Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op

Geld voor zorgleerlingen naar witte kinderen

Een ander draadje liep erom uit de hand. De suggestie dat deze rubriek niet geschikt is voor discussie, deel ik niet. Ten eerste omdat ik meen dat ook ouders van zorglln het vermogen moeten hebben om de situatie eens vanuit een andere hoek te bekijken. Ten tweede omdat ook die ouders en kinderen het te doen hebben met de heersende opinie. Daar waar die schuift, zal dat verandering tot gevolg hebben. Welke veranderingen en wat daar goed of fout aan is, dat komt bijvoorbeeld boven in een discussie erover.
Vandaag in trouw http://www.trouw.nl/tr/nl/4556/Onderwijs/article/detail/1977464/2011/05/05/Geld-voor-zorgleerlingen-gaat-naar-witte-kinderen.dhtml
"Bezuinigen op extra onderwijs? Eerste reflex: schande. Als ik daarna eens rustig rondkijk, dan is mijn oordeel anders.
In 3a zitten 28 leerlingen. Een typische vmbo-klaas klas vol met talent. In hapklare brokken bied ik de leerstof aan. Stukje lezen, vragen maken, vragen nakijken, oefenen. Een filmpje of een proefje. Een verslag. Ik begeleid, stuur en leg uit waar nodig. Frontaal sta ik voor de klas.

De differentiatie vraagt vooral veel zelfstandigheid van de leerlingen en de aandacht die ik kan opbrengen voor individuen is altijd begrensd. Dan wordt er op de deur geklopt. Een ambulant begeleider neemt Ronald mee voor zijn faalangsttraining. Later komt de intern begeleider voor de procentberekeningen van Jolan. Bart gaat mee voor zijn concentratieproblemen en Laura voor Engelse grammatica. Zo wordt les na les het rooster van de zorgcoördinator afgewerkt voor de leerlingen die wel aanspraak maken op individuele aandacht.

Het geld voor extra zorg rolt, maar of het goed besteed wordt, weet ik niet. Waarom zijn het vooral autochtone leerlingen van hoog opgeleide ouders die rugzakjes hebben? Hoeveel zorggeld blijft hangen in overhead en organisatie? En vooral: hoe groot zou mijn klas zijn als het rugzakgeld eerlijk verdeeld zou worden over alle leerlingen?

Steeds meer kinderen hebben een indicatie. Een officieel stempel. Dyslectisch, autistisch, ADHD, ADD, Gilles de la Tourette, dyscalculie, Asperger, PDD NOS en ga zo maar door. Al die kinderen zijn door een onafhankelijke commissie onderzocht en de diagnose werd gesteld. Financieel heeft dat een grote betekenis, want de commissie geeft naast de stempel ook een 'rugzakje' of een LWOO-beschikking met geld voor extra begeleiding. Het aantal hbo-plussers waaraan het geld uit de rugzakjes wordt besteed, groeit evenredig met de indicaties en de beschikkingen. Dat geldt ook voor de deskundigen die advies uitbrengen aan de ouders. Want let wel, het zijn de ouders die het rugzakje aanvragen en ook voor de LWOO-beschikking moeten ouders tekenen.

Er zijn talrijke bureautjes en deskundigen die adviseren en diagnosticeren als de ontwikkeling op school stokt. Een onderzoek, een toets en schriftelijke rapportage naar de school, het kost een paar centen maar de investering wordt dubbel en dwars terugverdiend, zo wordt de ouders voorgehouden in het oriënterende gesprek. De school helpt graag bij de aanvraag van een indicatie. Een handelingsplan en de evaluatie daarvan worden meegestuurd en er zijn altijd testresultaten en observaties om de aanvraag te ondersteunen. "We verkondigen geen onwaarheden in de aanvraag, maar in het belang van uw kind zullen we hier en daar wat aandikken", legt de zorgcoördinator uit en hij weet zeker dat het rugzakje niet misgelopen wordt.

Als de Commissie voor Indicatiestelling (CVI) het rugzakje of de LWOO-beschikking toekent, dan komt er elk jaar 3000 tot 8000 euro voor de leerling beschikbaar in zorg. In totaal gaat het om grofweg 400 miljoen euro, voor iets meer dan 100.000 leerlingen. Het grootste deel gaat naar de school, de rest naar ambulante begeleiders en extra boeken. Formeel beheren ouders de pot: het geld wordt besteed volgens een handelingsplan dat de ouders voor akkoord moeten tekenen. In werkelijkheid verdwijnt het geld in ingewikkelde systemen van bekostiging en financiering van samenwerkingsverbanden tussen scholen en gespecialiseerde bureaus voor ambulante begeleiding. Voor ouders en leraren zijn die geldstromen onnavolgbaar.

Ongeveer 10 procent van mijn leerlingen eet uit de zorgruif en dat worden er steeds meer. Het lijkt me heel goed dat fundamentele vragen worden gesteld over de besteding van al het geld dat daarmee gemoeid is. "
=====
Mijn mening: zo kijk ik er ook tegenaan. Het is bovendien een van mijn kritiekpunten mbt tot kleuterverlengen om zachte argumenten, of gesubsidieerd 'duur' onderwijs voor hoogbegaafden.
En, last but not least: De oorzaak vindt zich naar mijn idee in het feit dat de leerplicht aan witte en oplossingrijke ouders te weinig mogelijkheden biedt om zelf hun ontevredenheid met het schoolsysteem op te lossen door zelf onderwijs, bijles, of alternatieven te organiseren.
Groet,
Miriam Lavell


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
M Lavell

M Lavell

06-05-2011 om 09:35 Topicstarter

Weet ik niet

Zelazny:"Dit herken ik bij ons op school niet. Integendeel. Het zijn bij ons vooral de kinderen van laagopgeleide ouders die extra zorg krijgen. "
Ik weet niet of de bewering "Waarom zijn het vooral autochtone leerlingen van hoog opgeleide ouders die rugzakjes hebben?" feitelijk klopt.
Maar het proces en de ondoorszichtigheid ervan, klopt wel. Wat bovendien klopt is dat hoger opgeleide ouders (als bij alle subsidies) eerder de weg kunnen vinden naar hulp en die dus ook eerder krijgen.
Zij eten daarmee uit de ruif van geld dat bedoeld is voor kinderen die het echt nodig hebben, namelijk die ook van thuis niks hoeven te verwachten.
Deze leerkracht richt zijn kritiek tegen het systeem, maar het is goed mogelijk dat vooral zijn school een invulling aan dat systeem geeft dat een nogal vreemde indruk wekt. Misschien is zijn school wel vooral wit, met goed opgeleide ouders, etc.
Daarmee blijft de vraag wel terecht: hoe kan het dat dat geld hier terecht komt, wie verdient daar aan en waar blijft het?
Groet,
Miriam Lavell

