Werk, Recht en Geld Werk, Recht en Geld

Werk, Recht en Geld

vlinder

vlinder

11-05-2013 om 10:29

'schuldgevoel'

Bussemaker: 'vrouwen moeten ook af van dat eeuwige schuldgevoel over hun gezin. Ze zouden zich eerder schuldig moeten voelen over het feit dat de overheid zoveel in ze heeft geïnvesteerd."

Pfoe. Niks schuldgevoel. Ik wil samen met mijn wederhelft en hulpbehoevende ouders zelf bepalen waar de prioriteiten in mijn leven liggen.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
een moeder

een moeder

11-05-2013 om 10:48

Goh...

Ik ben het er in beginsel mee eens: sámen zorgen voor inkomen, sámen zorgen voor het gezin.

Maar de praktijk is wel eens wat minder rooskleurig.
Wat doen we met de ouder die de andere ouder met het gezinswerk opzadelen omdat die zich volledig aan de carrière wil wijden, ook al was er in het verleden iets anders afgesproken? Of erger nog: die het gezin verlaat omdat het gras elders groener is?
En wat doen we met de mensen die hun oude ouders moeten gaan verzorgen omdat de zorg is wegbezuinigd terwijl ze ook hun eigen werk en gezin hebben? Komt in de praktijk toch vaak op moeder-de-vrouw neer, omdat de man "zijn werk heeft". Ondanks alle afspraken.
En vooral: wat doen we met de mensen (toch meest vrouwen) die met een burnout zitten omdat ze de combinatie zorg/opvoeding/werk niet meer kunnen maken terwijl hun man of ex-man gewoon hun handen er vanaf trekt?
Ondanks alle mooie afspraken vooraf?

Mag ik ook weten wát de overheid heeft geïnvesteerd? De kinderopvang is voor steeds meer mensen onbetaalbaar geworden, ik ken verschillende geëmancipeerde echtparen die minder moeten gaan werken omdat ze het niet meer kunnen betalen en ze puur en alleen voor de buitenschoolse opvang werken.

En tenslotte: welk werk, als je als één van de tienduizenden thuiszorgmedewerksters op straat komt te staan?

Investeringen

Ik dacht dat Bussemaker het vooral heeft over investeringen in HBO en universiteit, waar meisjes een steeds groter aandeel hebben. Maar in de verdere carriére verdwijnen ze naar parttime-baantjes.
Juist het grote risico op een ex-man maakt het voor vrouwen belangrijker dat zij een werk zoeken waar ze van kunnen leven en een balans in hun leven die vol te houden is.

Tsjor

Tigress

Tigress

11-05-2013 om 12:29

Tsjor

"Juist het grote risico op een ex-man maakt het voor vrouwen belangrijker dat zij een werk zoeken waar ze van kunnen leven en een balans in hun leven die vol te houden is." Ik citeer je maar even.
Hier ben ik het mee eens. Ik was als vrouw van ook veel te afhankelijk geworden en het ging dan ook mis na mijn scheiding. Vroeger had je de slogan "Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid." Maar toen had ik mijn toekomst al... Ik zeg het nu tegen mijn dochter. Als er iets gebeurd in haar toekomst moet ze iig financieel onafhankelijk zijn.

Fiorucci

Fiorucci

11-05-2013 om 14:34

Weet je...

Dat laatste vind ik ook. Maar heel terecht wordt er al opgemerkt op twitter: wie zorgt dan straks voor de opa's en oma's? Een dag heeft echt maar 24 uur, wij zouden het niet trekken om beide fulltime te werken en ook nog voor hulpbehoevende ouders te zorgen. Of bijdragen aan hun verzorging...want veel gezinnen hebben die dubbele inkomsten nodig om rond te komen.
Het is heel vreemd dat je als overheid van alles vindt en verwacht van burgers zonder daarvoor mogelijkheden te creeren. Sterker nog, mogelijkheden worden afgebroken.

Ach ja

moeilijk om dit niet meteen op mezelf te betrekken.
Ik dacht bij eerste lezing alleen maar nóg een ding op mijn lijst.
Mantelzorg voor de generatie boven mij, die steeds veelomvattender wordt door de bezuinigingen
Helpen op school
Thuis met de kinderen schoolwerk doen
Dokters aflopen voor de kinderen onder werktijd (nee de longfunctietest kan alleen op donderdag etc)
enzovoort enzovoort.

