Partner en kind alimentatie, wat is normaal?

Wiens keuze is het?

Ene uiterste: een vrouw die per se zelf wil stoppen met werken, al had haar man liever gehad dat ze samen inkomen en zorg gedeeld hadden.

Andere uiterste: een vrouw die graag doorgewerkt had, maar op aandringen van haar man gestopt is met werken zodat hij carriere kan maken of een specifiek beroep kan uitoefenen.

Ik denk dat de meeste mensen PA in situatie 2 meer gerechtvaardigd vinden dan in situatie 1.

Moraal van dit verhaal: als je de verantwoordelijkheden voor zorg en inkomen verdeelt, moet je ook stilstaan bij de situatie na een evt scheiding.
Als jij wil dat de ander stopt met werken tbv j'ouw carriere, dan moet je ook bereid zijn enige tijd PA te betalen. Dat is dan namelijk gewoon de ander compenseren voor het inleveren op verdiencapaciteit.
Andersom ook: als jij zelf graag thuis wil zitten en de ander het inkomen wilt laten binnenbrengen, dan moet je ook de consequentie aanvaarden, en dat is dat je inlevert op verdiencapaciteit.

Ben benieuwd of dan ook nog steeds alle kostwinner/tbm-paren zeggen dat ze hier h'elemaal samen voor hebben gekozen.

Groet, Ellen

Ellen

"Ben benieuwd of dan ook nog steeds alle kostwinner/tbm-paren zeggen dat ze hier h'elemaal samen voor hebben gekozen."

Nou ja, het beroerde is dat in het vuur van de (echtscheidings)strijd het geheugen ineens mankementen gaat vertonen. Dus wat het paar zegt tijdens het huwelijk hoeft niet hetzelfde te zijn als wat de exen zeggen na het huwelijk - en dan ga ik er gemakshalve nog maar vanuit dat ze tijdens het huwelijk alletwee precies hetzelfde zeggen, wat op zich ook nog de vraag is

groeten,

Temet

Cameron

Jaja wrijf het er maar in,dat je sherryfles nu leeg is!En ik heb ook nog mijn soap gemist net...tsss.
Bastet

Cameron (ot)

Oh thanx! *Hips* En we gaan nog niet naar huiuiuis....
oh sjips,nou moet ik nog koken ook vandaag....
Bastet

Ohja emma

Even een detail: moet een tbm de brood van manlief smeren,dat meen je toch niet hoop ik?Het zijn toch geen kleuters?Zelfs mijn kinders smeren zelf.....
Bastet

Altair (nogmaals)

Altair:
"Of het bedrag van 700 euro per maand terecht is of niet, weet ik niet. Het klinkt erg hoog, maar ik heb geen idee welke bedragen er in alimentatie omgaan."
Nogmaals, de hoogte van alimentatie (zowel KA als PA) is afhankelijk van het inkomen van de betaler. Als de betaler ruim bovenmodaal verdient, kom je op dit soort bedragen (of meer) uit: Is de betaler zelf ook een arme sukkel, dan betaalt hij nix of bijna nix.

Sinilind -moederschapsloon

Sinilind:
"Ik vind P.A alleen onterecht in het geval dat er geen kinderen zijn, of (bijna)volwassen kinderen. In alle andere gevallen vind ik het terecht. 12 jaar is lang, misschien dat het omlaag kan, in verhouding met de leeftijd van de kinderen."
Jij (en een paar anderen) volgen een gedachte die ik vaker heb gelezen: PA als een soort moederschapsloon. Tsjor heeft hem op OA verdedigd, en Liesbeth Groenhuijsen (een bekende pedagoge die geregeld in de krant als deskundige opduikt) hangt hem ook aan.
Die gedachte is quatsch. PA is GEEN moederschapsloon, er is geen enkele link tussen de manier waarop enerzijds PA wordt bepaald (zowel hoogte als duur) en anderzijds de moeder/PA-ontvanger zorgt.

