Met de oppas naar een pretpark
Wat zouden jullie doen?
Het is vakantietijd en we moeten nog twee weken werken voordat we op vakantie gaan. De afgelopen tijd hebben mijn man en ik het heel druk gehad, tijd voor elkaar schoot er altijd bij in. De zoon van vrienden van ons past regelmatig op, een aardige knul van 17. Hij heeft vakantie en geen vakantiebaantje. Nu had ik bedacht dat hij op een woensdag of vrijdag (een van ons beiden is dan vrij) samen met onze dochter naar een pretpark kon gaan en dan kunnen wij samen ook een dagje weg. Mijn man vindt dit belachelijk; je laat je kind toch niet met een ander kind naar een pretpark gaan! Met de trein en de bus! Hij is 17, dochter is 10. Ik vind dat dit wel kan. Ik was zelf 14 toen ik met mijn broers van 13 en 15 naar Slagharen ging, met de trein en de bus. Ok, de tijd mag dan anders zijn, maar hij is 17 en we kennen hem langer dan vandaag. Zijn ouders vinden het goed.
Wat zouden jullie doen?
Joyeux
Wat ik 'afwijkend' (vind het niet zo'n gepast woord verder in deze context) vindt is niet zo zeer is dat de kinderen niet naar een KDV/oppas of zo gaan maar wel dat de ouders in 4 of 5 jaar tijd (of zelfs langer als er meer kinderen zijn) nooit eens ergens heen gaan zonder de kinderen. Ik kan me daar heel weinig bij voorstellen want ik onderneem regelmatig activiteiten die voor kleine kinderen niet zo leuk of geschikt zijn. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je in 5 jaar tijd nooit eens een feestje hebt dat voor kinderen niet geschikt is of eens uit wil gaan met vriendinnen of iets dergelijks.
Oppas
Tegenwoordig zijn wij rijkelijk gezegend met oudere kinderen die kunnen oppassen. Toen ik mijn oudste kinderen had was ik alleenstaand moeder en had ook geen familie in de buurt. Ik ben toen zelf actief op zoek gegaan naar een oppas. Dat is niet zo moeilijk. Overal wonen wel meisjes die graag een paar uur oppassen of een vriendelijke buurvrouw die daar geen probleem mee heeft. Of je spreekt inderdaad af met mede ouders en past af en toe op elkaars kinderen. Wie actief op zoek gaat heeft zo een klein netwerk bij elkaar.
Hoofd voor jezelf
dat is mijn vertaling voor tijd voor jezelf: geen kinderen,(man!) of collega's die aan je hoofd zeuren.
Verder vind ik Tirza's bijdragen heerlijk relativerend, terugkijkend op haar eigen tijd met kleine kinderen. O ja Tirza, weet je dat we hier illegaal zijn ( 6-12 jaar) ?
O ja shonagh
Sorry. Over het topic: ik zou mijn zoon van 17 nooit als begeleider meesturen met een meisje van 10. Maar dat zegt álles over mijn zoon. Die is nog in staat om twee verschillende schoenen aan te trekken. De kans dat hij dit levensjaar nog gaat fungeren als oppas van een meisje van 10 is ik denk nul. Dus als een 17jarige dát kan en wil, kan hij ook wel met het wichtje naar een pretpark.
Zelfstandig zijn is één ding. De zorg over een ander dragen is wat anders.
Tirza
Nu dit draadje allerlei zijpaden heeft gekregen
wil ik nog even kwijt dat ik vroeger bij vlagen best jaloers was op mensen met 'jonge' ouders die weekends op de kleinkinderen pasten. Dat heb ik best gemist. Het was in die tijd best een klus om samen een weekend weg te kunnen (wat we ongeveer eens per jaar deden als er geen borstvoeding meer in het spel was).
Mensen met oppas-grootouders hebben een flinke bonus in het dagelijkse leven.
Met zijn tweetjes weg
en dan ook vliegen-weg-ander-land doen we hier sporadisch, altijd als man iets moet doen voor zijn werk en ik dan mee wil en kan. En dan ben ik innd blij dat mijn schoonouders nog jong zijn en het leuk vinden. 1 keer een week in Hawaii gezeten waar ik na 2 dagen vol geweldige dingen mijn dochtertje van toen 2 erg mistte.
de andere keer was naar Florence toen Mandarijntje een maand of 4 was, ik gaf nog bv en heb gekolft om die voeding op peil te houden, ze dronk al flessenvoeding en toen ik weer thuis kwam kon ze zo weer aan de borst.
