Borstvoeding...heilig moeten?
Sinds mijn bevalling en daarna merk ik dat je als moeder steeds onder sruk gezet wordt als het op borstvoeding aankomt. In het ziekenhuis merkte ik die druk direct al. Er wordt helemaal niet van tevoren gevraagd wat de wensen zijn als moeder, maar er wordt direct vanuit gegaan dat je de borst geeft en hup je kind wordt aangelegd. Ik ergerde mij daar behoorlijk aan moet ik zeggen.
Natuurlijk is borstvoeding het allerbeste zoals gezegd wordt, maar wat als de borstvoeding nu eens niet op gang wil komen, of je kindje heeft problemen of je zit zelf met problemen door medische oorzaak. het lijkt er haast op alsof het verzorgend personeel daar geen boodschap aan heeft. je hebt die borsten nu eemaal dus je moet ze gebruiken ook!
Mijn kindje had problemen met drinken. Steeds weer werd het aangelegd en steeds weer viel het in slaap of spuugde het de voeding er weer uit. Ik werd er moedeloos van. Ze bleven maar doorgaan en suggereerden dat mijn kindje gewoon niet goed aangelegd werd. Later bleek het problemen met de lever te hebben en daardoor zo suffig werd. Mijn kindje viel meer dan 11% af en werd naar de IC overgebracht waar het sondevoeding kreeg.
Toen mijn kindje weer een beetje boven jan was en het weer bij mij op de kamer lag, wilde ik het afgekolfde melk via de fles geven. Mijn kindje kon het zo makkelijker naar binnen krijgen en kon ik goed zien hoeveel het dronk. Een van de verpleegkundigen maakte toen een sarcastische opmerking van: "Ja, zo gaat het wel lekker makkelijk ja". Ik was allang blij dat het eten naar binnen kreeg.
Ik zou het haast borstvoedingterreur noemen en achteraf denk ik van: ik maak toch uit hoe ik mijn kind voed? Ook op de CB zitten ze weer te hameren op het aanleggen. Ik raak er behoorlijk geirriteerd door. Ik heb samen met mijn man besloten om afgekolfde borstvoeding te geven via de fles zodat mijn man ook de fles kan geven. Dat vond men op het CB erg vreemd en men begon weer van: "we gaan eens kijken hoe we de kleine weer aan de borst krijgen". Uhhh, NIET dus!
Hoe zit dat met andere moeders? Voelen jullie ook die druk en hoe gaan jullie daarmee om? Ik krijg haast het gevoel dat ik een ontaarde moeder ben als ik mijn kind niet aan de borst laat drinken!
Jouw lijf, jouw kind, jouw leven!
Ik heb niet de hele lijst doorgelezen, maarik vind ook dat er teveel druk op de jonge moeders wordt gelegd.
Heb het zelf aan de lijve ondervonden! Bij mij kwam het door extreem bloedverlies gewoon niet op gang. Gelukkig had ik een verloskundige die op een gegeven moment zij 'ga dan toch kolven en geef wat je hebt. De rest doen we bijvoeden'. Hiermee was ik erg gelukkig, want ik vond het verschrikkelijk dat ik mijn kind niet de borst kon geven (onzin natuurlijk). Na ongeveer 8 weken ben ik gestopt met kolven, was alleen maar met voeden bezig. Vanaf toen kreeg hij volledig de fles en het is een flinke, supergezonde jongen. Nu ik geen stress meer had met voeden, werd hij ook ineens veel rustiger!
Hoorde pas, bij een vriendin van mijn schoonzusje die net is bevallen, ook weer verhalen over borstvoedingsterreur. Kindje had al 24 uur niets binnengekregen, maar nee, blijven aanleggen, dan start het vanzelf op. Wat een ellende, doodmoe van de bevalling, maar uitrusten was er niet bij. Uiteindelijk heeft ze deels gekolfd en deels flesje gedaan. Het was gewoon zielig,. zo'n klein ding krijsend van de honger! Na 8 dagen was ze het zat en is volledig FV gaan geven. Werd de verloskundige nog boos ook! Wat een lef!