Een aardige uitwerking hiervan staat hier: http://www.trouw.nl/opinie/podium/article1515714.ece

Marmar

Marmar:
"Dus man vindt zichzelf toch wel eenzaam, snakt naar een maatje en gaat op zoek. Hij past er alleen voor om (weer) gezien te worden als vnl kostwinner met veel inkomen. Wat doe je dan als je zo'n man bent en je hebt een 'date'? Een van de eerste vragen om elkaar te leren kennen is 'wat doe je voor werk'? Eigenlijk kan dan iedereen wel een beetje inschatten wat voor inkomen dan de man heeft. Dus hij doet aan 'downgraden'. 'Lijkt misschien wel een leuk inkomen maar de helft gaat naar m'n ex.' Zo, de fortuinjaagster heeft geen interesse meer."

Huisvrouwen

Ik heb helemaal niet het idee dat er gedaan wordt in dit draadje alsof huisvrouwen niks doen. Er wordt alleen gewezen op de financiële risico's en het principe van financiële zelfstandigheid. Wel hebben zij het denk ik gemiddeld minder druk dan een fulltime werkende moeder. Ik ben zelf ook een paar jaar huisvrouw geweest en hoewel ik me zeker niet verveelde was het toch relaxter dan toen ik weer aan de slag ging daarna. Als huisvrouw had ik meer tijd om te lezen, om naar het park te gaan, de kinderboerderij te bezoek en al die leuke dingen met kleine kinderen te doen.
Zeker als je geen babies en peuters meer hebt en alle kinderen op school zitten hou je echt zeeën van tijd over voor hobbies en andere leuke dingen.
Verder moet iedereen zelf zijn eigen keuzes maken alleen houd er wel rekening mee dat die keuzes je op kunnen breken op een dag.
Overigens is de situatie die Cobi schetst denk ik heel gebruikelijk. Man verdiend meer en kan natuurlijk niet minder werken. Vrouw gaat dus minder werken. Haar werk wordt daardoor minder interessant. Als ze zou ophouden met werken maakt dat netto voor de familie niet veel uit en dus stopt ze met werken. Zo gaan vrouwen natuurlijk ook nooit meer verdienen en een volwaardige functie op de werkvloer vervullen. Persoonlijk vind ik dat erg jammer.
Ik snap dat het enorm vervelend is als je jarenlang voor alles thuis hebt gezorgd zodat man lekker carriere kon maken maar aan de andere kant was je er zelf bij toen die beslissing is genomen. Hiermee heeft de thuisblijver dus een risico genomen waar ze zich van bewust was.
Ik snap overigens inderdaad niet goed waarom je als vrouw anno 2009 nog die beslissing maakt om thuis te blijven behalve in uitzonderlijke situaties.

Maylise

Poezie

Poezie:
"De naam pa vind ik dan ook niet kloppen, dan zou het moeten heten: kinderopvangvergoeding."
Dat is het dus juist nadrukkelijk NIET. In de huidige situatie is er geen enkel verband tussen hoeveel/hoelang PA je krijgt, en hoeveel je voor kinderen moet zorgen.

Zie ook mijn reactie 'Sinilind -moederschapsloon'.

Kip

Klopt in het geval van alleenstaande ouders die niet, of zodanig weinig werken dat zelf incl. alimentatie ze nog onder het bestaansminimum zitten. Maar in het geval van alleenstaande ouders die met parttime werken wel kunnen rondkomen zou het zeker terecht zijn als zij wel die pa zouden ontvangen van de niet-verzorgende ouder. Het grote probleem is nou dat als je als alleenstaande ouder gaat werken, je met kinderopvang in de knoei komt. Een beetje kip en het ei verhaal: wat komt eerst, de baan of de kinderopvang. En dan de vakanties nog. Hoe gaan we dat regelen? Kortom, dat kost heel veel tijd en geld. En dáár is nou die pa voor. (Vind ik.)

Gr. Poezie.

Pa poezie

Poezie:
"Een beetje kip en het ei verhaal: wat komt eerst, de baan of de kinderopvang. En dan de vakanties nog. Hoe gaan we dat regelen? Kortom, dat kost heel veel tijd en geld. En dáár is nou die pa voor. (Vind ik.)"
Is daar 12 jaar PA voor nodig? Of vooral pa(pa) )

Tsja, zoals fladderbeestje iedereen een

inschrijving sociale woningbouw aanraadt (en terecht) zou ik graag alle vrouwen een cursus boekhouden en belastingwezen willen aanraden.