Maar we moeten het wat vaker doen. Samen uit eten doen we ook al te weinig. We hebben wel regelmatig uitjes apart, mijn man is vanavond met zijn andere vriendin uit eten, ik heb afgelopen weken ook wat etentjes gehad en dan is hij thuis.
Goh als ik nou straks die klus heb uitbetaald gekregen dan moeten we weer eens samen uit eten inderdaad, krijg er opeens heel erg zin in.
En je zou toch gek
zijn als je je ook maar iets aantrekt van hoe anderen dat doen. Ik snap de behoefte niet zo om jezelf te verdedigen op dit gebied. Ieder zijn meug.
Pelle
"vroeger" toen onze kinderen klein waren, en na een stapel pannekoeken, in bad en naar bed gingen om 18.00 uur konden we daarna nog een hele avond lekker samen zijn, eten met elkaar, of met vrienden. Uitgebreid koken! borrelen! en spelletjes avonden met vrienden.
Nu de kinderen groter zijn en tot half 10 rondlopen hier gaat dat niet meer. Er komen nog maar zelden vrienden eten, alleen als die zelf kinderen hebben in dezelfde leeftijd die dan mee eten waarna de kinderen zichzelf achter de wii of tv planten.
Ik vind het gewoon fijn om dingen te kunnen bespreken zonder kleine potjes met oren in de buurt.
Ik ga nu veel vaker uit eten, of met vrienden UIT gewoon om weg te zijn bij de kleine potjes.
We hebben regelmatig oppas, hier in huis, soms betaalde oppas. Maar vaker gaan ze bij vriendjes logeren, of bij mijn zus, of ouders.
Wij zijn de afgelopen 12 jaar 2 keer samen een weekend weggeweest zonder kinderen, en ik heb daar vreselijk van genoten!!!!! ik zou dat echt wel vaker willen, maar zomaar 3 kinderen ergens een heel weekend planten is bijna niet te doen.
groet, Polly
Alweer
een voordeel van continudienst: man is regelmatig thuis als kinderen er niet zijn. Dan kunnen wij fijn samen naar een tuincentrum. Of zoiets.
Tirza
Bovendien
als je het thuis samen gezellig hebt waarom zou je dan uit moeten. Heerlijk hoor om samen even uit te gaan maar ik vind samen hangen op de bank ook erg relaxt.
We zijn toch weg gegaan
maar dochter is niet naar het pretpark gegaan, maar extra bso, met daarna oppas in huis, frietjes gehaald, lekker voor de tv opgegeten, Nickelodeon gekeken en schandalig laat naar bed. En dat durf ik haast niet te zeggen, na al die postings maar ik voel me zeker geen ontaarde moeder en mijn man geen ontaarde vader. We doen ook leuke dingen met haar, gaan samen op vakantie, maar we hebben ook een leven als man en vrouw en soms hebben we er behoefte aan om hieraan invulling te geven. En soms moet mijn man voor zijn werk naar het buitenland en het is nu twee keer voorgekomen dat ik mee ben gegaan en we hebben ons kind voor die dagen laten logeren bij een vriendinnetje.
Oh ja, omdat het pretpark nu niet doorging en ik een pretpark echt niet leuk vind, gaat mijn man met haar op stap. De oppas vond het maar niks dat het niet doorging; hij houdt van pretparken en het idee dat een ander dit voor hem ging betalen, vond-ie grandioos! Zo;n jongen heeft altijd een chronisch geldgebrek en pretparken zijn niet goedkoop. Tel daarbij op dat de oppas en mijn dochter heel goed en leuk met elkaar omgaan, zag ik het echt als een ideale oplossing.
Haha marijke
Ziehier wat je posting teweeg heeft gebracht! De opvoedkundige veroordelingen vlogen je om de oren. Maar een leuk draadje om te lezen wat een ieder doet.
En wij, tja ik zou graag eens met mijn man weg willen. Wij hebben geen vitale ouders achter hand. Onze oppasmeisjes slapen hier ook wel eens. Is in 8 jaar 2 keer voorgekomen!
Zelf heb ik veel op mijn zusje gepast, echt wel vanaf mijn 14e denk ik, toen was zij 1 jaar. Maar ik was een zeer verantwoordelijke grote zus 
dat zou ik bij mijn eigen kinderen niet zo snel doen. Dus voor mijn kinderen ook geen pretpark met een 17 jarige.
