Bizarre vragen en eisen bij speelafspraak
Bij een eerder topic gaat het over speelafspraakjes en wat daar gangbaar is. Ik vond het grappig te lezen wat ouders allemaal voor vragen of eisen stellen aan de ouders waar het kind gaat spelen. Zoals:
- manier waarop fruit klaargemaakt wordt
- wanneer welk fruit gegeven wordt
- billen controleren na toiletbezoek
-kind moet op bepaalde tijd voorgelezen worden
Maar ook ongevraagd: kinderen 'dumpen' bij ouders die als gratis oppas mogen dienen.
Zelf ook gemaakt dat een moeder kind ruim anderhalf uur te laat kwam halen, niet bereikbaar was. Kinderen zijn dus ondertussen weer gaan spelen. Toen moeder eindelijk op de stoep stond, vond ze het belachelijk dat ik vond dat haar zoon nog even mee op moest ruimen. Normaal vind ik het geen probleem om dat bij tijdnood zelf te doen. Maar niet bereikbaar, zelf niks laten weten en dan vervolgens zeggen geen tijd te hebben om zoon op te laten ruimen: dat gaat er bij mij níet in. Voelde trouwens ook beetje als overwinning voor mezelf want liet nogal gauw over me heen lopen. Maar had die moeder al eerder in de smiezen en had wel aangevoeld dat ik die niet teveel ruimte moest geven. Ging overigens puur om de moeder, kind was prima knul.
Heb jij nog bizarre vragen/eisen/situaties met speelafspraakjes?
Mevrouw75 schreef op 17-01-2022 om 13:30:
[..]
Maar precies zo kan een ander jou dus onbeleefd vinden, want ‘in de ogen kijken is gewoon beleefd en heb je toch wel gewoon geleerd?
Bij ons was aankijken alleen nodig als mijn moeder erg boos op ons was. Dan was het kijk me aan lelijke loeder. Mijn moeder heeft een hele lage intelligentie en daardoor kreeg ik ook niet zo heel veel sociale vaardigheden mee. Ze had zichzelf aangeleerd hoe dingen hoorde je hoort te bellen als iemand x heeft, langs de komen bij y en als jij pietje hebt gebeld hoort de volgende keer pietje jou te bellen en doet pietje dat niet dan is dat een lelijke loeder.
Ik heb ondertussen gewoon steeds .eer geleerd op mijn gevoel af te gaan maar nog trap ik nog weleens in die valkuilen als iemand niet aankijken of o ja ik moet bellen want .....
Bijtje82 schreef op 17-01-2022 om 09:07:
[..]
Zou jij je gr6 basisschool kind alleen thuis laten komen en afschepen met een paar euro? Zou niet eens in me opkomen.
Ja misschien voor een half uurtje, maar niet van 12 tot 1800.
Nee, daar heb je de BSO voor.
MamaE schreef op 17-01-2022 om 14:30:
[..]
Ik leg kinderen heus wel uit waarom we bijvoorbeeld schoenen uittrekken thuis. Geen enkel probleem en in dat geval kan ik er nog inkomen dat dat een kind verbaast. Maar bij alles wat er anders gaat dan thuis verbaasd zijn vind ik op basisschoolleeftijd toch wel opmerkelijk. Ik mag toch hopen dat kinderen wel vaker ergens anders dan thuis komen en dat ze al min of meer geleerd hebben dat niet alles altijd overal hetzelfde is.
Als je bij een snoepje zegt 'thuis krijg ik er altijd twee' of bij de vraag wil je melk of thee bij de boterham 'thuis krijg ik altijd chocomel' dan ervaar ik dat wel als een soort verwachting dat ik hetzelfde biedt als thuis.
Over dat niet in de ogen kijken; één keer heeft op de basisschool een juf mijn hoofd vastgepakt en met haar hoofd drie centimeter voor het mijne omdat ze me een compliment wilde geven. Heb nog nooit zoveel kleuren stront gescheten. Het was goedbedoeld, maar ik vond het doodeng en had nog liever een donderpreek gehad. Ik wilde alleen maar weg.
Ik krijg ook altijd plaatsvervangende angst bij ouders die hun kinderen bij de kin vastpakken om ze aan te laten kijken.
Het is ook een kunst om gastvrij te zijn.
Ik heb zelf geen kinderen, maar door het lezen van dit topic kwam bij mij een herinnering naar boven. Een paar huizen bij ons vandaan woonde een gescheiden man met zijn nieuwe vrouw. Hij had kinderen uit zijn vorige huwelijk, waarvan één meisje van mijn leeftijd was.
