Aanhang op familiefoto
gister na de kerstlunch wilde mijn moeder nog even op de foto met haar vier kleinkinderen. Dus zonder aanhang aub . Het ging allemaal een beetje langs me heen maar achteraf zei m’n dochter me dat ze dat echt niet vond kunnen dat haar vriend (sinds 1,5jr) er niet op mocht/ hij hoort er gewoon bij/ zijn oma zou dat nooit doen/ etc etc.
Ik vind dat ze er niet zo’n punt van moet maken maar zij kan er niet over uit.
Ben gewoon even benieuwd hoe jullie hier over denken. 
En wat vond de "aanhang" van kleindochter er eigenlijk van?
EmmaT schreef op 27-12-2023 om 09:29:
[..]
Zo zie je maar. Oma's kunnen trouwens ook flink beledigd zijn, maar is sommige families is oma's wil wet en tellen gevoelens van (klein-) kinderen niet. Waarom zo hard? Mag het kleinkind het jammer vinden dat oma beslist dat haar vriend niet op de foto mag?
Ze mag het best jammer vinden, maar moeten daar dan meteen allerlei oplossingen voor worden verzonnen? Is het zo erg dat ze nu even teleurgesteld is?
MiniJCW schreef op 27-12-2023 om 09:45:
[..]
Ze mag het best jammer vinden, maar moeten daar dan meteen allerlei oplossingen voor worden verzonnen? Is het zo erg dat ze nu even teleurgesteld is?
Dat zegt toch ook niemand? Topicstarter wil gewoon weten hoe anderen daar tegenover staan. Nou, dat is duidelijk.
Als aanhang van een familie die ook altijd foto's wil maken vind ik het helemaal raar. Ik maak met alle liefde de foto's als ze dat vragen. Ik voel mij ook echt niet buitengesloten omdat ik er niet zelf op sta. Mijn zwager ook niet. Wij drinken dan samen wel even wat in de keuken of zo.
Ik zou denken, zeker wanneer het gewoon thuis is om twee foto’s te maken. Een met aanhang en een zonder aanhang. Dat is toch zo gebeurd. En dan kan iedereen zelf kiezen welke foto of foto’s je mee wil nemen.
Bij een fotostudio of met een betaalde fotograaf kan ik het meer begrijpen wanneer er uiteindelijk voor een foto zonder aanhang gekozen word.
ik snap kleindochter wel. Het gaat namelijk niet om de foto op zich, maar het gevoel wat die beslissing uitstraalt. Dat de ander er niet bijhoort. Dat kan heel naar voelen. Toch een soort van buitengesloten.
Vooral als dochter aan de 'andere kant' wel met open armen wordt ontvangen en bij de familie hoort en over dit soort dingen niet eens nagedacht wordt en vanzelfsprekend is.
Om dit gevoel te omzeilen, maak dan een foto met kleinkinderen alleen en daarna heel enthousiast ook foto met aanhang en he doe eens gek, ook een foto van dochter met aanhang alleen. En weigeren is echt heel erg naar als die vriend erbij staat en ik verbaas mij dat dit moeilijk is om te begrijpen voor anderen
Dit is een foto van oma met alleen kleinkinderen, dus geen familieportret van iedereen. In dat laatste geval zou het wel netjes zijn als aanhang erop staat, maar nu staan kinderen en schoonkinderen er ook niet op. Dus ik vind dat je dat prima kan uitleggen aan dochter.
EmmaT schreef op 27-12-2023 om 04:29:
[..]
Je gaat er dan maar vanuit dat dit ook zo'n 'oppas-oma' is.
Het ligt natuurlijk aan de verhoudingen en de omgang binnen families en die kunnen echt van elkaar verschillen. Een liefhebbende oma (ook als ze niet veel oppast, dat bestaat ook) kan evengoed denken dat iedereen er gezellig bij hoort en wil dan een mooie herinnering aan die leuke dag en iedereen die daarbij was. Ik kan me hier vanuit het kleinkind ook wel iets bij voorstellen. Mijn moeder zou het niet in haar hoofd hebben gehaald de 'kouwe kant' niet op de foto te willen. Ook niet als de verkering 'pas' 1,5 jaar is. En al helemaal niet met het idee dat het over een paar jaar toch wel weer uit is.
Zo heeft iedere familie zijn gewoontes en verschillen onderling.
Jammer dat je valt over de opsomming die ik maak. Ik bedoelde hiermee te zeggen dat voor Oma de kleinkinderen heel anders voelen (omdat ze die al jaren kent) dan de aanhang. Ik ga er ook vanuit (maar dat is een aanname) dat kleindochter niet wekelijks op bezoek komt met haar vriend, maar ook dán is de emotionele binding doorgaans anders.
Het is niet zo dat de aanhang onlosmakelijk verbonden is aan een persoon. Dus de opmerking 'hij hoort er gewoon bij' van kleindochter vind ik dus echt raar.
Eea is wel afhankelijk van hoe Oma het gezegd/gebracht heeft natuurlijk.