Het is toch zeker haar kind, haar lijf en haar leven!
Ook slechte ervaring
Helaas ook ik een slechte ervaring. Bij mij kwam er na een paar dagen zelfs bloed uit mijn tepels maar de kraamhulp bleef maar zeggen dat ik me hier maar even door heen moest bijten. Mijn dochter pakte ook niet goed, dus inderdaad aanleggen aanleggen aanleggen. Geen tijd meer voor mijn zoon maar alleen met een jankende dochter van de honger. Wat een drama. Ik ging door de grond van de pijn. Na 5 dagen heb ik het opgegeven. Ik kon niet meer... Wat een verademing en wat een rust. Heerlijk.
Bij mijn zoon heb ik alles tot 3 maanden gekolft. (hij is tevroeg geboren) 8 voedingen 7 x kolven. Het was een ware hel.
Dus lijkt mij: borstvoeding als het kan, maar niet tegen elke prijs.
liefs lisa
Heh?
hout anne, ik snap het advies niet :
"Bij mij kwam het door extreem bloedverlies gewoon niet op gang. Gelukkig had ik een verloskundige die op een gegeven moment zij 'ga dan toch kolven en geef wat je hebt. De rest doen we bijvoeden'."
als het niet op gang komt, dan zal het door kolven zeker niet sneller op gang komen (missen weer allerlei hormonen). En ik vind dat eerlijk gezegd veeeel meer gedoe, dat kolven.
Het lijkt me dus handiger om gewoon aan te leggen en dan bij te voeden als je denkt dat het nodig is of je dat graag wil.
Ik had trouwens ook 2 keer extreem bloedverlies, maar heb beide keren wel zonder problemen borstvoeding kunnen geven, dus dat hoeft niet perse de reden te zijn.
Extreem bloedverlies.
Dit kan zeker een reden zijn waarom de melkproductie niet of niet voldoende op gang komt.
Een goed aangelegde baby zal de productie inderdaad beter stimuleren dan een kolf.
De verloskundige had wellicht beter kunnen doorverwijzen naar een lactatiekundige.
M.
Verduidelijking
De verloskundige gaf mij dit advies omdat ik een zeer hongerig mannetje had, dat geen geduld had bij het aanleggen.
Hij was ruim 4,5 kilo bij zijn geboorte en in het ziekenhuis hebben ze hem na ongeveer een uur proberen met de BV een flesje gegeven, omdat ze bang waren dat z'n suikerspiegel te hard naar beneden zou gaan. Wat dan weer een hersenbeschadiging op kon leveren.
Of dit klopt weet ik niet, ik heb zo mijn twijfels of ze gelijk hadden moeten bijvoeden, maar gebeurd is gebeurd, daar verander ik nu ook niets meer aan.
Maar hij pakte dus niet bij BV en werd heel stresserig en boos omdat hij honger had. Vandaar dus het kolven, in de hoop dat het dan iig beter op gang zou komen.
Aanleggen heb ik wel iedere keer geprobeerd.
Uiteindelijk was ik zelf ook erg gestresst hiervan en ook behoorlijk overstuur, ik wilde zelf heel graag dat het zou lukken.
Maar na een aantal weken heb ik de knoop doorgehakt en ben ook gestopt met kolven. (dit kostte nl ook een hoop tijd en dat met een baby die ik niet even weg kon leggen en die niet wilde slapen)
Resultaat: van een heel huilerige en onrustige baby veranderde mijn mannetje in een heel makkelijk en vrolijk kind.