Ik vind het schokkend hoe veel vrouwen ik tegenkom die niet eens weten hoeveel ze verdienen, laat staan dat ze weten hoe hun belasting of administratie moet.
Krampachtig vasthoudend aan hun heffingskorting, ook wel onelegant aanrechttoeslag genoemd. Hoe sneller ze dat afschaffen hoe beter.

Ik kan me echt helemaal vinden in wat Ekeim zegt.
Ik vind nog erger trouwens, ik vind dat een (te) ruime partneralimentatie vrouwen isoleert omdat de stok achter de deur om werk te zoeken er dan niet is. Ze blijven dan passief alleen achter.
Je kan een overtuigde thuisblijfmoeder zijn, ik vind het een onveilige keuze, maar op het moment van scheiding zoek je een baan. Dan kan je 100 maal overtuigd zijn dat kinderen hun moeder nodig hebben. Het leven loopt nu eenmaal niet zoals je dat hebt gewild.

Daar heb je geen 12 jaar alimentatie voor nodig. Misschien een jaartje als overgangsperiode tot de ander een baan heeft gevonden.

Mijn vriendin haar moeder heeft altijd van een partneralimentatie geleefd, dat inderdaad uiteindelijk stopte waarna ze de bijstand inrolde. Vriendin heeft weinig respect voor die keuze en had graag een ander voorbeeld gehad. Ze heeft daar geen respect voor.

Haha tinus

"Is daar 12 jaar PA voor nodig? Of vooral pa(pa) )"
Tis inderdaad dan óf het één, óf het ander.
En Kiki, over hoeveel alimentatie hebben we het dan wel niet, als jij stelt dat je daar van zou kunnen leven? De meesten zullen echt geen goed bedrag ontvangen hoor, van 700 euro gaat iedereen hier al stuiteren.
Het is logisch dat als je een leuke baan hebt tijdens het huwelijk, je vrij veel uren blijft werken. Maar als dat niet zo is. waarom zou je dan, als je man een goed inkomen verdient en het niet nodig vind dat jij werkt, dan nog al die uren blijven werken? Als je beide denkt dat daar je geluk dan in ligt? Ik vind het prima om te stellen dat alleenstaande ouders ook best kunnen werken. Maar feit is dat de een nou eenmaal meer aankan dan de ander. (Trouwens ook ontzettend afhankelijk van hoe leuk je je baan vind en of het praktisch gezien goed te regelen valt. Vaak worden nl. de schoolvakanties vergeten bij het plannen daarvan) Laat een ieder in zijn waarde en begin niet gelijk te roepen hoe goed JIJ het allemaal wel niet doet. Want dat is relatief. Voor hetzelfde geld zit jij over een maand in de ziektewet omdat je bent doorgedraaid o.i.d.. En laten we niet vergeten dat de "achterblijvende ouder" moet dealen met niet alleen zijn/haar eigen gevoelens omtrent de scheiding, maar ook met die van de kinderen. De niet-verzorgende ouder heeft het wat dat betreft heel gemakkelijk. Begrijp me niet verkeerd, ik zeg niet dat die niet dezelfde gevoelens heeft, maar die heeft de vrijheid om daar op zijn/haar eigen gewenste manier mee om te gaan.

Gr. Poezie.

Sorry pelle, ik was niet duidelijk genoeg

Ik bedoelde dat je het uitgekeerd krijgt. Dus als je niet werkt dat je 170 euro per maand (ongeveer) krijgt.

Ze hoeven van mij niet de heffingskorting af te schaffen. Dan gaan er helemaal geen vrouwen werken.
Maar keer het niet meer uit.

Emma (over pa)

Ik heb (nog) niet het hele draadje gelezen, maar jij wilde weten of er meer vrouwen zijn die PA terecht vinden. Ja, ik dus. Ik vind dat als m'n man en ik zouden gaan scheiden, ik recht heb op PA.

