Ritalin kankerverwekkend?

Pilletje

Mijn zoon van 7 kan ook prima verwoorden hoe hij zich voelt, veel gelukkiger en rustiger in zijn hoofd dus. En dat zei hij voordat hij wist wat hij slikte en waarom. Grappig is dat hij juist door het gebruik van Ritalin veeeel minder agressief is geworden.
Dat het bij jouw dochter niet werkte of bepaalde nare bijwerkingen had wil niet zeggen dat dat bij anderen ook zo is. Niet jouw ervaring als maat nemen voor de rest van de wereld!

Oja pilletje

'Weliswaar nu dan wel weer met problemen met plannen, op tijd komen, concentratie en dergelijke'

Tja, als dat de grootste problemen zijn met je dochter dan zou ik niet zo gauw met Ritalin oid beginnen. Problemen hier gaan in elk geval veeel verder dan dat. Daar heeft het ook mee te maken, wel of niet willen begrijpen dat sommige situaties dermate ernstig zijn dat medicatie noodzaak is. Zeker in ons geval, zit zoon met Ritalin duidelijk beter in zijn vel.

Kritisch

Altijd goed om kritisch te zijn en te wikken en te wegen!

Ja pilletje

'En ik vraag me af of een kind van 7 zonder hulp en voorzeggen van ouders kan zeggen wat het voelt met ritalin in zijn lijf iedere dag. Kan het kind \'s morgens aangeven dat het hartkloppingen heeft? Dat het bang is om naar school te gaan omdat het zijn werk niet goed af heeft? Dat het paniekerig is omdat het ritalin geslikt heeft? Dat het doodmoe is en zich heel rot voelt omdat de pillen uitgewerkt zijn en je je daar zo rot van voelt?,

Ja, mijn 7-jarige kan dat heel goed. Nogmaals, in het begin hebben we helemaal niet gezegd waarom hij die pilletjes moest slikken. Hij begon zelf te vertellen dat hij zich gelukkiger en rustiger in zijn hoofd voelde. Je zag het ook aan hem, hij begon weer te stralen ipv steeds zo'n doodse blik in zijn ogen. Hij lacht meer, maakt meer grapjes. Hij is juist op school vrolijker omdat hij zijn werkjes beter afkrijgt, ietsjes beter, maar het begin is er. Waarom heb jij daar moeite mee om dat te geloven? Ik heb aan de andere kant er geen moeite mee om te geloven dat het niet bij iedereen werkt.
Hij voelt zich ook niet rot omdat de pillen zijn uitgewerkt omdat hij dan al in bed ligt met een boek oid, want inderdaad behalve pillen is structuur ontzettend belangrijk voor hem.
Ik ben me er van bewust dat er een kans is dat het niet altijd zo goed zal blijven gaan. Maar zolang het goed gaat, gaat het goed. Dat er scholieren zijn die het slikken om beter te kunnen leren, boeit me niet zo, dat is hun probleem (en hoe komen ze aan het spul).

Antidepressiva

Ik slik al jaren seroxat en kom daar maar niet van af terwijl ik het wel graag wil. Ik denk dat Pilletje daar wel eens gelijk in kan hebben dat dat met Ritalin net zo werkt. Het is bij ons ook wel zo dat als wij het als gezin weer beter aan kunnen, we meteen gaan proberen om zoon er weer van af te krijgen.
Want het blijft natuurlijk toch onderdrukken.

Onderdrukken

Hmm, ik zou de effecten van Ritalin niet zo gauw omschrijven als onderdrukken aangezien het juist het centraal zenuwstelsel stimuleert. Overigens schijnt het zo te zijn dat ADHD-ers over het algemeen veel gevoeliger zijn voor drugsverslaving, maar dat ADHD-kinderen die Ritalin gebruiken juist veel minder kans lopen op latere leeftijd aan drugs verslaafd te raken.

en Pilletje, dan kan wel als kop hebben: erg, erger, ergst, maar IK probeer hier geen wedstrijd van te maken wie het kind heeft met de grootste problemen. Ik probeer alleen te zeggen dat de situatie bij ons dermate erg was dat medicijnen voor ons een uitkomst boden. Was de situatie niet zo erg, dan waren we er ook nooit aan begonnen.

