Met de oppas naar een pretpark

Alleen openingsposting gelezen

en stellig als ik ben zeg ik: niet zeuren, gewoon laten gaan.

Overigens

ik vind dan wel dat jullie voor beide moeten betalen en ook wat geld voor een ijsje en een tasje met eten en drinken mee moet geven. Overigens wel even van te voren bepalen welk pretpark het dan is.

Tirza

Volgens mij is je eigenbelang als ouder verbonden met het belang van je kind. Dus hor kan je zeggen dat het belang van je kind voorop staat?

Ik zie het zo: het is in ons allerlei belang dat het goed gaat met ons. Daarvoor heb ik het nodig om niet altijd alleen maar dingen met de kinderen te doen. Als ik tijd neem voor mezelf, is dat in het belang b
Van mijzelf en mijn kinderen.

Ik laat in de zomervakantie de opvang gewoon doorlopen, ook tijdens de weken dat ik vrij ben.

Zo hebben we alledrie een leuke vakantie waar we ook echt van genieten!

Liora

Dat is een veel gehoord argument: als het met mij goed gaat, is dat beter voor mijn kinderen. Tja. Ik herken daar gewoon niet zo veel in. Ik heb geen 'tijd voor mezelf' nodig om moeder te kunnen zijn. Ik ben dan ook niet hele dagen leuk en gezellig en vrolijk. Ik ben gewoon wie ik ben en kan prima mezelf zijn met de kinderen er bij.

Tirza

Tijd voor mezelf

Ik vind tijd voor mezelf eigenlijk wel fijn. Tegenwoordig heb ik dat ook meer dan genoeg. Ik heb geen peuters en kleuters meer dus de tijd dat ik thuis elke minuut met de kinderen bezig moest zijn is voorbij. Toen ik nog wel kleine kinderen had koos ik er ook wel eens voor om ze expres wat langer op de opvang te laten of ze met vrienden/familie mee te sturen zodat ik een paar uur had om te doen waar ik zin in had (zoals een boek lezen of in mijn eentje naar de bioscoop gaan of zo) Heerlijk was dat.

Ik vind niet alle activiteiten die mijn kinderen leuk vinden ook leuk. Zij vinden overigens ook niet allemaal dezelfde activiteiten leuk. We hoeven dus ook niet altijd allemaal alles samen te doen.

Weekendjes samen met mijn man weg vind ik ook fijn. Kinderen zijn lief daar niet van maar ze zijn ook altijd erg aanwezig. Een weekend alleen wij tweeen komt zelden voor. Thuis zijn we bijna nooit alleen dus een weekend samen weg is altijd heel speciaal.

Liora

Wat er gebeurt als ik alleen ben? Niks. Ik computer, hang een wasje op, drink koffie, blader door de krant, computer nog eens een beetje - eeeeeeh........ik snap je vraag geloof ik niet. Wat er met mij gebeurt als ik alleen ben? Ik ben heel vaak alleen - zeker nu de kinderen groter zijn (en met een man in continudienst vaak ook avonden/nachten). Ik zit voor mijn werk wel eens alleen op hotelkamers enzo, dan gebeurt er ook gewoon helemaal niks. Of alleen in de trein. Of auto. Nou. Spectaculair. Er gebeurt helemaal niks als ik alleen ben of althans, niks anders dan mét kinderen. Kortom: ik snap je vraag niet

Tirza

Tirza

Maar vragen jouw kinderen dan niet veel aandacht als je thuis bent? Ik bedoel mijn kinderen zijn wel wat ouder inmiddels. Ik heb geen kleuters meer in huis. Toch is het vaak zo dat zodra ik thuis ben ze toch constant aandacht willen. Ze kunnen zichzelf best vermaken maar de een wisselt de ander dan gewoon af met mijn aandacht vragen. Er is altijd wel iets wat ze moeten vertellen of willen delen. Overigens ook als er maar 1 of 2 thuis zijn. Juist dan lijkt het wel alsof ze de kans nemen om mij even helemaal voor zich alleen te krijgen.

Als ik thuis tijd voor mezelf wil hebben is het enige wat ik kan doen naar mijn slaapkamer/werkkamer gaan en deur dicht te doen met de hele duidelijke boodschap dat ik moet werken. Zodra ik in de woonkamer of de rest van het huis kom wil er altijd wel iemand iets van me.

Gelukkig werk ik veel en heb op mijn werk een eigen kamer waar ik helemaal alleen zit. Heerlijk die rust.

Maar vragen jouw kinderen en man dan niet veel aandacht als ze thuis zijn?