Geen idee waarom precies

maar ik merk op onze school bijvoorbeeld dat sommige groepen allochtone ouders de zorg van hun kind op school vooral een zorg van school vinden. Je merkt weinig betrokkenheid. Het zijn opvallend vaker deze ouders die 's ochtends geen boekje lezen met hun kind maar de tijd uitzitten totdat ze weg mogen. Ik heib ook met verbazing aan zo'n moeder moeten uitleggen waarom het belangrijk is dat kinderen goed Nederlands leren. Haar reactie was van onbegrip; 'Iedereen leert uiteindelijk toch ook Engels en Frans. Dat zijn toch ook vreemde talen? Het is gewoon discriminatie tegen ons als groep allochtonen. En als er een achterstand is, is het een probleem van school.'. Toen ik uitlegde dat om Engels of Frans goed te kunnen leren, je goed Nederlands moet kunnen om een vreemde taal te leren (of rekenen etc..) omdat het in het Nederlands uitgelegd wordt. En als je dat niet volgt, volg je de les niet. Ik zag dat ze toen pas begreep waarom dat belangrijk is. En nog vond ze het niet iets waar zij iets aan hoefde te doen. Dat vond ik zo frappant.

Kan je nagaan als er meer speelt: een kind met een factor. Deze vrouw, en velen met haar, uit haar gemeenschap zouden dat niet kunnen herkennen, denk ik. Tenzij het ultra duidelijk is. Sommige groepen allochtonen trouwen graag binnen de familie. En dan valt na een paar generaties een factor niet meer op want iedereen heeft die wel (ergens in de familie).

Misschien speelt dit mee dat als er een ontwikkelingsachterstand (met of zonder een factor bij het kind) door ouders wordt geconstateerd, heb je een berg papierwerk, contacten, goed gebektheid nodig om te krijgen wat nodig is. Althans, mijn kinderen hebben geen rugzak, wel een handelingsplan maar dat merk ik zelf al.

Ik heb gehoord dat er OK-centra zijn waar het advies is om in de taal van de ouders met het kind te spreken. Dan is het toch al niet gek dat op onze school 1/3 van de kinderen begint met joekel van een taalachterstand. Ik snap niet waarom dat advies nu nog gegeven wordt.

Maw het hangt af van de huisartsen en OK-centra en school of deze kinderen ontdekt worden. En kan mij voorstellen dat een 10 min. gesprek bij het OK of huisarts te weinig is om het te zien. En dan blijft school over. Daar wordt natuurlijk ook niet altijd alles ontdekt. Want sommige dingen worden ook weggeschreven als 'zo is die familie nu eenmaal". Dat heb ik een docent letterlijk horen zeggen.

Soms komt het op mij over als een vorm van verwaarlozing. En komt onwillekeurig de gedachte op: als jij als ouder je kind op zo'n manier verwaarloost, moet je niet verwachten dat een ander het wel oppakt.

Maarja of deze voorbeelden ook van toepassing zijn op grote groepen, geen idee.

Verder schrijf jij
"Mijn mening: zo kijk ik er ook tegenaan. Het is bovendien een van mijn kritiekpunten mbt tot kleuterverlengen om zachte argumenten, of gesubsidieerd \'duur\' onderwijs voor hoogbegaafden.

En, last but not least: De oorzaak vindt zich naar mijn idee in het feit dat de leerplicht aan witte en oplossingrijke ouders te weinig mogelijkheden biedt om zelf hun ontevredenheid met het schoolsysteem op te lossen door zelf onderwijs, bijles, of alternatieven te organiseren."

Je gaat te snel, ik kan het verband niet zien of bedenken, leg uit.

M Lavell

M Lavell

06-05-2011 om 11:54 Topicstarter

Het waarom is duidelijk

Judith, het waarom is volkomen helder en een overbekend verschijnsel. Het bestaat uit twee delen. De eerste gaat over opvattingen over opvoeden (educatie eigenlijk) in het algemeen. Die opvattingen kennen heel veel grijzen en mixen, maar toch ook twee uitersten: Het kind groeit zelf op versus het kind is maakbaar.
De ouder die jij gesproken hebt, beroept zich op het eerste. Dat is minder gek dan het lijkt, want ook leerkrachten die dolgraag kleuters verlengen beroepen zich daarop. Het hele begrijp 'schoolrijpheid' is gebaseerd op de gedachte dat kinderen, alsof het vruchten zijn, vanzelf zullen leren als ze maar 'rijp' zijn. Deze ouder denkt dat ook.
Jij hangt meer naar de maakbaarheid en ook dat is begrijpelijk en heeft bovendien een directe relatie met opleidingsniveau. Alle aandacht die er is voor achterstanden en remedies daar tegen, komt vooral terecht bij mensen die uit zichzelf belangstelling voor opvoeding hebben, hun eigen verantwoordelijkheid daarin zien, die de krant lezen, de juiste bladen en boeken lezen en dat ook begrijpen.
Maar je vraag doet er eigenlijk niet toe in deze kwestie. Je kunt namelijk niet beweren dat het allemaal zo erg niet zou zijn als ouders uit achterstandsmilieu's ook en net zo vaak aan de zorgbel zouden trekken.
Het enige effect daarvan zou zijn dat het nog meer geld zou kosten, nog onbetaalbaarder zou zijn.
Kern is dat het zorggeld bedoeld is voor een beperkte groep. Daar komt het niet terecht, terwijl de verantwoordelijke partij die ook het dichtst bij het verdelen van de geldpot zit (de school) het daar niet actief brengt.
Tegelijkertijd werkt die partij wel actief mee aan het voorzien van ondersteuning aan kinderen die de wind al mee hebben, namelijk die ouders hebben die wel weten waar abraham de mosterd haalt.
Waarom gaat dat zo?
Judith:"Je gaat te snel, ik kan het verband niet zien of bedenken, leg uit."
Hoe hoger ouders opgeleid zijn, hoe meer ze ervan doordrongen zijn dat er voor hun kind verbetering te halen is. Verbetering van omstandigheden vooral. Een kleinere klas, een beter geschoolde leerkracht, extra inspanning op dit of dat.
Ouders gaan op zoek naar hulp van buiten en dáár worden zij geintrueerd over de binnen het onderwijs beschikbare trajecten. De meer logische aanpak, kind krijgt een halve dag per schoolweek op kosten van de ouders buiten de school ondersteuning, mag niet.
Dat weten de commerciele hulpbureautjes ook (rechter veroordeelt ouders in dit soort constructies voor leerplichtverzuim).
Je hebt dus te maken met ouders die willen en de noodzaak zien, maar die gaandeweg het inzicht krijgen dat er maar één manier is om op zijn minst 'iets' te krijgen: aanspraak maken op de llnzorgpot.
En dat doen ze dan.
Zie de met enig regelmaat terugkerende hb lobby voor hb-onderwijs vallend onder zorgpotsubsidie. In 'mijn' tijd ging de lobby nog vooral over het op kosten van ouders alternatief mogen leren (buiten school het liefst).
Groet,
Miriam Lavell