Ontplooien

He Foske, dat vind ik mooi dat je dat zegt, van dat onderdrukken. Zo dacht ik er in eerste instantie namelijk ook over. Ik dacht dat ritalin de 'ware aard' van mijn zoon zou onderdrukken, zijn gedrag zou regelen, zijn gevoelens weg zou drukken.
Maar het tegengestelde blijkt waar! Onze zoon reageert na moeilijke start, waarbij zijn onderdrukte depressie in alle hevigheid naar de oppervlakte kwam, heel erg goed op ritalin, (dat is een kwestie van geluk, dat besef ik). Sinds hij medicijnen gebruikt komt hij zoveel meer tot zijn recht. Hij wordt niet onderdrukt, hij ontplooit juist!
Hij is zich nu zoveel meer bewust van zijn gevoelens, hij is zoveel meer in staat om te leren. Het is voor ons niet minder werk hoor! We werken juist keihard met hem. Maar in plaats van achter de feiten aanlopen, kunnen wij nu pro-actief met hem aan de slag.
Nu zit hij niet meer boos en depressief op zijn kamer te balen van wat er nu weer verkeerd is gegaan. Nu staat hij naast mij in de keuken de dag te evalueren en bedenkt hij zelf wat hij anders had kunnen doen.
Hij is een kind, wij leren hem nu strategieen aan, waar hij de rest van zijn leven profijt van gaat hebben.
En als hij zometeen de puberteit door is, hoop ik dat deze leerprocessen hun positieve sporen hebben achtergelaten en dat hij dan zonder medicijnen verder kan met zijn leven. Die ADHD zal er dan nog zijn, maar ik zie aan diverse familieleden, hoe je met de juiste strategie, er prima mee kunt leven.

Gut pilletje

Wat heb jij een verkeerd beeld van ritalin zeg! Het is niet verslavend/gewennend. Je kunt er elk moment mee stoppen. En het levert op de lange duur juist heel, heel veel op. Doordat het mijn kind de rust in zijn hoofd geeft om te kunnen leren. Zowel cognitief als sociaal. En dat zijn resultaten waar hij zijn leven lang plezier van zal hebben. Ook als hij stopt met de medicatie.
"Er komt toch weer een terugslag". Wat bedoel je daar mee? Ik begrijp die hele opmerking niet???
En mijn zoon (ook 7) kan heel goed aangeven wat er met hem gebeurt, zowel hoe hij zich voelt zonder medicijnen als hoe hij zich voelt met medicijnen. En paniekerig omdat het ritalin geslikt heeft? Hoezo? Dan is er iets mis met de dosering of is het medicijn ongeschikt. Daarom moet je het ook via een arts spelen.

Onderdrukken, nee

Inderdaad is ritalin geen kalmerend of verdovend middel. Het is een stimulerend middel. Juist daardoor gaan die receptoren in de hersenen beter werken. En wordt het kind met ADHD dus....... rustiger. Als een kind er suf van wordt, dan klopt er iets niet! Net zoals het niet klopt als je er hartkloppingen van krijgt.
Mijn zoon is nog nooit zo zichzelf geweest als met de medicatie. Als het 's morgens werkt zeggen we: "hehe, daar is ie weer!".
Verder weer geheel eens met Sharon en Pippin.

Pilletje

Dat herken ik helemaal niet. Het kan zijn dat je na een tijdje de dosering moet bijstellen. Dat heeft ook met lengte en gewicht te maken. Je moet dergelijke zaken dus blijven monitoren. En een voorsprong die je hebt behaald met Ritalin, is blijvend. Want dat gaat om zaken die je hebt kunnen leren, dankzij de ritalin. Net zoals je het lezen niet zult verleren. Het ADHD-gedrag zal dan wel weer grotendeels terugkomen, maar je hebt anyway profijt van de bijgeleerde sociaal-emotionele zaken.

