Eerste week vo positief!

Oh elisa

ik zit hier met tranen van ontroering je stuk te lezen.
Wat zul jij een goed gevoel hebben en een heerlijk weekend.

Super!

Meid, wat ben ik blij voor jullie!!! Wat een opluchting, he, als ze het zo lekker doen! (hier ook een brugmug die zingend naar school gaat)

Gefeliciteerd

Wat fijn Elisa!
Ook hier gaat het tot nu toe van een leien dakje. Echt super pro-actief die school, heel fijn contact met de coach en iedereen houdt zich aan de afspraken.
Ik blijf altijd een piekeraar, dus wacht stiekem nog steeds op de eerste problemen, maar die goede start kunnen ze hem in ieder geval niet meer afnemen.

Reactie

Tnx; een goed begin is het halve werk, nietwaar?
Enne, maar goed dat ik werkelijk overal (van kleding, schoenen, gummen, usb-stick en potloden) zoon zijn naam en klas heb op- en ingeplakt en -geschreven want de mentor belde me op dat ze een mobieltje had gevonden voor haar klaslokaal; ze vroeg in de klas van wie die was maar er kwam geen reactie. Toen haalde ze het hoesje eraf en voila, daar stond zoon zijn naam + klas. Hij had kennelijk de rits van het bewuste tasvak niet goed dicht gedaan en het mobieltje was er dus uit gevallen zonder dat hij het (uiteraard) merkte.
Ik heb zoon wel even heel duidelijk gemaakt dat hij dus op moet letten en dat hij maar boft met zo'n moeder die uren heeft gespendeerd aan dat stomme etiketjes plakken en naaien. Ik was best %$#! want het mobieltje is van mijn vader geweest en ook al is het een ouderwets, goedkoop en simpel ding het is van onschatbare waarde.
Nou goed, hopelijk heeft hij zijn lesje geleerd. We zullen het maar zien...

Elisa

Als het mobieltje van onschatbare waarde voor jou is dan is het misschien niet zo'n verstandig idee om jouw sloddervosje daarmee te laten lopen. Is het niet mogelijk om in je omgeving niet van iemand een nog goed werkend mobieltje te krijgen dat hij kan gebruiken, dan kan jij het mobieltje van je vader tenminste veilig stellen. Iedereen heeft tegenwoordig zo snel nieuwe mobieltjes, dat moet toch vast wel lukken.

Puck

Hij had eerst een derdehandsje van een kennis van mij totdat dat mobieltje kapot ging van ouderdom
Maar ik vind dat ik hem toch ook dingen moet toevertrouwen die van meer waarde zijn zodat hij ook daarmee leert omgaan. Zo heeft hij nu ook zijn eigen huissleutels en een portemonnee met OV-Chipkaart. Dat mobieltje heeft opa nog aan hem gegeven voordat hij overleed en het is eigenlijk wel een perfect ding voor zoon op dit moment.
Straks wil hij toch een iPhone ofzo waar hij zelf aan mee mag betalen dus tja, ook met dit soort dingen moet hij zelfstandiger en verantwoordelijker worden. En door schade en schande wordt men (meestal) wijs, toch? "-0

Elisa

Ja, ik ben met je eens dat hij moet leren omgaan met spullen van waarde, of dat echt op dit moment moet zijn, is de vraag. Er komt nu zoveel op ze af, mijn zoon (ADD) wist soms niet meer waar hij het zoeken moest, het werd hem echt teveel om aan te denken allemaal. En door schade en schande wijs worden gaat niet voor elke kind op, geloof me..)

Fio

Er komt idd wel heel veel op ze af op dit moment. Zoon krijgt dus van oma een tweedehands mobieltje zodat het mobieltje van opa veilig in de kast kan blijven liggen.
Uiteraard wil zoon het liefst een iPhone met allerlei mooie toeters en bellen maar daar mag hij dan fijn zelf voor sparen; net als voor het abonnement. Dus dat duurt nog wel minstens een jaar of twee ofzo Hopelijk is hij dan weer een stukje verder als het gaat om het niet vergeten/kwijtraken van spullen...

Oh, wat fijn!

