Wij weten het niet meer. Zoon 9 jaar, ontspoort

oh, en we hebben een hondje van bijna een jaar. Dat is nog de beste remedie om haar uit haar lethargie te krijgen.
Kan hij geen uitlaat hulpje worden van iemand? Koppelen aan iemand en dan leren uitlaten, verzorgen, spelen en uiteindelijk zelf uitlaten?

Soms zijn er ook wel oproepen waarin ze hulpgezinnen vragen. De vraag is dan of je een dag in de maand een kind wil opvangen om de thuissituatie te ontlasten. Misschien is zoiets nog iets?

wat een moeilijke situatie en wat een ingewikkelde positie heb je gekregen tussen je man en je zoontje.
Ik schrijf bewust zoontje, hij is immers pas 9 jaar. Ook al doet Grote Dingen hij is echt nog een guppekop. 
Die gezien, gehoord en geliefd wil worden.

Zijn jullie al bij het wijkteam aangekomen, zij kunnen in wachttijd jullie ondersteunen. Al is het alleen al om als ouders jullie ouderschap te bespreken.

Qua jeugdhulp zou ik me goed inlezen op de JIM methode of geweldloos verzet van Haim Omer. (Ongevraagde tip, laat je man dit opzoeken)
Wees goed voorbereid, zodat jullie gerichte hulp kunnen vragen

wat betreft uitjes
Waarom vraag je alles?
Wat kan gebeuren als je zegt, "vandaag gaan we naar de bioscoop je kan kiezen uit film a of film b"
Hij is 9 jaar, laat je niet misleiden door zijn Grote Gedrag

Ik zou wel iets met hem gaan doen. Omdat het goed is om even één op één in een andere omgeving te zijn. Dan kies jij gewoon iets uit wat bij hem past. Waarschijnlijk heeft hij niet per se zin om te gaan maar als je er bent, vindt hij het wel leuk.
Het klinkt heel depressief, nergens zin in hebben. Soms heb je dan gewoon even een schop onder je kont nodig. 
Tegelijkertijd snap ik wel dat je van je zoon wil weten wat er gebeurd is. De politie komt niet zomaar aan de deur. Ik zou dat niet af doen met 'hij heeft het moeilijk'. Maar 'hoe kunnen we voorkomen dat de politie vaker komt'. Negen jaar is wel heel jong. Als je daar niks mee doet, geef je het idee mee dat alles maar moet kunnen als je niet lekker in je vel zit. 

Ik zou het leven niet te ingewikkeld maken voor hem, met veel keuzes. Hij houdt van dieren, dus dierentuin of Naturalis. 
En zeker ook met je andere kind gaan, die verdient ook zijn positieve aandacht zonder klein broertje in negatieve sfeer!

Kan niet, weet niet, wil niet dus. Ik heb medelijden met de knul. Maar sterkte met de zwaarte voor jou en je man.

Het is al meermaals genoemd maar ik zou me echt eens in gaan lezen in geweldloos verzet. Ik mag nog geen linkjes plaatsen maar als je op bol zoekt op 'Geweldloos verzet in gezinnen' kom je op een boek wat mij enorm geholpen heeft bij mijn oudste een a twee jaar terug. 

De opmerking van vader is helaas niet meer terug te nemen. Je kunt het glad proberen te strijken, maar de kreukels zijn er nu eenmaal. Het zal tijd kosten om dat naar de achtergrond te laten verdwijnen. Hoe moeilijk ook, opgeven is geen optie als ouder. Goed dat je hulp gevraagd hebt voor hem, maar zoek het ook voor jullie zelf. Je geeft aan niet meer te weten wat je moet doen. Ga daar hulp bij zoeken. Een ander kun je niet veranderen maar wel jezelf. Hoe jij en wat jij uitstraalt. En dat geld nog meer voor je man.
Ik ben uiteindelijk eerst bij de POH van de huisarts gesprekken gaan voeren voor mezelf toen het slecht ging met de oudste. Omdat ik het alleen ook niet meer trok EN omdat ik voor wilde leven dat het geen schande is om hulp te vragen als je het moeilijk hebt. Uiteindelijk bleek mijn probleem niet zozeer met mezelf te maken te hebben, maar met 'hoe ga ik om met oudste' en toen werd me de mogelijkheid geboden om gesprekken te hebben met de POH jeugd, omdat die meer kennis en kunde had in het begeleiden van jongeren en me meer advies zou kunnen geven. Oudste zelf had daar ook gesprekken ter overbrugging van de wachtlijst. Maar dat laatste zou ik alleen aanraden als het echt niet anders kan. Anders zou ik proberen te wachten tot je meteen op de goede plek zit, maar ondertussen wel zelf aan de slag met je houding. 

En kijk eens naar/google op verzoeningsgebaren.
Dat scheelde zoveel. En dan geen dankbaarheid verwachten of je uit het veld laten slaan maar volhouden. De sfeer is als zo naar dat een extra portie positiviteit geen kwaad kan. En dat is niet negatief gedrag belonen al kan het zo voelen in het begin, maar puur inzetten op positieve punten en sfeerverandering. Het is moeilijk boos blijven reageren op iemand die zijn best blijft doen aardig tegen je te doen.

Tatemae schreef op 12-07-2021 om 21:52:

[..]

Heb je energie om het te herintroduceren? Dan zou ik voor de bioscoop gaan. Wel een leuk uitje maar minder ruimte om te stieren.

Hmm een bioscoop is lijkt me minder geschikt. Dat is toch vooral stil naast elkaar zitten. Ik zou zeggen klimbaan.  'Als het moet' was al een enthousiastere reactie als NEE!.

En dat biedt ook ruimte om samen actief bezig te zijn, hem te complimenteren met wat hij doet, te lachen om je eigen angst oid. Eventueel zou je ook kunnen overwegen om een vriendje mee te nemen als dat zijn weerstand wegneemt. Is dan wel niet 1 op 1 maar wel 'samen' iets leuks doen.