Hoogbegaafd maar niet 'slim'

Yeps schreef op 27-10-2023 om 15:08:

[..]

kind weet haar iq al lang... t was niet 'een keer een testje' maar jaren frustratie op school, in de klas ,met leerwerk , zich vervelen enz , toen is ze onderzocht en meegenomen in het uitslag en adviesgesprek. Uiteraard. Kind was blij dat t niet aan haar lag, die zocht alles bij zichzelf.
natuurlijk noemen we haar niet hoogbegaafd maar ze weet haar iq wel

Dit dus! Natuurlijk maakt t geen bal uit op welk niveau je zit. Maar de kans is beslist aanwezig dat t straks op havo ook niet lukt. Of op t hbo. Of op t mbo. Of waar dan ook. Met alle frustratie van dien. 

Overigens weet mijn kind wèl dat ie hoogbegaafd is. Moest ie heel hard huilen terwijl we t ergens allang wisten, en hij niet veranderd is met t stickertje erop.ik wou dat ik gemiddeld was, mam, hoor t em nog zeggen (9 jaar). Het cijfertje weet ie dan weer niet. Omdat we dat minder belangrijk vinden, en omdat je dan ook de context moet kennen om t op waarde te schatten. Maar een kind met adhd of autisme vertel je ook wat ie heeft. Daar is niks mis mee. Het is niet beter, slechter, meer of minder. Het is een andere manier van denken en het kan wel degelijk helpen bij het begrijpen dat iets niet jouw schuld is en om beter met dingen om te leren gaan. En die vaardigheden, die een ander automatisch oefent, daar heb je dan soms echt wat hulp bij nodig.

Marit

En toch vind ik het een probleem worden als de werkelijkheid van het kind aangepast moet worden aan het cijfertje. Zonder dat cijfertje heeft Yeps een leuke dochter: sport graag, korte spanningsboog (oké, herkenbaar bij kinderen), baalt van school, doet graag praktische dingen etc. Gewoon een leuke meid zou ik zeggen. Het kan best zijn dat school niet 'haar ding' is, maakt niet uit wat voor school. Mijn advies aan de kinderen was dan: zorg dat je zo snel mogelijk de uitgang vindt. En nogmaals, intelligentie -wat voor soort intelligentie dan ook-  komt er later toch wel uit als ze iets gevonden heeft waar ze echt voor wil gaan, wat ze leuk vindt of iets waarmee ze de kost kan verdienen.

Tsjor

ik denk dat iedereen hier toch praat vanuit zijn eigen context. Ik ken helaas van heel dichtbij mensen bij wie nou net dàt niet vanzelf ging. Vo diploma gehaald, en daarna stuk gelopen. De ene na de andere mislukte opleiding, werk wat ver onder je niveau ligt en weinig afwisseling kent en wat je dus vreselijk vindt. Op je 40e nog een nieuwe, laatste?, poging. Mensen kunnen er diep ongelukkig van worden. 

Natuurlijk zeg ik dit niet van ' dit is TO-kind's toekomst' , maar als reactie op de gedachte dat t vanzelf wel goed komt als je maar iets vindt wat je echt leuk vindt. Dat lost t probleem met niet weten hoe dingen te leren nog niet op. Een kind met autisme dat moeite heeft met sociale contacten leggen, maar dat wel wil, help je daar toch ook bij? Natuurlijk kijk je naar wat goed gaat, hoeft een kind school niet leuk te vinden. Maar kijk wel een laagje dieper, wat maakt school niet leuk, hoe vind je de lessen, wat is moeilijk. En in dit verhaal ook nog de medicatie / adhd, dat kan best een rol spelen. Ik zeg op een andere manier precies t zelfde, zorg dat je t kunstje leert hoe je zo snel mogelijk van school af komt en kan doen wat je leuk vindt. Maar ik wil ondertussen wel zijn toolbox helpen vullen met vaardigheden die dat kansrijk maken. Ook hier een kind dat geniet van sport, gemiddelde cijfers haalt, een paar leukevrienden heeft en zich best vermaakt. Kan prima samen gaan met ook een steuntje in de rug om leren aan de bak te gaan. 

Marit

oh en mocht dat niet duidelijk zijn, het is aan TO en kind om samen te bepalen wat ze wel of niet nodig vinden. Wat voor ons werkt, hoeft voor hen natuurlijk niet te werken

Mijn 13-jarige zoon is getest op verzoek van de basisschool. Bleek hoogbegaafd op bepaalde gebieden (die opvielen op de basisschool) maar andere gebieden scoorden minder hoog. Hij doet nu met leerlingbegeleiding en met moeite de Havo. Daar hoort hij niet bij de groep. Kortom: ik heb geen goede raad voor je TO maar ik herken wel dingen. Ik vind het zelf belangrijk dat een kind lekker in zijn/haar vel zit. Daar doe ik mijn best voor: thuis is het goed en veilig, en school doet haar best om hem t.z.t. met diploma uit te kunnen zwaaien. Ik ondersteun thuis wel wat nodig is van en voor school. 

Ik ben getest op 132 toen ik 18 was (en nog dronken ). Ik had toen net met mijn hakken over de sloot het vwo gehaald. Ik kon nooit iets, snapte er niks van op school, vond het saai en haalde, uiteraard, lage cijfers. Toen ik ging studeren was dat precies hetzelfde, tot ik in mijn laatste jaar onderzoek ging doen. Daar haalde ik negens voor. Inmiddels ben ik gepromoveerd en zit ik in de wetenschap, waar ik wèl thuis hoor. Het onderwijs is de komende acht jaar nog dodelijk saai voor je dochter; ik zou gewoon duimen dat ze er een beetje okee doorheen komt.

