Wat vinden jullie nou van Brandon...
Groot in het nieuws op dit moment is de 18 jarige Brandon. Hij is licht verstandelijk beperkt, hyperactief, en zit in een inrichting al 3 jaar vastgebonden in een tuigje...
Ik schrok van de reportage (en ook van die uitgestreken smoel van die presentator overigens) en vooral van het feit dat dit al zo lang duurt, hoe is het mogelijk? met gedetineerden mag je zo niet omgaan, en met een puber wel???
Ik zag Brandon, waarschijnlijk echt geen lieverdje, maar heeft hij dit verdiend? en helpt hem dit dan? dat kan ik me niet voorstellen. Ik zag ook zijn moeder, wanhopig en bijna in tranen om haar zoon die al 3 jaar geen daglicht had gezien (volgens haar, de man van die instelling dacht daar anders over), en ik vraag me af wat die moeder dan in de drie voorafgaande jaren heeft gedaan voor haar zoon?
Ik zag een vreselijke hopeloze situatie rondom een jongen die naar mijn idee verre van hopeloos is, er zijn echt mensen met wel grotere beperkingen die het ook redden zonder tuigje... maar WAT is hier allemaal mis gegaan???
Ik werd ook weer een beetje bang, als moeder van een 8 jarige jongen, met autisme, verbaal en sociaal zeer onhandig, fysiek steeds sterker, en soms ook zeer explosief... en ik hoop maar dat ze hem nooit gaan zien als een gevaar voor de samenleving, want dan eindigd hij misschien ook, zonder ook maar iets misdaan te hebben, in een tuigje aan de muur...
Brandon is niet alleen, er is nu al bekend dat er nog 40 van deze "gevallen" zijn in Nederland, en daar schrik ik echt van.
Tess
Tja
Tess, ik heb eens een jaar naast een groep met zulke bewoners gewerkt. (ik werkte zelf op een groep ernaast, waar ook veel agressie was, maar in veel mindere mate) Soms moest ik daar assisteren als een bewoner agressief werd.
Ik kan je vertellen dat het bijna onmogelijk is om je voor te stellen, hoe agressief en levensgevaarlijk een medemens kan zijn.
Ik ken Brandon helemaal niet, dus over zijn situatie kan ik ook niet veel zeggen.
Voor sommige bewoners is de drang om iemand aan te vallen (juist vaak iemand die hun verzorgt, omdat ze daar een band mee hebben) zo sterk. Dan is het levensgevaarlijk om met zo'n bewoner in een ruimte te zijn. Er gebeuren ondanks alle voorzorgsmaatregelen, veel ongelukken met personeel dat in een instelling voor verstandelijk gehandicapten werkt. De schade varieert van kapotte kleding, tot ernstige bijtwonden en botbreuken.
Ik heb het filmpje gezien en Brandon komt op mij over als zo'n bewoner.
De bewoners die ik kende, zaten niet vast omdat ze een gevaar zijn voor de samenleving, of vanwege dingen die ze in het verleden hebben gedaan. Deze bewoners zaten vast omdat het alternatief onleefbaar was. Niet vastzetten, betekende namelijk, alleen op de kamer zitten, zonder contact met medemensen. Als er iemand in de buurt kwam, werden de bewoners agressief. Als ze dan gefixeerd waren, voelden ze deze grens en konden ze wel bij medemensen zijn. En bijvoorbeeld samen tv kijken, een boekje lezen, samen eten. Uit de reactie bij Uitgesproken eo, begrijp ik, dat dit bij hem ook het geval is. Als hij alleen is, is hij los, is hij bij andere mensen, dan zit hij vast.
Realiseer je, dat zo'n sterke bewoner echt levensgevaarlijk is. En realiseer je, dat als zo'n bewoner door zes mensen vastgehouden moet worden, omdat hij agressief is, deze bewoner een hele nare ervaring doormaakt. Dat is namelijk geen pretje, als er zes mensen je vasthouden tegen je wil, dan kun je beter een tuigje dragen.
