Partner en kind alimentatie, wat is normaal?
Ik stel deze vraag voor een vriendin. Zij is op het moment aan het daten met mannen in onze leeftijdscategorie (40-50) en loopt tegen mannen aan die soms bijna de helft van hun inkomen aan een ex-partner kwijt zijn.
Aangezien wij hier helemaal geen ervaring mee hebben (de meeste van mijn vriendinnen zijn nooit getrouwd geweest, niet samenwonend en wél een full-time baan) vroegen wij ons af wat eigenlijk normale bedragen zijn?
Zo heeft zij nu een man leren kennen die 700 euro voor 1 kind per maand moet betalen en een partner die nóg meer wil hebben. En een man die de hypotheek voor zijn huis moet betalen waar hij niet meer in woont, maar waar zijn expartner woont en verder alle kosten voor de kinderen betaalt en dat loopt naar 2000 euro per maand, alles bij elkaar?
Ik ben heel benieuwd of dit een gewone gang van zaken is.
Is dat normaal?
Eeuwige discussie
Ik voel dit keer even geen grote bevlogenheid om een mening te hebben over thuisblijven versus werken (mijn mening staat al zeventien keer in het archief 
, maar ik weet al dat deze discussie altijd uitdraait op de meest vreselijke zin van het forum: 'je moet de ander in haar waarde laten'.
Ik heb overigens (toch nog een beetje mening dan maar) wel uitgebreid nagedacht of ik wel wilde werken op het moment dat ik wist dat ik echt de negentig niet ging halen en dat sparen voor mijn pensioen ook niet nodig zou zijn en het antwoord is: ja, dan wil ik nog steeds graag werken. Heeft weinig met mijn kinderen te maken, die zijn heel gezond, gelukkig en bovengemiddeld goed gelukt (naar mijn bescheiden en objectieve mening). Ik ben gewoon graag met meerdere dingen bezig, en juist als je ziek bent is niets zo deprimerend als thuis zitten (ja, zitten, want als je maar ziek genoeg bent kom je niet veel verder dan zitten. Dus niks leuke dingen doen met de kinderen, heus niet) Ik vind werken dus een grote luxe, die ik niet zou willen missen.
Cameron
Die gezondheid kan ik niet kiezen, dus vind ik het extra luxe dat ik in elk geval wel voor werken kan kiezen. Maar dat geldt uiteraard uitsluitend en alleen voor mezelf, ik kan me ook best voorstellen dat er mensen zijn die juist bij ziekte liever thuis zijn. Ik niet, ik heb heel wat verhitte discussies gevoerd met o.a. de bedrijfsarts, over hoe zielig ik mezelf zou vinden als ik niet alleen ziek zou zijn maar ook nog eens gedwongen achter de geraniums zou zitten.
Overigens zorgt ziekte bij ons bij uitstek voor een meer gelijkwaardige relatie, je bent veel sterker op elkaar aangewezen en stemt alles veel beter op elkaar af. Onze relatie is veel gelijkwaardiger dan geld ooit zou kunnen bereiken.
Cobi deels o.t.
Wat ben je toch weer nieuwsgierig. Wie zou ik zijn? Tja, iedereen mag op elk moment een nick naar keuze hanteren en de meeste forumdeelnemers doen dat ook. Dus waarom Repelsteeltje niet? Het staat je overigens niet vrij om iets te suggereren over iemands identiteit, forumetiquette.
Maar goed, even een serieuze vraag: eerlijk gezegd vind ik een dag thuis met de bengels soms heel wat hectischer dan een dag werk, ook al zit ik dan niet op een kantoortuin zoals Camille denkt te weten. Dus ben je er wel zo zeker van dat je nu minder hektiek ervaart dan als je zou werken? Nee, je hoeft van mij niet aan het werk hoor, rustig maar.
Aanrechtsubsidie
Pelle, de heffingskorting mag niet meer worden overgedragen maar de regeling wordt voor ouders met kinderen over een zeer lange termijn heel langzaam afgeschaft. Ze bestaat dus nog steeds. Ik citeer even uit een commentaar daarover: "(...) ware het niet dat de overgangstermijn vijftien jaar is, en mensen met jonge kinderen zijn uitgezonderd, evenals vrouwen die zijn geboren vóór 1972. Dat is dus drie keer water bij de wijn, waardoor een zeer scherp instrument nodeloos bot wordt gemaakt."
