Genante geldkwestie

Guinevere

'Ik bedoel: dus nu *gedraag* ik me niet meer muf?'
Tuurlijk wel, maar je vindt het hopelijk niet echt belangrijk wat ik van mensen vind die hun geld oppotten. Je krijgt je wraak nog wel als ik over 10 jaar in de goot lig vanwege afwezigheid van buffer.

Ach...

Ach Zus, wie weet lig ik over 10,5 jaar wel naast je, in diezelfde goot... scheelt wel, dan lig ik er voor het eerst in het warme seizoen. Toch nuttig, die halfjaars buffer.

Toen ook minder verplichte betalingen

als er geen aow is, draag je geen aow-premie af. Zonder verplichte zieketekostenverzekering kun je per maand 180 euro meer sparen voor ziektekosten dan met verplichte ziektekostenverzekering (en dan laat ik het % over je loon nog buiten beschouwing).
En via de diakonie vd kerken was er vroeger ook een vangnet voor de ergste gevallen.
Wil je daar weer naar terug?

Poemjon

De kerken fungeren nog steeds als vangnet voor de ergste gevallen.

Wao premie

die wao premie die wij betalen is voor de wao-ers van nu. Onze kinderen moeten voor ons betalen. Dus houd ik er wel rekening mee dat een versobering direct van invloed zal zijn op mijn inkomen later.
Daarbij heb ik het nu ruim door dat ik alimentatie ontvang. Maar ja, dat is maar tijdelijk. En net op het moment dat dochterlief duur gaat worden gaat dat spectaculair omlaag. Lijkt mij toch iets om rekening mee te houden.

Maar ook relatiezekerheid is iets waar ik in de toekomst toch rekening mee zou houden. Om opnieuw te kunnen beginnen met een buffertje in plaats van een schuld is toch wel heel erg prettig. Ik ging er niet van uit dat mijn ex er van de een op de andere dag vandoor zou gaan. De eerste reactie van de advocaat: goh er zijn geen schulden anders dan de hypotheek, dat kom je niet vaak meer tegen maar maakt het proces wel een heel stuk makkelijker. Nu na 3 jaar kan ik het verschil goed zien. Mijn ex en ik hebben uit de scheiding beiden eenzelfde vermogen meegenomen, ongeveer 10.000 euro uit de opbrengst van de verkoop van onze echtelijke woning. Daar kwam later nog zo'n bedrag bij waar we geen rekening mee hadden gehouden. We hadden het spaardepot over het hoofd gezien. 10.000 heb ik geinvesteerd in mijn nieuwe woning. Er bleef dus nog 10.000 staan voor onverwachte zeer noodzakelijke uitgaven. Inmiddels heb ik dus bijna mijn streefbedrag op de bank staan. Terwijl hij schulden heeft. Hij heeft een riant salaris, ik heb niet de volle mep partneralimentatie die hij volgens de normen zou kunnen betalen (ongeveer een kwart van dat bedrag) Per maand heeft hij dus meer te besteden. Maar hij besteed het dus ook echt allemaal. Ik spaar voor onze dochter want hij kan dat niet betalen.

Toch heb ik niet het gevoel dat ik een muf leven leidt, want Zuid-Afrika was een prachtige vakantie. Over een jaar of 2 gaan we zeker weer een verre lange vakantie doen. Reizen blijft nu eenmaal trekken. Het is zoals de spaarders allemaal zeggen keuzes maken. En op een gegeven moment genereert geld ook weer geld.

Daarom houdt ik toch vrij strak aan die 10% vast die het Nibud adviseert. Als ik het bufferadvies van het nibud voor mijzelf uitreken komt dat op zo'n 12.000 euro. Dat valt dus best mee, vul het eens in. Want het gaat echt niet om tonnen op de bank hebben voor een veilige buffer.