En is gelukkig niet vaak nodig. Maar soms wel. Vanuit mijn ervaring, valt het mij mee dat het maar om 40 personen gaat in heel Nederland. Ik neem aan dat Brandon een van die weinige bewoners is, waarbij alle medicatie, alle zorg, alle structuur en alle begeleiding, geen effect heeft. Ik begrijp dat hij pas 18 jaar is, misschien wordt het beter, als hij de puberteit uit is. Ik hoop het voor hem.
Ik begrijp dat men bij Brandon wel degelijk op zoek is naar alternatieven en dat er steeds opnieuw van alles geprobeerd wordt. Maar realiseer je ook, dat bij zulke bewoners een hele kleine verandering al kan leiden tot maandenlange stress en probleem gedrag. Dus je kunt niet zomaar dingen uitproberen, je moet dat met beleid doen, een klein dingetje veranderen, twee maanden observeren en dan pas beslissen of je door gaat.
Daarnaast is het vaak een groot probleem om personeel te vinden dat met zulke bewoners wil werken. Ik wil het niet bijvoorbeeld. Het risico is mij te groot, ik ga mijn leven niet op het spel zetten voor mijn werk. Op een gegeven moment was ik op een vrije dag in een winkel waar het deuralarm afging, en de adrenaline spoot uit mijn oren: 'Waar is mijn collega, wie is er agressief geworden? Ben ik veilig?', schoot er door mij heen. Dit was voor mij een signaal om een andere baan te gaan zoeken.
De meeste mensen houden het ook niet lang vol, om dit werk te doen. Alles wat de verstandelijk gehandicaptenzorg leuk maakt, is daar niet.
Ik las vanmorgen in de krant dat de staatssecretaris vindt dat Brandon uit zijn tuigje moet. Ik hoop voor hem, dat dit niet betekent dat hij de rest van zijn leven geen contact meer heeft met personeel. Dat hij alleen op zijn slaapkamer komt te zitten.
Ik probeer erop te vertrouwen dat die expertise commissie wijs genoeg is, om dat te voorkomen.
Geld en expertise
Ik hoop voor Brandon en zijn moeder dat de huidige aandacht wat oplevert. Daar zal geld voor nodig zijn en expertise op het gebied van zijn stoornissen.
Maar ik kan me ook voorstellen dat vastzitten voor Brandon en de zorgverleners ook rust kan geven.
Dat moet dan zorgen voor de nodige rust om hem verder te helpen zijn ontwikkeling en functioneren en dagbesteding de goede kant uit te sturen met een deskundig aanbod en deskundige mensen. Professionals die zo'n jongen een uitdaging vinden om er alles uit te halen wat erin zit.
Hopelijk kan het expertiseteam hier wat mee.
Het kan best zijn dat Brandon niet agressief wordt als je zelf niet angstig bent. Ook kan het best zijn dat je nabijheid moet verdragen en toch ook het risico dat daarbij hoort dat het een keer fout gaat, maar als zorgprofessional zou ik daar niet voor kiezen. De incidenten zijn te erg. Een medewerker over het prikkeldraad getrokken en zijn arm gebroken. Een huis van een half miljoen gemolesteerd.
Toelaten dat dit risico blijft bestaan lijkt me voor Brandon zelf ook niet prettig. Daarmee geef je hem de gelegenheid om toch weer met ellendige gevolgen uit zijn dak te gaan. Dat risico zal eerst door mogelijke ontwikkeling en training afgewend moeten worden en dat kan een lange weg zijn. Je hoort Brandon in de fragmenten daar iets over zeggen, dat duurt hem te lang, die stapjes zijn te klein. Die acceptatie zou je bij hem moeten stimuleren.
Maar mooi dat er weer hoop is op een verbetering.
Re: tja
Wat fijn dat er iemand reageert die hier min of meer ervaring mee heeft. Ik moet ook zeggen dat ik echt wel heb geluisterd naar de uitleg die die man van de instelling gaf, en me ook serieus gestoord heb aan de uitgestreken smoel van de presentator, die zeer verongelijkt in het "ja dit kan natuurlijk niet" hoekje zat. Ik ken verschillende mensen die in de gevangenis werken, medemensen die zo boos worden dat ze zowat dwars door de muur gaan...dat is ook iets om serieus bang van te worden, en een "losgeslagen Brandon" kan een groot gevaar zijn, dat ben ik met je eens. Mijn reactie is dan wel, waarom niet een stel potige kerels naast hem die hem wel in bedwang kunnen houden? is dat puur een kwestie van geld? of zijn ze er gewoon niet ? (ik weet dat er nou eenmaal te weinig mannen in de zorg zijn) jou uitleg; dat het tuigje voor iemand beter is dan door 6 man in bedwang gehouden te worden... daar kan ik wel wat mee.