Tirza

Tja, je hebt geen tijd voor jezelf nodig maar bent heel vaak alleen....

Maylise

"Maar vragen jouw kinderen en man dan niet veel aandacht als ze thuis zijn"
Wat bedoel je precies met "aandacht vragen" en "wil altijd iemand iets van me"? Is dat dan op een manier die jouw claimerig overkomt?
Ik herken dat namelijk niet. Mijn kinderen zijn nu 9 en morgen 13 en kunnen zichzelf prima vermaken. Situatie vanmiddag: jongste met 2 vriendjes op zolder heb ik echt naar beneden moeten halen voor het drinken, voor de rest heb ik ze niet gehoord of gezien. Oudste heeft een middagje bank-gehangen en heb ik ook kunnen betrappen op aandacht vragen.
En als ze voor ieder wissewasje jou vragen dan zou je misschien kunnen overwegen om ze veel meer zelf te laten doen en zichzelf te leren redden zonder dat jij daar direct bij nodig bent.
Ik heb dan ook niet zozeer tijd voor mezelf nodig maar soms meer tijd voor ons samen, met Puckman of met 1 van de kinderen apart.

Puck

Ja, ik vind dat ze vrij wel aandacht vragen gezien hun leeftijd. Mijn 11jarige is een stuiterbal die geen seconde stil zit of sowieso stil is. Nichtje van 8 die hier woont wordt door hem heel druk. Ze zijn heel aanwezig. Ze spelen wel veel buiten wat erg fijn is maar als ze thuis zijn dan is er toch vaak wat. Ze hebben me altijd heel veel te vertellen of ze willen delen wat ze hebben gedaan of gaan doen. Daarnaast is er toch ook wel vaak ruzie of gedoe waarmee ze dan weer naar mij komen. Ik laat het ze wel zelf oplossen maar helemaal alleen lukt zelden. Huiswerk kunnen ze ook niet maken zonder dat er iemand fysiek naast zit en er voor zorgt dat ze het ook doen.
Mijn 14jarige is heel rustig maar zij heeft altijd wel heel te vertellen over school, klasgenootjes, jongens en heel veel andere dingen. Daarnaast heeft ze veel hulp nodig met huiswerk en sowieso veel bevestiging.
De 17jarige gaat zijn eigen gang maar hij heeft ook regelmatig enorm behoefte om zijn ideeen over de wereld en het universum te vertellen. Als die eenmaal op zijn praatstoel zit dan krijg je hem er niet meer vanaf.

Ik snap het ook wel. Ze zitten lange dagen op school en daarnaast hebben ze nog hobbies en andere bezigheden. De tijd die vrij is moet dus optimaal benut worden. Als ze het idee hebben dat ik even tijd heb dan willen ze die tijd ook hebben. Ik snap dat ook wel want de beschikbare tijd is nogal beperkt maar het houdt wel in dat ik thuis niet rustig kan zitten.

Overigens vind ik ook wel dat mijn jongste een stuk zelfstandiger zou kunnen zijn. Hij is echt gruwelijk verwend. Ik moet daar inderdaad eens wat meer tijd in steken om hem wat zelfstandiger en verantwoordelijker te krijgen.

Maylise

Neuh, dat kan ik eigenlijk niet zo zeggen. Er wordt hier wel heel wat afgekwebbeld, maar ze zijn de hele dag toch naar school? Die tijd gebruik ik om te werken en verder zijn ze weg om te werken/sporten/boven computeren.
In het seizoen ga ik met dochter mee naar haar sportwedstrijden, da's minimaal anderhalf uur rijden enkele reis. Nou, dan heb je alle tijd om te kwekken

Tirza

Puck (ot)

Alvast gefeliciteerd met je oudste, ik hoop dat het morgen een leuke verjaardag zal zijn.

Tirza

Hier is mijn mening over kinderen die ruim vier jaar aan hun moeder geplakt zitten. Ik ben ervan overtuigd dat dit bijna altijd vooral een behoefte van de moeder bevredigt, niet van het kind. Zelfde geldt voor samen slapen tot op zeer hoge leeftijd.

Ik denk daarom dat er eerder andere dingen aan de hand zijn en dan is het natuurlijk niet vreemd dat jij een geheel andere behoefte hebt in het leven dan anderen. Nee je hebt geen tijd voor jezelf nodig, je bent het liefst aan je kinderen vastgeplakt in een groot bed. Interessant in een draadje over co-sleeping maar totaal irrelevant in deze draad.