Nuttig draadje dit

Ik heb nu eindelijk de tijd gehad om alle reacties in dit draadje eens even door te lezen. Ik kan beide 'kampen' wel begrijpen en hang er zelf denk ik ergens tussenin. Door de koop van een huis drie jaar geleden was onze buffer op en omdat we niet echt riante inkomens hebben en er nog altijd veel moet gebeuren hier, gaat het sparen niet zo hard. We hebben een aparte rekening voor het vervangen van de auto, want daar willen we niet voor lenen en daarnaast gaan alle belastingteruggaven naar de spaarrekening en sparen we een percentage van ons inkomen (ik zal eens kijken of dit 10% is). Rood staan gebeurt wel eens, maar is niet de bedoeling.

Dit draadje heeft er echter wel voor gezorgd dat ik nog eens even met nieuwe ogen naar onze uitgaven en inkomsten kijk. Dus, bedankt Manda voor het stellen van je vraag. Ik denk dat veel mensen zich echt wel in je herkennen hoor, maar het misschien niet direct hier posten.

Chris

Levensfase

Ik mag niet bij de club van bufferaars. Misschien moet ik maar een club oprichten van incidenteel financieel onverstandigen? Gelukkig zijn er in dit draadje ook al reacties van mensen die toegeven dat het met schoolgaande of kdv-kinderen een stuk moeilijker is om te sparen dan wanneer die er (nog) niet zijn. Als je dan ook al niet samen bent begonnen maar op latere leeftijd samen start is het weer anders. Wij hadden best een aardig kapitaal opgebouwd, maar na aankoop van een eigenlijk net iets te dure woning is dat redelijk verdampt. Overdrachtsbelasting is een smak geld die in feite zomaar verdwijnt. Daarbij een behoorlijke verbouwing etc., en dat zie je niet direct terug in nieuwe overwaarde. Er komt hier een behoorlijk salaris binnen, maar er gaat ook zo vreselijk veel uit aan hypotheek, alimentatie, kinderopvang (die drie samen ruim 3000 netto), en dan willen we graag nog eten ook. Gelukkig is er licht aan de horizon, over een jaar of 8 houden we een stuk meer over per maand. Maar ja, dan krijg je weer studiekosten.

Rodebeuk

Qua uitjes postte ik vanmorgen net zo'n beetje hetzelfde in de Utrechtdraad. Maar geloof me, dat geldt alleen op de basisschool. Als je kinderen groter worden is het steeds makkelijker om wél meer geld uit te geven aan kindgerelateerde uitjes. Jouw kinderen willen straks ook aan concerten deelnemen, op tournee naar het buitenland, meer muzieklessen, betere instrumenten, noem maar op. Ik bedoel, wie zegt er nou nee tegen klassieke zanglessen, of tegen opera (vast een heleboel mensen hoor, en dat snap ik ook best, maar ik vind het zó leuk)? Als je het niet hebt is het wat anders, maar als je het wel hebt dan spaar je dus gewoon een hele tijd veel minder. Maar ik geniet van elke gespendeerde euro, dat wel. Het is een geweldige investering van mijn geld, al doet het niets voor mijn buffer. Sterker nog, ik zou die buffer ervoor aanspreken als het nodig was.

Yta

Twas maar een voorbeeld hoor, dat we veel genoegen beleven aan simpel goedkoop vermaak.

Maar over die muziek zitten we op één lijn. Celloles is nu incl huur al 1500 per jaar. Toch voor de dure privéles gegaan, en ook niet een chinese sigarenkist gehuurd maar een mooie studiecello. Geweldig geluid komt eruit, ook al is het maar een kwartje. Oh ja, verzekering kwan er ook nog bij.

Oudste wordt acht binnenkort en wil nu al liever naar normale concerten en niet meer naar die kinderdingen van Vredenburg.

Ik oefen trouwens nu al kerstliedjes op de piano om straks het repertoire in de vingers te hebben, geldt dat dan ook als bezuiniging? Scheelt weer CD'tjes en in de tijd dat ik oefen kan ik geen andere dure dingen doen

Ik kon niet meer vioolspelen door rsi, al sinds 2000, en de piano is ook al van spaargeld betaald. Heerlijk. Gewoon uitkiezen, laten bezorgen en overmaken. Met 'korting wegens in één keer betalen'. Bufferloze klanten zijn dus al de regel bij de pianowinkel.