Tess
Pauw en witteman
Ik heb net een stukje van Pauw en Witteman van gisteren zitten kijken, en het viel me gelukkig mee.
Ik vind alleen de vergelijking die er wordt gemaakt met Jolanda Venema echt niet op zijn plaats.
In die tijd, was er geen geld en expertise voor dit soort bewoners. Dus uit wanhoop werden ze inderdaad maar vast gezet. Er was geen goede activiteitenbegeleiding. Dit soort bewoners moest op een groep wonen, waarbij ze continu overprikkeld raakten. Op hun kamers was er geen enkele vorm van vermaak. Er was geen goede scheurkleding, dus, als ze kleding gingen scheuren, dan waren ze naakt.
Sindsdien is er veel veranderd.
Als ik lees wat er voor Brandon gedaan wordt, hij krijgt activiteitenbegeleiding, scholing, een dagprogramma. Het is niet zo dat hij dag in dag uit alleen vastgebonden in een kamertje zit te verkommeren.
Die kamer is erg lelijk en afgebroken, maar ik begrijp dat hij dat zelf gedaan heeft, door alles kapot te maken.
Het expertisecentrum is al jarenlang bij hem betrokken en ook hen lukt het niet om de juiste benadering te vinden waarmee hij los kan. Tja, dan is het blijkbaar een heel erg complexe jongen.
Tja
ik ben ook blij met de reactie van 'Beetje ervaring met de doelgroep'. Ik denk dat er te snel over bepaalde situaties geroepen wordt: schande, mishandeling enz. Is niet meer dan sensatiezoekerij. Jouw verhaal zet dingen toch weer in ander licht.
Vier sterke mannen
Bij Pauw en Witteman ging de zorgmanager daarop in. Hij vertelde dat Brandon snel overprikkeld raakt. Vier sterke mannen om hem heen, dat is eigenlijk constante overprikkeling. Dat zal zijn gedrag dan weer niet ten goede komen.
Grote verbetering
er heeft inmiddels voor deze clienten met een grote complexe zorgvraag een grote verbetering plaatsgevonden.
Ten tijde van Yolande waren er nog meer dan 1000 clienten die in zware beperking verzorgd werden. (In levengehouden werden is misschien een betere omschrijving destijds) Nu zijn dat er nog 40. Ok, nog steeds 40 maar een groot verschil. Je kunt ook niet oordelen over de andere 39 want daar weet je niets van af. Met elkaar over 1 kam scheren is in elk geval niet mogelijk, dit zijn echt individuele gevallen.
De medewerkers in de zorg zijn ook beperkt in hun kunnen, ze willen allemaal heel graag, dat zie ik ook in de zorg voor mijn meervoudig gehandicapte zus. Maar tussen willen en kunnen zit vaak een budgetair verschil, maar soms is het ook gewoon een te complex geval om zo maar even te doen.
Is mis gegaan
..ergens is het misgegaan. Ik werk met uithuis geplaatste jongeren. Hyperactieve, onvoorspelbare kinderen met een verstoorde prikkelverwerking. Van sommigen denk ik dat het mis zal gaan, van sommigen begrijp ik niet dat ze niet thuis kunnen zijn. Ik vind, als ik de beelden bekijk, dat hij een indruk maakt waarin hij elk moment helemaal los kan gaan. Ook zijn moeder zegt in het filmpje:" Ga nou geen gekke dingen doen, hè?" Dat is dezelfde moeder die zegt niet bang te zijn voor hem. Ik ben blij dat er mensen zijn die deze kinderen willen verzorgen, maar ik vind het jammer dat de situatie ontstaan is.
