Kostgeld/onderhoud 21-jarige die volledig bij mij woont – hoe doen jullie dat?

ik Snap je wel . Zoon heeft 2 ouders.

Mijn kinderen woonden op kamers en hebben na hun grotendeels door ons betaalde studie weer thuis gewoon. 
Op het moment dat ze een volwassen baan hadden vond ik het tijd voor een bijdrage in de kosten. Ze waren toen wel een paar jaar ouder dan jouw zoon.
Als een ( jong)volwassen kind een voltime baan heeft en geen studie kosten meer heeft vind ik het niet vreemd om kostgeld te vragen.
Ik heb met mijn kinderen afgesproken dat ze het eerste jaar 150 euro per maand moesten betalen en dat dat na het eerste jaar meer zou worden. 
Ik vond het belangrijk dat ze veel konden sparen en dat lukte ook nog gewoon met de bijdrage die ik vroeg. 
Ze kostten mij trouwens meer dan 150 euro per maand aan eten, drinken en de in huis aanwezige sanitaire producten die ze mochten gebruiken. 

Ik zou met je zoon om tafel gaan zitten en dit bespreken. Ik zou niet verwachten dat je ex meebetaald voor een kind dat al werkt.

Hier heeft onze 19-jarige een tussenjaar gehad en gewerkt voor zijn studie aan. Wij hebben geen kostgeld gevraagd, maar hij doet wel regelmatig boodschappen voor het eten en kookt dan ook voor het gezin (zo'n 2x per week, soms wat minder). 
Ik vind het overigens niet raar om kostgeld te vragen, niet meer dan redelijk als iemand al een serieuze baan heeft. Als je het geld zelf niet nodig hebt kun je het op termijn altijd omzetten in een gift als je kind een hypotheek gaat afsluiten of een andere grote uitgave moet doen om op zichzelf te gaan wonen bijvoorbeeld. 

Bij een kind dat duidelijk moeite doet om een toekomst op te bouwen en te sparen én ik heb het kostgeld niet persé nodig zou ik geen kostgeld vragen.
Maar wel stilaan ook de rekening van de deo-, doucheproducten en luxe-eten dat alleen voor hem gekocht wordt bij hem leggen. Normaal eten, vaste kosten, ... zou ik blijven betalen. Dan wel voor hem, niet voor de 7 vrienden die 3 keer per week langskomen en de koelkast leeg-eten en leeg-drinken én / of een half-inwonende vriendin.

Als hij op zijn 24 à 25 nog altijd inwoont zou ik rond de tafel gaan.

Wat bedoel je precies met "of er een gebruikelijk woord is voor deze situatie"?  En door wie zou wat erkend moeten worden?

Tot 18 jaar heet het kinderalimentatie, van 18 t/m 21 heet het een voortgezette onderhoudsbijdrage. 

Er kan langer doorbetaald moeten worden maar alleen als dat specifiek in het convenant is opgenomen dat als kind nog studeert de voortgezette onderhoudsbijdrage door kan lopen tot uiterlijk het 24e levensjaar mits goede resultaten op school. 

Voor jongvolwassen van 21 en ouder die werken en in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien is er geen verplichting meer voor de ouders en ook geen woord voor.

Maar weet niet of je dit bedoeld. 

Zijn jullie al lang uit elkaar en is er een convenant met afspraken geweest?

Waarom nog die verwachting richting  de andere ouder?  Kind is volwassen, werkt, en betaald al heel veel zelf. En waarom geen kostgeld vragen? Ben je al wel met zoon rond de tafel gegaan en besproken wat het leven eigenlijk werkelijk kost? ( gas,licht,water,verzekeringen enzovoorts).

In theorie heeft de andere ouder hier niets mee te maken. TO kan kostgeld vragen, en de zoon kan dat zelf betalen, of de andere ouder om geld vragen.

Ik begrijp het ook als de andere ouder wel geld aan de zoon wil geven, maar niet aan de ex.