Wat een opsteker voor jullie allebei! Vooral na het afgelopen half jaar ellende. Slaapt hij nu ook beter, nu hij beter op zijn plek is? Ik denk van wel, school zal hem nu wel weer genoeg energie kosten om 's nachts lekker te kunnen slapen . En wat heerlijk dat je je nu wat minder zorgen over hem hoeft te maken. Zo te lezen heb je in ieder geval ook een team op school getroffen dat je kan helpen om je zoon op dit goede spoor te houden. Het is niet (meer) alleen jouw verantwoordelijkheid. Dat moet jou ook veel (geestelijke) rust geven.
Ik hoop zo dat ik volgend jaar om deze tijd net zo blij ben als jij nu... Wij zijn momenteel hard op zoek naar een school die onze zoon kan geven wat hij nodig heeft. Ik heb hem nog niet gevonden, maar we hebben nog even. Duim maar voor ons!
Engeltje

Engeltje (ot)

Heel slim van je, dat je nu al aan het zoeken bent.

Engeltje

Het is idd een pak van mijn hart... En het geeft me zeker rust dat hij daar op school duidelijk in goede handen is en goed begeleid wordt.
Hij slaapt gelukkig veel beter; niet iedere nacht maar elke ongestoorde nacht is mooi meegenomen, zowel voor hem als voor mij.
Ik hoop echt dat jullie volgend jaar om deze tijd ook positieve geluiden kunnen laten horen. Heel goed dat jullie nu al op zoek zijn naar een geschikte school; zo heb je ruim de tijd om informatie te verzamelen en je licht op te doen. Ik duim voor jullie hoor!

Heel ander onderwerp (nick)

Elisa, je schrijft vrij veel over je zoon. De naam van de school waar hij naartoe gaat, heb je ook gemeld. Het type klas ook. Ik denk dat het verstandig is dat je verhalen over hem wat anoniemer worden, nu hij naar het VO gaat, bijvoorbeeld een andere nick gebruiken als het over je zoon gaat, met daarbij niet zoveel informatie over zijn verleden.

Fijn dat het goed gaat op het VO!

Elisa

Eens, als mijn zoon dat wil mag het zelf sparen. Hij vindt zelf dat hij zo'n duur ding niet waard is, dus hij heeft een simpele prepaid nokia. Die hij meestal vergeet op te laden en mee te nemen. Maar nog geen wiskunde achterstand, dus we zijn dik tevreden tot nu toe.

Inge

Ik schrijf veel over zoon omdat dit een rubriek is over zorgenkinderen en het is nu eenmaal een zorgenkind.
Daarnaast hoop ik dat andere ouders wellicht iets aan mijn ervaringen hebben; zeker als het om school-ervaringen gaat.
Een andere nick gebruiken doe ik niet; ik heb niets te verbergen en wij schamen ons niet voor alles wat we meegemaakt hebben, daar zijn we heel open en eerlijk over en dat heeft ons tot nog toe alleen maar positieve zaken gebracht.
School is op de hoogte van zoon zijn verleden, net als al onze vrienden en kennissen.
Ieder huisje heeft zijn kruisje en je hoeft dan niet altijd meteen de vuile was buiten te hangen, wat meer openheid zou meer mensen goed doen.

Wat fijn

Heerlijk om te lezen, ik hoop dat het lekker zo doorgaat!

Nu klinkt het mooi

Overigens schrijf je niet alleen bij zorgenkinderen maar ook in andere rubrieken. Zo besloten is dit forum niet.

Ik vind het een mooi uitgangspunt dat jullie (jij en je zoon dus) hier open in willen zijn en je nergens voor schamen. Zolang een kind op de basisschool zit, kan ik me daar grotendeels in vinden, afhankelijk van de situatie.

Mijn bezorgdheid gaat over de puberteit, zowel die van je zoon als die van zijn klasgenoten en hun ouders. Jouw beslissing om zo open te zijn strekt zich namelijk uit over meerdere jaren, inclusief jaren waarin jouw zoon zal gaan puberen. Jij en hij kunnen nu niet overzien hoe hij dan zit in deze discussie en welke invloed jullie openheid kan hebben. Het zou zomaar kunnen veranderen in jouw openheid en niet die van jullie samen.
Vandaar mijn berichtje. Ik wens jullie veel wijsheid.