Blegh.

Want in theorie ben ik er helemaal voor, vrouwen economisch zelfstandig. En mannen betrokken bij de zorg. En ik weet ook dat er momenteel veel verandert in de maatschappij. We zullen veel meer zelf moeten doen.

Hmm, toch makkelijker om maar gewoon te denken dat dit over andere vrouwen gaat.

Nancy

Nancy

11-05-2013 om 15:42

Het is te doen

Mijn moeder (73) heeft me altijd gezegd dat ik moest zorgen dat ik financieel zelfstandig moet zijn. Ik heb geleerd, 2 kinderen en werk 5 dagen (onder schooltijd) weliswaar en in de avonturen tijd voor mezelf en anderen. Opvang geregeld destijds via een prof. kinderdagverblijf, ja dan houdt je even minder over maar je blijft aan het werk. Ik kan mezelf bedruipen en mocht het nodig zijn fulltime gaan werken. Ik heb geen wereldbaan met dito salaris maar zou mezelf en de kinderen kunnen onderhouden, ik denk dat dit is wat Jet bedoelt....als het zou moeten dan zou het kunnen maar 1 ding staat als een paal boven water, de kinderen komen op de 1e plaats wat Jet B. ook vindt...!

Beiden fulltime

Dat hoeft niet. Nu is het zo: hij fulltime, zij parttime (20-24 uur). En da thebben we massaal allemaal individueel aan diezelfde keukentafel afgesproken.

Het kan ook zijn: hij 32, zij 32 uur. Dan heb je evengoed voor drie dagen per week opvang nodig, alleen zijn de inkomsten carriërekansen etc. wel gelijker verdeeld.

En vooral: doen vrouwen meer met hun dure opleiding. Want daar ging het Bussemaker volgens mij om.

Tsjor

Darts

Darts

11-05-2013 om 18:55

Met een parttime baan financieel onafhankelijk

Bussemaker lijkt verschillende zaken door elkaar te gooien:
- vrouwen/moeders moeten financieel onafhankelijk zijn (= tenminste een bijstandsuitkering verdienen)
- zonde dat vrouwen met dure studies parttime werken (artsen, rechters)
Nou, als een arts of rechter parttime werkt, is ze echt wel financieel onafhankelijk hoor! Juist met een universitaire studie is het mogelijk om met een parttime baan (niet: "baantje") financieel onafhankelijk te zijn. En een baan van 24 uur hoeft echt geen "baantje" te zijn, daar kun je je driedubbel voor inzetten terwijl alle doktersbezoekjes en verkoudheden in eigen tijd plaatsvinden.

Er zijn trouwens hele sectoren waar voornamelijk parttime banen worden aangeboden, want werkgevers vinden twee parttimers interessanter/voordeliger dan één fulltimer (partimers zijn in werktijd extra productief en zijn moe, zwak of ziek in eigen tijd; twee parttimers brengen twee maal zoveel kennis en netwerk mee dan één fulltimer; parttimers hebben meer tijd om over te werken).

Een goede parttime baan, tijd om daarnaast betaald of onbetaald ander werk te doen en voor kinderen te zorgen, wat is daar mis mee?!

Overigens, ik ben een kind van een (mannelijke) arts oude stijl. Hij werkte zo'n 80 uur per week (in loondienst). Het was door het management zo georganiseerd. Meer werken betekende niet meer verdienen. Minder werken betekende wel mensenlevens in gevaar brengen. Nou, dit was voor niemand goed. Voor kinderen en partner niet. Maar ook niet zo best voor patiënten, die na een doorwaakte nacht (dienst) 's ochtends vroeg weer aan de beurt waren. Ik ben een groot voorstander van parttime werkende artsen. Lijkt mij voor iedereen beter.