'Ze kostten mij trouwens meer dan 150 euro per maand aan eten, drinken en de in huis aanwezige sanitaire producten die ze mochten gebruiken.'
Hoeveel meer en waaruit bestaat dat dan? Ik vraag het omdat ik binnenkort wellicht een 18+-jarige in huis krijg.

tsjor schreef op 29-08-2025 om 07:31:

'Ze kostten mij trouwens meer dan 150 euro per maand aan eten, drinken en de in huis aanwezige sanitaire producten die ze mochten gebruiken.'
Hoeveel meer en waaruit bestaat dat dan? Ik vraag het omdat ik binnenkort wellicht een 18+-jarige in huis krijg.

€40 per week aan eten is een lage schatting (ontbijt, lunch, diner, tussendoortjes)

Dan energie en waterverbruik, afschrijving van goederen, denk aan bv vervangen van handdoeken en beddengoed.

Wassen + drogen per was ongeveer €2(drogen met droger, alleen wassen op 40° € 0,80)

Voor eigen kinderen tot 27 komen daar ook verzekering bij want mee verzekeren is vaak goedkoper,  denk aan aansprakelijkheid verzekering, reisverzekering maar ook je inboedelverzekering.

Mijn kinderen betaalden 35 euro per week (150 per maand) ik gaf per week zo'n 200 euro aan boodschappen inclusief verzorgingsproducten en wijn uit en zeker mijn zoon at meer dan ik of mijn man deed. In het weekend waren regelmatig hun vriend en vriendin er die ook lekker mee aten en we schonken ook iedereen een glas wijn in.
Ze gebruikten ook de verzorgings producten die aanwezig waren. Alleen een speciale shampoo kochten ze zelf.
We betalen nu we weer met z'n tweeën zijn 35 euro aan glw per maand minder.
Ze gebruikten hun eigen beddengoed en handdoeken die hadden ze al en vervangingen bemoeide ik mij niet mee die kochten ze zelf.
Mijn budget was voor 3 personen mijn kinderen hebben niet tegelijkertijd weer thuis gewoond.

Toen ik van school kwam en ging werken betaalde ik een groot deel - ik dacht 300 of 350 gulden - als kostgeld toen ik mijn eerste salaris kreeg. Dat was vanzelfsprekend en ik dacht daar niet over na.

Ik stelde dat zelf voor en Ma zei enthousiast tegen Pa dat ze dat bedrag van me kreeg van mijn salaris. Ook die knikte instemmend. Kostgeld was toen ook een soort eer. Dat deed je nu eenmaal.

Of je kostgeld vraagt is natuurlijk geheel afhankelijk van je financiele situatie en/of je kind zelf goed met geld kan omgaan.

Mijn zoon, 22 jaar is voltijdstudent en valt volledig onder onze financiën. Zolang hij studeert, betalen wij dus alles voor hem. Hij krijgt 170 euro aan zak-en kleedgeld per maand en zijn 120 euro stufi mag hij houden. Geld wat hij verdient met bijbaan en soms stage mag hij ook zelf houden. Op deze manier hoeft hij niet te lenen en heeft straks geen studieschuld. Hij is spaarzaam en heeft al flink wat vermogen opgebouwd. 
Gezien de huidige woningmarkt is vermogen ook echt noodzakelijk. Hij start in september met zijn afstudeerjaar en wil daarna een jaar voltijds werken en dan een appartement kopen. De woningmarkt is niet meer zoals 30 jaar geleden. Toen kreeg mijn vriend (huidige man) op zijn 21ste een woning via de woningbouwvereniging.

Als mijn zoon niet zo spaarzaam was, dan zou ik wel kostgeld vragen en het voor hem opzij te zetten. 

Een ouder is financieel verantwoordelijk voor zijn/haar kind tot het 21e jaar. Vanuit de andere ouder is er naar mijn idee dus niets meer te verwachten. Het kind woont volledig bij jou. Ik zou het niet meer dan redelijk vinden als je kind kostgeld betaalt. Als het uitwonend was zou het ook huur moeten betalen. Een bedrag van 250/300 is heel redelijk. 

