Eerste week vo positief!

Ik trek al 10 jaar alles uit de kast om zoon te helpen en neem me niet kwalijk, ik ben ook maar een mens. Ook ik moet uitzoeken wat de beste manier is en de gulden middenweg zien te vinden.
En je kan je kind niet voor alles behoeden; dat is ook niet goed. Je kan je kind 10.000 keer zeggen dat hij niet aan de kachel moet komen omdat hij dan zijn hand verbrandt en dan doet hij het toch. Soi. Zielig? Ja. Maar wel de les geleerd. Met vallen en opstaan word je wijs.
Het is ook weer niet goed om die kachel weg te halen of zijn hand doelbewust te laten branden aan die kachel.
Fijn dat jij zo perfect bent; ik ben dat niet. Arme zoon van mij met zo'n waardeloze moeder.
O ja, hij zei zelf dat hij niet naar training kon omdat hij zijn huiswerk moest maken; ik begon daar niet over. Van mij had hij best wel naar training kunnen gaan en dan desnoods bij wijze van uitzondering zijn huiswerk daarna en na het eten kunnen maken.

Pfoe, sorry hoor, maar ik vind dat je ontzettend aan het zeuren bent.

Nou nee hoor, ik kwam er dusdanig laat achter dat hij zelfs de brugklas moest overdoen, zoveel achterstand had hij. Wat ook school te verwijten is maar dat is een andere discussie. Hij zou ervan geleerd moeten hebben en dat is deels het geval. Maar hij is soms nog te laks en inderdaad, dan lat ik hem gecontroleerd zijn neus stoten. Maar hij heeft nu een leeftijd dat hij echt geen controlerende moeder meer naast zich duldt, en dus kijk ik mee vanaf de zijlijn, zit hem wat achter de vodden en hoop er het beste van..)

Elisa was er toch snel bij

Zoon ging in de 2e week van het schooljaar de fout in met zijn huiswerk. Dit is gelijk door moeder en zoon opgepakt. Dat lijkt me heel snel! Het lijkt in ieder geval niet op verzuipen.

Daarbij

ik weet niet hoe het met Elisazoon is, maar zoon hier wordt doodmoe van mijn vragen over het huiswerk, en laat dat fysiek en verbaal duidelijk merken! Dacht je nu echt dat ik dan blijf vragen? Zoek het dan lekker uit, en haal vervolgens een onvoldoende. Dat was dus ook nu weer het geval. Zonde.

Jeetje p

Jij oordeelt wel heel hard.

Huiswerk maken is vallen en opstaan. Zowel voor ouders als voor kinderen.

Ik zie niets verkeerd in de methode die Elisa gekozen heeft. Er is geen man overboord, hij heeft een avondje hard moeten werken en zijn training mist en in die avond veel meer geleerd dan alleen zijn huiswerk.

Kinderen leren nog steeds van de fouten die ze zelf maken, en zolang er geen bloed vloeit, geen onherstelbare dingen gebeuren is er niks mis mee om kinderen ook af en toe eens zelf iets te laten ondervinden. Ook kinderen met een etiketje. Je kunt wel blijven praten als brugman, maar soms werkt het beter om even achterover te leunen en de praktijk zijn werk te laten doen.

En bovendien is Elisa, zoals ze zelf ook al zegt, slechts een mens met goeie en minder goeie kanten en goeie en minder goeie dagen.

Ik vind echt dat ze dit niet eens zo onhandig heeft aangepakt. Zo wel zijzelf als haar zoon weten nu weer precies hoe de zaken ervoor staan. Je kunt teveel loslaten, maar je kunt ook teveel vasthouden. Het is de truc om de balans te vinden. Met trail en error.

