Familieruzie: Dochters haten elkaar

Pistache schreef op 01-08-2022 om 10:54:

[..]

Ik zou zeker verdrietig zijn geweest, maar ik zou ervan uitgaan dat mijn zus het niet wist, omdat ik ervan uitga dat zij zoiets nooit expres zou doen. Het zou niet in me opkomen om mijn zus die net is bevallen en net haar eerste kind heeft gekregen, haar eerste mooie momenten met haar kind te ontnemen en de aandacht op mijzelf te richten door hier een drama van te maken. Je verpest dan wel iemands hele kraamtijd.

Ik zou dus zeker flink balen en dit uitgebreid bespreken met mijn man en beste vriendin, maar daarna weer doorgaan met mijn leven en een andere naam verzinnen. Er zijn zoveel mooie namen.

Je kunt daar op twee manieren naar kijken. Wie heeft het meeste recht op aandacht? Toen ik probeerde zwanger te worden gaf zus aan dat ze zwanger probeerde te worden. Ik wilde dat op dat moment niet delen.

Toen ik eerder zwanger was heb ik het nieuws bewust niet met toeters en bellen bij zus gebracht. Omdat ik mij goed realiseerde dat zij misschien wel net de zoveelste teleurstelling (menstruatie) had gekregen en zichzelf waarschijnlijk had voorgesteld als de brenger van het eerste klein kind.

Dus ik heb het haar bewust alleen verteld en haar direct de ruimte gegeven om daar verdriet over te hebben. Dan kun je zeggen dat ze daarmee aandacht op zichzelf vestigde en daarmee ruimte van mij afpakte. Maar hé mijn geluk met die zwangerschap was al groot genoeg. En doordat ik die ruimte bood kon zus ook binnen een uur dol gelukkig voor mij zijn.

Natuurlijk niet helemaal te vergelijken met de emoties in de kraam week. Maar inmiddels kan jongste misschien ook inzien dat de wereld niet om haar draait?

logisch dat de jongste de makkelijkste lijkt, die heeft niets ingeleverd en jij gelooft jongste meer dan oudste, dat is we duidelijk. 
Ik snap dat je t vervelend vindt en lastig, maar je bent een weinig begripvol dat je het geen issue vindt en het maar een weinig originele naam is. 
Je oudste is op zoek naar erkenning en jij slechts naar het ophouden van gezeik omdat je er last van hebt.

Wat ik al eerder zei, je kunt het niet goed doen, ook niet met nietsdoen, er zal er altijd 1 boos zijn; jij of 1 van je dochters. 

Jillz schreef op 01-08-2022 om 14:28:

[..]

Dus ik heb het haar bewust alleen verteld en haar direct de ruimte gegeven om daar verdriet over te hebben. Dan kun je zeggen dat ze daarmee aandacht op zichzelf vestigde en daarmee ruimte van mij afpakte. Maar hé mijn geluk met die zwangerschap was al groot genoeg. En doordat ik die ruimte bood kon zus ook binnen een uur dol gelukkig voor mij zijn.

Dat klinkt fijn.

Mijn moeder belde mij dat een van mijn zusjes zwanger was op de dag dat ik oorspronkelijk was uitgerekend van de tweede (miskraam, en daarna weer een - ik was overigens niet met de datum bezig, maar zij begon er over). Ze vond mij niet enthousiast genoeg. Ik heb echt mijn best gedaan toen zusje mij daarna nog een keer belde, maar blijkbaar hadden ze in hun hoofd dat ik jaloers was of zo. Nee. Ik vond het vooral heel raar dat mijn moeder het nieuws verklapte en toen mijn zusje belde wist ik het al, dus heel verrast kon ik ook niet zijn. Daarna hebben ze nog met elkaar gebeld om te klagen, en kreeg ik op mijn kop dat ik niet enthousiast genoeg was geweest.

Mijn moeder kickte hier overigens op - bij het ene kind misnoegen verzinnen of groots overdrijven en dan het andere kind ervan langs geven, en vervolgens het 'o o wat erg voor mij, mijn kinderen hebben een probleem met elkaar, hoe kan ik dit oplossen?' Het gebeurde regelmatig namelijk.