Ontwikkeling en geluk

Sinds onze zoon medicatie gebruikt, is hij inderdaad veranderd maar op een positieve manier. Van een jongetje dat alleen nog kon huilen want hij had geen enkel zelfvertrouwen meer in een blij en vrolijk jongetje. Voor de medicatie moest hij veel huilen: "Mama, ik doe zo mijn best en dan zeggen ze nog dat ik beter mijn best moet doen, dat het wel zal lukken als ik wel mijn best doe maar ik kan niet nog beter mijn best doen, ik doe wat ik kan en nog is het niet goed" En vandaag moest hij weer naar de psychiater en deze vroeg aan hem: "En x'je, voel je je gelukkig" en zoon zei vanuit zijn tenen met zo'n blij gezich:"Ja!" Dat is een verschil van dag en nacht. Hij is weer grotendeels het oude vrolijke jongetje die ons aan het lachen brengt met zijn grappen en grollen.
Toen onze zoon geen medicatie gebruikte, bleef hij eigenlijk stilstaan in zijn ontwikkeling. Een slimme jongen die gewoon niet de rust had om stil te staan bij wat hem interesseerde, die ruzie met vriendjes kreeg, doordat hij vanuit impulsiviteit weer eens iet verkeerds gezegd had, die maar op de kop kreeg van een (verkeerde) juf, die niet verder kwam. Kortom, een kind dat zichzelf en zijn ontwikkeling in de weg zat en depressief gedrag begon te ontwikkelen.
De medicatie geeft hem de ruimte om na te denken, om rust te krijgen. Daarnaast blijft uiteraard goede begeleiding nodig want met medicatie alleen komt hij er niet. Het geeft hem net voldoende om zich wel te ontwikkelen.
En daarnaast blijven we hem goed in de gaten houden, wat doet de medicatie met hem, heeft hij last van bijwerkingen?
En verder sluit ik mij bij Pippin aan, zij legt het beter uit dan ik, vind ik.

Minste

P: "Kijk, als je een mooie cito-score kan halen met ritalin, is dat een blijvende voorsprong."
Kijk, dat vind ik nou nog het minst belangrijke, die cito-score. Het gaat mij erom dat mijn kind zich prettig voelt, niet depressie is, zijn plekje vindt, zich ontwikkelt en ontplooit op een voor hem prettige manier. De cito-score zal daardoor ook wel omhoog gaan, dat is een prettige bijkomstigheid.

Tja

Voordat zoon medicatie ging gebruiken, hebben we veel dingen gedaan (ook gedurende een aantal jaar) om zijn zelfbewustzijn te vergroten. Dat was niet voldoende voor hem. Hij redde het daar niet mee. Integendeel, zoals al een paar keer gezegd, hij werd depressief. Hij wilde zelf dat er wat ging gebeuren. Hij baalde vreselijk van alles. Waren wij doorgegaan met pogingen hem zelfbewust etc te maken, dan was hij zeker verder afgezakt.
Onze zoon heeft niet het gevoel dat hij niet kan zijn wie hij is en dat hij pillen krijgt omdat hij niet goed genoeg is, nee, waarschijnlijk doordat hij zo diep is gegaan, ziet hij de pillen als een hulpmiddel. Hij is nu juist wie hij is, hij heeft daar weer energie voor. Natuurlijk had ik liever gezien, dat hij het op een andere manier zou redden maar dat is, op dit moment althans, niet voor hem weggelegd.
Overigens krijgt hij medicatie alleen tijdens schooluren en kan hij, als hij wil, in het weekend of in de vakantie het ook krijgn. Hij weet heel goed hoe het werkt bij hem en wanneer hij er behoefte aan heeft.
Ik denk dat alle ouders hier het beste wil voor zijn kind en op dit moment is dit het beste voor ons kind en voor jouw kind(ere0 is (zijn) andere aanpakken fijner. Het is lastig om een manier te vinden om adhd'ers goed te begeleiden. Wat voor de een niet werkt, werkt voor de ander misschien wel.

Poeh

Poeh, wat een taalfouten in mijn laatste stukje. Lees daar svp overheen.