Toen mijn oudste kind geboren werd kwam ik door omstandigeheden zonder werk te zitten. We besloten toen dat ik niet meteen op zoek zou gaan naar een nieuwe baan, maar dat we eerst voor een stabiele thuissituatie zouden zorgen. En nu zijn we bijna 4 jaar en een kind verder en bevalt het ons op deze manier allebei heel goed. (tuurlijk zitten er ook nadelen aan, maar dat heeft elke situatie) We vinden het allebei, zeker ook m'n man, erg fijn dat ik altijd thuis ben voor de kinderen, ik zal voorlopig dus ook niet weer gaan werken. Dit is een keuze die we samen gemaakt hebben.
Dat betekent dat als we zouden scheiden, we ook samen voor de gevolgen op moeten draaien, en hij PA zal moeten betalen (ja, dat hebben we al besproken, hij vindt dat ook eerlijk, en nee, we hebben absoluut geen plannen )
We doen het samen, hij zorgt voor het geld en ik voor de kinderen/het huis. Bij een scheiding blijft dat zo, hoewel daar natuurlijk wel een nieuwe verhouding gevonden zal moeten worden. Maar dit is de basis.
Overigens ben ik van plan om als de jongste naar school gaat weer te gaan werken. Bij een scheiding zou ik eerder weer op zoek gaan naar een baan. Maar tot die tijd is hij mede-verantwoordelijk voor het feit dat ik geen inkomen heb.

Poezie. ik roep nergens

hoe goed ik het geregeld heb. Bewaar me zeg.

Mijn persoonlijke mening is dat je niet (te) afhankelijk van je partner moet zijn. Niet binnen een huwelijk en zeker niet na een huwelijk.

Dalijk loopt hij onder een bus of gaat hij bij je weg. Daarom vind ik ook stoppen met werken een onverstandige keuze om te maken. Als je geen leuke baan hebt, wat weerhoud je om wat anders te zoeken. Juist in een huwelijk met een meerverdienende partner is het toch heerlijk die vrijheid te hebben om wel een leuke baan te zoeken.
Waarmee ik natuurlijk niet wil zeggen dat ik er geen respect voor heb. Voor je me dat in de mond gaat leggen.
Ook snap ik dat niet iedereen hetzelfde aan kan. Maar dat heb je altijd met dit soort discussies.

Ik refereerde naar de PA van het voorbeeld van EmmaB en de reacties die het logisch vinden omdat ze een standaard van leven eigen heeft gemaakt. Tja, dat is naar voor de vrouw uit het voorbeeld, maar een scheiding is nooit leuk en vergt aanpassingen. Als deze vrouw echt zoveel krijgt, wat weerhoudt haar dan nog een baan te zoeken. Ervanuitgaande dat ze deze niet heeft uiteraard. Die reden is dan toch weg? Dan komt ze dalijk net als die moeder van mijn vriendin in de bijstand terecht.

Toevoeging kiki

Kiki, je hebt gelijk. Mijn posting had niet helemaal betrekking op jouw posting.
Als je zegt: "Mijn persoonlijke mening is dat je niet (te) afhankelijk van je partner moet zijn. Niet binnen een huwelijk en zeker niet na een huwelijk" geef ik je daar helemaal gelijk in.
Maar feit is wel dat weinigen zich dat realiseren tijdens de relatie. Iedereen denkt tcch dat hen dat niet zal overkomen.
Ook schrijf je: "Juist in een huwelijk met een meerverdienende partner is het toch heerlijk die vrijheid te hebben om wel een leuke baan te zoeken"
Daar wil ik graag wat aan toevoegen: juist in een huwelijk met een meerverdienende partner EN MEEVERZORGENDE PARTNER is het toch heerlijk die vrijheid te hebben om wel een leuke baan te zoeken. Wat dat het ontbreken daarvan kan voor veel niet werkenden binnen een relatie een reden zijn om dat dan nog maar even uit te stellen.

Gr. Poezie.

Nieuwe partners

Waar ik me aan erger is dat (in sommige gevallen) nieuwe partners zich verbijten over de PA en vaak ook aan KA. Alsof iemands verleden gewoon weggestopt kan worden. Dat stomme geld ook altijd... dáár bijten mensen zich in vast. Het is wel belangrijk, maar er zijn belangrijker zaken. Zelf ben ik getrouwd, heb kinderen, geen plannen om te scheiden, man en ik ook nooit gescheiden voordat we elkaar tegenkwamen. Wel heb ik een baan die qua salaris inhoudt dat ik financieel zelfstandig zou kunnen zijn.
Ik snap dat als een pa/ka betaler zijn baan verliest, en er met een nieuwe baan op achteruit gaat, er dan gekeken moet worden naar wat nog betaald kan worden. Veranderende omstandigheden in zijn situatie qua baan zeg maar.
Maar ik verbaas me over het venijn van vrouwen die een nieuwe partner treffen en mee willen bepalen waar hij zijn geld aan uitgeeft, of hoe terecht bepaalde verplichtingen zijn. Ik vind dat klein. Hou toch op! Die mensen hebben toch ook ooit van elkaar gehouden, kinderen hebben ook rechten. Ik snap niet waarom mensen elkaars verleden zo moeilijk kunnen accepteren.