BritgetJones007 schreef op 27-12-2023 om 10:40:
ik snap kleindochter wel. Het gaat namelijk niet om de foto op zich, maar het gevoel wat die beslissing uitstraalt. Dat de ander er niet bijhoort. Dat kan heel naar voelen. Toch een soort van buitengesloten.
Vooral als dochter aan de 'andere kant' wel met open armen wordt ontvangen en bij de familie hoort en over dit soort dingen niet eens nagedacht wordt en vanzelfsprekend is.
Om dit gevoel te omzeilen, maak dan een foto met kleinkinderen alleen en daarna heel enthousiast ook foto met aanhang en he doe eens gek, ook een foto van dochter met aanhang alleen. En weigeren is echt heel erg naar als die vriend erbij staat en ik verbaas mij dat dit moeilijk is om te begrijpen voor anderen
Nou echt "spot on" wat mij betreft! Helemaal mee eens! 
MiniJCW schreef op 27-12-2023 om 09:45:
[..]
Ze mag het best jammer vinden, maar moeten daar dan meteen allerlei oplossingen voor worden verzonnen? Is het zo erg dat ze nu even teleurgesteld is?
Als dit het enige is waarover je teleurgesteld bent dan ben je een gelukkig mens hoor.
Niet alles gaat zoals jij dat zou willen en dat moet je soms accepteren. Ik begrijp oma wel dat ze een foto wil alleen met kleinkinderen. Ik snap ook dat dochter even teleurgesteld is daarin, dat mag, maar ze leert hiermee ook relativeren. Even boos zijn en weer door.
Miraval schreef op 27-12-2023 om 12:14:
[..]
Als dit het enige is waarover je teleurgesteld bent dan ben je een gelukkig mens hoor.
Niet alles gaat zoals jij dat zou willen en dat moet je soms accepteren. Ik begrijp oma wel dat ze een foto wil alleen met kleinkinderen. Ik snap ook dat dochter even teleurgesteld is daarin, dat mag, maar ze leert hiermee ook relativeren. Even boos zijn en weer door.
Totaal en totaal niet mee eens. Het gaat niet om het gevoel van 'teleurgesteld', maar het gevoel van dat haar vriend 'niet bij de familie hoort' en 'de koude kant is' en soort van 'buitensluiten' en 'zijn plaats weet'. Dat zou bij mij als ik kleindochter was en aan de 'andere kant' wel met open armen wordt ontvangen en 'helemaal erbij hoort' ook een gevoel van plaatsvervangende schaamte oproepen, omdat het contrast wel heel groot is.
*nog een opmerking: in dit voorbeeld, is de 'koude kant', dus overduidelijk de warme kant 
BritgetJones007 schreef op 27-12-2023 om 12:53:
[..]
Totaal en totaal niet mee eens. Het gaat niet om het gevoel van 'teleurgesteld', maar het gevoel van dat haar vriend 'niet bij de familie hoort' en 'de koude kant is' en soort van 'buitensluiten' en 'zijn plaats weet'. Dat zou bij mij als ik kleindochter was en aan de 'andere kant' wel met open armen wordt ontvangen en 'helemaal erbij hoort' ook een gevoel van plaatsvervangende schaamte oproepen, omdat het contrast wel heel groot is.
*nog een opmerking: in dit voorbeeld, is de 'koude kant', dus overduidelijk de warme kant
En moet oma dat oplossen of dochter zelf? Ik lees van TO niets over buitensluiten of koude kant. Dan kun je het als kleindochter heel groot maken door te denken dat haar vriend wordt buitengesloten of je kunt het relativeren door te beseffen dat het alleen maar om een foto van oma met de kleinkinderen gaat.
Of je gaat gewoon nooit meer mee naar oma. Dat zal ze leren.
Die vriend hoort er gewoon bij, is onderdeel van de familie. Maar op een foto met alleen kleinkinderen hoort hij niet bij, hij is geen kleinkind toch? Als er een foto wordt gemaakt van bijvoorbeeld 4 generaties, dan heb je grootmoeder, oma, moeder en achterkleindochter. Kleinzoons staan er dan niet op, aanhang ook niet. Ik zie het probleem niet.
MiniJCW schreef op 27-12-2023 om 12:59:
[..]
En moet oma dat oplossen of dochter zelf? Ik lees van TO niets over buitensluiten of koude kant. Dan kun je het als kleindochter heel groot maken door te denken dat haar vriend wordt buitengesloten of je kunt het relativeren door te beseffen dat het alleen maar om een foto van oma met de kleinkinderen gaat.
Ik had foto van oma met kleinkinderen, daarna met aanhang en leinkinderen en kleinkinderen met aanhang appart ook gedaan. Dan opgelost.
Maar dat weigeren als kleindochter daarom vraagt, dat is natuurlijk vervelend, als daar dan geen oplossing zoals bovenstaande komt. Maar dat 'de weigering' de boventoon voert, dan is dat ongemakkelijk, koud en l*llig voor die dochter en vriend.
Vergis je niet, het gevoel van 'buitensluiten' zit in dit soort situaties.