is: je hebt geld nodig om te leven, dan kan bij UWV of gemeente, jij als ouder weet wat de beste richting is). 

AnnaPollewop schreef op 01-12-2025 om 16:18:

[..]

Ik vind het heel erg lastig om dat in te schatten. Als gezin erom heen denken we: als je overal heen kan op vakantie en naar festivals etc, hoezo kun je dan niet een paar dagen vakken vullen. Maar wij weten natuurlijk niet wat hij voelt. 

Wie betaalt dan die vakanties en festivals??

Ik zou denken, prima als je niet veel kunt werken en je verder ook nergens voor wil inzetten, maar dan heb je ook niet genoeg om op vakantie te gaan. 

Ik kan er niet uithalen of hij daadwerkelijk iets mankeert of dat hij de enige is die dat denkt (wat wel lekker makkelijk voor hem is). Maar als je op vakanties kan en naar festivals, kun je ook uitzendwerk doen waar je niet voor langere tijd aan vast zit.

Dit klinkt een beetje als een prinsjes/prinsesjes syndroom, wellicht toch even langs een arts gaan om uit te sluiten dat het niet iets ernstiger is.

Maar hoe was hij eerder op school dan? Daar moet je ook van alles natuurlijk. Is hij daar niet uitgevallen? En is er nooit onderzoek gedaan naar een stoornis of beperking bijvoorbeeld? Met 22 praten we niet meer over een kind. 

Ik zou dus heel duidelijk zijn. Als jij echt niet kunt werken dan ga je werken aan jezelf. Dus therapie, dagbesteding, behandeling en onderzoek. Dat zou geen vrijblijvende keuze moeten zijn. En daar hebben jullie als ouders zeker wat over te zeggen. Want met al jullie voorzichtigheid en goede bedoelingen hou je ook zijn situatie en gedrag in stand. Waarom een vervelende behandeling doorstaan als je thuis in hotel mama kunt verblijven. Inclusief vakanties en feestjes? En inderdaad hoe betaald hij dat? 

Met 22 heb je ook gewoon kosten (kleding, vervoer, zorgverzekering en telefoon bijvoorbeeld). Als jullie alles maar blijven verstrekken zal er nooit iets veranderen en het zelfs erger worden. Want zelfs als hij al "iets" zou hebben is daar met goede begeleiding en behandeling wel mee te leven. 

Tijd voor jullie om harder en duidelijker te worden. Jullie handen zijn helemaal niet gebonden! Dit werk je als ouder zelf in de hand. En stel hij gaat naar de gemeente of het uwv dan willen ze ook echt onderbouwing van zijn klachten hoor. En ook daar verplichtingen ze tot bijvoorbeeld een traject of onderzoek door een deskundige. Je krijgt niet zomaar een zak geld om op de bank te zitten. 

Hou eens op bang te zijn voor een escalatie. Dan wordt hij boos. En dan? Misschien goed om eens door te dringen dat hij geen kind meer is maar een volwassen man. Dit zijn heel normale onderwerpen om te bespreken met je thuiswonende kind. Wat is zijn plan? Wie betaald dat? Etc. Tenzij jullie hem tot 30+ op de bank willen hebben hangen. Ook dat is een keuze. 

De geldkraan dichtdraaien zou ik mee beginnen. Gratis kost en inwoning in de ruil voor gedrag en meehelpen in huis. De rest is voor hemzelf.