Liora

Whoaa

Interessant. Online diagnoses stellen op basis van anderhalve zin.

Tja liora

Dat wist ik natuurlijk van te voren. Jouw overtuiging houdt vooral stand in de westerse ideeen over kinderopvoeding, vanaf de 2e wereldoorlog. Geeft niet. Maakt je een moderne moeder.
Baby's echter hebben maling aan het moderne westen. Een aanradertje: de film babyies ism PLAN, daarin worden 4 baby's in hun eerste levensjaar gevolgd.
Mag ik je er af en toe aan herinneren in komende draadjes dat kinderen van 4 al een 'zeer hoge leeftijd' hebben? En dus 's nachts niet meer wakker worden, geen angsten hebben, geen slokje water hoeven, niet eng dromen, hun speen niet kwijt zijn - enzovoort?
Het co-sleeping licht jij er uit - niet ik. Ik heb het over tijd voor mezelf - en nee, die behoefte heb ik niet zo. Gelukkig ben ik er op mijn beurt van overtuigd dat het bevredigen van de behoefte aan veiligheid kinderen tot zelfverzekerde en zelfstandige wezens maakt. En ziedaar, aangezien mijn exemplaren al 17 en 21 zijn, heb ik het levende bewijs rondlopen.

Tirza

Grappig

Ik vind het wel grappig zoals het draadje loopt. Misschien ook omdat ik me niet voor kan stellen dat je niet eens behoefte hebt aan tijd voor jezelf en/of met partner. Ik ken een stel dat onlangs voor het eerst een avond en nacht samen alleen was, toen hun 7-jarige voor het eerst in haar leven uit logeren ging. Overigens had de dochter het daar beduidend makkelijker mee dan de moeder Ik ken ook mensen die nagenoeg álles doen als gezin, tot de boodschappen aan toe. De ouders hebben zelfs hun deeltijddag op dezelfde dag, zodat ze lekker tijd hebben voor elkaar. Ik vind het allemaal prima, maar moet er zelf niet aan denken om dat zo te doen. Mijn deeltijddag had ik juist op maandag, zodat ik tenminste wat uurtjes voor mezelf had (dus niet maar 3 zoals op woensdag en vrijdag). Nu heb ik geen deeltijddag meer, maar dan schiet werken er wel bij in in de schoolvakanties. De kinderen zijn reuze zelfstandig, maar langer dan 2 uur kunnen ze toch niet zonder aandacht (of ruzie).

Pelle,

maar wil je dan nooit eens samen naar een 10 minutengesprek? Of heeft je man een etentje terwijl jij een vergadering van de tennisclub hebt? Of is je man laat van zijn werk & nog niet terug als jouw koorrepetitie begint?

Ik vind het altijd heel bijzonder als mensen nooit een oppas nodig hebben. Het is toch ook niet zo'n 'major' ding? Je gaat geen vast arbeidscontract aan of zo? Maar zeker als je nog echt klein grut hebt is het toch heerlijk om 1 of meer tienerbuurmeisjes te hebben die voor een paar euro per uur de zaak overnemen? Al was het maar om eens op woensdagmiddag met je oudste naar de kapper te gaan terwijl dreumes een middagslaapje doet met een huiswerkmakende oppas op de bank. Of een ongestoorde zwem-kijkles omdat de watervlugge peuter lekker thuis kan blijven. Het geeft echt een hoop extra rust af en toe. En dat je met zo'n vertrouwde buurtpubgr dan ook eens puur voor de leuk er samen een avondje tussenuitkunt da's alleen maar extra gezellig. maar alleen al voor die echt praktische dingen snap ik niet hoe je zonder kunt. Maar wat doen jullie dan met feestjes of andere dingen waar de kinderen niet voor uitgenodigd zijn of waar je ze liever niet mee heen neemt? Hoe los je dat dan op?

Mijn overbuurvrouw is ook zo'n oppasloos type. Die brengt voor een buurtfeestje de kinderen helemaal naar opa & oma te logeren, 30 km verderop. Kost haar een halve dag (theedrinken bij moeder) en dan de volgende ochtend weer een paar uur. Ik snap dan werkelijk niet waarom je geen puber uit de straat inhuurt. Er zijn er zat. Ben je voor 2 tientjes klaar, en het kost je geen hele dag extra...

Ach ja al die mensen

die alles zo anders doen, tja daar kan je dan theorieen over afsteken wat ik dan ook wel eens doe. Ach ik verbaas mij eigenlijk de hele tijd en wil zelden met iemand ruilen, dat is dan wel weer een positieve gedachte.

