Geld voor zorgleerlingen naar witte kinderen

Ik moet helemaal niets....

"Ten eerste omdat ik meen dat ook ouders van zorglln het vermogen moeten hebben om de situatie eens vanuit een andere hoek te bekijken."

Maar hier:

"De oorzaak vindt zich naar mijn idee in het feit dat de leerplicht aan witte en oplossingrijke ouders te weinig mogelijkheden biedt om zelf hun ontevredenheid met het schoolsysteem op te lossen door zelf onderwijs, bijles, of alternatieven te organiseren."

ben ik het helemaal mee eens.

Vraag me wel af of je daarmee alles kunt oplossen. Ook bij rijke, witte kinderen.

Suicide

ik heb onze ADHD/ODD zoon meerdere malen uit het zolderraam moeten trekken omdat hij op het punt stond te springen.

Glas loopt over

En ja, mijn glas loopt over. Omdat het met mijn kinderen nu goed gaat. Wow, wat kan ik daar van genieten na al die trammelant. En natuurlijk geef ik ze de credit dat ze er zelf hard aan gewerkt hebben. Want dat hebben ze allebei. Maar we zijn er niet zonder mensen die meedenken en vooral in het onderwijs oog hebben voor de beperkingen waar ze tegenaan lopen en een zetje nodig hebben en wat begrip en positieve aandacht. En wat een geluk als die mensen er wel zijn!

Suicide en broodnijd

Herkenbaar Minnie Mouse, ook onze zoon heeft een aantal keren op het punt gestaan een einde aan zijn leven te maken. Een keer heb ik hem ervan kunnen weerhouden, een keer is hij zelf gelukkig tot inkeer gekomen en niet doorgegaan. En ja, hij heeft 'alleen maar' ADHD en een dysthyme stoornis. En ja, het kwam door een juf en ja, het gaat nu gelukkig wel goed met hem. En nee, dat is niet dankzij de goede begeleiding op school en ook niet omdat zoon opeens zijn 'best' ging doen. Dat laatste impliceert namelijk dat hij suïcidaal is geworden, omdat hij 'zijn best' niet deed. En toevallig is dit een kanjer van een jongen die zijn hele leven al zijn uiterste best doet bij alles wat hij doet.
Dat suicide statistisch niet zo vaak voorkomt bij kinderen is een boodschap die op een of andere manier niet relevant lijkt, als je je kind met een touw om zijn nek aantreft. Ik geloof niet dat mijn zoon door deze boodschap geholpen zou zijn. Wat wel hielp, was zorgen dat de situatie op school veranderde.
Het zal wel heel fout van mij als forumlid zijn, maar ik voel me nu toch persoonlijk geraakt. De zwartste periode in mijn leven hier wordt afgedaan als 'onwaarschijnlijk'. Dit is geen fijne manier van discussiëren. Het discussieert naar mijn mening beter als mensen elkaar hier serieus nemen. Ik heb het toch oprecht geprobeerd.
Miriam, je hebt mijn post op een heel andere toon gelezen dan mijn bedoeling was. Van broodnijd is hier geen enkele sprake hoor. Ik vind het helemaal niet erg als al het geld naar andere kinderen gaat dan mijn zoon. Hij heeft namelijk helemaal niet zoveel begeleiding nodig. Ik constateer wat ik in mijn naaste omgeving zie. Allochtone kinderen gaan percentueel veel vaker naar het SBO.
Tess, ze hoeven hiervoor helemaal geen moeilijke indicatieprocedures te doorlopen, het gaat namelijk niet om Speciaal Onderwijs. Het wordt via het Samenwerkingsverband intern geregeld.
AnneJ, mijn glas is ook overvol!