Stukje gemist

Kinderen leren nog steeds HET MEEST van de fouten die ze zelf maken

"Je laat een zorgenkind toch niet zomaar zo zwemmen?"
Jemig P, je gaat wel door he? Ik vind je toon in dit draadje erg vervelend, sorry dat ik het zeg. En erg op de persoon gespeeld.
Misschien moet je morgen nog eens in alle rust dit draadje doorlezen, met een kopje thee erbij en een rustgevend muziek op. Hopelijk zie je dan in dat je nogal - hoe zeg ik dat vriendelijk - aan het muggeziften bent.

Ben ik niet (hard)

De dood van een konijn is onherstelbaar. Dat is van een heel andere orde dan een weekje hard moeten werken omdat het huiswerk wat achterloopt.

Echt helemaal met p eens

Als moeder van een verse Nadh brugklasser begrijp ik Elisa's aanpak ook niet. Mijjn zoon zou ik echt geen waardevolle mobiel mee moeten geven en ook moet ik hem zeker helpen met plannen. Inderdaad met als doel om hem zo snel mogelijk los te laten. Overigens vind ik die mobiel sowieso raar, als hij zo waardevol is voor jou, hou hem dan bij jezelf. Daar ga je toch geen kind mee opzadelen?
Ik vind de reacties op P echt buitensporig. Volgens mij verwoordt zij zeer netjes wat ze vindt, maar ze krijgt wat over zich heen zeg! Hoe komt dat? Mag een andere mening niet? Is Elisa zo speciaal dat ze geen weerwoord mag krijgen hier op Ouders Online. Ik vind Elisa's reactie juist onder de gordel: 'fijn dat jij zo'n goede moeder bent' oid.
Ik vind dit bijna sektarisch overkomen. Sorry hoor, maar als je geen andere mening wil horen moet je lekker met je vriendinnen gaan theeleten. En niet op een openbaar forum posten.

Ik hoorde van school pas twee weken voor de zomervakantie wat er allemaal aan werk was blijven liggen en dat alles ingehaald moest worden. Dat lukte dus niet meer.
Ik heb hem af en toe wel laten zwemmen, soms moet je loslaten om te kijken of ze het loslaten aankunnen..
Overigens, het is makkelijk gezegd, gewoon agenda's controleren, alles checken, noem maar op, maar er zijn kinderen die daar gigantisch dwars en recalcitrant van worden, die willen niet zo behandeld worden. De mijne is een zo'n vrijbuiter, hij ageert enorm tegen dergelijk gedoe dus ik laat hem soms zwemmen en duim dat het goed gaat. Net als ik bij ieder ander kind zou doen, het feit dat hij een "zorgenkind" is doet er voor mij weinig toe eerlijk gezegd.

Alcedo atthis

Kun je jouw reactie misschien uitleggen? Ik vraag het omdta met name jouw reqctie mij nogal stoorde. Waarom vind je dat P zeurde? Waarom legde je niet uit waarom je dat vindt? ik vind dat jij compleet over de schreef gaat. je reageert op iemand met een andere mening zonder enige argumentatie, zonder enige uitleg en ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat je meeging met de toen heersende opinie.Je fikt iemand ozmaar af zonder uitleg.
Misschien begrijp ik je verkeerd. Maar kun je uitleggen waarom je iemand zo aanpakt?

Meika

"Waarom vind je dat P zeurde?" "ik vind dat jij compleet over de schreef gaat."
Tja, het blijft natuurlijk een forum, en op basis van een paar regels tekst vormen we ons ben beeld. We krijgen er geen gezichtsuitdrukkingen bij, en mede daardoor kunnen we een bepaald bericht allemaal op een andere manier interpreteren. En op mij komen de opmerkingen van P aan Elisa echt heel vervelend en aanvallend over. Op jou blijkbaar niet, dus we kleuren de woorden van P verschillend in.
En waarom ik haar opmerkingen te ver vind gaan? Omdat ik het erg veroordelend vind. Ik vind dat P een aantal vrij normale opstart-perikelen dramatiseert en dat Elisa voor de voeten werpt. En niet 1 keer, maar ik geloof inmiddels al 3 keer. Ondanks de reacties van Elisa hierop. "Ze laat haar zoon gewoon zó verzuipen!!"
En ik lees dat niet terug in de postings van Elisa. P wel, ik niet, interpretatieverschil dus. Want als ik de postings van Elisa lees, dan lees ik over een jongetje dat nu net iets meer dan een week (!) les heeft. Die op aansporen van zijn moeder huiswerk maakt. Die zich zelfstandiger opstelt dan ooit. En er na een week achterkomt, dat hij het op die ene dag te druk heeft met huiswerk, en niet kan voetballen. That's it. Oh ja, en die ook nog een keer zijn oude telefoontje even kwijt is geweest. Heel herkenbaar voor mening brugklasouder. Ik begrijp de aanval (want zo lees ik 'm) van P dan gewoon niet.
Maar goed, het wordt allemaal nu wel erg meta, en dat mag eigenlijk niet op dit forum..