Ooievaar

Ooievaar

06-05-2011 om 12:36

Kort door bocht

"kind krijgt een halve dag per schoolweek op kosten van de ouders buiten de school ondersteuning, mag niet."
Dat is wat kort door de bocht. Het mag wel, maar niet onder schooltijd. Die kinderen van die moeder die wordt genoemd, die het belang van extra inspanningen niet ziet, gaat misschien wel op zaterdag naar de koranles, weet jij veel. Het is ook maar net wat je vindt dat het kind moet leren. Zo zijn er ook die op zaterdag chinees volgen, de torah zitten te stampen, naar een klas gaan waar ze (mazzelaars) les krijgen van Vincent Icke en nog zo wat varianten.
Zo zat oudste hier op een huiswerkklas buiten de schooltijden en zag ik anderen daar bijles krijgen. Dus het kan wel. En ze krijgen hier niet zoveel lesuren dat je geen tijd overhoudt voor les buiten school. Dus in mijn optiek kunnen ouders die wel zelf geld willen ophoesten, wel degelijk maatregelen nemen. Het wordt een ander verhaal als je het reguliere onderwijs schadelijk vindt voor je kind, dat komt ook voor. Zelf school verzorgen is dan een heel moeizaam traject. Maar dat lukt je met een rugzakje ook niet, ook dan zit je aan de leerplicht vast.

T&T

T&T

06-05-2011 om 13:18

Nature vs nurture

Miriam zegt:
"Het bestaat uit twee delen. De eerste gaat over opvattingen over opvoeden (educatie eigenlijk) in het algemeen. Die opvattingen kennen heel veel grijzen en mixen, maar toch ook twee uitersten: Het kind groeit zelf op versus het kind is maakbaar."
Ik geloof niet dat het werkelijk zo zwart-wit is bij alle ouders, bij mij in iedet geval niet! Ik denk dat ieder kind zelf opgroeid en ontwikkeld, maar dat die ontwikkeling wel te sturen is door de omgeving. En in bepaalde fases staat een kind meer open voor bepaalde sturing.
Kort door de bocht: de interresse voor lezen en schrijven komt er (meestal) wel, maar als die interresse eenmaal gewekt is moet je er ook mee aan de slag om het te ontwikkelen. Bij sommige kinderen is dat eerder als bij anderen. Mijn zoon ontwikkelde die interresse pas "laat" zo rond zijn 7e, nou ja, vroeger vonden ze dat een normale leeftijd om te beginnen met lezen. Hij heeft dus langer gekleuterd, en voor hem heeft dat goed uitgepakt. Intussen is hij 8, en net zo ver (misschien zelfs iets verder) dan zijn zus op die leeftijd, en die zat al "in" de boekjes toen ze 6 was.
Maar goed, het rugzakjes systeem. Ik snap wel dat er kritiek op is, het werkt ook niet echt feilloos en dat zeg ik als moeder van 2 "rugzakkindjes" ja, ik ben zo'n goedgebekte autochtone moeder die de weg weet (...nou ja, heeft geleerd) en dus krijgen mijn kinderen hulp. Is dat verkeerd? nee! eigenlijk wil het alleen maar zeggen: ze krijgen NU al hulp. Hadden ze dat namelijk niet, dan kun je wachten tot de boel escaleert en school jeugdzorg gaat inschakelen. Want laten we even niet aan het feit voorbijgaan dat het ook zorgenkindjes ZIJN, ze hebben autisme, en dat hebben die andere 24 klasgenootjes niet, en daarom is het ook heel vreemd om het "rugzakgeld" gewoon over zo'n hele klas "uit te smeren" want al die kinderen kunnen wel hulp gebruiken. Nou, nee dus, wat mijn dochter nodig heeft heeft marietje naast haar echt niet nodig, sterker nog, die zit helemaal niet te wachten op al die betutteling, die ontwikkeld vanzelf al een stuk vlotter! (lees: normaal)
Blijven natuurlijk wel die kindjes over waar de ouders geen hulp voor zoeken. Waarom niet? ws hebben ze niet in de gaten dat het kind zulke hulp nodig heeft, het is dan een taak van school om dat duidelijk te maken naar de ouders "wil pietje (of mohammed dus) op deze school zich goed ontwikkelen dan hebben we daar hulp bij nodig" dat gebeurd eigenlijk alleen als Pietje of Mohammed zo'n stampij in de klas maakt dat hij voor anderen ook wel erg hinderlijk wordt... en dan ben je eigenlijk al te laat, er was nl al veel eerder iets aan de hand, maar toen heeft school niet aan de bel getrokken.
Mijn zoon zou een Pietje kunnen zijn, maar ik ging zelf eerder hulp zoeken, school zag het niet zo zwaar. Ik zag: als het op deze manier doorgaat is het een kwestie van tijd voordat het echt mis gaat lopen en onze Pietje uit pure frustratie ieder klasgenootje gaat meppen en hoogstwaarschijnlijk de juf ook!
Ik gun ieder kind hulp, ieder kind die dat nodig heeft! en die anderen gun ik hun eigen ontwikkeling, liefst ook nog in hun eigen tempo. Maar daarvoor moet het onderwijssysteem met regulier/ rugzakjes /sbo en so nog danig op de schop.
groetjes, Tess

Reactie in trouw

Het gaat hier om een artikel van 5 mei in Trouw waarop als volgt een reactie kwam op een Trouw Weblog:

http://www.trouw.nl/tr/nl/4556/Onderwijs/campaign/item/detail/1833025/30908/Ook-witte-rugzakleerlingen-vallen-direct-uit-zonder-hulp.dhtml

De gebakken lucht zit niet in het onnodig kinderen ondersteunen maar de gebakken lucht zit in de bureacratische moeite die het kost om hulp te krijgen en de gebrekkige kwaliteit van die hulp en de omslachtige manier waarop het dan georganiseerd word en de ontkenning dat sommige kinderen ernstige frustraties oplopen in het reguliere onderwijs door hun psychische constellatie. En ja, liever ontkennen we dat dan dat we de toegang tot hulp ook voor minder doortastende ouders toegankelijk maken.