Risico's

Tjeetje, nu hoor ik blijkbaar bij een 'kamp'. Ik schreef alleen maar dat ik geen grote buffer heb en waarom niet (en dat ik net als Zus ook een beetje recalcitrant word als mensen niet-bufferaars onverantwoord noemen). Dat maakt mij geen tegenstander van een buffer aanleggen hoor!
Volgens mij is het allemaal een kwestie van risico's inschatten. Als zelfstandige loop je relatief veel risico om (tijdelijk) zonder inkomen te komen. Dus heb je een flink buffer nodig. Ook in loondienst loop je risico, maar dat hangt sterk samen met het soort werk dat je doet en de branche waarin je werkt. En daarnaast speelt mee hoeveel je maandelijks nodig hebt om de noodzakelijke vaste lasten te betalen, of je een auto hebt waar je niet zonder kan, of je alleen of met z'n tweetjes werkt etc.
Als ik al die dingen voor ons op een rijtje zet, kan ik alleen maar concluderen dat wij weinig risico lopen. De organisaties waarvoor wij werken, merken bijvoorbeeld niets tot weinig van de recessie. Maar goed, ontslagen worden kan natuurlijk altijd. Maar dan zal het ons echt weinig moeite kosten nieuw werk te vinden. En in de eventuele tussentijd hebben we recht op ww. En kunnen we eenvoudig wat freelance werk doen. We werken beiden parttime, maar zouden ook fulltime kunnen werken binnen onze bedrijven. Met één fulltime salaris kunnen we onze vaste lasten betalen, en kunnen we óók boodschappen doen.
We hebben geen auto, en worden dus ook niet verrast door hoge garage-rekeningen.
We hebben een bescheiden spaarrekening; ruim voldoende om een nieuwe wasmachine van te kopen, of andere onvoorziene dingen.
We hebben een goede 'studiespaarpot' die vrijkomt als de kids 18 zijn.
We hebben een goede pensioenregeling, en sparen bovendien nog extra bij om tegen die tijd wat ruimer te zitten.
Dus nee, echt grote risico's lopen we niet. En daarom kiezen wij er bijvoorbeeld voor om zo nu en dan een verre reis te maken met het gezin. En dat geld stoppen we dan dus niet in een buffer (ik zou het best willen hoor, maar het is bij ons wel of of, en niet en en). Voor mij is zo'n reis belangrijker en waardevoller dan een volle spaarrekening.

Pelle

Pelle:
"Het bleek ook al dat Rodebeuk niet weet of je je 300.000 mag spreiden over bijv 3 banken en als die allemaal failliet gaan (en ze horen niet bij elkaar) dat je dan nog steeds 300.000 terug kreeg."
Dan krijg je dus je 3 ton terug vziw.

Pelle:
"Oke, nog eens. Rodebeuk zei dat het uitmaakt voor het volk (lees de schatkist van Wouter Bos) als iedereen zijn geld netjes gaat spreiden. Ook al is het pas boven de 40.000."
Hmm, ik zie even niet helemaal waarom het uit zou moeten maken. Maar mss mis ik wat.

Aflossingsvrije hypotheek

Ellen W:
"Precies. Onze overgrootouders spaarden als ze konden nog een flinke duit. AOW was er nog niet, dat moest je zelf sparen. Banken en beurzen konden omvallen (1929 en daarna), dus je moest waardevaste spullen hebben. Bij ziekte en gebrek moest je mekaar opvangen, want WAO en ziektegeld was er niet. Door alle vangnetten is de cultuur ontstaan dat spaargeld er alleen maar is voor de leuk en de luxe. Reisjes, verbouwingen, auto's. Waarom zou je sparen voor tegenslagen als de maatschappij dat toch allemaal voor je opvangt?"
Wat me nog veel meer opvalt, is dat razendsnel de mentaliteit over het nut van koophuizen en aflossen is veranderd.
Nog niet zo lang geleden was HET grote voordeel van een koophuis: Na 30 jaar is het afbetaald. Dat was ook een essentieel aspect, daarna woonde je praktsich gratis, en dat was handig als je met pensioen ging en dus ook minder ging verdienen. Nu heeft iedereen een aflossingsvrije hypotheek, en worden de nadelen daarvan 30 jaar naar de toekomst geschoven. Die veranderign heeft minder dan 30 jaar geduurd, dus binnenkort krijgen we de eerste mensen die last hebben van het feit dat ze zo dom zijn geweest om niet af te lossen.....