Mijn mening is dan ook bij BV, probeer het, maar lukt het niet dan is dat ook goed. Zorg iig dat het niet zo'n grote belasting wordt dat je er gestresst van wordt, dit heeft een negatieve invloed op je baby, die jouw stemmingen haarfijn aanvoelt. Luister naar je gevoel, onbewust weet je heel goed waar je goed aan doet en laat je niets aanpraten door anderen! Adviezen zijn altijd welkom, maar een advies blijft een advies en geen wet!
Ik heb overigens wel contact gehad met een lactatiekundige, ik heb met haar het advies besproken van de verloskundige en zij gaf aan het hier mee eens te zijn. Eventueel kon ze langskomen om te helpen bij aanleggen, maar ergens had ik het gevoel dat hier het probleem niet lag. Achteraf had ik gelijk, toen ik eenmaal aan het afbouwen was pakte mijn zoontje wel, in iedere houding! Allen toen had ik niet meer de energie om het weer op te bouwen.
Hout anne, vraagje (lichtelijk o.t.)
Mijn zoontje van bijna vijf maanden is ook geboren in het ziekenhuis met een gewicht van bijna 4,5 kg. Daarom moesten we 24 uur ter observatie in het zkh blijven. Inderdaad i.v.m. de bloedsuikerspiegel. En ook bij hem wilde het aanleggen in eerste instantie voor geen meter lukken. Maar daar werd de eerste uren totaal niet moeilijk over gedaan. Pas 's nachts werd er op aangedrongen dat het nu echt nodig ging zijn hem bij te voeden. Daar ben ik mee akkoord gegaan. Ze zijn hem gaan voeden met een cupje. Even later kwam de verpleegkundige zeggen dat het met een cupje niet wilde lukken. Toen ging ik alsnog akkoord met een flesje. Want je wil immers niks op je geweten hebben. Een dag later, eenmaal thuis, wilde de kraamverzorgende hem ook bijvoeden. Hij dronk prima uit het cupje. Het duurde alleen gewoon lang. En vergeef me, maar ik kreeg toch echt de gedachte dat dàt de reden was waarom ze hem met het flesje wilde bijvoeden. En niet omdat het niet wilde lukken..
Waren er bij jouw kindje verzwarende (leuke woordspeling bij een 9 ponder hihi) omstandigheden waardoor bijvoeden wèl binnen een uurtje al moest? Want als dat zo gevaarlijk was, vraag ik me af waarom ze me uberhaupt zo lang door lieten modderen, zonder adequate hulp.
Groetjes Fem (wiens eerste kind bewust een flessekind was, tweede kind 9 maanden gevoed en nu alweer bijna vijf maanden haar derde voedt. En daar ontzettunTTT van geniet!)
Fem
Ik heb echt geen idee waarom er persé bijgevoed moest worden, meer uitleg dan 'ivm zijn suikerspiegel' heb ik niet gehad.
Wel hebben ze die nacht in het ziekenhuis regelmatig zijn HB gesprikt (dat is toch hetzelfde?) en dat was iedere keer goed.
Juist omdat ik zo weinig uitleg heb gehad blijven bij mij de vraagtekens. Ik bedoel, ze hadden toch ook eerst zijn HB kunnen prikken vóór ze gingen bijvoeden? Maar ja, misschien hebben ze dat ook wel gedaan en kan ik me dat niet meer herinneren, ik was wel een beetje van de wereld op dat moment.
Maar goed, ik kan me voorstellen dat je 'ontzettunTTT' geniet van het voeden. De paar keer dat het wel lukte heb ik ook erg genoten, een heel gezellig en intiem moment! Ik ben dus ook zeker niet anti BV (integendel, alleen niet ten koste van alles!), bij een volgende ga ik het zeker weer proberen, dit keer met iets meer zelfvertrouwen en zal ik zeker eerst om verduidelijking vragen voor ze eventueel mogen bijvoeden! (en dat cupfeeding of fingerfeeding doe ik dan zelf wel, zal idd met tijdgebrek te maken hebben gehad!)
Het bijvoeden werd me nu een soort van opgelegd en achteraf baal ik wel dat ik niet gelijk meer info heb gevraagd!
