Wel of geen ass
Beste mede-ouders,
Ik heb het hele archief al nageplozen, maar blijf met wat vragen zitten.
Onze zoon van bijna 8 is al door drie afzonderlijke psychologen of orthopedagogen bestempeld als iemand met mogelijk ASS, misschien wel Asperger. En wij denken van niet.
Bovendien vind ik het een diagnose van de koude grond en kort door de bocht en ook nog eens gedaan door 3 verschillende damespersonen met overeenkomstig zachtaardig invoelend voorkomen. Dames uit de softe sector eigenlijk, waarbij ik het beeld krijg dat hun vakkennis stevig wordt aangevuld met allerlei vrouwelijke karaktereigenschappen en idealisme.
Zoon beweegt houterig en heeft een concentratieprobleem, hij is snel afgeleid en traag met rekenen maar praat en leest goed (AVI M5). Heeft niet zo heel veel vrienden, speelt ook graag alleen. Weet heel erg veel van dino's en de natuur. Tekent geweldig, musiceert goed en verzint komische toneelstukken, kortom - is erg fantasierijk. Verder 'overdreven' gevoelig voor sfeer, voor fel licht en harde en hoge geluiden en voor strakke of kriebelkleren. Hij maakt inderdaad weinig oogcontact, maar verklaart dat met opmerking dat hij dan beter kan luisteren en niet afgeleid wordt.
Er is een WISC III afgenomen waarbij een VP-kloof bleek: V 132, P 89. Is in onderbouw geobserveerd door IB'er, bij WISC-test in november door orthopedagoge en onlangs door een psychologe bij een onderzoek in een ergotherapeutisch centrum. Alledrie denken aan ASS omdat hij weinig oogcontact en erg slimme opmerkingen maakt voor zijn leeftijd. Ze vinden hem ook niet zo wederkerig in die zin dat hij weinig contact met ze maakte.
Dat strookt niet met onze ervaring (die we de onderzoekers ruim hebben medegedeeld). Wij zien een heel gevoelige en sociale jongen, die ons en andere mensen goed aanvoelt, op het juiste moment heel lieve dingen doet en naar eigen zeggen 'koude tenen krijgt' van onrecht en leed op tv. Een kind dat nog sterk beelddenkend is en overgevoelig en daarom snel afgeleid. En het belangrijkste is dat hij nog nooit (ook niet als peuter) waarde hechtte aan gewoontes en rituelen. Het moet juist elke dag anders en nieuw voor hem zijn.
Wij hebben geen andere klachten dan een houterig kind met een concentratieprobleem dat ergotherapie nodig heeft.
Maar omdat de onderzoekers ook echt aansturen op een diagnose weten we nu niet wat we ermee aan moeten en waar zo'n diagnose voor dient.
En we vinden het kort door de bocht, om er een paar ASS-kenmerken uit te vissen terwijl de jongen ook totaal on-ASS gedrag vertoont. Verblind door een paar kenmerken, het lijkt wel tunnelvisie.
Ik heb de volgende vragen:
-Heeft iemand van jullie een kind dat overdreven gevoelig is en wel kenmerken van ASS of Asperger heeft maar niet zo veel en wat zou dat kunnen betekenen?
-Heeft iemand van jullie ervaring met oppervlakkige semi-diagnoses door mensen die officieel niet mogen diagnosticeren en hoe ben je daar mee omgegaan?
-Heeft het zin om zoon toch te laten onderzoeken door een psychiater die dus wel mag diagnosticeren (maar dan zoek ik wel een stoere mannenpsychiater uit).
Of misschien heeft iemand andere tips.
Bedankt voor het lezen.