Ik vind het belachelijk om al het parttime werk af te doen met het woord "baantje".

bibi63

bibi63

11-05-2013 om 20:40

Darts

Ik voel veel voor wat jij zegt: Een niet geheel fulltime baan voor beide ouders op hoog niveau. Daardoor allebei financieel onafhankelijk én nog ruimte (door niet volledig fulltime te werken) voor kinderen, zorgbehoevende ouders enz. En inderdaad: niet fulltime werkende artsen zullen wellicht beter presteren.
Maar....... wat met mensen met een 'gewone' baan. Een baan waar je toch echt fulltime voor moet werken om volledig onafhankelijk te kunnen zijn wbt inkomsten. En dat zijn heeeeel veel banen. Niet iedereen (lees: velen) hebben de opleiding en/of de capaciteiten om een dergelijke baan uit te oefenen. Plus het feit dat ook 'gewone' banen gedaan moeten worden.
Bibi

Tja

Ik weet niet wat Bussemaker bedoeld heeft, of wanneer ze het heeft gezegd, maar ik zou denken: als vrouwen toch bezig zijn om te beknibbelen op schuldgevoel - en daar valt heel veel voor te zeggen - dan is schuldgevoel tegenover de overheid het eerste dat sneuvelt, lijkt me zo.

Ofwel: mevrouw Bussemaker, groot gelijk dat we ons niet zoveel van anderen moeten aantrekken. En dan bent u de eerste andere waar wij ons minder van aantrekken

Groeten,

Temet

Kaaskopje

Kaaskopje

12-05-2013 om 01:50

Schuldgevoel

Ik kan er niets aan doen, maar ik was eigenlijk nogal ontstemd door Jet's uitspraken. Hoezo moeten vrouwen zich schuldig voelen naar de staat toe? Ik vind dat nogal een uitspraak.
Ik ben de afgelopen jaren wel van mening geworden, dat vrouwen zoveel mogelijk moeten proberen om aan het werk te gaan en/of te blijven, ook al zijn er kinderen. Maar niet kost wat kost en ook niet omdat vrouwen zich naar wie dan ook schuldig zouden moeten voelen. Dus ook niet voor de financiële steun die vrouwen van de overheid hebben gekregen tijdens hun studiejaren.
Ik vind dat stellen met kinderen zelf moeten mogen bepalen hoe de verhouding thuis en werk voor hen het prettigst ligt. Als dat 40/20 is, prima. Als ze het redden met 32/32, ook goed. Ik vind het niet aan de overheid om te bepalen wanneer iemand genoeg uren werkt. En inderdaad, als het in de nabije en verdere toekomst de bedoeling gaat worden dat we voor onze 'senioren' gaan zorgen, is het toch wel zo prettig als dat niet middenin de nacht hoeft, maar gewoon wanneer dat nodig is. Hoe ziet ze dat voor zich bij een fulltime carriëre uit schuldgevoel naar de overheid toe?

Rafelkap

Rafelkap

12-05-2013 om 10:57

Uitnodiging

Niet iedereen kiest ervoor om z'n kinderen voltijds in de opvang te doen, maar wil ze ook graag zien opgroeien. Dat kan niet altijd, niet elk beroep leent zich ervoor om parttime te doen of (tijdelijk) ontslag te nemen, maar als het kan kiezen veel mensen ervoor werk en kinderen te combineren en soms heb je gewoon niet zoveel keuze maar roei je met de riemen die je hebt.

Ik zou Jet van harte willen uitnodigen eens een paar dagen hier op te passen om eens te zien hoe het er in het echte leven toegaat. Ze is gewaarschuwd: niemand wil op onze jongste oppassen, ook geen opa's, oma's, familie, niemand. Zoon moet zelf gebracht en gehaald worden en daarbij moet ze uitkijken dat hij niet van de fiets valt want hij zit niet stil op commando. Ook moet ze hem onverwachts ophalen als hij buiten westen is en dan snel met hem naar het ziekenhuis zien te komen (naast de nodige doktersbezoeken en opnamens). Als zijn juffen hem bleekjes vinden moet ze hem ook ophalen en thuis houden. Hij is sterk en hij slaat en schopt je en het lukt tot nog toe nog niet om het hem af te leren, aangezien hij zich niet ontwikkelt lukt dat waarschijnlijk nooit, maar uithuisplaatsing is ook duur. Na school is mijn zoon moe en omdat er binnenkort verandering van medicijnen zijn moet hij goed in de gaten worden gehouden, buitenschoolse opvang is dan niet wenselijk. Daar zou hij dan om 17 uur moeten worden opgehaald, 50 min. fietsen heen en 50 min. fietsen terug, andere kind moet dan mee, die moet ook naar school gebracht en gehaald worden en is al om half 3 uit, dat geeft net de tijd om naar de andere kant van de stad te fietsen om de jongste op te halen. Jet mag ook heel graag de zorgen, onmacht en verdriet van mij mogen hebben die dagen. Ik ga graag werken en ik neem graag ontslag, kan ik eindelijk eens bijtanken. Ik zal wel een stapel dvd-tjes klaar leggen zodat ze hem zoet kan houden, maar ze moet er wel bij blijven want hij kan zomaar opeens naar de knoppen van de verwarmingsketel rennen. Ik zal er wel een lijstje bijgeven en een grote stapel luiers.