Nog even voor judith-t

Het advies is inderdaad dat ouders hun moedertaal spreken met hun kind omdat ze zo de meeste kennis van taal opdoen. Welke taal maakt niet zoveel uit.
Jij schrijft dat dit problemen kan opleveren voor bijvoorbeeld woordenschat. Als je een tweetalig kind neemt, dan is de woordenschat in één taal misschien kleiner dan het gemiddelde. Maar als je de extra woorden in de andere taal meetelt, is de woordenschat juist groter. Het gaat niet om de taal, het gaat om de woordenschat op zich.
Naast de taal heb je de culturele verschillen. Op welke manier wordt met een kind gesproken, gespeeld, gelezen? Deze verschillen zijn heel bepalend voor de taalontwikkeling. Een taalachterstand betekent niet een taalachterstand in het Nederlands, dat betekent een taalachterstand in taal. Bij Chinezen (ondanks de grote taalverschillen met Nederlands) maar ook bij Oost-Europeanen (zoals veel Polen nu in Nederland) zie je helemaal geen taalachterstand in het Nederlands na een paar jaar Nederlands onderwijs. Dat komt omdat er geen echte taalachterstand was. Dat geldt ook voor Nederlandse expats in het buitenland. Hun kinderen kunnen ook prima functioneren in het internationale onderwijs (of locale onderwijs), ondanks dat hun kinderen thuis gewoon Nederlands blijven praten.

Karmijn

Oke... dan begrijp ik het nu beter; het gaat om sbo. Ja, ik heb ook grote vraagtekens bij die samenwerkingsverbanden, en vooral in hoeverre je als ouder nog iets te zeggen hebt, waar is de vrijheid van keuze in het onderwijs als alle scholen binnen het samenwerkingsverband naar die ene sbo school wijzen waar jou kind wel zal passen? en dat gebeurd!
Tess

Tess

Precies. Mijn grootste bezwaar tegen passend onderwijs is dan ook, dat de samenwerkingsverbanden met het passend onderwijs enorm in grootte toenemen.
Hierdoor verwacht ik dat zorgleerlingen/leerlingen met een laag IQ/leerlingen uit een problematische thuissituatie een soort van hete aardappels zullen worden, die men binnen deze enorme samenwerkingsverbanden op elkaars bordje probeert te schuiven.
Ik weet dat belangenverenigingen ervoor proberen te strijden om dat te voorkomen, middels, jawel: regelgeving voor de samenwerkingsverbanden. Maar het laatste wat ik gehoord heb, is mevrouw van Bijsterveldt vooral overtuigd van zelfregulering en eigen verantwoordelijkheid van samenwerkingsverbanden.
Hoewel ik geloof in 'childeren will do well if they can' van Ross Greene, durf ik niet te vertrouwen in 'Schools will do well if they can'. Het gaat immers om geld en dan hebben volwassenen toch vaak de neiging om eigen belang op de eerste plaats te zetten. Zitten we over tien jaar met de volgende parlementaire enquête: 'Hoe is het toch mogelijk dat bestuurders van samenwerkingsverbanden salarissen en toeslagen krijgen ver boven de Balkenendenorm, terwijl er een x-aantal kinderen thuis op de bank zit en de scholen failliet dreigen te gaan.'
Ik ben zeer benieuwd hoe het allemaal zal uitpakken.

Tja

A Miriam ik denk wel dat je gelijk hebt en dat de verdeling van deze zorggelden scheef is. Maar tegelijk zullen die goed geïnformeerde etc ontvangers misschien juist vanwege deze eigenschappen een effectieve lobby weten te starten om hun privileges te behouden.
Tegelijk blijft staan dat er genoeg buitenschoolse uren zijn om ouders in de gelegenheid te stellen in die tijd ander onderwijs te regelen voor hun kinderen als ze dat willen. Je ziet dat nu al op BSO's die allerlei extra activiteiten aanbieden.
B Rest: als ik zeg dat iets weinig voorkomt, heb ik daarmee nog niet beweerd dat het niet ernstig is. Zeldzaam is echt iets anders dan niet erg.

Ooievaar

Natuurlijk is de verdeling van de zorggelden scheef. Maar door te stellen dat het een privilege is dat kinderen wel hulp op school krijgen of een aangepast schooltraject is de noodzaak daarvan ontkennen. En dat is het ontkennen dat kinderen uit de boot vallen.
De samenleving is gebaat bij het goed en passend opleiden van alle kinderen en in een rijke samenleving als de onze zou dat toch niet zo moeilijk moeten zijn, als we maar willen. En als er dan toch bezuinigd moet worden dan niet op passende schoolgang maar op het gedoe eromheen. En investeren in deskundigheid en passende pedagogiek in plaats van repressie en vooroordelen.

