Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op

Zoon laten testen op ASS / Autisme


Ik vind het zelf niet sjiek om alle kenmerken van je zoon in detail op internet te zetten. Ik begrijp niet zo goed wat je daarmee wil. 

Volgens mij weet je antwoord best.
De opvoedkundige is geen arts of psychiater, haar mening is ook maar een mening. 

Je hebt niet de goedkeuring van de hele wereld nodig met de huisarts een diagnose-traject te overwegen. 

Leene

Leene

03-09-2021 om 13:41

Imi schreef op 03-09-2021 om 10:43:

Helemaal eens met de anderen. Veel mensen met ASS zijn juist zeer empatisch! Mijn zoon voelt haarscherp aan wanneer ik een kopje thee en een knuffel nodig heb. Hij is trouwens ook heel knuffelig. 🙂

100% mee eens. Mijn zoon heeft nog niet zo lang de diagnose autisme en voelt haarscherp aan hoe iedereen zich voelt. Hij is degene die aan ons vraagt hoe onze dag is geweest, hij onthoudt het als ik een moeilijk gesprek heb op het werk en wenst mij sterkte. Meer dan onze dochter die geen autisme heeft.

Dat was ook  een van de redenen dat wij lang gedacht hebben dat er geen sprake kón zijn van autisme, ( en ook doordat hij weinig angsten had, graag bij anderen ging spelen en niet eenzelvig was, niet echt hing aan een heel vast dagritme etc etc) door het hele verkeerde beeld dat nog steeds heerst rondom autisme.

Bij hem speelde dan ook nog mee dat hij erg gepest is op school en we op een gegeven moment niet meer wisten wat nu waar door kwam. Nu hij op een andere school zit gaat het veel beter én zien we nu stukken beter dat er toch ook sprake is van ASS trekken die hem hinderen.

Ik wil dan ook aan TO meegeven dat als je zo twijfelt als jullie doen ik voor een test zou gaan. Want wat er ook uit komt,  lekker loopt het niet. Ik heb me ook enorm verzet tegen een label ( en ook bij ons waren er verschillende anderen zoals een speltherapeut die zeiden dat hij geen autisme had of het niet nodig was dat we hem verder testen) maar het was wellicht toch beter geweest als we dit eerder hadden geweten.

het kan van alles zijn, de enigste manier om erachter te komen of zijn gedrag een diagnose uit de DSM5 is, door een verwijzing te vragen.
Je kan er ook voot kiezen dit niet te doen, en Jack gewoon als Jack te zien met al zijn leuke en minder leuke dingen. En die minder leuke dingen probeer je dan naar meer maatschappelijk wenselijk gedrag te buigen.

Misschien een betere vraag zou kunnen zijn, Stel, hij heeft een vorm van autisme, wat willen jullie dan? Begeleiding, therapie, psycho educatie? En tot wat moet dat dan leiden? Een diagnose kan last zijn maar kan ook tot "ik kan en hoef dit niet meer van hem te verwachten"

Tatemae schreef op 03-09-2021 om 13:47:

het kan van alles zijn, de enigste manier om erachter te komen of zijn gedrag een diagnose uit de DSM5 is, door een verwijzing te vragen.
Je kan er ook voot kiezen dit niet te doen, en Jack gewoon als Jack te zien met al zijn leuke en minder leuke dingen. En die minder leuke dingen probeer je dan naar meer maatschappelijk wenselijk gedrag te buigen.

Hier zou ik echt heel voorzichtig mee zijn. Natuurlijk moet je je als autist soms aanpassen, omdat de maatschappij is helaas niet ingericht op autisten. Maar wie bepaald welk autustisch gedrag meer of minder leuk is? Daarbij is aanpassen, of maskeren van autistisch gedrag, extreem vermoeiend voor autisten. Ik ben daardoor meerdere keren in mijn leven volledig ingestoord, waarbij herstel maanden koste, omdat ik en mijn omgeving mij heel erg overvroegen.

Veel nuttiger is om te kijken naar handvatten waardoor hij beter met dat soort beperkingen kan omgaan.