Alecto

dank voor je uitleg. Ik ben het natuurlijk niet met je eens, maar waadeer het wel dt je het nu uitlegt, Ik denk dat P niet dramatiseert, ze stelt vragen. En je kunt vragen als kritiek beschouwen maar je kunt het ook als vragen zien. En P ging er echt niet hard in. Ze stelde kritische vragen maar het bleven vragen. Ze is daarin nergens te ver gegaan. Elisa 's opmerking over waardeloze moeders ging naar mijn smaak veel te ver, maar P is daar heel chique niet op in gegaan.
Ik snap echt niet waarom je P 's vragen als aanval beschouwt. Waarom beschouw je het niet als vragen? Als een soort feedback waar je van kunt leren of die je naast je neer kunt leggen? Nogmaals, P is niet de negatieve. Dat zijn jij en Elisa zelf. En van Elisa kan ik het me nog voorstellen omdat ze persoonlijk betrokken is. Maar van jou en andere- nietbetrokkenen vind ik dat jullie het fair moeten spelen. Dus met argumenten. Een forum heeft echt geen zin zonder.

Methode

Dit is een methode. Elisa had dit ook allemaal vooraf aan haar zoon kunnen vertellen en kunnen afdwingen dat hij vooruit zou gaan werken met zijn huiswerk.Dat was vast een heleboel moeite geweest zonder hetzelfde resultaat. Want theoretische wijsheid en dus niet gestaafd door de praktijk.

Kun je je niet voorstellen dat het voor Elisa vooraf ook moeilijk inschatten was? Ik vind dat namelijk wel. Mijn oudste is een NADH-kind die in een hoogbegaafden VWO klas zit en ik bekijk wel samen met hem zijn agenda. En toch was het voor ons allebei de eerste 2 weken iedere keer weer een verrassing wat hem aan huiswerk te wachten stond. In het begin heb je namelijk nog niet zo'n zicht op hoe de dagen zich gaan vullen. Pas na een paar keer weet je wat de dagen zijn waarop het huiswerk zich ophoopt en er vooruit gewerkt moet worden.

En ik vind dit gecontroleerd laten gebeuren dus een methode.

Verder vind ik ook dat P aanvallend was. Was misschien ze bedoelt, want wellicht was het gewoon wel een open vraag. Op mij kwam dit echter zo niet over, het leek meer een vraag waarop het antwoord eigenlijk al duidelijk was. Een aanval dus. En ik kan me daarom dus goed voorstellen dat deze bij Elisa niet zo goed viel.

Zou natuurlijk kunnen dat wij als moeders van een IADH-kind daar wat gevoeliger voor zijn, omdat we al zo vaak dit soort vragen krijgen. En die zijn dan echt niet allemaal goed bedoeld en open. Dus dan is het soms een beetje moeilijk schiften.

Aanvulling

Moest natuurlijk zijn: was misschien NIET ZO bedoeld.

