Opvang [als kind naar VO gaat]

Wat dan?

Mag ik even inbreken? Omdat zoon recent versneld is naar groep 7 worden deze zaken opeens actueel hier. We kwamen niet onder de versnelling uit, maar ik voel nu wel het middelbaar wel heel dichtbij komen. Ik heb ook geen flauw idee wat ik kan verwachten qua ontwikkeling nog de komende 1,5 jaar, in hoeverre zaken vanzelf gaan komen. Die rust zou ik wel hebben gehad denk ik als we nog 2,5 jaar hadden gehad.
Mijn vraag is dus welke vaardigheden hebben ze precies nodig, en op welk tijdstip zou je je zorgen moeten gaan maken cq er actief mee aan de slag moeten als het nog niet zover is? Zoon hier gedijt het best met een hele hoop ruimte, dan ontwikkelt hij zich redelijk vanzelf, bij druk (en soms al bij subtiele) gaat hij soms steigeren. Ik heb geleerd dat de toverwoorden in zijn opvoeding geduld en een grote portie vertrouwen in zijn kunnen zijn. Maar goed, in dit geval vind ik het dus moeilijk te voorspellen of hij er straks 'vanzelf' klaar voor is.
Alleen thuis zijn daar hoef ik me geen zorgen over te maken, hij is best zelfstandig en alleen thuis zijn is ook nu geen enkel probleem, tegen die tijd zal hij makkelijk veel langer alleen zijn. Maar, ik schrik wel van je posting Erwtje, ik zie hem nog niet zo snel met OV gaan, of alleen ver fietsen. Nuja, dat fietsen daar moeten we sowieso mee aan de slag, dat doet hij nog niet veel alleen. (komt er niet zo van, en we wonen best gevaarlijk, al zou het nu langsaamaan kunnen)
Verder is mijn zoon op een aantal punten een vrij kwetsbaar kind, maar dat zie ik hem wel blijven, een jaar meer of minder maakt wat dat aangaat niet uit.

Billie

Mijn dochter is niet versneld, maar een flinke dromer, een onpraktisch kind, dat niet zoveel durft. Ik zag nogal tegen de overgang naar de middelbare op, maar het is echt heel erg meegevallen.
Wat handig was, is dat ze gewend is stukken te fietsen en de weg te vinden. Daarnaast is het een handige vaardigheid om hulp te durven vragen aan leerkrachten en dergelijke. Maar mijn dochter vond dat echt heel eng, zelfs een briefje bij de concierge inleveren over de tienminutengesprekken was al een hobbel.
Het grote voordeel is, dat je er niet alleen voor staat. Er zitten allemaal lotgenoten in die brugklas. Je fietst niet alleen naar die maatschappelijke stageplek, maar met klasgenoten. En zo vroeg ze in het begin aan een 'wel aardig' meisje, of die even mee wilde gaan.
Dat is dus een hele handige vaardigheid. Probeer het samen met een klasgenoot te doen, als het je alleen niet lukt. Je kan met een basisschoolkind, al oefenen in het probleemoplossend denken. Wat wil je? Wat heb je hiervoor nodig? Hoe zorg je dat je dat krijgt?
Hier geen wilde excursies met het OV in het eerste jaar. Gewoon allemaal naar school komen en dan in de bus, net schoolreisje, dat kennen ze dus wel.
Wat opdrachten betreft: dochter heeft het klaargespeeld om in de eerste een presentatie te houden met een jóngen (o gruwel), waarbij ze van te voren geen woord met hem gesproken heeft. Alles via de e-mail. Zo kan het ook. Ze hadden een zesje, want het was niet zo heel goed op elkaar afgestemd (duh). Maar goed, een zes is een voldoende, dus mij hoor je er niet over.
Dat is overigens de enige keer waarbij ze verplicht moest samenwerken met iemand die ze zelf niet had uitgekozen.
Dat verschilt namelijk per school. Een meisje dat ik ken, moest vooral in het eerste jaar, bij de vleet (elke week) posters, presentaties en dergelijke maken, met groepjes. Bij mijn dochter op school is dat echt heel veel minder. Een stuk of vier per jaar of zo. Dat is iets om op te letten, niet ieder kind leert er wat van, van zo'n presentatie.
Ik weet niet of je iemand kent op het vo. Mijn zoon heeft er heel veel aan om de verhalen van zijn zus te horen. Zo krijgt hij alvast een beeld van hoe het zou zijn en weet hij ook wat hij van zichzelf kan verwachten, wat hij zichzelf nog moet leren. Zo weet hij nu van de verhalen van zijn zus, dat je echt soms heel onrechtvaardig straf krijgt, omdat een paar kinderen zaten te klieren. Hij weet ook, dat de beste strategie is, zich hier bij neer te leggen, omdat je als kind toch aan het kortste eind trekt. Dat is goed voor hem, om dat al te horen. (ik ben zeeeer benieuwd of het hem ook gaat lukken, dat 'zich erbij neerleggen', maar dat kan geen mens voorspellen, het wordt toch ook een sprong in het diepe)
Ook is het goed voor zoon om te weten dat er op zo'n school heel veel drukte is. In de wisseling tussen de lokalen, wordt er veel gedrongen en geduwd op de drukke punten.
Al die verhalen, maken dat hij bij zichzelf al strategien aan het bedenken is: 'Als ... gebeurt, doe ik gewoon ....' Wij weten dat het zo bij zoon werkt, als hij van te voren al zoiets bedenkt, verloopt het vaak soepeltjes. Hij is volgens mij een beetje net zo'n type als jouw zoon. Bemoei je ermee en je hebt strijd, geef hem een basis en essentiele informatie en hij doet (meestal) precies wat het beste is in een bepaalde situatie.