Vooroordeel

Het is allemaal terug te brengen op het feit dat je een psyschische conditie, soms gewoon een variatie in aanleg, een andere leerstijl, hoog- en laagbegaafdheid, aanleg voor somberheid of hyperactiviteit, emotionele schommelingen, niet aan de buitenkant ziet. En dat dat gevolgen heeft voor het welbevinden en de leermogelijkheden van kinderen. Onder stress kun je niet goed leren en krijgen kinderen emotionele- en gedragsproblemen.
En dat je dat wel in goede banen kunt leiden met acceptatie en passende pedagogiek en omstandigheden.
Niet alleen door de ouders, was het maar waar. Ook de school zal daar passend mee om moeten gaan, een kind verandert niet omdat de school dat van de ouders eist. Daar zal de school zelf ook in moeten investeren. In het reguliere onderwijs en zonodig in aangepast onderwijs.
Gewoon het vooroordeel dat een lichamelijke uitdaging zichbaar is maar een psychische uitdaging niet. Kortzichtigheid alom dus.

Zeldzaam

gelukkig wel. Zo jammer alleen dat sommige mensen en instanties niet begrijpen hoeveel energie het kost om je kind zodanig op "het rechte pad" te houden dat hij dit soort neigingen niet (meer) heeft. Meer dan gebruikelijke zorg. En een klein ding (in onze ogen dan) kan voor zoon een aanleiding zijn in een negatieve spiraal te komen en wederom een poging te doen. De ballen hooghouden, en vooral niet laten vallen, daaruit bestaat mijn leven.

Ooievaar en miriam

Ooievaar, je gebruikt niet alleen de term "zeldzaam", maar ook de term "zwartgallig". Daaruit spreekt minachting voor moeders die iets hebben meegemaakt waar de meesten van ons liever niet aan zouden denken.

En verder: rugzakjes zijn er niet alleen voor de rijken. De armen weten alleen de weg niet en de scholen helpen hen niet. Ooievaar en Miriam, jullie vinden het zo vreselijk dat vooral rijke ouders dit soort voorzieningen krijgen, dus wat doen jullie er zelf eigenlijk aan? Gratis bijles geven aan allochtone kinderen? Laagopgeleide ouders erop wijzen dat er ook best andere mogelijkheden zijn dan het SBO? Lobbyen bij de minister? Of zitten jullie alleen op dit forum politiek correcte taal uit te slaan?

Even anders: ter verantwoording roepen

je schreef:

Ooievaar en Miriam, jullie vinden het zo vreselijk dat vooral rijke ouders dit soort voorzieningen krijgen, dus wat doen jullie er zelf eigenlijk aan? Gratis bijles geven aan allochtone kinderen? Laagopgeleide ouders erop wijzen dat er ook best andere mogelijkheden zijn dan het SBO? Lobbyen bij de minister? Of zitten jullie alleen op dit forum politiek correcte taal uit te slaan?

Mijn reactie: Als er één iemand op dit forum het recht heeft om lastige vragen te stellen, dan is dat in mijn ogen Miriam Lavell wel.

Ook omdat Miriam Lavell degene is die al sinds jaar en dag hier op het forum hier op het forum mensen met raad en daad bijstaat, op een manier waarop de vragen steller concreet iets kan.

Voordat je je de volgende keer zo laatdunkend over iemand uitlaat, lijkt het me heel zinvol om eerst even een zoekslag in het archief te houden.

En trouwens, wat doe jij concreet, behalve hoog van de toren blazen, en informeren of iemand "echt" bezig is of alleen maar Politiek Correct bezig is?

Wat zijn jouw verdiensten zodat jij dat recht verdiend hebt, om iemand ter verantwoording te roepen?

Jolanda (ot)

Ik vind het erg dat er in een rijk land als nederland daklozen zijn. Maar dat vinden, verplicht mij toch niet tot soep scheppen bij het Leger des heils?

Fiorucci

Te lezen aan de inhoud van je berichtje even een verduidelijking:

Als titel van mij reactie staat : Even anders: ter verantwoording roepen.

