Genante geldkwestie
sta ik gisteren in de albert heijn, kan ik niet pinnen !
Gelukkig had ik nog een andere pas waar nog wel wat op stond maar die rekening is nu ook praktisch geplunderd. Ik heb dus maar mijn voorraad 2euro munten uit het varken gehaald (samen weer 100 euro) kan ik deze week weer boodschappen doen.
En waarom, enerzijds zijn we net een lang weekend weggeweest naar Italie met zijn tweetjes (heeeeerlijk gegeten) anderzijds ook pech gehad met dingen die stuk gingen, gestolen werden en een fikse rekening die onverwachts op de mat lag. Onze buffer is dus compleet weg momenteel (na de verbouwing &geboorte baby was die al behoorlijk verdampt). Wat ook niet helpt is dat een klant maar niet betaald. Volgende maand pas is het weer op orde denk ik en dan moeten we niet gek doen met sinterklaas etc.
En we hebben een goed inkomen en toch blijven we dit soort genante dingen elke zoveel tijd houden, zijn er nou meer die dat hebben/houden of zijn we gewoon heel onverstandig geweest afgelopen jaar met al die dingen ?
We hadden dus een goede buffer opgebouwd maar die is dus helemaal op gegaan in een paar maanden tijd.
Precies kaaskopje
Wat jij ziet bij die banken maakt spreiding alleen maar verstandiger.
Ik vraag me bijvoorbeeld af waarom wij als burgers moeten betalen voor de mensen die grote bedragen op één rekening hebben gezet. Bos heeft de depositogarantieregeling verhoogd van 40.000 naar 100.000 euro. Wat mij betreft had hij dat niet gedaan en zouden meer mensen de moeite hebben genomen om bij het bereiken van de 40.000 euro een volgende bank op te zoeken.
Ook een vorm van spreiding!
Ja pelle,
ik doelde inderdaad op de nu ontstane situatie bij DSB. Zodra het omvallen van een bank niet meer een illusie is maar iets dat daadwerkelijk gebeurt, dan maakt het uit of de grens 40k danwel 100k is. (sorry voor de onelegante uitdrukking maar k is makkelijker typen dan de hele tijd al die nullen en dan tellen of het het goede aantal nullen was 
Allicht vallen niet alle banken om maar het schijnt bij de DSB echt om flink wat miljoenen te gaan hoor, als je alleen al hoort dat het tientallen miljoenen zijn van spaarsaldo's die boven de 100.000 uitkomen.
Interessant
In de afgelopen twee dagen ben ik opeens lid geworden van een club (van Rodebeuk) en ik ben muf, calvinistisch en conservatief. Dat is blijkbaar niet leuk om te zijn.
Ondanks dat ik geld spaar betekend dat niet dat ik niet geniet van het leven of geen leuke dingen. Natuurlijk doe ik dat. Echter ik zit nu in de luxe positie dat ik ook leuke dingen kan doen en geld kan sparen. Dat betekend echter niet dat ik geld uit ga geven aan dingen die ik eigenlijk helemaal niet zo graag wil alleen maar om geld uit te geven.
In mijn posting eerder aan Pelle noemde ik al dat in de periode dat ik weinig verdiende ik wel geld uitgaf aan vakanties. Reizen heb ik altijd heerlijk gevonden dus ook als ik weinig geld had dan was dat alsnog een prioriteit. Dan ging ik zo goedkoop mogelijk maar ik ging wel. Dat had dan een prioriteit boven veel spaargeld.
Nu vind ik veel dingen nog steeds niet belangrijk genoeg om veel geld aan uit te geven. Ik snap het nooit zo als mensen een volstrekt goede bank of eettafel na een paar jaar gaan vervangen omdat ze weer eens iets anders willen. Dat is dan hun prioriteit. Ons interieur is nog steeds een samenraapsel van Ikea, tweede hands en wat erfstukken uit mijn familie. Dat zal het ook wel altijd blijven want ik heb helemaal geen behoefte om daar meer geld aan uit te geven. Net als keukens verbouwen of badkamers verbouwen. Ik heb een keer een verbouwing gehad in dit huis en was zo blij dat het achter de rug is. Dat hoef ik echt niet meer.