Lilajolie
Die indruk heb ik ook, dat hij een jongen is die elk moment los kan gaan. Ik voelde de spanning door mijn beeldscherm. En dat zinnetje van die moeder is inderdaad tekenend.
Ik vond bij Pauw en Witteman overigens dat de manager van 's Heerenloo sterk overkwam. Hij vertelde dat hij ervan overtuigd is dat ze met de huidige kennis die ze hebben het maximale uit de situatie gehaald hebben. Geen gedraai, geen gestamel, geen betrapt gedrag. Dit versterkt bij mij het gevoel dat hij weleens gelijk zou kunnen hebben. Het is te hopen dat er (misschien wel door de publiciteit en) door de verdere groei en ontwikkeling van Brandon (hij is nog maar 18) een opening gevonden gaat worden ter verbetering van zijn situatie.
Schandalig
Ik ben het absoluut niet eens met de manier waarop Brandond wordt behandeld. Het is te triest voor woorden. De manager is helemaal niet sterk, die zat zijn eigen hachtje te verdedigen. Hoezo je gaat aan Brandon vragen wat hij vindt van de staatssecretaris? Hoe duf je. Wat verteld hij die jongen?
Het is mensonterend dat het kind vast zit. Ik heb met onze jongste heel veel beleefd in de zorg. En dat maakt dat ik weet dat men niets maar dan ook werkelijk helemaal niets investeren in "hopeloze"gevallen. En blijkbaar is Brandon in die hoek gezet. Ik ben boos, geschokt en teleurgesteld!
Natuurlijk weet ik dat mensen agressief kunnen zijn. Mijn zoon was dat niet. Sterker nog het was een hummeltje van 4 met een ontwikkeling van 6 weken. en bij hem waren al mensen die niets met hem konden. Schreeuwend personeel tegen bewoners. Altijd maar die geldkwesties. Hou op schei uit. Er zijn een hoop instellingen waar het goed gaat maar ook een hele hoop waar het erg slecht is gesteld!
Brandon is een jongen die tussen wal en schip valt. Net als onze jongste. Als je als ouders niet zelf meedenkt en er boven op zit dan gebeurt er niets!
Ik geloof in behandeling. Ik geloof in ontwikkeling. Maar ja, dat kost geld en dat is er niet voor deze groep.
Nikus
Ik geloof ook n behandeling en ontwikkeling, maar ik geloof ook dat er mensen zijn die wat dat betreft een hopeloos geval zijn, noem het ongeneeslijk ziek oid. Ik vind de situatie van jouw zoon niet te vergelijke met die van Brandon, heel ander kind, heel andere problematiek. Het kan nl zo maar zijn dat er geen andere oplossing is voor brandon, dat dit het beste is wat hem geboden kan worden. Niet alles is op te lossen of te genezen.
Nee fianna
Vastzetten is een zwaktebod. Binnen s´heerensloo zijn er 10! mensen die vastzitten. Hoezo 10?
Wie weet is er wel een medicatie oorzaak dat zijn gedrag versterkt. Ritalin bijvoorbeeld? Of ehm, een anti epileptica of of of.
Als iemand in de thuis sitiuatie zijn /haar kind vastzet dan is het affectieve verwaarlozing, mishandeling en huiselijk geweld! In instellingen mag het blijkbaar!
Natuurlijk is onze zoon een ander geval maar de tekortkomingen van de zorg lopen parallel. Je hebt geen idee. Ik heb het nooit over mijn jongste en mijn zeer slechte ervaringen met die zorginstelling gehad. Dit omdat het een gepasseerd station was maar ik heb genoeg beleefd. En ik heb mijn ogen niet in de zak gehad! ook mijn zoon is vastgelegd in bed. Waarom? dan had het personeel geen last van hem! Helaas kwam ik onverwachts langs. Gelukkig voor mijn zoon! Helaas voor het personeel!
Nikus
het feit dat jou zoon schandalig is behandeld wil niet zeggen dat dat overal voorkomt! Niet op elke school komt seksueel misbruik door leraren voor, niet elke moslim is een terrorist. tuurlijk gebeuren er erge dingen, maar niet overal en niet altijd.