Ooievaar

Ooievaar

06-05-2011 om 13:33

Kwaliteit

Anne J: "de gebrekkige kwaliteit van die hulp". Kijk en daar zit iets raars. Als die hulp zo slecht is, waarom er dan geld heen gegooid? Zijn voorzieningen in natura dan niet een veel beter idee? Dus bijvoorbeeld: een goeie vliegende keep van gecertificeerde, goed opgeleide begeleiders, die ook ouders kunnen coachen. En die je terug kunt vinden in een register zodat je weet of je serieuze hulp inkoopt of alleen maar opgepimpt logies bij een boer die de goudmijn van de gedragsproblemen heeft ontdekt. En die verantwoordelijk gesteld kunnen worden voor wat ze uitspoken, dus die je via een beroepsvereniging en/of de rechter kunt nazitten als ze schade veroorzaken omdat er een standaard is waaraan ze kunnen worden getoetst.
Ach ja, dream on.....

Taalachterstanden judith-t

En ja Judith, wetenschappers zijn het erover eens dat het juist heel belangrijk is om als eerste taal een taal te leren die de ouder goed beheerst, een grote woordenschat in heeft en een uitgebreid systeem van grammatica. Dan leert een kind een 2e taal veel beter, zeker in een verder nederlandstalige omgeving als de school, omdat er een beter begrip van taal an sich ontwikkeld wordt.
Het is niet handig om een kind het gebrekkige nederlands van de moeder te laten overnemen. Bovendien kent de moeder vaak ook liedjes en verhalen in de eigen taal die in het Nederlands niet over te brengen zijn.
Veel beter kun je ouders dan stimuleren om ook in de eigen taal zichzelf te ontwikkelen, zelf te gaan lezen en boekjes en bandjes voor kinderen aan te gaan bieden. De kwaliteit van de taalbeheersing is heel belangrijk.
Je hebt soms juist te maken met onderontwikkeling in de eigen taal en dat blijft maar als een soort vooroordeel hangen.
Mijn kinderen hadden in hun klas vaak de grootste woordenschat in het Nederlands, maar ook in de taal van hun vader. Vader en moeder beiden hoogopgeleid en uit een talige gezinscultuur. Dat daar zo denigrerend over werd gedaan door kortzichtige hollanders heeft me dan ook buitengewoon geergerd.
Over het Fries werd vroeger ook zo denigrerend gedaan. Ik snap nog niet hoe ik die taalachterstand heb overwonnen en ben soms treurig dat ik de liedjes en spreuken van mijn moeder niet heb meegekregen omdat ze zich verplicht voelde haar eigen moedertaal te ontkennen en in het Nederlands haar kinderen op te voeden.

Ooievaar

Ik geloof zelf niet dat deskundigheid met rechters of procedures is af te dwingen. Daar wordt je nu juist als ouders en kinderen al horendol van. Het moet veel eenvoudiger kunnen. En ik begrijp je voorbeeld van die boer ook niet. Hele eenvoudige zaken kunnen een weldaad zijn voor je kind maar het blijft uitproberen, een soort kunst, afhankelijk van de bereidheid van mensen om zich open te stellen voor een andere benadering van kinderen, effectief gedrag kan per kind verschillen. Mijn kind heeft veel baat bij de gehandicaptenmanege, door de expliciete omgeving, de herhaalde instructie, het rustige tempo van omgang door de leiding met de kinderen en de rustige omgang met de paarden. Heel eenvoudig. Maak je er een commerciele manege van, gericht op snelle prestaties, dan ben je weg. Zo kan een boer met een zorgboerderij heel goed bijdragen aan het welzijn van kinderen. En bovendien de dagelijkse druk van de ouders om hun kinderen constant te sturen verlichten.
De neiging om dit soort voorzieningen af te schaffen heb ik dan ook niet. Wel de idiote procedures voordat je kind daar toegang toe heeft. En de idioterie dat je dan toch eerst als ouder moet bewijzen dat het niet door verwaarlozing en mishandeling komt dat je kind het zo slecht heeft. Want je gaat niet op zoek naar oplossingen omdat je kind eens een slecht dagje op school heeft of zijn zin niet kan krijgen of andere flauwekul. Je kind zit in een diep dal of je ziet dat aankomen.

even anders

even anders

06-05-2011 om 13:56

Rugzakje

Ik herken niets van verhalen over teveel rugzakjes die naar kinderen met faalangst en zo zouden gaan, autochtoon of niet. Voor een rugzakje moet je echt een psychiatrische diagnose hebbben.

Bij ons op school wordt het trouwens zo "opgelost": Ik (hoogopgeleid, autochtoon) heb me kapot gevochten om mijn kind op school te houden met een rugzakje. De rest (allochtoon of laagopgeleid) gaat naar het SBO (wat ze voor mijn zoon eerst ook in gedachten hadden). En dat zijn kinderen waar veel minder mee "mis" is dan met mijn zoon, vaak niet meer dan een taalachterstand. Dat is - in ieder geval bij ons op school - het echte probleem. Niet dat allochtone kinderen ten onrechte geen zorg zouden krijgen. Integendeel, ze krijgen teveel zorg (plus een sterk verminderde kans op een goede toekomst). Terwijl zij goed geholpen zouden zijn met wat extra taallessen.

Dat stuk in Trouw is overigens vreemd. De school heeft altijd de uiteindelijke macht over de besteding van de rugzakjes (behalve dan de AB, daar zitten ze aan vast. Het stuk is geschreven door een leraar. Als hij vindt dat hij met kleinere klassen meer bereikt dan met allerlei individuele begeleiding, dan kan hij daar toch voor zorgen?