Andere dingen geef ik dan wel veel geld aan uit. Vakanties, clubjes van de kinderen, leuke uitjes.... dat soort dingen hebben dan weer mijn prioriteit.
Veel sparen betekend dus niet dat je niet leeft of geen leuke dingen doet. Ik doe genoeg leuke dingen. Daarnaast spaar ik.
Ik vind inderdaad sommige beslissingen in dit draadje niet verstandig. Zoals standaard rood staan. Dat snap ik niet. Ik sta nooit rood. Een keer kan ik me voorstellen maar elke maand? Je leent dan elke maand weer geld van de bank wat je met rente terug moet betalen. Rood staan kost gewoon geld. Op jaarbasis levert dit echt een leuk bedrag op. Geld wat nu dus in het luchtledige opgaat.
Die drang om te kopen snap ik ook niet zo. Iemand had het over leuke spullen bij de H&M die volgende week weg zijn. Misschien zijn die spullen inderdaad wel weg volgende week maar is het feit dat die spullen leuk zijn dan reden genoeg om die nu te kopen? Ook als je ze niet nodig hebt? En eigenlijk nu niet kan betalen? Hangen er niet volgende week weer andere leuke spullen in de winkel? Ik woon in een middengrote stad. Je hebt hier een overvloed van winkels met allemaal leuke spullen. Wat ik ook zou verdienen ik zou dat nooit allemaal kunnen kopen. Ik wil dat ook helemaal niet. Ik kan spullen ook heel goed leuk laten zijn in de winkel. Ik koop spullen als ik ze nodig heb of als ze dusdanig leuk zijn dan ze echt wat toevoegen aan mijn leven. Maar zeker niet als rood sta. Dan zou ik gewoon die week helemaal niks meer kopen. Dus dat is dan wel een mentaliteitskwestie die gewoon anders is.
Net zoals bij de traiteur bestellen als je eigenlijk nu even geen geld hebt. Dat er volgende week wel weer geld zou voor mij niet ter zake doen. Deze week geen geld= deze week geen traiteur. Dat komt dan volgende week wel weer.
In elk geval denk ik inderdaad dat (veel) sparen deels een mentaliteitskwestie is.
Nogmaals mensen op bestaansminimum uitgezonderd.
Maylise
Foutje chantelle
Hoi Chantelle,
Jij schrijft: "De kinderopvang van een tweede, derde, vierde, vijfde kind kost bijna niets. Als je een miljoen per jaar verdient kost het jou als ouder < 10% van de werkelijke kosten. Dus dat is maximaal 6 euro per opvangdag."
Dit is pertinent niet waar. Ten eerste: de belastingdienst rekent als eerste kind het duurste kind. Dus bij mij is de baby niet het tweede kind, maar het eerste kind. Ik krijg daar dus het minste van terug. Mijn oudste geldt als eerste kind.
Ten tweede: de percentages kinderopvangtoeslag gelden voor een wettelijk maximaal gestelde uurprijs. En helaas zitten zowel mijn kdv als mijn nso een stukje boven die prijs. Dat betekent dat ik sowieso al een euro of 70 per maand helemaal zelf betaal, plus nog eens mijn eigen bijdrage van de kinderopvang. En dat is echt nu een stuk meer dan toen ik nog 1 kind had.