Durf het bijna niet te zeggen,

want iid, het lijkt niet te mogen, maar ik deel de verbazing volkomen, en hoop echt dat Elisa eea wil toelichten, het is bij mij verbazing en zeker geen veroordeling. En verbazing vooral over het totale plaatje, zoals het iid de afgelopen jaren is gelopen etc. Elisa profileert zich doorgaans als een moeder die er juist erg bovenop zit, en dat laat zich moeilijk rijmen met dit. Als mij dat nu was overkomen..Kan heel goed! Maar ik ben veel eerder van het loslaten en afwachten en 'we zien wel'. Past ook beter bij mijn kind, want die heeft geen planningsproblemen, als die het zou laten afweten dan ligt het meer aan zijn motivatie en dan werkt afwachten soms beter. (bij hem dan hé, bij mijn andere kind overigens minder goed)

Ik geef ook serieus antwoord, al die tijd al. De bal ligt deels bij school,tuurlijk. Ik heb een kind wat zijn agenda nauwelijks gebruikt, en als school dan ook te weinig invult op Fronter wat het huiswerk is, weet ik nog niks.

P nogmaals

"Ëlisa geloofde maar dat het goed zat, controleerde de agenda niet, ging niet plannen met zoon, liet zoon gewoon zwemmen en had dat neus laten stoten NIET met voorbedachte rade gedaan zodat hij ervan kon leren."
Ja, dat deed ik ook in de brugklas. Ik zie dat niet als fout, hoor. Hooguit had ik teveel vertrouwen in school wat dit betreft. Mijn zoon is ook niet goed in plannen en ik zie dat ook niet snel gebeuren. Hem volledig op zijn nek zitten en fulltime controleren zorgt voor een ijzige sfeer hier in huis, hij haat het en gaat nog minder doen. De gulden middenweg is hier de oplossing. En zo is elk kind anders. Nu zul je zeggen: Leer hem plannen, maar als een kind heerlijk aan het puberen is gaat hij/zij echt niet meewerken op de manier die jij voor ogen hebt.

Afwachten

Ik vind het helemaal niet raar dat je de eerste week even kijkt hoe eea loopt. Sommige kinderen gaan tot ieders verbazing hevig aan de slag en heb je er geen omkijken naar. Soms niet, en dat merk je na een week of zo en dan grijp je in. Een week niks doen leidt niet tot hevige problemen, is zo ingehaald en werkelijk deze aantijgingen niet waard. Elisa, wens je zoon veel succes van mij!

Ik vind het zo jammer dat je anderen gelijk ziet als tegenstanders...en ik denk dat Elisa bedoelde met loslaten dat je gewoon eens kijkt hoe het gaat. Nogmaals, hij zit echt nog maar net op school, het is geen ramp als je wat moet inhalen. Ik zit ook nooit gelijk als een bok op de haverkist, afwachten kan er ook voor zorgen dat je ontdekt dat een kind het beter oppikt dan je dacht. Als je er gelijk bovenop zit, kan dat ook uitstralen: Ik geloof er geen klap van dat jij dit kunt, dus ik begeleid je vanaf de eerste seconde. Dat deed Elisa voorheen wel, en dat was ook weer niet goed volgens sommigen....

Begeleiden

Mijn zoon is ook net begonnen op de middelbare school. Hij heeft de hersens maar kan niet vooruitzien, plannen etc. De eerste week heb ik samen met hem de agenda bekeken en zelfs samen huiswerk gemaakt. De 2e week heb ik hem wat losgelaten en heb ik aan het einde van de week gecontroleerd. Toen kwam de aap uit de mouw: geen huiswerk gemaakt en al een keer straf gehad voor het niet maken van huiswerk Frans. Sindsdien ben ik hem weer aan het controleren maat steeksproefgewijs zodat hij niet het gevoel heeft dat ik hem in zijn hek zit te hijgen. Hij begint het te begrijpen hoe het werkt.

Nadh iadh (ot)

Even vraagje tussendoor, ik zit niet zo in de "afko's" Waarvoor staan die afkortingen

Afko's

NADH-kind = Niets Aan De Hand - kind, heeft etiketje 'normaal'
IADH-kind = Iets Aan De Hand - kind, kan een één of ander etiket hebben of nog op zoek naar een diagnose zijn. In de praktijk zijn het alle kinderen die geen NADH-kinderen zijn.
Af en toe kom je ook nog GS tegen, wat staat voor Gewoon Slim, voor intelligente kinderen die echter niet HB (=HoggBegaafd) zijn.