Nog een reactie

http://www.trouw.nl/tr/nl/4556/Onderwijs/campaign/item/detail/1833025/30900/Autisme-gewoon-hard-aanpakken-en-de-hele-dag-straffen.dhtml

Zulke begeleiders hadden we bij de Bascule. De mond vol van structuur, ingrijpen en wie is de baas. Zwarte pedagogiek die zelf voor 'gewone' kinderen funest kan zijn.
En ja, mischien is het wel niet toevallig dat het juist de ontwikkelde ouders zijn die zo'n houding niet langer pikken. Je kind is niet dom, lui, achterbaks, dromerig, ondeugend, aandachtvragend of uitdagend. Je kind heeft gewoon rust, uitleg en begrip nodig en dan kunnen ze zich wel goed ontwikkelen.

Ooievaar

Ooievaar

06-05-2011 om 14:09

Anne

"Hele eenvoudige zaken kunnen een weldaad zijn voor je kind" Maar moet dat dan extra geld kosten? Waarom dat kind niet zelf opgeven voor die heilzame "gewone" manege? Omdat dat te duur is voor veel ouders? Maar rugzak, PGB en aanverwanten zijn niet inkomensafhankelijk. Dus het geld gaat ook naar ouders die die manege desgewenst wél zelf kunnen regelen.
En als deskundigheid geen zin heeft en toch niet af te dwingen zou zijn, dan stel ik voor dat we alle diploma's afschaffen, de kwakpeut bezoeken in plaats van een gekwalificeerde arts en nog zo wat bezuinigingen doorvoeren.
Moeten gezinnen ontlast worden omdat hun kind zo'n energievreter is? Dan hoeft een logeerpartij niet zoveel te kosten. Moet de omgeving aan bepaalde eisen voldoen, kijk dan of dat wel zo duur moet zijn. Als ik die bedragen zie die voor logeerweekeinden worden gerekend op de "zorgboerderijen" dan reizen de haren je te berge. Je kunt de kinderen net zo goed een suite in een luxe hotel verschaffen met persoonlijke begeleiding.

Uitersten ooievaar

Toevallig betaal ik de manege wel zelf Ooievaar. Maar dat is natuurlijk net zo'n discussie als de AOW voor iedereen of de hypotheekrenteaftrek. Ander onderwerp.
Het gaat om de mentaliteit en de beschikbaarheid van genoeg begeleiding. En begeleiden kun je leren, daar heeft de een meer aanleg voor dan de andere en daar kun je mensen ook in opleiden. Helaas is dat een wildwest en niet altijd adekwaat. Het is geen operatietechniek of soort massage die je in eenheden uit kunt drukken.
Een keurmerk lijkt me echt nog veel te ver weg. Hoewel uiteindelijk niet onmogelijk. Maar daarvoor zijn de meningen binnen de eigen beroepsgroep nog teveel verdeeld en waait iedereen teveel mee met de waan van de politieke dag.
Maar ja, eigenlijk zou iedereen die in dit veld werkt een paar trainingen moeten doen bij Autisme Centraal. Dan heb ik er iets meer fiducie in. De rest zegt me niets.

Annej

Nergens maar dan ook nergens heb ik mij denigrerend uitgelaten over een andere taal dan het Nederlands. Jouw reactie lezende, zou zomaar die indruk kunnen wekken.
Daarbij kan een 2de (moeder)taal zeker een verrijking zijn maar toen ik nog taalkunde deed was bekend dat het leren van meerdere talen op enig gebied toch een achterstand in grammatica, in woordenschat kan opleveren. Ik weet niet wat de huidige tendens is hierin maar toen was bekend dat er in elke taal wat harder aan getrokken moest worden om het kind op het zelfde niveau als leeftijdsgenootjes te krijgen die 1-talig waren.
Zelf ben ik ook tweetalig (geweest) en uit ervaring weet ik dat van een 'achterstand' geen 'zichtbaar' of 'merkbaar' effect hoeft op te leveren. En op een gegeven moment zijn die 'achterstanden' niet echt goed meetbaat. Tenzij je gaat kijken naar taaluitingen bij hele oudere mensen. Ook dan kan je je afvragen hoe je de uitkomst van de data moet interpreteren.

Ik weet niet meer waar ik het vandaan heb maar ik weet niet beter dan (tot voor kort?) dat het OKC als richtlijn heeft (gehad) om ouders uit een andere taalgebied te adviseren thuis de moedertaal van de ouders te spreken. Ook als de ouders goed Nederlands kunnen spreken, van de 1ste klas BO t/m VO hebben gedaan in Nederland. Zouden deze ouders hun kinderen geen groot plezier kunnen doen door Nederlands te spreken en af en toe die andere taal?

Ik heb mij nooit zo verdiept in taalachterstanden van allochtone kinderen in de moedertaal van hun ouders. Is een deel van de taalachterstand van die moedertaal 9v/d ouders) bij sommige groepen de reden van een achterstand in het Nederlands?

Feuerstein

Overigens lijkt me de methode Feuerstein ook een goede methode. De ouder leert om de wereld toegankelijk te maken voor kind. De ouder als mentor en begeleider. De wereld is een stuk ingewikkelder geworden en daar hebben kinderen meer instructie en uitleg bij nodig dan vroeger. Instellingen kunnen dat bieden, het ondersteunen van de ouders bij het begrijpen van hun kind en het aanleren van vaardigheden om sensitief ouderschap ook hoogwaardig gereedschap te geven.
Vrijgevestigden dus. De rest is bezig met de meldcode/meldplicht kindermishandeling, procedures, protocollen en bureaucratie. Bah, leer eerst eens een echt vak, denk ik dan.

Ooievaar

Ooievaar

06-05-2011 om 15:01

Eenzijdig

Anne: "Maar ja, eigenlijk zou iedereen die in dit veld werkt een paar trainingen moeten doen bij Autisme Centraal." Oei. Er is meer dan autisme op de wereld hoor. En er is een hogere ambitie mogelijk dan alleen het volgen van een aantal trainingen.
En ook bij GGZ hulpverlening aan kinderen is er zoiets als evidence based methoden. Er wordt serieus onderzoek gedaan naar de resultaten van therapieën. Het is mij heel goed bevallen om nou juist geen gebruik te maken van allerlei vrijgevestigde types, maar eerst zelf na te gaan wat de merites van een aanpak waren. Zijn er groepen kinderen gevolgd voor en na de betreffende behandelingen? Is daarbij gekeken of er vooruitgang, stilstand of achteruitgang optreedt op meetbare terreinen? Kan de aanpak dus bogen op meetbare effecten? Ook binnen de GGZ kun je werken met controlegroepen en dat wordt ook gedaan.
Dan gooi je je goeie geld niet weg.
Ik ben wel met je eens dat er veel te veel tussenpersonen, regelnichten enzovoort actief zijn. Dat wordt in de hand gewerkt doordat BJZ alleen maar een overkoepelende instantie is, die verwijst naar een lappendeken van instellinkjes die ooit zelfstandig waren en vaak ontstonden uit kerkelijke of liefdadige initiatieven. Gezinsvoogden bijvoorbeeld, hebben zelf nauwelijks inhoudelijke kennis. Ze zijn alleen goed op de hoogte van de sociale kaart en soms zelfs dat niet eens. En dan is er nog een fantastisch universum met bureautjes die zich opwerpen om een zo hoog mogelijk PGB voor ouders binnen te sleuren danwel te helpen besteden. En die daarvoor natuurlijk het nodige in rekening brengen. Ja, dat is wel een afzichtelijke wildgroei, maar dat is een open deur.