Een moeder

Mee eens tot een zekere punt. Je vraagt: wat doen we met partners die de andere partner opzadelen met het gezinswerk, of elders vertrekken omdat het gras groener is? Tja, juist dit lijkt me een reden om te blijven werken als vrouw. Ik heb ook een (inmiddels) ex-man die zijn carrière voor alles plaatste en mij de kinderen liet doen, totdat ik zo boos werd dat ik hem voor het blok zette: en nu IK! Toen moest hij wel, anders was ik gelijk weggegaan. Je hebt ook een verantwoordelijkheid in hoe dingen lopen met je partner. Ik zie zo veel vriendinnen voor de lieve vrede maar alles slikken op dat gebied, terwijl er 10 jaar eerder andere afspraken gemaakt werden. En wanneer ik ze vraag waarom slik je da, "tja" is dan het antwoord, "wat moet ik anders, moet ik dan scheiden?" Ik weet het niet, maar juist zo'n houding vind ik kwalijk, misschien dat Bussemaker op zoiets doelt.
Verder vind ik inderdaad het argument van "investeren in vrouwen" flauwekul, de regering investeer echt niet in vrouwen uit principe maar omdat het op een gegeven moment rendabel lijkt, totdat het niet meer rendabel is of teveel kost (kinderopvang) dan zijn ze ook snel weg

Sinilind

Job rotation

Ik stel Jet een jobrotation voor. Ik geef haar graag een weekje mijn leventje, en dan doe ik een weekje dat van haar.

Jet scheert de dames wel erg over 1 kam. Jet projecteert het perfecte plaatje, alleen heb ik niet het perfecte huishouden en dito baan.

We hebben keuzes gemaakt binnen ons huishouden. Keuzes om je fijn en gelukkig te voelen, en samen te kunnen zorgen. Dat was een financiele aderlating, maar het is niet aan Jet om daarover mee te beslissen.

En misschien moet Jet eens iets doen aan de sexe-discriminiatie, dat vrouwen hetzelfde verdienen als mannen. Of aan de flexibiliteit van de werkgevers, zodat prive en werk beter te combineren is.

Vrouwen zijn allang geen huishoudelijke wezentjes meer die de pantoffels en de krant brengen naar manlief bij thuiskomst. Maar vrouwen worden nog steeds niet gelijkwaardig behandeld.

Zoals een eerdere werkgever van mijn man ooit eens zei toen hij gebruik wilde maken van ouderschapsverlof: Mannen zijn er om het geld te verdienen, en vrouwen blijven thuis. Dus nee, ouderschapsverlof daar doen we hier niet aan.

Jet, ik begrijp deels je punt, maar ik vind het wel een belediging.

Kaaskopje

Kaaskopje

12-05-2013 om 13:31

Rafelkap

Ik begrijp dat je je aangesproken voelt, maar ik schat zo in dat ook Jet Bussemaker begrijpt dat er situaties zijn die zich onderscheiden van het gemiddelde. Je moet tegenwoordig van een uitdaging spreken als iets anders ligt dan 'gemiddeld' en zo te lezen worden jullie wel heel erg 'uitgedaagd'. Dat is inderdaad amper te combineren met een volgeplande werkweek. Maar voor ouders die gemiddeld genomen (ik hou dat woord er maar even in) niet veel anders hoeven dan opvang voor de kinderen organiseren, is er wel meer mogelijk dan de verdeling 100/0. Alleenstaande ouders moeten ook werken, Duogaande ouders kunnen de taken verdelen, waardoor het eigenlijk alleen maar makkelijker moet zijn om aan het werk te gaan. Ik ben niet voor harde verplichting, maar wel voor positieve aanmoediging en schuldgevoel refereert niet aan positieve gevoelens.

