Onaardig over opa’s en oma’s
Dochter (13) zit in een ‘niet al te gezellige’ fase. Hoort erbij, is gezond etc. Wat me wel zwaar valt is hoe onaardig ze praat over haar opa’s en oma’s. Ik wijt het deels aan deze soms zo egoïstische fase en het feit dat ze het liefst nooit met volwassenen om zou hoeven te gaan op het moment (🥴). Maar ik ben zo bang (voor haar) dat ze er straks opeens niet meer zijn en ze dan spijt krijgt. En het doet mezelf eerlijk gezegd ook wel verdriet dat ze bv niet graag omgaat mijn eigen (lieve) moeder. Als de grootouders op bezoek zijn doet ze wel beleefd hoor, maar er komt verder nooit iets aardigs vanuit haar naar hen toe. Ik probeer er soms wel met haar over te praten, maar daarna verbetert er weinig. Ik hoop zo dat er genoeg tijd overblijft om dit te laten overwaaien....
Mijn grootouders waren allemaal overleden vóór hun 70e en ik heb het altijd ontzettend jammer gevonden dat ik ze niet beter heb kunnen leren kennen....
Ik vraag me altijd af hoe al die vreselijke oma's en opa's toch blijkbaar een geweldig geschikte partner konden opvoeden, in ieder geval geschikt genoeg om kinderen mee te krijgen.
yette schreef op 20-11-2021 om 10:19:
[..]
Voor wat betreft dat zaaien en oogsten, moet je natuurlijk wel iets zaaien dat de ander lust.
Mijn moeder heeft daar (net als haar eigen ouders overigens) een blinde vlek voor. Ze koopt bijvoorbeeld zelden cadeautjes die het kind graag wil. Ze geeft het liefst iets duurzaams, verantwoords en educatiefs. Dus het doosje superhelden-Lego of het Nerfpistool dat het kind graag wil, wordt het niet. Dan krijgt een kind een legoplaat (want je hebt al genoeg doosjes, zo kan je alles leuk combineren!) of een mooi boek (oma houdt niet van pistolen). Het ene kind vindt dat prima, het andere kan er weinig mee en voelt zich een beetje onbegrepen of zelfs niet gehoord.
Ook niet iedereen reageert even enthousiast als mijn moeder vrolijk doch dringend aankondigt: 'Kom, we gaan gezellig wandelen!' En ze slaat de plank ook nogal mis als ze een kleinkind met dyslexie telkens weer uitnodigt voor een potje Scrabble. Misschien was zij wel die oma die iemand hier noemde. Die oma die wèl naar de bios ging, maar nìet naar Frozen
Ze is echt ontzettend lief. Daar ligt het niet aan. En ze zaait als een gek. Maar het levert op deze manier natuurlijk niet bij iedereen iets te oogsten op.
Och, ineens herinner ik me een verongelijkte aangetrouwde tante. Dan ben je puber/jong volwassene en dan krijg je van die tante meuk die zij bij de bingo gewonnen heeft (zeep in een gebreid netje, notitieboekjes met ouwelijk getekende bloemen (Marjolein Bastin-stijl), een vaasje potpourri....). Dan had ik altijd ruzie met mijn vader omdat die me de hele week eraan bleef herinneren dat ik tante Toos moest bellen of een kaart moest sturen.
Ik lees vooral veel ondankbaarheid naar grootouders die hun best doen.
Moeilijk hoor.
want je moet die klik maar net vinden, ook.
Ikzelf doe daar echt mijn best voor en ben daar volgens mij ook niet slecht in. Maar bijv bij mijn neefjes lukt me dat ook niet. De klik is er gewoon totaal niet.
Nu geven neven ook weinig info waar ik iets mee zou kunnen.
Verder had ik zelf die klik ook totaal niet met mijn eigen grootouders. Het ging nooit over iets dat mij bezig hield en ik kan me ook niet herinneren ooit iets ‘ leuks’ met ze te hebben gedaan. (Iets leuks voor mij dan)
Toch was ik dol op ze. Het was prima, zoals het was.