Hiermee wilde ik aangeven dat het bericht voor "even anders" bedoeld was, en niet dat het onderwerp Even anders: ter verantwoording roepen werd.

Duidelijker was waarschijnlijk geweest : voor even anders.

Snap je wat ik bedoel?

Jolanda

Ja, ik doe dat dus wel. En natuurlijk mag jij, of Miriam, of wie dan ook haar mening geven, ook zonder verder iets te doen. Maar ik ook. En ik houd niet van constant gemopper op rijke, hoogopgeleide ouders die kinderen hebben die al het geld uit de rugzakjes-/PGB ruif zouden snoepen terwijl arme mensen die het nodig hebben niks krijgen. Net alsof kinderen van hoogopgeleide ouders niets kunnen mankeren.

Overigens lijkt Miriam mij iemand die niet snel op haar teentjes getrapt is en best haar eigen zaken kan waarnemen, maar ik kan mij vergissen.

Even terug naar de stelling

Miriam ik denk dat je met je stelling de vinger op de pijnlijke plek legt. Volgens mij zijn er genoeg ouders die precies weten hoe hun zorgenkind het beste begeleid kan worden. Helaas bieden de regels hiervoor te weinig ruimte.

Misschien kan ik nog wel een stapje verder gaan. Als het geld wat nu uitgegeven wordt aan rugzakjes van individuen bij de 'gewone' pot wordt gelegd. Kunnen de klassen dan niet gewoon kleiner worden? Kunnen we de expertise dan niet gewoon de school inhalen? Kunnen de leraren dan niet gecoacht en geholpen worden bij de 'moeilijke' gevallen?

Jolanda

Sorry!!

Even anders

Ik snap je even niet. Jij mag je mening geven zonder iets wezelijks hieraan te doen, de ander dan toch ook?

Aan even anders

je schreef:

En ik houd niet van constant gemopper op rijke, hoogopgeleide ouders die kinderen hebben die al het geld uit de rugzakjes-/PGB ruif zouden snoepen terwijl arme mensen die het nodig hebben niks krijgen.
Net alsof kinderen van hoogopgeleide ouders niets kunnen mankeren.

Mijn reactie:

het constante gemopper zoals jij dat noemt op rijke hoogopgeleide ouders is niet zoals ik het hier zie.

Dit draadje loopt welgeteld 3 dagen, en dat is in mijn ogen toch niet constant... Eerder incidenteel, als je de leeftijd van dit forum in ogenschouw neemt.

Ik denk alleen wel dat Miriam de vinger precies op de zere plek legt, en dat dat weerstand oplevert, of dat mensen het daar niet mee eens kunnen zijn, dat snap ik helemaal.

Het gaat er ook niet om dat kinderen van hoogopgeleide ouders niets kunnen mankeren. Dat kan wel degelijk, zoals we beiden wel weten.

Het punt zoals het door Miriam aangehaald wordt, gaat er in mijn ogen om, dat het feit dat kinderen met een leerachterstand en hoogopgeleide ouders, meer en eerder een beroep kunnen doen op subsidiegelden, als kinderen met een leerachterstand en laagopgeleide ouders.

Ik durf zelf nog een stap verder te gaan, en het nog verder te veralgemeniseren, en het van de eventuele subsidiegelden (zoals rugzakjes) af te halen.

hoogopgeleide ouders met kinderen met (leer)problemen op school, hebben een grotere kans op succes om die problemen op te lossen, als kinderen met laagopgeleide ouders.

Al was het maar omdat hoogopgeleide ouders "beter" kunnen verwoorden waar het probleem en de eventuele oplossing zit, en zij beter in staat zijn om gebruik te maken van het heersende systeem (zo moet je handelen, dit is de manier waarop het hoort) waardoor zij het systeem meer voor zich laten werken, in plaats van vechten tegen het systeem.

Jolanda

Oh ja, als laatste : Miriam is zonder meer in staat om haar eigen zaken waar te nemen. Ben ik ook heilig van overtuigd.
Maar die overtuiging weerhoudt mij niet om mijn mening uit te spreken.

Paddington, je hebt gelijk.