Pilletje, wat een rare redenering

Ritalin zorgt ervoor dat de onrust in het hoofd van een ADHD-er verdwijnt. En dáárdoor kan hij/zij zich dan weer beter concentreren. Daardoor kun je je bijvoorbeeld op school beter concentreren en de leerstof beter opslaan. Dat is een blijvende voorsprong. En dan heb ik het dus niet alleen over die Cito, maar echt ook over kennis die beter beklijft. Een kind voelt zich daardoor beter, het krijgt zijn werk af en/of haalt betere punten. Dat is ook een blijvende voorsprong, namelijk: minder depressief, sterker in je schoenen. Het verschil tussen een ADHD-er en een ADD is dat die onrust zich bij een ADHD-er fysiek uit en bij een ADD-er niet. Daardoor wordt een ADHD-er nog wel eens als lastig ervaren door de omgeving. Door negatieve reacties voelt zo'n kind zich nog een beetje naarder. Dus ook via die route zorgt medicatie voor een positief effect; als het ervoor zorgt dat de omgeving minder negatief reageert krijgt een kind een positiever, of op zijn minst minder negatief, zelfbeeld. Dat is echt wel blijvend. Andersom, een kind dat in zijn/haar jonge jaren zo'n negatief zelfbeeld opbouwt blijft daar zijn hele leven last van houden. Terwijl dat misschien voorkomen had kunnen worden door het slikken van medicatie.
Als je je dit alles realiseert snap ik niet dat je kunt zeggen dat medicatie slecht is. En waarom hou je je zo bezig met de vraag of je er later wel of niet 'vanaf kunt komen'? Waarom zou je, als het je goed doet? Er zijn hele volksstammen die levenslang aan de medicijnen zijn voor andere aandoeningen, dit is voor mij niets anders.
Voor de volledigheid: mijn zoon van 10 heeft ADD en slikte Ritalin (hij 'gebruikt' zeer zeker niet). Helaas doet het voor hem te weinig, in overleg met de kinderarts zijn we nu overgestapt op Strattera. Daarvoor zitten we nog in de opbouwfase, dus netto kun je zeggen dat hij nu geen medicatie gebruikt. Ik kan je vertellen, dat is fnuikend voor zijn zelfvertrouwen. Nu komt er namelijk absoluut niets uit zijn handen, zelfs zijn hemd weet hij nu niet meer goed aan te trekken. Met als gevolg alweer een paar flinke inzinkingen. Dus ik bid dat de Strattera wél doet wat het moet doen, zodat ik mijn kind een goede start in het leven kan geven. Want het beeld dat je van jezelf hebt, je zelfvertrouwen en je lol in het leven, vind ik duizend keer belangrijker dan goede resultaten op school. Dat er nu meer 'uit kan komen wat erin zit' vind ik uiteraard mooi meegenomen, maar zeker niet het belangrijkste. En ik ben ervan overtuigd dat dit geldt voor (bijna) alle ouders hier op OO. Je gaat voor het levensgeluk van je kind. Neemt niet weg natuurlijk dat ik dat levensgeluk liever zonder medicatie had bereikt, en bovendien zijn we er daar niet mee, er is ook nog steeds een hoop begeleiding nodig. Die krijgt hij dan ook. En hopen we dat we met dit totaalpakket ervoor kunnen zorgen dat zoon zichzelf kan worden/blijven en op kan groeien tot een evenwichtige en zelfstandige en gelukkige jongeman.
Engeltje

"niet goed genoeg"

Mijn kind heeft helemaal niet het idee dat hij zonder pillen niet goed genoeg is. Hij weet dat hij met die pil veel beter kan functioneren. Bovendien leggen we er geen nadruk op. "Hier is je pil, zonder dat ben je niet goed genoeg!" zie je het voor je? Hoe doen ouders van astmapatienten dat dan? Of ouders van kinderen met een andere aandoening? Want dát is ADHD. Iets waarvoor je behandeld kunt worden, net als veel andere aandoeningen.
By the way, helemaal waar dat AD(H)D-ers prachtige eigenschappen hebben. Die komen nu bij mijn zoon heel goed naar voren, nu hij zich zo goed voelt. Precies de eigenschappen die jij beschrijft, that's my boy!

Boodschap

Nog even aanvullen: de boodschap naar mijn zoon is dus NIET dat hij niet goed genoeg is. De boodschap is, dat HIJ wel goed is, maar dat de ADHD hem stoort in zijn functioneren. En dat begrijpt hij donders goed. 't Is geen domkop tenslotte. Een kwestie van helder en open communiceren over wat hij heeft. En hij hééft gewoon iets, net als een ander kind reuma kan hebben.