En dat was leuk, want dan konden we spelen. Maar.. we mochten van die stiefmoeder nooit bij hun in huis spelen. Zelfs niet als het keihard regende. Ja, zij mocht dan wel in huis, maar ik mocht niet mee. Op een gegeven moment begon het uit het niks een keer keihard te plenzen en toen mochten we zowaar in de garage zitten en kregen we een glaasje sap. Maar echt alleen in de garage, het huis heb ik nooit van binnen gezien.
We mochten wel gewoon bij mij thuis in huis spelen, maar omdat zij dus geen vriendinnetjes mee in huis mocht nemen, zag je haar ook alleen maar als het mooi weer was buiten op straat. Ze kwam ook niet bij mij aan de deur om te vragen of ik kwam spelen en ik ook niet bij haar, want ja, ik mocht toch niet naar binnen.
Decembermamma schreef op 17-01-2022 om 15:41:
[..]
Bij ons was aankijken alleen nodig als mijn moeder erg boos op ons was. Dan was het kijk me aan lelijke loeder. Mijn moeder heeft een hele lage intelligentie en daardoor kreeg ik ook niet zo heel veel sociale vaardigheden mee. Ze had zichzelf aangeleerd hoe dingen hoorde je hoort te bellen als iemand x heeft, langs de komen bij y en als jij pietje hebt gebeld hoort de volgende keer pietje jou te bellen en doet pietje dat niet dan is dat een lelijke loeder.
Ik heb ondertussen gewoon steeds .eer geleerd op mijn gevoel af te gaan maar nog trap ik nog weleens in die valkuilen als iemand niet aankijken of o ja ik moet bellen want .....
Ja natuurlijk, maar wat jij (of in dit geval MamaE) beleefd of onbeleefd vindt, hoeft helemaal niet aan het gedrag of geleerde van de ánder te liggen.
MamaE schreef op 17-01-2022 om 13:51:
[..]
Nee mijn ouders hebben me dat nooit expliciet aangeleerd en er ook nooit wat van gezegd. Ik weet wel dat het 'hoort' maar het lukt me niet. Dus kijk ik tussen mensen hun ogen of naar hun neus of hun mond. Dat komt dan nog het meest in de buurt van hoe het eigenlijk zou moeten.
Jawel, de ander kan jou zomaar onbeleefd vinden, ook al doe jij hartstikke je best. Zo werkt het andersom dus ook.
Misspiglet schreef op 17-01-2022 om 16:07:
Ik heb zelf geen kinderen, maar door het lezen van dit topic kwam bij mij een herinnering naar boven. Een paar huizen bij ons vandaan woonde een gescheiden man met zijn nieuwe vrouw. Hij had kinderen uit zijn vorige huwelijk, waarvan één meisje van mijn leeftijd was.
En dat was leuk, want dan konden we spelen. Maar.. we mochten van die stiefmoeder nooit bij hun in huis spelen. Zelfs niet als het keihard regende. Ja, zij mocht dan wel in huis, maar ik mocht niet mee. Op een gegeven moment begon het uit het niks een keer keihard te plenzen en toen mochten we zowaar in de garage zitten en kregen we een glaasje sap. Maar echt alleen in de garage, het huis heb ik nooit van binnen gezien.
We mochten wel gewoon bij mij thuis in huis spelen, maar omdat zij dus geen vriendinnetjes mee in huis mocht nemen, zag je haar ook alleen maar als het mooi weer was buiten op straat. Ze kwam ook niet bij mij aan de deur om te vragen of ik kwam spelen en ik ook niet bij haar, want ja, ik mocht toch niet naar binnen.
Wat ontzettend naar. Ik snap zo'n mensen nooit. Wat denk je, als je kinderen hebt dat die nooit vrienden krijgen? Vind het altijd stom als kinderen niemand mee mogen nemen.
SuzyQFive schreef op 17-01-2022 om 14:52:
[..]
Niet helemaal mee eens, wellicht in jouw voorbeeld wel hoor maar als ik naar mijn dochter kijk. Zoals eerder gezegd is ze een van vijf kinderen en ze hebben allemaal geleerd hoe het hoort, alleen de jongste vindt dat dus echt doodeng.
Ik vind het ook niet helemaal kies om een verlegen kind voortdurend de drempel van de eigen grenzen over te duwen.
Kind op school dat ik begeleid heeft soms echt angst om naar school te komen alleen al omdat ze mensen moet begroeten. Dat gaat dus met hele kleine stapjes.
Ja maar dit vind ik dan meer een karakter vorm. Je kunt schuchter zijn of juist assertief. Maar je merkt vaak wel het verschil tussen brutaal/ongemanierd en gewoon beleefd, maar meer op de voorgrond. Kan even het juiste woord niet vinden.