Een overprikkekd kind/mens, moet je niet verder overvragen door te verwachten dat die sociaal wenselijk gedrag vertoont. Je kunt veel beter kijken naar hoe hij met die overprikkeling om kan gaan en welke hulpmiddelen kunnen voorkomen op dat punt te komen.

Viva-amber schreef op 03-09-2021 om 13:03:

Ik vind het zelf niet sjiek om alle kenmerken van je zoon in detail op internet te zetten. Ik begrijp niet zo goed wat je daarmee wil.

Volgens mij weet je antwoord best.
De opvoedkundige is geen arts of psychiater, haar mening is ook maar een mening.

Je hebt niet de goedkeuring van de hele wereld nodig met de huisarts een diagnose-traject te overwegen.

Dit dus. Je kunt bij de huisarts om een verwijzing vragen, want je weet er blijkbaar genoeg van af om het traject in gang te zetten voor je zoontje.
Om nou de hele handel en wandel van je kind op een openbaar forum te zetten is echt zo onnodig. Ik zou aan de mods vragen of je dit kunt laten verwijderen ivm privacy.

Lollypopje schreef op 03-09-2021 om 14:11:

[..]

Hier zou ik echt heel voorzichtig mee zijn. Natuurlijk moet je je als autist soms aanpassen, omdat de maatschappij is helaas niet ingericht op autisten. Maar wie bepaald welk autustisch gedrag meer of minder leuk is? Daarbij is aanpassen, of maskeren van autistisch gedrag, extreem vermoeiend voor autisten. Ik ben daardoor meerdere keren in mijn leven volledig ingestoord, waarbij herstel maanden koste, omdat ik en mijn omgeving mij heel erg overvroegen.

Veel nuttiger is om te kijken naar handvatten waardoor hij beter met dat soort beperkingen kan omgaan.

Een overprikkekd kind/mens, moet je niet verder overvragen door te verwachten dat die sociaal wenselijk gedrag vertoont. Je kunt veel beter kijken naar hoe hij met die overprikkeling om kan gaan en welke hulpmiddelen kunnen voorkomen op dat punt te komen.

Ik heb het over buigen, niet over breken.

Ik heb niet alles gelezen, maar ik zou ook de details wat minder beschrijven.

Hier een dochter met ASS. Ze liep vast op school door oververmoeidheid (heeft ook andere gezondheidsproblemen). Maar omdat ze zich zo goed kan aanpassen hebben we dit dus pas op haar 15e ontdekt. Op de basisschool kregen we dus eigenlijk fout advies van de juffen en meesters, en dat heeft best wel averechts gewerkt. Maar omdat dochter helaas een stil kind is, is ze daar vooral over het hoofd gezien.

Ik had dat dus veel eerder willen weten. Sinds we dit weten, kunnen we veel beter begrijpen waarom dochter dingen doet die nogal afwijkend overkomen. Niet heel heftig allemaal, maar nu we er beter mee om gaan is er veel meer rust voor haar en houdt ze meer energie over. 
Ik was er totaal niet door geschokt, ook al was het een diagnose die ik niet zag aankomen. Ik begrijp zo'n reactie niet zo goed; je kind blijft toch gewoon hetzelfde? 
Later ontdekt dat man ook ASS heeft maar hij heeft er minder last van dus is er nooit een hulpvraag gekomen. Maar doordat ik het weet snap ik wel veel beter hoe we beter met elkaar om kunnen gaan. Dat heeft onze relatie wel goed gedaan.
Ook is mijn dochter behoorlijk empathisch, wat bij ASS ook erg vaak voorkomt. Het vooroordeel dat ze juist niet empathisch zijn komt vooral omdat kinderen met ASS juist niet goed met die gevoelens om kunnen gaan en niet weten hoe ze dat moeten uiten, waardoor ze juist erg kil kunnen overkomen. 

Tatemae schreef op 03-09-2021 om 15:34:

[..]

Ik heb het over buigen, niet over breken.

Dat kan erg dicht bij elkaar liggen. En juist daarom moet je er mee oppassen.