Voorbereiden en keuzes maken

Wat bij onze zoon (slim, adhd, somber, sommige ass kenmerken) het geval is, is dat het vaak relatief kleine dingen zijn, die de obstakels vormen. En zo kun je op die kleine dingen ook al veel voorbereiden.
Je hebt nog wel de tijd, ik denk dat het slim is dit jaar al te gaan kijken op de open dagen, met je zoon. Die zijn meestal in januari/februari.
Onze zoon heeft ook een rugzak en wij zijn in oktober al wezen praten met de zorgcoordinator van de school van onze eerste keuze. Als je wacht tot februari in groep 8, ben je laat, vind ik. Dat vond de zorgcoordinator zelf overigens ook.
Op de school waar dochter zit en waar zoon ook naar toe wil, krijgen rugzakleerlingen een coach toegewezen. Dit is geen leraar en niet de mentor. Een betrekkelijk objectief persoon dus, die het kind kan helpen om problemen te tackelen en waar het kind zijn zorgen neer kan leggen. Ik weet echt niet of dit gaat werken voor onze zoon, maar het is goed te weten dat het bestaat. Het zal 100% afhankelijk zijn van de instelling van de coach. Zoon heeft heel erg veel moeite met volwassenen die hem betuttelen, te veel uitleggen en hem te kinderachtig aanspreken. (en daar heb je ongeveer 50% van alle leerkrachten van zijn huidige school mee beschreven) Wij hopen van harte (en verwachten eigenlijk ook wel) dat het vakgerichte, zakelijke, doelmatigere en lossere van de vo van oudere zus, hem beter zal passen.
De zorgcoordinator vertelde overigens dat ook zij heel moeilijk in kunnen schatten hoe het met een zorgenkind zal gaan, op grond van de geschiedenis van dit kind. De puberteit speelt een grote rol op deze leeftijd. Volgens haar zijn er elk jaar weer kinderen met prachtige resultaten op de basisschool, die compleet verdrinken in de anoniemere omgeving. Nog niet ontdekte stoornissen komen dan opeens in zicht. En soms hebben kinderen met een soortgelijk (ramp)verhaal als dat van zoonlief, eigenlijk nergens last van, die doen het dan prima.
De tijd zal het leren. Wij gaan ervan uit, dat we eerst de meest voor de hand liggende optie (deze school) proberen. Die heeft het meeste kans van slagen, mede doordat de school dicht bij huis is en zoon dus geen uren-met-gillende-en-pestende-kinderen-in-de-bus stress heeft.
Als hij toch meer begeleiding nodig gaat hebben dan deze school kan bieden, kunnen we altijd nog naar een zorgklas of een vso gaan zoeken. Voorlopig houden we het maar hier op.