Klinkt bekend
Met mijn zoon lopen wij bij het Riagg na vele omzwervingen. Via school daar terecht gekomen omdat juf dacht dat het ASS was. Zoon getest, kwam in de buurt van Asperger. Maar er stonden fouten in het rapport, bij het kijken naar video-opname die gemaakt was door jeugdzorg bij ons thuis, had psycholoog naar het verkeerde kind gekeken. Ook wij accepteren die uitslag dus niet. We hebben nu wel goede hulp van het Riagg, deze vrouw gaat uit van onze zoon en niet vanuit een diagnose. Juf op school noemt hem nog steeds autistisch. Wij hebben haar nu duidelijk laten weten dat zij geen psychiater is en zij daar dus niet over kan oordelen.
Maar daarbuiten zelfs. Psychiatrie is geen absolute wetenschap. En over Asperger is helemaal nog niet veel bekend. Ik heb een boek gelezen (ik dacht dat het 'Handboek voor Asperger' heet) en daarin staat ook vermeld dat er nog maar zo ontzetten weinig gekend is dat over 10 jaar, je kind er misschien helemaal niet meer in past. Ik zie dat mijn zoon de afgelopen jaren flink veranderd is, toen kreeg ik geen contract met hem, nu wel. En ja, op school zijn er wel problemen maar bij de andere clubjes is dat er niet.
Oh ja, hij is ook getest voor z'n IQ. Ik weet niet nu even niet meer de precieze score maar de laagste was 115 en de hoogste 140. Soms denk ik als hij geen hoog IQ had gehad dat hadden ze het PDD-NOS genoemd. Dat is echt zo'n verzamelpot, krijg ik soms het idee. Als je kind nergers anders in past dan past hij daar wel in.
Oh ja, (ik bedenk steeds meer) Volgens Riagg was ook een aanwijzing had hij ASS omdat hij geen band aanging met de dame die de IQ test afnam. Ehh, misschien omdat hij inmiddels al zoveel mensen heeft gezien dat hij daar dan ook helemaal geen zin meer in heeft.
Succes, en bereid je voor op veel frustratie maar blijf praten met je kind. De mijne zei gisteren dat hij gelukkig was en dat maakte mij weer zo blij!
Geluk
Het geluk van je kind weegt zoveel zwaarder dan welke diagnose ook. Hou altijd het welzijn van je kind in de gaten en trek daarin je eigen plan.
Annet
aan wiens verhaal refereer je nu? 
Aan het eerste bericht
van de starter van dit onderwerp.......
Hoogsensitief?
Zou het niet kunnen dat je zoontje misschien hoogsensitief is? Ook dan is er vaker sprake van concentratieproblemen (alleen niet als 'verschijnsel van' maar meer als 'veroorzaakt door'), overgevoeligheid voor bijvoorbeeld leed/ emoties van anderen, en ook het geen belang hechten aan rituelen kan hierbij voorkomen. Google maar eens, dan kom je vanzelf wat dingen tegen. De houterige motoriek zou hier niet door verklaard worden, maar misschien hebben die 2 dingen ook helemaal niets met elkaar te maken? Het is niet dat ik uit ervaring met mijn eigen kinderen spreek, maar op mijn werk kom ik veel kinderen met ADHD en autisme tegen, of waar in ieder geval zo'n stempel op is geplakt. Bij veel van hen vraag ik me trouwens wel af hoe terecht zo'n stempel is. Wat dat betreft herken ik veel van de genoemde verhalen.
Wat overigens bij een heel aantal van deze kinderen werkt: paardrijden (mits met de juiste, therapeutische begeleiding). Daarbij wordt de motoriek op een heel natuurlijke wijze 'getraind' en ook kun je (met een goede instructeur/ therapeut) heel goed werken aan problemen op het gebied van concentratie, zelfvertrouwen etc. Ik ben zelf ergotherapeute én rij-instructrice en ik zie wekelijks de mooie resultaten die je hiermee kunt bereiken. Misschien heb je er iets aan? In ieder geval heel veel succes en, vertrouw vooral op je intuitie en laat je kind niet zomaar iets opspelden! Succes!