'Wie weet is er wel een medicatie oorzaak dat zijn gedrag versterkt. Ritalin bijvoorbeeld? Of ehm, een anti epileptica of of of.';
Nou ben je aan het speculeren. Dat kan ik ook. wie weet krijgt hij helemaal geen medicatie en is alles bij hem geprobeerd en is dit het enige wat werkt.
en als laatste: hij zit niet de hele dag aan een tuigje vast hoor, alleen als hij in een ruimte is waar anderen zich bevinden. Is hij alleen in zijn kamer dan is hij los. Zo had ik het begrepen. Babies zitten ook vaak in de box voor bijv hun eigen veiligheid. Ik denk dat het vastzitten aan een tuigje van hem misschien erger wordt gemaakt dan het is.
En dit kun je niet vergelijken met een thuissituatie waarin kinderen mishandeld worden.
Pfff ik moet niet reageren
Ik reageer vanuit oud zeer en emotie. Mensen horen nimmer vast! Maar goed, ik ben ook tegen isolatie! (heb zelf ook gewerkt binnen de zorg en voor de wa v liefland)
Nikus
dat je vanuit oud zeer reageert is duidelijk en dat begrijp ik. Wat jij met je zoon hebt meegemaakt is vreselijk.
maar stel nou dat Brandon echt niet te hanteren is los, iedereen aanvliegt en erg gewelddadig is. Dan kun je hem vastzetten als hij bij anderen in een ruimte is, of hem altijd alleen op zijn kamer laten los. Wat nou als niks helpt bij hem? Wat moet je dan doen?
Hopeloze gevallen?
Ja, Brandon zit zeker in de hoek "hopeloze gevallen" dat is niet sinds gisteren zo... ik vraag me toch altijd af hoe dat zo gekomen is. En als ik zie hoe de zorg werkt rondom kinderen en jongeren in de psychiatrie... dan voorzie ik in de toekomst alleen maar meer van dat soort "gevallen". Er word op bezuinigd, en beknibbeld; zorg en onderwijs, zeker voor deze kwetsbare groep.
Als de jongens van 8 (zoals mijn zoon) straks 18 zijn, wat voor problemen hebben we dan? Ik zie nu al dat jongens van 8-9 jaar als hopeloos geval worden gezien, zijn we dan heel erg verbaasd als ze zich daar ook naar gaan gedragen? Het onderwijs schiet tekort, de zorg schiet tekort, en zie het als ouders maar eens recht te breien... veel succes!
Maar goed, ik draaf weer door... ik ben geshockeerd door deze reportage, denk ook dat het weer eens op een foute manier word neergezet door de media, maar goed, om dit effect gaat het natuurlijk ook! misschien verandert er dan iets...
Tess
Fianna
Ik heb iets meer ervaring dan alleen de situatie omtrent mijn zoon!
Overigens moet mij wat van het hart. Ik heb een poos geleden een reportage over een long stay tbs kliniek gezien. Daarin was een oostere meneer die zeer agressief kon zijn. Hij had een perfect systeem samen met zijn begeleiders. Hij kon zelf aangeven hoe de stand van zaken was. Volgens mij dmv kleuren. Rood was": gevaar ik blijf op cel en de deur blijft dicht. Oranje: er kan een explosie komen, ik blijf op cel met deur open. etc...
Fianna we typen langs elkaar heen
Ik geloof niet in uitbehandeld! Niet als het op gedrag aankomt! Nu ben ik dan ook ernstig stijfkoppig daarin! Ik geloof in mensen en ook al zijn ze zo beperkt. Ergens moet er een manier zijn waarop het beter kan! Als is het maar een hele kleine verbetering. Natuurlijk zal de media een eenzijdig beeld neerzetten maar vergeet niet dat Brandon wel afhankelijk is van de interpretatie en perceptie van veel mensen. En dat kan rampzalig zijn!
Nikus
'Ik heb iets meer ervaring dan alleen de situatie omtrent mijn zoon!'
Dat geloof ik onmiddellijk! Ik heb die ervaring niet.
Klinkt als een mooie oplossing wat je beschrijft van die aggressieve tbs-er. Maar dan moet je wel iemand treffen die dus wel op een bepaalde manier kan communiceren en het ook wil.