Ik leef in 2009, geloof ik.
Kosten dus
O.k. Cobi. Nogmaals, je hoeft van mij dus echt niet aan het werk. Maar Emma's vraag is wat 'normaal' is bij PA. Ik ben met je eens dat de kinderopvangmogelijkheden tot voor een aantal jaren bepaald niet ideaal waren en ik ken het gevoel dat je je suf regelt en niettemin overvallen wordt door onverwachte opvangellende. Dus ik snap dat. Maar het had opgelost kunnen worden als je man minder was gaan werken. Dus stel nou dat het toch van scheiding komt. Was je man dan niet beter af geweest als hij ook wat minder was gaan werken? Nee, ik zeg niet dat hij dat had moeten doen, ik vraag het me slechts af. Want dat zou hem dan misschien 1 persoon extra in de kost gedurende en na het huwelijk schelen. Hij was de meestverdiener zei je, geloof ik. Maar ik vraag me dus oprecht af, vanwege die 12 jaar, of hij hier financieel verstandig aan doet. En de vraag blijft of hij hiervoor had kunnen kiezen als hij een wat minder salaris had gehad.
één persoon extra in de kost...
Realiseer je nu eens,beste matriarch,dat de meeste stellen uitgaan van het Gezin bv.En dat het geen optelsom is van een aantal personen in de kost,voor de meestverdienende.Je zult het vast lezen met afgrijzen,maar wij geven het geld wat binnenkomt allebei uit,ongeacht wie het binnenbrengt.(Overigens,een jaar of 15/20 geleden was de mogelijkheid tot minder werken er vaak niet.)
Groetjes,Bastet
Daarom juist
Bastet waarom denk je dat werkende ouders het geld ieder apart uitgeven? Is hier niet zo, hoor. Waarom is er zoveel weerstand tegen het op een rijtje krijgen van het financiële plaatje? Is het taboe om over geld te praten of zo? Besmeur ik dan de heilige hoeksteen? Stel je even het volgende voor: een alleenstaande ouder zorgt al een aantal jaren voor zijn of haar gezin. Laten we zeggen, Emma. Nu krijgt diegene een vriend of vriendin en die zegt: luister, ik trek bij je in. Ik hou op met werken, want wij worden een bv gezin. Wij geven samen alles uit wat er binnen komt, en in ruil zorg ik voor de kinderen, haal ze maar van de BSO, dat scheelt weer, want ik doe het voortaan 'gratis'. Ik doe ook het huishouden voor jou. Dat geeft jou tijd om te kijken of je op je werk niet een tandje harder kan dat is voor ons allebei dan prettig, hebben we meer inkomen, alles dankzij het feit dat ik bij je intrek.
Ik zou me kunnen voorstellen dat Emma daar niet direct gretig toehapt. Je gaat van een (gesubsidieerde) BSO naar veel meer kosten. Namelijk één volwassene erbij in onderhoud. Wil die alleenstaande ouder daar graag op ingaan? Vooral doen, ik lig echt niet wakker. Maar ik vind het een relatief kostbare constructie, vooral als er wordt getrouwd, want dan krijg je ook nog te maken met door betalen na een eventuele echtscheiding. Zegt iemand iets dergelijks binnen een al gesloten huwelijk, dan is dat ineens de normaalste zaak van de wereld. En ben je een onbegrijpende venijnige zuurpruim, als je je afvraagt wat de partner die op de arbeidsmarkt zit, eigenlijk aan geld moet inbrengen om het zo te kunnen regelen. Ik geef het op. Emma, je had moeten trouwen liefst met iemand bovenmodaal, je baan moeten verminderen qua werktijd, of aan de wilgen moeten hangen. Nu bungelen de mannen er bij jou maar een beetje bij, je haalt niet eens gretig iemand in huis. Bah.