Dat zie ik bij mijn eigen kinderen ook. Opa’s en oma’s halen ook niet bepaald veel van stal om het de kinderen naar de zin te maken. Maar dat is blijkbaar prima voor mijn kinderen. (Ikzelf vind het soms jammer maar dat lijkt meer mijn probleem)
En anoniem (sorry weet je naam niet meer precies) bij jouw schoonmoeder lijkt veel meer aan de hand. Daar is mogelijk sprake van ass. Dan kun je blijven klagen als schoondochter maar daar wordt het allemaal niet leuker door.
DanGun schreef op 20-11-2021 om 22:02:
Ik lees vooral veel ondankbaarheid naar grootouders die hun best doen.
Waar lees je dit?
@To: Kun je nog een antwoord geven op de vraag hoeveel de andere grootouders komen?
Als je puber elk weekend familiebezoek heeft, kan ik haar weerzin goed begrijpen.
Ik heb zelf geen (klein)kids maar ben wel tante. En je hebt met het ene kind gewoon meer dan met t ander. Met een neefje had ik een meer dan speciale band, vooral nadat zijn moeder (mijn zus) was overleden. En in de laatste jaren van zijn leven werd onze band nog hechter.
En met een paar heb ik gewoon echt niets. Maar dan ook echt niets. Dat die neven / nichten en of hun ouders dat misschien niet zo leuk vinden, daar kan ik ook niet zoveel mee.
Ik vind sommige berichten ook wel veeleisend naar de grootouders toe. Niet alleen moeten ze van alles met de kleinkinderen doen maar het moeten ook de juiste activiteiten zijn en dan ook nog eens helemaal aangepast aan de smaak van de kleinkinderen. Het geeft juist wat kleur aan het leven als de grootouders zo hun eigen persoonlijkheid en activiteiten meebrengen.
Mijn grootouders deden vroeger ook vooral wat ze zelf leuk vinden. Wij gingen gewoon mee in het dagelijkse leven van de grootouders. Die pasten zich echt niet enorm aan ons aan. Dat was ook niet nodig. We bewogen ook wat mee, deden daar andere dingen dan thuis en sommige dingen waren heel leuk en andere dingen wat minder en toch waren we echt allemaal heel dol op elkaar.
Toen mijn oudste kinderen jonger waren hadden ze ook wel eens wat moeite met hun oma. Oma is niet enorm kindvriendelijk en ze is zeker niet iemand die zich enorm gaat aanpassen aan kinderen. Toen ze klein waren was het vaak lastig maar oma heeft ook zeker haar goede kanten en nu de kinderen ouder zijn is het echt heel anders. Al is het zeker dat ze ook wat aan oma moeten aanpassen. Oma houdt enorm van culturele activiteiten dus dat zijn dingen die je met haar kan doen, je kan eindeloze discussies hebben over literatuur, klassieke muziek en politiek. Dat zijn allemaal waardevolle dingen waar de kinderen veel kunnen leren. Ik vind het mooi om te zien dat ze nu een volwaardige band hebben maar ik verwacht ook wel van mijn kinderen dat ze daar ook zelf in investeren. Het mag best van 2 kanten komen.
Mijn ene opa en oma hadden een boerderij. Ik scharrelde daar gewoon wat rond, ging eens met opa mee op de tractor of met oma naar het dorp om boodschappen te doen. Af en toen speelde oma een spelletje met ons als er tijd was. Verder draaide ik gewoon mee in hun dagelijks leven.
Met de andere oma ging ik altijd wandelen in het bos, naar de markt, boodschappen doen, mee naar haar vriendinnen (dat was vaak saai, soms ergens een ijsje halen en dat was het eigenlijk wel qua activiteiten. Ik speelde daar in de buurt wel op straat. Toen ik ouder was kwam ik gewoon langs om wat te drinken en te kletsen en soms samen een tv programma te kijken.
Kyana schreef op 21-11-2021 om 02:14:
Ik vind sommige berichten ook wel veeleisend naar de grootouders toe. Niet alleen moeten ze van alles met de kleinkinderen doen maar het moeten ook de juiste activiteiten zijn en dan ook nog eens helemaal aangepast aan de smaak van de kleinkinderen. Het geeft juist wat kleur aan het leven als de grootouders zo hun eigen persoonlijkheid en activiteiten meebrengen.