Liora
Spreiding van middelen bij bereiken 40 k
Hoe zie je dat dan voor je voor grote spaarders. Die flink meer dan die 40k hebben. Gewone particulieren die even een grote spaarder is (ene huis verkocht, tijdelijk huur, geld even wegzetten), ondernemers die sparen voor hun pensioen. Grote ondernemers en bedrijven. Overheid. Hoe zie je die dan spreiden? Dáár is het dus volgens mij bij Icesave ook fout gegaan. Gemeenten en provincies hebben reserves nodig. Ik vind het heel prettig dat mijn gemeente dat niet wegzet in aandelen. Dus maar wegzetten bij tig banken? Zijn er eigenlijk wel genoeg banken om bv een miljard veilig weg te zetten? Je kunt wel denken dat als je onder de 40k qua spaargeld zit, dat je dan veilig zit. Maar van wie is het Ijslandse geld van je gemeente? Waar zet je werkgever het geld weg? Wat als één van die banken omvalt en Bos zich houdt aan die 40k grens?
En of de overheid nu 1000 kleine spaarders moet helpen met max. 40k of 100k (depositoregeling) of 1 grote; ik zie daar geen verschil in. Die grote spaarbedragen laten wegvallen maakt de economische situatie ook niet rooskleuriger. Ik heb er geen bal verstand van, dit is niet meer dan geredeneerd vanuit mijn gezonde verstand.
Minet en schijnzekerheid
Minet"'Waar vind je tegenwoordig dergelijk werk? Mijn ervaring is dat een 'vaste' baan alleen maar schijnzekerheid biedt, als je eruit moet, om welke reden dan ook, dan lig je er gewoon uit, zo simpel is het.'
Je hebt vaste banen en je hebt vaste banen. In deze onzekere tijden is er bepaald type werk waar mensen minder op zitten te wachten. Als je freelancer bent, heb je het zwaar. Kijk je naar het onderwijs, dan zijn er veel vacatures, dus ben je een docent, dan heb je meer zekerheid dan een fotograaf, bij wijze van spreken.
Tenslotte vind ik persoonlijk een buffer ook alleen schijnzekerheid bieden. Want in echte tijden van ellende is de buffer ook na een paar maanden verdampt.
Maylise
'n de afgelopen twee dagen ben ik opeens lid geworden van een club (van Rodebeuk) en ik ben muf, calvinistisch en conservatief. Dat is blijkbaar niet leuk om te zijn.'
Wie stopt er mensen in een club dan? En dat ik het oppotten van geld iets calvinistisch vind hebben, wil zeggen dat ik de MENSEN suf vind. Vooral als het is ingegeven door angst en niet door realiteitszin. Dat je een potje hebt voor onvoorziende uitgaven, is buitengewoon handig. Maar om een buffer te hebben voor calamiteiten, tja.
'Echter ik zit nu in de luxe positie dat ik ook leuke dingen kan doen en geld kan sparen. Dat betekend echter niet dat ik geld uit ga geven aan dingen die ik eigenlijk helemaal niet zo graag wil alleen maar om geld uit te geven.'
Niet iedereen kan zich beide dingen veroorloven, de meesten kunnen of sparen, of uitgeven. Of van beide een beetje. En wie zegt dat mensen alleen geld uitgeven om het uitgeven zelf? Er zijn tussenvormen mogelijk Zoals eerder gezegd zijn bijvoorbeeld clubjes voor kinderen heel duur, maar het is een keuze om daar nu geld aan te besteden. Ja, het geld kan ook naar de bank. Mijns inziens kun je geld beter nu uitgeven, want je weet wat je nu hebt en nu kunt doen.
Liora
Ja, ik weet dat het kind met de meeste uren als eerste kind geldt. Maar voor je baby betaal je nu (veel) meer dan toen je oudste een baby was. Wat je nu - sinds de geboorte van je tweede kind - extra betaald in vergelijking toen je 1 kind had in baby/dreumes/peuterleeftijd is peanuts (bij gelijkgebleven inkomen etc).
Dat is balen als de kdv en/of bso een hoger uurtarief rekenen dan het maximum-kinderopvangtoeslag-tarief. Marktwerking.
Wij verdienen bovengemiddeld tot heel erg leuk, maar wij betalen voor het eerste kind (met meeste uren) iets van 250 - 300 euro netto voor 129 opvanguren. Dat is maximaal 2,30 per uur. Voor de twee oudste kinderen betalen wij netto iets van 18 euro per maand per kind. Per opvanguur is dat 34 eurocent per uur.