Ik weet niet of het nou direct door het systeem komt dat bijv Brandon onhandelbaar is. Wie weet is hij het, no matter what. dat is ook heel goed mogelijk. Niet alles is te verhelpen, niet alles is maakbaar.
En laten we even reeel blijven: hoe erg is dat tuigje? Hij zit niet met een ketting met een bal er aan om zijn nek. Hoe veel last heeft hij zelf van dat tuigje?
Fianna
En laten we even reeel blijven: hoe erg is dat tuigje? Hij zit niet met een ketting met een bal er aan om zijn nek. Hoe veel last heeft hij zelf van dat tuigje?***
probeer het eens drie jaar uit zou ik zeggen!
Nikus
ja, we tiepen langs elkaar heen 
ik denk dat je wel een goed punt hebt hoor, uitbehandeld, maar ik denk ook dat iemand die hier reageerde ook een punt had toen ze schreef dat het voor gevallen als Brandon heel moeilijk is om iets te vinden dat aanslaat, dat elke kleine verandering heel langzaam doorgevoerd moet worden en al een heftige reactie kan veroorzaken. dus wie weet is dit de beste oplossing die ze voor nu hebben. Ik vind ook zeker niet dat ze het er nu bij moeten laten. Maar ik geloof ook dat het heel lastig is om iets te vinden wat wel werkt, als er al iets te vinden is.
Nikus
hij zit niet continu aan dat tuigje. dat maakt het wel anders denk ik. Het kan ook zo maar zijn dat hij dat tuigje heel anders ervaart dan jij en ik het zouden ervaren. net als dat een baby het prima naar zijn zin kan hebben in de box, maar ik hoef het niet.
daarmee wil ik niet zeggen dat het niet erg is dat hij in een tuigje zit, dat is het wel. Maar misschien is het voor hem veel minder erg dan wij denken.
En dan nog 1 ding
ik vind het walgelijk dat er eerst gekopt wordt: het ketenen van Brandon.
dan wordt er wel meteen mooi een toon gezet en een beeld gecreeerd waar je weer moeilijk vanaf kunt.
Op mijn hart getrapt
als er gezegd wordt dat er niets geinvesteerd wordt in dit soort gevallen dan trap je heel wat mensen op het hart.
Ik ben ervan overtuigd dat organisaties onderling verschillen maar ik ben er ook van overtuigd dat overal echt wel geinvesteerd wordt in de verstandelijk gehandicapten met dit soort enorme gedragsproblemen.
Zelf heb ik ook in dit soort settingen gewerkt en werk ik nog steeds met mensen met een beperking. Als je eens wist hoe veel geprobeerd en gedaan wordt voor mensen die gedragsproblemen hebben. Er worden bij ons heel vaak in dit soort gevallen extra mensen ingezet die er speciaal zijn om deze mensen op bepaalde uren individueel te begeleiden. Uitgebreide gedrags en trainingsprogamma's aparte voorzieningen die aan ieder individueel geval antwoorden geeft op de specifieke hulpvraag.
Voordat er middelen en maatregelen ingezet worden wordt iedereen geraadpleegt en wordt er van alles geprobeerd om dit te doen onder iemand 'suf te spuiten' en zonder uitsluitend te separeren.
Buiten dat moet je niet vergeten dat mensen behoefte hebben aan grenzen. Dat is voor iedereen anders, en kan per situatie en per levensfase verschillen.
Denk aan de baby die ingebakerd wordt en daardoor eindelijk kan slapen. Denk aan de box waardoor een kleien dreumes de rust vindt om lekker te spelen zonder zichz3elf in gevaar te brengen.
