Ik ben zo bang
Beste allen,
Ik hoop hier advies te vinden in het omgaan met mijn zoon van 15. Mijn zoon is altijd een sociaal sterk vrolijke slimme jongen geweest totdat zijn vader en ik gingen scheiden. Hij is verandert naar een jongen die geen zin meer heeft in school. Hij is al blijven zitten en moet volgend jaar naar het mbo 2. Mijn zoon wil niet meer naar school en alles is een strijd. Alles wat ik vraag doet hij het omgekeerde van. Komt zijn kamer niet meer uit wilt niet meer mee eten aan tafel en wat mij vooral zorgen baart is dat hij alle huisregels aan zijn laars lapt. Gaat naar buiten wanneer hij wilt en komt thuis wanneer hij wilt. Zelfs doordeweeks is het weleens 22.30 in de avond en in weekend wel midden in de nacht. Ik maak mij als moeder heel veel zorgen. Hij geeft alleen een grote mond aan mij met veel gescheld en kan heel intimiderend agressief zijn. Maakt thuis heel veel kapot. Ik ben op zoek gegaan naar hulp. Ik heb mijn kind zelf aangemeld bij leerplicht en daar volgt volgende week het eerste gesprek. Ik heb met mijn zoon conflicten gehad een heleboel. Ik heb in zijn tas heel vaak messen, drugs gevonden. (Hierover heb ik een gesprek gevraagd met de politie omdat ik mij zorgen maakte over de hoeveelheid (handel)Zo kwam hij weer eens heel laat van buiten 00.30 waardoor ik hem de volgende had huisarrest had gegeven en hij was het er niet mee eens hij heeft zijn raam zo hard dichtgeslagen dat alles in stukken naar bedienden kwam. De knal was zo hard dat de buren politie hebben gebeld. Waardoor veilig thuis is ingeschakeld en wij nu bij een sociaal wijkteam lopen. Ik was eerst opgelucht want ik wil(de) zo graag hulp. En nu kwam het er eindelijk van. Vorige week heb ik een eerste gesprek thuis met het sociaal wijkteam gehad (jeugdcoach en gedragswetenschapper) waar ik naar mijn idee niet de juiste kans heb gehad om een normaal goed gesprek te voeren/ mijn zoon die tegenover mij zat vertelden dingen die in mijn ogen niet waar zijn (zoals als ik al 5 minuten later thuiskom begint mijn moeder al tegen mij te schreeuwen) dit is echt niet waar ik heb nooit moeilijk gedaan over 5 a 10 minuten zelfs niet over een half uur. Ik voel mij niet begrepen door het sociaal wijkteam en ben bang dat ze een verkeerd beeld van mij hebben. Ik kreeg gisteren een telefoon van de jeugdcoach en die deelde met mij dat het wijkteam vrij contact mag opnemen met het school van mijn kind de politie en andere instanties zonder mijn toestemming hiervoor te vragen, mijn vraag is dan kan dat zomaar?) ik heb thuis andere kinderen en ben nu eigenlijk bang dat er van alles gaat gebeuren zonder dat ik daar invloed op zal hebben. Ik heb geen problemen met mijn andere kinderen maar ik ben bang dat ze door alles uit huis geplaatst zullen worden evenals mijn 15 jarige zoon onder mom van dat het niet veilig is omdat mijn zoon agressief kan zijn of omdat zij mij niet capabel vinden als moeder. Ik slaap niet meer ik eet niet meer ik leef niet meer ik ben gewoon heel bang (angstig) ingesteld. Ik hoop dat iemand mij eerlijk advies kan geven:
groetjes een moeder die zich zorgen maakt
mijn andere kids hebben eigenlijk geen problemen die doen het zowel thuis als op school heel erg goed. De reden dat er niet voor co-ouderschap is gekozen is omdat partner zijn leven nog niet helemaal op orde heeft. Geen woning etc.
Moeder3q schreef op 02-05-2025 om 09:19:
mijn andere kids hebben eigenlijk geen problemen die doen het zowel thuis als op school heel erg goed. De reden dat er niet voor co-ouderschap is gekozen is omdat partner zijn leven nog niet helemaal op orde heeft. Geen woning etc.
Of ze passen zich erg aan .
Moeder3q schreef op 02-05-2025 om 09:19:
mijn andere kids hebben eigenlijk geen problemen die doen het zowel thuis als op school heel erg goed. De reden dat er niet voor co-ouderschap is gekozen is omdat partner zijn leven nog niet helemaal op orde heeft. Geen woning etc.
Verkijk je hier niet op. Dat ze het onder deze extreme omstandigheden "goed doen" betekent misschien ook wel dat ze hun verdriet/boosheid opkroppen of dat ze geen ruimte voelen om hun emoties te uiten omdat ze zien dat jij het al zwaar genoeg hebt.
Doe je 1 op 1 en als gezin ontspannende dingen met je kinderen? Dat is echt nodig, en zeker onder zulke zware omstandigheden. Bied ontspanning, ga het gesprek af en toe aan, zodat ze weten dat het normaal en toegestaan is om zich verdrietig, boos, verlaten enz te voelen.
Mijn kinderen hadden ook af en toe een gesprek met een gespecialiseerde psychologe, je zag echt de opluchting na die gesprekken.
ik praat heel veel met mijn dochters, leuke gesprekken maar ook emotionele gesprekken. Ik vind het belangrijk om ze toneel te geven om alle emoties te uiten: ik ga ook vaak erop uit met ze doe leuke dingen met ze.