ADHD kan van grote invloed zijn op de leerprestaties en de motivatie. Ik lees voor mijn werk vaak dossiers van kinderen die een IQ hebben dat (veel) hoger is dan passend is bij het niveau dat ze volgen. En bijna altijd gaat het om een kind met autisme, AD(H)D of een combi. 

Is er ooit gekeken of ze dyslexie heeft. Dat is ook een veelvoorkomende combinatie met ADHD en HB. Twee van de drie hier thuis hebben deze combinatie. Ze zijn getest op dyslexie en IQ. Later kwam daar nog een diagnose ADHD bij. Hierdoor viel alles op z'n plek en kon er gerichte hulp vanuit school komen.

Het belangrijkste is wat je dochter zelf wil. En op die leeftijd is dat vaak ook wel wat vriendinnen doen. Volg haar daarin. Met plezier naar school gaan is zo belangrijk, dan komt dat diploma vanzelf wel. Het maakt eigenlijk helemaal niet uit wat voor diploma dat is. Op een gegeven moment komt ze op de leeftijd dat ze weet wat ze wil een de motivatie ervoor heeft. Dan zal ze gaan als een speer. 

Vertrouwen uitstralen dat het goed is zoals het gaat en dat ze goed is zoals ze is. Verder hoef je als ouders niet zoveel te doen. 

Mijn jongste kind is hoogbegaafd. Heb ik niet zo benoemd, maar klasgenootjes en ouders zagen dat echt wel op de basisschool, hij had een heel eigen programma en het niveau van zijn spreekbeurten was voor de leerkracht niet eens te volgen. Geweldig fijne basisschool tijd gehad.

 Vwo plus gedaan, voelde hij zich totaal niet thuis toch best lang volgehouden. Maar had al vanaf de brugklas buikpijn en was in de haverklap ziek. Ik had hem heel graag naar havo of mbo zien gaan, maar dat wilde hij niet. Toch de verwachtingen van de omgeving denk ik. Ik heb het daar vaak over gehad met hem, dat je je eigen weg moet kiezen en niet de weg die anderen voor je zien. 

Uiteindelijk toch afgestroomd, ook daar niks uitgevoerd en totaal onverwacht geslaagd als de beste van de school. Dus havo in de pocket. 

En nu weet hij wat hij wil en doet hij een opleiding op mbo 2 niveau die hij geweldig vindt. Hij gaat met zoveel plezier naar school dat ik hem met tranen in mijn ogen uitzwaai s ochtends. Is altijd op tijd, nooit meer ziek. Vrolijk, vertelt honderd uit. De jongen van de basisschool is weer terug, alleen nu tien jaar ouder. 

Natuurlijk zien ze op school wel dat zijn niveau veel hoger ligt en proberen ze hem naar een hoger niveau te praten.  Maar hij weet nu zo goed wat hij wil, dat hij dat gewoon van zich laat afglijden. 

Je hoeft nu nog helemaal niet te bedenken of ze ooit hbo of uni gaat doen. Dat pad kan ze altijd nog kiezen. Ook als ze mavo zou doen, zou ze altijd nog havo en vwo kunnen doen om naar de uni te gaan, mocht ze straks weten wat ze wil.  Het is echt allemaal niet zo belangrijk nu.  Lekker in je vel zitten wel. 

Niet teveel ophangen aan een cijfertje. IQ testen meten een aantal aspecten van rauwe intelligentie heel effectief (en wat dat betreft scoort ze dus hoog, en is ze zeker "slim"), maar andere aspecten kunnen ze niet meten. Bijvoorbeeld of je kritisch informatie tegen elkaar kan afwegen, of je een buikdenker bent die moeilijk voorbij zijn/haar eigen vooroordelen kan kijken. En ook dat zijn belangrijke indicatoren van intelligentie, en schoolsucces.

Daarnaast kom je met een hoog IQ maar zonder algemene kennis ook niet ver. Ook woordenschat is ontzettend belangrijk. "Typische" vwo kinderen zijn echt niet altijd ijverige studiebollen - het zijn ook pubers, dus liever lui dan moe. Ik kan havo en vwo niet vergelijken, maar op het hbo moet je over het algemeen harder werken dan op het wo (tenzij je op het verkeerde niveau zit). Maar er moet wel iets van interesse en nieuwsgierigheid in zitten, anders haak je af op het abstracte van het (v)wo. 

Ik zou het zich gewoon lekker laten ontwikkelen. Zolang ze gelukkig is. Tiktok wel beperken, is echt funest voor een ADHD brein. 

het is al gezegd dat mensen met HB kenmerken anders leren. Helaas zijn de meeste scholen daar niet op afgestemd en komt het dus geregeld voor dat het gewoon echt niet aankomt bij een kind. 

Zoon is ook ooit getest en heeft een flinke Vp-kloof (en ASS). Op sommige punten zie je echt wel dat hij slim is. Maar praktisch probleemoplossend vermogen is meestal nog ver te zoeken...
Hij zit gelukkig op een VO school met een niet-traditionele lesaanpak. Dit trekt wel een bovengemiddeld aantal kinderen met een afwijkende leerstijl aan wat weer z'n eigen uitdagingen met zich mee brengt. Maar hij gaat met veel plezier naar school en dat vind ik het belangrijkste.

Ik zou toch eens samen met je dochter aan tafel gaan zitten en bespreken waar ze tegenaan loopt, wat ze zou willen etc. Ook samen met school kijken of er mogelijkheden zijn om lesaanbod anders aan te bieden.
En idd kijken of een HB coach (idealiter in combinatie met ADHD) uitkomst zou kunnen bieden.