Nu vind ik andermans kinderen ook nooit zo leuk als die van mijzelf. En ik ben ook nog eens vreselijk verwend want ik heb nu even een maandje of 2 dat ik op een leuke klus (leuk en lekker geld harken) en wat sollicitatiebrieven na 3 hele dagen in de week kindvrij ben. JA 3 dagen per week ben ik kindvrij ! En dan ga ik sporten, slapen, opruimen, lijstjes maken, de stad in, vriendinnen langs. En dan komt om de week de schoonmaakster ook nog eens, de ramen worden door de glazenwasser gedaan, man haalt de grote bulk boodschappen en kookt 3x per week. Wat ik dan wel van plan ben is om op die kindvrije dagen hier wat te gaan schilderen, de trap.

Munttheemoeder eat your heart out.

Manda (o.t.)

De trap? Dat is nog eens een meerjarenprojectje

Slapende kinderen in bed

ja dat hebben we wel geprobeerd hoor, maar dat werkt niet met mijn kinderen, die slapen dan niet, of ze slapen wel met hun voet tegen mijn neus aan, of in mijn mond al schoppend, zwaaiend armpje 'tok' tegen mijn oog die net open was. Dan nog de poes erbij, enthousiast knorrend door al dat volk, en die wandelde dan over de baby/dreumes/peuter/kleuter/kind/kind+ en dus moest ik mijn bed uit, poes op de gang, deur dicht. Stap ik weer in bed ligt dat kind opeens overdwars en kan je er niet meer bij, lig je zielig op een randje. GEK word je ervan, dus kind weer naar eigen bedje en janken natuurlijk. Alleen als het echt ziek en de zware snotterigheid gaande is en ik het al heb opgegeven dat ik kan slapen DAN mogen ze erbij. Het gunstigste is als het de oudste is, want dan kan ik na een tijdje stiekempjes het bed verlaten en dan trippel ik als een dief in de nacht naar haar bed, heerlijk bed is dat op de enkele hard plastic speeltjes (little pet shops, had ik laatst al niet gezegd dat ik die dingen haat) na waar ik dan net met mijn rug op ga liggen.

Dan nog -het geen oppas hebben-, hebben we jaren niet gehad, hadden we gewoon geen behoefte aan. Als we uit eten gingen/feestje/ander grote mensen ding dan gingen we met zijn drieen, die oudste heeft wel wat avonden gezellig tussen alleen maar volwassenen gezeten, heel animerend was ze en ze genoot van alle aandacht. Zo zijn we wel eens op een heel hip feestje beland in bloemendaal aan zee, stond dat kind met haar Mini Mouse onderbroekje en zonnebrilletje te dansen tussen als die mensen, lange rij aan de voorkant maar we mochten er langs en er zo in. Dus tja, ik kan die tijd met ons drietjes eigenlijk niet suf en over beschermend noemen.

Ja vic

ik heb die trap nu zo'n 3 jaar niet aangetast met schuurpapier, er zat ook een zwangerschap en baby tussen, wel wat andere dingen gelakt maar arghh, haat, het is mijn hobby niet, vreselijk dat vreselijke geschuuuuur.

Maar goed, als de boel hier verkocht moet worden dan zal het toch echt moeten gebeuren dus kan ik net zo goed nu weer eens beginnen met lakken.

Manda rijn, in bed

Dat slapen met de kinderen gaat dan ongeveer zoals hier. Ik nam eens een behoorlijk snotterende peuterdochter in bed en zei: je mag nu in ons bed omdat je ziek bent, maar ga je dan echt slapen, of ga je een feestje bouwen? Op haar betraande gezichtje brak een lach door en ze zei: Feestje bouwen!! Tja, stomme vraag van me. De wisseltruc doe ik ook en ook ik ken het onaangename gevoel van de little pets place beesten in mijn rug, aangevuld met autootjes en vliegtuigjes met scherpe pinten en de nodige boeken. Hoe die kinderen zelf in die bedden kunnen slapen begrijp ik niet. Verschonen helpt niet, want dan worden ze snel weer in de oude staat gebracht. En ook in ons eigen bed zwerft soms opeens wat scherps rond.

Altijd samen met de kinderen

Ik kan me heel weinig voorstellen bij 4 of 5 jaar 24 uur per dag met de kinderen samen zijn. Misschien ben ik egoïstisch maar ik heb echt af en toe tijd voor mij alleen nodig zonder wie dan ook, tijd voor mijn man en mij samen zonder anderen en tijd voor mijn vrienden zonder anderen erbij.