Hier een zoon van 20 die nog thuis woont, andere situatie want krijgt een Wajong uitkering. Hij betaalt daarvan ook kostgeld. Verzorgingsproducten koop ik nog. Kleding, schoenen etc. gaat vanuit zijn uitkering. Kosten voor sport ook. Telefoon betaal ik omdat het extra geld kost om het op zijn naam te zetten (bizar vind ik). 
Zoon vindt het allemaal prima. Hij geeft zelf nagenoeg geen geld uit, heel soms wat aan games en andere spellen. 

Tango schreef op 29-08-2025 om 10:38:

Een ouder is financieel verantwoordelijk voor zijn/haar kind tot het 21e jaar. Vanuit de andere ouder is er naar mijn idee dus niets meer te verwachten. Het kind woont volledig bij jou. Ik zou het niet meer dan redelijk vinden als je kind kostgeld betaalt. Als het uitwonend was zou het ook huur moeten betalen. Een bedrag van 250/300 is heel redelijk.

Hier een zoon van 20 die nog thuis woont, andere situatie want krijgt een Wajong uitkering. Hij betaalt daarvan ook kostgeld. Verzorgingsproducten koop ik nog. Kleding, schoenen etc. gaat vanuit zijn uitkering. Kosten voor sport ook. Telefoon betaal ik omdat het extra geld kost om het op zijn naam te zetten (bizar vind ik).
Zoon vindt het allemaal prima. Hij geeft zelf nagenoeg geen geld uit, heel soms wat aan games en andere spellen.

Ik zou verwachten dat de andere ouder ook graag wil dat de zoon gelukkig is, en dat hij/zij financiëel bijdraagt als de zoon dat nodig heeft.
Of gewoon, omdat de zoon daarvan gelukkiger wordt.

Of de zoon een bijdrage van de ouders nodig heeft (in geld, of in de vorm van gratis huisvesting ofzo) kunnen wij niet goed beoordelen.

Onze ene zoon thuis (21+) betaalde kostgeld toen hij een baan had, nu even niet en als hij weer een baan heeft (hopelijk binnenkort) dan gaat hij weer betalen, 750 pm. Dat is het bedrag dat zijn studerende siblings kregen/krijgen om huisvesting en bijbehorende kosten aan inboedelverzekering, belastingen, eten etc van te betalen. En dat hoeft hij nu allemaal dus niet te betalen.
Verder betaalt hij alles zelf, kleding, toiletspullen, telefoon etc. Dat is al vanaf 18.
De andere zoon thuis (inmiddels ook 21+) betaalt nog niks aan kostgeld, maar verdient ook nog niet veel. Geleidelijk gaat zijn bijdrage meer worden, eerst maar eens vanaf januari de ziektekostenverzekering en daarna eens kijken of we wat kostgeld gaan vragen. Hangt ook af van zijn inkomen en of hij nog een opleiding wil gaan doen. Telefoon, kleding, toiletspullen etc betaalt hij wel zelf.
Ik heb ze vanaf 18 allemaal zelf hun telefoonabbo laten afsluiten en betalen uit hun toelage, iedereen heeft andere wensen en mijn redenering was dat ze dan zelf wel bepalen of ze die 20 eu in het budget daaraan op willen maken, liever wat besparen of juist meer er voor over hebben. Zo ook kleding, kleedgeld kregen ze al eerder en dan maken ze zelf maar uit hoe ze erbij lopen. Niet mijn probleem.
Hier geen vader om geld aan te vragen, want die woont ook in dit huis en dus is het onze gezamenlijke pot. 
Ik zou denken TO, gezien de oorspronkelijke vraag, dat je voor jezelf uitmaakt of je wel of geen kostgeld wil vragen, en dat je zoon zelf moet uitmaken of hij daarvoor bij zijn vader aanklopt of niet. Jij kan niet bepalen of zijn vader kostgeld moet betalen voor hem. Het lijkt me zonde van je energie om daar wat van te vinden.