Poeh poeh
Goh, ik krijg ineens de indruk dat ik een zeer extreme moeder ben. Al mijn kinderen sliepen in mijn bed vanaf dag 1, gingen tot hun vierde alleen naar de psz, en ik was, ik durf het hier bijna niet te zeggen...thuis!
Laat ik nou toch drie zeer,zeer zelfstandige kinders hebben, waarmee het prima gaat, dus poeh, gelukkig hebben ze er geen trauma's aan overgehouden,wat een meevaller weer. Overigens gaan wij wel eens samen de hort op,dagje sauna, bioscoop,hapje eten, dat werk. De oudste ,19, houdt een oogje in het zeil wat betreft de twee jongsten van 14 en 11. Ik ken zat hele leuke kindere van 17 en ouder die ik in vol vertrouwen een ander kind zou toevertrouwen in een pretpark. Ik snap ook niet, als je dat een jongere niet toevertrouwt, waarom die jongere dan wel op je kind mag passen,overigens.
Nou fio
Thuis bij een kind oppassen of samen naar een pretpark is een groot verschil hoor. Dat heeft niets met vertrouwen in de oppaskwaliteiten van je oppas te maken. Maar meer met de omgeving.
Oprecht verbaasd
Ik heb dit draadje met verbazing gevolgd en denk dat ik de meest ontaarde moeder ben!
Wij laten onze zoon van 11 jaar zelfstandig -zonder oppas- met een vriendje met de bus naar een groot pretpark in de buurt aan.We hebben een familieabonnement en het komt regelmatig voor. We hebben de risico's afgewogen maar twijfelen niet aan deze beslissing. Ik mag dan toch hopen dat een 17 jarige zelfstandig genoeg is om met een meisje van 10 jaar naar pretpark te gaan. Het verbaast mij dat 17 jarigen hier niet toe in staat zijn. Het meisje van 10 zou voor mij de onbetrouwbare factor kunnen zijn- dat is nog een kind. Maar ik hoop toch werkelijk dat onze kinderen als ze 17 zijn zelfstandig genoeg hiervoor zijn. Ik verwacht het ook; juist omdat we ze jong al verantwooredelijkheid geven. Ik zie om mij heen jongeren van 16-17 jaar die zo onzelfstandig zijn. Daar ligt echt een taak voor ons als ouders denk ik. 17 jaar; dan ben je hard op weg naar volwassenheid!
Fay
Ja, misschien wel, mar ik verbaas me enorm over de diskwalificatie van jonge mensen in deze draad. Ik draaide op mijn 18e alleen nachtdiensten op een afdeling voor Alzheimerpatienten en had 30 mensen onder mijn hoede. En zo zijn er heel veel jongeren die dergelijke verantwoordelijkheden prima kunnen dragen.
Fio
Zo had ik het nog niet bekeken. Ik vind wel dat een 17-jarige wat kwetsbaarder is dan een volwassene. Het zijn meestal jonge mensen die door andere jonge mensen worden lastiggevallen. Dat is meer mijn angst dan dat ik de 17-jarige zelf niet zou vertrouwen.
Precies de omgeving
Het is juist die omgeving die ervoor zorgt dat je een jongere niet altijd alleen kan laten gaan.
Ik zou mijn kind van 11 dus echt niet alleen naar een pretpark laten gaan.
17 is toch alweer heel anders. maar de omgeving is heel erg belangrijk.
Zoon van 10 met 3 diploma's wil naar discozwemmen. Kan hij makkelijk alleen. Maar als je weet wat voor kinderen er nog meer komen( haarlem schalkwijk ) kan ik hem dus niet laten gaan.
Tot groot ongenoegen van meneer
Fay
Ik herken en erken je zorgen,helemaal omdat mijn twee oudsten er niet doorsnee uitzien. Maar het verband met al dan niet naar een pretpark gaan met een jonger kind zie ik niet helemaal,eerlijk gezegd. Helaas kan iets rottigs overal gebeuren, met mensen van elke leeftijd. Ik denk dat elk mens kwetsbaar is en net ergens kan zijn op het verkeerde moment. Of dat nou in een pretpark is of op vakantie, of gewoon in de stad.
Dat is waar
Maar met thuis oppassen heb je het gevaar helemaal niet.
Ik heb voor mijn gevoel net iets te vaak berichten gelezen over tieners die in de Efteling lastig werden gevallen/geslagen door andere tieners.