Inge

Wellicht heb je gelijk maar zo ver is het nog niet. Zoon kan zelf heel goed aangeven (en dat doet hij ook) waar zijn grenzen liggen en waar zijn privacy ligt.
Daarnaast deel ik een aantal zaken niet, zowel prive als op discussiefora. Alleen die zaken als het gaat om advies vragen en ervaringen delen waarin het gaat om (h)erkenning en ervaringsverhalen op diverse gebieden.
Zo mag iedereen gerust weten dat ik het financieel niet breed heb en in de WSNP heb gezeten; school weet dat ook met als resultaat dat ik toch maar mooi kwijtschelding heb gekregen van een deel van het lesgeld en dat we een grote zak met jongenskleding hebben gekregen. Dat is gewoon geweldig mooi meegenomen.
Maar bedankt voor je advies; ik zal het zeker ter harte nemen mocht het nodig zijn!

Update

Zoon gaat met plezier naar school en maakt zijn huiswerk na enige aansporing en met enige hulp van mij zonder problemen.
Het is alleen wel duidelijk dat er heel veel op hem af komt want in anderhalve week school is al hij een keer zijn fietssleutel kwijtgeraakt (teruggevonden bij de concierge), een keer dus zijn mobiel (teruggevonden door de mentor), hij heeft een dag vergeten zijn fiets op slot te zetten (gelukkig niet gestolen) en hij is een werkboek kwijt (boek was nog niet gekaft en is nog niet teruggevonden)...
Ach het is door vallen en opstaan leren. Volgens zijn mentor duurt het echt nog tot de Kerstvakantie voordat eea routine wordt en de kinderen echt helemaal gewend zijn aan het reilen en zeilen op de middelbare school. We blijven positief!

Nou, dat valt mij alles mee

Nee, zonder gekheid, ik vind echt dat dat heel erg meevalt. Er zullen best meer kinderen zijn die moeite hebben met het aanleren van nieuwe routines. En wat er al aan routines was verdwijnt onder druk van alle nieuwe indrukken die hij opdoet. Dus ik vind als buitenstaander dat je zoon het echt niet slecht doet. En dat hij met plezier naar school gaat én nog energie heeft om zijn huiswerk te maken (zonder problemen), nou, ik vind het een wonder! Dus gefeliciteerd (nogmaals)!
Engeltje
PS: geheel overbodig in jouw geval natuurlijk, maar ik zou hem dus de hemel inprijzen en het verder niet meer hebben over die fietssleutel en mobiel...

Engeltje

Dat vind ik ook hoor en ik ben supertrots op zoon; dat maak ik ook heel duidelijk. Als beloning en als stimulans mocht hij van mij een paar Vans schoenen uitzoeken die hij zo graag wilde hebben.
En ik heb ook tegen hem gezegd dat ik het zo heerlijk vind dat hij steeds zelfstandiger wordt. Hij is in alle opzichten heel snel aan het groeien en dat is geweldig om te zien en mee te maken. Het is een kanjer en hij komt er wel!

Zoveel herkenning!

Ik herken die opluchting zo!

Inmiddels is mijn jongste bijna 2 weken "brugmug" op het speciaal voortgezet onderwijs (asperger, concentratieproblemen). Een jongen die volkomen van slag kan raken als er op een verder perfecte dag één dingetje tegen zit en zich van tevoren enorm nerveus maakte.
De eerste dag kwam hij zingend uit school en dat is na 2 weken nog steeds zo! Hij gaat met leerlingvervoer en zit inmiddels voorin, heeft een toffe chauffeur (joviale Amsterdammer), voelt zich helemaal thuis op school en ik sta er ook van te kijken hoe zijn zelfstandigheid opeens met sprongen vooruit schiet: zo gaat hij uit zichzelf al nadenken "smeer ik vanavond mijn brood of morgenochtend pas" en denkt hij heel goed aan wat hij mee moet nemen. Ik moet echt kijken of ik mijn eigen kind wel thuis heb

Lekker is dat, he, als het gewoon eens lékker loopt, zónder gedoe en continu op scherp moeten staan!