Ik zal wel tegen heel veel schenen aanschoppen. Maar ik vind 'kinderopvang is duur' al snel gewauwel. Je wilt goede kinderopvang, die kost je een paar eurocent tot een paar euro per uur. Wat wil je dan? Vergelijk het eens met andere diensten die je inkoopt.
Zus
"Tenslotte vind ik persoonlijk een buffer ook alleen schijnzekerheid bieden. Want in echte tijden van ellende is de buffer ook na een paar maanden verdampt."
Er is niks op tegen om de tering naar de nering zetten. Dat kan iedereen, dus ook mensen met een buffertje.
Liora - foutje -
"Ja, ik weet dat het kind met de meeste uren als eerste kind geldt. Maar voor je baby betaal je nu (veel) meer dan toen je oudste een baby was. Wat je nu - sinds de geboorte van je tweede kind - extra betaald in vergelijking toen je 1 kind had in baby/dreumes/peuterleeftijd is peanuts (bij gelijkgebleven inkomen etc)."
Ik bedoel dus: voor je jongste kind in kdv betaal je nu ONGEVEER NET ZO VEEL dan toen je oudste in kdv zat. Wat je nu extra betaald zijn de (bso?) uren. Dat zijn tweedekindsuren en kosten jou dus bijna niets.
Dus: wat je nu (2 kinderen) betaald is in vergelijking met de tijd toen je 1 kind had in kdv-leeftijd is peanuts (bij gelijkgebleven inkomen etc).
Volg je het nog?
Chantelle
'Er is niks op tegen om de tering naar de nering zetten. Dat kan iedereen, dus ook mensen met een buffertje.'
Waarom heb je dan nog een buffer nodig?
Chantelle: spreiding
Zolang de banken echt los van elkaar staan heeft het imho zin voor individuele burgers om te spreiden. Je beperkt je eigen risico én je houdt het depositogarantiestelsel betaalbaar.
Jouw redenering dat het niet uitmaakt of 10 spaardertjes met 30k of een grote spaarder met 3 ton op de bank een vergoeding krijgt gaat alleen maar op als alle banken tegelijk failliet gaan. En dan is wschl ook bij de overheid geen geld meer om ze allemaal een vergoeding te geven. Zolang er maar één bank tegelijk failliet gaat is het voor de samenleving als geheel van voordeel als mensen niet al hun eieren in één mandje stoppen. En ik vind dat je dat wel van mensen kunt vragen (gebeurt ook indirect door de bovengrenzen aan de gegarandeerde bedragen.)
Bedenk bovendien dat het per persoon gaat, dus een echtpaar kan tot 80k bij dezelfde bank blijven.
Ik vind het wel meevallen allemaal.
Zus
Ik vind juist dat je realiteitszin hebt als je spaart en niet als je alles uitgeeft wat binnenkomt.
Misschien ervaar jij dat pas als er opeens een tijdje geen inkomen is, om welke reden dan ooit. Ik heb het zelf meegemaakt, maar ook bij een buurvrouw wiens man wegging en de hele administratie meenam. Geen uitkering want ze hadden een eigen huis en dat moest eerst verkocht. Ze heeft een half jaar van de lucht moeten leven.
Verder heeft niet iedereen dezelfde behoeftes. Ik heb een kind dat niet geeft om merkkleding, vakantie, uitstapjes. Daarom staat er veel meer op zijn spaarrekening dat op de rekening van zijn broer die uitgeeft wat er binnenkomt.
Niks calvinistisch of suf aan het kind wat spaart en zo zal het waarschijnlijk ook gaan als ze volwassenen zijn.
Juist met een grote buffer kun je minder suf leven
Hier een grote buffer. Die is deels ontstaan door sparen (we hadden het geld niet nodig) en deels door toevallige omstandigheden.