Verbouwingen zijn superslurpers

Wil je echt eens grof geld uitgeven (en je relatie onder hoogspanning zetten), ga dan vooral verbouwen. Je denkt 'dit hebben we ook nog nodig en gut laten we dat ook nog maar even doen en o jee nog maar eens voor schroefjes naar de bouwmarkt'. En presto, je hele budget is erdoor. Vergelijk het maar met de aanleg van de HSL of elk ander bouwproject, uiteindelijk liggen de kosten ruim 25% boven het budget. Welk budget dan ook. Wij zijn al jaren bezig met onze verbouwing en die ton die sommige op de spaarrekening hebben staan, is er al anderhalf keer doorheen gegaan bij ons. En dan hebben we geeneens gouden kranen. Dus Chantelle, als je eens van je geld af wilt, probeer een verbouwing .
Manda, ik heb een aantal jaren geleden ook eens voor de pinautomaat gestaan en toen deden DRIE pasjes het niet meer. Sinds die tijd beheer ik onze gezamenlijke rekening. Want manlief is niet zo voor sparen. Wij sparen automatisch voor huishoudelijke zaken (zoals wasmachines), de kinderbijslag gaat naar spaarrekeningen voor de kinderen en zelf spaar ik ook (automatisch). Het zwangerschapsverlof voor ons tweede kind heb ik zo uit eigen zak kunnen betalen.
Dit jaar ben ik voor het eerst serieus gaan uitrekenen hoe ik aan een bepaald bedrag kan komen tegen de tijd dat manlief met pensioen gaat. Vanaf dat bedrag heb ik terug gerekend: hoeveel moet ik daarvoor sparen en hoeveel moet ik daarvoor omzetten per jaar. Heel verhelderend. Hetzelfde doe ik voor onze gezamenlijke rekening, eerst optellen wat de kosten zijn en dan hoeveel we dus ieder moeten overmaken.
Mijn man vindt dat allemaal maar flauwekul. Dat mag .

Mathilde

Mathilde, nee, als je een goed budget hebt en een goede project manager ga je er niet overheen. Bij mij is standaard in het budget ruim begroten en dan nog 15% onvoorziene kosten bij een verbouwing.
De laatste 3 verbouwingen en verhuizingen zijn allemaal ruim binnen budget gebleven terwijl we meer deden dan vooraf gepland.

De laatste keer bij een budget van 11.000 euro slechts 9.000 uitgegeven. De minimale buffer kom ik niet aan ook niet bij verbouwen. Daar kom ik alleen aan als het echt, echt, echt heel erg nodig is. Maar niet voor een verbouwing. Ik heb de laatste keer door een bouwdip (geen zin meer) 5 maanden zonder badkamer gezeten. Was ook met een kind van 18 maanden geen probleem. In bad gaan deed ze bij haar vader en we douchten ook nog 1x per week in het zwembad. Ik douche vooral op het werk na het sporten. Dus ook nu wordt de badkamer vooral gebruikt om tanden te poetsen.

Dat gaat mij dan weer te ver

Onze verbouwing is ook ergens op driekwart gestaakt wegens hevige budgetoverschrijdingen. Gelukkig waren de basale dingen toen wel gedaan, want ik zou niet 5 maanden zonder badkamer willen. Schilderen moeten we nu zelf gaan doen, en zelfs dan blijft het duur.