Wat jij beschrijft, zou bij het passend onderwijs systeem kunnen horen. Alleen zijn de scholen helaas niet te vertrouwen: zij zullen altijd proberen van zorgenkindjes af te komen. Dat zie ik dagelijks om me heen en heb ik zelf ook bijna meegemaakt. Ik probeer nu die ouders op te stoken, ze te vertellen dat het ook anders kan, zoals bij mijn kind. Misschien helpt het als meer ouders dat doen. Alleen moet de school er natuurlijk niet achter komen dat je dat doet, tenminste niet als je zelf een zorgenkindje hebt en afhankelijk bent van de goede wil van de school. Daar ben ik dus wel bang voor.

Maar wat Tess zegt, is ook waar: scholen die kinderen binnen houden, maar niet bereid of in staat zijn de juiste kennis in huis te halen, zijn ook niet goed bezig. Het blijft een lastige zaak.

Kortom

Het huidige systeem werkt zo dat het geld wat voor zorgleerlingen is bestemd voor een groot deel terechtkomt in het burocratische moeras van schoolse trajecten en de rest voornamelijk bij witte zorgleerlingen. En dat is niet eerlijk.
Omdat nu recht te trekken gaan we bezuinigen zodat het geld noch bij witte noch bij zwarte zorgleerlingen terecht komt maar allemaal in het schoolmoeras verdwijnt ongeacht wat die scholen uitspoken of hoeveel zorgleerlingen zij hebben. Zodoende krijgen witte en zwarte zorgleerlingen tenminste weer evenveel (van niks).
Jahoor, een geweldige stap vooruit. Daar zullen (zwarte) zorgleerlingen echt wat aan hebben.
Groeten Primavera (blij dat ik niet meer in Nederland woon, waar vrije schoolkeuze voor een kind met vlekje kennelijk een wassen neus wordt/is)

Betrokkenheid

Miriam: hoe dan ook het probleem van niet betrokken (zwarte) ouders blijft. Je kan heel veel geld, tijd&energie pompen om die ouders betrokken te maken maar dat is iets dat uit henzelf moet komen. Ik ben bang dat het een kwestie van het uitzitten is: tot er een generatie opstaat die wel of meer geïntegreerd is. Of misschien zijn het de uitwassen van verwaarlozing van generaties (dat nog generaties verder doorwerkt) zoals ook ons land die gekend heeft.

Overigens ben ik tot nu toe toch blij dat we 'er tussenin' vallen; wel handelingsplan, geen rugzak (nog nodig). Wij zorgen zelf voor de therapie voor onze kinderen, zoeken zelf hulp die we denken nodig te hebben. En gelukkig hebben we over kunnen brengen wat er uit het gewone lesmateriaal gebruikt kan worden. En dat was al heel moeilijk om de leerkrachten zo ver te krijgen. Een rugzak lijkt me daarom ook vreselijk vermoeiend tenzij je je er volledig niet mee bemoeit, lijkt wel.

Wel en niet wat aan te doen

Die niet betrokken ouders vergen misschien een langere adem. Maar dat wil niet zeggen dat je dus maar moet blijven doormodderen met opgeklopte diagnoses en scheve verdelingen. Ook ik ben er niet voor om het dan maar door de scholen te laten regelen, die schuiven nu al kinderen naar huis waar ze vervolgens op de bank zitten.
Interessant is dan wel hoe je ervoor gaat zorgen dat benodigde hulp en middelen terecht komen bij de kinderen die het werkelijk heel hard kunnen gebruiken, zeg maar de kandidaat hete aardappels.
En hoe ga je als ouders zelf passend onderwijs regelen onder schooltijd zeg maar à la Luzac zonder dat je dat echt zoveel geld kost dat het weer alleen voor enkelen haalbaar is? Als dat zou mogen dan. Ik zeg al, wat extra onderwijs is wel te doen, maar echt continue aangepaste scholing zal inderdaad leerplichtgedoe geven.
En wie lenen zich er eigenlijk voor om die rapporten zo aan te dikken? Zoveel gespecialiseerde kinderpsychiaters zijn er niet dus op wiens voorspraak wordt al dat scheve geld eigenlijk uitgereikt?
En in het buitenland zullen ze ook zorgenkinderen hebben, hoe is het daar geregeld? Ik meen dat in Finland en Engeland alle kinderen bij elkaar op school blijven ongeacht problematiek van sommigen, maar weet het niet zeker. Is er een zinnige herziening van het stelsel gebaseerd op buitenlandse succesvollere praktijk denkbaar?