Nu geven we ons inkomen gewoon elke maand uit. En dat kan ook want die buffer staat er nog steeds, die blijft ongeveer gelijk. Geen suf leven hier!
Pelle
Kan je het nog wat meer uitleggen? Ik snap het niet.
Als de mensen beter gespreid hebben moet de bank meer uitkeren, bedoel je dat? Omdat een groter deel van het totale uitstaande saldo onder de regeling valt?
En ik redeneer andersom, als de mensen beter spreiden verliezen ze nooit een substantieel deel van hun spaargeld, dus dan kan het te vergoeden bedrag omlaag. Met het verhogen van de grens heeft Bos het spreiden ontmoedigd, en dat vind ik een verkeerd signaal. Mensen zijn ergens ook nog een beetje zelf verantwoordelijk.
Maar leg het ff uit want misschien denk ik helemaal een andere kant uit, dat van dat statistisch en die eieren, daar haak ik af.
Zus
Ja, de buffer is na een paar maanden inderdaad weg. Echter die paar maanden is nou net de tijd die nodig is om een uitkering op te starten of om ander werk te vinden bijvoorbeeld. In die tussenliggende periode zijn wij gered. Ook als er andere problemen voorkomen kunnen wij die opvangen. Ik geloof dat Ellen Wouters schreef over een probleem met de ziektekosten verzekering waardoor haar man een poos zonder zat. Ook in dat soort situaties is het wel heel handig om wat geld achter de hand te hebben.
Of als mijn man er vandoor zou gaan. Dan moet ik het uiteraard zuiniger aandoen maar door het spaargeld kan ik wel een goede advocaat betalen en tijdelijk de situatie overbruggen voordat ik meer langdurige maatregelen heb kunnen treffen.
Wij hebben er bijvoorbeeld ook voor gekozen om geen begrafenisverzekering af te sluiten. Zo'n verzekering is naar verhouding heel duur zeker als je zoals wij wat speciale wensen hebt. Consequentie is wel vind ik dat je dan genoeg geld achter de hand moet hebben om een begrafenis te kunnen betalen. Echter het is uiteindelijk goedkoper om geld achter de hand te houden voor een begrafenis (en daar hopelijk jaren de rente van te ontvangen) dan een begrafenisverzekering te moeten bekostigen jaar in jaar uit. En het is heel fijn dat mocht er onverwacht iets gebeuren we ons daar geen zorgen over hoeven te maken.
Dus soms kan je door geld te sparen ook weer kosten besparen.
Ik denk dat de meeste mensen wel de mogelijkheid hebben om zowel te sparen als geld uit te geven. Maar dat zal ook van je wensen afhangen. Je kan als je spaart dan uiteraard minder uitgeven. Dus dan zul je keuzes moeten maken. Als je alles heel graag wilt dan kan je inderdaad niks sparen. Maar ik heb bijvoorbeeld ook niet veel behoefte aan een nieuwe bank of een hovenier. Dan zou ik dus alleen die reis naar Afrika doen en dan de rest sparen. Dat is mijn keuze. Er is heel veel wat ik wel leuk zou vinden om te kopen maar waarvan ik niet het idee heb dat het nou echt bij zou dragen tot mijn levensgeluk dus dat geld spaar ik dan.
Dus inderdaad om geld te sparen moet je keuzes maken. Ik weet voor mezelf wat ik belangrijk vind om geld aan uit te geven en wat minder belangrijk is. Dan is het mijn keuze om eerst te sparen en daarna pas geld uit te geven aan dingen die minder belangrijk zijn.
Maylise
Chantelle
Hoi,
Ja ik volg het nog hoor! Maar het gaat niet helemaal op. Mijn inkomen is hoger geworden inderdaad, daarnaast rekent dit kdv ook per dag 11 uur (die niemand ooit daadwerkelijk afneemt). Daarnaast zat mijn kdv vroeger altijd onder die maximaal gestelde uurprijs, deze dus erboven. Dat scheelt best veel.