Mathilde

"Dus Chantelle, als je eens van je geld af wilt, probeer een verbouwing ."

Been there, done that. Ik heb een heel huis laten bouwen. Dat is een verbouwing x 20. Als de aannemer klaar is, ben je nog maar op de helft: badkamer, keuken, vloeren, muren, schilderen, stucen, behangen,inrichten, zolder aftimmeren, inbouwkasten, gordijnen, tuin, bestrating etc. Dan red je het niet met 1,5 ton.
Maar - niet om op te scheppen - ik heb een redelijke post onvoorzien opgenomen maar ben wel binnen het budget gebleven. Bovendien zou een 10% overschrijding van het budget ons niet in de problemen brengen. Ik denk dat daar ook 'financiele planning' om de hoek komt kijken. Een kloppende begroting, overzicht bewaren, prioriteren, etc.
En ergens in dit draadje geef ik aan dat er inderdaad veel geld uitvliegt tijdens maar ook net na een verbouwing of verhuizing. Dus ja, dat tasje-bij-de-Gamma-hier-en-een-potje-verf-daar ken ik als geen ander.

Vic

die badkamer is inmiddels al lang af, maar als we 'm 1x per 2 weken gebruiken om te douchen is het veel. We zijn gewoon te weinig thuis om 'm veel te gebruiken en die inbouwkast (1,15m x 1,35m) is krapper als de douche op mijn werk.

Daarbij kwam het zonder zitten niet door een budget overschreiding, dat budget was er wel, ook voldoende om een tegelzetter in de arm te nemen om het af te maken, maar gewoon geen zin meer. En als je dan niet perse hoeft, is de drempel best hoog om het ook af te maken.

Manda

Manda:
"ik maak mij dus compleet niet druk om die hypo over 30 jaar, als eerste de inflatie over 30 jaar, als tweede is het pensioen dan relatief gezien hoog, 3e omdat de hypo nu al flink lager is dan de marktwaarde, 4e we over een x aantal jaar weer verhuizen en goedkoper/kleiner gaan wonen zodra de oudste de deur uit is, 5e we net zoals onze ouders een erfenis 'krijgen' en daarmee eigen hypotheek voor een deel kunnen aflossen. Kortom ik verwacht dat we aan het eind van de rit alles afbetaald hebben en dus niet alleen maar door aflossen."
Heb je je ooit afgevraagd waarom dat nu blijkbaar valide argumenten zijn, terwijl pakweg 30 jaar geleden niemand een aflossingsvrije hypotheek had?

dat is niet voor niets, en dat was het punt waar ik mee begon: 'gratis wonen' was tot voor kort een essentieel onderdeel van je pensioenvoorziening; met een aflossingsvrije hypotheek geef je dat op. In plaats daarvan speculeer jij nu, namelijk op een forse prijsstijging van woningen (terwijl de prijsstijging de afgelopen 30 jaar uitzonderlijk was, en vooral veroorzaakt doordat vrouwen zijn gaan werken en de rente laag was). In feite zeg je dat zelf ook 'als tweede is het pensioen dan relatief gezien hoog', maw je woning is niet je goede pensioen, maar je rekent op goed pensioen om te kunnen blijven wonen.
Als over 30 jaar de hra voor jou is verdwenen, de rente wat is gestegen, woon je duurder dan nu, en dan is de vraag of je huis verkopen en een kleiner huis terug kopen wel een fijne oplossing is.
Tenslotte, op de lange duur is een aflossingsvrije hypotheek DUUR. Je blijft immers je hele leven rente betalen. Op een gegeven moment is aflossen (over je hele leven gezien) goedkoper dan blijven betalen.