Kiki

Mijn vriendin haar moeder heeft altijd van een partneralimentatie geleefd, dat inderdaad uiteindelijk stopte waarna ze de bijstand inrolde. Vriendin heeft weinig respect voor die keuze en had graag een ander voorbeeld gehad. Ze heeft daar geen respect voor.

Mijn moeder heeft PA gehad.Wat ze net zo hard moest afdragen aan de bijstand,overigens.Nu rolt ze automatisch door naar de AOW.Geen haar op mijn hoofd dat ik geen respect heb voor die 'keuze'.Mijn moeder heeft twaalf jaar geleden nog een baan gezocht,maar die was er eenvoudig niet.
Bastet

Bastet, ik denk dat het voor jouw moeder misschien anders lag

Voor je denkt dat die vriendin van mij een harde tante is. Ik ken die moeder ook al jaren en ik snap hoe waarom mijn vriendin dat denkt.

Altijd klagen dat haar ex te weinig betaalde, nooit ook maar overwogen om een baan te zoeken. (dus niet eens geprobeerd en afgewezen. Gewoon nooit gedaan)
Ze zette zichzelf heel erg als slachtoffer neer, als de bedrogen vrouw.
Ook toen de partneralimentatie afliep en ze de bijstand inrolde heeft ze nooit zelfs maar overwogen om een baan te zoeken.
Kan je geen baan vinden, omdat je te 'oud' bent is dat jammer. Maar zorg in ieder geval dat je alles geprobeerd hebt. Als ze dat maar gedaan had, had mijn vriendin er denk ik heel anders over gedacht.

Poezie, we zijn het eens

Ik ben het eens met je toevoeging. Heel waardevol.

Ik vind het jammer, maar begrijpelijk, dat veel vrouwen niet denken aan een scheiding. Maar eerlijk is eerlijk, ik werk ook niet alleen om mezelf te kunnen bedruipen. Het is wel een van de redenen. maar ik werk voor mezelf, omdat ik het leuk vind.

Het blijft een lastige en gevoelige materie

Geen benul

Ik doe voor de halve familie de belastingaangifte. Ik sta er ook versteld van hoeveel dames geen flauw idee hebben hoe het met financien enzo zit. Heb er een zelfstandige bij zitten en zijn echtgenote werkt niet. Ze hebben helemaal geen pensioen of nabestaandenpensioen geregeld. Heb in het verleden wel eens geprobeerd dat aan te kaarten, maar kan het net zo goed tegen de muur zeggen.

Het is maar geld

meeleverd:
"Waar ik me aan erger is dat (in sommige gevallen) nieuwe partners zich verbijten over de PA en vaak ook aan KA. Alsof iemands verleden gewoon weggestopt kan worden. Dat stomme geld ook altijd... dáár bijten mensen zich in vast. Het is wel belangrijk, maar er zijn belangrijker zaken."
Daar passen wat nuanceringen bij, die jij als nooitgescheiden ouder mss niet meteen ziet.
Dat geld is niet alleen geld, het is vaak ook het tastbare symbool van de relatieproblemen. Die relatieproblemen zijn door de scheiding maar zelden opgelost. Het is ook makkelijk om te zeggen 'dat stomme geld', maar ondertussen gaat het vaak om relatief hoge bedragen (een kwart van het netto inkomen is heel normaal) en dat voel je natuurlijk wel. Zeker als je terechtkomt in de krochten van het alimentatiesysteem die niet bijzonder rechtvaardig voelen.