GS

GS

12-05-2013 om 13:34

Jet

Jetje roept maar wat. Net zo als er altijd maar wat wordt geroepen over vrouwen, want vrouwen moeten altijd wat. Of juist thuisblijven, om beter voor de kinderen te zorgen (lees: om de kosten van kinderopvang te verlagen), of thuisblijven om mantelzorg te verlenen (lees: om de kosten van de zorg te verlagen), of juist gaan werken, om zelf de broek te kunnen ophouden (lees: om de kosten voor de bijstand te verlagen). En ook privé krijgen vrouwen van alles te horen en ze moeten altijd precies wat ze NIET doen. Blijf je thuis? Dan ben je suf, lui of weet ik wat en moet je gaan werken. Werk je? Dan verwaarloos je je kinderen. Werk je parttime? Dan doe je alles half-half en is dat ook niet goed.
Op papier is alles zo leuk te verdelen ja! Het het echte leven is toch wel wat anders. Een werkgever ziet bijv niets in parttimers (man of vrouw) en knikkert die als eerste er uit, kinderen zijn geen zak aardappelen die je maar her en der dumpt (zeker niet als je een kind in het zorgen-circuit hebt zitten) en ouders worden ouder en hebben zo ook hun zorgen nodig (en daar moest toch zoveel voor gemanteld worden?).

Maylise

Maylise

12-05-2013 om 13:57

Principe

Het principe dat je als vrouw (en als man) economisch zelfstandig bent lijkt me niks mis mee. Natuurlijk in de praktijk kunnen er omstandigheden zijn (ziekte, werkeloosheid, handicaps) waardoor dit (tijdelijk) niet kan.

Je schuldig voelen tegenover de overheid lijkt me volstrekt zinloos en volkomen overbodig. We leven in een democratie en die overheid zijn we dus in principe zelf. Daarnaast zijn we vrij om de keuzes te maken die we zelf willen en daar hoef je vervolgens je niet schuldig over te voelen.

Maar verder is het natuurlijk belangrijk om als vrouw (of als man) economisch zelfstandig te zijn. In het geval van scheiding maar ook in het geval van overlijden, ziekte, werkeloosheid van een van de partners en dergelijke is het veel fijner om als gezin twee redelijke inkomens te hebben. Goed dus om onze dochters (en zonen) te stimuleren om een goede opleiding te volgen en te zorgen dat ze dit ook kunnen bereiken.

Maylise

Maylise

12-05-2013 om 14:00

Rafelkap

Ik snap je betoog helemaal maar ik val wel over je eerste zin:

'Niet iedereen kiest ervoor om z\'n kinderen voltijds in de opvang te doen, maar wil ze ook graag zien opgroeien.'

Als je een kind voltijds in de opvang hebt dan zie je het ook gewoon opgroeien. Het is echt onzin dat je als ouder minder betrokken bent bij het opgroeien van een kind wat fulltime naar de kinderopvang gaat.

Kaaskopje

Kaaskopje

12-05-2013 om 14:22

Niet om jet te verdedigen

maar denken jullie niet erg streng over hoe zij in het leven staat? Ze is op 2 dagen na net zo oud als ik, heeft een man en een dochter. Ze weet dus hoe het is om werk en gezin te combineren. De kans is groot dat haar inkomen al geruime tijd wat aantrekkelijker is dan Jan Modaal, dus kan ze hulp makkelijker inkopen denk ik. Dat geldt niet altijd voor onder modaal of modaal. Toch denk ik dat voor de vrouw zélf wijs is om, hoe minimaal ook, aan het werk te blijven of te gaan. Doe je dat niet dan wordt het wel heel erg moeilijk om weer voet aan de grond te krijgen als het nodig is en je wel móet. Ik moet in ieder geval voor mijzelf concluderen, dat ik als twintiger verstandiger had gedaan als ik aan het werk was gebleven. Juist misschien wel omdat ik geen hoge opleiding had en het van werkervaring had moeten hebben.
Wat parttimers betreft vraag ik me af of werkgevers daar niets in zien. Ik ondervind momenteel aan den lijve dat mijn werkgever geen onderscheid maakt in parttime of fulltime. Béide zijn te duur als ze een vast contract hebben en daar willen ze nu via creatieve oplossingen (lees wegpesten) vanaf. Je kunt dus beter stellen dat werkgevers geen vaste contracten meer willen aanbieden als het even kan en dat dat de toekomst voor iederéén die daarmee te maken heeft erg onzeker maakt. Wie koopt er nog een huis op een tijdelijk contract? Dus wat Jet ook kan doen is de werkgevers erop aanspreken dat ze wat zorgvuldiger met hun personeel omgaan, omdat werkgevers net zo verantwoordelijk zijn voor de haalbaarheid van onze maatschappij.