Kiezen of delen tinus

Wij zijn op een gegeven moment ook overgegaan op aflossingsvrij. Ik heb mij daarbij gerealiseerd dat wij dan in feite het huis huren met als voordeel dat de extra overwaarde wel voor ons is (rente = huur). Wij hebben 12 jaar geleden het huis gekocht en die is nu het dubbele waard. Wel hebben we verbouwd maar toch is er een overwaarde van 70.000 euro. Als dan de maandlasten omlaag moeten omdat je anders flink moet bezuinigen in de dingen die ons leven nu prettig maken en je weet dat over 20 jaar door inflatie de maandlasten (=rente) minder zijn plus je bij verkoop echt wel overwaarde over houdt dan is het rekensommetje simpel. Maar ook als je 30 jaar geleden een huis kocht (ons huis koste bij nieuwbouw misschien 80.000 gulden) en je zou daar geen steek van aflossen dan zit je nu erg riant met een kleine maandlast want een hypotheek van 40.000 euro. Dus ook 30 jaar geleden was het niet noodzakelijk geweest om af te lossen.

Dus samengevat als je een huis koopt zonder af te lossen dan kun je de rente zien als huur met dien verstande dat je huur gelijk blijft voor 30 jaar. Je overwaarde mag je in je zak steken als je je huis verkoopt maar daar moet je je onderhoud en investeringen in je huis vanaf trekken. Al met al blijft er na 30 jaar best wat over en dat is dus meer dan als je 30 jaar in een huurhuis zit plus dat je goedkoper (na pakweg de eerste 10 jaar) woont dan met een huurhuis.

Ik blijf in vergelijking met een huurhuis het dus voordeliger zien om een koophuis aflossingsvrij te hebben. Echter nog beter is natuurlijk aflossen maar dat is niet altijd mogelijk. Moet je kiezen dan kun je dus beter kiezen voor een aflossingsvrije hypotheek dan je huis verkopen en in een huurhuis gaan zitten.

Kleinezelfstandige

"Ik denk dat de meeste mensen denken "dat zie ik dan wel weer", dat is toch de gemiddelde mentaliteit."

Ik vind het geen probleem (leuk is anders) om twee jaar langer door te werken door mijn kinderen niet nog meer op te zadelen om te zorgen dat mijn AOW betaalbaar blijft. Bovendien snap ik wel dat als we met z'n allen ouder worden, de AOW steeds duurder wordt (nog afgezien van de vergrijzing) en dat je dus ergens moet bezuinigen. Dat kan op verschillende manieren. Ik zou het ook geen probleem vinden als ouderen ook AOW premie betalen etc. Maar feit blijft dat het geld ergens vandaan moet komen.

Twee dingen

1) "Volgens mij is dat nu ook de reden waarom men in het land zich helemaal niet druk maakt over de verhoging van de AOW-leeftijd (...) "dat zie ik dan wel weer", dat is toch de gemiddelde mentaliteit."

Dat zou kunnen. het kan ook zijn dat mensen inzien dat er meer opgebracht moet worden met minder mensen en dat er dus doorgewerkt zal moeten worden om het systeem te handhaven.

2) Wij stoppen heel veel geld in verbouwen en gaan zelden over het budget heen. We rekenen wel alles mee. Dus niet alleen de offerte van de aannemer, maar ook dat er daarna geverfd moet worden, nieuwe lampen of wat dan ook. En dat je een tijd lang makkelijker leeft en vaker eten gaat halen dat soort dingen. Het valt mij op dat veel mensen alleen het aannemersbedrag incalculeren maar dat is echt niet realistisch.

Klopt jippa

is ons ook gebeurd. Wel de verbouwingskosten maar vergeten dat er ook raambekleding en vloerbedekking enz moest komen. Ik heb ook vaak genoeg eerst het saldo gecontroleerd op de bankrekening voor ik boodschappen ging doen omdat ik wist dat er niet veel meer op kon staan. Dus in zoverre kan ik niet met Manda meevoelen. Wel met allen die moeilijk kunnen sparen ( zie ook de krantenberichten dat er veel mensen niet eens 100 euro per maand kunnen sparen) Bij ons heeft ook het jaar dat het ene huis nog niet verkocht was en wij al wel in het volgende woonden erin gehakt. Of eigenlijk pas de maand nadat het eindelijk wel verkocht was omdat toen ook de makelaar en de overbruggingshypotheek betaald moesten worden.