Pilletje

Wat wil je nu precies zeggen? Ik snap niet zo goed welk punt je wil maken. Tenminste, ik krijg het gevoel dat je een statement wil maken, een soort 'tegendeel' wil bewijzen. Maar wat dan precies?

"en 7 jaar vind ik heel erg jong"
Ik denk dat vrijwel alle ouders dat hier vinden. Erg jong, ja, dat klopt. Daarover verschillen we denk ik niet van mening.
"Ik denk alleen dat het helemaal niet gezond is om zoveel en zo lang medicatie te geven aan een kind."
Maar denk je dit, of is het volgens jou een feit? Eerder kreeg ik het idee dat je allerlei feiten had om dit aan te tonen. Maar weet je, ook dit is iets wat voor vrijwel alle ouders (in ieder geval hier op het forum - en nee, dat is geen afspiegeling van NL) geldt. Dat is de zorg die iedereen heeft, in meer of mindere mate. Het is geen snoepje dat je iedere dag geeft.
Je schrijft dat je zelf minder positieve ervaringen hebt met medicatie. Heel vervelend, en ik denk ook een soort schrikbeeld voor velen. Want áls je dan uiteindelijk met medicatie begint (vaak na allerlei andere dingen), dan hoop je vreselijk dat het werkt. Want als het niet werkt, wat kun je dán nog voor je kind betekenen? De bijwerkingen die jij noemt, moet je ook zeker niet ´accepteren´.
Ik krijg de indruk dat jij vooral ageert tegen de manier waarop sommigen met de medicatie omgaan. Tenminste, zoals zij volgens jou ermee omgaan. Laat ik voorop stellen dat je dat volste recht hebt, maar ik hoop dat je je realiseert dat de werkelijkheid wel eens anders kan zijn zoals jij deze ziet. Nogmaals: dit forum is geen afspiegeling van de maatschappij. Je treft hier veel hoogopgeleide ouders, die niet ´zomaar´ een pilletje in hun kind stoppen, en vaak erg kritisch zijn. Dus ja, je krijgt hier tegengas. Ook omdat veel ouders hier het een beetje beu zijn steeds te worden neergezet als domme wezens, die gewoon niet weten hoe ze een kind moeten opvoeden. Je schrijft bijvoorbeeld dat scholieren dol zijn op Ritalin! Eh... nu onderschat je ons, denk je dat je ons iets heel bijzonders vertelt, denk je dat we dit niet wisten en dat we nu geschrokken achter ons beeldscherm zitten? Natuurlijk weten we dat, dat zullen veel artsen ons ook hebben verteld. Want het medicijn tegen ADHD is nu eenmaal een stimulerend middel, domweg omdat blijkt dat veel ADHD'ers dat van 'nature' blijkbaar te weinig hebben. Ik krijg het gevoel dat jij het als een argument gebruikt tegen medicatie, maar het is juist het argument VOOR medicatie.

Astma is anders

Ik ben het ermee eens dat ADHD een handicap met zich meebrengt. Immers, er zijn ontremmingen in gedrag en er zijn problemen met de aandacht. Je kunt het alleen niet vergelijken met astma. Ik heb nl ook een kind dat astma heeft en zonder medicijnen wordt ze ziek en belandt ze in het ZH. Als ik die met ADHD geen ritalin geef, is hij druk en ongeremd. Niets aan de hand, als behalve dat je voor emmer staat overal waar je komt en dat meekomen op school niet vanzelfsprekend is. Voor mij voor alsnog geen reden om voor amfetaminen te kiezen. Alleen als alles rondom hem ADHD- proof is gemaakt en hij zo vast loopt op school, dat hij naar het speciaal onderwijs zou moeten.

Dat is mijn persoonlijke mening over wanneer wij er toe besluiten om ons zoontje dat te geven. Voorlopig vinden we vooral dat iedereen om hem heen zich maar gewoon aanpast.

Lilajolie

L: Voorlopig vinden we vooral dat iedereen om hem heen zich maar gewoon aanpast.
Ik: Dan hebben we een andere insteek. Ik denk namelijk dat mijn zoon er meer aan heeft zijn weg te leren vinden in de maatschappij dan dat de maatschappij zich aan hem aanpast. Dat gaat namelijk niet werken, dat is ook niet realistisch te denken., een utopie om een wereld te creeren waarin iedereen zich aanpast aan jouw zoon.