Natuurlijk sleep ik mijn kinderen ook overal heen. Van baby af aan komen ze in restaurants, op feestjes, in bars en allerlei andere gelegenheden. En toch zijn er wel eens gelegenheden waarbij kleine kinderen echt niet handig zijn en waarbij het ook niet leuk is voor ze. Bijvoorbeeld het theater of een feest met veel drank en roken of een lezing of een congres of een saaie receptie zonder andere kinderen. Voor dat soort gelegenheden is een oppas beter voor alle partijen.

Ik kan me echt heel weinig voorstellen bij zoveel jaren 24uur per dag bij je kinderen zijn. Zelfs in de paar jaar dat ik huisvrouw was (ja, dat ben ik echt geweest) had ik zeer regelmatig een oppas en was ik zeker niet 24 uur per dag 7 dagen per week bij de kinderen.

Pelle

Pelle,

Nee ik denk niet hetzelfde over jou.. Ik vind alleen dat Tirza natuurlijk zo een extreem afwijkend (niet slecht maar echt afwijkend) idee heeft over opvoeden, dat het een beetje gek is om dat even zomaar te poneren. Net alsof je anorexia hebt en in een ontbijtdraadje opschrijft dat je alleen zwarte koffie drinkt met twee zware shag... tja, je hebt anorexia, dat is even een ander verhaal.
Overigens vind ik het vreemd dat je met een dochter vna 17 of 21 jaar meegaat naar sportwedstrijden, net als ik vier jaar een erg hoge leeftijd vind om aan je moeder vastgeplakt te zitten en ik dan denk dat het de moeder is die vastzit, niet het kind.

Maar Pelle, als jij bijna nooit oppas nodig had, dan had je dus bijna nooit feestjes 's avonds echt laat waar zowel jij als je man naartoe gingen. Andere levensstijl denk ik dan gewoon.

Liora

Grappig liora

Want ik weet niet waar je dat op baseert, dat extreme idee van mij. Overigens doen we natuurlijk allebei precies hetzelfde als het zo zou zijn als jij zegt (kind bij je houden is behoefte van jouzelf als moeder). Wat we dan namelijk beiden doen (jij: af en toe bewust alleen zijn=heb ik nodig=ben ik leukere moeder=beter voor het kind tegenover ik: alles samen doen=heb ik nodig=ben ik leukere moeder=beter voor het kind) is onze eigen behoefte boven die van het kind stellen. Het kind vraagt (in jouw geval) niet om een dag KDV of oppas or whatever en die van mij vraagt niet om een plakkerige moeder. He gut. Zo zie je maar.
En natuurlijk koester ik graag het beeld van de eindeloos lieve, zachte, engelachtig opofferende moeder die altijd en immer met een liefdevolle glimlach op haar gelaat voor haar kroost klaarstaat en zichzelf wegcijfert.
Waarom zou het bij mij niet zo zijn als bij Pelle of Manda - die blijkbaar wel hip, modern en zelfstandig zijn en tóch hun kinderen meenemen?
Die sportwedstrijden: daar onthul ik verder niet zo veel over vanwege haar privacy. Je gaat in die tak van sport nooit alleen, je hebt namelijk een assistent nodig om te helpen met je kleding en de rest van je zooi (kofferbakje vol). En de wedstrijden zijn in de Randstad en daar kun je op zondag niet komen met het OV vanuit Zeeland en bovendien kun je je eigen spullen amper vervoeren zonder auto. Bij internationale wedstrijden wordt vaak een gedeelte van je spullen al vooruit gestuurd, zodat je niet zo veel hoeft mee te sjouwen.

Tirza

Ingridt

Volgens mij zit ik een beetje in hetzelfde schuitje als Pelle. Geen ouders meer, wel een schoonmoeder en die ging wel eens met ze naar de eendjes en mee met wegbrengen/ophalen bij schoolreisjes, maar niet echt echt echt oppassen, verder geen familie in de buurt en als je zelf jonge kinderen hebt zit je ook niet zo in het circuit van mensen met grotere kinderen. Ik niet in elk geval. Gelukkig werkt Tirzaman continudienst en weet ik zijn rooster al voor jaren vooruit. Dan is het plannen van vergaderingen enzo heel eenvoudig: dat doe je gewoon op tijden dat hij thuis is. En zo niet, dan niet.
Schooldingen deed/doe ik altijd alleen, zwemles heb ik een tijdje de constructie a la Pelle gehad en ach, voor je het weet zijn ze de deur uit

Tirza