Dus in hte geval van dit draadje kan ik me ook haast niet voorstellen dat dit uit de lucht kwam vallen. (Familiepatronen keren terug.)

Jillz schreef op 01-08-2022 om 14:28:

[..]

Je kunt daar op twee manieren naar kijken. Wie heeft het meeste recht op aandacht? Toen ik probeerde zwanger te worden gaf zus aan dat ze zwanger probeerde te worden. Ik wilde dat op dat moment niet delen.

Toen ik eerder zwanger was heb ik het nieuws bewust niet met toeters en bellen bij zus gebracht. Omdat ik mij goed realiseerde dat zij misschien wel net de zoveelste teleurstelling (menstruatie) had gekregen en zichzelf waarschijnlijk had voorgesteld als de brenger van het eerste klein kind.

Dus ik heb het haar bewust alleen verteld en haar direct de ruimte gegeven om daar verdriet over te hebben. Dan kun je zeggen dat ze daarmee aandacht op zichzelf vestigde en daarmee ruimte van mij afpakte. Maar hé mijn geluk met die zwangerschap was al groot genoeg. En doordat ik die ruimte bood kon zus ook binnen een uur dol gelukkig voor mij zijn.

Natuurlijk niet helemaal te vergelijken met de emoties in de kraam week. Maar inmiddels kan jongste misschien ook inzien dat de wereld niet om haar draait?

Hier twee keer zoiets. Man en ik hadden trouwplannen. Letterlijk op de dag dat wij dat mijn ouders wilden vertellen bleek mijn jongere zus bij ze te zitten om te vertellen dat zij ging trouwen. Dat was nooit hun plan, maar haar buitenlandse vriend had anders terug gemoeten naar land van herkomst. Dus bij hun ging het niet om het feestje, maar was het meer uit praktische overwegingen. Die had ik niet aan zien komen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat niet leuk vond. Zeker omdat zij al op korte termijn ging trouwen, en wij nog een jaar te gaan hadden, dus ze was me ook in datum nog voor. Op die dag ben ik 1 minuut heel teleurgesteld geweest, daarna hebben we met zijn allen gelachen om het enorme toeval. En ben ik gezellig met zus op trouwjurkenjacht geweest, terwijl ik ondertussen het natuurlijk niet kon laten ook voor mezelf rond te kijken.

Andersom is ook voorgekomen Het eerste huwelijk van mijn zus heeft niet lang geduurd. Toen zij haar tweede huwelijk aankondigde was ik net 6 weken in verwachting. Haar geplande trouwdatum was mijn uitgerekende datum. Tja, ze wilde toch wel heel graag haar zus erbij op haar trouwdag, en die baby liet zich niet plannen, dus de trouwdatum heeft ze toen 6 weken naar achteren geschoven. Zodat ik met kersverse baby op de arm er toch bij kon zijn.

Soms gebeuren er dingen die je niet leuk vindt. Maar als de band goed is en je elkaar over en weer wat gunt en elkaars emoties serieus neemt komt het wel weer goed. Dat dat hier niet gebeurd is betekent dus dat de band al nooit erg best was, of dat de dames elkaars pijn niet erkennen. Ik denk allebei. Maar ik heb al eerder uit de doeken gedaan waarom ik vind dat jongste hier de eerste stap zou moeten zetten om het weer goed te maken.

redbulletje schreef op 01-08-2022 om 14:56:

[..]

Maar die babykamer was ze überhaupt nog niet aan begonnen dan dat ook dat niet bekend was bij jullie? Als je echt zo obsessief met een naam bezig bent dan ga je die babykamer toch stylen zodra je weet welk geslacht het wordt?