Pippin en anderen

Oke dan zag ik dat toch verkeerd dus, ik heb er ook nog niet zo veel verstand van (begin net). Ik vergeleek het een beetje met anti depressiva, maar dat klopt niet lees ik.
Pippin dat bij jou zoon die depressie dus helemaal naar boven kwam dat is dus normaal! Want dat merk ik dus ook aan mijn zoon, hij is zooo boos en depressief over wat er allemaal is gebeurd! Ik dacht dat dat door de Ritalin kwam maar dus juist omdat zijn hoofd rustiger wordt.
Hij gaat straks een cognitieve gedragstherapie volgen met een stukje weerbaarheid en een stukje sova erin verwerkt. Ik denk dat dat hem heel goed gaat doen en ik hoop dan ook weer zo langzamerhand het lieve vrolijke jongetje weer terug te zien dat ik lang geleden verloren ben.
Hoe meer ik lees hier en ook op andere sites, hoe meer ik toch achter mijn beslissing sta om met medicatie te zijn begonnen. Ik heb ook de hoop dat mijn zoon nu eindelijk tot zijn recht gaat komen. We zijn ook bezig met een nieuwe school voor hem; een Havo/VWO met een speciale auti klas. Ik hoop zo dat hij daar na de zomer kan beginnen.

Lilajolie

Ik ben ervan overtuigd dat onze zoon, als wij niet aan ritalin waren begonnen, ook in het ziekenhuis was beland. Namelijk in een psychiatrisch ziekenhuis vanwege suicide pogingen. En dan ervan uitgaand dat we erop tijd bij zouden zijn.
Maar in eerste instantie stond ik er net zo tegenover als jij. We hebben eerst wanhopig geprobeerd de omgeving aan te passen. Dit lukte niet jammer genoeg.

Pilletje

Ja, ik denk dat je te veel van je eigen situatie uitgaat, op zich niet vreemd, de meesten doen dat niet. Mijn adhd-er van 7 is alles behalve opgeruimd en vrolijk zonder medicatie. Je kan wel zeggen dat het bij het karakter hoort maar hoe ver laat je je kind gaan? Ik heb het over wat hier zich afspeelde: minstens 2 keer per dag driftbuien waarbij het zo erg was dat er zelfs met meubilair werd gegooid, gekrijs alsof hij afgeslacht werd, continu, maar dan ook continu ruzie zoeken zo ongeveer de hele dag door en zeer agressief zijn (zijn zusje van 3 is bang voor hem geweest), huilbuien, huilbuien huilbuien, mij doodwensen uitschelden aan de lopende band op school totaal niet meer kunnen meekomen, uit school immens verdrietig omdat hij niet kan meekomen. Is dit dan mijn kind zoals hij werkelijk is? Ik denk het niet, ik denk dat het die handicap is die hem zo doet gedragen, want het is een lieve, originele, slimme, vrolijke jongen, en nu met medicatie is dat steeds meer aan de orde. Wij zijn echt erg blij er mee. De kwaliteit van zijn leven (en ook van zijn ouders en broers en zus) is enorm verbeterd. een kind met een lichamelijke beperking help je ook, dan ga je ook niet zeggen: ach zo is hij!
Weet je, was hij alleen druk en hyper en had last van concentratiestoornissen maar was verder gelukkig dan had ik wrs niet zo snel al voor medicatie gekozen. Geloof me het was nu zo nodig, ik heb zelfs meerdere malen geroepen: als het zo doorgaat moet hij maar even een tijdje uit huis. We gingen er allemaal aan onderdoor.

Nog een aanvulling

Ik weet ook zeker dat dat omschreven gedrag van mijn zoon iet zijn ware aard is. Als ik terug kijk naar bijv zijn peutertijd: hij was toen ook al erg druk, dwingend en driftig, maar vaak ook heel vrolijk en guitig. Dat laatste zag ik de laatste jaren steeds meer verdwijnen. Hij werd duidelijk steeds ongelukkiger. Natuurlijk zijn we er niet met wat pilletjes, maar het begin is er.
Toen ik ruim een jaar geleden hulp voor hem ging zoeken was dat niet omdat ik hem aan de medicatie wilde helpen. Ik wilde weten wat er met hem aan de hand was en hoe we hem het beste konden helpen en begeleiden. Bij de tijd dat we eindelijk hulp kregen was het intussen hier zo erg geworden (oa omdat hij in groep 3 zit met alle eisen van dien en omdat hij ouder wordt) dat ik meteen medicatie wilde. Ik heb er nog geen spijt van.