Misspiglet schreef op 17-01-2022 om 16:07:
Ik heb zelf geen kinderen, maar door het lezen van dit topic kwam bij mij een herinnering naar boven. Een paar huizen bij ons vandaan woonde een gescheiden man met zijn nieuwe vrouw. Hij had kinderen uit zijn vorige huwelijk, waarvan één meisje van mijn leeftijd was.
En dat was leuk, want dan konden we spelen. Maar.. we mochten van die stiefmoeder nooit bij hun in huis spelen. Zelfs niet als het keihard regende. Ja, zij mocht dan wel in huis, maar ik mocht niet mee. Op een gegeven moment begon het uit het niks een keer keihard te plenzen en toen mochten we zowaar in de garage zitten en kregen we een glaasje sap. Maar echt alleen in de garage, het huis heb ik nooit van binnen gezien.
We mochten wel gewoon bij mij thuis in huis spelen, maar omdat zij dus geen vriendinnetjes mee in huis mocht nemen, zag je haar ook alleen maar als het mooi weer was buiten op straat. Ze kwam ook niet bij mij aan de deur om te vragen of ik kwam spelen en ik ook niet bij haar, want ja, ik mocht toch niet naar binnen.
Dat meisje had ik geweest kunnen zijn.
Wij mochten ook nooit iemand meenemen.
Ik vind mezelf oprecht niet ongastvrij of onvriendelijk naar andere kinderen toe. Wel duidelijk en soms misschien wat streng, maar ik heb nog niet meegemaakt dat een kind niet meer durfde te komen spelen hier.
Bijtje82 schreef op 17-01-2022 om 16:26:
[..]
Ja maar dit vind ik dan meer een karakter vorm. Je kunt schuchter zijn of juist assertief. Maar je merkt vaak wel het verschil tussen brutaal/ongemanierd en gewoon beleefd, maar meer op de voorgrond. Kan even het juiste woord niet vinden.
Dat betwijfel ik dus, of je dat echt zo goed ziet.
Ik ben zelf heel vaak voor arrogant aangezien, terwijl ik alleen maar stikverlegen was. En die ervaring hoor ik ook veel van anderen terug.
Bijtje82 schreef op 17-01-2022 om 16:29:
[..]
Dat meisje had ik geweest kunnen zijn.
Wij mochten ook nooit iemand meenemen.
Hoe heb je dat als kind ervaren? Voor mij lijkt het vreselijk dat je niemand mee mag nemen maar dat wil natuurlijk níet zeggen dat dat ook jouw ervaring is.
Apiejapie schreef op 17-01-2022 om 18:30:
[..]
Hoe heb je dat als kind ervaren? Voor mij lijkt het vreselijk dat je niemand mee mag nemen maar dat wil natuurlijk níet zeggen dat dat ook jouw ervaring is.
Ik heb tot op de dag van vandaag weinig vrienden.
Maar dat heeft meerdere oorzaken. Ben zo'n 20x keer verhuisd in m'n leven, had een vreselijke stiefpa die z'n handen niet thuis kon houden. Hoorde uiteindelijk eigenlijk nergens bij en had nul zelfvertrouwen.
Dat zelfvertrouwen is eigenlijk nu pas een beetje van de grond gekomen, mede dankzij de meest geweldige man die ik een jaar geleden ben tegen gekomen.
Of nou ja, ken hem veel al langer, maar hebben pas sinds juni een relatie.
Dan ben je bijna 40 en heb je het gevoel dat je al die jaren ervoor niet echt geleefd hebt, maar aanwezig was in je eigen leven.
Bii mij juist het tegenovergestelde mijn moeder zei altijd "nam ze maar iemand mee". Maar als ik dat deed ging zij aan de slag, het kind werd gepest of ik werd gepest. In beide gevallen door mijn moeder. Eerst kleine dingen zoals tegen het kind zeggen jij mag 2 snoepjes want je komt hier nooit, en dan ook echt 2 snoepjes geven en mij niet. Of rijmpjes op de namen maken (van die andere kinderen) en dat vonden ze vaak ook niet leuk. Of benadrukken dat wij niets deden in het huishouden en dan vragen of zij mamma weleens hielpen......ze noemde het niets maar ik deed de gezinsstrijk, samen met zus de afwas en 2 keer per week de benedenverdieping zuigen en 1 keer dweilen in de keuken. Als ik nu kijk is dat toch een behoorlijk aandeel in het huishouden .
Decembermamma: als kind hoor je kind te zijn en daar horen geen significante huishoudelijke taken bij. Wat vreselijk dat je moeder geen veilige, waarmee omgeving creëerde voor jou. Hartje voor jou 
Bijtje82: wat een nare tijd heb jij gehad, zo lang. Ik hoop dat je hulp hebt om het verleden te verwerken. Ook voor jou een hartje