Kobalt

Herkenbaar wat je schrijft! Zoon is ook zoo gevoelig voor benadering. Maar het rotte is dat hij er geloof ik inmiddels zo aan gewend is geraakt betutteld te worden (hij roept het door zijn houding ook op) dat het behalve negatief ook inmiddels positieve kanten voor hem heeft. Hij weet er geloof ik wel gebruik van te maken (ook thuis hoor) en daarmee wordt zijn faalangst weer gevoed, zoon is lang zo 'klein' niet als hij soms overkomt. Zo heb ik de indruk dat hij de begeleidster die hij nu op school heeft vanuit de rugzak behoorlijk inpakt en zich daar kwetsbaarder laat zien dan hij is. Ik gun hem dat nu wel omdat hij wel vertrouwen in haar schijnt te hebben en dat is voor hem zo belangrijk.
Daar hoop ik ook echt op, dat er een aanspreekpunt voor hem zal zijn en dat hij vertrouwen kan hebben in die persoon, luistert zo nauw bij hem. En als je hem verkeerd benaderd dan merk je daar weinig van als je hem niet goed kent, hij trekt zich meer terug. Is er wel vertrouwen dan laat hij wel zien wat hij van iets vindt.(hier thuis overduidelijk) Mijn gevoel is overigens wel goed overwegend,(al zijn de zorgen er net zo goed) ik heb ook wel goede hoop dat hij beter past in een zakelijkere omgeving. Hij is ook heel graag zelfstandig, maar goed, hij moet het wel aankunnen natuurlijk. En hoewel hij nu steun hard kan gebruiken, is het zeker niet een kind waar je teveel bovenop moet zitten, hij moet het zelf kunnen uitzoeken.
Inderdaad, de kleine dingen doen er toe. Hoop dat ik er een beetje achter kan komen welke dat kunnen zijn voor hem straks. Misschien dat er dingen aan het licht komen als we iid gaan kijken. Had er helemaal niet over gedacht eigenlijk dit jaar al te gaan. Voor zoon zou het wellicht goed zijn nu al te gaan kijken, maar is dat niet raar, in groep 7 al?
Bij zoon ligt er wel meer druk van slagen, althans zo voel ik het zelf nu wel. Het juiste niveau is bij hem abslute must, we hebben nu al veel problemen op bs, vooral om hem gemotiveerd te houden. Een te laag niveau heeft naar mijn idee weinig kans van slagen, en er is hier geen speciaal onderwijs op zijn niveau.
Nuja, hoe het gaat lopen lijkt me ook lastig te voorspellen. Het is ook zo afhankelijk van factoren die je niet in kunt schatten, en dan zijn dit soort kinderen misschien net wat afhankelijker daarvan. Als zoon bijv gepest gaat worden (nog niet echt gebeurd vziw) dan hebben we geheid een probleem. Of als er echt lastige leraren zijn, vooral het eerste jaar. En, hoewel hij vrij onafhankelijk is, heeft hij er toch behoefte aan erbij te horen en zich geaccepteerd te voelen in de groep.

Aandachtspunten

Voor ieder kind zal het anders zijn, maar voor mijn zoon was het belangrijk te werken aan: zelfstandig eten en drinken in een drukke ruimte waar iedereen door elkaar kakelt, ook als je niet kunt zitten. Zelfstandig naar school fietsen, niet alleen als de zon schijnt, maar ook in regen en kou. Ook via een andere route kunnen fietsen. Ook met een zware rugzak kunnen fietsen. Ook naar een andere locatie kunnen fietsen. En ivm wegopbrekingen: een omweg kiezen of je fiets de stoep op kunnen duwen, kunnen lopen met fiets. Als je valt, wat doe je dan?
Kunnen omgaan met plotselinge roosterwijzingen. (= kunnen omgaan met veranderingen). Kunnen omgaan met een plotseling tussenuur. Je moet je in principe alleen kunnen redden, zonder dat iemand zegt wat je moet doen, dat moet je zelf kunnen bedenken.
Kunnen omgaan met drukte in smalle gangen, geduw en geklier. Kunnen omgaan met het 'vechten' om een plekje in de klas. Zelf een plekje kunnen kiezen, weten op welke plek je het beste kunt werken.
Om hulp durven vragen bij een volwassene, ook als je deze volwassene nog niet goed kent. Om hulp durven vragen bij een klasgenoot, zowel face-to-face als telefonisch en via mail/msn. Om kunnen gaan met vage opdrachten. Precies kunnen noteren wat een docent aan huiswerk opgeeft. Ook als je niet direct begrijpt wat de bedoeling is. Durven aangeven als je je niet lekker voelt, dan om hulp durven vragen.
Oplossingen kunnen bedenken voor alle problemen die je tegen komt (dat vraag ik straks aan Mama, is een adequate oplossing). Je eigen grenzen kennen, als je overprikkeld raakt, wat is dan een passende oplossing? Hoe los je dat op halverwege een drukke schooldag? Kunnen omgaan met een grote hoeveelheid 'moeten', ook als je daar 'gek' van wordt.
Bij alleen thuis zijn, zorg goed voor jezelf. Neem iets te drinken, iets te eten. Zorg even voor ontspanning. Neem zelf het initiatief om aan huiswerk te beginnen.
Nou ja, hier hebben wij o.a. aan gewerkt om zo kind VO-vaardig te maken. En gelukkig maar, want hij werd in de eerste weken erg gepest, dus dat was al karwei genoeg om hem hierin te ondersteunen.

