Ergernisjes met oudste zoon

Ik heb met mijn oudste zoon vaak kleine ergernissen, ik denk dat dat niet eens het goede woord is, we zijn heel snel gekwetst ofzo door elkaar.
Situatie: we hebben 2 zoons waarvan 1 er thuis woont (23)en de oudste (bijna 26) al heel lang op zichzelf. Inmiddels goede baan, huis, vriendin.
Nu was hij er eergisteren even wat ik super leuk vond en  hij bleef eten. Op een gegeven moment hadden we een gesprek (om privacy redenen laat ik het onderwerp even weg)  en onderwijl ging hij over het onderwerp iets op chatgpt opzoeken. En vervolgens voorlezen. Nu hadden mijn partner en ik datzelfde al eerder gedaan die dag, dus ik zei tegen hem : wij hebben het ook opgezocht maar daar komt toch uit dat....
Waarop hij zei: ik was nog niet uitgepraat.
Ik zei nee maar je hebt hetzelfde opgezocht als wij. Hij nogmaals : ik wil nog even mijn punt maken en jij valt me in de reden.
Nu wordt dat door hen vaker gezegd. En dat kwetst me heel erg.  Als de jongens samen zijn is er qua volume geen  doorkomen aan (maar dat vind ik ook wel leuk hoe ze dan met elkaar omgaan) maar verder ben ik niet heel veel aan het woord, ik weet niet. Is het niet zo dat je dat wel vaker hebt als je met meerdere mensen bent dat er dan een eens iemand het gesprek weer overneemt? Natuurlijk heb je beleefdheidsnormen, als iemand een emoties verhaal verteld dan stel je vragen enzo. Ik was benieuwd hoe dat bij jullie gaat. Ik weet niet waarom het me zo kwetst en verdrietig maakt en ergens ook wel een beetje van waarom zo tegen je moeder. Maar goed ik worstel nog steeds met een moeilijke jeugd dus dat speelt altijd mee.

Zo heb ik met hem wel vaker van die kleine issues. Ik vind het erg wennen om met een ineens volwassene om te gaan.