Taalachterstand judith

Lang geleden dat ik daarmee bezig was Judith! Helaas doen de links op de pagina van Dubbelop het vaak niet: http://home.planet.nl/~stuur013/ maar mogelijk dat er in de vragen over meertaligheid op OOL nog iets te vinden is.
In elk geval is het ook mijn ervaring. Als je in het Tamazight niet gewend bent om boekjes te lezen dan wordt dat ook moeilijk om het in het Nederlands aan te wennen. Ouders die ik ken gingen dan ook naarstig op zoek naar die enkele boekjes die er wel in Tamazight beschikbaar zijn of gingen die zelf maken.
Plezier in taal tussen ouder en kind is ook van immens belang voor de taalontwikkeling.
Ik weet dat mijn kinderen een goede basis hebben in de taal van hun vader maar het is nu wel jammer dat ze er weinig meer mee kunnen. Zelf heb ik altijd veel plezier gehad in de tweetaligheid van mijn kinderen en trots dat ze zich in het land van hun vader zo goed kunnen redden daarmee. En een goede basis hebben voor het aanleren van nieuwe talen.
Indonesisch, Surinaams, chinees of arabisch als oudertaal kan ook economische activiteiten opleveren met het herkomstland van de ouder. Of politiek bestuurlijke internationale functies. Juist een ontwikkelingskans in plaats van een handicap.

Ooievaar

Als ik GGZ-jeugdhulpverlener was dan zou ik me juist scholen in dit soort perspectiefbenaderingen zoals die geboden worden door Autisme Centraal. Ik heb als ouder geen kennis van kennisinstellingen op ander gebied. Hopelijk zijn die er wel. Uiteindelijk komt het neer op passende omstandigheden en passende pedagogiek, niet als regeltjes maar als gereedschap voor de kunst die opvoeding nou eenmaal is. Een proces waar je je in kunt bekwamen. En ook ouders zijn niet allemaal hetzelfde. Daarom ben ik ook niet erg geporteerd van een algemene opvoedcursus, behalve dan als het de mogelijkheid biedt om gebruik te maken van elkaars kennis, creativiteit en ervaringen. OOL is handiger want daar zitten ook ouders die al verder zijn dan jij.
Evidence bases is vaak een wassen neus hoor. Een conclusiegestuurde opzet met maar weinig zelfreflectie of nederigheid over de resultaten. Waarin men het eigen gelijk probeert aan te tonen.

Karmijn

Karmijn

06-05-2011 om 21:10

Herkenning in de post van even anders

Ik heb ook sterk de indruk dat de kinderen van allochtone ouders op de scholen van mijn kinderen heel wat duurdere 'oplossingen' aangeboden krijgen dan een rugzakje. Hier zie ik veel praktijkschool, LWOO en inderdaad, van de kinderen die ik ken, die naar speciaal basis onderwijs vertrokken was zeker 75% allochtoon.
Over de taal wil ik nog wel kwijt dat van de allochtone ouders op de school van mijn kinderen, een groot gedeelte analfabeet is. Geen wonder dat ze geen boekjes voorlezen aan hun kinderen.
In deze discussie vind ik relevant dat ik de aanloop naar lgf ingewikkelder vond dan een vwo-examen doen. Dus ik vind het logisch dat vooral hoogopgeleide ouders dit bureaucratische kunststukje kunnen volbrengen. Je zou denken dat de ib-er op school je bij het aanvragen van het rugzakje kan ondersteunen, maar in ons geval functioneerde die in ieder geval níet op hoogopgeleid niveau.
In ons geval is het op de reguliere school houden van onze zoon, niet gelukt door het rugzakje, maar doordat ik hoger opgeleid ben. Hierdoor was ik in staat de nodige informatie en kennis op te doen, die onze zoon kon begeleiden in zijn problemen op school. Ook was ik door mijn hogere opleidingsniveau in staat om manieren te vinden om met leerkrachten te communiceren, zodat zij steeds opnieuw door mij gecoacht werden in de juiste begeleiding voor onze zoon. Als ik minder kennis en vaardigheden had gehad op deze gebieden, was het een verloren strijd geweest en daar had het rugzakje niets aan kunnen veranderen.
Kinderen van laagopgeleiden en allochtonen, hebben minder vaak lgf, aangezien dat voor hen zinloos is. Die lgf helpt namelijk bijna niets. De ondersteuning van de ouders is hetgeen wat kinderen zoals die van mij op een reguliere school houdt.
Waren wij analfabete allochtonen geweest, dan had onze zoon heel erg veel pech gehad. Zijn dysthyme stoornis zou dan onontdekt zijn gebleven. Hij zou de diagnose ADHD/PDD-NOS met ODD hebben gekregen en drie scenario's zouden waarschijnlijk zijn geweest voor onze zoon. a. Onze zoon zou een einde aan zijn leven hebben gemaakt, zo rond zijn tiende. Of hij zou een mislukte poging hebben gedaan, waardoor hij opgenomen zou zijn op een gesloten afdeling. b. Onze zoon zou niet naar school gaan, aangezien hij van elke school afgetrapt was en zou dus thuis op de bank zitten. c. onze zoon zou naar een of andere praktijkschool voor gedragsgestoorde kinderen, waarop hij veelvuldig conflicten zou hebben, veel gestraft zou worden en gewelddadig zou zijn.
(Nu gaat hij volgend jaar naar een HAVO/VWO brugklas, met een cito van 547 en zonder gedragsproblemen. Hij beseft het niet altijd, maar hij heeft geluk gehad.)
Verder ben ik een voorstander van het afschaffen van de rugzak, aangezien ik denk dat de kennis die de ambulant begeleider heeft, niet op een REC thuishoort, maar binnen de muren van iedere school, zodat alle kinderen profijt hebben van deze kennis en vaardigheden. Ik ben echter niet naif, dus ik zie ook wel in dat dit niet gaat gebeuren, jammer maar helaas.