Ik wist tot de dag van de geboorte het geslacht niet, van beide kinderen niet. Ik had dus voor beide geslachten beide keren met veel liefde (en behoorlijk wat moeite) een naam bedacht. Wat heeft het wel of niet al inrichten van de babykamer daar nou weer mee te maken? Een baby ziet niet hoe mooi het behang is, een kleuter of basisschoolkind wel. Ik heb van die babykamer nooit veel bijzonders gemaakt, dat geld gaf ik liever uit als ze het zouden waarderen. Wie zegt dat de oudste die kamer al voor de baby in vol ornaat uitgewerkt wilde hebben? Misschien wilde ze dat pas later doen. Weet jij veel, misschien stond er ook nog een verhuizing op de planning, dan ga je al helemaal niet voor veel geld een babykamer maken, maar dan kun je wel plannen hebben voor later.

Het is eigenlijk best raar om over bewijzen te spreken in dit geval. Ik denk dat de oudste hier niet echt aan heeft gedacht tijdens het gesprek met haar zus. Misschien moet ze gesprekken in het vervolg opnemen of een gespreksverslag maken dat de jongere zus moet ondertekenen 😅

Wij wilden destijds van beide kinderen het geslacht niet van tevoren weten. Oké dat was bijna 30 jaar geleden, van de oudste nooit een echo gehad en van de jongste één echo omdat er even twijfel was of het een tweeling was. Maar ook bij jongste gezegd dat wij het geslacht nog niet wilde weten.
Ook de mogelijke namen hebben wij met niemand gedeeld. Bij beide zwangerschappen noemden wij de aanstaande baby "Harrie" omdat wij dat een vreselijke naam vonden .
Dat scheelde een hoop gezeur. 

Achteraf was schoonfamilie het niet eens met de namen van beide kinderen maar toen was het "kwaad" al geschied. 

In dit topic ben ik het geheel eens met de posts van Mija, zo ook met de laatste postvan Jillz. 

Tevens zeer pijnlijk duidelijk dat TO haar jongste dochter alle credits geeft en, nog het meest storend, in de slachtofferrol kruipt, werkelijk tenenkrommend om te lezen! Hoe ongeloofwaardig dat uitgerekend uit duizenden namen, jongste dochter exact de naam kiest van haar oudere zus?! 

Ja, is een oordeel, maar serieus, als je dit werkelijk gelooft, dan zie je natuurlijk ook niet hetgeen hier dieper geworteld zit…….is wel een familieopstelling waard lijkt mij en dan met name voor ouders/jongste dochter!

Jonagold schreef op 01-08-2022 om 15:38:

[..]

Ik wist tot de dag van de geboorte het geslacht niet, van beide kinderen niet. Ik had dus voor beide geslachten beide keren met veel liefde (en behoorlijk wat moeite) een naam bedacht. Wat heeft het wel of niet al inrichten van de babykamer daar nou weer mee te maken? Een baby ziet niet hoe mooi het behang is, een kleuter of basisschoolkind wel. Ik heb van die babykamer nooit veel bijzonders gemaakt, dat geld gaf ik liever uit als ze het zouden waarderen. Wie zegt dat de oudste die kamer al voor de baby in vol ornaat uitgewerkt wilde hebben? Misschien wilde ze dat pas later doen. Weet jij veel, misschien stond er ook nog een verhuizing op de planning, dan ga je al helemaal niet voor veel geld een babykamer maken, maar dan kun je wel plannen hebben voor later.

Voor de een is een naam heel belangrijk. Voor de ander de babykamer. Die was voor ons ook heel belangrijk en helemaal thematisch, daarom wilde we ook het geslacht weten. Ieder heeft zo zijn eigen dingen die hij belangrijk vindt.

Viva-amber schreef op 01-08-2022 om 17:43:

Het is allemaal nogal kleinzielig geneuzel.

En wat voegt jouw bijdrage toe? 

To, kan ook de keuze maken om zich er niet bezig te houden. Het gaat om 2 volwassen vrouwen met 1e wereld luxe problemen, provinciaals geneuzel over een babynaam en wie het meest gelijk heeft en dat leidt dan tot haat. Daar ga je als ouder toch niet nog extra in het conflict investeren of aangeven dat men met elkaar moet omgaan. Kom op doe even normaal. Laat zij het lekker uitzoeken met zijn 2-en en nodig ze niet meer tegelijk uit.