Rafelkap

Rafelkap

12-05-2013 om 14:28

Vrije keuze

Ik ben ook voor vrije keuze in hoe je je leven inricht, maar niet alles is een keuze en niet alles is voor altijd, kinderen blijven (meestal) maar een paar jaar klein. Wij 'kozen' er in eerste instantie ook voor onze kinderen niet naar de kinderopvang te brengen, met 1 van ons voelden wij ons prettiger bij en wij konden dat doen, dan maar minder geld. Mijn ega verdiende meer, dus het werd het ouderwetse plaatje.
Positieve aanmoeding is idd prima.
Trouwens mijn man wil die Jet absoluut niet in huis, jammer

Het aandeel van de man

http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1342276
Twee vrouwen met een hoofddoek, de presentatrice van Al Jazeera en een kunstschaatster uit de Arabische Emiraten. Je ziet hier dat het ook belangrijk is wat de houding is van mannen. De presentatrice van Al Jazeera heeft een man waarmee ze de zorg voor de kinderen afwisselt. Als zij op reis gaat voor haar werk zorgt hij voor de kinderen en andersom. De schaatsster heeft een vader die haar de ruimte geeft en haar stimuleert.

Nancy

Nancy

12-05-2013 om 15:30

Getwijfeld om te reageren

ik denk echter wel dat het kan, alle ballen tegelijkertijd omhoog houden, maar dat goed regelen het allerbelangrijkst is: werk, gezin, zorg, maar je hebt een begripvolle werkgever nodig die enigzins flexibel is. Ik heb zelf een langdurig ziek kind, maar wil me niet hierachter te verbergen, hoewel het soms lastig is, wat echter wel fijn is dat ik een luisterend oor vind bij collega's en begrip. Het is geven en nemen, ook vanuit de werkgever maar ook vanuit de werknemer zelf. Nee, hier geen groot salaris maar wel wanneer noodzakelijk onafhankelijk, geen schoonmaakster, kinderopvang was destijd professioneel geregeld, daar ging bijna mijn salaris aan op, werk hebben en houden is ook investeren. Ja, in de avonduren het huishouden en sociale contacten / familie. Mantelzorg voor mijn ouders zal er over enige tijd wel aankomen. Het zijn tropenjaren zoals mijn moeder het noemt. Ik ben soms wel moe, ja, maar schuldig voelen doe ik me niet...

jeltje

jeltje

12-05-2013 om 15:36

Twee dingen

Dat schuldgevoel, daar heb ik niets mee. Daar zijn vrouwen zelf al goed genoeg in..
Ik vind wel dat de overheid recht van spreken heeft en dat Bussemaker (hoezo noemt iedereen haar ineens Jet, of zelfs Jetje? Kennen jullie haar persoonlijk? Noemen jullie Dijsselbloem Jeroen? Of is het omdat ze een vrouw is?) als voor emancipatie verantwoordelijk minister hier wat over mag zeggen. Want die 'eigen keuze' waar niemand wat van mag vinden is maar beperkt: die gaat op zolang alles goed gaat. Mocht het inkomen van je man wegvallen (ontslag, overlijden, scheiding) verwacht je wel een inkomen van de overheid. Dus mag de overheid daar best iets van zeggen. Ik vind de oproep dus terecht. En ja, het genoten onderwijs heeft de overheid ook (veel) geld gekost, dus ook daar mag best wat over gezegd worden.

Tenslotte, ik lees nu ook weer dat je het als vrouw nooit goed doet, omdat je als je veel werkt ontaard zou zijn. Of dat de omgeving dat vindt. Ik werk vanaf dat mijn jongste 2 jr is 40 uur, daarvoor 32. Mijn man ook. Ik weet niet wat er achter onze rug wordt gezegd (en was ook niet van plan me daar druk over te maken), maar ik heb nog nooit iets afkeurends gehoord. Mensen in mijn omgeving zijn geïnteresseerd, bewonderen mijn passie voor mijn werk, vinden me stoer, en zien en zeggen dat we onze kinderen een stabiel en liefdevol thuis geven.