Een voorbeeldje, verzonnen, maar alle onderdelen zijn realistisch: Gescheiden moeder ontmoet gescheiden vader. Zij ontvangt KA en PA van haar ex, hij betaalt aan zijn ex. Het klikt tussen die twee en ze willen samenwonen. Door dat besluit gebeurt het volgende: Zij verliest PA en de alleenstaande ouderkortingen etc van de belasting. De kinderopvangtoeslag gaat ook omlaag, omdat zijn inkomen daarvoor ook meetelt (deze veranderingen in kortingen en toeslagen lopen makkelijk op tot 300 euro/maand). Tegelijk start zijn ex een herzieningsverzoek PA, omdat zijn ex verwacht dat zijn draagkracht is gestegen door samenwonen (waarschijnlijk is dat ook zo, dus de kans dat PA omhoog gaat, is aanwezig). Zijn ex procedeert gratis, want verdient weinig, maar vader heeft geen recht op gratis rechtsbijstand want hij verdient teveel. Het gevolg is, dat de gezinsfinanciën van het nieuwe gezin in extreme mate worden bepaald door geld, alimentatie, tremanormen, en geldverslindende juridische procedures daarover. 'Het is maar geld'.

Werk ook niet

Ik houd er niet van om met bedragen te strooien, maar dat kan de zaak wel enigszins verduidelijken. Ik werk ook niet (betaald), maar ik weet wel drommels goed hoe het zit in geval van echtscheiding of overlijden. Nee 12 jaar alimentatie zal te weinig zijn. Maar je krijgt toch ook de helft van de bezittingen.
Als man mij moet uitkopen uit de zaak, zal dat minimaal 1 miljoen opleveren. Zet dat op de bank en dan levert dat een inkomen op waar ik van moet kunnen leven (de dure hobby's zoals zeilen zijn die van mijn man, ik ben tevreden met een goed boek). Ik denk dat als wij met zijn tweeen zouden zijn blijven werken, bijvoorbeeld elk 4 dagen, dan zouden we misschien elk een X bedrag verdienen is samen Y. Nu verdient hij in zijn eentje 3 x Y. Vroeger had je het gezegde achter elke succesvolle man staat een vrouw ofzoiets. Volgens mij gaat dit nog steeds op, of andersom. Als man of vrouw alleen werkt (en dan veel meer dan 40 uur) en keihard voor de carriere gaat, dan zal er meer worden verdiend dan in 2 x 32 uur. In je eentje 60 uur werken kan alleen als iemand anders thuis alles regelt.
En nee ik heb geen betaald werk, maar doe wel zijn belastingaangifte, stuur bloemen naar een zieke secretaresse. Speel voor gastvrouw op feestjes. Ga mee naar feestjes van klanten (ben zelfs wel eens alleen geweest toen echtgenoot in buitenland zat). En ik doe werkelijk alles thuis, ook de "mannenklussen", zoals schilderen, gras maaien, vuilniszak buiten zetten etc. Dit betekent dat wij in het weekend heel veel leuke dingen kunnen doen, waar we als we 2 x 32 zouden werken we met een stuk minder geld op zaterdag nog veel klusjes zouden moeten doen.
Wat vinden jullie er dan van dat Ed Nijpels zijn baan als CvdK heeft opgegeven om zijn vrouw de kans te geven op een goede baan ergens in het verre oosten? En hoe is het mogelijk dat die Franse minister 5 dagen na de keizersnee weer aan het werk kon? Dan moet er wel iemand fulltime thuis zijn om alles te regelen, misschien haar man of misschien huispersoneel (dat volgens mij in het buitenland veel gebruikelijker is).
Verder vind ik dat stel dat wij gaan scheiden en mijn man geeft mij 50.000 euro PA en een nieuwe partner gaat daar over zeuren, ze niet goed bij haar hoofd is, want dan is er nog 250.000 over.
Volgens mij is het trouwens standaard dat nieuwe partners over de oude gaan klagen. Is het niet over de alimentatie, dan is het wel over de kleding van de kinderen oid. Vrouwen vinden het nou eenmaal heerlijk om op andere vrouwen af te geven, zeker als er een potentiele concurrente in wordt gezien. Meestal gaat het in de scheiding ook mis met de onderlinge verhoudingen tussen de exen als er een nieuwe vrouw in beeld is. In die zin is dit ook een non-discussie. Want het gaat helemaal niet om hoeveel alimentatie, maar om een nieuwe vriendin die bij voorbaat al een hekel aan haar voorgangster heeft om welke reden dan ook. Zo werkt dat nou eenmaal.