Pilletje

Als de adhd-ers die jij kent, opgewekt en optimistisch zijn, heb je zeker geluk gehad. Ik geloof dat de comorbiditeit van depressie bij adhd rond de 30% ligt. Als je erover nadenkt is het eigenlijk logisch, je loopt door adhd regelmatig keihard tegen de buitenwereld aan. Het is eigenlijk verwonderlijk dat er niet meer kinderen en volwassenen last van depressiviteit hebben. En verder ken ik die adhd-ers die jij kent niet, maar ik ken er zelf een aantal die heel vrolijk en opgewekt 'lijken', tot je ze echt leert kennen, dan zie je het verdriet en de frustratie.
Je leest er alleen niet zoveel over. Ook over depressie bij kinderen in het algemeen, heb ik nooit zoveel kunnen vinden. In het boek 'Alleen een moeder kan van zo'n jongen houden', gaat de auteur er wel op in. Deze schrijver is ook als kind depressief geweest. Voor ons is het heel zinvol om die herkenning te vinden.
Ik heb een tijd gedacht dat mijn zoon de enige adhd-er was die het leven zo verschrikkelijk vond. Vandaar dat ik er hier zo open over probeer te zijn. Voor andere zoekende ouders...

Nogmaals en voor eens en altijd! het is geen amfetamine!

Het irriteert me steeds meer dat mensen het maar zo blijven noemen en dus nu nog 1 keer en meteen voor eens en altijd:

Methylfenidaat is een psychostimulantium dat sinds het begin van de jaren zestig is geregistreerd als medicijn. Het verschil met amfetamine is dat het een piperidine-kern bevat in plaats van een fenethylaminekern.

Anna

amen!

Weet je wat het is, als mensen eenmaal iets vinden dan is het heeeeeel moeilijk om dat er uit te krijgen, ook al klopt het niet!

Ziekenhuis.nl

'Ritalin is een zogenaamde wekamine, verwant aan amfetamine. Ritalin valt daarom onder de Opiumwet.'
Dus idd geen amfetamine, maar het lijkt er toch wel verdomd veel op..
Ik word er trouwens moe van dat mensen net doen alsof het om een smartie gaat..

Een smartie?

Ik heb nog nooit iemand gesproken die doet alsof medicatie een smartie is.

wat me wel erg opvalt, is het volgende
Wij hebben nog een zoon die medicatie slikt, behoorlijke heftige troep waaronder MTX (chemo)
Als je daar met mensen over praat is er nooit iemand die daar kritische vragen over stelt, waarom wij onze zoon dat geven enz.
Als onze zoon dat niet slikt, heeft hij waarschijnlijk pijn en kan hij motorisch niet uit de voeten.

Als onze andere zoons hun medicatie niet slikken, voelen ze zich ellendig en kunnen ze psygisch niet uit de voeten.

Waarom word dit als minder erg gezien door mensen?
Waarom heeft zoon 3 wel alle recht op medicatie en word dat door iedereen begrepen en gesteunt,
maar zoons 1 en 2 niet?

De aandoening van zoon 3 is waarschijnlijk ( hoop hoop) van voorbijgaande aard, de kans dat hij daar als hij volwassen is nog last van heeft is maar klein ( gelukkig)

Maar ADHD, daar kan niet niet overheen groeien, daar heb je je leven lang last van, en je moet een manier vinden om daar mee om te gaan. En ook al is het een "gedragsprobleem" door het missen van een stofje is het ook gewoon een lichamelijke aandoening.
Dus als daar medicatie voor is, ( en die is er gelukkig) dan vind ik dat ik het recht heb die aan mijn kinderen te willen geven, Mijn kinderen hebben alle 3 recht op medicatie voor hun lichamelijke aandoening!!