Kortom, ik ben wel een fan van Bussemaker, en vindt het stoer dat ze deze discussie weer eens aanzwengelt.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

JansjeRommy

JansjeRommy

12-05-2013 om 15:55

Eens met jb

Nederlandse vrouwen denken altijd dat alles zo leuk en naar vrije keuze geregeld is tot ze na de scheiding berooid achterblijven. Ik houd ook met volle tevredenheid alle ballen in de lucht (samen met actieve partner en veel delend met vrienden) en dat betekent ook vaak keuzes maken. Ik verbaas me erover hoe makkelijk veel moeders hun kinderen overal en nergens veraf en op onmogelijke tijden op clubjes doen en dan vervolgens gaan klagen dat ze niet meer kunnen werken (de man wel dan he). Overigens zie ik ook wel in dat dit alles anders is als er bijvoorbeeld sprake is van zieke kinderen, dus het gaat mij er niet om om iedereen over 1 kam te scheren. Maar dat JB deze hele zaak weer eens op de agenda zet: prima!

Deels eens

Wat ik in mijn omgeving/straat zie zijn diverse vrouwen met gezonde kinderen die een baan hebben als bijvoorbeeld schoonheidsspecialiste (zelf kunnen bepalen hoeveel en wanneer ze werken), catering medewerkerster, postbezorgster enz. Het komt neer op maximaal zo'n 10 uur per week. En vraag je ze of ze niet bang zijn voor wat er in de toekomst kan gebeuren, evt als hun man hun verlaat oid dan zijn ze allemaal even stellig er in dat dat niet bij hun gaat gebeuren. Ze vinden het belangrijker om hun kinderen een goede basis te geven is het vaste antwoord. Daar zijn ook vrouwen bij met een hogere opleiding. Bij deze vrouwen moet ik ook Bussemaker gelijk geven: zonde van de studie, en erg kortzichtig.

maar die vrouwen hebben zo een redelijk relaxed leven als ik het zie/hoor: weinig werken, alle tijd voor de kinderen en het huishouden, nauwelijks stress. Wat wil je nog meer, waarom zou je dat veranderen als je niet naar eventuele toekomstscenario's wil kijken en het niet erg vindt om afhankelijk te blijven van je man?

Balans

Ik hoop zo dat er een economie komt van overvloed en niet van crisis en dat het voor iedereen mogelijk blijft of wordt om daar een goede balans in te vinden van werken en zorgen in de spitsuren van het leven.
Ik had graag wat minder gewerkt tijdens mijn huwelijk en toen de kinderen klein waren, maar minder dan 32 uur zat er niet in. Gelukkig heb ik veel de wind mee gehad van familie met crisiopvangmogelijkheden, vrienden, kinderopvang en een goede werkgever waardoor ik, ook in crisissituaties werk en gezin kon blijven combineren. Op mijn tandvlees, dat wel.

Mea Proefrok

Mea Proefrok

12-05-2013 om 17:09

Bussemaker vergeet van alles

Eergisteren was Malou van Hintum bij Met het Oog op Morgen (radio 1). Nu heb ik vaak moeite met de stelligheid en de grote-stappen-snel-thuis-mentaliteit van Van Hintum, maar dit keer sloeg ze mijns inziens spijkers met koppen. Bussemaker heeft een rapport van 27 pagina's afgeleverd met daarin drie regels over de rol van mannen in al haar voorstellen. Dat lijkt Van Hintum (en mij) aan de magere kant. Van Hintum stelt een 32-urige werkweek voor als norm, waardoor vaders meer betrokken raken bij zorg en opvang. Dat lijkt mij niet verkeerd. Niemand pleit voor twee fulltime werkende ouders (al is ook daar weinig mis mee), het gaat erom dat er nog steeds een scheve verdeling is tussen werk en zorg. Natuurlijk kun je aanvoeren dat de overheid zich niet mag bemoeien met die individuele keuzes, maar zoals iemand hierboven terecht opmerkt: de overheid, dat zijn wij met zijn allen, stemmers en belastingbetalers. Bovendien mag de overheid van mij best stimuleren dat de emancipatie nu eindelijk eens zo ver vordert dat de salarissen van mannen en vrouwen werkelijk gelijk worden getrokken, dat werkgevers allemaal meedenken bij het combineren van arbeid en zorg (er zijn al genoeg oplossingen voorhanden, het gaat erom dat die ook worden ingezet), dat de kinderopvang nu eindelijk eens landelijk professioneel wordt ingericht met goede buitenschoolse activiteiten en eventueel aanbod van warme maaltijden en last but not least, dat zorgen er gewoon bij hoort voor vaders (en dan bedoel ik dus niet alleen hoogopgeleide linkse yuppen, maar ook bouwvakkers).
Ik zeg het vast ook allemaal kort door de bocht, maar de realiteit die ik dagelijks om me heen zie is nog steeds dat het krijgen van kinderen vooral de keuzevrijheid van moeders beperkt, niet die van vaders. De benodigde cultuuromslag zal ook door de overheid moeten worden gefaciliteerd, bijvoorbeeld door zo'n 32-urige werkweek tot norm te verheffen.
En naast dit alles vrees ik dat de komende enorme bezuinigingen in de zorg tot gevolg zullen hebben dat vooral vrouwen zich in onmogelijke bochten zullen gaan wringen om ook die uitgebreide mantelzorg en nog bij te draaien. En dat vind ik verkeerd, onnodig en zeer ongezond. De helft van alle ouders (en alle kinderen van hulpbehoevende ouderen) is namelijk geen vrouw.