Meer over borstvoeding en bloedsuikers.
Meer over dit onderwerp ( erg verhelderend ) kan je lezen via http://www.eurolac.net/index.php?p=84
M.
Reactie
Mijn dochter van bijna 5 kilo, geboren in het ziekenhuis, moest verplicht een aantal flesjes bijvoeding hebben. Ik heb dit geweigerd, maar als ik het zelf niet zou doen, dan zou de verpleging het gaan proberen. Dochter dronk gelijk na de geboorte prima, we hebben het flesje een paar keer geprobeerd, niet echt doorgeze, maar ze wilde hem gelukkig niet, ze heeft maar een paar slokjes gedronken. Haar suikerspiegel was na elke meting zeer goed, daarom snapte ik ook niet dat ze bijvoeding moest. Het was onze derde en de tweede is thuis geboren met 5 kilo, ik kreeg van de vk het advies om bij te gaan voeden als hij ging fladderen, maar dat deed hij niet, dus geen bijvoeding gehad. Nu ben ik, nog maar net, zwanger van de vierde en ik ben me nu al aan het bezinnen hoe ik onder de bijvoeding uit kan komen, mocht deze baby ook in het ziekenhuis worden geboren en weer zo zwaar worden uiteraard.
Rembrand
als ik die pagina die je hebt doorgegeven lees denk i'; waarom moest hij zonodig direct de fles' oké het aanhappen lukte niet gelijk, maar daar hebben we ook niet echt de tijd voor gekregen (ik moest eerst 1,5 uur gehecht worden, daarna heb ik misschien een half uurtje kunnen proberen, op mijn zij, zonder begeleiding!)
Ik denk dat sommige ziekenhuizen hun begeleiding moeten verbeteren ipv gelijk bijvoeden!
Idd heel verhelderend dus, maar goed, bij mijn zoontje kan ik het niet meer terugdraaien, maar bij een volgende gebeurd me dit niet weer!!
Dank je wel voor de informatie.
Hout anne.
Als ik me niet vergis woon jij in D. en ben je daar ook in het ziekenhuis bevallen ? Dit is mijn werkgebied. Ik weet hoe het betreffende ziekenhuis omgaat met dit soort zaken 
M.
Rembrand
Ik ben idd in D. in het ziekenhuis bevallen, dat staat dus niet zo goed bekend qua bv?
Enige tips hoe ik kan zorgen dat het de volgende keer (want dat zit wel in de planning) wel op mijn manier kan?
Houtanne.
Van te voren informatieavonden over borstvoeding volgen. Dit kan o.a bij de VBN in D. ( je kan meer info vinden via de website van de VBN http://www.borstvoedingnatuurlijk.nl/
Van te voren op papier zetten wat je wensen zijn en dit overleggen met je verloskundige of gyn.
Op tijd aan de bel trekken en een lactatiekundige bij je bed vragen ( ze hebben er drie in dienst !).
Als je niet wilt dat er een flesje gegeven word moet je je poot stijf houden en zelf zorgen dat je een vingervoedspuitje of plastic lepeltje bij je hebt.
M.
Info over fles
Vrijheid blijheid hoor, iedereen moet de keus maken waar zij zich het beste in kan vinden. Ik vind wel dat er genoeg informatie te vinden moet zijn. En daar schort het aan. Stel je voor je wil met de fles beginnen vanaf dag 1.. echt nergens informatie te krijgen, dat vind ik echt irritant. Alsof je zelf geen weloverwogen keus kan maken op basis van kennis. Vorm van betutteling waar de haren van rechtop gaan staan. En ook niet in het belang van het kind. Dan gaat zo'n moeder maar wat aanmodderen als ze perse de fles wil geven en niet de borst.
Stap voor stap
Bedoel je zo'n stap voor stap uitleg over hoe je een fles maakt?
http://www.nct.org.uk/info-centre/how-do-i/view-43