Je moet dat anders lezen. Het is niet dat ze dat móeten, maar het is een mogelijke verklaring waarom de kleinkinderen niet voor ze warmlopen.
De uitgangssituatie was namelijk een kind dat niet aardig over oma sprak.
Nergens schrijft iemand "zouden opa en oma maar..." Ik lees wel in de OP wat veeleisendheid naar het kind.
Kyana schreef op 21-11-2021 om 02:14:
Ik vind sommige berichten ook wel veeleisend naar de grootouders toe. Niet alleen moeten ze van alles met de kleinkinderen doen maar het moeten ook de juiste activiteiten zijn en dan ook nog eens helemaal aangepast aan de smaak van de kleinkinderen. Het geeft juist wat kleur aan het leven als de grootouders zo hun eigen persoonlijkheid en activiteiten meebrengen.
Daar heb je op zich natuurlijk wel gelijk in. Maar ik vind wel dat als grootouders veel contact wensen met hun kleinkinderen (zoals een grootouderpaar bij ons), ze ook moeite mogen doen om interesse te tonen in die kleinkinderen. Zoals proberen te onthouden wat voor sport ze doen (vragen hoe ging het op voetbal terwijl zoonlief al weken enthousiast aan het vertellen was dat hij handbalde) of als dochter voor de zoveelste keer haar favoriete liedjes en dansjes van K3 aan het oefenen was, vragen welke muziek dat ook al weer was. Mijn kinderen hadden op een gegeven moment ook wel in de gaten dat alles wat ze hun opa en oma vertelde, bij hen het een oor in ging en het andere net zo hard weer uit. Dus op een gegeven moment stopten ze vanzelf met dingen over henzelf tegen opa en oma te vertellen (zoals mijn zoon op 5jarige leeftijd ooit eens zei: opa en oma praten alleen maar over opa en oma en verder niets). En nu vinden opa en oma het gek dat ze zo weinig meekrijgen van hun kleinkinderen en dat die zo weinig vertellen….
KateBeeS schreef op 20-11-2021 om 08:15:
Ik dwing helemaal niemand tot iets(waar staat dat?) en projecteer ook niet. Als je goed leest zul je begrijpen dat ik juist snap dat niet iedereen is zoals ik en dat we er wel degelijk over praten. Strekking van mijn stuk was vooral dat ik er verdrietig over was.
schoonOpa en oma komen die ene keer per maand vooral hier langs (want op weg naar maandelijkse ziekenhuis-afspraak).
Helemaal eens met mensen die schrijven dat je eerst moet zaaien als grootouders, maar zelfs dat heeft aan de andere grootouder-kant (nog) geen effect. Er worden ook spelletjes gedaan daar. Ze heeft er gewoon allemaal geen zin in. En dat vind ik jammer.
Je projecteert wel, je schrijft “ kom op, het is je familie, komt ook doordat ik zelf wel een familiedier ben, altijd al geweest”.
Daarnaast sommige mensen hebben minder behoefte aan bepaalde sociale contacten. 🤷♀️
yette schreef op 20-11-2021 om 10:19:
[..]
Voor wat betreft dat zaaien en oogsten, moet je natuurlijk wel iets zaaien dat de ander lust.
ha, dat is een mooie! Iets zaaien waar je zelf niks aan vindt, vereist dat je over je schaduw heenstapt, De ene keer lukt dat beter dan de andere, als ik eerlijk naar mezelf kijk. Herkennen anderen dat?
Mijn (klein)kinderen weten dat ik een enorme hekel heb aan het zwembad. Ik ga nooit met ze zwemmen. Opa wil dat wel, gelukkig 
Spelletjes doen is niet mijn favoriete tijdsbesteding; ik probeer er wat van te maken als een ander uit de volgende generatie daar zin in heeft maar het valt me zwaar er echt serieus in te zijn - helemaal als het zoveelste nieuwe spelletje wordt geïntroduceerd.
Knutselen (en de bijbehorende rommel maken waar ik nadrukkelijk niet over zeur, denkend aan mijn eigen precieze moeder) vind ik helemaal prima; gelukkig houden de meeste kleinkinderen daar ook van en daarmee kunnen we ons goed vermaken. Ik maak ook dingen op verzoek voor hen, ze kopen stofjes die ze leuk vinden en ik naai een rokje. Voor kleinzoon heb ik een zwarte joggingbroek met daarop gouden ninjaletters gerealiseerd. Hij maakte de tekening.