mirreke

mirreke

12-05-2013 om 18:48

Dan graag alle scholen met continurooster

WAnt dat overblijven geleid door vrijwilligers is mij al zo lang een doorn in het oog. Uberhaupt scholen die niet aan continurooster doen snap ik niet, dat is gebaseerd op een volkomen ouderwetse situatie van vijftig jaar terug.
Ik ben het eens met een 32 urige werkweek. Lees ik toch net dat ADV-uren steeds vaker worden wegonderhandeld uit contracten en CAOs. En hoe zit het eigenlijk met de toenemende werkloosheid? Om nu te gaan roepen dat vrouwen meer moeten gaan werken, terwijl ze idd ook al meer moeten mantelzorgen, en maak je borst maar nat, want binnenkort komt er waarschijnlijk een nieuwe grote bezuinigingsronde aan bij de gezondheidszorg/verzekeringen, waarbij onkosten voor ziektes met een lage ziektelast niet meer vergoed worden, en denk dan bijvoorbeeld aan ADHD (van ADHD ga je immers niet dood). Dus mogen al die moeders hun stuiterende kinderen gaan begeleiden en opvangen. Verder is de situatie in de zorg zo precair aan het worden dat ook bijv in woongroepen inzet van ouders (en ja, dat zijn vaak moeders) vereist is om het daar verblijvende kind nog leuke dingen te kunnen laten doen, of alleen al in een schone en opgeruimde kamer te laten wonen.
Ik vind het dus een beetje een vreemde uitspraak, nu, op dit moment.
In het licht van oplopende werkloosheid zou ik het veel beter vinden als de regering deeltijdwerk zou stimuleren.

Overigens heeft Nederland altijd weer de gelukkigste kinderen, misschien ook wel omdat er redelijk veel contact is met de ouders?

Kaaskopje

Kaaskopje

12-05-2013 om 19:28

Jeltje

Dat we het over Jet hebben is gewoon gemakzucht denk ik. 3 letters in plaats van die hele achternaam erbij. Hier zoveel zinnen aan spenderen noem ik muggenziften. En waarom zou ik ze niet Jet en Jeroen noemen. De brieven die ik thuisgestuurd krijg worden ondertekend met de voornamen van de partijleden.

passiebloem

passiebloem

12-05-2013 om 19:33

Eens met jet bussemaker

Ik ben het eens met Jet Bussemaker. Als meer het uitgangspunt is dat vrouwen economisch zelfstandig zijn wordt het makkelijker om de zorg voor kinderen zo te organiseren. Nu is het uitgangspunt, vrouwen hebben een kleine deeltijd baan en zo verdelen veel ouders de zorg. Toen mijn oudste 4 werd (inmiddels weer heel wat jaren geleden) heb ik er op gestaan dat mijn man een middag vrij zou nemen voor de kinderen. Dit was de ergste ruzie in onze relatie. Want hij had een baas die vond dat je als man niet partime kon werken. Uiteindelijk is mijn man een middag vrij gaan nemen en inmiddels zijn dat er 2!

gr Passiebloem

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.