Huiswerk

Nou, gistermiddag was wel heftig. Zoon kwam thuis en klaagde dat hij pijn in zijn schouders had van die zware rugtas (en die is ook idioot zwaar; woog gisteren 8 kilo) en dat hij heel veel huiswerk had. Ik verbaasde me er afgelopen weken al over dat hij zo weinig huiswerk had en hele middagen kon xboxen en spelen.
Afijn, hij dacht dus dat hij het huiswerk allemaal best een dag vantevoren zou kunnen maken. Niet dus zo bleek gisteren.
Hij begon meteen uit school met zijn huiswerk en zat om 8 uur 's avonds nog aan het huiswerk en dat terwijl ik ernaast zat om hem te helpen. Hij kon dus ook niet naar voetbaltraining terwijl zijn trainers heel duidelijk gemaakt hadden dat ze niet willen dat voetbal onder school zou lijden anders wordt hij uit de selectie gegooid.
Zoon zat zwaar te stressen en te balen en ik ook. Uiteindelijk hebben we er wel goed over gepraat en het is hem nu wel overduidelijk geworden dat hij zodra hij huiswerk opkrijgt hij het meteen diezelfde middag moet maken. Of het in stukken moet verdelen. Maar niet uitstellen!
We hebben afgesproken dat we samen iedere dag uit school zijn agenda gaan doornemen en het huiswerk plannen. Dat hij meteen aan zijn huiswerk begint en pas als het af is mag hij spelen oid. Dat op de middagen dat hij voetbaltraining heeft hij dus ook minder tijd heeft voor zijn huiswerk en hij daar rekening mee moet houden. 's Avonds huiswerk maken is niet handig omdat hij dan a. moe is b. zijn Concerta is uitgewerkt en dan kan hij zich niet meer concentreren en is hij te druk.
Afijn, het hoort er allemaal bij en beter dat hij nu zijn neus stoot dan later in het jaar.

Voetbaltraining (ot)

Nee zeg wat is dat voor een rare houding van die vereniging? Of is dat uitsluitend de mening van de betreffende trainers en weet het bestuur daar niks van dat ze dat verkondigen? Bij ons (amateurvereniging van niet heel erg hoog niveau) geldt altijd dat school voor gaat ook voor de selecties. Ik ken kinderen die bij betaalde clubs in de opleiding zitten en ook daar geldt die regel. Ik weet dat ze bij Sparta bijvoorbeeld een opleidingscoordinator hebben, die controleert de rapporten, onderhoudt de contacten met de scholen, desgewenst wordt bijles geregeld. En als je het niet redt met school moet je weg bij hun. Ik zou zeggen ga dan maar lekker die selectie uit of naar een andere vereniging, tjonge jonge waar hebben die mensen hun prioriteiten liggen? Zeker zelf nooit een middelbare schooldiploma gehaald?

Voetbalbestuurder

Wij staan 100% achter onze voetbalvereniging en we kunnen ons heel goed vinden in hun gedachtengang. Uiteraard gaat school voor maar als je door een lakse houding belangrijke trainingen moet verzuimen benadeel je wel het team.
Ja, dit is een kleine amateurvereniging die plezier in het spel voorop heeft staan boven prestaties maar voor de selectie gelden strengere regels en voorwaarden juist omdat deze jongens de potentie hebben om door te stromen naar het betaald voetbal en als zodanig gecoached worden ism met voetbalopleidingen van een aantal professionele clubs.
Een keer verzuimen kan best maar je kan niet wel anderhalf uur achter de spelcomputer ipv anderhalf uur trainen voor een belangrijke wedstrijd bijvoorbeeld.
En groot respect voor al die vrijwillige trainers en coaches die een groot deel van hun vrije tijd opofferen om die kinderen te trainen. Vrijwillig betekent niet zonder regels en verplichtingen. Dat geldt voor trainers maar ook voor die jongens.
Ze houden er verder echt wel rekening mee dat mijn zoon de enige is die al op de middelbare school zit maar als eea niet haalbaar is moet je compromissen sluiten.
Maar zover komt het niet want zoon heeft zijn lesje nu wel geleerd.