Heb je de echte namen van je kinderen gebruikt? Dat zou nogal herkenbaar zijn met de lange beschrijving die je geeft.. Ik vraag me af of de hechting goed is? Zijn er opvoedproblemen? Krijgen jullie nog andere hulp? Soms komen ASS kenmerken ook voor bij kinderen die geen ASS hebben, maar een onveilige hechting.Ik ken jullie verder niet dus wil niet zo maar een diagnose op tafel gooien, maar veel ‘problemen/diagnoses’ laten best wat overlappende kenmerken zien waardoor het het één, maar ook het andere kan zijn. Ik zou wel adviseren om verder onderzoek te doen zodat jullie als ouders ook handvatten krijgen.

wat zou een diagnose voor jullie toevoegen of ontnemen? Je lijkt nu het forum een diagnose te willen laten stellen en eigenlijk heb je het zelf al gedaan. 

Je hoeft hem niet te laten testen, je hebt zelf de diagnose al gesteld. Je hebt blijkbaar op internet kenmerken gezocht en alle gedragingen van je zoon erbij gezocht.

die indruk heb ik ook. Had het gisteravond over de kindertijd van mijn partner. Mijn zwager vertoonde toen ook gedrag wat lijkt op dat van deze zoon. Heb gisteren de dag met hem doorgebracht en er is niets dat mij deed vermoeden dat deze volwassen man van een jaar of 40 ASS heeft. 
Ik zou het echt aan de professionals over laten. Zelf aandokteren/pidgeon holen kan nog schadelijker zijn. 

Team testen hier. Maar allereerst nog even een vooroordeel; zit je zelf ook in het ASS, omdat je zo nauwgezet rapporteert?

In elk geval, het maakt niet uit wélke stempel uit de DSM je kind heeft. Wat wel uitmaakt is dat hij moeite heeft met de wereld. Jullie begrijpen hem niet (want betichten hem van weinig emotie) en hij begrijpt de wereld niet (want de enige manier om zijn emotie te uiten is die boosheid). 
Hoe verdrietig is dát, als er nergens mensen zijn die begrijpen wat jij nodig hebt of ervoor zorgen dat jij je wat fijner voelt. 
Om hem daarbij te helpen, ga je naar de huisarts. Om te zorgen dat je hem leert begrijpen, laat je kijken welk stempeltje er bij hem past. En om zijn leven beter te maken, leer je daarna de handleiding die bij dit kind past. Hoe eerder hoe beter, want nog 5 jaar op een school waar hij elke dag boos van wordt tekent hem veel meer voor het leven dan nu een aantal onderzoeken. 

Doemijdieglazenbol schreef op 06-09-2021 om 07:29:

die indruk heb ik ook. Had het gisteravond over de kindertijd van mijn partner. Mijn zwager vertoonde toen ook gedrag wat lijkt op dat van deze zoon. Heb gisteren de dag met hem doorgebracht en er is niets dat mij deed vermoeden dat deze volwassen man van een jaar of 40 ASS heeft.
Ik zou het echt aan de professionals over laten. Zelf aandokteren/pidgeon holen kan nog schadelijker zijn.

Maar dat zeg niks. Je wilt niet weten hoeveel mensen er serieus verbaasd waren na het horen van mijn diagnose.

Dat anderen het niet merken, betekent niet dat het er niet is.

Overigens wel eens om de diagnose door een professional te laten stellen.

Lollypopje schreef op 06-09-2021 om 08:24:

[..]

Maar dat zeg niks. Je wilt niet weten hoeveel mensen er serieus verbaasd waren na het horen van mijn diagnose.

Dat anderen het niet merken, betekent niet dat het er niet is.


klopt en ik had ook verwacht dat jij hierop (terecht) zou reageren. Maar ik vind TO wel erg 1 kant op kijken. Ik wilde hem iig iets anders laten zien. Hoopte dat dit wat zou helpen. Al is het maar qua toekomstbeeld. 

En hoe meer ik weet van de moeite met diagnostiseren bij intelligente vrouwen, hoe sterker ik in mezelf ook minimaal flinke trekken herken. Maar ben 40+, loop nergens vast en kan mijn leven goed en fijn inrichten, ook zonder een professioneel oordeel hierover. Dus tot ik vastloop, (wat ik niet verwacht), kies ik bewust voor geen diagnostisch traject. 

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.