Separatie en fixatie (vastbinden zo je wilt)is echt niet altijd slecht en is soms stomweg wat iemand nodig heeft. Zelf werk ik in een open setting. Wij hebben jarenlang iemand gehad met gedragsproblemen en veel hyperactief gedrag. Hij had een enorme onrust in zich en draaide soms door , geen land mee te bezeilen. Hij was vaak ook erg ongelukkig. Zonder agressief te zijn overigens. Wel is er veel aan medicatie geprobeerd bij hem, wat wel hielp maar weer andere nadelen had. Uiteindelijk is hij overgeplaatst naar een setting waar wel alles op slot zat en hij steeds hand in hand begeleidt is. Veel structuur en zekerheid , ondersteunt met de omgeving die er op ingesteld was dat er geen gevaar dreigde. Ze hebben uiteindelijk een groot deel van de medicatie af kunnen bouwen en hij leefde nog lang en gelukkig.
Natuurlijk zullen er ook settings/organisaties zijn waar misstanden voorkomen. maar ik denk echt dat dat uitzonderingen zijn. Misschien heb je het slecht getroffen Nikus.... maar echt seperatie en fixATie gaat niet zo gemakkelijk als men wel denkt! We gaan toch ook met zijn allen die zorg in omdat we mensen willen helpen zich pprettig te voelen.........? Ten minste... de meeste van mijn collega's!
Eigen woning
Uit het ad:
Brandon krijgt eigen woning
ERMELO - De verstandelijk gehandicapte Brandon verhuist over twee weken naar een voor hem aangepaste woning van 's Heeren Loo. Dat meldde staatssecretairs Marlies Veldhuijzen Van Zanten (VWS) vanmiddag nadat ze bij de jongen (18) in de instelling langs was geweest. De verhuizing stond al langer gepland.
Brandon krijgt een eigen woning.
De staatssecretaris sprak met Brandon terwijl hij met een tuigje aan een muur vastgeketend was. Ze heeft het idee dat Brandon in Ermelo in goede handen is. "Het blijft bestaan dat mensen zo nu en dan tegen zichzelf beschermd moeten worden."
Hoe de leefomstandigheden in Brandons nieuwe woning zullen zijn, is nog niet bekend. Veldhuizen van Zanten nodigt alle instellingen die worstelen met de juiste zorg aan vergelijkbare cliënten uit dit bij haar te melden.
'Tot alles in staat'
Brandons stiefvader liet aan de Telegraaf weten dat Brandon 'tot alles in staat is'. De man had jaren een relatie met de moeder van de jongen, en maakte van dichtbij mee hoe Brandon zich gedroeg. "Brandon is niet te vetrouwen. Hij is in staat uit het raam te springen. Of om iemand te vermoorden",aldus de stiefvader. "Hij ziet absoluut geen gevaar en heeft geen emoties." (ANP/EK)
Koentje
Hand in hand begeleiding is toch iets heel anders dan iemand vastzetten aan een muur!
Natuurlijk zullen het uitzonderingen zijn. Wel zuur dat ik ze trof. of Brandon of iemand anders. 10 cliënten die aan een muur vastzitten binnen s'Herensloo. De woorden van de manager zelf! Hoe kan dat binnen 1 instelling?
Hmzz
Goh, dat is ook een overgang zo ineens. Naar een eigen woning.
Nikus
's Heerenloo is niet 1 instelling op 1 locatie, maar een hele grote speler in de zorgmarkt met meer dan 100 vestigingen. Dan zijn die 10 (er nog 10 te veel), maar een heel ander perspectief dan 10 in 1 vestiging.
En met de huidige financierings wijze is ook niet alles mogelijk, want de client moet alles zef betalen vanuit de uitkering + de awbz vergoeding die hij/zij ontvangt. Veel ruimte is er niet in die budgetten.
Er zullen keuzes gemaakt moeten worden.
Ik snap het echt niet meer... vandaag zit hij nog vast in een tuigje, en over twee weken kan hij zelfstandig wonen? Vandaag kan hij zijn begeleider wel aanvallen...daarom zit hij vast, ik heb alvast medelijden met zijn nieuwe buurman.
Of is dit nu toch een beetje de druk van de media? en die andere 39? waar gaan die wonen?
?Tess?
oh ja, en nou niet zeggen "jij vond hem toch ook zielig?" dat is helemaal het punt niet, hij krijgt bepaald niet de zorg die hij nodig heeft, NU niet, en als hij op zichzelf gaat wonen ook niet. Of is het afwachten tot hij WEL iets doet en gewoon naar een tbs kliniek kan???