Engeland

Toevallig ken ik een zorgenkindje in Engeland. Daar krijgt iedereen zogenaamd zorg binen de gewone, overvolle, financieel afgeknepen scholen. Dus hebben de ouders krom gelegen, inclusief zware lening, om particulier speciaal onderwijs te betalen. Tja, ook niet ideaal, maar het was de enige mogelijkeheid voor dit kind en deze ouders konden het nog net betalen met hulp van een rijker familielid. En nou de middelbare school nog.

Dus of we daar nou naartoe moeten...Bovendien denk ik niet dat het afschuiven binnen de scholen er minder op zal worden als de witte/hoogopgeleide ouders verdwijnen. Je zou denken dat er dan meer geld overblijft voor de anderen, maar daar vindt de regering wel weer wat op. En er is dan niemand meer over om de achterblijvende ouders wakker te schudden.

Buitenland

Het weer-samen-naar-school idee komt uit Italië, waar ze op een gegeven moment als speciaal/bijzonder onderwijs alleen maar grote dumpscholen kregen die een vergaarbak waren voor alle soorten mogelijke leerlingen, van handicap tot alleen maar dialect-sprekend die op een één of andere manier niet naadloos in het gewone onderwijs pasten en uiteindelijk steeds slechtere toekomstperspectieven hadden. Ze hebben toen besloten om het niet meer aan de school met binnenschools hulpverlenerscircuit over te laten of kinderen naar een ander soort onderwijs moesten, maar de ouders daar verantwoordelijk voor te maken. Scholen kregen acceptatieplicht. Ze krijgen middelen en mankracht (geen geld) om met meer zorghebbende leerlingen te dealen en daar moeten ze het dan maar mee doen.
Om een voorbeeld te geven ouders willen dat een meervoudig gehandicapt kind op een bepaalde basisschool wordt ingeschreven. Kind loopt moeilijk en zit dus in een rolstoel, maar het schoolgebouw bestaat uit twee verdiepingen en heeft geen lift. Wat gebeurd er dan? School mag leerling niet weigeren met het excuus dat het gebouw niet adeguaat is. Er wordt ook geen speciale lift gebouwd voor dit kind, omdat dat te duur zou zijn en het budget te boven gaat. Oplossing school gooit alle klaslokalen om zodat dit kind alleen les hoeft te hebben op de begaande grond.
Ander voorbeeld. Kleine basisschool (in hetzelfde samenwerkingsverband) waarvan er van elke klas één is. Toevallig is er één jaar waarin er twee kinderen met handicap worden aangemeld voor eenzelfde klas. Bij de wet is vastgelegd dat in dat geval de klas niet groter mag zijn dan 20 leerlingen. Het waren er 25 dus de klas wordt gesplitst en een lokaal wat voor laboratoriumgebruik was wordt omgetoverd tot klaslokaal, rugzak van zorgleerlingen zorgt voor extra leerkracht en dus zijn er twee kleine klasjes van 12 en 13 leerlingen.
Natuurlijk hebben ze ook hier te kampen met bezuinigingen en is er altijd minder tijd en geld beschikbaar dan waar je recht op zou hebben. Maar de scholen die ik ken zijn vrij flexiebel om er een mouw aan te passen. Je hebt één rugzakleerkracht die een aantal dagdelen (of alle dagen afhankelijk van de ernst van de handicap) bij de zorgleerling in de klas zit, maar ook bevoegd is in gewoon lesgeven aan de rest. De andere leerkrachten krijgen geen dure cursussen ofzo, want daar heb je maar weinig aan als je het geleerde niet kan toepassen omdat je met een klas van 30 kinderen blijft zitten. Die kunnen met vragen bij rugzakleerkracht terecht en komen verder met gezond verstand gebruiken ook al een heel eind.
Het recht om de school te kiezen is hier aan de ouders, scholen mogen niet zomaar met leerlingen schuiven binnen het samenwerkingsverband als ze die eenmaal binnen hebben. Ouders kiezen voor een bepaalde school, niet voor een bepaald samenwerkingsverband. Het is door de wet vrij nauw omschreven wat scholen mogen en moeten en door allerlei gehandicaptenorganisaties die ook een soort rechtswinkels aanbieden voor een schappelijke prijs als je lid bent stappen ouders van zorgenkinderen vrij snel naar de rechter om voor de belangen van hun kind op te komen.
Nadat het beslissingsrecht over de scholing van hun (zorgen)kinderen weer van de scholen aan de ouders is teruggegeven gaat het stukken beter met de italiaanse zorgenleerlingen. Helaas zijn ook hier weer de bezuinigingen toegeslagen waardoor dit goed werkende systeem wordt uitgeholt, dat zal uiteindelijk als gevolg hebben dat een hele hoop zorgenleerlingen die nu wel hun opleiding kunnen doen met vooruitzicht op een zelfstandig leven in de toekomst thuis zonder iets komen te zitten, maar politiek is altijd al een kwestie van korte termijn denken (van verkiezing tot verkiezing) geweest.
Groeten Primavera