Karmijn

Karmijn

06-05-2011 om 21:22

Haha (ot)

Mijn voornemen om kortere en bondige posts te schrijven? ja, beste mensen, daar wordt aan gewerkt.

Karmijn

Dat ik er teveel van heb verwacht van de begeleiding op school, dat klopt wel. Dat het uit mijn tenen moest komen, en dat dat is gelukt, dat klopt ook.
Gelukkig hadden we steeds als eerste een adekwaat iemand, leerkracht of psycholoog. Zodat ik zelf wel door kon pakken waar het verder een drama werd.
Helaas is het voor mijn kinderen niet genoeg dat ik ze thuis inspreek, aanspreek en aan hun vaardigheden werk. Als dat op school niet land heb je zomaar een 'situatie'. En ik vind het heel knap dat je in staat bent gebleken om de school te coachen.
Mischien moet ik zelf nog maar eens op een sociale vaardigheden training.

Ooievaar

Ooievaar

07-05-2011 om 08:15

Suïcide?

komt voor bij kinderen maar is erg zeldzaam. Dat ADHD PDDNOS en /of ODD uit zou lopen op suïcide vind ik wel een erg zwartgallige inschatting.

Nou

Ooievaar, zo lees ik dat echt niet. Dit is wel van dik hout zaagt men planken. Je gaat van de hak op de tak. Ik heb ook eerder in dit draadje een redenatievergissing of fout gelezen waarvan ik denk, laat ik er maar niet op reageren want anders is het hek van de dam. Maar deze reactie komt op mij over als een versimpelde 'conclusie' en vervolgens een soort van verwijt (zwartgallig). En dat vind ik te bont. Ik weet niet of je het zo bedoeld hebt maar het kan overkomen alsof diegene waarop hier gereageerd wordt, een beetje overtrokken bezorgd of belachelijk neergezet wordt maar gezien het onderwerp en de personen (moeder en kind) zou dat terug kunnen slaan op jezelf.

In een ander draadje postte iemand http://nl.wikipedia.org/wiki/Drogreden. Een hele heldere site.

Ooievaar

Ooievaar

07-05-2011 om 08:48

Gedachte oefening

Let op! Niet bedoeld om iemand te betichten van borstklopperij of iets dergelijks.Voordat iedereen zich weer beledigd voelt. Ik zie hier veel langskomen van: omdat ik dit of dat gedaan heb is kind een akelig lot bespaard gebleven enz Nu is het zo dat mensen geneigd zijn om successen aan zichzelf toe te schrijven en dingen die fout gaan aan anderen of iets buiten zichzelf. Ouders zijn daarin natuurlijk niet anders. Weet kindlief zich echt te handhaven omdat jullie die ene fantastische methode of begeleiding hebben weten in te schakelen? Of dankzij dat geld waar hij of zij niet zonder kan? Of doet kind zelf ook zijn of haar best, bijvoorbeeld, om maar eens een factor te noemen? Nogal wat allochtone kinderen weten zich enorm omhoog te studeren ondanks laag opgeleide ouders, cultuurverschillen, aanvankelijk moeilijk gedrag enz

Ooievaar

Ooievaar

07-05-2011 om 08:52

Zwartgallig

Ik acht het scenario dat werd gegeven gewoon niet zo waarschijnlijk. Zo meer naar je zin, Judith?

M Lavell

M Lavell

07-05-2011 om 09:20 Topicstarter

Kennelijk....

Karmijn:"Ik heb ook sterk de indruk dat de kinderen van allochtone ouders op de scholen van mijn kinderen heel wat duurdere 'oplossingen' aangeboden krijgen dan een rugzakje. "
Dit commentaar klinkt mij te broodnijdig. Even terug naar de stelling: Jullie bevestigen het beeld dat allochtonen kennelijk minder vaak een rugzakje krijgen. Of die andere oplossing duurder is, is niet relevant (is ook niet zo). Dat rugzakje zelf heeft een doel en wordt als oplossing een betere geacht dan kinderen uitsluiten of apart plaatsen.
Waarom krijgen witte kinderen dat voorrecht wel?
Alle opmerkingen over taalachterstand e.d., verklaren dat niet, tenzij je de verklaring moet zoeken in een ander mechanisme: de scholen vinden de werkelijke doelgroep te moeilijk, duwen die in apart onderwijs en gaan voorts mee met het extra geld cashen voor de groep bij wie de problemen minder groot zijn.
En dat bevestigt opnieuw de strekking van het verhaal van deze leerrkacht.
Het ziet er onwenselijk uit en daar ging het even om.
Ooievaar:"Dat is wat kort door de bocht. Het mag wel, maar niet onder schooltijd. Die kinderen van die moeder die wordt genoemd, die het belang van extra inspanningen niet ziet, gaat misschien wel op zaterdag naar de koranles, weet jij veel."
Dat is niet relevant voor wat ik zei. Het zoeken naar leerlingenzorg gaat zelden over de wens om andere vakken te leren dan er op het curriculum staan. Nou ja, je zou de hb lobby daar een beetje van kunnen betichten, maar dat is het dan.
Ander nieuwtje http://www.nrc.nl/nieuws/2011/05/07/steeds-meer-jongeren-bezoeken-psycholoog/
-== dr. Hans van de Sande van de Rijksuniversiteit Groningen geeft in De Telegraaf een verklaring voor het hogere percentage jongeren: “De missie van ouders en opvoeders is veranderd. Was het vroeger zo dat met name moeders het belangrijk vonden dat hun kind een goede baan en voldoende geld had, nu willen ze dat hun kind gelukkig is.” ==
Flauwekul natuurlijk. Hier is precies hetzelfde mechanisme zichtbaar: De aandacht bij de politiek, in de media, bij psychologen en hulpverleners, etc. die gericht is op preventief signaleren, het serieus nemen van kleine klachten over gedrag, is enorm toegenomen.
Elke kleuter is een predelinquent tenzij het tegendeel bewezen is.
Al die aandacht leidt tot veranderende opvattingen en nieuwe zorgen bij ouders van gewone kinderen, die ook wel eens vervelend of verdrietig zijn, of die grensgeval zijn. Die ouders zoeken hulp. Uit zichzelf, of gestuurd door de leerkracht, de cb-arts, etc.
Datzelfde mechanisme gebruikt de farma-industrie bij de verkoop van hun producten: gewoon wat media-aandacht laten ontstaan voor de aandoening (kalknagels, plasproblemen bij mannen, etc.) en de wachtkamers van de huisartsen stromen vol met als eerste die mensen die het best geinformeerd zijn: de krant lezen, het journaal kijken, praatprogramma's zien.
Dat mechanisme leidt tot het uithollen van zorg. Ook op school.
Groet,
Miriam Lavell