En verder zijn er natuurlijk weer andere kosten die een 6-jarige met zich meebrengt, die ik niet had toen ik alleen nog een baby/dreumes had. Met andere woorden: ik vind een tweede kind wel meer kosten dan een rol beschuit.
Liora
Chantelle
Ik ben het niet helemaal eens met je redenering, het erbij hebben van een tweede kind kost voor Liora op dit moment verhoudingsgewijs wel veel. Ook aan kinderopvang. Dat het weinig uitmaakt vergeleken met de kdv-tijd van 1 kind doet er niet toe, want die tijd was al achter de rug. En het ging even om nu, want nu moet dat geld ergens vandaan komen (ook bij Manda dus).
Ja maar zus
Zo kan je dus nooit fotograaf worden, of aan de universiteit zitten met tijdelijke contracten zoals ik, zonder naar jouw mening calvinistisch een buffer te moeten aanleggen voor de bijbehorende onzekerheid. Niet alle nederlanders kunnen tenslotte in het onderwijs werken.
En wat die paar maanden betreft sluit ik me aan bij Maylise ea. Ja, ik heb ook eens een maand of 3 op een uitkering moeten wachten en toen had ik dus godzijdank een vriend met buffer. Misschien als je zoiets nooit zelf meemaakt of in je omgeving, dat je hier anders tegen aan kijkt.
Vervolg
Het gaat dus gewoon om keuzes. Als je een carriere met minder zekerheid kiest, of emigreert en daarmee minder aow opbouwt bijvoorbeeld, of in een dure regio wilt wonen (bijvoorbeeld vanwege je baanwensen) dan heb je die buffer eerder nodig. Het betekent dus dat je andere keuzes maakt dan die voor een goedkope regio en een conjunctuurongevoelige sector met veel vaste banen. Maar de eerste keus heeft toch echt niets te maken met calvinisme, integendeel zou ik bijna zeggen.
Banen zijn minder zeker
..maar er zit zeker verschil tussen. Om de maatschappij draaiende te houden heb je al die verschillende soorten banen nodig. Het is dus niet realistisch om te stellen dat iedereen maar een vaste baan moet nemen en niet hoeft te sparen. Zo zit het leven niet in elkaar.
En mijn punt was nu juist in die lange lap tekst die ik ergens hierboven heb gezet dat het aantal onzekere banen toeneemt en dat er daarom een soort herijking nodig is. Voor sommige mensen verandert er niets (onderwijs), voor anderen heel veel (bepaalde takken van het bedrijfsleven, zzp-ers). Daarmee is er ook een groot verschil in hoeverre die mensen gedwongen zijn om na te denken over hun persoonlijke financieën.
Precies rodebeuk
Met die posting van jou was ik het ook al helemaal eens!
Wie draagt risico
Naast de sociologische veranderingen ohgv opleidingsniveau en dergelijke neem ik nog een trend waar, en dat is de trend van de laatste decennia dat mensen zelf nog maar weinig risico voor hun leven(-somstandigheden) willen dragen.
Ziekte, werkloosheid, calamiteiten, ongeluk, de stilzwijgende gedachte is dat de maatschappij de ergste klappen opvangt en dat het individu daar niet meer erg onder hoeft te lijden. Zoals ik hier een keer in een draadje las: "Het kan toch niet waar zijn dat ik nu van mijn mooie huis naar een flat moet omdat mijn man er vandoor is?". Alsof er een blik goedkope mooie huizen opengetrokken kan worden voor al wie daar behoefte aan heeft.
Idem dito voor ziekte en ongeluk. We zijn het onaanvaardbaar gaan vinden dat mensen hun leven lang arm en nooddruftig zijn als ze blind geboren zijn, of dat ze luxe zaken als vakantie en televisie niet meer kunnen betalen als ze ziek worden.
Allemaal prachtige verworvenheden. Maar het mondt uit in "ik hoef niet te sparen voor werkloosheid of pech, want er zijn uitkeringen en vangnetten, en daar betaal ik toch premies voor".