Betrokken en subsidie

"En hoe ga je als ouders zelf passend onderwijs regelen onder schooltijd zeg maar à la Luzac zonder dat je dat echt zoveel geld kost dat het weer alleen voor enkelen haalbaar is? Als dat zou mogen dan. Ik zeg al, wat extra onderwijs is wel te doen, maar echt continue aangepaste scholing zal inderdaad leerplichtgedoe geven."

Het is natuurlijk heel lastig om te bepalen waar we over praten. We praten in elk geval over kinderen die wat extra's nodig hebben. En in welke mate: dat is een zeer diverse groep. In het algemeen is het zo dat iets passends geven ook klein kan zijn, maar moeilijk te regelen is. En daarin snap ik wel de 'behoefte' om rapporten op een bepaalde manier op te stellen: anders krijg je het niet voor elkaar. En het is ook waar dat een aanvraag voor een rugzak heel duidelijk moet stellen waarvoor het nodig is. Is dat ook aandikken? Het moet uiteindelijk vervat kunnen worden in een code en ingevoerd in de computer. Want laten we niet vergeten: er zijn ook kinderen die iets hebben dat moeilijk in 1 rugzak-code te vervatten is, wiens diagnose zeer divers is: van alles wat. Elk stukje diagnose veel te weinig voor een rugzak, maar alles samen teveel voor een goede vanzelfsprekende ontwikkeling.

Ik kan me voorstellen dat je de diagnose soms nog contrastrijker moet maken dan 'ie is. En het is ook waar -ik weet niet of dat hiervoor ook geldt- dat als een subsidiepot niet op gaat, er volgend jaar minder subsidie is, ook al is de vraag dat jaar toch groter.

"En wie lenen zich er eigenlijk voor om die rapporten zo aan te dikken? Zoveel gespecialiseerde kinderpsychiaters zijn er niet dus op wiens voorspraak wordt al dat scheve geld eigenlijk uitgereikt?"
Nouja, wijs je nu een hele beroepsgroep aan??

"Die niet betrokken ouders vergen misschien een langere adem."
Ik denk dat dit niet perse kan: niet betrokken ouders erbij betrokken raken, zelfs met lange adem. Maar de consequentie kan ook niet: deze kinderen dan maar laten. Het gebeurt natuurlijk wel. Niet betrokken kan zijn omdat je ouders vinden dat het niet hun probleem is of omdat ouders het geestelijk of lichamelijk zwaar hebben en geen energie hebben om betrokken te zijn. Ook daar geldt het volgende voor: uiteindelijk werk het vaker zo dat als jij als ouder niet betrokken bent, anderen daar niet ook of meer betrokken door raken. Hier en daar misschien iemand, a diamond in the rough. Je kan niet voor iemand de kar trekken en veel hulp is er om je het trekken wat makkelijker te maken. En het is al heel lastig om die passend te krijgen.

"Maar dat wil niet zeggen dat je dus maar moet blijven doormodderen met opgeklopte diagnoses en scheve verdelingen."
Huh ? Het zijn toch niet de leerlingen met niet-betrokken ouders die 'opgeklopte' diagnoses krijgen?