Balans

Ik heb vantevoren uitgebreid met hem gepraat dat hij meteen aan zijn huiswerk moest beginnen maar ik blijf niet drammen. Hij had zoiets van: "komt wel goed mam niet zeuren" en dan hou ik ook op. Dit is gewoon onderdeel van het hele leerproces. En dat is nieuw voor zowel mij als voor zoon. Kijken in welke mate en in hoeverre je moet stimuleren zonder alles uit handen te nemen of tot in den treure voor te moeten kauwen.
Het is even zoeken naar de juiste balans.

Jeetje wat fel zeg!

Jeetje, wat een felle reaktie tegen Elisa! Ze doet gewoon haar best.

Hier mag zoon geen journaal kijken als hij z'n huiswerk niet af heeft of in het weekend niet opblijven. Nou dat gebeurt dus regelmatig. Hij staat dan stamvoetend in de kamer.

Zoon (klas 3 VWO) heeft hier 2x per week een paar uur huiswerkplannen thuis via het PGB (van af de brugklas, dus nu 3e jaar) en zit ik er zelf ook boven op en toch gaat het hier ook nog regelmatig mis. Je kan er nou eenmaal niet constant boven op zitten. Loslaten kan hier gewoonweg niet. Ik denk ook weleens zoek het nou maar een dag zelf uit. En ja, dan wordt het weer 23.00. Gebeurt echt heel vaak. Soms ziet hij opeens zelf het licht en dan is hij zelfstandig om 20.00 klaar. Nooit eerder overigens hier.

Bij Elisa is haar zoon net begonnen en het is dan logisch dat het een keer mis gaat en zij nog zoekende is wat werkt en wat niet.

Het kan juist ook heel goed zijn om hem nu even een keertje zijn neus te laten stoten. Het schooljaar is nog niet lang begonnen dus nu een keer huiswerk niet af hebben heeft (nog) niet hele grote consequenties. Het voetbal seizoen is ook nog maar net begonnen dus nu een keer een training missen is minder erg dan over een paar maanden. Je kan ook gecalculeerd een kind even een keer tegen de feiten op laten lopen. Beter nu dan over een paar maanden. Sommige kinderen leren ook beter van hun eigen fouten en ervaringen. In dat geval ben ik er een voorstander van om ze gecontroleerd ook fouten te laten maken. Liever op een moment met weinig consequenties dan op een moment dat het er echt toe doet.

De zoon van Elisa zal wel balen dat hij zijn training heeft gemist en ongetwijfeld zal hem dit motiveren. Hij wil natuurlijk wel in de selectie blijven. Dat kan hem ook motiveren om goede cijfers te behalen en zijn huiswerk wel af te hebben.

Daarnaast kan het best zijn dat er ook een structureel probleem met plannen is. Daarvoor kan je inderdaad samen met het kind rond de tafel gaan zitten en hem helpen/begeleiden bij het plannen.

Gecontroleerd het kind een keer de mist in laten gaan lijkt me trouwens ook bij dat begeleiden horen. Dat is weer een ervaring waarop hij terug kan grijpen.

P (aanvulling)

Je kind een keer een slechte ervaring op laten doen kan inderdaad gecalculeerd zijn zoals ik het beschrijf maar het kan natuurlijk ook gewoon toeval zijn. Mijn kinderen vragen me regelmatig of ze zelf iets mogen regelen of ergens verantwoordelijk voor mogen zijn. Vaak zeg ik ja. Soms denk ik dat ze er niet aan toe zijn maar wordt aangenaam verrast want het blijkt wel goed te gaan. Soms denk ik dat ze er wel aan toe zijn en dan blijkt dat toch niet zo te zijn. Dat is dan vervelend maar het kind weet dan waarom het nu voorlopig niet mag & ik weet dat ik op betreffend punt voorlopig weer even het heft in de handen moet nemen.
Net zoals mijn kinderen van hun fouten leren kan ik ook van mijn fouten leren.

Mijn zoon laat ik soms ook even bungelen. Hij zet zich graag af tegen de orde rust en regelmaat die hem goed doet. Dan kan ik 100 keer zeggen dat hij problemen krijgt als het huiswerk niet af is, maar dat neemt hij dan op dat moment niet van mij aan. Dat kan hij een beter een keer ondervinden en een uur nablijven, is mijn ervaring.