IMI-X2, ze is niet verlaten, ze heeft zelf de scheiding aangevraagd, gekregen, inclusief het huis en de kinderen (en de alimentatie?).
tsjor schreef op 02-05-2025 om 09:59:
IMI-X2, ze is niet verlaten, ze heeft zelf de scheiding aangevraagd, gekregen, inclusief het huis en de kinderen (en de alimentatie?).
Dat weet ik, maar de kinderen kunnen zich wel door hun vader verlaten voelen.
Roos567 en IMI-X problematiseren n u de kinderen met wie het ogenschijnlijk goed gaat (gelukkig weten zij beter) maar daarmee leggen ze ook de basis voor de gedachte dat alle kinderen dan maar uit huis gehaald moeten worden. Waar zijn jullie mee bezig?
IMI-x2 schreef op 02-05-2025 om 10:00:
[..]
Dat weet ik, maar de kinderen kunnen zich wel door hun vader verlaten voelen.
Waarom zeg je dan dat de moeder verlaten is?
tsjor schreef op 02-05-2025 om 10:01:
Roos567 en IMI-X problematiseren n u de kinderen met wie het ogenschijnlijk goed gaat (gelukkig weten zij beter) maar daarmee leggen ze ook de basis voor de gedachte dat alle kinderen dan maar uit huis gehaald moeten worden. Waar zijn jullie mee bezig?
Nee hoor ik leg niet de gedachte van uit plaatsen . Ik heb aandacht voor de anderen .
tsjor schreef op 02-05-2025 om 10:02:
[..]
Waarom zeg je dan dat de moeder verlaten is?
Dat zeg ik niet. Lees mijn post nog maar eens.
tsjor schreef op 02-05-2025 om 10:01:
Roos567 en IMI-X problematiseren n u de kinderen met wie het ogenschijnlijk goed gaat (gelukkig weten zij beter) maar daarmee leggen ze ook de basis voor de gedachte dat alle kinderen dan maar uit huis gehaald moeten worden. Waar zijn jullie mee bezig?
Waar lees jij dat ze maar uit huis geplaatst moeten worden? IMI-X geeft aan dat het voor haar kinderen fijn was met iemand te praten na de scheiding.. Je beschuldigde mij pas nog ervan dingen te lezen die niet geschreven worden maar ik zou zeggen kopieer even het stukje waar deze dames beweerde dat alle kinderen het huis uit geplaatst moeten worden 
Ik heb helemaal niks gezegd over uit huis plaatsing!
Ik wil er alleen op wijzen dat de overige kinderen ook ruimte moeten krijgen om hun emoties te uiten en te verwerken. Zo te lezen biedt TO die ruimte. Complimenten daarvoor.
Mijn kinderen zijn helemaal vrij in contact met vader. Mijn telefoon is beschikbaar ze mogen altijd bellen met hun vader. Soms bied ik hetzelf ook aan. Wil je even met je papa praten voor je gaat slapen? Of nadat ze bij zwemles een niveau hoger mag. Ik wil het zo goed mogelijk voor mijn kinderen doen daarom ben ik gekomen waar ik nu ben. Ik heb zelf de instanties om hulp gevraagd. Ik hoop alleen niet dat het tegen mij gaat keren
Moeder3q schreef op 02-05-2025 om 10:33:
Mijn kinderen zijn helemaal vrij in contact met vader. Mijn telefoon is beschikbaar ze mogen altijd bellen met hun vader. Soms bied ik hetzelf ook aan. Wil je even met je papa praten voor je gaat slapen? Of nadat ze bij zwemles een niveau hoger mag. Ik wil het zo goed mogelijk voor mijn kinderen doen daarom ben ik gekomen waar ik nu ben. Ik heb zelf de instanties om hulp gevraagd. Ik hoop alleen niet dat het tegen mij gaat keren
Goed dat je hulp heb gevraagd. Nu niet gaan wantrouwen dat slaat nergens op.
wel is belangrijk niet schrikken of boos worden als je eigen aandeel zichtbaar wordt, want dat gaat zeker gebeuren Het is geen wedstrijd wie er gelijk heeft of wie er fout zit En 100% ook al waren en zijn je bedoelingen goed zorgen jouw acties en handelingen voor reacties bij zoon
Voor zoon is het leven nu superkut Een vader is net zo belangrijk (sommige momenten belangrijker) als een moeder en die is nu weg en tegelijk moet hij door de puberteit. En jíj hebt daarvoor gekozen want jij wilde scheiden en door jou staat zijn vader op straat.
Lees bovenstaande zin en als je nu zin hebt om iets ter jouw verdediging te typen…..precies DIE reflex moet je nu leren in de prullebak te gooien en te luisteren naar zoon en hulpverleners
Ze vragen niet om uithuisplaatsing, maar brengen de situatie van de andere kinderen in beeld als problematisch. Bijvoorbeeld op de opmerking van TO dat het goed gaat met ze: zie de reactie van Roos57: of ze passen zich aan. Of de opmerking van IMI-x:
maar de kinderen kunnen zich wel door hun vader verlaten voelen.
Als de mensen die dadelijk om tafel zitten ook zo gaan redeneren, dan is de situatie van alle kinderen problematisch (door vader verlaten, agressieve drugsdealer in huis, labiele moeder, twee exen communiceren samen niet), en dat kan dan reden zijn om alle kinderen uit huis te plaatsen.