Generaliseren miriam

Dat is mij toch allemaal te generaliserend Miriam. Mijn zoon zit in een nagenoeg 'witte' autismeklas op een zwarte school. En verder ken ik ouders die keihard geknokt hebben om hun kind op speciaal onderwijs te krijgen vanwege het particuliere wsns beleid van de basisschool: we doen het al goed en die kinderen passen zich maar aan en zo blijven we allemaal bij elkaar. Kinderen die helemaal opbloeiden op het speciaal onderwijs. En dan die rugzakjes. In 'mijn' hoek, kinderen met autisme, ben je er niet met een uurtje ambulante begeleiding. En de verhalen van ellendige toestanden op school zijn niet misselijk. Al helemaal in het kader van voorzieningen als het rugzakje. Basisschool is niet in staat om het pesten te stoppen, een rustig plekje te bieden of te zorgen dat de laptop voor kind ook door kind gebruikt kan worden. In dat geval mocht kind wel dagelijks de laptop bij de concierge halen en brengen maar verder zat de rest van de klas erop omdat de eigen voorziening het niet deed. Rugzakgeld bleek niet van de ouders maar van de school. Kinderen die niet voor zichzelf op kunnen komen en door de school ook met weining compassie verder genegeerd werden. Basisscholen die dat rugzakjes gedoe en handelingsplannen gewoon niet willen. Onmiddelijk gedoe met ouders van reguliere kinderen dat de oudergesprekjes met handelingsplannen ten koste gaan van hun 'gewone' kind.
Ik denk dat het iets gevarieerder is. Maar desalniettemin een hoop gedoe op niets af met botsende belangen, beschuldigingen en bureaucratie. En wachtlijsten.
Wat is hier nu de vraag zou je toch zeggen? En daar dan een zo passend mogelijk aanbod voor realiseren zonder dat daar tienkoppige ZATcommissies, wespennestige jeugdhulpverlening en uitpuilende dossiervorming in commissies en rechtzaken aan te pas moet komen. En zonder dat iedereen naar elkaar gaat wijzen, leerkrachten en politiek naar ouders en vice versa.

Tineke

Tineke

07-05-2011 om 11:09

Cultuurdingetje

Wat ik nog weet van mijn werk bij meervoudig gehandicapte kindertjes, is dat het soms vreselijk lastig was allochtone ouders te overtuigen van de noodzaak van allerlei therapieën en behandelingen. Hun kind was zo geboren, Allah had dat zo gewild, en dat moest vooral zo blijven. Wij hadden het recht niet om hun kind naar een hoger plan te trekken dan Allah bedoeld had.

even anders

even anders

07-05-2011 om 11:19

Miriam, verkeerd begrepen

Miriam, je begrijpt mijn verhaal (en dat van Kamijn) verkeerd. Beetje flauw om het over "broodnijd" te hebben. Wij signaleren dat veel allochtone kinderen op een andere manier "geholpen" (dwz. afgeserveerd) worden dan onze kinderen. Wij zijn niet jaloers, wij maken ons juist zorgen. Overigens ben ik wel bezig hier op onze school iets tegen te doen. Maar niet openlijk, dat zou mijn kind, dat immers ook op de wip zit, kunnen schaden. Vandaar de gelegenheidsnick. Anderen, die niets te vrezen hebben (slim, normaal kind) doen dat wel openlijk.

Dat wil niet zeggen dat ik een pasklaar systeem op de plank heb liggen dat wel werkt. Maar het verhaal van die leerkracht klopt gewoon niet, dat is alles. En als leerkracht heeft hij bovendien boter op zijn hoofd. Geen systeem gaat werken zolang de scholen hun resultaten opkrikken door leerlingen eruit te werken.

T&T

T&T

07-05-2011 om 13:31

Eruit werken...

Scholen die bepaalde kinderen eruit werken? en dan ook nog de buitenlandse kindertjes eerst? ik zal toch wel iets gemist hebben. De aanvraag voor speciaal onderwijs OF rugzakje is dezelfde ... dus wat er gemakkelijker gemaakt zou worden weet ik niet. Misschien worden die buitenlandse kindjes eerder naar sbo doorgestuurd? ik weet het niet. Feit is, dat mijn dochter op het cluster 4 heeft gezeten, en die was toch echt voornamelijk wit, ik denk dat er nu op de vrije school ongeveer evenveel buitenlandse kinderen zitten, en die wordt als "witte school" gezien.
Ik zie wel scholen die de kinderen heel graag "binnen" willen houden, maar eigenlijk helemaal niet de hulp kunnen bieden die nodig is... dan escaleert het uiteindelijk nog, en is het kind weer de kwaaie pier, want we hebben tenslotte ALLES geprobeerd voor hem, nog wel met een ambulant begeleider... en dan zijn de problemen intussen zo groot dat het speciaal onderwijs onvermijdelijk wordt. Ach, voor het kind is het tegen die tijd een hele vooruitgang, maar ik weet niet of dat op de lange termijn ook nog geld, en ik weet ook niet of veel doorverwijzingen toch voorkomen hadden kunnen worden met een andere aanpak ...
Sorry, het wordt weer een heel warrig verhaal. Ik heb intussen genoeg situaties gezien en meegemaakt hoe het NIET moet. Maar hoe zou het nu wel moeten???
Ik denk dat we vooral terug moeten naar de menselijke maat; ieder kind is anders en er wordt teveel in hokjes gedacht in plaats van te denken "wat heeft DIT kind nu nodig om goed te kunnen functioneren?" Meer mogelijkheden graag, flexibeler denken, en vooral... mensen met passie in het onderwijs! met liefde voor kinderen, die nog de uitdaging zien als Pietje niet meekomt, en niet meteen denken wat heeft Pietje voor een probleem en waar kunnen we hem dan onderbrengen? pfff... verder heb ik nog wel een verlanglijstje voor het basisonderwijs (kleinere klassen, meer klasse assistenten, overzichtelijke kleine scholen, meer structuur) maar met mijn plannen zou de hele boel zowiezo onbetaalbaar worden ))
groetjes, Tess

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.