Elisa en p on topic

Even onder een andere Nick, ivm dreigende naamsverwarring.
Met mijn dyslectische zonen zit ik er inderdaad bovenop vanaf het begin. Elke dag even agenda inkijken, plannen en begeleiden hoe en of het lukt. Zeg maar, de aanpak die P. voorstaat.
Oudste heb ik vorig jaar in de brugklas in april pas helemaal losgelaten omdat het zo goed ging. Daarna haalde hij echt ongelogen voor alle vakken een drie (op wiskunde na). Gelukkig kwam hij toen zelf weer hulp vragen. Hij (en ik) hebben er keihard aan moeten trekken om die slechte cijfers toch nog op te halen.
Toch denk ik net als Elisa dat het helemaal niet verkeerd is om te leren van eigen fouten, al blijft het balanceren op het randje van het breekbare zelfvertrouwen. (oudste is snel helemaal ontroostbaar en ervan overtuigd dat hij het niet kan, gelukkig steeds meer en vaker wel stevig in zijn schoenen)
Na de vakantie is hij heel gemotiveerd begonnen en heeft het goed opgepakt. Wel kijk ik mee en help waar nodig.
Jongste is net begonnen, ik help hem op weg met plannen en huiswerk, het is voor hem totaal nieuw. Hij werkt veel sneller en heeft gelukkig veel meer op school af, maar het is een heel ander kind. Hij zal wel zijn neus moeten stoten. Leuk toeval Elisa: Ook hij zit in selectie bij de voetbal en heeft dus rekening te houden met zijn planning. Ik stuur nog heel erg, maar ga het ook zeker loslaten. Ik denk dat jouw aanpak (al dan niet met voorbedachte rade) heel goed kan zijn.
Je ziet het nu toch op tijd? Niets aan de hand, hij heeft ervan geleerd. Jij stuurt op tijd bij, klinkt helemaal goed.
Zelf vind ik het zelf prettiger om het eerst heel strak te begeleiden en het daarna wat los(ser) te laten, maar ieders aanpak heeft zijn voor en tegens. Dat maakt het ook zo boeiend en leerzaam om ieders mening hier op het forum te lezen.
Succes allebei!
groetjes,
Marjolein (ook wel Elisa2, maar dat leek me nu niet zo handig )

Primavera, dank

Ben er weer helemaal bij.
Leuke afko's, vandaar dat ik het niet kon vinden via google