En uiteindelijk, als het systeem kraakt en piept en niet doet wat het moet doen, of als je net buiten alle regelingen valt, zijn mensen dan heel kwetsbaar.
Wij hebben vanavond eten buiten de deur gehaald, zijn net terug van vakantie en hebben ook nog een verbouwing laten doen. Maar de échte luxe vind ik dat ik nooit meer wakker hoef te liggen over of ik de huur wel kan betalen, of hoe ik nou toch in hemelsnaam moet rondkomen als manlief geen werk meer heeft.
Dat vind ik oneindig luxe. Veel luxer dan nog meer leuke spulletjes kopen. De wereld hangt vól met leuke spulletjes. Het is net als met snoep en lekker eten: moet je alles opeten wat voorbijkomt? Kun je geen leuk leven hebben als je ook eens denkt "nu maar even niet, ik heb al genoeg gehad"?
Ik snap niet dat je geen leuk leven zou kunnen hebben als je niet rood wilt staan. Aan roodstaan zit toch ook een grens? Leeft iemand die 1000 euro rood mag staan leuker dan iemand die 500 euro rood mag staan? Is het pas echt genieten als je 5000 euro rood mag staan? Ben je ongelukkig als je limiet van 500 euro rood bereikt is omdat je dan niet nóg meer kleren kunt kopen?
Genuanceerd
De laatste paar postings over dit onderwerp vind ik al een stuk genuanceerder dan de ' guttegut-wat-dom-om-geen-buffer-te-hebben' reacties eerder in dit draadje. Het is afhankelijk van je werk, wat je prioriteiten zijn, je eerdere ervaringen, etc hoe je tegenover geld staat.
Dus...
Dus nu ben ik niet meer muf, Zus? Ik bedoel: dus nu *gedraag* ik me niet meer muf?
Ik vond de teneur van de eerste postings trouwens niet anders dan van de huidige postings. Alleen is de discussie nu wat verder doorontwikkeld.
Guinevere/ellen
Guinevere:was het je opgevallen dat ik maar niet begonnen was met reageren op muf, calvinistisch en nog iets? Ik dacht die sla ik maar ff over. Meestal lost dat soort dingen zich ook vanzelf op in een draadje.
en Ellen: die verzorgingsstaat en de afbraak daarvan zijn inderdaad ook een belangrijk element. Wat mij vooral intrigeert is het toenemen van het van-de-hand-in-de-mond gedrag. Want dat spoort ook prima met die verzorgingsstaat. De tegenwerping dat men zich in lastige situaties danwel zal aanpassen is imho ook mogelijk door die verzorgingsstaat, het idee dat men nooit heel diep zal kunnen vallen.
Zeker rodebeuk
Dat is prima, Rodebeuk, maar ik vind het nu juist zo grappig om daar op door te gaan... en wellicht voel ik me te snel in mijn eer als spaarder aangetast?
Pelle
Ik dacht dat de garantie 100.000 euro per persoon per bank is! En jij dus dat het één keer dat bedrag per persoon is, dus niet nog een keer bij een andere bank??
Dan zijn we eruit volgens mij. Moeten we alleen nog uitzoeken hoe het nou echt zit...
Guienevere
Ik zal nog een goed in mijn T-shirt ruiken vanavond. Hoeveel herfstwind er ook gewaaid heeft vandaag, misschien komt er toch nog een muf luchtje uit... en nu weet ik waar het vandaan komt.
Ik reageer vaak overdreven defensief als mensen iets over iets van mij zeggen - maar bij dat geld ben ik echt de rust zelve. Ik hoor al 20 jaar verbazing van mijn spendaholic vriendinnen - daarom ik blijf overal stoïcijns onder denk ik. Pure gewenning.
Toch ff ruiken zometeen...hm....geldt 'zuur' ook als muf???
Zuur
Volgens mij wordt muffe kleding die te lang wordt gedragen vanzelf zuur. Toch maar niet bezuinigen op de wasbeurten en de hoeveelheid waspoeder! 