Ik weet niet of ik het erom zou laten (maar mijn man reageerde afwijzend toen ik het over dit draadje had). Maar ik zou dan wel een voorkeur hebben voor een kleiner pretpark of een ander uitstapje.
In de efteling lastig gevallen?
Dat heb ik nou nog nóóit gehoord. Wel van andere parken, trouwens 
Ik vind dat altijd heel gek; je gaat toch niet zo'n hoge entree betalen om een ander op z'n bek te slaan? Dat kan toch ook wel ergens gratis?
Tirza
Haha tirza
De logica van andere mensen lastig vallen ontgaat mij hoe dan ook 
. Maar bij googlen op "agressie in de efteling" vond ik naast een bericht over de boze wolf ook een bericht van een bezoeker die juist de hoge toegangsprijs agressie-opwekkend noemt: http://efteling.startpagina.nl/prikbord/9049490/weer-mishandeling-in-efteling
Fay
Maar met thuis oppassen heb je het gevaar helemaal niet.
Maar je kunt niet alles laten om te voorkomen dat er iets gebeurt. En dan heb ik het nog niet eens over ongelukken binnenshuis....
Kwetsbaar en kostbaar
'Ik denk dat elk mens kwetsbaar is en net ergens kan zijn op het verkeerde moment. Of dat nou in een pretpark is of op vakantie, of gewoon in de stad'
helemaal mee eens.
Het is van belang dat je opgroeiende kinderen zelfvertrouwen krijgen; dat gebeurt door dingen zelf te mogen doen - dingen die ouders soms eerst erg eng en gevaarlijk lijken.
Ze moeten leren inschatten wat kan en wat niet. Elk mens heeft recht op eigen fouten, ondervinding is de beste leermeester, ook al bloedt soms je hart, als ouder. Het hoort er gewoon bij en het duurt járen!
@rieke
'Zelf heb ik veel op mijn zusje gepast, echt wel vanaf mijn 14e denk ik, toen was zij 1 jaar. Maar ik was een zeer verantwoordelijke grote zus dat zou ik bij mijn eigen kinderen niet zo snel doen. Dus voor mijn kinderen ook geen pretpark met een 17 jarige.'
Ander perspectief dus.
Het heeft jou kennelijk goed gedaan dat je ouders je deze verantwoordelijkheid toevertrouwden, maar je eigen kinderen gun je dat niet. Die vind je minder verantwoordelijk? Hoe komt dat?
Maar tonny
Ik zou het er ook niet voor laten (om de angst dat er wat kan gebeuren), maar dat denk ik dan als ouder van een 17-jarige. Voor een ouder van een 10-jarige is de stap toch nog een stuk groter, en die hoeven de oppas van 17 niet op te voeden in zelfstandig worden.
Nou ja, van mij had het wel gemogen, maar ik zou het niet zelf organiseren.
@tonny
Ik bedoel dat mijn eigen ouders mij goed genoeg kenden om me die verantwoordelijkheid te geven. Oudste uit een gezin van 6, ouders druk bedrijf aan huis. Het kwam ook goed uit. Ik had trouwens op 18 jarige leeftijd een verantwoordelijke baan.
Wat het nu betreft; pretparken zijn drukker geworden. En niet in het minst; ik ben een overbezorgde moeder. Dat laatste is lastig maar ik ben nu eenmaal zo. Mijn eerste kind kreeg ik op mijn 40e, ik weet niet of het daarmee te maken heeft maar ik zie snel beren op de weg. Ik zou ze niet snel met een 17 jarige op pad sturen. Ze mogen hier wel een avond oppassen hoor.
Ik zie nu dat je denkt dat mijn kinderen al de oppasleeftijd hebben, dat is niet het geval. Ik weet niet of ik ze mee zou laten gaan naar een pretpark met een kleintje tegen die tijd. En dat is niet iets van verantwoordelijkheid gunnen. Meer van beschermen. Lastig hoor.
Rieke
De ene 17 jarige is de andere niet. Ik ken zat kinderen van die leeftijd die de afwas doen al heel wat vinden, terwijl ik ook twee kinderen ken, 18 jaar, die zelfstandig wonen met hun baby.
Mijn dochter is net terug van een week kamp met hele verantwoordelijke jongeren waar ik mijn kind zondermeer aan toevertrouw.
Fio
Is ook zo. Je moet ze goed kennen denk ik. Dat lijkt mij wel belangrijk.
Want vertrouwen jullie kinderen toe aan bv de leiding van een zeilkamp/ ponykamp die je verder niet persoonlijk kent?
