27 juni 2001 door Joanna Sandberg
Ik werk twee dagen per week als koerier met eigen auto en neem mijn zoontje (bijna 3) mee. Nu zo'n 1,5 jr.
Komt afgelopen zondag de moeder van een vriendinnetje van mijn dochter (bijna 5) naar me toe om me aan de voordeur te vertellen dat ik een slechte moeder ben omdat mijn zoon mee gaat met mijn werk. Ik verpest hem, hij komt te kort... En ze dreigt zelf de kinderbescherming in te schakelen...
Ik begin met mijn werk rond half 11, schrijf de spullen in en laad alles in de auto. Tot die tijd kan mijn zoon gewoon rondlopen in de loods of spelen.
Vanaf half 12/12 uur gaan we rijden. Mijn zoon heeft speelgoed bij zich, eten, drinken en op zijn tijd een snoepje. Als hij wil (niet altijd mogelijk) loopt hij mee of speelt op een speeltoestel. En we praten over wat we zien en zo.
Als het goed gaat ben ik tussen 4 en 5 uur klaar met mijn werk. Bovendien gaat hij twee dagdelen per week naar de peutergroep. Ik zie absoluut geen probleem in mijn handelen en mijn man ook niet. Natuurlijk moppert mijn zoon (en ook mijn dochter) wel eens, maar ze weten ook dat mama het doet om leuke kleertjes voor ze te kunnen kopen of dat grote verjaardagscadeau. En dat begrijpen ze, zeggen ze.
Ben ik nu verkeerd bezig of ziet die moeder spoken? Hopelijk heeft u een antwoord voor mij. Mijn man zegt dat ze gek is en ik haar moet laten kletsen.
Geachte mevrouw,
Uw vraag kan ik kort beantwoorden. Ga gewoon door! U neemt uw zoontje al zo'n anderhalf jaar mee naar uw werk. U doet met plezier uw werk, neem ik aan, u en uw man werken in overleg met elkaar, en uw zoontje en dochtertje mopperen wel eens over uw werk.
Waar mopperen ze over? Over dat u werkt, of heeft uw zoontje problemen gekregen door met u mee te gaan naar uw werk? Daar heeft u niets over geschreven. Ook schrijft u niet dat hij klaagt dat hij twee dagen in de week mee moet.
Hoogstwaarschijnlijk vindt hij het heel gezellig, zelfs knus, en interessant om met u samen in de auto te zitten en te praten over wat jullie zien en gaan doen. Een jong kind is het liefst bij zijn moeder (of vader) en als dat mogelijk is, waarom zou je dan een kind thuis laten bij een oppas? Ook gaat hij twee keer in de week naar een peuterspeelzaal waar hij met andere kinderen kan spelen.
Het belangrijkste lijkt mij dat u goed in de gaten houdt hoe het met uw zoontje gaat, en waarschijnlijk doet u dat al. U werkt ongeveer zes uur, waarvan uw zoontje het eerste uur gewoon kan rondlopen. U zorgt goed voor hem door er voor te zorgen dat hij te eten en te drinken heeft en genoeg te doen in de auto. Dus dat lijkt mij allemaal prima.
U zou bijvoorbeeld wel na ongeveer anderhalf uur rijden even met uw zoontje kunnen gaan bewegen zodat hij de beentjes kan strekken (tikkertje spelen, race wie het hardst kan lopen, etcetera).
U wordt beschuldigd geen goede moeder te zijn en uw zoontje te verpesten en dat hij tekort zou komen. Ik begrijp echt niet waarop deze beschuldigingen zijn gebaseerd. Ook dreigt deze vrouw met de Kinderbescherming in te schakelen. Alsof de Kinderbescherming tijd heeft voor deze onzin.
Waarschijnlijk spelen er andere zaken een rol, zoals jaloezie, afgunst of wat dan ook. Maar het is altijd naar als iemand je een schuldgevoel als moeder probeert aan te praten. Uw man steunt u. Hopelijk sterkt u dat, en laat die vrouw inderdaad maar kletsen.