Reactie

Poe hee, wat een discussie heb ik veroorzaakt Ok, ik heb alles doorgelezen en wil even wat verduidelijken voordat het echt uit de klauwen loopt:
Al voordat zoon naar het VO ging heb ik met hem gepraat over het reilen en zeilen in het VO en dus ook over dat hij dan echt huiswerk krijgt en veel ook. Dat hij daar meteen mee moest beginnen en niet uitstellen.
Dat hij tot dan toe gewend was alles met twee vingers in zijn neus te doen en dat dit op het VO niet zo zou werken. Dat dat hem zeker in het begin vies tegen zou vallen en dat hij daar aan zou moeten wennen. Net als ieder kind, maar zeker voor hem omdat zijn executieve vaardigheden door zijn ADHD bar slecht zijn en omdat hij zoveel nieuwe prikkels en indrukken zou moeten verwerken.
Vanaf dag 1 heb ik iedere dag zijn agenda uit school meteen doorgenomen met hem, verteld wat waar moest komen te staan, hoe hij het op zou moeten schrijven en hoe hij zou moeten plannen. De eerste week had hij trouwens nog geen huiswerk; het was allemaal introductie.
Zoon had zoiets van "ja, ja, ik weet het wel". Oftewel mama, hou je mond en zeur niet zo (beginnende puber, je kent dat wel).
De tweede week had ik dus dat gesprek met zorgcoordinator, ambulant begeleidster en mentor waarin duidelijk werd afgesproken dat zoon extra begeleid zou worden in veel dingen waaronder het huiswerk (goed) opschrijven, plannen etc.
Iedere dag uit school vraag ik hoe het was, of hij huiswerk heeft etc. Samen pakken we zijn tas uit en weer in voor de volgende dag. Toen bleek dat hij dus huiswerk had opgekregen zat ik hem uiteraard achter de vodden maar zoon bleef erbij dat hij het zo af had de dag vantevoren. Tot die bewuste middag toen er voor wiskunde nog wat opdrachten waren bijgekomen. Toen kwam zoon erachter dat hij het ietwat (behoorlijk dus) verkeerd had ingeschat en dat mams geen flauwekul had verkondigd.
Tja, dit is allemaal nieuw voor ons allebei en door schade en schande leer je nu eenmaal soms het meest. Ik ben geen moeder die pusht en blijft doorpushen zoals mijn eigen moeder bij mij deed want dat heeft voor mij funeste gevolgen gehad en dat wil ik mijn kind besparen.
We zitten in een proces van loslaten en leren loslaten en dat is gezien ons verleden en onze situatie best heel moeilijk.
In hoeverre kan ik op zoon vertrouwen en wil ik hem vertrouwen en verdient hij het in veel opzichten ook, aan de andere kant hij is nog maar 10, heeft twee jaar overgeslagen en hij heeft ADHD en hij is mijn enige kind.
Naar die balans is het zoeken. Voor mij, voor hem en voor anderen.
Ik ken veel ouders van kinderen met ADHD en hb en daar steek ik nuttige adviezen van op. Maar ieder kind is anders dus ook ieder kind met ADHD/hb. Uiteindelijk ken ik mijn eigen kind het beste en doe ik wat mij het beste lijkt. Dat het niet altijd meteen goed uitpakt is normaal en menselijk. Nogmaals, het is een proces met vallen en opstaan en weer doorgaan. Niks mis mee. Het leven is niet alleen maar leuk en lief en als je een gezond gevoel van eigenwaarde hebt (en dat heeft zoon gelukkig, mede dankzij mij) kan dat ook.
Overigens is het kwartje dus nu wel gevallen want de rest van de week ging zoon meteen uit school aan het huiswerk en ik heb naast hem gezeten en hem geholpen. Daar was hij erg blij mee. Hij vertelde zelfs vol trots op school dat zijn moeder ook Gymnasium heeft gedaan en het zo handig is dat ze kan helpen met Latijn.
Uiteindelijk leren we allebei veel.
En als het huiswerk af is mag hij gamen En nog een pluspuntje: die belangrijke wedstrijd hebben ze gewonnen dankzij zoon die zo gemotiveerd was dat hij voetbalde als nooit tevoren en het hele team inspireerde. Hij werd uitgeroepen tot "man of the match".
Eind goed, al goed zou ik zeggen. Zijn we nu weer vriendjes allemaal?? LOL

Ja maar p

Het is de 2e week, ze constateert een punt dat aanpassing behoeft en pakt het aan. Wat is dan nu precies het probleem?
Ik vind dat je het heel erg opblaast.

Of wil je dat Elisa op haar knieën gaan en toegeeft dat ze het allemaal fout aanpakt. Geef dat mens toch wat krediet.
Bovendien blijf ik van mening dat als je altijd voor je kinderen blijft denken, ze het nooit zelf zullen oppakken. Opvoeden is loslaten, stukje bij beetje. En met vallen opstaan. Ook bij IADH-kinderen.

Beemer ot

Ik zet niemand weg als gek, en heb steeds serieus gereageerd. Elisa's zoon is nog maar net begonnen, ik vind het nogmaals niet raar dat je gewoon even kijkt hoe het gaat voor je ingrijpt, om de redenen die ik al gaf.