Bah

K.Heksenvet, wat rot dat je zoon gepest werd! Hoe gaat het nu?
Veel dank, ik geloof dat ik je lijst uitprint! Het zal goed zijn die punten iig aan te stippen bij zoon, zodat hij weet wat hij kan verwachten. Ook jouw lijstje laat me denken aan zaken waarin ik wel problemen voorzie ev, aarrch, een plaats zoeken zelf in de klas! Helemaal niet meer bij gedacht, in de kleuterklassen vond hij dat vreselijk, vanaf gr 3 hoefde het niet meer. dan weer wel natuurlijk!
Ik zal gaan denken aan een beetje aantrekkelijke vorm om deze bespreekpunten in te gaan gieten zodat zoon zich niet betutteld voelt maar eea toch bespreekbaar kan zijn. Soort van vo spelletje aan tafel, zal vast aanslaan, dochter die nog jonger is zal het vast interessant vinden en met haar is beter te praten over dit soort dingen. (bah, gebruik dochter soms echt om gesprekjes mee te hebben bewust als zoon erbij is zodat hij wel kan luisteren maar zich niet zo aangesproken voelt)
Dat fietsen ja daar moet ik me echt over gaan bezinnen, hoe ik kan aanpakken dat hij ervaring krijgt. We wonen op 2 minuten van school dus we lopen altijd. Hij heeft een ontzettende hekel aan fysieke inspanning dus hij fietst nooit als het niet perse moet. Naar vriendjes is meestal met de auto, kinderen op school komen vaak van ver. Sommige clubjes doen we met de fiets, maar uit handigheid voor mij (bijv omdat ik tussendoor dan even boodschappen doe) pak ik vaker de auto. Toch maar meer de fiets nemen, en er langsaam naar toe hem hierin meer zelf te laten doen, eng want meestal door druk centrum etc. Maar hij kan het wel dus het is ook een kwestie van langsaam meer loslaten en meer vertrouwen hebben. Mooi dit draadje, en erg bedankt voor je bijdrage.

Jeetje

Wat een herkenning in de zaken die je noemt, K.
Bij mijn zoon was AD(H)D gediagnosticeerd, maar we zijn nu in de fase dat er wordt gekeken of er meer aan de hand kan zijn, hij heeft ook ASS-kenmerken. Hij zit sinds dit jaar op het VO en hij heeft het ook lastig met het opschrijven van het huiswerk, tussen-de-middag eten, met de enorm zware tas fietsen e.d.

Hoe heb je je kind daarop voor kunnen bereiden? Ik vind dat heel lastig, mijn zoon wordt snel boos.

Nee joh billie

'(bah, gebruik dochter soms echt om gesprekjes mee te hebben bewust als zoon erbij is zodat hij wel kan luisteren maar zich niet zo aangesproken voelt)'

Nee joh, niet zo streng voor jezelf zijn, dat is niet bah, dat is slim! Ik doe het bij de vleet, bij al mijn kinderen.
Kobalt: 'Grote broer, is Sinterklaas weleens boos op kinderen?' Grote broer: 'Nee joh, mama, Sinterklaas is een lieverdje hoor, die houdt heel veel van kinderen, die wordt echt niet boos.' Kleine broer zit dan met rode wangetjes gerustgesteld mee te luisteren, als Grote Broer het zegt, moet het wel kloppen!

Goeie punten kaatje

er zijn ook dingen bij waarbij ik met mijn weinig aan de hand kind die volgend jaar naar het VO gaat aan kan werken.
Ze is sociaal niet zo vaardig.