Kiki, romea en anderen
Leuk dat jullie even reageerden, het is nog steeds heel erg ongebruikelijk volgens mij dat de 'vrouw' het gezin onderhoudt en de 'man' een bijbaantje heeft en de zorg grotendeels op zich neemt. Bij mij op mijn werk is er een andere moeder die het zo heeft geregeld, haar man is arbeidsongeschikt. Alle andere getrouwde of samenwonende moeders in mijn omgeving hebben een minder omvangrijke baan dan hun man. Soms voelt het gewoon een beetje alleen, vooral in een draadje als dit.
Groetjes
Massi
Massi
Hoi Massi,
Misschien mosterd na de maaltijd, maar ik heb twee vriendinnen die fulltime werken en kostwinner zijn. Hun mannen verdienen af en toe wat bij en zorgen voor de kinderen.
Liora
Ja natuurlijk kost het geld matriarch
als een van beiden niet betaald werkt. Behalve in uitzonderingsgevallen zoals dat van Victoria. Maar meestal is de keuze ook helemaal niet op de gedachte aan financieel gewin gebaseerd. Men accepteert de inkomensachteruitgang in ruil voor het gemak, dat al dan niet terecht wordt ervaren als 1 van beide thuis is.
En hoeveel geld er voor nodig is om kostwinner te kunnen zijn, dat hangt er maar helemaal van af hoeveel je vindt dat je met je hele gezin nodig hebt. Als je heel zuinig doet, kan het met weinig. Als je een laag inkomen hebt hoef je ook minder eventuele PA te betalen dus daar hoef je dan ook niet extra wakker van te liggen.
Yta (ot)
Even tussendoor, ik word wel even stil van je posting. Ik wist wel dat je ziek was maar toch niet dat het er zo definitief beperkt uitziet qua levensverwachting.
Matriarch
Over betalen aan opvang: ik hou 90 euro per maand netto over aan het feit dat ik werk; 2 kinderen kdv en 1 kind nso voor 2 dagen per week.
HIEPHIEP HOERA, waar doe je het allemaal voor 
Voor (meestal) vrouwen met een man met nehoorlijk inkomen en zelf een normaal of lager inkomen, is het helemaal niet zo rendabel om te werken als er kinderopvang nodig is! Je moet uitkijken om er als gezin niet op achteruit te gaan omdat de minst verdienende een baan heeft.
Groetjes Hetty,*
Hetty ik snap niks van je reactie.
Wie een jaar of 15 niet werkt, krijgt een grote salarisachterstand en die haal je niet meer in. Nu blijven werken betekent dat je over 15 jaar een hoger salaris hebt dan wanneer je gestopt was en over 15 jaar weer zou herintreden.
Hetzelfde geldt voor pensioen. Als je werkt bouw je pensioen op, al is het maar een beetje, en dat krijg je na je 65e uitbetaald.
Heb je dat meegerekend in je sommetje? Want na alles wat er in deze draad gezegd is over inkomen en lange termijn planning, begrijp ik er geen biet van dat er nog steeds vrouwen zijn die hun loon afstrepen tegen de kosten van de kinderopvang. Alsof je netto salaris nú, alles is wat je aan werken overhoudt.
Daar is niks abstracts aan. Dat gaat over keiharde pegels die jij over 15 jaar méér hebt dan wanneer je zou stoppen met werken.
Groet, Ellen
Matriarch
In dat geval kan ik me voorstellen dat je het zo ziet.Maar wij zijn samen sinds ons 18e,hebben hard gewerkt voor er kinders kwamen,en hebben gewoon,omdat dat toen het beste uitkwam,die keuze gemaakt,ook gezien mijn gezondheid.(migraine)Dan werk je beiden op je eigen manier hard voor je gezin met drie kinders in ons geval.Overigens,die hoeksteen is voor mij niet zo heilig hoor..
Bastet
Ik begrijp precies wat je bedoelt massi
En het is ook zo, ik voel me ook af en toe geisoleerd en net als jij met name in draadjes als deze waar het er hard aan toe gaat en er door de bedrijven door wordt geïmpliceerd dat we ontaarde moeders zijn
Maar weet je welke groep mensen zich denk ik ook wel eens eenzaam voelen. Om eigenlijk precies dezelfde redenen als wij. De thuisblijfmoeders, daar zijn er steeds minder van. Veel thuisblijfmoeders zullen dus in hun omgeving ook niet zoveel mensen kennen die dezelfde keuze hebben gemaakt. Bij hun wordt er door de bedrijven door geïmpliceerd dat ze hun kinderen een slecht voorbeeld geven en klaplopers zijn en dus ook ontaarde moeders zijn.