Kyana schreef op 21-11-2021 om 02:14:
Ik vind sommige berichten ook wel veeleisend naar de grootouders toe. Niet alleen moeten ze van alles met de kleinkinderen doen maar het moeten ook de juiste activiteiten zijn en dan ook nog eens helemaal aangepast aan de smaak van de kleinkinderen. Het geeft juist wat kleur aan het leven als de grootouders zo hun eigen persoonlijkheid en activiteiten meebrengen.
Mijn grootouders deden vroeger ook vooral wat ze zelf leuk vinden. Wij gingen gewoon mee in het dagelijkse leven van de grootouders. Die pasten zich echt niet enorm aan ons aan. Dat was ook niet nodig. We bewogen ook wat mee, deden daar andere dingen dan thuis en sommige dingen waren heel leuk en andere dingen wat minder en toch waren we echt allemaal heel dol op elkaar.
Toen mijn oudste kinderen jonger waren hadden ze ook wel eens wat moeite met hun oma. Oma is niet enorm kindvriendelijk en ze is zeker niet iemand die zich enorm gaat aanpassen aan kinderen. Toen ze klein waren was het vaak lastig maar oma heeft ook zeker haar goede kanten en nu de kinderen ouder zijn is het echt heel anders. Al is het zeker dat ze ook wat aan oma moeten aanpassen. Oma houdt enorm van culturele activiteiten dus dat zijn dingen die je met haar kan doen, je kan eindeloze discussies hebben over literatuur, klassieke muziek en politiek. Dat zijn allemaal waardevolle dingen waar de kinderen veel kunnen leren. Ik vind het mooi om te zien dat ze nu een volwaardige band hebben maar ik verwacht ook wel van mijn kinderen dat ze daar ook zelf in investeren. Het mag best van 2 kanten komen.
Iets doen met de kleinkinderen hoeven helemaal niet de juiste activiteiten te zijn die passen bij de voorkeur van de kinderen. Het voorbeeld dat ik gaf (oma die rummikub ging spelen) had prima gekund met de oudste. Het had alleen wel beter geweest als ze het niveau had aangepast aan de 4 jarige. Beginnen met de helft van de stenen of zo en dan het kind ook een beetje wegwijs maken in het spel. Dan bouw je aan herinneringen. Als het rummikub hier dan op tafel komt is er de herinnering: Weet je nog dat we dat met oma deden? Ze was zo blij dat ze gewonnen had, van een kleuter.... pffff. Als we thuis skip-bo spelen heeft zoon de herinnering: Dat hebben we van opa Kees geleerd, weet je nog? Toen had ik dik gewonnen.
Het een is een niet zo leuke herinnering het ander wel.
Kleuters nog niet maar wat oudere kinderen kunnen best iets (mee)doen wat opa en oma leuk vinden als er voor henzelf ook iets leuks aan te beleven valt. Ik oma en opa moeten zich een beetje verplaatsen in de kinderwereld. Een boek kopen voor de Sint dat gevraagd wordt een niet denken de boeken die hun dochter vroeger leuk vond "beter" zijn dat die moderne boeken. Ook hertaald is Wineus en Pim nog steeds best een spannend boek.
yette schreef op 20-11-2021 om 10:19:
[..]
Voor wat betreft dat zaaien en oogsten, moet je natuurlijk wel iets zaaien dat de ander lust.
Maar je moet ook kunnen leren eten wat je niet lust.
Mijn moeder heeft daar (net als haar eigen ouders overigens) een blinde vlek voor. Ze koopt bijvoorbeeld zelden cadeautjes die het kind graag wil. Ze geeft het liefst iets duurzaams, verantwoords en educatiefs. Dus het doosje superhelden-Lego of het Nerfpistool dat het kind graag wil, wordt het niet.
Prima toch? Lego of dat Nerfpistool krijgen ze wel van iemand anders. Misschien is het beter het kind te leren om gewoon blij te zijn dat iemand aan hem/haar/hen denkt i.p.v. mee te gaan in ‘nee dat is ook geen leuk kado’