Fulltimemoeders en thuisblijfmoeders hebben volgens mij net zo vaak het idee dat ze de enige zijn die hun keuze hebben gemaakt. Ze worden ook veroordeeld op hun keuze of voelen dat zo.
De een omdat ze teveel werken de andere omdat ze te weinig werken.
Kiki
Dat zou heel goed kunnen kloppen, want ik ken ook weinig thuisblijfmoeders. Wel veel moeders die maximaal drie dagen per week werken. Ik denk dat het financieel ook steeds moeilijker wordt om volledig tbm te zijn, tenzij je man (ver) bovenmodaal verdient. Hangt ook af van de regio, in sommige plaatsen schijn je voor anderhalve ton een eengezinswoning te kunnen kopen (mijn ogen rollen uit mijn kassen bij dit soort bedragen, maar het schijnt toch echt zo te zijn in bijvoorbeeld het Noorden).
Ik zal nog iets grappigs aan deze discussie toevoegen: niet ik, maar mijn man heeft een enorm pensioengat. Hij is in het buitenland geboren en opgegroeid, wat inhoudt dat hij maar weinig AOW zal krijgen, en hij werkt niet genoeg om veel extra pensioen te sparen. We hebben nu een huis gekocht en willen dat volledig afbetalen. Als we dan 65 zijn, wonen we nagenoeg gratis OF we verkopen de boel en hebben dan een spaarcentje.
Groetjes
Massi
Helemaal waar
Dat heb je heel goed gezegd Kiki. Jammer daarom dat in draadjes als deze juist de fulltime werkenden en de tbm's het meest op elkaar hakketakken, terwijl irl je beiden soorten bijna niet tegen komt. We zouden juist de handen ineen moeten slaan en ons verzetten tegen de 3 dagen terreur. Irl worden de wenkbrouwen opgetrokken als je meer dan 3 dagen werkt (ok 4 mag nog, maar dan moet man ook 4 dagen werken), maar ook als je niet werkt. Zelfs mijn schoonmoeder moet zich bij vriendinnen verdedigen over het feit dat haar ene schoondochter niet werkt en de andere maarliefst 4 dagen. Zit blijkbaar heel diep ingebakken dat 1,5 verdienersmodel.
Rondkomen
Wij komen rond,op modaal en wat losse euro's die ik bij elkaar verdien met schoonmaken en gastouderen.We wonen in een leuk huurhuis,rijden in een prima tweedehands auto en moeten op de kleintjes letten.Maar het gaat best hoor!Overigens,ik hak niet op werkenden,ik vind het prima hoe een ander haar leven inricht.
Groetjes,Bastet
Voor massi
Ik heb ook een oom die huisman is. Vanwege slechte gezondheid overigens, en die tante heeft ook helemaal geen bijzondere carriere maar een gewone baan. Grappig om hier meer gevallen te lezen waarin deze omgekeerde rolverdeling 'zo gelopen is'. (althans dat maak ik er van).
Je kunt overigens ook iets huren als je inkomen geen koophuis toelaat 
.
Ellen en altair
Ja Ellen ik begrijp je redenatie, ik werk daarom ook... Maar het is wel eens bijzonder frustrerend als je gaat uitrekenen wat je per uur nou helemaal verdient En wat voor gedoe het eigenlijk is. En bij een ziek kind vraag je je af waarom je man thuis blijft en jij aan het werk bent terwijl je sowieso liever bij dat zieke kind was gebleven, naast het kostenaspect.
Altair: partner verdient goed, maar denk daarbij niet aan mega, megasalaris a la villa in Bergen of het Gooi, maar "gewoon" vrijstaand huis in nieuwbouwwijk. Ik verdien een normaal salaris volgens mij, niet bijzonder laag, heel gemiddeld. Het duurste kind krijg je het minste voor terug, dus de jongste blijft degene waar we het minste voor terug krijgen en dat is een volle dag natuurlijk. Verder werk ik (gemiddeld!) 12 uur, maar heb wel 2 dagen nodig voor die 12 uur, helemaal niet rendabel dus
Groetjes Hetty,*